به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "friction-transfer" در نشریات گروه "عمران"

تکرار جستجوی کلیدواژه «friction-transfer» در نشریات گروه «فنی و مهندسی»
جستجوی friction-transfer در مقالات مجلات علمی
  • محمود نادری*، ابوالفضل رشوند آوه، علی صابری ورزنه
    علی رغم اینکه در بیشتر شرایط بهره برداری، اجزای تشکیل دهنده بتن، فشردگی و عمل آوری آن در عملکرد بتن تاثیر گذار می باشند، ولی شکست زودرس بتن به دلیل مشکلات دوام سازه های بتنی نیز بسیار اتفاق می افتد. با توجه به عدم وجود اطلاعات مربوط به تاثیر نوع و مقاومت انواع سنگ ها بر دوام بتن خودمتراکم، در این مقاله با بکارگیری آزمون نوین و درجای "انتقال اصطکاک" و مقایسه با نتایج آزمون استاندارد "مغزه گیری" اقدام به بررسی تاثیر مقاومت سنگدانه های مختلف بر پایایی بتن های خودمتراکم در معرض سولفات سدیم گردیده است. از 9 نوع سنگ با نام های تراورتن، گرانیت، بازالت، اندزیت، مرمریت، توف سبز سنگی، توف سبز بلورین، ریولیت و آهک بری ساخت بتن های خودمتراکم استفاده شده است. آزمایشات مقاومت فشاری بتن های خود متراکم عمل آوری شده در آب و محلول سولفات سدیم در سنین 7، 14 و 28 انجام پذیرفت. از نتایج بدست آمده مشاهده شد که تغییر حجم سنگ های با درصد جذب آب بالاتر، کمتر بوده و رابطه مستقیم بین مقاومت فشاری بتن های خود متراکم عمل آوری شده در آب و محلول سولفات سدیم با مقاومت سنگ مادر وجود دارد. همچنین شاهد افزایش مقاومت فشاری بتن های خودمتراکم قرار گرفته در محلول سولفات سدیم در سنین پایین در مقایسه با نمونه های قرار گرفته در آب می باشیم. در ضمن رابطه خطی با ضریب همبستگی بالا بین نتایج آزمون انتقال اصطکاک با آزمون مغزه گیری وجود دارد. مقاومت فشاری سنگ های توف سبز بلورین، توف سبز، اندزیت، ریولیت، تراورتن، آهک، مرمریت، گرانیت و بازالت به ترتیب برابر 76/31، 12/33، 92/39، 14/43، 41/48، 97/51، 66/59، 17/62 و 41/75 مگپاسکال می باشد. با افزایش مقاومت فشاری، نتایج آزمون انتقال اصطکاک نیز افزایش داشته بطوریکه برای سنگ های مذکور به ترتیب برابر 4/132، 9/146، 9/155، 1/168، 3/176، 3/185، 8/189، 5/198 و 9/207 نیوتن متر می باشد.
    کلید واژگان: انتقال اصطکاک, سنگ های مختلف, مقاومت, بتن خود متراکم, سولفات
    Mahmood Naderi *, Abolfazl Rashvand Aveh, Ali Saberi Vaezaneh
    Despite the fact that in most operating conditions, concrete components, compaction and curing affect the performance of concrete, but premature failure of concrete structures due to problems with the durability of concrete structures also occurs a lot. Due to the lack of information on the effect of type and strength of aggregates on the durability of self-compacting concrete, in this article, using the tests of "friction transfer" and "drilled core" to investigate the effect of strength of different aggregates on the reliability of concrete Self-compacting has been exposed to sodium sulfate. 9 types of stones with the names of travertine, granite, basalt, andesite, marble, green stone tuff, crystal green tuff, rhyolite and limestone have been used to make self-compacting concretes. Compressive strength tests of self-compacting concretes cured with water and sodium sulfate solution were performed at ages 7, 14 and 28. The results showed that the volume change of rocks with higher water absorption percentage was less and there is a direct relationship between the compressive strength of self-compacting concretes treated in water and sodium sulfate solution with the strength of the parent rock. We also see an increase in compressive strength of self-compacting concrete placed in sodium sulfate solution at a young age compared to samples placed in water. There is also a linear relationship with a high correlation coefficient between the results of the friction transfer test and the core correction test. Compressive strength of crystalline green tuff, green tuff, andesite, rhyolite, travertine, lime, marble, granite and basalt are 31.76, 33.12, 39.92, 43.43, 48.41, 51/97, 59.66, 62.17 and 75.41 Mpa, respectively. With increasing compressive strength, the results of friction transfer test also increased so that for the mentioned rocks are equal to 132.4, 146.9, 155.9, 168, 176.3, 185.3, 189.8, 5 / 198 and 9/207 Nm.
    Keywords: Friction-Transfer, Various Stones, Strength, Self-Compacting Concrete, Sulfate
  • علی صابری ورزنه، محمود نادری*

    با توجه به آسیب های وارده به سازه های بتنی که ممکن است به دلیل عوامل مختلفی پدید آید، موادی برای تعمیر و تقویت این سازه ها مورد نیاز است. معمولا برای ترمیم و تعمیر سازه های بتنی از ملات های پایه سیمانی استفاده می گردد. جمع شدگی و تراکم نامناسب ملات های تعمیری می تواند باعث کاهش مقاومت چسبندگی بین ملات و بستر بتنی گردد. فصل مشترک ملات و بستر دارای اهمیت فراوانی می باشد، زیرا عدم تراکم مناسب باعث ایجاد حفرات ریز بین سطح مشترک شده و یکی از عوامل اصلی در کاهش مقاومت چسبندگی می باشد. لذا در این تحقیق با اعمال پیش فشارهای متفاوت روی ملات تعمیری، تاثیر آن بر مقاومت چسبندگی برشی و کششی بین ملات تعمیری و بستر بتنی با استفاده از آزمون های "انتقال اصطکاک" و "کشیدن از سطح" مورد بررسی قرار گرفته است. برای ساخت ملات های تعمیری از نسبت سیمان به ماسه برابر 1 به 3 و نسبت آب به سیمان نیز برابر 5/0 استفاده شده است. همچنین تاثیر عمل آوری بر کاهش جمع شدگی ملات ها ارایه گردیده است. در ادامه نیز برای ارزیابی مقاومت فشاری درجای ملات های سیمانی از آزمون های نیمه مخرب "انتقال اصطکاک" و "کشیدن از سطح" استفاده شده و با اندازه گیری ضریب همبستگی و رسم نمودارهای کالیبراسیون، معادلات تبدیل قرایت های حاصل از آزمون های نیمه مخرب به مقاومت فشاری ملات ها ارایه شده است. در انتها نیز با استفاده از نرم افزار اجزا محدود ABAQUS ترک ها و تنش های بوجود آمده در نمونه ها ارایه شدند. نتایج حاصله بیانگر این می باشد که اعمال فشار 5/0 کیلوگرم بر سانتی مربع باعث افزایش مقاومت چسبندگی برشی و کششی بین لایه تعمیری و بتنی در سن 90 روز به ترتیب برابر 1/30 و 4/31 درصد گردیده است. با استفاده از معادلات y=10x-0.805 و y=17.32x+1.83  به ترتیب می توان با جایگذاری نتایج حاصل از آزمون های "انتقال اصطکاک" و "کشیدن از سطح" در معادله به جای عبارت x، مقاومت فشاری ملات تعمیری را تعیین نمود.

    کلید واژگان: انتقال اصطکاک, پیش فشار, چسبندگی, ملات
    Ali Saberi Varzaneh, Mahmood Naderi*

    Given the damages to concrete structures caused by different factors, some materials should be used to repair and strengthen them. In general, cement-based mortars are used to repair concrete structures. The shrinkage and inappropriate compaction of repair mortars can reduce the bond strength between mortar and concrete substrate. the shrinkage is an important problem that has an adverse effect on the adhesion between repair mortar and concrete substrate. The shrinkage can create tensile stress inside mortars, leading to cracking due to their low tensile strength. The mortar-substrate interface is of great importance since the improper compaction can create fine pores and lower the bond strength.The suitable compaction of repair mortar while applying it on the concrete substrate is an effective factor in increasing the adhesion between the mortar and concrete. The mortar-substrate interface is of great importance since the improper compaction can create fine pores and lower the bond strength. Therefore, in this study, different prestresses were imposed on repair mortar to evaluate their effects on the shear and tensile bond strength between repair mortar and concrete substrate using friction-transfer and pull-off tests. The role of curing in reducing the shrinkage of mortars was also evaluated. The semi-destructive friction-transfer and pull-off tests were then used to assess the in-situ compressive strength of cement-based mortars. By calculating the correlation coefficient and plotting the calibration curves, relationships were provided to convert the measurements obtained from the semi-destructive tests to the compressive strength of the mortars. Eventually, the cracks and stresses that appeared in the specimens were presented using finite element ABAQUS software. The obtained results indicated the effect of prestress on increasing the shear and tensile bond strength between the concrete substrate and repair layers. Moreover, a high correlation coefficient was found between the measurements of the in-situ and laboratory tests. A good agreement was also observed between the finite element modeling and the experimental results. In some researches, friction transfer and pull-off tests have been used to compare the compressive strength of fiber-reinforced mortars and polymer-modified mortars with the results of the above tests, which has resulted in a very high correlation coefficient between the results.Imposing a prestress of 0.5 kg/cm2 resulted in an increase of 30.1% and 31.4%, respectively, in the shear and tensile bond strength between the repair mortar and the concrete substrate at the age of 90 days. Imposing a prestress of 0.1 kg/cm2 resulted in an increase by 7.5% and 5.8%, respectively, in the shear and tensile bond strength between the repair mortar and the concrete substrate at the age of 90 days. Keeping the specimen in the free space resulted in 64% more shrinkage compared to the one cured in water. The friction-transfer and pull-off test results had a correlation coefficient of more than 0.98 with the repair mortar's compressive strength. Therefore, these tests can be used to evaluate the in-situ compressive strength of mortars. The compressive strength of repair mortar can be calculated by substituting x for the friction-transfer and pull-off test results, respectively, in the equations y=10x-0.805 and y=17.32x+1.83.

    Keywords: Friction Transfer, Prestress, Bond, Mortar
  • علی صابری ورزنه*، محمود نادری

    با توجه به آسیب های وارده به سازه های بتنی، لزوم استفاده از لایه های تعمیری مناسب امری ضروری می باشد. در ساختمان های بتن آرمه، بتن و فولاد در ارتباط با یکدیگر بوده و در اکثر موارد نیز لایه های تعمیری در ارتباط مستقیم با فولاد اعمال می گردد. لذا در این تحقیق با بکارگیری آزمون های "انتقال اصطکاک" و "کشیدن از سطح" اقدام به اندازه گیری مقاومت چسبندگی برشی و کششی بین ملات های اصلاح شده با پلیمر و فولاد شده است. همچنین تاثیر پلیمر بر جمع شدگی ملات ها و تاثیر آن بر مقاومت چسبندگی مورد بررسی قرار گرفته است. تاثیر پلیمر بر ملات ها با استفاده از عکسبرداری با میکروسکوپ الکترونی روبشی و نرم افزارهای Image J و Origin مورد مطالعه قرار گرفت. در ادامه نیز برای ارزیابی مشخصات مکانیکی ملات ها، با استفاده از آزمون های فوق، مقاومت فشاری و خمشی درجای ملات ها تعیین و ضمن مقایسه با آزمون های استاندارد آزمایشگاهی، نمودارهای کالیبراسیون رسم گردیدند. سپس معادلات تبدیل نتایج آزمون های درجا به مقاومت فشاری و خمشی ملات های اصلاح شده با پلیمر ارایه گردیدند. در انتها نیز با استفاده از نرم افزار ABAQUS ترک ها و تنش های بوجود آمده در ملات ها ارایه شدند. لایه تعمیری اعمال شده روی بستر فولادی حاوی نسبت ماسه به سیمان برابر 3 و نسبت آب به سیمان برابر 5/0 می باشد. برای ارزیابی مشخصات مکانیکی ملات های تعمیری، پلیمر استایرن بوتادین رابر با نسبت های 10، 15 و 20 درصد وزن سیمان به ملات اضافه گردید.  نتایج حاصله بیانگر تاثیر پلیمر بر کاهش جمع شدگی ملات ها و افزایش مقاومت چسبندگی برشی و کششی بین فولاد و ملات می باشد بگونه ای که افزودن پلیمر به میزان 10، 15 و 20 درصد باعث کاهش جمع شدگی ملات ها به ترتیب به مقدار 3/35، 2/41 و 4/45 درصد در سن 90 روز شده است. مقاومت چسبندگی برشی و کششی 90 روزه بین ملات و فولاد نیز با افزودن پلیمر، به ترتیب به مقدار 1/303 و 2/291 درصد افزایش داشته است. همچنین ضریب همبستگی بالایی بین قرایت های بدست آمده از آزمون های درجا با آزمون های آزمایشگاهی مشاهده شد به گونه ای که می توان با بکارگیری آزمون های "انتقال اصطکاک" و "کشیدن از سطح" به ترتیب با استفاده ازمعادلات y=0.113x و y=0.063x مقاومت فشاری ملات های اصلاح شده با پلیمر را تعیین نمود. در ضمن همخوانی بالایی بین نتایج عددی و نتایج آزمایشگاهی بدست آمد.

    کلید واژگان: استایرن بوتادین رابر, ملات, فولاد, ABAQUS, انتقال اصطکاک, کشیدن از سطح
    Ali Saberi Varzaneh*, Mahmood Naderi

    Today, the use of different kinds of polymer, as the modifier of some repair mortars properties, is growing. Given the damages to concrete structures, it is necessary to use appropriate repair layers. In concrete structures, concrete and steel are connected, and in most cases, repair layers are applied in direct connections with steel. Therefore, in this research, the shear and tensile bond strength between steel and styrene-butadiene rubber polymer modified mortars was measured using semi-destructive friction-transfer and pull-off tests. In the "pull-off" test, to determine the bond between the mortar and the steel, a core with a 50mm diameter and is first mounted on the test surface using a diamond drill bit and a metal cylinder with a diameter of 50 mm and a thickness of 20 mm is attached to the partial core. Then, the tensile force is applied to the cylinder by means of a "pull-off" device to make the partial core fail. To measure adhesion with friction transfer method, first a small core was created from the mortar surface to the steel substrate surface using the coring machine. Thereafter, the friction transfer metal device was fixed onto the core and the torsional moment was applied using a typical torque wrench in order to cause failure in the core. Moreover, the effect of polymer on the shrinkage of mortar was evaluated. Shrinkage is one of the important problems that negatively affects the adhesion of repair mortar and steel. Due to the fact that hydrated cement paste has capillary pores that contain some water, shrinkage occurs after this moisture leaves the pores. The effect of polymer on mortars was investigated by taking images with a scanning electron microscope and using the “Image-J” and “Origin” software programs. Afterward, in order to evaluate the mechanical properties of mortars, the in-situ compressive and flexural strengths of the mortars were determined, and the calibration curves were plotted by comparing them with standard laboratory tests. Then, relationships were proposed to convert the results of in-situ tests to the compressive and flexural strength of the polymer modified mortars. Eventually, the cracks and stresses that appeared in the mortars were provided using ABAQUS software. The obtained results indicated the effect of polymer in reducing the shrinkage of mortars and increasing the shear and tensile bond strength between steel and mortar, along with a high correlation coefficient between the measurements in the in-situ and laboratory tests. Comparing the modified mortars with polymer and ordinary mortar, it is observed that at the age of 90 days, adding 10, 15 and 20% of SBR reduced the amount of shrinkage to 35.3%, 4.2% and 45.4%, respectively. Addition of styrene butadiene rubber to the repair mortar increased the shear bond strength obtained from the "friction transfer" test between the mortar and steel at the ages of 7, 42 and 90 days by 44.4, 178.2 and 303.1%, respectively. Adding SBR to the repair mortar increased the tensile strength of the "pull-off" test between the mortar and the steel at the ages of 7, 42 and 90 days by 58.7, 183.4 and 291.2%, respectively. A good agreement was also observed between the numerical and experimental results.

    Keywords: SBR, Mortar, Steel, ABAQUS, Friction transfer, Pull-off
  • Ali Saberi Varzaneh *, Mahmoud Naderi
    Nowadays, non-destructive tests are of great importance for evaluating the quality of concretes. However, such tests typically measure the relevant parameters indirectly, followed by estimating the strength of the concrete using several equations. Accordingly, the present study utilized the friction transfer method to directly evaluate the compressive and tensile strengths and the rupture modulus of glass and polypropylene fiber reinforced pozzolanic concretes at different ages. The in-situ test results were related to the strength of the fiber-reinforced pozzolanic concrete using linear and power regression analyses. Afterward, calibration curves were plotted to translate the friction transfer results into compressive and tensile strengths and the rupture modulus. To realize this objective, eight mixed designs with compressive strengths of 15-50 MPa were employed. In addition, the effects of the fibers on the adhesion of the mortar and steel were evaluated using the friction transfer test. ABAQUS was employed to model non-reinforced and fiber reinforced concrete specimens and the effects of fibers on the results. The results indicated high correlation coefficients between the experimental tests and friction transfer test results. The addition of fibers led to the improved compressive behavior of the concrete, reduced mortar shrinkage, and increased concrete-steel adhesion.
    Keywords: Nonlinear Analysis, Pozzolanic Concrete, Fibers, “Friction Transfer”, Adhesion
  • محمود نادری*، علی صابری ورزنه
    با توجه به تفاوت های موجود بین شرایط محیطی سازه های بتنی با شرایط آزمایشگاهی، تعیین پارامترهای مهم مصالح در محل سازه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به همین دلیل، در این مقاله نتایج حاصل از کاربرد دو روش درجای"انتقال اصطکاک" و "کشش مستقیم" جهت تعیین مقاومت برشی و کششی چسبندگی بین ملات های تعمیری و بستر بتنی ارایه گردیده است. از آنجا که جمع شدگی حاصل از خشک شدن ملات های تعمیری می تواند تاثیر بسزایی در مقاومت چسبندگی این ملات ها داشته باشد، در تحقیقات انجام شده، این پدیده بطور خاص مورد توجه واقع شده است. جهت بررسی دقیق تر مقاومت چسبندگی ملات های به کار گرفته شده، از بستر بتنی با سطح صاف (برش خورده) استفاده گردیده تا تداخل بین چسبندگی و قفل و بست مکانیکی حاصل از خلل و فرج سطحی به حد اقل برسد. سن بستر بتنی در زمان اعمال لایه تعمیری، 90 روزه بوده و پس از اعمال لایه تعمیری و عمل آوری مورد نظر، در سنین مختلف مقاومت برشی و کششی چسبندگی ملات های تعمیری با به کارگیری روش های ذکر شده در بالا، اندازه گیری گردید. جهت تخمین میزان جمع شدگی ملات ها ، 9 نمونه با ابعاد استاندارد تهیه و در بازه زمانی 90 روزه، جمع شدگی آن ها اندازه گیری شد. همچنین با توجه به تاثیر عمل آوری بر خشک شدگی لایه تعمیری (جمع شدگی)، عمل آوری های با "پوشش گونی خیس و نایلون" برای مدت 7 و 90 روز و "رها شده در محیط آزمایشگاه" بعد از مدت 7 روز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان می دهد که مقدار سنگدانه و خمیره سیمان در جمع شدگی ملات تعمیری موثر بوده و جمع شدگی باعث کاهش شدید مقاومت برشی و کششی چسبندگی بین لایه تعمیری و بتن بستر می گردد. به علاوه مشاهده گردید که افت مقاومت برشی چسبندگی، کمی بیشتر از افت مقاومت کششی چسبندگی می باشد. همچنین بین نتایج روش "انتقال اصطکاک" و "کشش مستقیم"، همبستگی بالایی مشاهده گردید.
    کلید واژگان: بتن, ملات تعمیری, جمع شدگی, مقاومت چسبندگی, انتقال اصطکاک, کشش مستقیم
    Mahmood Naderi *, Ali Saberi Varzaneh
    Considering the differences that exist between the laboratory and site conditions, the in-situ estimation of bond strength of repair mortars is important. Therefore, in this paper, the results obtained from the use of two methods, “Friction-transfer” and “Pull-off”, for measuring the shear and tensile bond strength of repair mortars applied to substrate concrete, are presented. Since the drying shrinkage of the repair mortar has considerable effect on their adhesion, the shrinkage of the mortars is considered. In order to increase the accuracy of the measured bond strength of the repair mortars, substrate concrete with saw cut surface was employed to minimize the interferences occurring between the pure adhesion and the mechanical keying effects of the rough surfaces. The age of the substrate concrete at the time of the application of repair mortar was 90 days and after curing under different conditions, the repair/concrete bond strength was measured at different ages. For measuring the shrinkages of the repair mortars, nine standard shrinkage samples were prepared and their shrinkages were measured. Regarding the effect of the curing process on the drying shrinkage of the repair mortars, two different curing systems of “covering with wet hessian and polythene sheet” and “stored in the laboratory”, for 7 and 90 days were considered. The results tend to show that, the amount of the aggregates and the associated cement paste have substantial effects the shrinkage of the repair mortars. It was also seen that the shrinkage causes reduction on the shear and tensile bond strength at the repair/concrete interface. Furthermore, the reduction of the shear bond strength seemed to be slightly more than the corresponding reduction of the tensile bond strength. A very high correlation was also observed between the related shear and tensile bond strength of the repair mortars.
    Keywords: Concrete, repair mortar, Shrinkage, Bond strength, Friction-Transfer, pull-off
  • محمود نادری، علی صابری ورزنه*

    بهبود چسبندگی بین ملات تعمیری و بستر قدیم بستگی به عواملی ازجمله کاهش جمع شدگی، عمل آوری مناسب و استفاده از پلیمرهای اصلاح کننده دارد. لذا در این مقاله، مقاومت چسبندگی بین لایه تعمیری و بستر بتنی مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای تعیین مقاومت چسبندگی از روش های "انتقال اصطکاک" و "کشش مستقیم" استفاده شده که به ترتیب مقاومت چسبندگی برشی و کششی را تعیین می نمایند. ملات های استفاده شده حاوی 10، 15 و 20 درصد پلیمر از نوع استایرن بوتادین رابر، نسبت به وزن سیمان هستند که نتایج با ملات ساده مقایسه شده است. سه نوع عمل آوری به کار گرفته شد و جمع شدگی ملات ها نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیانگر تاثیر زیاد پلیمر بر چسبندگی و جمع شدگی ملات ها است. همچنین ضریب همبستگی بالا بین روش های "انتقال اصطکاک" و "کشش مستقیم" مشاهده شد.

    کلید واژگان: چسبندگی, ملات تعمیری, جمع‌شدگی, پلیمر اصلاح کننده, کشش مستقیم
    Mahmood Naderi, Ali Saberi*

    The adhesion between the mortar and the substrate concrete depends on a number of factors including shrinkage, curing and use of modifying polymers. The methods of "Friction-transfer" and "Pull-off" are used to determine the mortar/concrete bond strength. The mortars used contained 10%, 15% and 20% styrene butadiene polymer, (related to cement weight). The results are compared with mortar with no added polymer. Three types of curing were employed. Mortars shrinkage was also investigated. The results tend to show the high impact of the polymer on the adhesion and shrinkage of the mortar. It was also seen that, a high correlation coefficient existed between the corresponding "Friction-transfer" and "Pull-off" results.

    Keywords: Bond Strength, Repair Mortar, Shrinkage, Modifying polymer, “Friction-Transfer”, “Pull-off”
  • محمود نادری*، یاشار خطیبی

    با وجودی که سال ها از کاربرد بتن خودمتراکم می گذرد، هنوز پژوهشی در خصوص تاثیر وزن بتن موجود در قسمت بالای تراز موردنظر در مقاومت آن تراز از بتن انجام نشده است. به همین دلیل با به کارگیری مخلوط های مختلف بتن خودمتراکم و با استفاده از روش درجای «انتقال اصطکاک» با ساخت ستون های بتنی، تاثیر وزن قسمت های بالایی در مقاومت بتن تراز موردنظر مطالعه و نتایج حاصل در این نوشتار ارائه شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که وزن بتن در قسمت های بالایی یک تراز، تاثیر مثبتی در مقاومت بتن خودمتراکم در آن تراز دارد. علاوه بر مقایسه ی نتایج به دست آمده با نتایج متناظر بتن معمولی، تاثیر تغییرات درصد خاکستر بادی و دانه بندی در مقاومت های به دست آمده نیز در این نوشتار بررسی شده اند.

    کلید واژگان: بتن خودمتراکم, وزن بتن, مقاومت, ستون, خاکستر بادی, انتقال اصطکاک
    M. NADERI *, Y. KHATIBI

    Despite the fact that self-compacting concrete has been used for many years, until now, no-one has carried out any research on the strengthening e ect of the weight of concrete at any level. For this reason, employing concrete columns made out of di erent mixes of selfcompacting concrete, a research is conducted. In order to measure the concrete strength at any level, the in-situ friction-transfer method was used. Having examined over 50 mix designs, nine mixes were proved to be self-compacting concrete and, therefore, were used for this investigation. In order to see the e ect of the weight of the concrete above the level considered, concrete columns were cast using self-compacting concrete without giving any form of compaction. At speci ed ages, the hardened concrete columns were cut at 150 mm height intervals. Using the Friction-transfer method, the strengths of concrete at di erent levels were obtained. In the friction-transfer method, a 50 mm diameter partial core is made using a diamond tipped coring drill. A metallic gripping device is xed on top of this partial core by fastening its side bolts, and torsional moment is applied to the partial core via this gripping device by hand. The applied torsional moment is gradually increased until the partial core is failed, and the maximum (failure) torsional moment is recorded. Using the existing calibration graphs, the ultimate (failure) torsion is converted to the compressive strength of the concrete tested. The results show that the weight of the concrete situated above any level has a positive e ect on the strength of the concrete at that level. In addition to the comparison of the obtained results with the respective results of ordinary concrete, the e ect of changes in the llers, segregation and aggregate grading, on the strength of self-compacting concrete, is also studied.

    Keywords: Self-Compacting Concrete, Concrete Weight, Strength, Column, Y-Ash, Friction Transfer
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال