به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "cell viability" در نشریات گروه "علوم پایه"

  • Alsaleem Mohammed Abadi, Mohamedsamir Ahmed Zaki, Abulqasim M. Sideeg, Attalla F. El-Kott, Xiangyu Guo *

    The current research used Bilobol to determine the cytotoxicity and anti-human breast cancer properties with molecular docking studies. The properties of Bilobol against breast cell lines i.e. Hs578T, MDA-MB-231, SkBr3, BT-549, MCF-7, AU565, 600MPE, and Evsa-T were evaluated in the in vitro condition. The IC50 of the Bilobol was 258, 236, 161, 265, 250, 183, 256, and 233 µM against MDA-MB-231, Hs578T, SkBr3, BT-549, MCF-7, AU565, Evsa-T, and 600MPE, respectively. The molecular modeling evaluation analyzed the chemical effects of bilobol against alpha-amylase and alpha-glucosidase. The anti-cancer activities of the molecules were examined against MDA-MB-231, Hs578T, SkBr3, BT-549, MCF-7, AU565, Evsa-T, and 600MPE cell lines. Following completion of clinical trial research, the novel compound may find application in human supplementation against breast cancer. Bilobol's IC50 values for the enzymes α-amylase and α-glucosidase were found to be 45.13 and 11.82 µM, respectively. In the aforementioned cell lines, bilobol's chemical interactions with a few expressed surface receptor proteins (EGFR, CD47, androgen receptor, folate receptor, HER2, CD44, progesterone receptor, and estrogen receptor) were determined using molecular modeling calculations. The outcomes displayed the likely atomic-level interactions and their properties. According to the docking scores, this chemical has a high affinity for certain proteins and enzymes. Additionally, this substance made strong contact with the receptors and enzymes. As a result, both enzymes and cancer cells may be inhibited by this chemical molecule.

    Keywords: Breast Cancer, Bilobol, Cell Viability, Molecular Docking, MTT Assay
  • A.R. Zare Hoseinabadi, E. Rafiei Taqanaki, S. Hafez Ghoran, A.M. Amani, H. Kamyab *, A. Razmfarsa, E. Khalili, M. Yusuf, S. Rajendran
    BACKGROUND AND OBJECTIVES
     The synthesis of mesoporous silica nanoparticles using non-surfactant agents is gaining popularity owing to the easier purification and lower toxicity of this method compared to traditional surfactant-based ones. The potential of mesoporous silica nanoparticles as advanced nanocarriers for health-related applications is increasingly recognized. Quercetin, a potent free-radical scavenging antioxidant that relies heavily on the intracellular supply of reduced glutathione, has garnered significant interest in the scientific community. In spite of recent progress, the mechanisms underlying the development of the porous framework have largely gone unexplored. The primary aim of this study is to explore the feasibility of utilizing quercetin as a template for the synthesis of mesoporous silica nanoparticles, circumventing the need for conventional
    METHODS
    This research investigates the impact of the chemical structure and properties of polyphenols, specifically quercetin, on their templating potential. The study reveals the arrangement of quercetin, which acts as a model for the development of mesoporous silica nanoparticles, forming a supramolecular structure that facilitates silica binding. The composition of this supramolecular framework leads to unconventional and variable pore structures. The scanning electron microscopy, transmission electron microscopy, Fourier-transform infrared spectroscopy, x-ray diffraction analysis, energy-dispersive X-ray spectroscopy, and Brunauer–Emmett–Teller analysis were used to characterize the quercetin-templated mesoporous silica nanoparticles and provide detailed insights into their morphology.
    FINDINGS
    The results from the viability test and antiviral assays demonstrated that quercetin-templated mesoporous silica nanoparticles are non-toxic and possess inhibitory and antiviral properties that are comparable to those of Oseltamivir, which served as a positive control. Quercetin served as a non-surfactant, neutral template in an ammonia and ethanol mixture, resulting in approximately spherical particles with monodisperse diameters of about 180 nanometers. These nanoparticles of mesoporous silica showed a concentration-dependent efficacy in inhibiting pathogenic microorganisms. In x-ray diffraction pattern for Mesoporous silica nanoparticles, a number of Bragg's reflections referring to the (111), (200), and (220) sets of lattice planes were detected, which can be described by the fundamental face center cubic structure of mesoporous silica nanostructures. Because of the smaller particle diameter impact and incomplete internal structure of the nanostructures, the intense peak at 2θ= 24 degrees demonstrated the silica peak, which reflected crystalline nature. According to calculations based on the Brunauer–Emmett–Teller method, the specific surface area of Quercetin-templated mesoporous silica nanoparticles was determined to be 55.227 cubic meters. Furthermore, the Barrett-Joyner-Halenda analysis provided measurements of the pore size at 24.312 nm and the pore volume at 0.336 square centimeters per gram, respectively.
    CONCLUSION
    The study results outcomes demonstrated that quercetin forms a macromolecular scaffold that functions as a template for the formation of mesoporous silica nanoparticles. The irregular pore structure observed is attributed to the unique characteristics of quercetin. Using small-angle X-ray scattering, detailed information was obtained regarding the constituents and the porous nature of the resulting mesoporous silica nanoparticles. This study reveals innovative insights into the mechanisms by which the macromolecular structure of the template governs the dimensions of particles and the process of pore formation. The role of quercetin in the morphogenetic development of mesoporous silica nanoparticles has been thoroughly investigated. In addition, quercetin-templated mesoporous silica nanoparticles exhibited significant antioxidant properties, akin to butylated hydroxytoluene, and showed great potential for various clinical applications.
    Keywords: Antioxidant Properties, Antiviral Assay, Cell Viability, Mesoporous Silica Nanoparticles, Quercetin, Templating Technique
  • افسانه احسان دوست، الناز تمجید*

    در سال های اخیر، تلاش های قابل توجهی بر پیشرفت مواد زیستی جدید مبتنی بر پلیمر طبیعی و استفاده از روش های کارآمد مانند مهندسی بافت پوست برای درمان زخم متمرکز شده است. در این مطالعه، یک داربست پلی کاپرولاکتون چاپ سه بعدی پوشش‎دهی شده از طریق غوطه وری در یک ترکیب 1:4 از فیبروئین ابریشم 40 درصد استخراج شده از پیله های کرم ابریشم بومبیکس موری و نانوسلولز اکسید شده با تمپو پوشش داده شده، ساخته شد. اندازه منافذ و تخلخل به ترتیب 180 میکرومتر و 85 درصد بود. نتایج افزایش جذب تراوه (تورم و جذب آب به ترتیب 1342 و 80 درصد)، بهبود مدول ذخیره سازی (G’) از 500 به 4000 پاسکال، و همچنین گران روی کشسانی تا 60 درصد نشان دهنده خواص مطلوب این ساختار برای کاربردهای پانسمان زخم است. علاوه بر این، مطالعات ترشوندگی و زیست تخریب پذیری افزایش کلی زاویه تماس و نرخ تخریب را به ترتیب 3±9/19 درجه و 95٪ نشان داد. مطالعات زنده مانی و مهاجرت سلولی بر روی سلول های فیبروبلاست (929L) با استفاده از روش MTT، رنگ آمیزی داپی/ فالوئیدین و آزمایش خراش، به ترتیب بیش از 90 درصد زنده مانی تا 7 روز و ترمیم کامل خراش در 24 ساعت را نشان داد. این یافته ها نشان می دهد که داربست های پلی کاپرولاکتون پرینت شده سه بعدی که با فیبروئین ابریشم و نانوسلولز اکسید شده پوشش دهی شده اند، برای کاربردهای بهبود زخم امیدبخش بوده و ممکن است راه را برای پانسمان های زخم بر پایه پلیمر طبیعی هموار کنند.

    کلید واژگان: چاپ سه بعدی, پلی کاپرولاکتون, فیبروئین ابریشم, نانوسلولز اکسید شده, زخم پوش, گران روی کشسانی, زنده مانی, مهاجرت سلولی
    Afsaneh Ehsandoost, Elnaz Tamjid*

    In recent years, significant efforts have been focused on advancements of novel biomaterials based on natural polymers and utilization of efficient methods such as skin tissue engineering for wound treatment. In this study, a 3D printed polycaprolactone (PCL) scaffold coated via immersion in a 1:4 blend of 40% silk fibroin from Bombyx mori cocoons and TEMPO-oxidized was developed. The pore size and the porosity were 180 µm and 85%, respectively. The results demonstrated an enhancement in exudate absorption (swelling and water uptake of 1342% and 80%, respectively), improvement in storage modulus (G’) from 500 to 4000 Pa, as well as viscoelasticity up to 60%, which all are favorable for wound dressing applications. Moreover, the wettability and biodegradability studies revealed an overall increase in contact angle and degradation rate of 19.9°±3, and 95%, respectively. Cell viability and migration studies on fibroblastic cells (L929) using MTT assay, DAPI/ Phalloidin staining, and scratch test showed over 90% viability up to 7 days and complete scratch repair within 24 hours. These findings show that 3D printed PCL scaffolds coated with silk fibroin and oxidized nanocellulose are promising for wound healing applications and might pave the way to natural polymer-based wound dressings.

    Keywords: 3D Printing, Polycaprolactone, Silk Fibroin, Oxidized Nanocellulose, Wound Dressing, Viscoelasticity, Cell Viability, Cell Migration
  • Sattar Tahmasebi Enferadi *, Zahra Salimizadeh, Frouzandeh Mahjoubi
    Harmaline and harmine, are the major ß-carbolines present in the seeds of the Peganum harmala L. These compounds are known as herbal active principals with potential use in pharmaceutical and medicine. To assess the growth inhibitory effect of phyto-alkaloids, harmaline and harmine, on cancer cell lines. The P. harmala L.’s alkaloids were extracted by acidic/basic extraction method and identified by two methods, Fourier Transform Infra-Red Spectroscopy (FTIR) and High-Performance Liquid Chromatography (HPLC). breast cancer cell lines, MDA_MB_231, were subjected to different concentration (1–100 μg. mL -1) of the P. harmala extract at different time courses (24h, 48h). Methylthiazol Tetrazolium (MTT) test, the half maximal inhibitory concentration (IC50) and the morphological changes through optical microscopy were evaluated cell lines, the P. harmala extract decreased cell viability in longer time exposure in a dose dependent manner. The more concentrated extract led to higher motility of MDA-MB-231 at 24h.It was observed that 30 μg. mL -1 is the minimum lethal dose that kills approximately 50% of cells at 24 hours in MDA-MB-231 cell line (IC50). The morphological observation ensured the apoptosis nature of P. harmala on cells as their membrane kept intact and no membrane permeabilization was observed. The results revealed that the P. harmala extracts decreased significantly growth rate and cell survival of cancer cell lines. higher growth inhibition of MDA-MB-231 cell line by the P. harmala extract was confirmed.
    Keywords: Cell viability, FT-IR, HPLC, Harmine, Harmaline
  • الهام حویزی*، علی آقایی
    سلول های بنیادی ماکیان مدل های درون آزمایشگاهی فوق العاده ای در آموزش های تکوینی و دارویی محسوب می شوند. این سلول ها دارای ظرفیت های بالایی در خودنوزایی و تمایز بوده و می توانند به عنوان فناوری ارزشمندی در صنعت طیور مورد توجه قرار گیرند. هدف از این پژوهش استحصال، کشت و مقایسه سلول های فیبروبلاست جنین جوجه و بلدرچین با درنظر گرفتن زمان دوبرابر شدن تعداد سلولی (PDT) و میزان بقای سلولی در طول دوره های مختلف پاساژ بود. در این پژوهش تجربی، سلول های فیبروبلاست با روش هضم آنزیمی از تخم های لقاح یافته جدا و در محیط کشت DMEM محتوی 10درصد سرم FBS برای پاساژهای مختلف کشت شدند. زمان دو برابر شدن تعداد سلول ها و بقای سلولی با استفاده از رنگ آمیزی تریپان بلو و تستMTT بررسی گردید. داده ها نشان داد که هر دو نوع سلول در محیط کشت DMEM محتوی 10درصد سرم FBS و در دمای 38 درجه دارای حداکثر تکثیر بودند. براساس نتایج ما PDT برای هر دونوع سلول حدود 2±16 ساعت در طول پاساژهای اول تا سوم محاسبه گردید، اما در طی پاساژهای چهارم تا ششم PDT برای سلول های فیبروبلاست جوجه به 2±28 ساعت و برای سلول های فیبروبلاست بلدرچین 2±36 ساعت محاسبه گردید (p<0.05)؛ همچنین نتایج تست بقای سلولی مطابق با نتایج PDTبود. این پژوهش توانایی خودنوزایی و بقای سلول های فیبروبلاست بلدرچین به عنوان منبعی جدید از سلول های بنیادی ماکیان را توصیف می کند و استفاده ازین سلول ها در کاربردهای فناوردی در آینده را پیشنهاد می کند.
    کلید واژگان: سلول های بنیادی ماکیان, سرعت رشد, بقای سلولی, بلدرچین
    Elham Hoveizi *, Ali Aghaei
    The avian stem cells are an excellent in vitro model for development and pharmacology educations. These cells have the potential for self-renewal and differentiation and can be considered as a valuable technology in the poultry industry. The purpose of this study was the derivation, culture, and comparison of chicken fibroblast cells to quail cells, regarding cell doubling time and the rate of cell viability during various cell passages. In this experimental study, fertilized eggs were obtained and fibroblasts were isolated with an enzymatic digestion method and of cultured in DMEM medium including 10% FBS for various passages. Population doubling time (PDT) and cell viability were evaluated by trypan blue staining and MTT assay. Data indicated that both cells had a maximum proliferation when cultured in a DMEM containing 10% FBS at 38 C˚. Based on our results, PDT was measured 16±2 h for both two cells during the first o third passages. But, the population of the chicken fibroblasts was doubled in number each 28±2 h, while this value was 36±2.1 h for quail cell population (p<0.05) during the third to sixth passages. Also, cell viability results were according to PDT results. This study demonstrated a potential of self-renewal and cell viability of quail fibroblast cells as a new avian cell source and suggested to use of these cells in future manufacturing applications.
    Keywords: Avian stem cells, growth rate, cell viability, quail
  • لیلا غلامی، فرنوش عطاری*، محمود تلخابی، فاطمه سعادتپور

    سرطان پستان شایع ترین سرطان و از مهم ترین دلایل مرگ و میر برای زنان در سراسر جهان است. نوع سه گانه منفی، تهاجمی ترین نوع سرطان پستان بوده و شیمی درمانی تنها گزینه درمانی برای آن است. سلول های سرطانی حتی درصورت برخورداری کافی از اکسیژن مسیر گلیکولیز را انتخاب می کنند و فعالیت این مسیر نقش مهمی در ایجاد سرطان ایفا می کند. درنتیجه هدف قرار دادن گلیکولیز می تواند استراتژی موثری برای از بین بردن سلول های سرطانی باشد. در مطالعه حاضر اثر مهارکننده گلیکولیز به نام دی کلرواستات (DCA) روی القای آپوپتوز در سلول های سرطان پستان سه گانه منفی به نام MDA-MB-231 سنجیده شده و بیان ژن های ضدآپوپتوزی و miRNAهای انکوژن نیز بررسی شده است. نتایج آزمون MTT نشان داد که این دارو به صورت وابسته به غلظت موجب کاهش بقای سلولی می شود به طوری که غلظت 50 میلی مولار از این دارو بقای سلولی را تا %50 کاهش می دهد. نتایج آزمون انکسین/PI نشان داد که تیمار سلول ها با DCA موجب افزایش %32 سلول های آپوپتوزی نسبت به گروه کنترل می شود. نتایج آزمون چرخه سلولی نیز افزایش دوبرابری سلول ها در مرحله Sub-G1 در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل را نشان داد. درنهایت کاهش بیان ژن های ضدآپوپتوزی Bcl2l1 و Mcl1 و همچنین کاهش بیان miR21 و miR27a به عنوان microRNAهای مهارکننده آپوپتوز در اثر تیمار با DCA مشاهده شد. نتایج ما نشان داد که DCA به عنوان مهارکننده گلیکولیز باعث کاهش تکثیر و القای آپوپتوز در سلول های سرطان پستان سه گانه منفی می شود که القای آپوپتوز از طریق کاهش بیان ژن های بقای سلولی و miRNAهای انکوژن صورت می گیرد.

    کلید واژگان: انکوژن, بقای سلولی, چرخه سلول, سرطان سه گانه منفی, متاستاز
    Leila Gholami, Farnoosh Attari*, Mahmood Talkhabi, Fatemeh Saadatpour

    Breast cancer is the most common cause of death from cancer among women. The triple-negative breast cancer (TNBC) is the most invasive subtype, and chemotherapy is the only therapy option. Cancer cells preferably utilize the glycolysis pathway even with proper oxygen availability, and this activation plays a great role in tumorigenesis. Therefore, glycolysis targeting can be an effective strategy for cancer treatment. Here, the apoptotic effect of a glycolysis inhibitor named dichloroacetate (DCA) on TNBC cells MDA-MB-231 was assessed, and the expression of anti-apoptotic genes and oncogenic miRNAs was evaluated. MTT assay showed that DCA reduces cell viability in a dose-dependent manner with the IC50 concentration of 50 mM. Annexin/PI assay demonstrated that DCA due to DCA treatment. Finally, the expression of anti-apoptotic genes Bcl2l1 and Mcl1 and oncogenic miRNAs miR21 and miR27a decreased due to DCA treatment. Our results confirmed that DCA, as a glycolysis inhibitor, leads to apoptosis induction in TNBC cells because of reducing expression of viability genes and miRNAs.

    Keywords: Cell cycle, Cell viability, Metastasis, Oncogene, Triple-negative cancer
  • الهام حویزی*، پیمان عبدالعلی نژاد
    تلاش برای توسعه ترکیبات ضد سرطان به طور پیوسته ای ادامه دارد. نتایج برخی از پژوهش ها تاکید می کنند ترکیبات گیاه بومادران روی چندین رده سلول های سرطانی اثرات مهاری دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر سمیت عصاره هیدروالکلی گیاه بومادران بر سلول های سرطانی پستان انسان رده MCF-7 در هیدروژل فیبرین است. در این پژوهش تجربی، برای تهیه داربست هیدروژل فیبرینی، محیط M199 حاوی 10درصد سرم FBS و 1درصد پنی سیلین /استرپتومایسین و پودر فیبرینوژن با غلظت 3 میلی گرم بر میلی لیتر و ترومبین با غلظت 120 واحد بر میلی لیتر مورد استفاده قرار گرفت. سلول های MCF-7 کشت شده در ژل فیبرین به مدت 24 ساعت با غلظت های 1000، 500، 250، 100، 50 و 25 میلی گرم بر میلی لیتر عصاره هیدروالکلی گیاه بومادران تیمار شدند. در روزهای تعیین شده پس از تیمار، مورفولوژی، بقاء و تکثیر سلولی با رنگ آمیزی دپی و آزمون MTT ارزیابی شد. همچنین بررسی ساختار داربست و وضعیت استقرار سلول در ژل با عکسبرداری با میکروسکوپ الکترونی نگاره انجام گرفت.  نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیرات سایتوتوکسیک عصاره بومادران به صورت وابسته به دوز و زمان بود. غلظت500 میلی گرم بر میلی لیتر عصاره بومادران به عنوان غلظت IC50 بعد از 24 ساعت تعیین گردید. همچنین مقایسه میانگین بقای سلولی در گروه کنترل و گروه تیمار شده با غلظت IC50 عصاره بومادران در روزهای 1، 3 و 5 تفاوت های معنی داری (05/0 p <) را نشان داد. عصاره هیدروالکلی بومادران می تواند به صورت وابسته به دوز و زمان، سبب مهار رشد سلول های MCF-7 و القاء مرگ سلولی شود.
    کلید واژگان: بومادران, بقاء سلولی, سرطان پستان, داربست هیدروژلی
    Elham Hoveizi *, Peyman Abdolali Nejad
    It is a continuing effort to develop new anticancer compounds. Some studies have reported that some compounds of Achillea Santolina have inhibitory effects on several cancer cell lines. The present study aims to evaluate the cytotoxic effect of the hydroalcoholic extract of Achillea Santolina on MCF-7 human breast cancer cells in fibrin hydrogel. In this experimental study, to prepare the fibrin hydrogel scaffold, an M199 medium containing 10% FBS, 1% penicillin/streptomycin, fibrinogen powder with a concentration of 3 mg/ml, and thrombin with a concentration of 120 u/ml was used. Cultured MCF-7 cells in fibrin gel were treated with hydroalcoholic extract of Achillea Santolina in 25, 50, 100, 250, 500, and 1000 mg/ml concentrations for 24h. Morphology and cellular viability and proliferation were evaluated by DAPI staining and MTT assay at certain days after treatment. Also, the structure of the scaffold and the condition of the cells in the gel were investigated by photographing with a scanning electron microscope.The results of this study showed the cytotoxic effects of Achillea Santolina extract in a dose- and time-dependent manner. The concentration of 500 mg/ml of the extract of A. Santolina was determined as an IC50 concentration. Also, cell viability in the control group and treated group with extract at IC50 concentrations showed significant (P<0.05) differences on days 1, 3, and 5. The hydroalcoholic extract of Achillea Santolina can inhibit MCF-7 cell proliferation and induce cell death in a dose and time-dependent manner.
    Keywords: Achillea Santolina, cell viability, breast cancer, Hydrogel Scaffold
  • مریم عادلی پور، مهشید نقاش پور، زینب افتخار، اکبر اکبری، عبدالکریم موذنی رودی، سحر گلابی*
    مقدمه

    شیمی درمانی برای درمان سرطان پستان عوارض زیادی بر بافت کبد دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی وکورکومین بر شاخص های فشار اکسیداتیو کبد موش های سرطانی تحت درمان با دوکسوروبیسین بود.

    روش بررسی

    تحقیق حاضر از نوع بنیادی و تجربی می باشد. 36 موش ماده Balb/c به وزن 2 ±20 گرم به صورت تصادفی به شش گروه سالم، بیمار، بیمار و تیمار (دکسورروبیسین)، بیمار و تیمار و تمرین، بیمار و تیمار و مکمل و بیمار و تیمار و مکمل و تمرین هوازی تقسیم شدند. جهت القای سرطان، رده سلولی 4T1  از انستیتو پاستور ایران گرفته شد. دوکسوروبیسین به صورت داخل صفاقی روزهای 1، 7، 14، 21 و 28 تزریق شد و کورکومین به حیوانات خورانده شد. تمرین هوازی شامل 30 دقیقه دویدن با شدت 60-40 درصد بیشینه سرعت، پنج روز در هفته به مدت 6 هفته بود. تمرینات در هفته اول با سرعت 14 متر در دقیقه و درنهایت به 18متر در دقیقه رسید. برای بررسی اثر متقابل تمرین و مکمل، بر بیان ژن های مورد بررسی، از آنالیز واریانس دوطرفه استفاده گردید.

    یافته ها

    اثر متقابل کورکومین و تمرین هوازی بر بیان ژن GSH (054/0 = P)،SOD  (145/0 = P)،CAT  (000/1 = P) و MDA (087/0 = P) ازنظر آماری معنی دار نمی باشد.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد که احتمالا تمرین هوازی به همراه کورکومین اثرات محافظتی بر کبد در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از دارو نداشته باشد هر چند که در این زمینه نیاز به مطالعات بیشتری می باشد.

    کلید واژگان: اتوفاژی, زنده ماندن سلول, تونیکامایسین, N-استیل سیستئین, سرطان
    Maryam Adelipour, Mahshid Naghashpour, Zeinab Eftekhar, Akbar Akbari, Abdolkarim Moazeni-Roodi, Sahar Golabi*
    Introduction

    The worldwide incidence rate for cancer has been rising. However, the molecular mechanisms involved in tumor growth and metastasis are unclear. Autophagy is a cellular pathway that leads to cell death or survival depending on the specific condition of the tumor cells. The aim of this study was to evaluate the effects of activation or inhibition of the autophagy pathway using tunicamycin or N-acetylcysteine on cell viability in the MDA-MB-231 breast cancer cell line.

    Materials and Methods

    MDA-MB-231 cells were cultured in the presence of different doses of tunicamycin or N-acetylcysteine. Then, a 3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyl-2H-tetrazolium bromide (MTT) assay was performed for the evaluation of tumor cell viability. Real-time PCR was carried out to evaluate the expression of the genes encoding for Becline-1 and the mammalian target of rapamycin (mTOR) (as autophagy markers) in the MDA-MB-231 cell line. The LC3-II to LC3-I ratio and p62 were measured with western blotting.

    Results

    Tunicamycin significantly increased autophagy markers and inhibited cell viability in a time- and dose-dependent manner. A negative significant correlation was observed between the expression of autophagy markers and cell viability. However, N-acetylcysteine resulted in decreased autophagy and increased cell viability just at a concentration of 2mM.

    Conclusion

    Tunicamycin leads to activation of the autophagy pathway, resulting in a decrease in cell viability in breast cancer cells (MDA-MB-231); and N-acetylcysteine, at a low concentration, can inhibit autophagy and increase cell viability. Thus, the autophagy pathway can be considered a target in cancer treatment.

    Keywords: Autophagy, Cell Viability, Tunicamycin, N-acetylcysteine, Cancer
  • هانیه نیکو خرد، عباس اسماعیلی ساری، علی ماشینچیان مرادی *، نادر بهرامی فر، پرگل قوام مصطفوی

    نانوتکنولوژی یکی از علوم نوظهور و پیشرفته ای است که طی سال های اخیر بسیار توسعه یافته و موجب آلودگی محیط زیست شده است. لذا در این مطالعه سمیت نانو ذرات نقره بر روی جلبک سبز کلرلا Chlorella vulgaris مورد بررسی قرار گرفت. سلول های جلبکی کلرلا در یک دوره زمانی 96 ساعت تحت تاثیر غلظت های 0، 0/005، 0/001، 0/05، 0/01، 0/5 و 0/1 میلی گرم بر لیتر نانو ذرات نقره قرار گرفتند و فاکتورهای رشد، زنده مانی و محتوای رنگدانه ای سلول های جلبکی بررسی شد. میزان تراکم سلولی جلبک کلرلا با افزایش غلظت نانو ذرات نقره نسبت به گروه شاهد کاهش داشت و حتی در کم ترین غلظت یعنی 0/005 میلی گرم بر لیتر نقش مهارکنندگی رشد سلول ها را داشته است (0/05>p). با افزایش غلظت نانو ذرات نقره میزان زنده مانی در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافته و در طی دوره 96 ساعته تغییری نکرده است. میزان رنگدانه کلروفیل a، b و کل در غلظت های 0/05 و 0/1 میلی گرم بر لیتر و مدت زمان 24 ساعت بیش ترین مقدار را داشتند ولی مقادیر کارتنویید بیش ترین مقدار را در زمان 96 ساعت و غلظت 0/1 میلی گرم بر لیتر نانو ذرات نقره نشان داد. نانوذرات نقره از سمیت بالایی برای جلبک کلرلا برخوردار هستند و در صورت انتشار در محیط تولید، زنده مانی و محتوای کلروفیل ریز جلبک کلرلا به عنوان یکی از اصلی ترین تولید کنندگان اولیه در اکوسیستم های آب شیرین آسیب می بیند.

    کلید واژگان: نانو ذرات نقره, محتوای رنگدانه ای, ریز جلبک کلرلا, فاکتور رشد, فاکتور زنده مانی
    Haniyeh Nikokherad, Abbas Esmaili Sari, Ali Mashinchian Moradi *, Nader Bahramifar, Pargol Ghavam Mostafavi

    Nanotechnology is one of the emerging and advanced sciences that has been highly developed in recent years and has caused environmental pollution. Therefore, in this study, the toxicity of silver nanoparticles on the green alga Chlorella vulgaris was investigated. Chlorella vulgaris cells were exposed to concentrations of 0, 0.005, 0.001, 0.05, 0.01, 0.5 and 0.1 mg / l silver nanoparticles over a period of 96 hours. The results showed that the cell density of Chlorella vulgaris decreased with increasing concentration of silver nanoparticles compared to the control group and even at the lowest concentration of 0.005 mg / l caused the cell growth inhibition (p<0.05). With increasing concentration of silver nanoparticles, the survival rate decreased compared to the control group and did not change during the 96-hour period. The amount of chlorophyll a, b and total pigments in the concentrations of 0.05 and 0.1 mg / l and the duration of 24 hours were the highest, but the values ​​of carotenoids showed the highest in 96 h and the concentration of 0.01 mg / l of silver nanoparticles. Silver nanoparticles are highly toxic to Chlorella vulgaris and if silver nanoparticles are released, the production, survival and chlorophyll content of this microalgae, as one of the main primary producers in freshwater ecosystems, is damaged.

    Keywords: Silver nanoparticles, Pigment content, Chlorella vulgaris, Growth factor, Cell viability
  • ارغوان کورش نیا، سیروس زینلی، شیوا ایرانی، اکرم صادقی *
    سابقه و هدف

    اکتینومیست ها به دلیل داشتن متابولیت های ثانویه فراوان منبع خوبی برای کشف داروهای جدید هستند. از آنجاکه سلول های قارچی و انسانی هر دو یوکاریوت هستند احتمالا متابولیت های اکتینومیست های آنتاگونیست قارچی، رشد سلول های سرطانی را نیز مهار می کنند. هدف از این پژوهش بررسی اثرات ضد سرطانی دو سویه اکتینومیست بر روی سلول های سرطانی کلورکتال می باشد.

    مواد و روش ها

    فعالیت آنتاگونیستی 24 سویه اکتینومیستی که از رشد سلول های یک بیمارگر گیاهی، Phytophthora capsici ممانعت می کردند بر علیه 4 عامل بیمارگر گیاهی دیگر بررسی شد. دو سویه منتخب که بیشترین فعالیت آنتاگونیستی را بر علیه بیمارگرها نشان دادند، از نظر تولید سیدروفور بررسی شدند. اثر سیتوتاکسیسیتی این دو سویه با استفاده از تست MTT در in vitro بر روی رده سلولی SW480 مورد سنجش قرار گرفته و درصد IC50 تعیین شد.  

    یافته ها

    تنها دو سویه منتخب بر علیه بیمارگر Phytophthora drechsleri به ترتیب 30 و 54 درصد اثر بازدارندگی داشتند. سویه 408 بر علیه Pythium ultimum تاثیر ممانعت کننده نداشت در حالیکه سویه 6010 به طور کامل از رشد آن جلوگیری کرد. این سویه برخلاف سویه 408، رشد دو بیمارگر Rhizoctonia solani و Fusarium oxysporum را نیز در حدود 70 درصد کنترل کرد. تنها سویه 408 قادر به تولید سیدروفور بود.  تاثیر معنی دار تیمار بر سلول های سرطانی روده به ترتیب در غلظت های 47/2 و 71/2 درصد (حجمی/حجمی) معنی دار بود.  

    نتیجه گیری

    نتایج این مطالعه فرضیه ما را که متابولیت های ثانویه اکتینومیست های آنتاگونیست می توانند موجب مرگ سلول های سرطانی بشوند اثبات کرد. استفاده از سلول های قارچی و یا اوومیستی به عنوان روشی ساده، ایمن و ارزان برای غربال اکتینومیست های کاندید کشف داروهای ضد سرطان جدید معرفی می شود.

    کلید واژگان: نئوپلاسم های کولورکتال, اکتینومیست ها, قابلیت زیستی سلول, Iau Science
    Arghavan Kouroshnia, Sirous Zeinali, Shiva Irani, Akram Sadeghi *
    Aim and Background

     

    Actinomycetes are a good resource to discover new drugs based on their abundant secondary metabolites. Because both fungal and human cells are eukaryotes, the metabolites of fungal antagonist actinomycetes may also inhibit the growth of cancer cells.

    Materials and Methods

    The antagonistic activity of 24 actinomycete strains that inhibited the growth of cells of a plant pathogen, Phytophthora capsici, was investigated against 4 other plant pathogens. The siderophores production of two selected strains that showed the highest antagonistic activity against pathogens was evaluated. The cytotoxicity effects of two strains on the SW480 cell line was measured using MTT assay in vitro and the IC50 percentage was determined.

    Results

    Only two selected strains had 30 and 54% inhibitory effect against Phytophthora drechsleri, respectively. The strain 408 had no inhibitory effect against Pythium ultimum, while the strain 6010 completely prevented Pythium ultimum growth. The strain 6010, unlike the strain 408, controlled the growth of Rhizoctonia solani and Fusarium oxysporum pathogens about 70%. Only the strain 408 was able to produce siderophore. The significant effect of the treatment on colorectal cancer cells was observed at 2.47 and 2.71% (v/v) concentrations for both 408 and 6010 strains, respectively.

    Conclusion

    The results of this study confirmed our hypothesis that secondary metabolites of antagonistic actinomycetes can lead to cancer cells death. The use of fungal or oomycete cells is introduced as an easy, safe, and inexpensive method for screening actinomycetes that are candidates for the discovery of new anticancer drugs.

    Keywords: Colorectal Neoplasms, Actinomycetes, Cell Viability, Iau Science
  • منا مطهری نیا، محمد نبیونی*

    سرطان ریه دومین سرطان شایع است. ناکارآمد بودن درمان ها و عوارض جانبی داروهای شیمی درمانی، اهمیت مسیر درمان را صدچندان می نماید. هدف این مطالعه بررسی اثر کورکومین و مقایسه اثر آن با داروی سیس پلاتین و نیز اثر ترکیب همزمان آن ها بر رده سلولی Calu-6 و بیان ژن Cdc42 است. رده سلولی اپی تلیالی Calu-6 رده سلولی کارسینومای ریه انسان است که قبل و بعد از تیمار با دوز  µg/ml 0/5 تا 8 کورکومین و  µg/ml 0/1 تا 50 سیس پلاتین و تیمار با ترکیب هر دو طی 24 و 48 ساعت، شمارش و میزان بقای سلولی به وسیله روش MTT بررسی شد. برای بررسی آپوپتوز و تغییر بیان ژن Cdc42، که یک GTPase از خانواده Rho ها است و در سرطان های مختلف افزایش می یابد، از تکنیک های فلوسایتومتری و Real time PCR استفاده و داده ها توسط نرم افزارهای GraphPad prism، Flowing software، Linreg، Excel و Rest آنالیز شد. در سلول های تیمار شده با دوز µg/ml 0/67 کورکومین و µg/ml 1/7 سیس پلاتین (کمترین دوزهای موثر) طی 24 ساعت کاهش زنده مانی سلول ها و همچنین القای مرگ سلولی نیز مشاهده شد به طوریکه بیشترین مقدار آپوپتوز اولیه و آپوپتوز با تاخیر به ترتیب مربوط به تیمار با کورکومین و ترکیب همزمان کورکومین و سیس پلاتین بود. همچنین هم سیس پلاتین و هم کورکومین باعث بروز تغییرات مورفولوژیکی در سلول ها شدند. نتایج آنالیز ژن نشان داد کورکومین و سیس پلاتین باعث کاهش بیان ژن Cdc42 می شوند. در تمامی موارد اثرات سینرژیک کورکومین و سیس پلاتین مشاهده شد. بنابراین کورکومین می تواند گزینه خوبی برای استفاده ترکیبی با داروهای شیمی درمانی به منظور کاهش دوز مصرفی دارو و کاهش عوارض جانبی آنها باشد.

    کلید واژگان: آپوپتوز, بقای سلولی, تکثیر, رده سلول اپی تلیالی
    Mona Motaharinia, Mohammad Nabiuni*

    Lung carcinoma is the second most common type of cancer. Inefficiency of the current treatments and the undesirable side effects of chemotherapy drugs made the know-how of the treatment important. The purpose of this study is to investigate the synergic effect of curcumin and Cisplatin in comparison with the sole application of each treatment on Calu-6 cell line, an epithelial cell line of human lung carcinoma, and the expression of Cdc42 gene. The viability of Calu-6 was examined after 24- or 48-hour treatment with doses of 0.5 to 8 µg/ml of curcumin, 0.1 to 50 µg/ml of cisplatin and combined doses of curcumin and Cisplatin by MTT assay. To measure apoptosis and the expression of Cdc42 gene, flow cytometry and Real-Time PCR were utilized. Decrease of cell viability and induction of cell death were observed in the cells treated with 0.67 µg/ml of curcumin and 1.7 µg/ml of cisplatin (the lowest effective dose) and the combined treatment with the same doses of each drug after 24-hour treatments. The maximum rates of early and late apoptosis were related to treatment with curcumin and the combined treatment. The gene expression analysis results indicated that both Curcumin and Cisplatin decrease the expression of Cdc42 gene, moreover, their co-administration showed synergic effects. Therefore, Curcumin could be an appropriate option for complementary administration with other chemotherapy agents in order to reduce their efficient dose, and to reduce their side effects.

    Keywords: apoptosis, cell viability, epithelial cell line, proliferation
  • Parisa Ebrahimi, Fateme Aboee Mehrizi *, Mahmood Dehghani Ashkezari, Samaneh Sedighi, Henghame Amirian

    In this study, the chemical composition of the essential oil of Teucrium scordium was studied using capillary GC and GC/MS instruments. In addition, the antimicrobial and cytotoxic activities of the oil and methanol extract were evaluated by disc diffusion and MTT assays, respectively. Forty-three volatile components were identified from the oil of aerial parts, representing of 98.1% of total oil. The major constituents were trans-α-bergamotene (52.3%), (Z)-α-trans-bergamotol (18.1%), linalool (3.0%) and piperitenone oxide (2.9%). The best anti-bacterial activity was observed for the methanol extract against Staphylococcus epidermidis with ZI (19.0 ± 0.47) mm and also against Proteus mirabilis with MIC value of 1.25 µg/mL.Investigation of the samples on cell viability of HeLa cells showed good activity for the essential oil with an IC50 value of 5.2 µg/mL. Our results indicated that Teucrium scordium can be considered for further analyses as an effective and safe curing agent for cancer and pathogenic infection therapies.

    Keywords: Teucrium scordium, essential oil, Antimicrobial activity, Cell viability
  • Sara Haji Hosseinali, Mojtaba Falahati *, Pegah Ghoraeian
    Nanoparticles (NPs) have been widely used in medical and therapeuticapplications. However, their albumin binding and their cytotoxicity assays havenot been well explored. In his study, the interaction of NiO NPs with human serumalbumin (HSA) was explored by circular dichroism (CD) study, molecular dockingand dynamic studies. Afterwards the cytotoxicity of NiO NPs against primaryhippocampal neural cells was explored by MTT and morphological assays. TheCD experiment revealed that NiO NPs do not stimulate any significant structuralchanges within the HSA structure. The molecular docking investigation showedthat NiO nanoclusters bind to HSA molecule through hydrophilic interactions andNiO nanoclusters with different sizes show different docking scores for interactionwith HSA. The Molecular dynamic study also revealed that minor structuralchanges in HSA structure occur after interaction with NiO NPs. Cellular assaydisplayed that incubation of NiO NPs with primary hippocampal neural cells for24 h triggered a significant cytotoxicity and morphological changes. Therefore, itmay be concluded that although NiO NPs may show a strong binding affinity toHSA and do not induce a remarkable rearrangement in the structure of HSA, theymay induce some unwanted effects on the cell viability
    Keywords: albumin, cell viability, molecular docking, dynamics, Nickel oxide, Nanoparticle
  • Nesa Jafary, Zohreh Rabiei, Sattar Tahmasebi Enferadi *, Reza Behruzi, Mario Scalet
    Background
    Parthenolide is major sesquiterpene lactones present in Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip. (feverfew).  This compound is known as herbal active principals with potential use in pharmaceutical and medicine. In order to solubility improving, analogue of Parthenolide, aminopropyl theoxy silane -mesoporous silica of Parthenolide, was synthesized as well. In this study, it was extracted from fresh flowers of feverfew and was purified and identified by chromatography methods Cell death of breast cancer cell line MDA-MB-231 was assayed 24 hour after administration of normal and nanoparticle Parthenolide by Methylthiazol Tetrazolium test and Annexin-V-Flous kit and scanning electron microscopy. The results revealed that anti-growth effect of Parthenolide is independent of exposure time and induced apoptosis in cancer cells yet this effect on fibroblast cells as normal ones did not recognized which guarantees the use of this medicinal herb to treat cancers without promotion of other not interested side effect.
    Keywords: Cell viability, HPLC, mesoporous silica of PTL, Parthenolide, MTT test
  • الهام حویزی، زینب انصاری اصل *
    علی رغم تلاشهای فراوان هنوز درمان قطعی برای سرطان شناخته نشده است. بنابراین مطالعه ترکیباتی با خواص ضد سرطانی اهمیت ویژه ای دارند. هدف اصلی این پژوهش بررسی سمیت لیگاند های بازشیف معرف گیرارد-T و کمپلکس های قلع(IV) آنها بر سلولهای سرطانی کولون می باشد. سلولهای HT29 در محیط DMEM/F12 حاوی 10% FBS و آنتی بیوتیک 1% کشت شدند و تاثیر لیگاندها و کمپلکسهای آنها باغلظتهای 1/0، 1 و 5 mg/ml براین سلولها در روزهای 1و 2 و 3 بررسی شد. میزان رشد، تکثیر و تغییرات مورفولوژیک ایجاد شده با میکروسکوپ معکوس، بررسی شد و میزان بقای سلولها با آزمون MTT و رنگ آمیزی DAPI تعیین گشت. تیمار سلو لهابا ترکیبات بازشیف منجر به القای مرگ سلولی بصورت وابسته به غلظت گردید بطوریکه بعد از 72 ساعت بقای سلول های تیمار شده با غلظت5 (موثرترین غلظت) mg/ml با (H2L1) ،(H2L2) ،[SnMe2(L1)]،[SnMe2(L2)] به ترتیب 22، 29، 18 و 22 بود (05/0 P<) . در غلظتهای 1/0، 1 و 5 mg/ml ترکیب [SnMe2(L2)] (کشنده ترین ترکیب) بعداز 72 ساعت بقای سلولها به ترتیب 18 ، 24 ، 34 درصد می باشد (05/0 P<)و بیشترین درصد آپوپتوز 82%(05/0 P<) غلظت 5 mg/ml ترکیب [SnMe2(L2)]می باشد. ترکیبات سنتزشده بصورت وابسته به غلظت اثرات ضدتکثیری و توکسیک بر سلولهای HT29 دارند.
    کلید واژگان: آپوپتوز, بقای سلولی, سلول های بنیادی, ضدتومور
    Elham Hoveizi, Zynab Ansariasl *
    Despite many efforts, no definitive treatment is yet knowing for cancer. Therefore, research on new compounds that have anti-cancer properties is especially important. The aim of this study is investigation the cytotoxic effect of Girard-T reagent-based Schiff bases and their complexes on HT29 cancer cells. HT29 cells was cultured in DMEM/F12 medium containing FBS 10% and antibiotics 1% then the effects of ligands and their complexes with the concentration of 0.1, 1 and 5 mg/ml were surveyed on these cells in 1, 2, and 3 days. Growth, proliferation and morphological changes were photographed using an inverted microscope. MTT assay and DAPI staining were used to quantify cell viability. With concentrations of 0.1, 1, and 5 mg/ml of [SnMe2(L2)] (the effective component) the survival were decreased to 34, 24 and 18% after 72h(P
    Keywords: Anti, cancer, Apoptosis, Cell viability, Stem cells
  • سارا مودتی*، جواد حامدی، بهمن زینلی
    میکروبیوتای نوزاد تغذیه کننده از شیر مادر عمدتا شامل دو جنس بیفیدوباکتریوم و لاکتوباسیلوس است. زایمان طبیعی در مقایسه با سزارین در استقرار باکتری های مفید و تکوین مناسب سیستم ایمنی و دستگاه گوارش نوزاد نقش به سزایی دارد. هدف از این مطالعه مقایسه ی تاثیر میکروبیوتای مدفوع نوزاد چهار ماهه متولد شده با زایمان طبیعی تغذیه کننده از شیر مادر بدون سابقه مصرف آنتی بیوتیک و بیماری های گوارشی بر بقای زیستی دو نوع سلول متفاوت از نظر ماهیت رشد شامل سلولهای سرطانی روده (Caco-2) و سلولهای بنیادی سوماتیکی نامحدود (USSC) می باشد. استخراج میکروبیوتای مدفوعی با حلال اتیل استات انجام شد. پس از حذف حلال، حاصل استخراج در حجم کمی از DMSO حل شد. اثر غلظت های 2/5 و 5 میکروگرم/ میلی لیتر از میکروبیوتا بر سلول ها پس از 72 ساعت انکوباسیون با آزمون MTT سنجیده شد. نتایج نشان داد که بقای زیستی USSC ها با افزایش دوز افزایش یافت. در حالیکه در همین شرایط ، کاهش بقای زیستی سلول های Caco-2 مشاهده شد.
    کلید واژگان: میکروبیوتا, بقای زیستی, Caco-2, سلول های بنیادی سوماتیکی نا محدود (USSC)
    Sara Mavaddati *, Javad Hamedi, Bahman Zeynali
    The microbiota of breast-fed infants are mainly consists of Bifidobacterium and Lactobacillus. Normal vaginal delivery has an important role in the colonization of beneficial bacteria and proper development of the immune system and gastrointestinal tract in comparison with infants born through cesarean section. In this study we examined the effect of microbiota of a 4-month-old breastfeeding infant born with normal vaginal delivery, without history of taking antibiotics and gastrointestinal disorders on the cell viability of two types of cells with different growth features including colon cancer cells (Caco-2) and Unrestricted Somatic Stem Cells (USSCs). After fecal sampling, the microbiota was extracted by ethyl acetate. After removing the solvent, the result of extraction was solved in a few volume of DMSO. The effects at concentrations of 2.5 and 5 µg/ ml on the following cells were determined after 72 hours of incubation using MTT assay. The results showed that the cell viability of USSCs was significantly increased as the concentration elevated. While at the same conditions, the viability of Caco-2 cells was decreased at the higher concentration significantly.
    Keywords: Microbiota, Cell viability, Caco-2, USSCs
  • طیبه محمدی *، الهام حویزی
    سرطان یک مشکل اصلی سلامتی در تمام دنیاست و سالانه تعداد بیماران سرطانی افزایش می یابد. به علت مقاومت دارویی، درمان سرطان نیازمند تولید داروهای ضد سرطان جدید است. رزماری از جمله گیاهان دارویی است که اثرات ضد سرطانی آن گزارش شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره رزماری روی بقا سلول در HN5 های سرطانی مقایسه با سلولهای پیش ساز عصبی موش سوری است. سلولهای پیش ساز عصبی از جنین های موش سوری باردار روزه با روش هضم آنزیمی استحصال شد. این سلولها و سلولهای پیش ساز عصبی و سلول 17 با غلظتهای HN5 های ساعت تیمار شدند و میزان بقای 72 و 48 ،24 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره رزماری به مدت 500 و 200 ،100 ،50 اندازه MTTآنها با آزمون گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که عصاره رزماری در غلظت میکروگرم 500 و 200 ،100 های را کاهش داد که در مقایسه با اثر آن روی سلول HN5 بر میلی لیتر بقای سلولهای های پیش ساز عصبی معنیدار بود ). عصاره در غلظتP<0/05( میکروگرم بر میلی لیتر تکثیر سلول 100 و 50 های های پیش ساز عصبی را افزایش داد ). عصاره رزماری میP<0/05( میکروگرم بر میلی لیتر بقای آنها را کاهش داد500) و در غلظت P<0/05( تواند به صورت وابسته به دوز و زمان بقای سلولی را در سلول های سرطانی کاهش و در سلول های پیش ساز عصبی افزایش دهد.
    کلید واژگان: بقا سلولی, رزماری, سرطان, سلول پیش ساز عصبی
    Tayebeh Mohammadi *, Elham Hoveizi
    Cancer is a main health problem worldwide and the number of cancer patients is increasing annually. Cancer treatment needs new anticancer medicines because of drug resistance. Rosemary is one of the herbal medicines which its anti-cancer effects have been reported. The purpose of the present study was to evaluate rosemary extract effect on HN5 cancer cells viability in comparison with neuronal progenitor cells(NPCs). NPCs were obtained from 17 days pregnant mice by enzymatic digestion method. These cells and HN5 cells were treated with 50, 100, 200 and 500 µg/ml of rosemary extract for 24, 48 and 72 hours. Their viability was measured using MTT assay. Results showed that rosemary extract decreased HN5 cells viability in 100, 200 and 500 µg/ml concentrations which were significant in comparison with NPCs. The extract increased NPCs proliferation rate in 50 and 100 µg/ml concentration and decreased their viability in 500 µg/ml concentration. Rosemary extract can decrease cell viability as a dose and time dependent manner but this effect also depends on the cell type such as its killing effect on cancer cells was more.
    Keywords: Cancer, Cell viability, PNCs, rosemary
  • Samaneh Jamshidi, Mehrdad Lahouti, Mohammad Taher Boroushaki, Ali Ganjeali, Ahmad Ghorbani, Mehdi Bihamta Toosi
    Diosgenin is an important compound in pharmaceutical industry. It has various effects such as hypocholesterolemic action or antioxidant activity in HIV infected patients. Biological oxidation pathways are involved in causing or aggravating heart disease. This study investigated the potential protective effect of diosgenin on cell viability and antioxidant defenses of cultured H9C2 cells submitted to oxidative stress induced by H2O2. Viability of cells exposed to H2O2 was detected by MTT assay. The generation of ROS and hydrogen peroxide release after H2O2 were detected using the fluorescent probe H2DCF-DA. The lipid peroxidation product i.e. MDA formation was estimated by assessing the levels of thio-barbituric acid reactive substances (TBARS) using spectrophotometry. SOD activity was assayed with NWLSS (TM) Superoxide Dismutase (SOD) activity assay kit. Pretreatment of cells with 3-25 µM of diosgenin for 24 h before applying H2O2 completely prevented cell damage and significantly enhanced viability of H9C2 cells. Increased ROS induced by H2O2 was dose dependently prevented when cells were pretreated for 24 h with diosgenin. The level of the lipid peroxidation was significantly higher in H9C2 cells exposed to H2O2 as compared to the control and cells pretreated with diosgenin. SOD activity in cells treated with diosgenin significantly decreased compared with cells exposed to H2O2. These results show that treatment of H9C2 cells with diosgenin (3-25 µM) confers a significant protection against oxidative stress.
    Keywords: Diosgenin, H9C2 cells, Oxidative stress, MDA, Cell viability
  • Nesa Jafari, Sonbol Nazeri *, Zohreh Rabiei, Sattar Tahmasebi Enferadi *, Reza Behroozi
    Parthenolide is major Sesquiterpene lactones present in Anthemis haussknechtii Boiss. & Reut. (feverfew). This compound has many effects on different disease such as migrain and cancer. Parthenolide was reported from Tanacetum parthenium (L.) Sch.Bip. but other plants of Asteraceae family could contain parthenolide. In this study parthenolide was extracted and identified with two methods, Fourier Transform Infra-Red Spectroscopy (FTIR) and High Performance Liquid Chromatography (HPLC). Breast cancer cell line, MDA-MB-231, was exposed to different concentrations of parthenolide for 24 hours. Half maximal inhibitory concentration (IC50) was evaluated using Methylthiazol Tetrazolium (MTT) test. Based on results, 1000 µg/ml concentration is the minimum lethal dose that kills approximately 50% of cells after 24 hours. The results revealed that the A. haussknechtii parthenolide dramatically decreased survival of cancer cell line by inducing apoptosis. This is the first report of cytotoxicity effect of A. haussknechtii extract on breast cancer cell line.
    Keywords: Cell Viability, FT-IR, HPLC, MTT test, Parthenolide
  • لیلا کوهی، ناصر زارع، امین امانی، پریسا شیخ زاده مصدق
    توتون Nicotiana tabacum L.) از چندین دهه گذشته به عنوان یک گیاه مدل برای کشت بافت و مهندسی ژنتیک مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش، اثر امواج فراصوت بر زنده مانی و شکست سلول های توتون مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، ریزنمونه های برگ گیاه توتون در محیط کشت MS حاوی 5/1 میلی گرم بر لیتر 2،4-D و یک میلی گرم بر لیتر کینتین کشت داده شد تا کالوس تولید کنند. کشت سوسپانسیون سلولی از طریق انتقال کالوس های حاصل از ریزنمونه برگ به محیط کشت مایع ایجاد شد. سپس سوسپانسیون سلولی در معرض امواج فراصوت در دما و زمان های مختلف قرار گرفته و درصد زنده مانی سلول ها با استفاده از رنگ آمیزی تریپان بلو و تغییرات ساختار و فراساختاری سلول ها توسط میکروسکوپ نوری و الکترونی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش مدت زمان تیمار با امواج فراصوت و همچنین دمای اعمال تیمار، درصد زنده مانی سلول ها به طور معنی داری کاهش یافت. بیشترین سطح زنده مانی سلول ها در دمای 40 درجه سانتی گراد و دو دقیقه امواج فراصوت (702/76 درصد) و دمای 25 درجه سانتی گراد و زمان دو دقیقه امواج فراصوت (67/75 درصد) بوده است. بیشترین شکست سلولی به ترتیب مربوط به دمای 50 درجه سانتی گراد و 14 دقیقه امواج فراصوت (733/18 درصد) و دمای 25 درجه سانتی گراد و 20 دقیقه اعمال امواج فراصوت (48/17 درصد) بود. میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) ایجاد حفرات با اندازه مختلف در دیواره سلول بر اثر اعمال امواج فراصوت را نشان داد.
    کلید واژگان: اولتراسوند, کشت سوسپانسیون, میکروسکوپ الکترونی, Nicotiana tabacum L
    Nasser Zare
    Tobacco (Nicotianatabacum L.) is known as a model plant in tissue culture and genetic engineering from the past decades. In this study the effect of ultrasonic waves on viability and disruption of tobacco cells were investigated. For callus induction, tobacco leaf explants cultured on MS medium supplemented with 2,4-D 1.5 mg/l and 1 mg/l Kinetin. The cell suspension culture was initiated by transferring of calli into liquid medium. Then the cell suspensions exposed to ultrasonic wave with different levels of temperature and duration. Cell viability was determined by Trypan blue staining, and structural and ultra-structural disruptions in cell wall were evaluated using optical and scanning electron microscopy (SEM). The results showed that the viability of cells significantly influenced by temperature and duration of ultrasonic wave treatments. The highest cell viability (%76.702) was obtained with 2 min sonication at 25 or 40 °C, while, the highest cell wall disruption were observed at 50° C with 14 min sonication (% 18.733) and at 25° C with 20 min of ultrasonic treatment (% 17.48). Scanning electron microscopy (SEM) was confirmed the formation of different sized pores on cell wall under ultrasound treatment.
    Keywords: Cell Viability, Nicotiana tabacum L, Suspension culture, Ultrasonic Waves
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال