به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "genetic structure" در نشریات گروه "علوم دام"

تکرار جستجوی کلیدواژه «genetic structure» در نشریات گروه «کشاورزی»
جستجوی genetic structure در مقالات مجلات علمی
  • سیاوش منظوری، امیرحسین خلت آبادی فراهانی*، محمدحسین مرادی

    مطالعه حاضر به منظور انتخاب نشانگرهای موثر در جداسازی نژاد و مقایسه عملکرد روش های انتخاب نشانگر با داده های 304 حیوان از 14 نژاد مختلف که با استفاده از پنل نشانگر Illumina SNP50K ژنوتیپ شده بودند، انجام شد. دانش و فهم ساختار ژنتیکی برای درک بهتر تغییرات ژنتیکی در مطالعات پویش ژنومی بسیار مهم است. محتوای اطلاعاتی هر نشانگر زیستی به عنوان شاخصی برای انتخاب نشانگرها در کاهش اندازه پنل های نشانگری کاربرد دارد. برای تخمین محتوای اطلاعاتی هر نشانگر، از آماره Fst رایت، آماره θ، آماره دلتا، آماره D، آماره Gst، آماره G'st، آماره G"st و آنالیز مولفه های اصلی استفاده گردید. در این مطالعه، از آماره لگاریتم نسبت درستنمایی برای انتخاب نشانگرها استفاده شد. با توجه به نتایج، همه روش های انتخاب برای شناسایی نشانگرها دارای رفتار و عملکرد مشابهی بودند. تعداد نشانگرهای مشترک بین روش ها حداقل 42 نشانگر و حداکثر 499 نشانگر SNP بود. به طور کلی، روش آماره Fst نیازمند تعداد کمتری از نشانگرها برای رسیدن به انتساب موفق بود. آماره های G'st و G"st با بیش از 350 نشانگر برای دستیابی به 95% انتساب صحیح، عملکرد ضعیفی را نشان دادند. لازم به ذکر است که تنها با 60 نشانگر برتر، دستیابی به موفقیت بیش از 70 درصد امکان پذیر است. با توجه به نتایج، Fst جفتی رایت از سایر روش های انتخاب SNP دارای عملکرد بهتری بود. نتایج حاصله منجر به ایجاد پنل های انحصاری جهت شناسایی نژادهای متنوع می گردد که دارای اهمیت اقتصادی زیادی است.

    کلید واژگان: تفکیک افراد, چند شکلی تک نوکلئوتیدی, ژنوم, ساختار ژنتیکی, مقایسه
    Siavash Manzoori, Amir Hossein Khaltabadi Farahani *, Mohammad Hossein Moradi

    The present study was conducted in order to select effective markers in breed discrimination and compare the performance of SNP marker selection methods with the data of 304 animals from 14 different breeds that were genotyped using the Illumina SNP50K marker panel. Knowledge of genetic structure are very important for better understanding of genetic changes in genomic studies. The information content of each marker is used as an index for selecting markers in reducing the size of marker panels. To estimate the information content of each marker, the following selection methods were used: Fst (pairwise & global), Theta, Delta, D, Gst, G'st, G"st and Principal Component Analysis. In this study, the logarithm of the likelihood ratio was used to select markers. According to the results, all selection methods for identifying markers had similar performance. The number of common markers between the methods was at least 42 markers and at most 499 SNP markers. In general, the F_ST statistical method required a smaller number of markers to achieve a successful assignment. G'st and G"st statistics showed poor performance with more than 350 markers to achieve 95% correct assignment. It should be noted that with only the top 60 selected markers, it is possible to achieve a success rate of more than 70%. According to the results, Wright's paired Fst had better performance than other SNP selection methods. The obtained results lead to the creation of exclusive panels to identify various breeds, which have great economic importance.

    Keywords: comparison, Discrimination, genetic structure, Genome, Single nucleotide polymorphism
  • سیاوش منظوری، امیرحسین خلت آبادی فراهانی*، محمدحسین مرادی، مهدی کاظمی بن چناری

    هدف این پژوهش مقایسه کارایی و عملکرد روش پیشرفته شبکه عصبی مصنوعی نسبت به تجزیه مولفه های اصلی در تفکیک نژادهای مختلف اسب بود. بنابراین،  برای شناسایی یک زیرمجموعه از نشانگرهای SNP با بالاترین قدرت تفکیک نژادی و بررسی نحوه اختصاص حیوانات به گروه های نژادی خود از دو روش شبکه عصبی پرسپترون (الدن) و روش کلاسیک تجزیه مولفه های اصلی (PCA) استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد روش شبکه عصبی (الدن) قادر است که 37 نژاد اسب موردمطالعه در این پژوهش کنونی را، با زیرمجموعه کوچکی از نشانگرهای SNP (8000 نشانگر) و با قدرت تفکیک مشابه با تمام نشانگرهای ژنوم (صحت 98 درصدی)، از همدیگر مجزا و تفکیک کند. روش انتخاب PCA تنها توانست نژادهایی که دارای خاستگاه های متفاوت بودند را شناسایی و تفکیک کند. با توجه به نتایج به دست آمده، روش PCA دارای خطا و ایراد بوده و برای اجرا روی داده های ژنومی نیاز به تغییرات و اصلاحات دارد. نتایج این پژوهش، رویکردهای عملی را در طراحی آرایه های اقتصادی در تفکیک نژادهای مختلف اسب ارایه می دهد.

    کلید واژگان: آنالیز تعیین نژاد, آنالیز مولفه های اصلی, ساختار ژنتیکی, شبکه عصبی مصنوعی, نژادهای اسب
    Siavash Manzoori, AmirHossein Khaltabadi Farahani *, MohammadHossein Moradi, Mehdi Kazemi Bon-Chenari

    The aim of this research was to compare the efficiency and performance of the advanced artificial neural network method with the principal component analysis method in discriminating different horse breeds. In this study, two methods of perceptron neural network (Olden) and the principal component analysis (PCA), were used to identify a subset of SNP markers with the highest breed discrimination potential and to investigate how to assign animals to their breed groups. The results showed that the network method (Olden),  is able to separate all the 37 horse breeds with a small subset of SNP markers (8,000 markers) with a same capability to all genomic markers (98% accuracy). The PCA selection method was only able to identify and separate breeds with diverse geographical originations. According to the obtained results, the PCA method is not error-free and depends upon changes and modifications to run on genomic data. The results of this study provide practical approaches in the design of economic arrays for discriminating the different horse breeds.

    Keywords: Artificial Neural Network, Assignment analysis, genetic structure, Horse breeds, Principal component analysis
  • محمد عبدلی، محمدباقر زندی*، طاهر هرکی نژاد، مسعود خلیلی

    هدف از این پژوهش بررسی ساختار ژنتیکی اسب های بومی ایران با استفاده از 11 نشانگر ریزماهواره انجمن بین المللی ژنتیک حیوانات (ISAG) برای مقایسه تنوع ژنتیکی و درک روابط بین جمعیت ها مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از بانک اطلاعاتی فدراسیون سوارکاری کشور تعداد 565 اسب از سنین مختلف(6 ماهگی الی 25 سالگی) از نژادهای اسب عرب اصیل، کاسپین، دره شوری، کرد و ترکمن هر کدام به تعداد 113 راس انتخاب شدند. تعداد الل های مشاهده شده برای هر جایگاه از هفت تا 19 الل و با میانگین 10/81 الل بود که جایگاه ASB17 با 19 الل و جایگاه HTG4 با هفت الل به ترتیب دارای بیشترین و کمترین تعداد الل بودند. مقادیر میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده از بزرگترین به کوچکترین، متعلق به نژاد ترکمن (0/110 ± 0/68)، کاسپین (0/07 ± 0/67)، کرد (0/06 ± 0/66)، دره شوری (0/07 ± 0/65)، و عرب اصیل (0/08 ± 0/62) بود. در بررسی ساختار جمعیتی به روش جفت گروهی غیروزنی با کمک میانگین حسابی (UPGMA)، جمعیت های کاسپین و کرد با یکدیگر در یک گروه ژنتیکی و سایر جمعیت ها نیز در گروه های جداگانه ای قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش، این فرضیه که جمعیت های کاسپین و کرد به اسب های نسایی نزدیک هستند را تایید کرد بطور کلی نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان دهنده تنوع ژنتیکی بالا علیرغم علی رغم وجود شباهت ژنتیکی در برخی از جمعیت های اسب مورد مطالعه است. و از طرفی گروه بندی ژنتیکی جمعیت ها با مناطق جغرافیایی آنها همسان می باشد. نتایج حاصل از ریزماهواره ها بیانگر چندشکلی بودن و کارآمدی بالای جایگاه های مورد استفاده در آزمایشات مطالعات تعیین نژاد، تنوع و ساختار ژنتیکی برای اسب های بومی کشور می باشد.

    کلید واژگان: اسب های بومی ایران, تنوع ژنتیکی, ساختار ژنتیکی, نشانگرهای ریزماهواره, هتروزیگوسیتی
    Mohammad Abdoli, Mohammad Bagher Zandi *, Taher Harkinezhad, Masoud Kahlili

    The aim of this study was to investigate the genetic structure of Iranian native horse breeds to compare genetic diversity and understanding the relationships between the populations using 11 ISAG microsatellite markers. For this reason, 565 samples of the Iranian Equestrian database from different ages including the Iranian Arab Asil, Caspian, Darehshouri, Kurdish and Turkmen and 113 samples were used for each breed. The number of observed alleles for each locus was 7 to 19 alleles with an average of 10.81 alleles, and it was 19 for ASB17 and 7 for HTG4 locus with the highest and lowest observed alleles ranking respectively. The average observed heterozygosity from the largest to the lowest rank was, Turkmen (0.68±0.11), Caspian (0.67±0.07), Kurdish (0.66±0.06) Darehshouri (0.65±0.07), and Arab Asil (0.62±0.08). Population structure analysis with UPGMA method showed that Caspian and Kurdish populations were grouped as a unit cluster while the other populations grouped as a separate cluster. These results confirmed this hypothesis that the Caspian and Kurdish populations are close to the Nisa horses. In general, the results of this study indicate that the Iranian native horses have got a high genetic diversity, despite of populations have genetic similarity and the other hand genetic clustering of the populations is consistent with their geographic distances. The result of this study shows that the ISAG microsatellite markers are polymorphic and have more efficiency for assignment genetic diversity and genetic structure analysis of Iranian native horse breeds.

    Keywords: Genetic diversity, genetic structure, heterozygosity, Iranian Native Horse Breeds, microsatellite markers
  • کریم کریمی، علی اسماعیلی زاده کشکوییه، مسعود اسدی فوزی
    این تحقیق با هدف بررسی ساختار ژنتیکی گاوهای بومی بر اساس استفاده از نشانگرهای چندشکل تک نوکلئوتیدی انجام شد. بدین منظور تعداد 90 راس گاو از نژادهای سرابی (20)، کردی (10)، مازندرانی (10)، تالشی (10)، سیستانی (10)، کرمانی (10)، نجدی (10) و توده بومی فارس (10) مورد نمونه برداری قرار گرفتند. تعیین ژنوتیپ نمونه ها با استفاده از چیپ Illumina High density Bovine BeadChip با تراکم 777962 جایگاه انجام شد. پس از حذف جایگاه های دارای عدم تعادل پیوستگی (جفت جایگاه های دارای r2 بالاتر از 2 /0)، 64333 جایگاه SNP جهت آنالیزهای بعدی باقی ماندند. برنامه STRUCTURE جهت بررسی ساختار ژنتیکی گاوهای بومی کشور در این مجموعه داده به کار گرفته شد. تعداد جمعیت های فرض شده در هر اجرا از دو تا هشت جمعیت در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در اولین سطح خوشه بندی (2K=)، جمعیت های سرابی (6 /97%) و کردی (3 /94%) در خوشه مشترکی قرار گرفته اند و نژاد سیستانی (92%) نیز خوشه متمایز دیگری را به خود اختصاص داده است، در حالی که سایر نژادها آمیخته ای از این دو خوشه بودند. تعداد سه خوشه (3K=) به بهترین شکل تعداد گروه های ژنتیکی موجود در مجموعه داده ها را توجیه کرد. وجود سه خوشه (3K=) در داده ها موجب قرار گرفتن نژاد کردی در یک خوشه مستقل شد. در این مطالعه تفاوت های ژنتیکی گاوهای بومی ایران به خوبی به وسیله داده های متراکم SNP شناسایی شدند. همچنین شباهت های مربوط به توزیع جغرافیایی و خصوصیات تولیدی گاوها نیز با روابط ژنتیکی یافت شده در این مطالعه انطباق داشتند.
    کلید واژگان: استنباط بیزی, چندشکلی تک نوکلئوتیدی, ساختار ژنتیکی, گاوهای بومی ایران
    K. Karimi, A. Esmailizadeh Koshkoiyeh*, M. Asadi Fuzi
    The objective of this study was to detect genetic structure of Iranian indigenous cattle using dense single nucleotide polymorphism (SNP) markers. In total, 90 cattle individuals comprising Sarabi (n=20), Kurdi (n=10), Mazandarani (n=10), Taleshi (n=10), Sistani (n=10), Kermani (n=10), Najdi (n=10) and Fars (n=10) breeds were sampled. Genotyping was performed using Illumina High-density Bovine BeadChip designed to genotype 777,962 SNPs. After removing sites being in linkage disequilibrium (pairwise sites having r2 greater than 0.2), 64333 SNPs remained for further analyses. STRUCTURE software was used to detect genetic structure of native cattle in this data set. Number of assumed populations per run was selected between two to eight. Results of this study indicated that in the first level of clustering (K=2), Sarabi (97.6%) and Kurdi (94.3%) populations shared the same cluster and Sistani (92%) had another separate cluster while other breeds were admixed from these two clusters. Kurdi population appeared as an independent cluster at K=3. Most suitable number of genetic groups in data set was explained by three clusters (K=3). Genetic differentiation of Iranian indigenous cattle was well detected in this study. Also, similarities of geographical distribution and production characteristics were in good accordance with founded genetic relationships in this study.
    Keywords: Bayesian inference, Single nucleotide polymorphism, Genetic structure, Iranian indigenous cattle
  • میثاق مریدی، علی اکبر مسعودی، رسول واعظ ترشیزی
    در این مطالعه، به منظور آگاهی از ساختار ژنتیکی اسب های بومی ایران در مقایسه با نمونه های خارجی، نمونه های خون از 95 راس اسب از جمعیت های متعدد نقاط مختلف کشور و 114 توالی D-loop میتوکندری از بانک اطلاعات ژنوم بدست آمد. DNA کلیه نمونه های بومی با استفاده از روش شستشوی نمکی استخراج شده و بعنوان الگو برای تکثیر و تعیین توالی ناحیه D-loop ژنوم میتوکندری بکار برده شدند. با آنالیز توالی قطعه 247 جفت بازی ناحیه D-loop ژنوم میتوکندری در نمونه های فوق، 44 هاپلوتیپ به همراه 39 جایگاه متغیر مشخص شد. در درخت فیلوژنی ترسیم شده برای این هاپلوتیپ ها به همراه توالی های بدست آمده از بانک اطلاعات ژنوم شش هاپلوگروه (A تا F)‎ تشخیص داده شد. مقدار تنوع نوکلئوتیدی کل برای اسب های بومی ایران 009‎/0±028‎/0 بدست آمد. مقادیر شاخص تثبیت با استفاده از روش Kimura-2 parameter دارای دامنه ای بین 001‎/0- الی 172‎/0 بودند. آنالیز واریانس مولکولی نشان داد که برخی از این جمعیت ها، بخصوص نمونه های اسب سیستانی، با سایر جمعیت های مورد مطالعه و همچنین با توالی های بدست آمده از بانک اطلاعات ژنوم قرابت ژنتیکی دارند (05‎/0>P)‎. بین دو جمعیت عرب و ترکمن بدلیل عدم کنترل تلاقی های این دو جمعیت تفاوت معنی دار مشاهده نشد (05‎/0P >). دو جمعیت اسب کرد و اسبچه خزر با سایر جمعیت های مورد مطالعه و با توالی های بدست آمده از بانک اطلاعات ژنوم تفاوت معنی دار نشان دادند (05‎/0>P)‎. به طورکلی نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان دهنده تنوع ژنتیکی بالا و وجود شباهت ژنتیکی در برخی از جمعیت های مورد مطالعه می باشند. با توجه به این نتایج لزوم وجود کنترل تلاقی های جمعیت ها و کنترل تولید نتاج در جمعیت های اسب بومی کشور احساس می شود.
    کلید واژگان: تنوع ژنتیکی, اسب بومی ایران, ساختار ژنتیکی و هاپلوتیپ
    Misagh Moridi, Ali Akbar Masoudi, Rasool Vaez Tarshizi
    To finding out the genetic structure of Iranian native horses, as animal blood samples were obtained from diverse areas of Iran, in addition, 114 sequences of equine D-loop region were obtained from GenBank. Total DNA of the samples were extracted through salting out procedure and utilized as template for amplification and sequencing of the D-loop region of mtDNA. Sequence analysis of the 247-bp D-loop region of mtDNA in all samples revealed a total of 44 haplotypes with 39 polymorphic sites. Six haplogroups (A–F) were identified in the phylogenic tree drowned for these haplotypes and sequences from GenBank. Total nucleotide diversity was obtained with in the range of 0.028 ± 0.009 in Iranian native horses. Fixation index values, employing Kimura-2 parameter method ranged from -0.001 to 0.172. Analysis of Molecular Variance (AMOVA) identified that some of these populations, especially Sistani horses, bear a genetic similarity with other populations and also with sequences from the GenBank (P > 0.05). Arab and Turkman horse populations displayed non-significant difference (P > 0.05), which may reflect the uncontrolled crossing between these two breeds. Caspian and Kurd horse populations showed significant differences with other populations and sequences from the GenBank (P > 0.05). The results of the current study indicate a high genetic diversity and as well as genetic similarity in some populations. According to the dateained results it is necessary to control the crosses between the animals populations and the production of progenies in Iranian native horses.
    Keywords: Iranian native horses, haplotype, genetic diversity, genetic structure
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال