جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « آسیب های پا » در نشریات گروه « پزشکی »
-
مقدمه
آسیب Syndesmosis مچ پا، از شایع ترین آسیب های مچ پا می باشد. این آسیب دیدگی، منجر به ناتوانی طولانی مدت از انجام فعالیت های فیزیکی می گردد. روش های مختلف جراحی، جهت درمان به کار رفته اند که هر یک با محدودیت ها، مزایا و معایبی همراه می باشند و یافته های مطالعات در این زمینه، با یکدیگر متناقض است. از این رو، مطالعه ی حاضر، با هدف مقایسه ی دو روش ثابت سازی نخ محکم (Tightrope) و پیچ (Tricortical-screw) انجام شد.
روش هامطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی حاضر، بر روی 30 بیمار با آسیب Syndesmosis مچ پا در بیمارستان های الزهرا (س) و آیت الله کاشانی اصفهان در سال های 96-1393 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه Tightrope و Tricortical-screw تقسیم شدند. دو گروه در پی گیری های 6، 12 و 18 ماهه از نظر محدوده ی حرکتی، شاخص American Orthopedic Foot and Ankle Society (AOFAS)، زمان لازم برای برگشت به کار و نیاز به جراحی مجدد، مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند.
یافته هابیماران دو گروه از نظر سن، جنس و شاخص توده ی بدنی (Body mass index یا BMI) تفاوت معنی داری نداشتند (050/0 < P)، اما مدت ریکاوری و نیاز به جراحی مجدد در گروه Tightrope کمتر بود (001/0 > P). در امتیاز AOFAS نیز گروه Tightrope از نظر درد، محدودیت حرکتی، Maximum walk و Walk surface نسبت به Tricortical-screw برتر بود (050/0 > P)، اما در مورد Flexion دورسال و پلانتار، Gait، حرکت Sagittal، حرکت Hind foot و عملکرد دو گروه تفاوتی نداشتند (050/0 < P).
نتیجه گیریطبق یافته های این مطالعه، در آسیب Syndesmosis مچ پا، استفاده از روش Tightrope با نتایج بهتری نسبت به روش Tricortical-screw همراه بود
کلید واژگان: ثابت, آسیب مچ پا, مچ پاSyndesmosis, سازی شکستگی}BackgroundAnkle syndesmosis injury is among the common ankle injuries. This injury results in a long-term inability to perform physical activities. Various surgical techniques have been experimented that each accompanies with limitations, advantages, and disadvantages, and controversial outcomes have been presented. In the current study, two techniques of tightrope and tricortial-screw fixation were compared.
MethodsThe current randomized clinical trial study was conducted on 30 patients with ankle syndesmosis injury in the Alzahra and Kashani hospitals, Isfahan, Iran, during the years 2014-17. The patients were randomly divided into two groups of tightrope and tricortical-screw treatments. The two groups were followed and compared considering the range of motion, American Orthopedic Foot and Ankle Society (AOFAS) score, required time for return to work, and need for reoperation within 6, 12, and 18 months.
FindingsPatients of the two groups were not different regarding age, gender, and body mass index (BMI) (P > 0.050); but the recovery time and need for reoperation were significantly less in tightrope group (P < 0.001). According to AOFAS score, tightrope group was better considering pain, activity limitation, maximum walk, and walk surface (P < 0.050); but they were not statistically different regarding plantar and dorsiflexion, gait, sagittal motion, hind foot motion, and function (P > 0.050).
ConclusionBased on the findings of the current study, tightrope fixation technique was accompanied with better outcomes in comparison to tricortical-screw fixation in ankle syndesmosis injury.
Keywords: Ankle syndesmosis, Ankle injuries, Fracture fixation} -
مقدمهسندرم استرس داخلی درشت نی (Medial tibial stress syndrome یا MTSS) یا Shin splints، یکی از شایع ترین آسیب های ناشی از پرکاری در افراد فعال به شمار می رود که عوامل خطرزای آن ناشناخته مانده است. از طرف دیگر، سفتی پا یکی از متغیرهای مکانیکی تغییرپذیر می باشد که ممکن است با آسیب ناشی از پرکاری مرتبط باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش سفتی پا در پیش بینی MTSS بود.مواد و روش ها80 نفر از دانشجویان رشته تربیت بدنی (50 زن و 30 مرد) به شیوه در دسترس انتخاب شدند و سفتی هر دو پای آن ها قبل از شروع جلسات تمرینی اندازه گیری گردید. در طی جلسات، افراد آسیب دیده توسط پزشک ارتوپد معاینه شدند و نوع آسیب آن ها ثبت گردید. در انتهای جلسات تمرینی، افراد در دو گروه آسیب دیده و سالم قرار گرفتند. از آزمون Independent t جهت مقایسه سفتی پای افراد آسیب دیده و سالم و از آزمون Logistic regression برای بررسی نقش سفتی پا در پیش بینی وقوع این سندرم استفاده شد.یافته هاتفاوت معنی داری بین میانگین سفتی پا در دو گروه آسیب دیده و سالم وجود داشت (001/0 = P). نتایج آنالیز Logistic regression نشان داد که مقدار سفتی پای قبل از آسیب در افراد آسیب دیده به میزان قابل توجهی از گروه سالم بیشتر بود. بنابراین، سفتی پا عامل خطرزایی در بروز این سندرم می باشد.نتیجه گیریمیزان سفتی پا وقوع MTSS را پیش بینی می نماید؛ به گونه ای که بالا بودن میزان سفتی پا ممکن است احتمال وقوع آسیب های ناشی از استفاده بیش از حد را افزایش دهد. پژوهش حاضر می تواند اطلاعات مهمی در زمینه مدیریت بروز آسیب و درمان آن در اختیار مربیان و پزشکان تیم قرار دهد.کلید واژگان: پا, شین اسپلینت, آسیب ساق پا}IntroductionMedial tibial stress syndrome or shin splints is one of the most common overuse injuries in active people, that its risk factors are unknown. On the other hand, leg stiffness is a modifiable mechanical property that may be related to overuse injury. So, the aim of this study was to investigate the role of the leg stiffness in the prediction of medial tibial stress syndrome in active people.Materials and Methods80 students in physical education (50 girls and 30 boys) were selected in a convenience manner. Before the start of training sessions, the stiffness of both legs was measured. During the sessions, injured people were examined, and the type of injury registered by the orthopedic physician. At the end of the training sessions, the subjects were divided into two groups of injured and non-injured. The independent t-test was used to compare the leg stiffness between the two groups. Binary logistic regression was used to investigate the role of leg stiffness in the prediction of the occurrence of this syndrome.ResultsThere was a significant difference in leg stiffness between the two groups (P = 0.001). Logistic regression analysis revealed that injured subjects had a significantly more leg stiffness before the injury compared to non-injured group. So, leg stiffness was a risk factor this syndrome.ConclusionThis study showed that leg stiffness could predict medial tibial stress syndrome or shin splint. So, high leg stiffness may increase the risk of overuse injuries. This research provides important information to the coaches and team doctors about the management of injury and its treatment.Keywords: Leg, Shin splint, Leg injuries}
-
سابقه و هدفبی ثباتی عملکردی مچ پا یکی از شایع ترین عوارض ناتوان کننده پیچ خوردگی حاد مچ پا است که غالبا به دور ماندن ورزشکار از فعالیت ورزشی منجر می شود. اختلال در مکانیسم کنترل عصبی-عضلانی پیش خوراندی می تواند یکی از دلایل اصلی ایجاد کننده آن باشد. پیش فعالیت عضلانی در هنگام فرود از پرش شاخص مهم این نوع کنترل می باشد. این مطالعه به منظور مقایسه ترتیب پیش فعالیت عضلات منتخب ساق پا در ورزشکاران پسر مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا با ورزشکاران سالم در هنگام فرود از پرش بود.مواد و روش هااین مطالعه مقطعی بر روی 2 گروه 12 نفری از ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا و ورزشکاران سالم انجام شد. زمان شروع پیش فعالیت عضلات نازک نئی بلند، درشت نئی قدامی و نعلی در هنگام فرود از پرش با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی اندازه گیری و مقایسه شد.یافته هازمان پیش فعالیت عضلات نازک نئی بلند، درشت نئی قدامی و نعلی ورزشکاران آسیب دیده (به ترتیب 24/92±163/44، 13/54±140/75 و 41/13±169/67 میلی ثانیه) از ورزشکاران سالم (به ترتیب 34/15±242/72، 26/44±208/71 و 26/37±247/11 میلی ثانیه) در هنگام انجام تکلیف حرکتی پرش فرود کندتر بود (0/01>P).نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان داد که زمان پیش فعالیت عضلات نازک نئی بلند، درشت نئی قدامی و نعلی ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا از ورزشکاران سالم در هنگام انجام تکلیف حرکتی پرش فرود کندتر است.کلید واژگان: آسیب مچ پا, بی ثباتی مفصل, الکترومیوگرافی سطحی}Background And ObjectiveFunctional ankle instability (FAI) is one of the most commonly debilitating complications of acute ankle sprain, which often results in the athlete staying away from exercise for a while. Disorder in the mechanism of feedforward neuromuscular control can be one of the main reasons for this issue. Musculoskeletal pre-activity during landing is an important indicator of this kind of control. The aim of this study was to compare the sequence of pre-activity of leg muscles between athletes with functional ankle instability and healthy athletes during landing from a jump.MethodsThis cross-sectional study was conducted among 2 groups of athletes including 12 athletes with functional ankle instability and 12 athletes with healthy athletes. The onset of pre-activity of fibularis longus, tibialis anterior and soleus muscles, was recorded and compared using the surface electromyography during landing from a jump.
FINDINGS: The onset of pre-activity of fibularis longus, tibialis anterior and soleus muscles in athletes with functional ankle instability (163.44±24.92, 140.75±13.54 and 169.67±41.13 milliseconds, respectively) was slower than and healthy athletes (242.75±34.15, 208.71±26.44 and 247.11±26.37 milliseconds, respectively) during landing from a jump (pConclusionResults of the present study indicated that the onset of pre-activity of fibularis longus, tibialis anterior and soleus muscles in athletes with functional ankle instability was slower than healthy athletes during landing from a jump.Keywords: Ankle Injury, Joint Instability, Surface Electromyography} -
Introductionchronic ankle sprain is situation that occurred with “giving way”, pain, and swelling and recurrent ankle sprain. In this study we assess the role of some in prediction of occurrence of chronic ankle sprain.Methodsin this descriptive-regression research, statistical population was athletes from A category league team sports that 50 athletes (25 ankle sprain injured athletes’ and 25 health athletes) was selected as a samples non-randomic and purposefully. Seven variable measured as predictors variables. In order to assessing variables we used to Biodex and Inclinometer devices. And for data analysis we used to Logistic Regression.ResultsThe results showed that, four variables (Y- balance test, total postural stability, single leg postural sway, weight bearing dorsiflexion ROM) of studied variables had significant statistical proportion in classification of injured group. This model could predict ankle sprain occurrence about 43.4% to 57.8%. Also model classified 80 percent of cases truly.ConclusionSo chronic ankle sprain is multifactorial and postural control and weight bearing dorsiflexion ROM had important role in prediction of chronic ankle sprain occurrence. That w must pay attention to this factors in rehabilitation and re-injury prevention fields.Keywords: Ankle Injury, Balance, Weight Bearing, Range of Motion}
-
مقدمه و اهداف تعادل یکی از اجزای کلیدی مهارت های حرکتی با حفظ وضعیت و اجرای مهارت های ورزشی پیچیده است. با توجه به تفاوت در نوع فعالیت، تکنیک ها و مهارت های ورزشی، محقق به مقایسه ی نتایج تعادل ایستا و پویا و آزمون عملکردی اندام فوقانی ورزشکارهای رشته فوتبال، بسکتبال، کشتی، کیک بوکس، پارکور و افراد غیرورزشکار می پردازد.
مواد و روش ها در پژوهش حاضر آزمودنی ها شامل 12 فوتبالیست، 12 کشتی گیر، 12 بسکتبالیست، 12 پارکوریست، 12 کیک بوکسور با بیشتر از 7 سال سابقه ورزشی منظم و تخصصی و 12 غیرورزشکار در یک سال گذشته فعالیت ورزشی نداشتند، انتخاب شدند. در هر گروه ورزشی به جز پارکوریست ها 6 ورزشکار در سطح مسابقات کشوری و 6 ورزشکار در سطح مسابقات استان گیلان رقابت کردند. آزمودنی ها در ساعت 9 تا 12 به آزمایشگاه حرکات اصلاحی دانشگاه گیلان مراجعه کردند. پس از 10 دقیقه گرم کردن و حرکات کششی آزمون های تعادل ایستا با استفاده از سیستم امتیازدهی خطای تعادل و تعادل پویا و آزمون عملکردی اندام فوقانی به وسیله دستگاه تعادلی Y انجام شد.
یافته ها نتایج آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که از نظر تعادل ایستا و پویا و تست عملکردی اندام فوقانی رشته ی پارکور از همه ی رشته ها بهتر بود. تفاوت معناداری در حفظ تعادل ایستا و پویا و آزمون عملکردی اندام فوقانی بین تمامی ورزشکاران مورد مطالعه و افراد غیرورزشکار وجود دارد. همچنین در مقایسه رشته های مختلف ورزشی بسکتبالیست ها کمترین تعادل ایستا و پویا و آزمون عملکردی اندام فوقانی را داشتند (05/0(P≤.
نتیجه گیری نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد علت شیوع بالای اسپرین مچ پا شاید به دلیل بی تعادلی در بسکتبالیست ها باشد. مربیان و پزشکیاران ورزشی پیشنهاد می شود برنامه های غربالگری منظم را با استفاده از آزمون های بس و و ای انجام دهند. تعادل و عملکرد اندام فوقانی ورزشکاران را مورد ارزیابی قرار دهند و افرادی را که دچار ضعف تعادل و ضعف عملکرد اندام فوقانی هستند، شناسایی کنند.کلید واژگان: آسیب مچ پا, تعادل, کنترل پاسچر, رشته های مختلف ورزشی}Background And AimBalance is a key component of motor skill from maintaining posture to executing complex sport skills. The aim of the present study was to compare the static and dynamic and upper extremity function and balance between different sports.Materials And MethodsParticipants were 60 male athletes with more than seven years of specialized sports in Guilan province. Also, 12 non-athletes who did not do any exercise in the past year were selected. In each group, except for parkourists, six athletes were competing at the level of national competitions and six athletes were competing at Guilan provincial championships. All participants were ready for testing between 9 to 12 am in various sports groups. After 10-minute warm-up and doing stretching exercises, upper extremity function test and static and dynamic balance tests were carried out using Y balance test (YBT) and Balance Error Scoring System (BESS).ResultsThe results of One-way ANOVA and Tukey test showed that parkour group was better than other groups in static and dynamic balance test and upper extremity function test. There was a significant difference between all athletes and non-athletes studied in static and dynamic balance and upper extremity function test. Also, basketball players had the lowest static and dynamic and upper extremity function test compared with all other groups (p≤0/05).ConclusionThe present study showed that cause of the high prevalence of ankle sprain in Basketball players is perhaps because of imbalance. So, coaches and athletic trainers are suggested to use BESS and Y test in their screening programs to assess upper extremity function and balance in athletes so as to identity those who have poor balance and weakness of upper extremity.Keywords: Ankle Sprain, Balance, Control Posture, different sports} -
مقدمهیکی از رایج ترین آسیب های ورزشی، آسیب های غیر برخوردی مچ پا می باشد. ضعف عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران، موجب تغییر راستای زانو و مچ پا می شود و می تواند با عدم امکان ایجاد تعادل در فرودها، خطر اسپرین های غیر برخوردی مچ پا را افزایش دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر تقویت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران در بروز آسیب های غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا انجام گردید.مواد و روش هادر این مطالعه تجربی کنترل شده، 200 فوتبالیست و فوتسالیست انتخاب شدند و به روش تصادفی در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند. پس از اطمینان از همگن بودن گروه ها و اندازه گیری قدرت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران، هر دو گروه وارد برنامه بدنسازی شدند. مدت برنامه برای هر دو گروه، 4 جلسه در هفته (هر جلسه یک ساعت) بود و در هر جلسه پس از 45 دقیقه تمرینات مشترک، گروه شاهد برنامه معمول بدنسازی را ادامه می داد و گروه تجربی به مدت 15 دقیقه برنامه تمرینات منتخب را اجرا می نمود. در پایان 8 هفته، قدرت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران مجدد اندازه گیری و آسیب های غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا در طول یک فصل نیز ثبت گردید.یافته ها8 هفته برنامه تقویتی منتخب عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران، به طور معنی داری باعث افزایش قدرت این عضلات در گروه تجربی شد و در مقایسه با گروه شاهد، منجر به کاهش 1/46 درصدی آسیب غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا گردید (کاهش از 13 آسیب در گروه شاهد به 7 آسیب در گروه تجربی).نتیجه گیریتقویت عضلات دور کننده و چرخاننده خارج ران با اجرای برنامه منتخب تقویت این عضلات، علاوه بر برنامه های بدنسازی معمول، ممکن است موجب کاهش آسیب غیر برخوردی اسپرین خارجی مچ پا گردد.کلید واژگان: عضلات, ران, آسیب مچ پا, فوتبال}IntroductionAnkle sprain is one of the most common injuries in sport activities. Hip abductor and external rotator weakness may compromise lower extremity alignment and balance, and increase the risk of lateral ankle sprain. The purpose of the present study was to investigate the effect of hip abductor and external rotator strengthening on non-contact lateral ankle sprain in male soccer and futsal players.Materials And MethodsThis randomized controlled trial study was conducted on 200 soccer and futsal players which were randomly assigned to two groups. Control group participated in pre-season physical conditioning program which were 1 hour, 4 days a week for 8 weeks. Experimental group participated in the same program for 45 minutes and 15 minutes of selected hip abductor and external rotator strengthening program at each session. Hip abductor and external rotator strength was measured before and after 8 weeks of training. All the players were under surveillance for non-contact lateral ankle sprain during the one season of competition.Results8 weeks of selected hip abductor and external rotator strengthening program significantly improved hip strength more in experimental group compared to the control group. In addition, the experimental group significantly experienced less non-contact lateral ankle sprain compared to the control group.ConclusionAdding isolated strengthening of hip abductor and external rotator to general physical conditioning program decrease the risk of non-contact lateral ankle sprain in male soccer and futsal players.Keywords: Hip, Muscles, Ankle injuries, Soccer, Futsal}
-
پیشزمینهپیچ خوردگی سین دسموز بین یک تا یازده درصد صدمات مچ پا را شامل می شود. درک مکانیسم آسیب وارده، معاینه دقیق و استفاده از روش های نوین تصویربرداری و آرتروسکوپی مچ پا اهمیت به سزایی در ارزیابی و درمان این ضایعه دارد.
مواد و روش هایازده بیمار (9 مرد، 2 زن) با میانگین سنی 26 سال (38-22 سال) با تشخیص آسیب سین دسموز، از نظر علایم بالینی و پرتونگاری بررسی و نتایج درمانی براساس مقیاس انجمن پا و مچ پای آمریکا (AOFAS) ارزیابی گردید. میانگین زمان آسیب تا انجام آرتروسکوپی 9 ماه (12-6 ماه) و میانگین زمان پیگیری بعد از جراحی 12 ماه (24-6 ماه) بود.
یافته هانتایج درمان در 7 بیمار عالی (100-85) و 4 بیمار خوب (85-70) بود. در آرتروسکوپی گیر افتادن بقایای رباط پاره شده در مفصل باعث درد می شد. این موارد در عکس های اولیه دیاستاز نداشتند و در حین آرتروسکوپی علایمی از ناپایداری واضح مشاهده نگردید. در بعضی موارد تغییرات غضروفی در طرف مقابل و لبه مدیال قله تالوس دیده شد.نتیجه گیریآسیب پنهان رباط سین دسموز می تواند عامل دردهای مزمن مچ پا باشد. دبریدمان رباط به روش آرتروسکوپی در مواردی که بی ثباتی مفصل وجود نداشته باشد موثر می باشد.کلید واژگان: مچ پا, آرتروسکوپی, آسیب رباط سین دسموز, آسیب مچ پا}BackgroundThe syndesmotic sprains account for 1% to 11% of all ankle injuries. Good understanding of the mechanism of injury، physical examination، new imaging techniques and ankle arthroscopy help to improve assessment and management of high grade ankle sprains with a normal mortise relationship.MethodsEleven patients (9 men، 2 women) with average age of 26 years (22-38 years)، who had syndesmotic sprain confirmed by ankle arthroscopy، were studied by the clinical symptoms and imaging assessments. The treatment results were evaluated by American Orthopaedic Foot and Ankle Society (AOFAS) score. The mean duration of injury was 9 months، and the follow up was 12 monthsResultsPostoperatively، 7 ankles obtained excellent and 4 good results according to AOFAS score. Impingement of syndemotic scar tissue in the ankle joint was the main cause of persistent pain. These cases had no diastasis on the plain radiography and no obvious sign of instability during the ankle arthroscopy. In some cases، chondral softening and lesion were seen at the medial ridge of the Talus، which could be due to subtle instability and change in the ankle biomechanics.ConclusionsSyndesmosis ankle injury could produce chronic pain. Arthroscopic debridement، in the absence of ankle instability could be an effective tool.Keywords: Ankle, Arthroscopy, Syndesmotic sprains, Ankle injuries} -
پیشزمینهدر مورد تجویز منظم داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از ترومبوز ترومبوپروفیلاکسی در بیمارانی که به صورت غیرجراحی با گچ یا آتل کوتاه پا درمان می شوند، توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ترمبوز رگ های عمقی در این بیماران و لزوم انجام ترومبوپروفیلاکسی بود.مواد و روش هادر یک مطالعه مقطعی، 95 بیمار دچار پیچ خوردگی مچ پا یا شکستگی با ثبات پا یا مچ پا که تحت درمان گچ گیری بودند، از نظر تشکیل ترومبوز وریدی اندام تحتانی بررسی شدند. روزهای 7 تا 14 پس از شروع درمان، سطح D-dimer اندازه گیری شد. اگر سطح D-dimer بالاتر از μg/ml 2/0 بود، نتیجه تست مثبت و بیمار تحت بررسی با سونوگرافی داپلر قرار گرفت تا تشکیل ترمبوز رگ های عمقی بررسی گردد. همچنین تاثیر عوامل مستعد کننده در تشکیل ترمبوز رگ های عمقی بررسی گردید.یافته هااز 95 بیمار، 46 نفر دارای حداقل یکی از عوامل مستعد کننده بروز ترمبوز رگ های عمقی بودند. در 21 بیمار (1/22%) آزمون D-dimer مثبت بود. سونوگرافی داپلر نشان داد که در 3 بیمار ترمبوز رگ های عمقی تشکیل شده بود. همچنین بین افزایش احتمال بروز ترمبوز وریدی و وجود عوامل مستعد کننده متعدد (≥3) ارتباط آماری معناداری وجود داشت (01/0=p).نتیجه گیریترمبوز رگ های عمقی عارضه شایع به دنبال گچ گیری زیر زانو نیست و پروفیلاکسی روتین در مواردی که بیمار کمتر از سه عامل مستعد کننده دارد، ضروری نمی باشد.
کلید واژگان: ترمبوز رگ های عمقی, بی حرکتی, آسیب های مچ پا, آسیب های پا}BackgroundThe use of prophylaxis for deep vein thrombosis (DVT) in patients with ankle trauma treated with below knee cast is a controversial issue. The purpose of current study was to investigate the incidence of DVT to look into the necessity of thromboprophylaxis in these patients.MethodsNinty five patients with stable fractures of the foot or ankle or ankle sprains contributed in this cross-sectional study. The level of D-dimer was determined between 7-14 days post-casting. If the level of D-dimer was higher than 0.2 µg/mL the result of the test was considered positive and patient was referred for further examination for DVT using doppler ultrasonography. The role of risk factors in the development of DVT was evaluated.ResultsThere were 46 patients with at least one DVT risk factor. The D-dimer test was positive in 21 patients (22.1%). Based on the doppler ultrasonography 3 patients developed DVT. There was a statistically significant relation between the presence of multiple risk factors (≥3) and increased risk of DVT development (p=.01).ConclusionDVT is not a common complication in below knee casting and routine thromboprophylaxis is not necessary in patients with less than 3 risk factors.
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.