به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "micronutrient elements" در نشریات گروه "زراعت"

تکرار جستجوی کلیدواژه «micronutrient elements» در نشریات گروه «کشاورزی»
جستجوی micronutrient elements در مقالات مجلات علمی
  • علی سپهری*، صفورا نوری منش

    عناصر ریزمغذی نقش کلیدی در تشکیل کلروفیل، فتوسنتز، تنفس، سیستم آنزیمی و فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاه داشته و کمبود آنها اثرات مخربی بر رشد، تولید و عملکرد گیاه دارد. این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بر گیاه ماش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بوعلی سینای همدان در سال زراعی 99-1398 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو رقم گوهر و پرتو و محلول پاشی کلات روی، کلات آهن، نانو کود روی، نانو کود آهن و شاهد (محلول پاشی با آب) بودند. نتایج نشان داد بیشترین بیشینه شاخص سطح برگ (3/12) و بیشینه سرعت رشد محصول (16/2 گرم بر مترمربع در روز) و دوام سطح برگ (157 روز) با رقم گوهر و محلول پاشی نانو کود روی حاصل شد. نانو کود روی بیشترین تاثیر را در تعداد غلاف در بوته (21/7)، تعداد دانه در غلاف (8/08) و تعداد دانه در بوته (164) رقم گوهر داشت که نسبت به شاهد، به ترتیب افزایش 32، 22 و 37 درصدی نشان داد. بیشترین عملکرد زیستی (8599 کیلو گرم در هکتار) با رقم گوهر و محلول پاشی نانو کود روی و سپس با نانو کود آهن حاصل شد. بیشترین عملکرد دانه (2657 کیلو گرم در هکتار) در رقم گوهر و با محلول پاشی نانو روی مشاهده شد که اختلاف معنی داری با رقم پرتو نداشت و به ترتیب سبب افزایش 38 و 35 درصدی عملکرد دانه در دو رقم مذکور نسبت به شاهد شد. بیشترین شاخص برداشت نیز با رقم گوهر و محلول پاشی نانو کود روی با افزایش 24 درصدی نسبت به شاهد حاصل شد. محلول پاشی کودهای آهن و روی سبب افزایش قابل توجه در رشد، عملکرد زیستی و دانه و همچنین محتوای این عناصر در دانه هر دو رقم مورد بررسی شدند. ولی به-ترتیب تاثیر نانوکودهای روی و آهن بر صفات مورد بررسی در رقم گوهر بیشتر از رقم پرتو بود.

    کلید واژگان: شاخص برداشت, شاخص های رشد, عملکرد دانه, محلول پاشی, عناصر ریز مغذی
    A. Sepehri*, S. Norimanesh

    Micronutrient elements play a key role in the formation of chlorophyll and function of photosynthesis, respiration, enzyme system and physiological processes of the plant and their deficiency has destructive effects on the growth, production and yield of the plant. This research was conducted in a factorial experiment based on a randomized complete block design with three replications on mung bean plant in the Research Farm of Bu-Ali Sina University, Hamedan, Iran, in 2019-2020 growing season. Two cultivars of Gohar and Partu and foliar spraying of zinc chelate, iron chelate, zinc nano-fertilizer, iron nano-fertilizer, and control (spraying solution with water) were tested. The maximum leaf area index (3.12), maximum growth rate (16.2 g m-2 day-1), and leaf area duration (157 day) were achieved by Gohar cultivar in the presence of foliar application of zinc nano fertilizer. Zinc nano-fertilizer had the greatest effect on the pods/plant (21.7), grains/pod (8.08), and grains/plant (164) of Gohar cultivar, which increased by 62, 22 and 62, 77.6 percent respectively, compared to the control. The highest biological yield (8599 kg ha-1) was obtained with Gohar cultivar when receiving foliar application of iron nanofertilizer and zinc nanofertilizer. The highest grain yield (2657kg ha-1) was obtained with Gohar cultivar subjected to nano-zinc foliar spraying, which was not significantly different from Parto cultivar in foliar spraying with zinc nano-fertilizer and caused 38% and 35% increases in grain yield of the two cultivars compared to the control, respectively. The highest harvest index was also obtained with Gohar cultivar supplemented by foliar spraying of zinc nano fertilizer, which increased the harvest index by 24% compared to the control. Foliar spraying of iron and zinc fertilizers caused significant increases in growth, biological yield and grain yield, as well as the content of these elements in the grain of both cultivars. The effect of zinc and iron nanofertilizers on the studied traits was more pronounced in Gohar variety than in Parto variety.

    Keywords: Harvest Index, Growth Indices, Grain Yield, Foliar Spraying, Micronutrient Elements
  • محمد حطیم، مجید مجیدیان*، اشکان نبوی پله سرایی، مونا طهماسبی

    در سال زراعی 1400-1399 در مزرعه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی آزمایشی به منظور بررسی اثر محلول پاشی عناصر ضروری آهن، روی و مصرف خاکی کود گوگرد با سه سیستم خاک ورزی بر صفات کمی و کیفی گلرنگ انجام شد. آزمایش به-صورت اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. سه شیوه خاک ورزی شامل (بدون خاک ورزی، کم خاک ورزی و خاک ورزی مرسوم) که به عنوان کرت های اصلی در نظر گرفته شدند و تیمارهای کودی شامل 1- شاهد 2- عنصر روی 3- عنصر آهن 4- عنصر گوگرد 5- روی + آهن 6- روی + گوگرد 7- آهن + گوگرد 8- آهن + گوگرد + روی در کرت های فرعی منظور شدند. صفات مورد بررسی کمی از قبیل عملکرد دانه، عملکرد گل، وزن دانه در طبق، تعداد طبق و همچنین صفات کیفی درصد پروتئین، روغن دانه و اسیدهای اشباع و غیر اشباع اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که بین تیمارهای کودی از نظر عملکرد دانه، عملکرد گل، وزن دانه در طبق، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، درصد پروتئین و روغن دانه تفاوت معنی دار وجود داشت. در تیمار روش های خاک ورزی وزن هزار دانه و اسید چرب لینولئیک تفاوت معنی دار نشان دادند. در اثرات متقابل روش های خاک ورزی و تیمارهای کودی دو صفت تعداد طبق در بوته و اسید لینولنیک تحت تاثیر قرار گرفتند و این دو صفت تفاوت معنی دار داشتند. تیمار کودی (آهن + گوگرد + روی) بیشترین عملکرد دانه با میانگین1390 کیلوگرم در هکتار، عملکرد گل با میانگین 183 کیلوگرم در هکتار، وزن هزار دانه با میانگین 45/8گرم، وزن دانه در طبق با میانگین 1/27 گرم، تعداد طبق با میانگین7/91 عدد در بوته، درصد پروتئین با میانگین 21/2 درصد و درصد روغن دانه با میانگین 26/5 درصد را به خود اختصاص داد. نتایج این تحقیق نشان داد محلول پاشی عناصر ریزمغذی از طریق افزایش اجزای عملکرد به ویژه وزن هزار دانه، تعداد طبق در بوته و وزن دانه در طبق سبب افزایش عملکرد دانه، درصد روغن و درصد پروتئین دانه گلرنگ شد. همچنین روش های خاک ورزی تفاوت معنی داری بر عملکرد دانه گلرنگ نداشت. با توجه به نتایج این آزمایش مصرف کودهای روی، گوگرد و آهن همراه با کودهای پایه به همراه شیوه کم خاک ورزی می تواند به افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاه گلرنگ کمک کند.

    کلید واژگان: اسید لینولنیک, پروتئین دانه, روغن, عناصر ریزمغذی
    M. Hatim, M. Majidian*, A. Nabavi-Pelesaraei, M. Tahmasebi

    Seed yield in soybean is a complex trait and is influenced by multiple genetic and environmental factors. Safflower is one of the oilseeds adapted to a wide range of soil conditions, but micronutrients deficiencies cause a decrease in its grain yield and quality. Hence, an experiment was conducted as a split factorial based on randomized complete block design with three replications at Agricultural and Natural Resources Research Center of Arak, Iran in 2019. Three tillage methods (including no tillage, low tillage and conventional tillage) were considered as the main plots and fertilizer treatments (including 1- Control, 2- Zinc, 3- Iron, 4- Sulfur, 5- Zinc + Iron, 6-Zinc + Sulfur, 7- Iron + Sulfur, and 8- Iron + Sulfur + Zinc) were considered as sub-plots. Results showed that there were significant differences between the fertilizer treatments in terms of seed yield, flower yield, seed weight per head, number of heads, number of seeds per head, percentage of seed protein and seed oil. In the treatment of tillage methods, thousand seed weight and linoleic fatty acid had significant differences. Interaction effects of soil tillage methods X fertilizer were significant on number of heads and linolenic acid. Fertilizer treatment of iron + sulfur + zinc had the highest seed yield (i.e. 1391 kg ha-1), flower yield (i.e. 183.7 kg ha-1), 1000 seed weight (i.e. 45.8 g), seed weight per head (i.e. 1.27 g), number of heads (i.e. 7.9), protein percentage (i.e. 21.2%) and seed oil percentage (i.e. 26.5). Results of this research showed that application of micronutrient elements by increasing the yield components, particularly 1000-seed weight, number of heads, and the weight of seeds per head led to increases in seed yield, oil percentage and protein percentage of safflower seeds. Though, tillage methods had no significant effect on safflower seed yield. According to the results of this experiment the use of zinc, sulfur, and iron fertilizers along with the method of low tillage can help to increase the grain yield and quality of rapeseed.

    Keywords: Linolenic acid, Micronutrient elements, Oil, Seed protein
  • سید احمد پورجمشید*

    به ‏منظور بررسی اثر محلول‏ پاشی عناصر آهن، روی و منگنز بر صفات مرفولوژیک و زراعی گندم نان (رقم چمران) تحت رژیم آبیاری، آزمایشی به‏ صورت کرت‏ های خرد شده با چهار تکرار در سال زراعی 1396-1395 در شهرستان رامهرمز اجرا گردید. عوامل آزمایشی شامل رژیم آبیاری در دو سطح آبیاری کامل (عدم تنش آبی) و قطع آبیاری از آغاز مرحله پنجه ‏زنی تا رسیدگی فیزیولوژیک (تنش آبی) به ‏عنوان عامل اصلی و محلول ‏پاشی عناصر ریزمغذی در شش سطح عدم محلول‏ پاشی (شاهد)، محلول‏ پاشی با آب، آهن، روی، منگنز و آهن + روی + منگنز (هر کدام سه لیتر در هکتار) در سه مرتبه و در مراحل‏ پنجه ‏زنی، ساقه رفتن و گرده ‏افشانی به ‏عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد، تنش آبی صفات طول پدانکل (26.62 درصد)، طول سنبله (12.87 درصد)، ارتفاع بوته (22.91 درصد)، تعداد پنجه در متر مربع (29.21 درصد)، تعداد سنبله در متر مربع (26.85 درصد)، تعداد دانه در سنبله (13.43 درصد)، وزن هزار دانه (17.37 درصد) و عملکرد دانه (46.10 درصد) را به ‏طور معنی ‏داری (p <0.01) کاهش داد. بااین وجود، کاربرد مجزا و تلفیقی آهن، روی و منگنز صفات اندازه‏ گیری شده را به ‏طور متوسط 15.20، 7.72، 7.32، 25.18، 23.24، 8.84، 8.76 و 32.63 درصد تحت تنش آبی به‏ ترتیب افزایش دادند. در این میان، کاربرد محلول‏ پاشی روی بیشترین اثر را در کاهش آسیب ناشی از تنش آبی بر صفات مورداندازه گیری نشان داد. به طورکلی، استفاده از عناصر ریزمغذی به ‏ویژه روی به ‏صورت محلول ‏پاشی می‏تواند اثرات زیان‏بار ناشی از تنش آبی را کاهش و موجب بهبود صفات مورفولوژیک و زراعی گندم نان در منطقه رامهرمز شود.

    کلید واژگان: تنش خشکی, عناصر ریزمغذی, غلات
    Seyed Ahmad Pourjamshid *
    Introduction

    Wheat (Triticum aestivum L.) is considered as the major cereal crop in the world in respect of the cultivated area and total production. Drought is a polygenic stress and is considered as one of the most important factors limiting crop yields around the world. Most of the Iranian soils, have a high pH and calcareous nature, and micronutrients solubility in these soils is low. Micronutrient deficiency is widespread in many Asian countries due to the calcareous nature of soils, high pH, low organic matter, salt stress, continuous drought, high bicarbonate content in irrigation water, and imbalanced application of NPK fertilizers. Micronutrients plays a critical role in increasing plant resistance to environmental stresses. Foliar nutrition is an option when nutrient deficiencies cannot be corrected by applications of nutrients to the soil. Foliar spraying of microelements is very helpful when the roots can not provide necessary nutrients. Iron as a micronutrient, is critical for chlorophyll formation and photosynthesis and is important in the enzyme systems and respiration of plants. Zinc is a ubiquitous micronutrient. It is required as a structural and functional component of many enzymes and proteins, and increases the yield and yield components of wheat. Manganese as a micronutrient, is necessary in photosynthesis, nitrogen metabolism and to form other compounds required for plant metabolism.

    Materials and methods

    To study the effect of iron, zinc and manganese foliar application on morphological and agronomic traits of bread wheat (Chamran cultivar) under irrigation regime, an experiment was conducted as split-plot with four replications in Ramhormoz city in the crop year 2016-2017. The experimental factors were included irrigation regime in two levels of complete irrigation (non-water stress) and irrigation cut from the beginning of tillering stage to the physiological ripening (water stress) as the main factor, and micronutrients foliar application in six levels of non-foliar application (control), foliar application by water, iron, zinc, manganese and iron + zinc + manganese (each 3 lit.h-1) in three times and at tillering, stemming and pollination stages as the sub factor. Solutions for foliar application were prepared by using Iron chelate (6%), Zinc chelate (7.5%) and Manganese chelate (7%). The measured traits included Peduncle length, spike length, plant height, number of tillers per m-2, number of spikes per m-2, number of grain per spike, 1000-seed weight and grain yield. At maturity, the inner two row of each plot unit were harvested to estimate grain yield, and sup sample of 1 m-2 was obtained for determining Peduncle length, spike length, plant height, number of tillers per m-2, number of spikes per m-2, number of grain per spike, 1000-seed weight. Analysis of variance was performed using general linear model (GLM) procedure of statistical analysis system (SAS version: 9.3). The means were analyzed using the least significant difference (LSD) method at P=0.05 (LSD 0.05).

    Results and discussion

    Results showed that the water stress decreased significantly (p < 0.01) traits of peduncle length (26.62%), spike length (12.87%), plant height (22.91%), number of tillers per m-2 (29.21%), number of spikes per m-2 (26.85%), number of grain per spike (13.43%), 1000-seed weight (17.37%) and grain yield (46.10%). However, the separate and combined application of iron, zinc and manganese increased the measured traits on average 15.20, 7.72, 7.32, 25.18, 23.24, 8.84, 8.76 and 32.63 percent under water stress, respectively. Meanwhile, zinc application showed the greatest effect in reducing the damage caused by water stress on measured traits.

    Conclusions

    In general, the use of micronutrients, especially zinc, as foliar application, can reduce the harmful effects caused by water stress and improve the morphological and agronomic traits of bread wheat in Ramhormoz region.

    Keywords: Cereals, Drought stress, micronutrient elements
  • رزیتا جشنی، اسفندیار فاتح، امیر آینه بند
    به منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی و محلول پاشی عناصر روی و آهن بر برخی خصوصیات کیفی و انتقال مجدد کلزا پژوهشی در سال زراعی 1392-1391در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت. طرح آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی و در 3 تکرار بود. فاکتورها شامل شش سطح کودهای ریزمغذی شاهد، سولفات روی (2 و 4 میلی لیتر در لیتر یا 2 و 4 در هزار)، کلات آهن (2 و 4 میلی لیتر در لیتر یا 2 و 4 در هزار) و مصرف توام سولفات روی و کلات آهن (2 میلی لیتر در لیتر یا 2 در هزار) و کودهای زیستی در سه سطح شاهد، تلقیح تیوباسیلوس همراه گوگرد بنتونیت دار و تلقیح کودزیستی نیتروکارا به علاوه تیوباسیلوس همراه گوگرد بنتونیت دار بود. نتایج حکایت از نقش موثر کاربرد توام کودهای زیستی و میکرو در افزایش محتوای عناصر کم مصرف در دانه و کاهش وابستگی گیاه به انتقال مجدد مواد بود. با توجه به اثر متقابل کودهای زیستی و عناصر ریزمغذی، بیشترین عملکرد تک بوته 10/62 گرم در متر مربع و کمترین کارایی انتقال مجدد 13/85 درصد با مصرف تیوباسیلوس همراه نیتروکارا و مصرف توام روی و آهن 2 در هزار و بیشترین محتوای روغن (48/47 درصد) از تیمار تیوباسیلوس همراه مصرف توام روی و آهن 2 در هزار حاصل شد. در حالی که کمترین درصد روغن (31 درصد) از تیمار شاهد به دست آمد. طبق نتایج کلی این پژوهش تلقیح بذورکلزا با کودهای زیستی و محلول پاشی عناصر ریزمغذی که با کاهش مصرف کودهای شیمیایی نیتروژنه همراه است می تواند در بهبود خصوصیات کمی و کیفی ارقام روغنی کلزا مفید باشد.
    کلید واژگان: پروتئین, تداوم فتوسنتز, تلقیح, روغن, عناصرکم مصرف, گوگرد
    Background And Objectives
    Oil crops could be considered as a valuable resource for providing the plant oil for cooking. Canola is one of the main oil crops the third oil crop after soybean and oil palm. The macro and micro nutrients have an important role in plant nutrition. The biological fertilizer could be effective in sustaining agriculture program. Material remobilization is an important process in transporting the nutrition from leaf and stem to grains. The nitrogen fertilizer increases wheat grain yield, Nitrogen and phosphorus uptake, grain protein, zinc and iron. Application of nitrogen fertilizer improves the canola biological yield and stem dry weight at flowering stage. The main goal of this research was the comparison of the micro and macronutrients and biological fertilizer on some qualitative characteristics and remobilization of Rapeseed (Brassica napus L.)
    Material and
    Methods
    In order to evaluate the effect of biological fertilizers and micronutrients on some qualititive traits and remobilization of rapeseed (Brassica napus (L.) var. Hyola 401), an experiment was conducted in the Research Station of Shahid Chamran University of Ahvaz, Iran in 2012-13. The experimental design was factorial based on randomized complete blocks design with three replications. The treatments were microelements in six levels (control, zinc sulfate (2 and 4
    cc.lit-1), iron chelate (2 and 4 cc.lit-1) and combined zinc and iron fertilizers (2 cc.lit-1)) and the second factor was application of biofertilizers in 3 levels (seed inoculation with Thiobacillus with Sulfur Bentonite, Nitrocara Thiobacillus Sulfur Bentonite and control). The canola (cv. Hyola401) was seeded on 13 Nov. 2013 and harvested on 21 Apr. 2014. Each plot size was 7.2 m2 consisting of 5 rows of canola plants. Foliar application of zinc sulphate and iron was done at 2 %4 /1000 concentration in stem elongation and flowering stages.
    Results
    Due to the interaction of biological fertilizer and micronutrient elements, the highest plant individual yield (10/62 g/m2) and the lowest remobilization efficiency(13.85%) were achieved from Nitrocara Thiobacillus bacteria with combined zinc and iron (2cc.lit-1). The highest oil percent (48.47%) was also revealed at Thiobacillus bacteria with combined zinc and iron (2cc.lit-1), While the lowest oil percent (31%) was obtained at control treatment.
    Discussions
    Finally, the results of this study revealed that the canola seeds inoculated with bio-fertilizers and with foliar application of micro-nutrients reduced consumption of chemical fertilizers such as nitrogen fertilizers can be useful in improving the quantitative and qualitative characteristics of oil varieties of canola. Also, the highest individual plant yield was obtained by application of Thiobacillus Nitrocara and Zinc iron application. The results suggested that the microelements not onlt increased the grain zinc and iron content (36-41%), but also improved economical yield and grain oil contents.
    Keywords: Protein, Sustain photosynthesis, Inoculate, Oil, Micronutrient elements, Sulfur
  • الهام جم، علی عبادی، قاسم پرمون *

    خاک های مزارع سیب زمینی اردبیل به علت شرایط قلیایی و عدم اجرای تناوب های زراعی مناسب با کمبود برخی عناصر ریز مغذی مواجه است. جهت بررسی تاثیر مصرف کودهای ریزمغذی بر عملکرد و برخی صفات موثر بر تولید غده های سیب زمینی، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 در منطقه اردبیل اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل غلظت های مختلف کودهای ترکیبی آهن و روی (غلظت های 2، 4 و 8 در هزار به صورت Fe1Zn1، Fe1Zn2، Fe1Zn3، Fe2Zn1، Fe2Zn2، Fe2Zn3، Fe3Zn1، Fe3Zn2، Fe3Zn3) و یک تیمار شاهد (Fe0Zn0) بودند. نتایج تجزیه واریانس وجود اختلاف معنی دار آماری بین تیمارها از لحاظ عملکرد غده، تعداد غده در بوته، سایزبندی غده، ضخامت پوسته و وزن حجمی غده ها و وزن خشک غده را نشان داد. بالاترین عملکرد غده (48.10 تن در هکتار) و بیشترین ضخامت پوسته در تیمار کودی Fe1Zn3 مشاهده شدند. بیشترین تعداد غده در بوته متعلق به تیمار کودی Fe2Zn1 (غلظت 4 در هزار آهن و 2 در هزار روی) و Fe1Zn3 (غلظت 2 در هزار آهن و 8 در هزار روی) به دست آمد. بیشترین غده های غیربذری کمتر از 35 گرم و بیشترین وزن حجمی غده ها نیز در تیمار Fe3Zn2 حاصل شدند. به طورکلی تیمار Fe1Zn3 (غلظت 2 در هزار آهن و 8 در هزار روی) با داشتن بالاترین عملکرد دانه، ضخامت پوسته و مقدار مناسب از دیگر صفات ترکیب تیماری مناسبی برای تولید غده می باشد.

    کلید واژگان: تولید بذر, ریزمغذی ها, سیب زمینی, عملکرد
    Elham Jam, Ali Ebadie, Gasem Parmoon *

    The soils of potato production fields in Ardabil due to alkalinity and not having a proper crop rotations are deficient in micronutrients. To evaluate the effect of these micronutrients on the yield and some traits affecting potato tubers an experiment was conducted in a complete randomized block design with three replications in Ardabil during 2012. Micronutrient treatments used were the various concentrations of iron and zinc (0.002¡ 0.004 and 0.008 concentrations of these elements as Fe1Zn1¡ Fe1Zn2¡ Fe1Zn3¡ Fe2Zn1¡ Fe2Zn2¡ Fe2Zn3¡ Fe3Zn1 and Fe3Zn2) and a control treatment (Fe0Zn0). Analysis of variance of traits under study showed statistically significant differences among treatments in terms of tuber yield¡ number of tubers per plant¡ tuber size¡ skin thickness and volumetric weight and dry weight of tubers. The highest tuber yield (48.10 t.ha-1) and maximum skin thickness were obtained from Fe1Zn3 treatment. The highest tuber number belonged to Fe2Zn1 (0.004 and 0.002 concentrations of iron and zinc) and Fe1Zn3 (0.002 and 0.008 concentrations of iron and zinc). Tuber weights higher than 35 grams and higest volumetric tuber weight were produced by using Fe3Zn2. The conclusion is this that using Fe1Zn3 traetment (0.002 and 0.008 concentrations) resulted in highest tuber yield and thickness of tuber skin.

    Keywords: iron, Micronutrient elements, performance, Potatoes, Zinc
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال