به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "کاتا" در نشریات گروه "تربیت بدنی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «کاتا» در نشریات گروه «علوم انسانی»
جستجوی کاتا در مقالات مجلات علمی
  • سهیلا روشن، رضوان سوری، محمد جلیلوند*
    هدف 

    مهارت های تعادلی کودکان دارای اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی ضعیف تر از کودکان عادی است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی یک دوره تمرینات کاتا بر تعادل ایستا و پویا در کودکان دارای اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی بود.

    روش ها

    این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کودکان دختر 10 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی شهر همدان بود. آزمودنی های این پژوهش 30 کودک بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. در ابتدا ویژگی های پیکر سنجی و پیش آزمون های تعادل ایستا و پویای کودکان ثبت شد. پس از همتا سازی، آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره کنترل و تجربی قرار گرفتند. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش در پروتکل تمرینات کاتا به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته شرکت کردند. پس از آخرین جلسه تمرین، مقادیر پس آزمون تعادل ایستا و پویا در شرایط مشابه با پیش آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های تی مستقل و وابسته استفاده شد.

    یافته ها

    12 هفته تمرینات کاتا منجر به افزایش معنادار در تعادل ایستا و تعادل پویا در جهات مختلف (0/001 >p) در کودکان دارای اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی شهر همدان شد. 

    نتیجه گیری 

    می توان نتیجه گرفت که تمرینات کاتا می تواند یک روش تمرینی مفید برای کمک به کودکان دارای اختلال نقص توجه بیش فعالی در جهت بهبود تعادل ایستا و پویای آنان باشد. 

    کلید واژگان: اختلال نارسایی توجه, بیش فعالی, تعادل ایستا, تعادل پویا, کاتا
    Sohyela Roshan, Rezvan Souri, Mohammad Jalilvand*
    Objective

    Movement and balance skills of children with attention deficit/hyperactivity disorder are weaker than normal children. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of a course of kata exercises on static and dynamic balance in children with attention deficit/hyperactivity disorder.

    Methods

    This research was semi-experimental. The statistical population of the current study was all female children aged 10 to 12 years old with attention deficit/hyperactivity disorder in Hamadan city. The subjects of this research were 30 children who were selected by convenience sampling. At first, the characteristics of body measurements and static and dynamic balance pre-tests of children were recorded. After matching, subjects were randomly assigned to two control or experimental groups of 15 individuals. Then the participants of the experimental group participated in the protocol of kata exercises for 12 weeks and three sessions per week. After the last training session, the post-test of static and dynamic balance were measured in the same conditions as the pre-test. Independent and dependent t-tests were used to analyze the data.

    Results

    12 weeks of kata exercises led to a significant increase in static balance with the dominant leg (P<0.001), static balance with the non-dominant leg (P<0/001) and dynamic balance in different directions (P<0.001) in children with attention deficit/hyperactivity disorder in Hamedan.

    Conclusion

    Therefore, it can be concluded that kata exercises can be a useful training method to help children with attention deficit hyperactivity disorder to improve their static and dynamic balance.

    Keywords: Attention Deficit, Hyperactivity Disorder, Static Balance, Dynamic Balance, Kata Jump
  • احمدرضا موحدی*، هادی مرادی، فاطمه بهرامی
    هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر تمرین های ایروکامبت و تکنیک های کاتا بر بهبود تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. در این مطالعه تعداد 54 کودک مبتلا به اوتیسم با دامنه سنی بین 6 تا 10 سال در سه گروه شامل گروه های ایروکامبت (18 نفر)، کاتا (18 نفر) و کنترل (18 نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان به مدت 14 هفته، به صورت سه روز در هفته، تمرینات طراحی شده خاص گروه خود را انجام دادند. اندازه گیری تعاملات اجتماعی اوتیسم با استفاده از مقیاس تشخیصی اوتیسم گیلیام- ویرایش دوم (گارز-2) صورت پذیرفت. ارزیابی ها قبل از اعمال مداخله (پیش آزمون)، دو روز بعد از مداخله (پس آزمون) و سی روز بعد از اتمام مداخله (پیگیری) انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه های تکراری، تحلیل واریانس و t همبسته استفاده شد. یافته ها نشان داد تکنیک های کاتا و تمرینات ایروکامبت، هر دو به طور معنی داری تعاملات اجتماعی را به صورت پایدار در شرکت کنندگان بهبود بخشید. در تمایز بین تکنیک های کاتا و تمرینات ایروکامبت مشخص شد که تمرینات ایروکامبت نقش بسیار برجسته تر و ممتازتری در بهبود تعاملات اجتماعی داشت. با توجه به یافته ها، نتیجه می گیریم که استفاده از تمرینات ایروکامبت و کاتا می تواند به عنوان یک راهکار مناسب به منظور بهبود نشانگان اوتیسم در نظر گرفته شود و نقش ایروکامبت در تعدیل و بهبود تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم به صورت قابل ملاحظه ای بیشتر از تمرینات کاتا می باشد.
    کلید واژگان: اوتیسم, کاتا, ایروکامبت, ماهیت ورزش رزمی, تعاملات اجتماعی
    Ahmadreza Movahedi *, Hadi Moradi, Fatimah Bahrami
    The effects of 14 weeks of kata versus aerocombat training on social interactions of children with autism spectrum disorders (ASD) were investigated. The study included 54 eligible children whom they assigned to kata , or aerocombat or no-exercise control group . Participants of the exercise groups received kata techniques or aerocombat instructions three times per week for 14 weeks (42 sessions). The social interaction were assessed at baseline, week 14, and at one month follow up in the three groups via the social dysfunction sunscale of Gilliam,Autism Rating Scale-Second Edition (GARS-2). Statistical analyses were performed with a repeated measures of analysis of variance, a one-way analysis of variance a paired t-test, and an idependent t-test. Results showed that both kata techniques and aerocombat training improved social interactions of the two exercise groups. It was also found that aerocombat exercises played more prominent role in improving social interactions than kata techniques. After 30 days of no practice social interaction in the exercise groups remained significantly decreased compared to pre-intervention time. The participants of the control group did not show significant changes in the outcome variable. It seems that teaching kata techniques and aerocombat exercises to children with ASD consistently improves their social interactions The role played by aerocombat training in improving social interactions was significantly greater than kata . Iit should be noted that the nature of martial arts could be considered as a key option in prescribing martial arts based interventions in children with ASD for improving their social interactions.
    Keywords: Autism, Kata, Aerocombat, Social interactions, Nature of Martial Arts
  • سمیراء کامیابی *، منصور صاحب الزمانی، اشرف امینی
    مقدمه و هدف

    کمردرد غیراختصاصی یکی از شایع ترین انواع کمردرد است. که اکثریت مردم جامعه در طول عمرشان حداقل یکبار به این عارضه مبتلا می شوند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه میزان شیوع، شدت و ناتوانی ناشی از کمردرد غیر اختصاصی در زنان و مردان کاتارو نخبه ایران می باشد.

    روش شناسی

     بدین منظور تعداد 94 کاتارو نخبه کشور (میانگین±انحراف استاندارد؛ 74/4±31/23 سال، قد 70/6±39/167 سانتی متر و وزن 37/9±13/65 کیلوگرم) در تحقیق حاضر شرکت کردند. جهت بررسی شیوع و تشخیص نوع کمردرد،کاتاروها از پرسشنامه انلاین خود ساخته دموگرافیک، و همچنین جهت بررسی شدت درد، میزان ناتوانی و اندازه گیری درد به ترتیب از پرسشنامه های آنلاین شدت درد کیوبک ، میزان ناتوانی اوسوستری استفاده شد. در نهایت به منظور تحلیل داده ها از آزمون آماری خی دو استفاده گردید.

    نتایج

    نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین شیوع کمردرد غیر اختصاصی در میان کاتاروهای زن و مرد نخبه کشور وجود دارد(ƛ2 = 11/14,p = 0/001).در حالی که تفاوت معناداری در شدت کمردرد غیر اختصاصی(ƛ2 = 0/53,p = 0/46) و ناتوانی ناشی از کمردرد غیر اختصاصی(ƛ2 =2/66,p = 0/26) در میان کاتاروهای زن و مرد نخبه کشور وجود ندارد.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج موجود در پژوهش حاضر، عارضه کمر درد غیر اختصاصی در مردان شایع تر می باشد. در این راستا پیشنهاد می شود که شناسایی تکنیک های پرخطر و همچنین اصلاح تکنیک های مربوطه در گروه با تاکید بیشتری اجرا شود.

    کلید واژگان: کمردرد غیر اختصاصی, کاتا, شیوع, کاراته
    Samirae Kamyabi *, Mansour Sahebozamani, ashraf amini
    Introduction & Purpose

     

    Nonspecific low back pain is one of the most common types of low back pain. The majority of people in the community suffer from this complication at least once in their lifetime. The aim of this study was to compare the prevalence, severity and disability caused by nonspecific low back pain in elite katareka(kata) men and women in Iran.

    Methodology

    For this purpose, 94 elite katareka(kata) in Iran (mean ± SD; 23.31±4.74 years, height 167.39±6.70 cm and weight 65.13±9.37 kg) participated in the present study. To measure pain intensity, disability rate and pain measurement, online questionnaires of Quebec pain intensity, oswestry disability rate were used, respectively. Chi-square test were used to analyze the data.

    Result

    The results showed that there was a significant difference between the prevalence of nonspecific low back pain among elite male and female katareka(kata) in Iran (ƛ2 = 14.11, p = 0.001). While there was a significant difference in the severity of nonspecific low back pain (ƛ2 = 0.53, p = 0.46) and disability due to nonspecific low back pain (ƛ2 = 2/66, p = 0/26) There is no elite male and female catharsis in the country.

    Conclusion

    According to the results of the present study, nonspecific back pain is more common in men. In this regard, it is suggested that the identification of high-risk techniques as well as the modification of relevant techniques in the group be done with more emphasis.

    Keywords: Nonspecific back pain, kata, prevalence, karate
  • سعید نیکوخصلت، جواد وکیلی، سعید فتح الهی*
    هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات مرسوم یک ماهه در کاراته شامل تمرینات قدرتی، هوازی و کاتا بر گشتاورهای فلکشن و اکستنشن ران و زانو، استقامت عضلانی، توان هوازی و بی هوازی، ترکیب بدنی و اجرای کاتای قهرمانان بین المللی کاتای تیمی سه نفره ایران با سابقه قهرمانی لیگ های جهانی و آسیا بود. این کاتاروها با دامنه سنی 3 ± 5/31 سال، شاخص توده بدنی 5/1 ± 5/25 کیلوگرم بر مترمربع، چربی بدنی 5/1 ± 5/12 درصد در تمرینات یک ماهه شامل هشت جلسه هوازی، شش جلسه قدرتی، شش جلسه تکنیک و کاتا و چهار جلسه ترکیبی (قدرت و هوازی) شرکت کردند. از ابزار مختلف آمار توصیفی همچون میانگین، انحراف معیار و درصد تغییرات فردی و تیمی برای مقایسه اطلاعات پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. نتایج افزایش قابل توجهی را در تمامی گشتاورها نشان داد. همچنین، افزایش قابل توجهی در مقادیر استقامت عضلانی مرتبط با نیم اسکات با وزن بدن (50 درصد)، پرس سینه با 8/0 وزن بدن (5/19 درصد)، بارفیکس (5/33 درصد) و در اجرای کاتا بهبودی از نسبتا قوی به قوی مشاهده شد؛ بااین حال، در مقادیر ترکیب بدنی، توان هوازی (دوی 1600 متر) و توان بی هوازی (پرش سارجنت) تغییر چندانی مشاهده نشد. به نظر می رسد باوجود مفیدبودن تمرینات مرسوم کاراته، برای اثربخشی بیشتر باید به نیازهای فردی، رژیم غذایی مناسب و تمرینات تکمیلی توجه ویژه ای شود.
    کلید واژگان: کاراته, کاتا, تمرینات مرسوم, قدرت عضلانی, توان هوازی, توان بی هوازی
    Saeid Nikoukheslat, Javad Vakili, Saeid Fathollahi *
    The aim of the present study was to investigate the effect of one-month common trainings in karate including strength, aerobic and kata trainings on hip and knee flexion and extension torque, muscular endurance, aerobic and anaerobic power, body composition and performance of kata international champions of Iranian three-man kata team with a history of championship in World and Asian leagues. These kata athletes with age of 31.5±3 years, body mass index of 25.5±1.5 kg/m2, and body fat of 12.5±1.5% participated in one-month trainings including eight aerobic sessions, six strength sessions, six technique and kata sessions and four combination sessions (strength and aerobics). Various descriptive statistical tools such as mean, standard deviation and individual and team percentage changes were used to compare pre- and post-test information. The results showed a significant increase in all moments. There was also a significant increase in muscular endurance rates associated with half-squat with body weight (50%), bench press with 0.8% body weight (19.5%), chin up (33.5%), and a relatively strong to strong improvement was observed in the performance of kata. Nevertheless, there were no significant changes in body composition, aerobic power (1600 m running) and anaerobic power (Sargent jump). It seems that despite the usefulness of conventional karate trainings, special attention should be paid to individual needs, adequate diet and supplementary trainings for greater effectiveness.
    Keywords: Karate, Kata, Common Trainings, Muscular Strength, Aerobic Power, Anaerobic Power
  • مسعود میرمعزی*، حیدر صادقی، مهدی جعفری، لطفعلی لطفی
    هدف
    با توجه به اثر خستگی قامتی بر شرکت در فعالیت های ورزشی و ایجاد اختلال در عملکرد حرکتی، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر خستگی ناشی از یک جلسه تمرین شدید بر تعادل ایستا و پویای کاراته کاهای کاتا و کومیته مرد نخبه بود.
    روش ها
    از درون جامعه آماری 20 نفره کاراته کاهای کاتا و کومیته مرد تیم ملی کاراته در سال 95-1394، 16 آزمودنی در دسترس با میانگین سنی 20/4±75/23 سال که همگی سالم بودند، انتخاب شدند. تعادل ایستا و پویا قبل و بعد از اعمال یک جلسه تمرین شدید کاراته برای کاراته کاهای تیم ملی اندازه گیری شد. شاخص های نوسانات قامتی شامل میانگین تغییرات مرکز فشار و سرعت تغییرات مرکز فشار در جهات داخلی- خارجی و قدامی– خلفی، طی وضعیت ایستاده روی یک پا به عنوان شاخص تعادل ایستا اندازه گیری شد و به منظور ارزیابی وضعیت ثبات پاسچر پویا از آزمون فرود از پرش روی صفحه نیرو کیستلر با فرکانس 1000 هرتز، استفاده شد. از آزمون تی وابسته برای مقایسه اثر خستگی بر کاتا و کومیته و از تحلیل کوواریانس برای بررسی اثر خستگی در دو گروه کاتا و کومیته در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
    یافته ها
    یافته های پژوهش نشان داد خستگی ناشی از یک جلسه تمرین شدید بر تعادل ایستا و پویای کاراته کاهای کاتا و کومیته مرد نخبه تاثیرگذار است (0/05P<). کومیته کاها نیز از تعادل پویای بهتری نسبت به کاتا کاها برخوردار بودند (0/002p=).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود که مربیان و ورزشکاران آثار منفی خستگی بر تعادل ایستا و تعادل پویا را در جلسات تمرین شدید مدنظر قرار دهند. ازآنجایی که تمرینات متفاوت در کاتا کاها و کومیته کاها مزیت بر دیگری نداشتند، توصیه می شود در اعمال برنامه تمرین به نحوی عمل شود که خستگی را به تاخیر بیندازد تا خطر آسیب اسکلتی- عضلانی کاهش یابد.
    کلید واژگان: کاراته, کاتا, کومیته, خستگی, تعادل ایستا, تعادل پویا
    Masoud Mirmoezzi *, Heydar Sadeghi, Mahdi Jafari, Lotfali Lotfi
    Objective
    With regard to the effects of postural fatigue on the amount of participation in sport activities and as this may result in impaired motor functioning, the aim of this study was to investigate the effect of fatigue on static and dynamic balance in karate kata and kumite elite men.
    Methods
    The statistical population consist of all karate kata and kumite National Karate team members in 2015-16, which involved 20 men. The sample of the study included 16 athletes with average age of 20.4 ± 23.75 years, all of whom were healthy. Static and dynamic balance was measured before and after the exercise protocol, including a severe karate training session. Static postural stability indices including mean center of pressure displacement (COP) and velocity of COP displacements (COP VEL) Direction of medial-lateral (ML) and anterior-posterior (AP), were measured in standing position on one leg. In order to evaluate the dynamic postural stability index (DPSI), the jump-landing task was used on the 1000-Hz Kistler force plate. Inferential statistics which were used to compare pre and post-test data in order to compare the effect of fatigue in kata and kumite groups at a significant level of 0.05, including paired samples t-test and covariance analysis.
    Results
    The findings indicated that fatigue caused by intense training would significantly affect the static and dynamic balance in karate kata and kumite elite men (P
    Conclusion
    Based on the results of the study, it can be recommended that coaches and athletes consider the negative effects of fatigue in intensive training sessions on static and dynamic balance. Since practically there is not much differences between different exercise in kata and kumite. It is recommended that the exercise program be used to delay fatigue in order to reduce the risk of musculoskeletal damage.
    Keywords: Karate, Kata, Kumite, Fatigue, Static balance, Dynamic balance
  • الناز دیزجی *، رغد معمار، حیدر صادقی
    هدف
    هدف پژوهش حاضر مقایسه فشار کف پایی پای برتر و غیر برتر زنان کاتاکا و کومیته کای عضو تیم ملی بود.
    روش ها
    12 کومیته کا و 8 کاتاکای عضو تیم ملی بانوان کاراته در این پژوهش شرکت کردند. فشار کف پایی با استفاده از پلت فورم Emed حین راه رفتن با پای برهنه اندازه گیری شد. پس از تقسیم کف پا به 10 ناحیه اوج فشار، انتگرال فشار-زمان، نیروی بیشینه و انتگرال نیرو-زمان محاسبه شدند. از آزمون ویلکاکسون و یو-من-ویتنی در سطح معناداری 0/05 برای آنالیز داده ها استفاده شد.
    یافته ها
    در مقایسه دو گروه کاتا و کومیته، متغیرهای فشار کف پایی گروه کاتا در ناحیه متاتارسال دوم (0/05=p) و متاتارسال های 3،4،5 (0/04=p) به طور معناداری کمتر از گروه کومیته بود. در مقایسه پای برتر و غیر برتر نیز، متغیرهای فشار کف پایی پای برتر در نواحی انگشت شست (0/04=p) و انگشتان 3،4،5 (0/04=p) به طور معناداری بزرگ تر از پای غیر برتر و در ناحیه متاتارسال دوم (0/03=p) کمتر از پای غیر برتر بود.
    نتیجه گیری
    نتایج حاضر ممکن است نشان دهنده ماهیت متفاوت دو سبک باشد که کومیته به سبب فشارهای مکانیکی، تاثیر بارزتری بر فشار کف پایی دارد و نیز ممکن است فشار کف پایی متاثر از استفاده بیشتر کاراته کاران از یکی از پاها به علت برتری پا باشد. از این رو انجام مطالعات بیشتر و جامع تر برای پیشگیری از بروز سازگاری های ناشی از فعالیت ورزشی در سطح حرفه ا ی و درمان آن ها ضروری به نظر می رسد.
    کلید واژگان: ورزش کاراته, کاتا, کومیته, پای برتر, فشار کف پایی
    Elnaz Dizaji *, Raghad Memar, Heydar Sadeghi
    Objective
    The aim of this study was to compare the plantar pressure distribution of dominant and non-dominant legs of females who were participated in the kata and kumite national team.
    Methods
    Twelve kumite and 8 kata female athletes of the Karate national team participated in this study. Plantar pressure was measured using emed platform during barefoot walking. After dividing the foot into 10 masks, peak pressure, pressure-time integral, maximum force and force-time integral were calculated. Wilcoxon and U-Mann-Witney tests were used to analyze parameters at a significance level of p ≤ 0.05.
    Results
    In comparison of kata and kumite teams it was found that, kata plantar pressure parameters in Metatarsal-2 (p=0.05) and Metatarsals-3, 4, 5 (p=0.04) were significantly less than those in kumite. Also, in comparison of dominant and non-dominant leg, plantar pressure parameters of dominant leg were less in Metatarsal-2 (p=0.04) and more in Bigtoe (p=0.04) and Toes-3, 4, 5 (p=0.03) than those in the non-dominant leg.
    Conclusion
    Results may be indicative different of natures of the two athletic fields in that Kumite has a higher impact on plantar pressure due to higher mechanical loads. Furthermore, the unequal use of the legs may affect plantar pressure because of leg dominance. Thus, further and more comprehensive studies are necessary to prevent exercise-induced adaptations in professional levels and their treatments.
    Keywords: Karate, Kata, Kumite, Dominant leg, Plantar pressure
  • فاطمه بهرامی، احمدرضا موحدی، عفیفه سیلانی
    هدف از پژوهش حاضر، آزمایش فرضیه ویژگی تمرین رفتار حرکتی از طریق متغیر مکان به عنوان یک متغیر زمینه ای جدید است. شرکت کنندگان، 30 دانش آموز دختر نوجوان با میانگین سنی 50‎/1 ± 50‎/11 سال بودند که به مدت ده جلسه تحت آموزش مهارت ادراکی – حرکتی کاتا توسط مربی کاتا قرار گرفتند. پس از اتمام دوره آموزشی، آزمون یادداری در مکان اکتساب و سپس آزمون انتقال در مکانی متفاوت از مکان تمرین برگزار و نمره های اجرای کاتا اندازه گیری شد. برای تحلیل اطلاعات از آزمون آماری t همبسته استفاده شد. نتایج نشان داد که شرکت کنندگان اجرای بهینه خود را در مکان تمرین نشان دادند. درحالی که با تغییر مکان تمرین افت معناداری در اجرا داشتند. براساس نتایج حاصل، به نظر می رسد اجرای تکلیف با مکان تمرین مرتبط است. یافته های این تحقیق شواهدی را در جهت حمایت از فرضیه ویژگی تمرین فراهم کرد.
    کلید واژگان: مکان تمرین, کاراته, مهارت واقعی, کاتا, فرضیه ویژگی تمرین
    Fatemeh Bahrami, Ahmadreza Movahedi, Afeifeh Silani
    The aim of the present study was to examine the hypothesis of the specificity of practice regarding training place (to determine whether learning a sport skill was specific to the training place). Participants were 30 adolescent female students (mean age 11.50±1.50 years) who performed 10 sessions of learning perceptive-motor skill of Kata in Karate. After they finished Kata sessions, retention test was performed in the training place and transfer test in a different place and Kata scores were measured. To analyze the data, independent t test was used. Results showed that the subjects achieved their peak performance in the training place while their performance deteriorated significantly in the different place. It seems that the performance of the task was related to the place of training. The findings of this study provided evidence to support the specificity of practice hypothesis.
    Keywords: Karate, Specificity of practice hypothesis, real skill, Training Place, Kata
  • بررسی آسیب های ورزشی و هزینه های مالی ناشی از آن در سوپر لیگ کاراته ایران
    دکتر حسن دانشمندی، دکتر مهرعلی همتی نژاد، دکتر حمید قاسمی، سید حسن آموزگار
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال