جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "training intensity" در نشریات گروه "تربیت بدنی"
تکرار جستجوی کلیدواژه «training intensity» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
زمینه و هدف
تمرین مقاومتی (RT) نقش مهمی در افزایش حجم و قدرت عضلانی دارد. تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر تمرین مقاومتی حجم آلمانی تعدیل شده (MGVRT)، تمرین مقاومتی شدید (HIRT) و تمرین مقاومتی غیر خطی (NLRT) بر سطوح سرمی میوستاتین (Mstn) ، فولیستاتین (FLS) و عامل هسته ای کاپا B (N F-κB) و حجم و قدرت عضلانی در مردان ورزشکار انجام شد.
روش تحقیق:
تعداد 40 مرد جوان رشته بدنسازی به طور تصادفی در گروه های مساوی شامل MGVRT، HIRT، NLRT و کنترل قرار گرفتند. پروتکل های تمرینی به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) انجام شدند. متغیرهای بیوشیمیایی منتخب و حجم و قدرت عضلانی، قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری شد. آزمون های تحلیل کوواریانس، تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری، کروسکال-والیس و یو من- ویتنی جهت تحلیل های آماری در سطح معنی داری 05/0 ≥p مورد استفاده قرار گرفتند.
یافته هاسطوح سرمی Mstn و FLS در هر سه گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب کاهش و افزایش معنی داری یافت. هم چنین، سطح N F-κB در گروه های MGVRT وHIRT به طور معنی داری از گروه NLRT و کنترل پایین تر بود. علاوه بر این، محیط بازو و ران و قدرت عضلانی در حرکات پرس سینه و اسکوات در هر سه گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل، به طور معنی داری افزایش یافت؛ به گونه ای که افزایش محیط بازو در گروه MGVRT در مقایسه با گروه های HIRT و NLRT و قدرت عضلانی در گروه HIRT در مقایسه با گروه های MGVRT و NLRT؛ به طور معنی داری بیشتر بود.
نتیجه گیریهر سه پروتکل RT به بهبود شاخص های بیوشیمیایی، آنتروپومتریکی و عملکردی در مردان ورزشکار منجر شد، اما پروتکل های MGVRT و HIRT به ترتیب افزایش بیشتری در هایپرتروفی و حداکثر قدرت عضلانی در پی داشت. با این وجود به مطالعات بیشتر در زمینه ارتباط پروتکل های RT، با حجم و قدرت عضلانی و شاخص های بیوشیمیایی مرتبط با آن ها، مورد نیاز است.
کلید واژگان: تمرین مقاومتی, حجم تمرین, شدت تمرین, هایپرتروفی عضلانی, قدرت عضلانیBackground and AimResistance training (RT) plays a major role in developing muscle mass and strength. This study aimed to compare the effect of eight weeks of modified German volume resistance training (MGVRT), high-intensity resistance training (HIRT), and non-linear resistance training (NLRT) on the serum levels of myostatin (Mstn), follistatin (FLS), nuclear factor kappa B (N F-κB), and muscle mass and strength in male athletes.
Materials and MethodsForty young men bodybuilders were randomly assigned into equal groups, including MGVRT, HIRT, NLRT, and control. Training protocols were performed for eight weeks (three times a week). Selected biochemical variables, muscle mass, and strength were measured before and 48 hours after the last training session. For statistical analyses the analysis of covariance, repeated-measures analysis of variance, Kruskal-Wallis, and Mann-Whitney U tests were and significance level was set as p≤0.05.
ResultsThe Mstn and FLS protein levels significantly decreased and increased, respectively in all three experimental groups compared with the control group. Moreover, the NF-κB level was significantly lower in the MGVRT and HIRT groups than NLRT and control groups. Furthermore, the arm and thigh circumference and muscular strength in the chest press and squat movements significantly increased in all three experimental groups as compared with the control group where the increase in arm circumference in the MGVRT group was significantly higher than in the HIRT and NLRT groups and as the same the muscular strength in the HIRT group was significantly higher than in the MGVRT and NLRT groups.
ConclusionAll three RT protocols lead to improve biochemical, anthropometric, and functional indices in male athletes, but the MGVRT and HIRT protocols led to more increase in muscular hypertrophy and maximum strength, respectively. However, further studies are needed on the relationship between RT protocols with muscle mass and strength, and the biochemical parameters associated with them.
Keywords: resistance training, Training volume, training intensity, Muscle hypertrophy, Muscle strength -
پژوهش های زیادی تاثیر فعالیت ورزشی هوازی مزمن را بر عوامل مرتبط با بیماری کبد چرب غیر الکلی بررسی کرده اند هدف از این پژوهش تعیین و بررسی تاثیر شدت های متفاوت تمرینات ورزشی هوازی مزمن (کم، متوسط و بالا) بر آلانین آمینوترانسفراز ، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و گاما گلوتامین ترانسفراز در مردان و زنان سنین مختلف بود که به صورت یک مطالعه مرور نظام مند و فراتحلیل در سال 1399 انجام شد. پایگاه های اطلاعاتی، ScienceDirect،PubMed، Scopus و Google Scholar همراه با کلمات کلیدی جستجو شد. تعداد 120 مقاله غیر مروری و با کیفیت مناسب تمرین هوازی بررسی قرار گرفتند و 22 مقاله معیار ورود فراتحلیل را کسب کردند . بر این اساس 1560 نفر با میانگین 10 ± 52 سال بود. دارای بیماری کبد چرب مورد بررسی قرار گرفتند. اثرات مداخله با استفاده از SMD و مدل اثرات تصادفی ارزیابی گردید. در بررسی نتایج متاآنالایز تمرین هوازی در کل با هر شدتی باعث کاهش معنی دار سطوح آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و گاما گلوتامین ترانسفراز می گردد. سطوح آلانین آمینوترانسفراز در تمرینات با شدت بالا کاهش بیشتری نسبت به تمرینات با شدت متوسط (P= 0.01)دارد. سطوح آسپارتات آمینوترانسفراز در تمرینات با شدت متوسط(P= 0.001) کاهش بیشتری نسبت به تمرینات با شدت بالا (P= 0.03)دارد. تاثیر تمرینات با شدت بالا و شدت متوسط بر سطوح آنزیم گاما گلوتامین ترانسفراز معنی دار نبود (P= 0.2) .یافته ها نشان می دهد که تمرین های هوازی با شدت بالا، متوسط و کم موجب کاهش آنزیم ها شاخص کبد چرب در بیماران کبد چرب غیر الکلی می گردد.
کلید واژگان: ALT, AST, ALP, GGT, ورزش های هوازی, شدت تمرینSeveral studies have examined the effect of chronic aerobic training on factors associated with non-alcoholic fatty liver disease. The aim of this study was to determine the effect of different intensities of chronic aerobic training (low, medium and high) on alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase, alkaline phosphatase and gamma glutamine transferase in men and women of different ages. Done in 1400. Databases, ScienceDirect, PubMed, Scopus and Google Scholar were searched along with keywords. A total of 120 non-review articles with appropriate quality of aerobic training were reviewed and 22 articles were meta-analyzed. Accordingly, 1560 people with an average (52 ± 10 years) Fatty liver disease was examined. The effects of the intervention were evaluated using SMD and stochastic effects model. In the results of meta-analysis of aerobic training in general with any intensity significantly reduces the levels of aspartate aminotransferase, alkaline phosphatase and gamma glutamine transferase. Alanine aminotransferase levels decreased more in high-intensity training than in moderate-intensity training (P = 0.01). Aspartate aminotransferase levels decreased more in moderate-intensity training (P = 0.001) than in high-intensity training (P = 0.03). The effect of high-intensity and moderate-intensity training on gamma glutamine transferase levels was not significant (P = 0.2).Keywords: Non-alcoholic fatty liver, Alanine aminotransferase, Aspartate aminotransferase, Aerobic training, training intensity
Keywords: ALT, AS, ALP, GGT, Aerobic Exercise, Training Intensity -
آمادگی فوتبال نیازمند به کارگیری سیستم های انرژی هوازی و بی هوازی است که می تواند به وسیله توزیع شدت تمرین حاصل شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 4 هفته تمرین پلاریزه بر متغیرهای آمادگی هوازی و بی هوازی بازیکنان فوتبال بود.20 بازیکن فوتبال لیگ تهران براساس اکسیژن مصرفی بیشینه در قالب دو گروه تمرینات پلاریزه (10 نفر؛ 11/52 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) و تمرینات معمول آماده سازی هوازی فوتبال (10 نفر؛ 31/53 میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) تقسیم شدند. آزمودنی ها پیش و پس از 4 هفته تمرینات پلاریزه (4 جلسه در هفته، 3 جلسه حجم بالا - شدت کم، 30 -45 دقیقه با 55 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه و یک جلسه تناوبی شدید 25 دقیقه بالای 90 درصد ضربان قلب بیشینه در هفته های دوم و چهارم یک جلسه 30 دقیقه ای با شدت 85 تا 90 درصد ضربان قلب بیشینه بین دو آستانه لاکتات) و معمولی فوتبال (4 جلسه در هفته، 2 جلسه تناوبی با شدت بالا، 1 جلسه آستانه لاکتات 20 تا 30 دقیقه، 85 تا 90 درصد ضربان قلب بیشینه و 1 جلسه تمرین با شدت پایین 55 تا 85 درصد ضربان) ارزیابی شدند. از آزمون تی مستقل پس از کم کردن نمره های پس آزمون از پیش آزمون برای مقایسه تاثیرات بین و تی وابسته برای بررسی تغییرات درون گروهی استفاده شد (05/0≥P). پس از 4 هفته تمرینات پلاریزه و معمولی، اکسیژن مصرفی بیشینه (001/0=P و 001/0=P) و ویژه فوتبال (001/0=P و 006/0=P) و اوج توان (001/0=P و 007/0=P) به طور معنادار نسبت به پیش آزمون افزایش و نسبت تبادل تنفسی کاهش یافت (02/0=P و 041/0=P). علاوه بر این، مدل تمرین پلاریزه به افزایش معنادار اکسیژن مصرفی بیشینه (001/0=P) و ویژه فوتبال (001/0=P) و اوج توان نسبت به مدل معمولی تمرینات فوتبال منجر شد (001/0=P). نتایج تحقیق نشان داد توزیع شدت تمرین بر اساس مدل پلاریزه می تواند در دوره های کوتاه مدت تمرین موثرتر از تمرینات معمول آماده سازی فوتبال در مرحله خارج از فصل مسابقات به منظور پیشرفت آمادگی هوازی و بی هوازی بازیکنان باشد.کلید واژگان: توان بی هوازی, توان هوازی, شدت تمرینThe effect of 4 weeks polarize training on aerobic and anaerobic fitness variables in soccer playersSoccer preparation requires the use of aerobic and anaerobic energy systems, which can be achieved by the intensity distribution of training. This study aimed to evaluate the effect of 4 weeks of polarizing training on aerobic and anaerobic fitness variables in soccer players. 20 soccer players in Tehran soccer league were divided into polarized (n=10; 52.11 ml/kg/min) and usual soccer training (n=10; 53.31 ml/kg/min) groups based on maximum oxygen consumption. Subjects were evaluated before and after four weeks of polarize (four-session consisting of three sessions of high volume -low-intensity training followed by a high-intensity interval training session) and usual soccer training (Four sessions per week including two sessions of high-intensity interval training, one session of lactate threshold training and one session of low-intensity training) to measure maximal oxygen consumption and soccer-specific, mean and peak power and respiratory exchange ratio. Maximum oxygen consumption, peak power, soccer-specific Maximum oxygen consumption and respiratory exchange ratio were significantly increased after four weeks of polarized and usual soccer training (P<0.05). Also, the polarized training model resulted in a significant increase in maximal oxygen consumption, peak power, and specific soccer maximal oxygen consumption compared to the usual soccer training model (P≤0.01). The results showed that the distribution of training intensity based on the polarized model can be more effective in short term than the usual soccer training in off-season preparations.Keywords: aerobic power, anaerobic power, training intensity
-
زمینه و هدفدر مبتلایان به دیابت به ویژه آنانی که به فعالیت ورزشی می پردازند، عوامل بازدارنده آنژیوژنز کنترل شده و عوامل پیش برنده آنژیوژنز تقویت می شود. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثرات تمرینات استقامتی با شدت متوسط و بالا بر برخی فاکتورهای محرک آنژیوژنز در بافت کلیه رت های نر دیابتی می باشد.مواد و روش ها60 سر موش صحرایی نر به 6 گروه (10 سر در هر گروه): کم تحرک کنترل (SC)، دیابتی کم تحرک (SD)، دیابتی تمرین با شدت متوسط (DMT)، تمرین با شدت متوسط سالم (MT)، دیابتی تمرین با شدت بالا (DHT) و تمرین با شدت بالا سالم ((HT تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 8 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط و بالا، 5 جلسه در هفته و 60 دقیقه در هر جلسه بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، موش ها بیهوش شدند و خون گیری و برداشت بافت کلیه برای سنجش گلوکز، VEGF وVEGFR1 انجام شد.یافته هاهشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط و بالا باعث کاهش معنی دار گلوکز خون موش های دیابتی شد، اما این کاهش در گروه DMT بیشتر بود. همچنین هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط و بالا در هر دو گروه دیابتی باعث افزایش معنی دار VEGF (به ترتیب 002/0 = P و 0001/0 =P) نسبت به SD شد ولی در خصوص VEGFR1 فقط بین DHT نسبت به گروه SD تفاوت مشاهده شد (007/0 =P).نتیجه گیریدر مقایسه با تمرینات هوازی با شدت بالا، تمرینات هوازی با شدت متوسط موجب کاهش بیشتر سطوح گلوکز و افزایش VEGF می شوند.کلید واژگان: آنژیوژنز, VEGF, VEGFR1, تمرین هوازی, شدت تمرین, دیابتBackground andpurposeThe angiogenesis inhibitors and the pro angiogenesis factors are enhanced in diabetic patients; especially those are involved in exercise. The purpose of this study was to compare the effects of endurance training with moderate and high intensities on some angiogenesis factors in renal tissue of diabetic rats.Materials and MethodsSixty male rats were divided into 6 groups (n=10 per group): Sedentary control (SC), Sedentary Diabetic (SD), Diabetic Moderate intensity training (DMT), Healthy Moderate intensity training (MT), Diabetic High intensity training (DHT) and Healthy High intensity training (HT). The exercise protocol performed 8 weeks of moderate and high intensity aerobic training, 5 sessions per week and 60 minutes per session.ResultsEight weeks of moderate and high intensity aerobic training significantly reduced blood glucose in diabetic rats, but this decrease was higher in the DMT group. Also, eight weeks of moderate and high intensity aerobic training in both diabetic groups significantly increased VEGF (P = 0.002 and P = 0.000, respectively) compared to the SD, but for VEGFR1 was observed only between DHT compared to SD (P = 0.007).Conclusioncompared to high intensity aerobic training, moderate aerobic training results in a decrease in the levels of glucose and an increase in VEGF.Keywords: Angiogenesis, VEGF, VEGFR1, Aerobic training, Training Intensity, Diabetes
-
فصلنامه فیزیولوژی ورزشی، پیاپی 33 (بهار 1396)، صص 185 -200هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر دو شدت مختلف تمرین مقاومتی با حجم یکسان بر سطوح پلاسمایی مالون دی آلدهید، گلوتاتیون احیا و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در مردان سالم بود. بدین منظور، 30 مرد سالم با دامنه سنی 2520 سال به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت نمودند و به طور تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی با شدت متوسط (هایپرتروفی)، تمرین مقاومتی با شدت بالا (قدرتی) و گروه کنترل تقسیم شدند. تمرین مقاومتی هایپرتروفی (سه ست 10 تکراری با شدت 70 درصد یک تکرار بیشنه) و تمرین قدرتی (چهار ست شش تکراری با شدت 85 درصد یک تکرار بیشینه) به مدت هشت هفته وبه صورت سه جلسه در هفته اجرا گردید. همچنین، نمونه های خون سیاهرگی در شرایط ناشتا و در دو نوبت، 24 ساعت قبل از شروع پروتکل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی از آزمودنی ها گرفته شد. تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان می دهد که غلظت مالون دی آلدهید در گروه های تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری پیدا کرده است (P=0.016) که میزان آن در گروه تمرین هایپرتروفی در مقایسه با گروه تمرین قدرتی بیشتر می باشد (P=0.04). همچنین، غلظت گلوتاتیون احیا در گروه های تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری را نشان می دهد (P=0.027). تمرین هایپرتروفی نیز موجب افزایش بیشتر در گلوتاتیون احیا در مقایسه با تمرین قدرتی شده است. علاوه براین، سطوح ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در دو گروه تمرینی افزایش یافته است؛ اما این افزایش تنها در گروه تمرین هایپرتروفی معنا دار می باشد (P=0.013). لازم به ذکر است که تفاوت معنا داری بین گروه ها مشاهده نمی شود (P=0.103). درمجموع، تمرینات مقاومتی (احتمالا) می تواند موجب بهبود سیستم آنتی اکسیدانی (گلوتاتیون احیا و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام) و کاهش مالون دی آلدهید شود که این تغییرات مستقل از شدت تمرین می باشد.کلید واژگان: تمرین مقاومتی, گلوتاتیون, مالون دی آلدهید, ظرفیت آنتی اکسیدانی تام, شدت تمرینSport Physiology, Volume:9 Issue: 33, 2017, PP 185 -200The aim of this study was to evaluate two different intensity of resistance training with the same volume on the plasma levels of malonyl dialdehyde (MDA), reduced glutathione (GSH) and total antioxidant capacity (TAC) in healthy men. 30 healthy men with aged 20-25 years participated in this study and were randomly divided into three groups of moderate-intensity resistance training (hypertrophy), high intensity resistance training (strength) and the control group. Hypertrophy resistance training (3 sets of 10 repetitions with 70% of one repetition maximum) and strength training (4 sets of 6 reps with 85% of one repetition maximum) for 8 weeks and were administered three times a week. Venous blood samples were obtained from the subjects during fasting and two times, 24 hours before the start of the protocol and 48 hours after the last training session. Repeated measure ANOVA revealed that MDA concentration was significantly reduced in exercise groups compared to control group. In addition, the amount of the reduction in hypertrophy training was more compared with strength training group (P=0.0.4). GSH concentration was significantly increased in exercise groups compared to control group. Hypertrophy training was more increases in GSH levels compared with strength training. TAC levels increased in both groups, but the increase was significantly only in hypertrophy training but was not found a significant difference between the groups. In conclusion may be resistance training could improve antioxidant system (GSH and TAC) and decrease the MDA and it was independent from intensity of training.Keywords: Resistance Training, Malonyl Dialdehyde, Glutathione, Total Antioxidant Capacity, Training Intensity
-
عملکرد ماهرانه در فوتبال علاوه بر تکنیک های درست، به تصمیم گیری سریع و صحیح نیازمند است. این تصمیمات به طور معمول در شدت های مختلف فعالیت و عملکرد اتخاذ می شوند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سطوح مختلف شدت فعالیت و انگیختگی بر تصمیم گیری (سرعت و دقت تصمیم گیری) فوتبالیست های زن ماهر است. 16 فوتبالیست ماهر زن شرکت کننده در تحقیق که سابقه شرکت در مسابقات را به مدت هشت سال یا بیشتر داشتند، از مجموع بازیکنان ماهر حاضر در لیگ برتر بانوان استان تهران به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. برای ارزیابی عملکرد تصمیم گیری از تصاویر موقعیت فوتبالی به کمک مانیتور استفاده شد، که بازیکنان باید پاسخ صحیح را از میان گزینه ها (شوت – پاس - دریبل) انتخاب می کردند. همچنین موقعیت های آزمون به صورت 3 (سطوح انگیختگی) در 3 (سطوح شدت فعالیت) طراحی شد که سطوح مختلف شدت فعالیت شامل سه سطح استراحت، 40 درصد حداکثر ضربان قلب، 80 درصد حداکثر ضربان قلب و سطوح مختلف انگیختگی شامل سه سطح موقعیت بدون حضور تماشاچی، موقعیت همراه با تماشاچی غیرفعال، موقعیت همراه با تماشاچی فعال بود. از روش آماری پارامتریک تحلیل واریانس چندمتغیره، 3 (سطوح شدت فعالیت) در3 (سطوح انگیختگی) بر دقت و نیز سرعت تصمیم گیری به منظور مقایسه کلی میان موقعیت های آزمون برای پیدا کردن تفاوت به تفکیک در موقعیت ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه، اندازه های تکراری و نیز آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 95درصد استفاده شد. نتایج تفاوت معنی داری را در سرعت تصمیم گیری بین سطوح مختلف انگیختگی نشان نداد (05/0R>)، اما دقت تصمیم گیری بین سطوح مختلف انگیختگی تفاوت معنی داری را نشان داد (05/0R<). سرعت تصمیم گیری بازیکنان در سطوح انگیختگی بدون حضور تماشاچی و تماشاچی غیرفعال با افزایش در شدت تمرین بهبود داشت، ولیکن سرعت تصمیم گیری بازیکنان در موقعیت همراه با تماشاچی فعال بین شدت های مختلف فعالیت تفاوت معنی داری را نشان نداد (05/0R>). همچنین دقت تصمیم گیری بازیکنان در موقعیت های بدون حضور تماشاچی و تماشاچی فعال بین شدت های مختلف فعالیت اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0R>). دقت تصمیم گیری بازیکنان در موقعیت تماشاچی غیرفعال با افزایش در شدت فعالیت بهبود یافت. این یافته ها نشان می دهد که شدت فعالیت و انگیختگی به طور جداگانه بر هر یک از مولفه های تصمیم گیری اثرگذارند.
کلید واژگان: انگیختگی, شدت فعالیت, تصمیم گیری, بازیکنان ماهر فوتبالSkillful performance in soccer requires not only sound techniques but also quick and accurate decision making. These decisions are usually made in various intensities of practice and performance. The main aim of this study was to investigate the effect of different levels of arousal and training intensity on decision making (speed and accuracy) of expert female soccer players. For this purpose، 16 expert female soccer players (mean age 22. 4±3. 8 yr) with 8 or more years of competitive experience were voluntarily selected from Tehran women''s premier league. Soccer related photographs on a computer monitor were used to evaluate the decision making task; participants had to decide which action they would undertake (shoot، pass، dribble). Three different levels of arousal (low: with no spectators، medium: with silent spectators and high: with cheering spectators) in three different levels of intensity (resting، 40% of HRmax، 80% of HRmax) were designed. To measure the accuracy and speed of decision making، parametric method of MANOVA، 3 (training intensity levels) in 3 (arousal levels)، was used. To totally compare the groups، one-way analysis of variance، ANOVA with repeated measures and Tukey post hoc test were used at α=95%. The results showed no significant difference in the speed of decision making among different arousal levels (P>0. 05) while a significant difference was observed in the accuracy of decision making among different arousal levels (P˂0. 05). The speed of decision making improved in the low and medium arousal levels through an increase in training intensity while no significant difference was observed in the speed of decision making in high arousal level among different intensity levels (P>0. 05). Furthermore، the accuracy of decision making showed no significant difference in low and high arousal levels among different intensity levels (P>0. 05). The accuracy of decision making improved in low arousal level through an increase in training intensity. These finding showed that training intensity and arousal separately influenced each decision making component.Keywords: Arousal, Training Intensity, Decision Making, Expert Football Players
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.