به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "آنتی سپتیک" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی آنتی سپتیک در مقالات مجلات علمی
  • فردین امیری*، آرش خواجه وند، صدیقه حنانی، نمامعلی آزادی
    زمینه و هدف

    عفونت محل جراحی از شایعترین عفونت های مرتبط با مراقبت درمانی است. یکی از راه های کاهش آن، استفاده از آنتی سپتیک مناسب جهت آماده سازی پوست محل جراحی(پرپ پوست) می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آماده سازی پوست با آنتی سپتیک های پوویدون آیوداین و کلرهگزیدین گلوکونات بر میزان عفونت محل عمل جراحی بیماران جراحی شکم انجام شده است.

    روش بررسی

    این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 70 نفر از بیماران جراحی شکمی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی فیروزگر تهران در بازه زمانی اردیبهشت ماه تا شهریورماه سال 1400 انجام شد. بیماران به روش تصادفی ساده به دو گروه آماده سازی پوست با آنتی سپتیک های پوویدون آیوداین(بتادین) و آنتی سپتیک کلرهگزیدین گلوکونات تقسیم شدند. پرپ پوست بیماران در هر گروه به روش دو مرحله ای و با روش استاندارد چرخشی، با استفاده از آنتی سپتیک های مذکور توسط پژوهشگر انجام شد. بررسی عفونت محل جراحی با کمک چک لیست محقق ساخته و همچنین پیگیری وضعیت بیماران با معاینه های حضوری توسط پزشک مربوط صورت گرفت. آنالیز داده ها توسط آزمونهای Fischer’s Exact و t-test و Chi-Square و Cochrane’s Q صورت گرفت.

    یافته ها

    عفونت محل جراحی در پنج بیمار(14/29 درصد) از گروه بتادین و یک بیمار(2/86 درصد) از گروه کلرهگزیدین رخ داد. میزان بروز عفونت محل جراحی در گروه بتادین نسبت به گروه کلرهگزیدین، 5/54 برابر بیشتر بود ولی از لحاظ آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد(0/198=P). مقایسه ی عفونت محل جراحی در مدت 24 ساعت پس از جراحی(0 درصد) و مدت 30 روز پس از جراحی(8/57 درصد) نشان داد که هر دو آنتی سپتیک در کاهش بروز عفونت محل جراحی موثر بودند(0/001>P). همچنین بروز عفونت محل جراحی با مدت زمان بستری بیماران به مدت 2 روز، مرتبط بود(0/001=P).

    نتیجه گیری

    نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بروز عفونت محل جراحی در گروه بتادین 5/54 برابر بیشتر از گروه کلرهگزیدین بوده، اما باوجود این از نظر آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. بنابراین می توان هرکدام از این دو آنتی سپتیک را جهت آماده سازی پوست محل عمل جراحی شکم به کار برد.

    کلید واژگان: آنتی سپتیک, پوویدون آیوداین, کلرهگزیدین گلوکونات, عفونت محل عمل جراحی
    Fardin Amiri*, Arash Khajehvand, Sedigheh Hannani, Nemamali Azadi
    Background and Aim

    Surgical site infection (SSI) is one of the most common health-care associated infections. Using proper antiseptic solutions for preoperative surgical site skin preparation (skin prep) is one of the methods to reduce SSIs. The purpose of this study was to compare the effect of preoperative surgical site skin preparation with povidone-iodine and chlorhexidine-gluconate on the rate of SSI in laparotomy patients.

    Materials and Methods

    A total of 70 Laparotomy surgery patients who referred to Firoozgar hospital in Tehran from May to September of 2021 were included in this clinical trial. Patients were randomly allocated into two groups which were treated with povidone-iodine(PVI) or chlorhexidine-gluconate (CHG) for surgical site skin prep. Skin prep was done with standard rotational method in two steps by the researcher for each group by using of PVI and CHG. SSI incidence was assessed by a researcher-made check list and also over post-surgical follow up visits by the surgeon. We used Fischer’s exact test, t-test, Chi-square and Cochrane’s Q-test to analyze the collected data.

    Results

    SSI was seen in five patients (14.29%) of PVI group and one patient (2.86%) of CHG group. Although the SSI incidence in PVI group was 5.54 times more than CHG group, still the difference wasn’t statistically significant (P=0.198). Comparing the incidence of SSI’s in 24 hours after surgery (0%) and 30 days after surgery (8.57%) in both groups revealed that using these antiseptics for skin prep was effective in preventing SSI (P<0.001). SSI incidence was also associated with two days of patient’s hospital admission time (P=0.001).

    Conclusion

    The result of this study revealed that the occurrence of SSI in PVI group was 5.54 times more than CHG group. However, the difference was not statistically significant. So both of these antiseptics can be used for surgical site skin prep.

    Keywords: Antiseptic, Povidone-Iodine, Chlorhexidine-Gluconate, Surgical Site Infection
  • بیتا هاتفی زاده، فرزانه حسینی *، سهیلا مرادی بیدهندی
    زمینه و هدف
    مصرف بی رویه و روزافزون آنتی بیوتیک ها و مواد بیوسایدی منجر به پیدایش سویه های مقاوم استافیلوکوکی شده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان مقاومت بیوفیلم سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده نسبت به این ترکیبات بوده است.
    روش کار
    100 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس از پوست بیماران بستری در بخش عفونی از دو بیمارستان شهدای تجریش و ولیعصر شهر تهران طی یک سال جمع آوری شد. سویه های جدا شده از طریق آزمون های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت گردیدند و توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز PCR مورد تایید قرار گرفتند. الگوی تعیین مقاومت سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین، متی سیلین، کلاریترومایسین و بیوساید هایی نظیر ساولن، دکوسپت و دکونکس (درموسپت) با روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت مهارکننده و کشندگی آن ها با روش میکرودایلوشن تعیین گردید. بیوفیلم سویه های مقاوم MDR بر روی میکروپلیت های پلی استیرنی تشکیل گردید.
    یافته ها
    اغلب سویه های جدا شده نسبت به پنی سیلین، آموکسی سیلین، آمپی سیلین و متی سیلین مقاوم بودند و بیشترین حساسیت نسبت به کلاریترومایسین مشاهده گردید. بررسی فنوتیپی تشکیل بیوفیلم نشان داد که به ترتیب% 6 (6 سویه)، %2/23 (23 سویه) و% 4/50 (50 سویه) از جدایه ها قادر به تشکیل بیوفیلم به صورت قوی، متوسط و ضعیف می باشند و تنها 4/20 درصد جدایه ها قادر به تشکیل بیوفیلم در محیط آزمایشگاه نبودند. بیوفیلم در حضور ساولن کمترین میزان مقاومت و با دکونکس بیشترین مقاومت را نشان داد.
    نتیجه گیری
    شیوع سویه های مقاوم بیمارستانی با قابلیت تشکیل بیوفیلم در میان طیف وسیعی از بیماران می تواند خطر جدی برای سلامت جامعه باشد.
    کلید واژگان: استافیلوکوکوس اورئوس, آنتی سپتیک, بیوفیلم
    Bita Hatefizade, Farzaneh Hosseini *, Soheila Moradi Bidhendi
    Background
    Excessive use of antibiotics and biocides has led to emergence of resistant Staphylococcal strains. The aim of this study was to examine resistance of Staphylococcal strains biofilm isolated to biocidal components.
    Methods
    100 clinical isolates of Staphylococcus aureus were collected from hospitalized patients with infectious skins from two Shohadaye Tajrish and Valiasr hospitals for one year in Tehran City. Isolated strains were identified by standard biochemical tests and confirmed using polymerase chain reaction. The pattern of resistance of strains to antibiotics and biocides such as Savlon, Decosept and Deconex (Dermocept) were determined by disc diffusion method and their minimal inhibition and cidal concentrations were estimated using microdilution. The biofilm of MDR strains were formed on polystyrene microplates.
    Results
    Most of strains were resistant to penicillin, amoxicillin, ampicillin and methicillin and the most sensitivity was seen to clarythromicin. The phenotyping findings of biofilm formation show that 6%, 23.2% and 50.4% of isolates were able to biofilm formation as strong, intermediate and weak, repectively, and only 20.4% were unable to form biofilm. Biofilm had the lower and higher resistant to Savlon and Deconex, respectively.
    Conclusion
    The prevalence of hospital resistance strains with ability of biofilm formation can be serious danger for health of society in an extended spectrum of patients.
    Keywords: Staphylococcus aureus, Antiseptic, Biofilm
  • بابک شهباز، مهدی نوروزی، حمیده طباطبایی *
    ویروس ها از عوامل مهم بیماری های حاد و مزمن در انسان ها هستند. صرف نظر از کثرت ایجاد عفونت در جوامع، بیشتر انواع ویروس ها پاتوژن های مهم بیمارستانی هستند. عفونت های وابسته به اقدامات بهداشتی یک منبع مهم در ابتلا و مرگ و میر بیماران می باشند. ضدعفونی یک راه اصلی در کاهش یا قطع انتقال ویروس ها از راه سطوح محیطی، ابزار و دست ها می باشد که به ترتیب با ضدعفونی کننده های شیمیایی و آنتی سپتیک ها انجام می پذیرد. در این مقاله مروری درباره عوامل شیمیایی با خواص ویروسیدی، مکانیسم های عمل و کاربردشان در کنترل عفونت های ویروسی وابسته به اقدامات بهداشتی بحث شده است. علاوه بر این نظر اجمالی در سلسله مراتب ویروس ها در چالش با ضدعفونی کننده ها، عوامل موثر در غیرفعال سازی ویروسی به عبارتی ویروس های هدف، پایداری و مدت زمان بقا ویروس ها در سطوح محیطی و دست ها بحث شد. همچنین ضدعفونی سطوح، چالش ها در غیرفعال سازی پاتوژن های ویروسی نوپدید، مقاومت های ویروسی به ضدعفونی کننده های شیمیایی توضیح داده شد. سپس، خواص آنتی سپتیک ها شرح داده شد و آنتی سپتیک های منتخب با خواص ویروسیدی گسترده معرفی شدند، زیرا دست ها یک نقش مهمی در گسترش بسیاری از بیماری های ویروسی بازی می کنند و بهداشت مناسب و منظم دست ها برای آلودگی های اساسی است و می تواند زنجیره گسترش ویروسی را قطع نماید. در این مقاله روش های اخیر آزمایشگاهی، روش های استاندارد از چندین کشور و نوع ویروس ها در این روش ها برای ارزیابی فعالیت ویروسیدی را مقایسه کردیم. در پایان، بهتر است بدانیم: هر ضدعفونی کننده، ویروسید نیست مگر اینکه با روش های آزمایشگاهی به تایید برسد.
    کلید واژگان: غیرفعال سازی ویروسی, ضدعفونی, عفونت وابسته به اقدامات بهداشتی, عفونت بیمارستانی, آنتی سپتیک, ضدعفونی کننده های شیمیایی
    Babak Shahbaz, Mehdi Norouzi, Hamideh Tabatabai*
    Viruses are important causes of acute and chronic diseases in humans. Newer viruses are still being discovered. Apart from frequently causing infections in the general community, many types of viruses are significant nosocomial pathogens that with emerging viruses has become a real issue in medical field. There are specific treatments, vaccine and physical barrier to fight some of these infections. Health care-associated viral infections are an important source of patient’s morbidity and mortality. The method of sterilization or disinfection depends on the intended use of the medical devices (comprising critical, semicritical and noncritical items) and failure to perform proper sterilization or disinfection of these items may leads to introduction of viruses, resulting in infection. Disinfection is an essential way in reducing or disruption of transmission of viruses by environmental surfaces, instruments and hands which achieves by chemical disinfectants and antiseptics, respectively. This review discusses about chemical agents with virocids properties (e.g. alcohols, chlorine compounds, formaldehyde, phenolic compounds, glutaraldehyde, ortho-phthaldehyde, hydrogen peroxide, peracetic acid, iodophor, ammonium compounds quaternary, bigunides and so on.), mechanisms of action and their applications in health care-associated viral infection control. As well as, we described an overview for hierarchy of viruses in challenge with disinfantans, effective agents on viral inactivation, i.e.targect viruses, viral stability or survival duration time in enviromental surfaces and hands. We explained disinfection of surfaces, challenges in emerging viral pathogens inactivation, viral resistance to chemical disinfectants and antiseptics. Because, there are laboratory studies and clinical evidences for some viruses which viral resistance to biocide or failure to perform proper disinfection can lead to infection outbreaks. Also, we described virucidal properties of antiseptics and introduced selected antiseptics with extensive virucidal action, because hands play an important role in the spread of many viral diseases, and regular proper hands hygiene is essential to decontaminate hands and can interrupt the spread of viruses. Here, we compared the currently available laboratory methods, standard methods from many countries and kinds of viruses in these methods for evaluation of virocide activity. Finally, it’s good to know: any disinfectant is not virocide unless it confirms by laboratory methods.
    Keywords: antiseptics, chemical disinfectant, disinfection, health care, associated infection, noso, comial infection, virus inactivation
  • آرش محبوبی، سعیده جلیلیان، محمدرضا پور وزیری، سیدمهدی رضایت، فرهاد مصطفوی شهاب
    سابقه و هدف
    ید و یدوفورها در پیشگیری از عفونت ها دارای سابقه طولانی با طیف ضد میکربی گسترده ای می باشند. هدف این مطالعه تهیه فرمولاسیون کف پوویدون آیوداین 5/7% و بررسی اثرات آنتی باکتریال آن بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، ابتدا اثر کف کنندگی سورفاکتانت های سدیم لوریل اتر سولفات (SLES)، سدیم لوریل سولفات (SLS) و نانوکسینول 9 بررسی، سپس اثر pH و بافرهای سیترات، سیترات فسفات و فسفات بر روی خواص ارگانولپتیک و میزان ید در دسترس مطابق فارماکوپه USP 32 ارزیابی و درپایان اثر عوامل نرم کننده گلیسیرین و گلیسروکس HE بررسی گردید. فرمولاسیون برتر در آزمون پایداری تسریع شده بررسی و اثرات ضد میکروبی آن ارزیابی شد.
    یافته ها
    در بین سورفکتانت ها، SLES % 3 و از بافرها، بافر سیترات و از نرم کننده ها، گلیسیرین 1% و از عوامل تثبیت کننده کف، پلوکسامر (407) 2% برگزیده شدند و درطی آزمون پایداری فرآورده اثرات ضد میکروبی مناسب خود را اثبات نمود.
    نتیجه گیری
    مطابق نتایج، فرمولاسیون شامل پوویدون آیوداین 5/7 %، SLES % 3، پلوکسامر (407) 2 %، بافر سیترات در 5/3=pH به همراه گلیسیرین 1% که آزمون پایداری و اثرات ضد میکروبی را به خوبی پشت سر گذاشته بود، می تواند به عنوان یک فرآورده آنتی سپتیک و شوینده مناسب مورد مصرف قرار گیرد.
    کلید واژگان: پوویدون آیوداین, کف, آنتی سپتیک, استافیلوکوکوس اورئوس, سودوموناس آئرژینوزا
    Arash Mahboubi, Saeideh Jalilian, Mohammad Reza Pourvaziri, Seyed Mehdi Rezayat, Farhad Mostafavi Shahab
    Background
    Iodine and Iodophore have been longley used as antiseptic to prevent infections with good efficacy and safety. The aim of this study was to formulate new povidone iodine 7.5% antiseptic foam and evaluate its antibacterial effect.
    Materials And Methods
    In this experimental study, in the first step, the effects of the foaming agents including Sodium Lauryl Ether Sulfate (SLES), Sodium Lauryl Sulfate (SLS) and Nonoxynol 9 were studied and then the effect of pH and different buffer formulations including citrate, phosphate citrate and phosphate buffers on the organoleptic properties and the amount of the free iodine were evaluated according to the USP 32 criteria. The effects of the emollient such as glycerin and glycerox HE were evaluated and the accelerated stability test was taken for optimum formulations. Finally, the antimicrobial effect of the proper formulation was evaluated.
    Results
    SLES 3% in Citrate buffer with the pH 3.5 showed the best results for the quality of the foam and glycerin 1% was selected as proper emollient agent in presence of poloxamer 407 as foam stabilizer. The stability test was done on the superior formula and it proved its antiseptic properties.
    Conclusion
    The foam formulation contained povidone iodine 7.5%, SLES 3%, Poloxamer (407) 2%, citrate buffer and glycerin 1% has passed stability as well as and antimicrobial effects tests; therefore, it can be used as a new antiseptic product and an appropriate detergent to prevent spreading of infectious disease.
    Keywords: Povidone Iodine, Foam, Antiseptic, Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa
  • بابک عموییان، علی اکبر مقدم نیا، بردیا ودیعتی، جواد مهرانی
    سابقه و هدف
    بیماری پریودنتال یک بیماری با عامل عفونی است، در درمان آن استفاده از آنتی بیوتیکها به همراه جرم گیری و تسطیح سطح ریشه، به عنوان درمان کمکی مطرح می باشد. با توجه به معایب آنتی بیوتیکهای سیستمیک از قبیل مقاومت، نوسانات غلظتی، نیاز به همکاری و عوارض جانبی، سیستم های حمل موضعی دارو به شکل محلولهای شستشو و یا در اشکال آزاد کننده دارویی، جایگزین مناسبی به نظر می رسند زیرا بیماری پریودنتال اغلب به چند دندان محدود می شود. سیستم حمل موضعی دارو شامل یک منبع داروئی و یک جزء محدود کننده است که سرعت آزاد سازی دارو را کنترل می کند. هدف از این کار حفظ غلظت موثری از عامل درمانی در ناحیه عمل برای مدتی طولانی علی رغم پاکسازی آن از طریق مایع شیار لثه ای می باشد. یافته های کنونی از کاربرد سیستم های حمل موضعی دارو در پاکت پریودنتال جهت بهبود سلامت پریودنتال حمایت می کنند. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که کاربرد کمکی سیستم های حمل موضعی دارو ممکن است پاسخی سودمند اما محدودی را به دنبال داشته باشد.
    کلید واژگان: پریودنتیت مزمن, سیستم های حمل موضعی دارو, آنتی بیوتیک, آنتی سپتیک
    Amoian B., Moghadamnia Aa, Vadiati B., Mehrani J
    Given the fact that, periodontal disease is a disease with an infective agent, treatment by using antibiotics with scaling and root planing (SRP) has been considered as an adjunctive therapy. According to disadvantages of systemic antibiotic therapy such as: resistance, fluctuations in concentration, need for cooperation and side effects, local drug delivery systems in the form of irrigants or forms of drug releasing agents, seems to be a suitable substitute. Because periodontal diseases are often limited to several teeth. A local delivery device consists of a drug reservoir and a limiting element that controls the rate of medicament release. The goal is to maintain effective concentrations of chemotherapeutic agents at the site of action for long periods, despite drug loss from cervicular fluid clearance. Current data suggest that local delivery of antimicrobials into a periodontal pocket can improve periodontal health. It can be concluded that the adjunctive use of local drug delivery may provide a defined, but limited, beneficial response.
  • عباسعلی ایمانی فولادی، محمد جواد سلطانپور، رضا کچویی، رضا میرنژاد، محسن رحیمی
    زمینه و هدف
    امروزه مسئولان کنترل عفونت در بیمارستانها از ترکیبات مختلف ضدعفونی کننده وسایل و تجهیزات بیمارستانی برای جلوگیری از انتقال عفونت استفاده می کنند. این مواد از نظر کیفیت و طیف اثر ضدمیکروبی، شرایط کار، زمان اثر، تاثیر روی محیط زیست، اثر تخریبی روی وسایل فلزی و پلاستیکی و سایر ویژگی ها، متفاوت می باشند. این مطالعه با هدف تعیین اثر ضد میکروبی پنج محلول ضد عفونی کننده بر سویه های مقاوم بیمارستانی اجراشد.
    روش بررسی
    اثر ضد میکروبی پنج محلول ضد عفونی کننده نانوسید، آنیزوسین، سولفانیدس، میکرو10و کولوئید بر روی سویه های مقاوم بیمارستانی غلظت دزانفکتانتها طبق پروتکل پیشنهادی شرکت سازنده آماده گردید، زمان مجاورت با باکتری در سه زمان (زمان پیشنهادی شرکت، کمتر از زمان پیشنهادی، بیشتر از زمان پیشنهادی) در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    نانوسید در هیچکدام از سه زمان مورد بررسی اثر مهاری بر باکتری های مقاوم آزمون نشان نداد، کلوئید تنها در زمان بالاتر از زمان پیشنهادی شرکت اثر مهاری خود را نشان داد.
    آنیزوسین در هر سه زمان رشد استافیلوکوکوس اورئوس در غلظت5/0 مک فارلند را مهار نمود. سولفانیدس و میکرو10 در هر سه زمان از رشد هر سه گونه باکتری مقاوم آزمون در غلظتهای 5/0 و 1 مک فارلند جلوگیری نمودند.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده مشخص گردید که ضد عفونی کننده میکرو10 با پایه آمونیم کلراید در درجه اول و سولفانیدس با پایه پلی هگزامتیلن بی گوانید هیدروکلراید در مرتبه بعدی از خاصیت آنتی باکتریایی مناسبی برای ضد عفونی کردن برخوردارند
    کلید واژگان: ضد عفونی کننده, آنتی سپتیک, استافیلوکوکوس اورئوس, پسودوموناس آئروژینوزا, اسینتو باکتر کلکواسیتیکوس
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال