مقایسه اثرات ضد باکتریایی محلولهای ضد عفونی کننده رایج علیه سه سویه مقاوم بیمارستانی

امروزه مسئولان کنترل عفونت در بیمارستانها از ترکیبات مختلف ضدعفونی کننده وسایل و تجهیزات بیمارستانی برای جلوگیری از انتقال عفونت استفاده می کنند. این مواد از نظر کیفیت و طیف اثر ضدمیکروبی، شرایط کار، زمان اثر، تاثیر روی محیط زیست، اثر تخریبی روی وسایل فلزی و پلاستیکی و سایر ویژگی ها، متفاوت می باشند. این مطالعه با هدف تعیین اثر ضد میکروبی پنج محلول ضد عفونی کننده بر سویه های مقاوم بیمارستانی اجراشد.
اثر ضد میکروبی پنج محلول ضد عفونی کننده نانوسید، آنیزوسین، سولفانیدس، میکرو10و کولوئید بر روی سویه های مقاوم بیمارستانی غلظت دزانفکتانتها طبق پروتکل پیشنهادی شرکت سازنده آماده گردید، زمان مجاورت با باکتری در سه زمان (زمان پیشنهادی شرکت، کمتر از زمان پیشنهادی، بیشتر از زمان پیشنهادی) در نظر گرفته شد.
نانوسید در هیچکدام از سه زمان مورد بررسی اثر مهاری بر باکتری های مقاوم آزمون نشان نداد، کلوئید تنها در زمان بالاتر از زمان پیشنهادی شرکت اثر مهاری خود را نشان داد.
آنیزوسین در هر سه زمان رشد استافیلوکوکوس اورئوس در غلظت5/0 مک فارلند را مهار نمود. سولفانیدس و میکرو10 در هر سه زمان از رشد هر سه گونه باکتری مقاوم آزمون در غلظتهای 5/0 و 1 مک فارلند جلوگیری نمودند.
با توجه به نتایج به دست آمده مشخص گردید که ضد عفونی کننده میکرو10 با پایه آمونیم کلراید در درجه اول و سولفانیدس با پایه پلی هگزامتیلن بی گوانید هیدروکلراید در مرتبه بعدی از خاصیت آنتی باکتریایی مناسبی برای ضد عفونی کردن برخوردارند