به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "برنامه ریزی فضایی راهبردی" در نشریات گروه "هنر و معماری"

جستجوی برنامه ریزی فضایی راهبردی در مقالات مجلات علمی
  • علی هنردان*، احمد شاهیوندی، رضا نصر اصفهانی

    امروزه برنامه ریزی فضایی راهبردی در سراسر جهان و در پاسخ به ناکارآمدی روش های برنامه ریزی جامع - سنتی به عنوان راهی برای شکل دهی رشد شهری مورد توجه قرار گرفته است. در کشور ایران نیز با مطرح شدن طرح های ساختاری راهبردی در دهه 70 و همین طور طرح های راهبرد توسعه شهری در دهه 80، تلاش هایی برای تغییر نگرش از برنامه ریزی جامع به راهبردی صورت گرفت؛ این طرح ها هرچند به لحاظ مبانی نظری مبتنی بر برنامه ریزی فضایی راهبردی بودند؛ اما به دلایل متعدد ازجمله؛ عدم شناخت درست از محیط نهادی و عوامل موثر بر کاربست برنامه ریزی فضایی راهبردی و فقدان یک الگوی نظری مناسب، نتوانستند در نظام برنامه ریزی شهری کشور دوام آورده و اثربخش باشند؛ لذا هدف از انجام این پژوهش، شناسایی عوامل موثر بر کاربست برنامه ریزی فضایی راهبردی و تدوین یک الگوی نظری مناسب برای کاربست این نوع از برنامه ریزی در شهر اصفهان است. در پژوهش حاضر با توجه به ماهیت سوال اصلی پژوهش (الگوی نظری مناسب برای کاربست برنامه ریزی فضایی راهبردی در شهر اصفهان چگونه است؟) و جهت گیری فلسفی آن، از روش های کیفی تحقیق بهره گرفته و از بین آن ها نیز روش نظریه زمینه ای با توجه به توانایی تفکر انتزاعی و قابلیت نظریه پردازی انتخاب شده است. داده ها از طریق مرور ادبیات نظری و مصاحبه با خبرگان برنامه ریزی شهری اصفهان جمع آوری گردید و برای تحلیل آن ها از روش مقایسه مداوم در طی سه گام (کدگذاری باز، محوری و انتخابی) استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد الگوی نظری پیشنهادی برای کاربست برنامه ریزی فضایی راهبردی دارای 21 مقوله اصلی در قالب 6 کلان مقوله شامل: 1) نظم دسترسی باز، 2) خروجی ها، 4) شیوه های برنامه ریزی فضایی راهبردی، 5) محتوی و بافتار، 6) ظرفیت سازی نهادی و مشارکت می باشد که تحقق آن در گرو ظرفیت سازی نهادی به منظور ایجاد شرایط نظم با دسترسی باز از طریق تنظیم راهبردها و با توجه به بافتار و زمینه برنامه ریزی است که پیامدهای آن در قالب پنج مقوله اصلی شامل: اثرات اجتماعی، اسناد برنامه، مدیریت شهری، تحقق پذیری و کاهش هزینه های مبادله بروز می نماید. نتایج پژوهش نشان می دهد؛ ساختارهای قانونی، ظرفیت سازی نهادی و ترتیبات نهادی بخصوص دسترسی باز شهروندان اثری تعیین کننده در کاربست برنامه ریزی فضایی راهبردی در شهر اصفهان دارند.

    کلید واژگان: برنامه ریزی فضایی راهبردی, نهادگرایی, ظرفیت سازی نهادی, طرح های توسعه شهری, اصفهان
    Ali Honardan *, Ahmad Shahivandi

    Today, strategic spatial planning is considered worldwide as a way to shape urban growth in response to the inefficiency of traditional planning methods. In Iran, with the preparation of strategic structural plans in the 70s and strategic urban development plans in the 80s, an attempt was made to change the attitude from comprehensive-traditional planning to strategic planning. These plans, however, were theoretically based on strategic spatial planning. But for several reasons including; Lack of knowledge of the factors affecting the application of strategic spatial planning and the lack of an appropriate theoretical model can not be sustainable and effective in the urban planning system of the country. Therefore, the purpose of this study is to identify the factors affecting the application of strategic spatial planning and to create a suitable theoretical model for the application of this type of planning. In the present study, according to the quiddity of the main research question (How is the appropriate theoretical model for the implementation of strategic space planning in Isfahan?) and its philosophical orientation, Qualitative research methods have been used and among them, the Grounded theory method with respect to abstract thinking and theorizing capabilities is selected. Data were collected through review of theoretical literature, research results on the failure of previous experimental efforts in the country and interviews with 7 urban planning experts in Isfahan and analyzed using the comparison method in three stages (open, axial and selective coding) and was analyzed. Data analysis showed that the implementation of the proposed theory of strategic spatial planning has 21 main categories in the form of 6 main categories including: 1. open access order, 2. outputs, 3. strategic spatial planning methods, 4. content and Background, 5. Institutional capacity and participation. Accordingly, the fulfilment of strategic spatial planning depends on institutional capacity building to create open access conditions by determining strategies and paying attention to the institutional context and environment of planning. Consequences of using spatial strategic planning in the form of five main categories including: social programs, documents, programs, urban management. . To be. Acceptance and reduction of transaction costs occur. The results of the research show; Legal structures, institutional capacity building and institutional arrangements, especially open access orders, have a decisive effect on the implementation of strategic spatial planning in the city of Isfahan.

    Keywords: Strategic spatial planning, Institutionalism, Institutional capacity building, Urban development plans, Isfahan
  • محمدحسین شریف زادگان، هانیه شمس کوشکی
    از آن جا که شهرها و محیط پیرامون آن ها محیط رشد اقتصادی و کانون فعالیت و موقعیت های اجتماعی فضای سرزمینی کشورها محسوب می شوند، مدیریت شهری و منطقه ای باید دارای مولفه هایی باشد که از تمام شرایط فزاینده شهرنشینی بهره گیرد. حکمروایی به عنوان الگویی مردم سالار از نظام تصمیم گیری و اداره امور شهر و منطقه، در تقابل با مفهوم حکومت به کار می رود که در آن کنترل و هدایت توسعه شهری و منطقه ای در مجموعه سازمان ها و نهادهای نظام رسمی و دولتی خلاصه می شود. منطقه کلان شهری تهران با چالش های بزرگی در اداره و حکمروایی خود رو به روست که یکی از آن ها تفرق سیاسی و حکومتی به معنی وجود تعداد زیادی از عناصر و عوامل تصمیم گیر و اجرایی بدون وجود چارچوب های هماهنگ کننده است و برای چیرگی بر بسیاری از مسائل محتوایی و بهره گیری از توان های کلیه عناصر و عوامل موثر، ولی در عین حال پراکنده، باید بر این چالش غلبه کرد. مقاله حاضر در راستای غلبه بر تفرق های موجود در نظام برنامه ریزی و مدیریت منطقه کلان شهری تهران، از مفاهیم برنامه ریزی فضایی راهبردی و حکمروایی منطقه ای استفاده می کند. در این پژوهش، از روش های کمی و کیفی در جمع آوری اطلاعات، تحلیل و تجویز استفاده شده و پرسش نامه ها توسط گروهی از ساکنان، کارکنان بخش خصوصی و عمومی و قدرت های دولتی، برای شناخت مشکلات و امکانات موجود در نظام اداره این منطقه تکمیل گردیده اند. راهبردهای استقرار نظام حکمروایی در منطقه کلان شهری تهران با استفاده از برنامه ریزی فضایی راهبردی در سه مرحله به صورت گام به گام و در زمینه-های مختلف در راستای دستیابی به اهداف، ارائه می شوند. سیاست های اجرایی و سازوکار سازمانی پیشنهادی برای راه اندازی، اجرا و بازبینی برنامه راهبردی در راستای تحقق «حکمروایی یکپارچه منطقه ای در منطقه کلان شهری تهران» علاوه بر رفع نیازهای کمی، می تواند زمینه ارتقای کیفیت محیط و عدالت اجتماعی و هویت ملی و محلی و در یک کلام توسعه پایدار شهری و منطقه ای را فراهم آورد.
    کلید واژگان: حکمروایی, برنامه ریزی فضایی راهبردی, منطقه گرایی, منطقه کلان شهری تهران
  • برنامه ریزی فضایی راهبردی / رویکردی کارا در نظام برنامه ریزی شهری
    اسماعیل شیعه، مهندس امیر شکیبامنش
    از دهه 1990 رویکرد راهبردی به سازماندهی فضا بسیار متداول گردیده است. اکنون بیش از پیش تصور می رود که راه حل مشکلات پیچیده، بستگی به توانایی ترکیب چشم اندازهای راهبردی با اقدامات کوتاه مدت دارد. اجرای این گونه برنامه ریزی مستلزم پاسخگویی در قالب چارچوب های زمانی و بودجه ای و ایجاد آگاهی برای سیستم های قدرت می باشد. در این میان نیاز به ایجاد یک ظرفیت برنامه ریزی راهبردی مناسب و تغییر در سبک برنامه ریزی موجود وجود دارد؛ به گونه ای که طرف های ذی نفع به طور فعال در فرآیند برنامه ریزی بر اساس یک تعریف مشترک از وضعیت اقدامات، به اشتراک گذاری منافع، اهداف، و دانش مربوطه، مشارکت داشته باشند.
    در این مقاله نخست به مقوله برنامه ریزی راهبردی و تاریخچه پیدایش و گسترش آن پرداخته شده است. در ادامه سیر تحول برنامه ریزی فضایی؛ از برنامه ریزی سنتی تا برنامه ریزی راهبردی، با نگرشی نقادانه بررسی گردیده است. برای ورود به بستر کاربردی این رویکرد برنامه ریزی، پس از جمع بندی مفاهیم و ویژگی های ساختاری برنامه ریزی فضایی راهبردی، به دو فرآیند مطرح در منابع متون تخصصی برنامه ریزی فضایی راهبردی (فرآیند برایسون، و مدل نگرش چهارسویه آلبرشت) پرداخته شده است. در پایان نیز نکات و اصولی که باید در ارائه الگویی موفق برای برنامه ریزی راهبردی لحاظ گردند، مطرح گردیده است. نگارندگان مقاله حاضر سعی نموده اند تا با نگاهی تحلیلی به سیر تحول برنامه ریزی فضایی، بسیاری از نقاط ضعف و ابهامات این گونه برنامه ریزی را در جهت قابل استفاده تر شدن آن، برطرف نموده و از این طریق نگاهی شفاف تر و جامع تر از گذشته به این عرصه را موجب گردند.
    کلید واژگان: برنامه ریزی فضایی راهبردی, برنامه ریزی شهری, برنامه ریزی سنتی, فرآیند برایسون, مدل چهارسویه آلبرشت
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال