جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "ادیپونکتین" در نشریات گروه "پزشکی"
-
سابقه و هدف
بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) یکی از شایع ترین بیماری های متابولیکی در سراسر جهان است. آسپروسین به عنوان یک آدیپوکین جدید می باشد که ارتباط نزدیکی با متابولیسم گلوکز کبدی دارد. با این حال، اطلاعات کمی در مورد آن و تاثیر فعالیت ورزشی بر آن وجود دارد. هم چنین مقاومت به انسولین یک عامل کلیدی در پاتوژنز NAFLD و به خصوص بیماری استئاتوهپاتیت غیرالکلی (NASH) است. آدیپونکتین فراوان ترین آدیپوکین مخصوص چربی است. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد آدیپونکتین؛ مقاومت به انسولین کبدی، مقاومت به انسولین به صورت سیستماتیک، التهاب و فیبروز کبد را کاهش می دهد. به طورکلی آدیپونکتین درجه استئاتوز و شدت NASH را پیش بینی می کند. اگرچه هیچ درمان دارویی اثبات شده ای برای درمان NASH وجود ندارد، استراتژی های درمانی اخیر بر روی تنظیم غیرمستقیم آدیپونکتین از طریق تجویز عوامل مختلف درمانی و/یا اصلاح شیوه زندگی متمرکز شده اند. از این رو هدف از مطالعه حاضر تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی شنا با شدت بالا بر پروتئین آسپروسین بافت چربی احشایی و آدیپونکتین سرم خون در موش های صحرایی مبتلا به استئاتوهپاتیت غیرالکلی القا شده با رژیم پرچرب بوده است.
مواد و روش هاتعداد 40 سر رت نر از نژاد اسپراگ داولی به دو گروه بیمار (رژیم پرچرب)(20 سر) و سالم (20 سر) تقسیم شدند. به مدت هشت هفته رژیم پرچرب به صورت امولسیون روزانه (ml/kg10) به گروه بیمار و به گروه سالم نیز همین مقدار محلول سالین گاواژ شد. پس از پایان هشت هفته و اثبات بیماری گروه ها هرکدام به دو گروه مجزا شامل کنترل- سالم (9سر)، شنا-سالم (9سر)، کنترل-بیمار (9سر) و شنا-بیمار (9سر) تقسیم شدند. سپس به مدت هشت هفته، سه روز در هفته پروتکل تمرین تناوبی شنا با شدت بالا را گروه های تمرین انجام دادند و رژیم پرچرب برای گروه های بیمار تا پایان دوره تمرینات ادامه داشت. پس از پایان تمرین، آدیپونکتین سرم خون با استفاده از روش الایزا و پروتئین آسپروسین بافت چربی احشایی با روش وسترن بلات اندازه گیری شدند. ابتدا با استفاده از آزمون شاپیروویلک، طبیعی بودن توزیع داده ها اثبات و سپس با استفاده از آمار استنباطی از شیوه آزمون آنووای یک طرفه برای تعیین تفاوت بین گروهی و در صورت معنی دار بودن با استفاده از آزمون تعقیبی بونفرونی تفاو ت های درون گروهی به صورت دوبه دو مشخص شد. تمام مراحل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 26 محاسبه گردید.
یافته هایافته های تحقیق حاضر نشان داد در متغیر آدیپونکتین سرم؛ در گروه شنا- بیمار نسبت به کنترل- بیمار (0/022 =P) افزایش معنی دار وجود داشت. هم چنین درگروه شنا- سالم نسبت به گروه کنترل- سالم (0/008 =P) افزایش معنی دار آدیپونکتین سرم مشاهده شد. سطح پروتئین آسپروسین بافت چربی احشایی در گروه شنا- سالم نسبت به کنترل- بیمار (0/001 =P) کاهش معنی دار داشت و در گروه شنا- بیمار نسبت به کنترل-بیمار (0/946 =P) سطح این پروتئین کاهش غیرمعنی دار یافته بود.
استنتاجدر مجموع می توان گفت در این تحقیق علی رغم مصرف دائم رژیم پرچرب در گروه بیمار مورد مطالعه؛ تمرینات تناوبی شنا با شدت بالا توانست دو شاخص اصلی بیماری استئاتوهپاتیت غیرالکلی را بهبود بخشد به طوری که منجر به افزایش آدیپونکتین و کاهش آسپیروسین شود و با این تغییرات می توان گفت احتمالا این نوع تمرینات می تواند التهاب و مقاومت به انسولین را در این نوع بیماری بهبود دهد؛ با این وجود چون تحقیق حاضراز اولین تحقیقات در زمینه تاثیر فعالیت های تناوبی شنا با شدت بالا بر این دو متغیر در مدل بیماری استئاتوهپاتیت غیرالکلی پیشرونده بوده است؛ برای حصول نتایج قطعی نیازمند تحقیقات بیش تر است.
کلید واژگان: استئاتوهپاتیت غیرالکلی, فعالیت ورزشی, آدیپونکتین, آسپروسین, مقاومت به انسولینBackground and purposeNon-alcoholic fatty liver disease (NAFLD) is one of the most common metabolic diseases worldwide. Asprosin has been identified as a novel adipokine closely associated with hepatic glucose metabolism, but limited information is available regarding its role and the effect of exercise on it. Insulin resistance is a key factor in the pathogenesis of NAFLD, particularly in non-alcoholic steatohepatitis (NASH). Adiponectin, the most abundant fat-specific adipokine, plays a crucial role in reducing hepatic and systemic insulin resistance, as well as liver inflammation and fibrosis. Adiponectin levels are predictive of the degree of steatosis and the severity of NASH. While there is no proven pharmacological treatment for NASH, recent therapeutic strategies have focused on indirectly regulating adiponectin through the administration of various therapeutic agents and/or lifestyle modifications. Therefore, the aim of the present study was to examine the effect of eight weeks of high-intensity intermittent swimming training on visceral adipose tissue asprosin protein and serum adiponectin in rats with NASH induced by a high-fat diet.
Materials and methodsForty male Sprague-Dawley rats were divided into two groups: diseased (high-fat diet) (N=20) and healthy (N=20). For eight weeks, the diseased group received a high-fat diet in the form of a daily emulsion (10 ml/kg) via gavage, while the healthy group received an equivalent amount of saline solution. After eight weeks, and confirmation of the disease, the rats were further divided into four subgroups: healthy-control (N=9), healthy-swimming (N=9), diseased-control (N=9), and diseased-swimming (N=9). The swimming groups performed a high-intensity swimming interval training protocol three times per week for eight weeks, while the high-fat diet continued for the diseased groups throughout the training period. At the end of the study, serum adiponectin levels were measured using the ELISA method, and asprosin protein levels in visceral adipose tissue were measured using western blotting. The Shapiro-Wilk test was used to confirm the normality of the data distribution, and one-way ANOVA was used to compare group differences. If significant, Bonferroni's post hoc test was applied to identify pairwise differences. All statistical analyses were performed using SPSS version 26, with a significance level of P<0.05.
ResultsThe findings showed a significant increase in serum adiponectin levels in the diseased-swimming group compared to the diseased-control group (P= 0.022). A significant increase in serum adiponectin was also observed in the healthy-swimming group compared to the healthy-control group (P= 0.008). In terms of asprosin protein levels in visceral adipose tissue, a significant decrease was found in the healthy-swimming group compared to the diseased-control group (P= 0.001). In the diseased-swimming group, asprosin protein levels decreased compared to the diseased-control group, but this reduction was not statistically significant (P= 0.946).
ConclusionIn conclusion, despite the continuous consumption of a high-fat diet in the diseased group, high-intensity interval swimming exercises were able to improve two key markers of NASH: increasing adiponectin levels and decreasing asprosin levels. These changes suggest that such exercises could potentially reduce inflammation and insulin resistance in NASH. However, as this research is among the first to examine the effects of high-intensity interval swimming on these two variables in a progressive NASH model, further research is required to draw definitive conclusions.
Keywords: Non-Alcoholic Steatohepatitis, Exercise, Adiponectin, Asprosin, Insulin Resistance -
مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال بیست و پنجم شماره 4 (پیاپی 130، مهر و آبان 1402)، صص 351 -363مقدمه
لپتین و آدیپونکتین دو هورمون پپتیدی تنظیم کننده تعادل انرژی هستند. فعالیت بدنی می تواند موجب بهبود مقادیر پلاسمایی لپتین و آدیپونکتین شود. هدف مطالعه حاضر، تاثیر تمرین هوازی بر مقادیر پلاسمایی لپتین و آدیپونکتین در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق بود.
مواد و روش هاجستجو در پایگاه های اطلاعاتی پابمد، وب آو ساینس، اسکوپوس، جهاد دانشگاهی و مگیران؛ تا ژانویه سال 2024 انجام شد. فراتحلیل حاضر برای بررسی اثر تمرین هوازی بر مقادیر پلاسمایی لپتین و آدیپونکتین در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق انجام شد. تفاوت میانگین و فاصله اطمینان 95% (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 و سوگیری انتشار با تحلیل بصری فونل پلات و آزمون Egger بررسی شدند.
یافته هادر مجموع 21 مطالعه با (28 نوع مداخله ورزشی) 816 کودک و نوجوان دارای اضافه وزن و یا چاقی فراتحلیل شدند. نتایج نشان داد که تمرین هوازی سبب کاهش معنادار لپتین سرمی [0/001=P، (0/57- الی 0/19-) 0/387-=SMD] و افزایش معنادار آدیپونکتین سرمی [0/001=P، (0/25 الی 0/60) 0/430= WMD] نسبت به گروه شاهد در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق شد.
نتیجه گیریبه طور کلی نتایج فراتحلیل حاضر نشان داد که اجرای تمرین هوازی روشی موثر و سودمند برای کاهش سطوح گردش خونی لپتین و افزایش آدیپونکتین در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق است. بنابراین به نظر می رسد که اجرای انواع تمرین هوازی می تواند یک مداخله غیردارویی و کاربردی برای تنظیم آدیپوکاین ها و کاهش اختلالات مرتبط با اضافه وزن و چاقی در کودکان و نوجوانان باشد.
کلید واژگان: تمرین هوازی, لپتین, آدیپونکتین, کودکان و نوجوانان, چاقIntroductionLeptin and adiponectin are two peptide hormones that regulate energy balance. Physical activity can improve plasma levels of leptin and adiponectin. This study aimed to evaluate the effect of aerobic training on plasma levels of leptin and adiponectin in overweight and obese children and adolescents.
Materials and MethodsThe search was conducted in PubMed, Web of Science, Scopus, SID, and Magiran databases until January 2024. The present meta-analysis was conducted to investigate the effect of aerobic training on plasma levels of leptin and adiponectin in overweight and obese children and adolescents. Mean difference and %95 confidence interval (CI) were calculated using random effect model. Heterogeneity was evaluated using the I2 test and publication bias was evaluated by visual analysis of the funnel plot and Egger's test.
ResultsA total of 21 studies with (28 interventions) 816 overweight or obese children and adolescents were meta-analyzed. The results showed that aerobic exercise caused a significant decrease in serum leptin [P=0.001, (-0.57 to -0.19) SMD=-0.387] and a significant increase in serum adiponectin [P=0.001, (0.25 to 0.60) WMD=0.430] became overweight and obese compared to the control group.
ConclusionIn general, the results of this meta-analysis demonstrate that aerobic exercise is an effective and beneficial exercise method for reducing leptin blood circulation and increasing adiponectin in overweight and obese children and adolescents. Therefore, it seems that types of aerobic exercise may be a non-pharmacological and practical intervention to regulate adipokines and reduce disorders related to overweight and obesity in children and adolescents.
Keywords: Aerobic Training, Leptin, Adiponectin, Children, Adolescents, Obesity -
مقدمهامنتین-1، آدیپوکاین جدیدی است که اغلب از بافت چربی احشایی ترشح شده و با چاقی ارتباط وارونه دارد. همچنین پروتئین اختصاصی آدیپوسیت آدیپونکتین، نقش برجسته در اثرات متابولیک چاقی ایفا می کند. هدف این مطالعه، مداخلات ورزش هوازی زیر بیشینه و مکمل روغن کتان، بر بیان ژن های هورمون آدیپونکتین و امنتین-1 رت های چاق بود.مواد و روش هاتعداد 30 سر رت آزمایشگاهی در 5 گروه برابر شامل الف) گروه کنترل با مصرف غذای نرمال و چهار گروه با مصرف غذای پرچرب شامل ب) مکمل روغن کتان، ج) برنامه ورزش زیر بیشینه، د) ترکیب مداخله ورزشی و مکمل روغن کتان، ه)گروه شم (رژیم غذای پرچرب) تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی دویدن با شدت معادل 55-70 درصد vo2max برای پنج روز در هفته و هشت هفته اجرا شد. مداخله روغن کتان یک گرم در هر کیلوگرم از وزن رت چاق نیز برای پنج روز در هفته و هشت هفته به رت ها خورانده شد.یافته هامداخله برنامه ورزش به افزایش هایی در بیان ژن هورمون آدیپونکتین و امنتین-1 بافت چربی سفید احشایی رت های چاق انجامید (0/05>P) که با کاهش وزن رت ها رابطه مستقیمی داشت. اگرچه، مصرف مکمل روغن کتان تاثیر معناداری در بیان ژن هورمون آدیپونکتین داشت (0/05>P)، اما تغییری در بیان ژن امنتین-1 ایجاد نشد (0/05P).نتیجه گیریبه نظر می رسد مداخله هم زمان تمرینات هوازی زیر بیشینه و مکمل روغن کتان تاثیر بارزتر از هر یک از دو متغیر مستقل بر افزایش بیان ژن آدیپونکتین و امنتین-1 دارد و احتمالا به کنترل وزن بدن رت های چاق می انجامد.کلید واژگان: چاقی, رت ها, ورزش, روغن کتان, امنتین-1, آدیپونکتینIntroductionOmentin-1 is a newly discovered adipokine often secreted from visceral adipose tissue and is inversely related to obesity. Additionally, the adipocyte-specific protein adiponectin plays a significant role in the metabolic effects of obesity. This study aimed to investigate the interventions of submaximal aerobic exercise and flaxseed oil supplementation on the expression of adiponectin and omentin-1 hormone genes in obese rats.MethodsThirty laboratory rats were divided into five equal groups: a) a control group (with normal food consumption), and four groups with high-fat food consumption including b) linseed oil supplement, c) a submaximal exercise program, d) a combination of exercise intervention and flax oil supplement, and e) sham group (high-fat diet). An aerobic training program of running with an intensity equal to 55-70% vo2max was implemented five days a week for eight weeks. The intervention of linseed oil, one gram per kilogram of the weight of obese rats, was also administered to the rats five days a week for eight weeks.ResultsThe exercise program intervention increased the gene expression of adiponectin and omentin-1 hormones in visceral white adipose tissue of obese rats (P<0.05). Flaxseed oil supplementation had a significant effect on the expression of the adiponectin hormone gene (P<0.05), but there was no change in the expression of the omentin-1 gene (P>0.05). However, the simultaneous intervention of independent variables significantly affected the gene expression of adiponectin and omentin-1 hormones in rats (P<0.05).ConclusionThe simultaneous intervention of submaximal aerobic exercise and linseed oil supplementation has a more pronounced effect than either of the two independent variables on increasing the expression of adiponectin and omentin-1 genes, and it likely leads to the control of body weight in obese rats.Keywords: Obesity, Rats, Exercise, Linseed Oil, Omentin-1, Adiponectin
-
اثر تمرین ورزشی بر تغییرات آدیپوکاین های بافت چربی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو: یک مطالعه مروریمقدمه
هدف مطالعه مروری حاضر بررسی و تحلیل مطالعات اخیر در ارتباط با اثر تمرین های ورزشی مختلف بر آدیپوکاین های مترشحه از بافت چربی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو است.
روش هاجستجو در بانک های اطلاعاتی فارسی و لاتین PubMed، ScienceDirect،Google scholar، Magiran و SID با کلیدواژه های Aerobic Training، Resistance Training، High- Intensity Interval Training،Diabetes ، Adipokine، Leptin، Adiponectin و Resistin، تمرین مقاومتی، تمرین تناوبی شدید، تمرین استقامتی، تمرین ترکیبی، آدیپوکاین، لپتین، آدیپونکتین و رزیستین برای بازیابی مقالات منتشر شده در بازه زمانی 2010 تا 2023 انجام شد.
یافته هانتایج به دست آمده از بررسی مطالعات نشان داد، تمرین هوازی با شدت های (50 تا 80 درصد) باعث کاهش سطوح لپتین بیماران دیابتی می شود، با این حال اثر تمرین های ترکیبی (هوازی و مقاومتی) نسبت به سایر انواع تمرین ها به مراتب بیشتر است. علاوه بر این تمرین های هوازی با شدت های (50 تا 70 درصد) منجر به افزایش سطوح آدیپونکتین در بیماران دیابتی می شود، با این حال تمرین های تناوبی شدید (HIIT) نسبت به سایر تمرین ها اثر بیشتری در آفزایش سطوح آدیپونکتین داشت. همچنین مطالعات نشان داد که هر سه نوع تمرین هوازی (با شدت 50 تا 70 درصد)، تناوبی شدید و تمرین مقاومتی (30 تا 70 درصد 1RM) اثرات یکسانی در کاهش سطوح رزستین بیماران دیابتی دارد.
نتیجه گیریتمرین های هوازی با شدت متوسط و بالا و به خصوص تمرین های ترکیبی (هوازی و مقاومتی) ضمن بهبود آدیپوکاین ها، باعث کاهش سطوح لپتین و رزیستین، و همچنین افزایش آدیپونکتین در بیماران دیابتی می شود.
کلید واژگان: تمرین ورزشی, لپتین, رزیستین, ادیپونکتین, آدیپوکاین, دیابت نوع دوBackgroundThis review aims to investigate and analyze recent studies related to the effects of various exercise training on adipokines secreted from adipose tissue in patients with type 2 diabetes.
MethodsSearch in Persian and Latin databases PubMed, ScienceDirect, Google Scholar, Magiran, and SID with the keywords aerobic exercise, resistance training, High-intensity interval training, diabetes, Adipokine, Leptin, Adiponectin, and Resistin, resistance training, intense interval training, aerobic exercise, combined exercise, adipokine, leptin, adiponectin and resistin were performed to retrieve articles published in the period from 2010 to 2023.
ResultsThe results obtained from the study showed that aerobic exercise with moderate intensity (60 to 80%) reduces the leptin levels of diabetic patients, however, the effect of combined exercises (aerobic and resistance) is much greater than other types of exercises. In addition, aerobic exercises with moderate intensity (50 to 70%) lead to an increase in adiponectin levels in diabetic patients, however, high-intensity interval training (HIIT) had a greater effect in increasing adiponectin levels than other exercises. Also, studies showed that all three types of activities, aerobic exercise (50-70% intensity), intense intermittent exercise, and resistance exercise (30-70% 1RM) have the same effects in reducing the resistance levels of diabetic patients.
ConclusionAerobic exercises with medium and high intensity and especially combined exercises (aerobic and resistance) while improving adipokines, decreasing leptin and resistin levels, and also increasing adiponectin in diabetic patients.
Keywords: Exercise Training, Leptin, Resistin, Adiponectin, Adipokine, Type 2 Diabetes -
زمینه و هدفدیابت بارداری (GDM) یکی از شایع ترین عوارض بارداری و شیوع آن در سراسر جهان همراه با افزایش دیابت نوع دو در حال افزایش است. دیابت بارداری می تواند عوارض مختلفی را برای مادر و جنین به همراه داشته باشد. از این رو هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر 12 هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر برخی آدیپوکین ها در زنان مبتلا به دیابت بارداری بود.مواد و روش هابه این منظور، از بین زنان باردار 25 تا 35 سال مبتلا به دیابت بارداری و سن بارداری 13 تا 14 هفته، 28 نفر به طور داوطلبانه برای انجام پژوهش انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه، گروه تجربی (14 نفر) و کنترل (14 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین ترکیبی (هوازی و مقاومتی) در 12 هفته، هر هفته سه جلسه تمرینی بود. 24 ساعت قبل از شروع تمرینات و 24 ساعت پس از انجام آخرین جلسه تمرین، اندازه گیری های لازم و آزمایش های خونی، به عمل آمد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آنووا با اندازه گیری های مکرر (repeated Measure ANOVA) استفاده شد. در تحقیق حاضر سطح معناداری 0/05> pدرنظر گرفته شد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها12 هفته تمرینات ترکیبی، سبب افزایش معنادار هورمون آدیپونکتین (0/001= P) و کاهش معنادار هورمون ویسفاتین (0/001 = P) در گروه تجربی شد.نتیجه گیرینتایج تحقیق فوق نشان داد که زنان باردار دیابتی می توانند با تمرین درست و اصولی، از مزایای بسیاری، ازجمله بهبود ادیپونکتین و ویسفاتین ترشح شده از بافت چربی بهره مند شوند.کلید واژگان: تمرین, آدیپونکتین, ویسفاتین, دیابت بارداریIntroductionGestational diabetes mellitus (GDM) is one of the most common complications of pregnancy and its prevalence worldwide is increasing along with enhancing two types of diabetes. Gestational diabetes can cause various complications for the mother and fetus. Therefore, this study aimed to investigate the effect of 12 weeks of combined training on the levels of some adipokines in women with gestational diabetes.Materials and MethodsFor this purpose, among pregnant women aged 25 to 35 years with gestational diabetes and gestational age of 13 to 14 weeks, 28 people were voluntarily selected to conduct the research and randomly divided into two groups, the experimental group (14 people) and the control (14 people). The combined exercise training program was as follows: for 12 weeks, three training sessions were held each week. Measurements and blood tests were performed 24 hours before the start of training and 24 hours after the last training session. To analyze the data, ANOVA test with repeated measures (repeated measure ANOVA) was used. The significance level was considered p≤0.05 and the data was analyzed using SPSS version 23 software.Results12 weeks of combined exercise training caused a significant increase in the hormone adiponectin (P=0.001) and a significant decrease in the hormone visfatin (P=0.001) in the experimental group.ConclusionThe results of the above research showed that women with gestational diabetes can benefit from many advantages, including the improvement of adiponectin and visfatin secreted from fat tissue, with correct and principled exercise training.Keywords: Training, Adiponectin, Visfatin, Gestational Diabetes
-
مجله دیابت و متابولیسم ایران، سال بیست و چهارم شماره 1 (پیاپی 116، فروردین و اردیبهشت 1403)، صص 15 -33مقدمه
لپتین و آدیپونکتین، آدیپوکین هایی هستند که توسط سلول های چربی تولید می شوند و در بیماری چاقی نقش مهمی دارند. هدف مطالعه حاضر بررسی مقایسه اثر رژیم غذایی کم کالری (LCD) و تمرین ورزشی (Exe) بر لپتین و آدیپونکتین در میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق بود.
روش هاجستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده تا مرداد ماه سال 1402 انجام شد. اندازه اثر و فاصله اطمینان 95 درصد با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد.
یافته هانتایج 25 مطالعه با 2063 میانسال و سالمند دارای اضافه وزن و چاق نشان داد که ترکیب تمرین ورزشی و رژیم غذایی نسبت به Exe سبب کاهش معنادار لپتین]001/0P= ،4/0- = [SMDو افزایش معنادار آدیپونکتین]02/0P= ، 17/0 = [SMDدر میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق شد. در مقابل LCD نسبت به Exe سبب تغییر معنادار لپتین سرمی]1/0P= ،16/0- =[SMD و آدیپونکتین]7/0P= ، 05/0 = [SMDدر میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق نشد. همچنین ترکیب تمرین ورزشی و رژیم غذایی نسبت به LCD سبب تغییر معنادار لپتین]2/0P= ، 11/0- = [SMDو آدیپونکتین]8/0P= ، 02/0 =[SMD در میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق نشد.
نتیجه گیریپیشنهاد می شود میانسالان و سالمندان برای دستیابی هیپولپتینمی و هایپرآدیپونکتینمی، ترکیبی از مداخلات تمرین ورزشی و رژیم غذایی کم کالری را در سبک زندگی خود قرار دهند.
کلید واژگان: رژیم غذایی کم کالری, لپتین, آدیپونکتین, تمرین ورزشی, سالمندیBackgroundLeptin and adiponectin are adipokines produced by fat cells and play an important role in obesity. The purpose of this study was to compare the effect of low-calorie diet (LCD) and exercise (Exe) on leptin and adiponectin in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity.
MethodsA systematic search was conducted in PubMed, Web of Science, SID, Magiran, and Google scholar databases for English and Persian articles published until August 2023. The effect size and 95% confidence interval (CI) were calculated using the random effect model.
ResultsThe results of 25 studies with 2063 middle-aged and elderly people with overweight and obesity showed that the combination of exercise and diet compared to exercise alone causes a significant decrease in serum leptin [SMD=-0.4, P=0.001], and a significant increase in serum adiponectin [SMD=0.17, P=0.02] in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity. Also, findings showed that the diet compared to exercise alone causes a decrease in serum leptin [SMD=-0.16, P=0.1], and a significant increase in serum adiponectin [SMD=0.05, P=0.7] in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity. Also, diet compared to exercise alone does not cause a significant change in serum leptin [SMD=-0.11, P=0.2], and serum adiponectin [SMD=0.02, P=0.8] in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity.
ConclusionIt is suggested that middle-aged and elderly people to achieve hypoleptinemia and hyperadiponectinemia, use a combination Include exercise training and low-calorie diet in your lifestyle.
Keywords: low-calorie diet, leptin, Adiponectin, Exercise, Aging -
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، سال سی و دوم شماره 2 (پیاپی 210، اردیبهشت 1403)، صص 7525 -7540مقدمه
رژیم پر چرب و افزایش دریافت کالری باعث افزایش شیوع چاقی و انواع بیماری ها می شود. مطالعات انجام گرفته در زمینه بررسی سازوکارهای مرتبط با چاقی و بیماری های مرتبط با آن، افزایش توده چربی و در نتیجه اختلال بر سایتوکاین ها را از مهم ترین عوامل اثرگذار معرفی کرده اند. هدف تحقیق اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر شاخص های پراکسیداسیون لپیدی و ژن آدیپونکتین بود.
روش بررسیتحقیق حاضر از نوع تجربی با گروه کنترل بود. 24 سر موش رت ویستار نر به صورت تصادفی به سه گروه کنترل سالم، گروه تمرین تناوبی شدید، گروه مدل تقسیم شدند. گروه تمرین و گروه مدل هشت هفته و سه روز در هر هفته به تمرین تناوبی شدید پرداختند. بافت برداری از کبد و خون گیری از قلب در پایان هشت هفته صورت پذیرفت. سپس میزان غلظت متغیرهای پژوهش با کیت مخصوص اندازه گیری شد. از نرم افزار SPSS version 16 استفاده شد. برای مقایسه بین گروهی داده ها، از تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد که و در صورت معنادارشدن آن، داده ها با استفاده از آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری P < 0.05 مقایسه شدند.
نتایجیافته های این تحقیق نشان داد در گروه تمرین افزایش معنادار میزان وضعیت سوپراکسید دیسموتاز (superoxide dismutase) نسبت به گروه خود چاقی مشاهده شد P=0/0007. اما تغییر معناداری در میزان مالون دی آلدهید (malondialdehyde) P=0.4198و میزان بیان ژن آدیپونکتین کبدP=0.3209 گروه خود چاقی و گروه تمرین تناوبی مشاهده نشد.
نتیجه گیریچاقی باعث عدم تعادل وضعیت اکسایشی و اختلال در تولید و ترشح آدیپونکتین در بافت کبد موش چاق می شود و تمرین تناوبی شدید باعث بهبود وضعیت اکسیدانی می شود ولی تاثیر معناداری بر بیان ژن آدیپونکتین ندارد.
کلید واژگان: تمرین تناوبی شدید, سوپراکسید دیسموتاز, مالون دی آلدهید, آدیپونکتین, رت چاقJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:32 Issue: 2, 2024, PP 7525 -7540IntroductionA high-fat diet and increased calorie intake increase the prevalence of obesity،,which itself causes many diseases. The studies carried out in the field of investigating the mechanisms related to obesity and its related diseases have introduced the increase of fat mass and as a result the disruption of cytokines as one of the most important influencing factors. Therefore, the aim of the current research was the effect of eight weeks of intense interval training on serum lipid peroxidation indices and adiponectin gene expression in obese mice.
MethodsThe current research was experimental with a control group. 24 male rats were randomly divided into three control groups, self-obesity group and self-obesity group with high intensity interval training (HIIT). The normal distribution of the data was evaluated using the Shapiro-Wilk test. Then، in order to compare data between groups، one-way analysis of variance was used, and if it became significant، the data were compared using Tukey's post hoc test at a significance level of P < 0.05.
ResultsThe findings of this research showed that in the exercise group, there was a significant increase in the state of superoxide dismutase (SOD) compared to the self-obesity group. However,, there was no significant change in the level of malondialdehyde (MDA) and the level of adiponectin gene expression in the liver of self-obesity group and interval training group.
ConclusionObesity causes an imbalance in the oxidative status and a disturbance in the production and secretion of adiponectin in the liver tissue of obese mice، and intense intermittent exercise improves the oxidative status, but it does not have a significant effect on the expression of the adiponectin gene
Keywords: Intense interval training, Superoxide dismutase, Malondialdehyde, Adiponectin, Obese mice -
سابقه و هدف
با توجه به نقش رزیستین، لپتین و آدیپونکتین در فعالیت های سوخت و سازی به ویژه در ارتباط با فعالیت ورزشی و بافت چربی و تحقیق های اندک در این زمینه، تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر یک دوره فعالیت ورزشی هوازی به همراه رژیم غذایی پر چرب بر سطوح سرمی استراحتی رزیستین و نسبت لپتین به آدیپونکتین رت های نر انجام شد.
روش کارنوع پژوهش در مطالعه حاضر، تجربی بود. تعداد 28 سر رت نر نوجوان در سن چهار هفتگی به طور تصادفی به چهار گروه: رژیم معمولی کنترل (N = 7)، رژیم معمولی تمرین (N = 7)، رژیم پرچرب کنترل (N = 7) و رژیم پرچرب+ تمرین (N = 7) تقسیم شدند. گروه تغذیه پر چرب به مدت 30 روز تحت رژیم غذایی پرچرب (kcal/g 5/817 :HF) قرار گرفتند. از شصتمین روز زندگی رژیم غذایی با چربی معمولی (kcal/g 3/801 :NF) اعمال شد. برنامه فعالیت ورزشی هوازی به مدت چهار هفته سه بار در هفته (12 جلسه و از روز هفتادم تا نود و هشتم زندگی) و 40 دقیقه با سرعت (cm/s50) به مدت 40 دقیقه انجام شد. برای سنجش پارامترهای بیوشیمیایی رزیستین، آدیپونکتین و لپتین از روش الایزا استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس عاملی برای آنالیز آماری استفاده شد. در صورت نیاز به مقایسه های تعقیبی برای مقایسه دو به دوی گروه ها، با توجه به نتایج آزمون لون، از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد رژیم غذایی پرچرب سبب افزایش معنادار (0/001=P) سطوح سرمی لپتین (1/12 ± 12/77)، نسبت لپتین به آدیپونکتین (0/13 ± 0/62) و رزیستین (0/58 ± 4/22) و کاهش معنا دار (0/01=P) آدیپونکتین (4/28 ± 21/12) رت های نر شد؛ با این حال، فعالیت ورزشی هوازی با افزایش معنادار (0/003=P) سطوح سرمی لپتین (0/96 ± 6/17)، نسبت لپتین به آدیپونکتین (0/03 ± 14/0) و رزیستین (0/69 ± 2/42) و افزایش معنا دار (0/001=P=) آدیپونکتین (4/9 ± 42/74) رت های نر همراه شد.
نتیجه گیریبه نظر می رسد مداخله فعالیت ورزشی هوازی آثار مفیدی بر سطوح آدیپونکتین، لپتین و رزیستین و نسبت لپتین به آدیپونکتین در کنار رژیم غذایی پرچرب دارد. از سویی، رژیم غذایی پرچرب با آثار سوء بر سطوح این سایتوکاین ها و رزیستین همراه است.
کلید واژگان: رژیم غذایی پرچرب, تمرین هوازی, لپتین, آدیپونکتین, نسبت لپتین به آدیپونکتین, رزیستینBackground and AimConsidering the roles of resistin, leptin and adiponectin in metabolic activities, especially in relationship with exercise and adipose tissue, and the lack of research in a related context this study was carried out to examine the effect of aerobic training and high-fat diet on leptin, adiponectin and resting serum levels of resistin in male rats.
MethodsThis research was conducted using an experimental method. For this purpose, 28 male rats with an average weight of 152 ± 5g and the age of four weeks were divided into four groups: normal diet (N = 7), high-fat diet (N = 7), training (N = 7) and high-fat diet+ training (N = 7) groups. High-fat diet groups underwent high-fat diet (HF: 5/817 kcal/g) for 30 days. From the 60th day of life, a normal fat diet (NF: 3/801 Kcal/g) was applied Aerobic exercise wascarries out on a treadmill, for four weeks, three times a week (12 weeks from 60th to 98th days of life), 40 minutes with 50 cm/s speed. ELISA method was used to measure the biochemical markers including resistin, adiponectin and leptin. Factorial analysis of variance was used for statistical analysis. If post hoc comparisons were needed to compare groups two by two, Turkey’s post hoc test was used according to the results of Levine’s test.
ResultsThe resultes showed that high fat diets cause a significant increase (p = 0/001) in serum levels of leptin (12/77 ± 1/12), leptin to adiponectin ratio (0/62 ± 0/13) and resistin (4/22 ± 0/58), and a decrease in (p = 0/01) adiponectin (21/12 ± 4/28) in male rats. However, aerobic exercise was accompanied by a significantdecrease(p = 0/003) in serum levels of leptin (6/17 ± 0/96), leptin to adiponectin ratio (0/14 ± 0/03), and resistin (2/42 ± 0/69). Moreover, an increase in (p = 0/001) adiponectin serum levels (42/74 ± 4/9) was observed.
ConclusionAerobic exercise might have beneficial effects on adiponectin, leptin, and leptin toadiponectin ratio in people with high-fat diet. On the other hand, high-fat diet is associated with detrimental effects on these cytokines and resistin.
Keywords: Resistin, Leptin, Adiponectin, Adiponectin ratio, Aerobic exercise, high fat diet -
مقدمه
آدیپونکتین یکی از شناخته شده ترین آدیپوکاین ها با اثرات ضد التهابی است، که نقش مهمی در تنظیم متابولیسم بدن ایفا می کند. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) در برابر تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) بر سطوح گردشی آدیپونکتین در افراد با و بدون بیماری های متابولیکی است.
روش هاجستجوی نظام مند در پایگاه های اطلاعاتی PubMed, Web of Science مرکز جهاد دانشگاهی و مگیران با استفاده از کلید واژه های "HIIT" و «آدیپونکتین» برای یافتن مقالات فارسی و انگلیسی منتشر شده تا ماه October سال 2022 انجام شد. اندازه اثر (SMD) و فاصله اطمینان 95 درصد، با استفاده از نرم افزار CMA2 محاسبه شد. از آزمون I2 برای محاسبه ناهمگونی و تحلیل بصری فونل پلات و تست Egger برای تعیین سوگیری انتشار استفاده شدند.
یافته هاآنالیز داده های 28 مداخله (24 مطالعه) نشان داد که HIIT منجر به افزایش معنی دار آدیپونکتین می شود [004/0P= ،(68/0 الی 12/0CI:) 40/0]. همچنین، آنالیز داده های 8 مداخله نشان داد که HIIT منجر به افزایش غیر معنی دار آدیپونکتین نسبت به گروه MICT شد [07/0P= ،(86/0 الی 04/0CI: -) 41/0].
نتیجه گیرییافته های مطالعه حاضر نشان داد که HIIT روش تمرینی مناسب و کارآمد برای افزایش آدیپونکتین به ویژه در افراد با اختلالات متابولیکی است.
کلید واژگان: تمرین تناوبی, تمرین تداومی, آدیپونکتین, چاقیBackgroundAdiponectin is one of the most well-known adipokines with anti-inflammatory effects that plays an important role in regulating the whole-body metabolism. The aim of this study was to investigate the effect of high-intensity interval training (HIIT) versus moderate intensity continuous training (MICT) on the circulating levels of adiponectin in individuals with and without metabolic disorders.
MethodsA systematic search was conducted in the databases of PubMed, Web of Science, Academic Jihad Center and Magiran using the keywords "HIIT" and "adiponectin" to identify Persian and English languages published articles until October 2022. Effect size (SMD) and 95% confidence interval were calculated using CMA2 software. I2 test for calculation of the heterogeneity and visual interpretation of funnel plot test and Egger test for assessment of the publication bias were used.
ResultsData analysis of 28 interventions (24 studies) showed that HIIT resulted in a significant increase in adiponectin [0.40 CI: 0.12 to 0.68), P=0.004]. Also, the data analysis of eight interventions showed that HIIT led to a non-significant increase in adiponectin compared to the MICT [0.41 CI: -0.04 to 0.86), P=0.07].
ConclusionsThe findings of the present study showed that HIIT is a suitable and efficient training method to increase adiponectin, especially in people with metabolic disorders.
Keywords: Interval training, Continues training, Adiponectin, Obesity -
مقدمه
چاقی، سبب التهاب مزمن با درجه ی پایین می شود که موجب برهم خوردن تعادل آدیپوکاین ها می گردد. رویکردهای غذایی برای متوقف کردن فشارخون بالا (Dietary Approaches to Stop Hypertension) DASH شامل غذاهایی با مشخصات ضد التهابی است. هدف این مطالعه، مقایسه ی رژیم DASHبا رژیم غذایی کم کالری بر روی سطوح سرمی اسپکسین، لپتین و آدیپونکتین سرم در بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق بود.
روش هااین مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده در 120 نفر بزرگسالان چاق و اضافه وزن انجام شد. افراد مورد مطالعه به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: 1- تبعیت از رژیم غذایی DASH با کالری کاهش یافته، 2- تبعیت از رژیم غذایی با کالری محدود و 3- تبعیت از رژیم ایزو کالریک (گروه کنترل). افراد حاضر در مطالعه به مدت 12 هفته تحت مداخله ی رژیمی قرار گرفتند و سطح سرمی آدیپوکاین های اسپکسین، لپتین و آدیپونکتین در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه گیری شد.
یافته هاپس از انجام مداخله، در گروه DASH، بطور معنی داری سطح سرمی آدیپونکتین افزایش و سطح سرمی لپتین کاهش یافت. در مورد گروه کم کالری تنها اثر بر روی آدیپونکتین معنی دار بود. کاهش متغیرها در گروه DASH در مقایسه با گروه کم کالری بیشتر بود. تفاوت بین سه گروه از لحاظ لپتین و آدیپونکتین معنی دار بود ولی در مورد اسپکسین تغییرات معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیریرژیم غذایی DASH با کالری کاهش یافته، سطح اسپکسین، لپتین و آدیپونکتین را بهبود می بخشد و ریسک فاکتورهای قلبی- عروقی را در مقایسه با رژیم کم کالری کاهش می دهد.
کلید واژگان: آدیپونکتین, رژیم غذایی DASH, لپتین, چاقی, اسپکسینBackgroundChronic low-grade inflammation caused by obesity disrupts the balance of adipokines. The Dietary Approaches to Stop Hypertension (DASH) diet includes anti-inflammatory foods that have positive effects on body composition and adipose tissue. This study aims to compare the effects of the DASH diet with a low-calorie diet on serum levels of Spexin, leptin, and adiponectin in overweight and obese adults.
MethodsThis randomized controlled clinical trial enrolled 120 overweight and obese adults who were randomly assigned to one of three groups: 1) a DASH diet with reduced calories, 2) a restricted calorie diet, and 3) an isocaloric diet (control group). The intervention period lasted 12 weeks, during which serum levels of adipokines, Spexin, leptin, and adiponectin were measured at the beginning and end of the study.
FindingsAfter the intervention, serum levels of adiponectin significantly increased and leptin significantly decreased in the DASH group. In the low-calorie group, only the effect on adiponectin was significant. The reduction in these variables was greater in the DASH group than in the low-calorie group. The difference between the three groups was significant for leptin and adiponectin, but no significant changes were observed in Spexin levels.
ConclusionThe DASH diet with reduced calories was found to improve serum levels of Spexin, leptin, and adiponectin, and reduce the risk of cardiovascular factors compared to the low-calorie diet.
Keywords: Adiponectin, DASH Diet, Leptin, Obesity, Spexin -
زمینه و هدف
چاقی در افراد از طریق اختلال در ترشح و بیان آدیپوکین ها باعث برهم خوردن اعمال بیولوژیک و بروز بیماری دیابت نوع 2 می شود. اگرچه نقش ورزش منظم بر پیشگیری از بیماری های متابولیکی گزارش شده است؛ اما مکانیسم ورزش با شدت های بالا هنوز به خوبی شناخته نشده است. لذا در مطالعه حاضر تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی با شدت زیاد (HIIT) بر تغییرات سطوح انسولین، لپتین و آدیپونکتین در موش های نر نژاد ویستار بررسی شد.
روش تحقیق:
در این مطالعه تجربی 20 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار 10-8 هفته به طور تصادفی به چهار گروه (1) کنترل سالم، (2) کنترل دیابت نوع 2، (3) تمرین و (4) دیابت-تمرین تقسیم شدند. دیابت نوع 2 با رژیم غذایی پرچرب به همراه تک دوز دوزmg/kg 35 استرپتوزوتوسین (STZ) القا شد. موش های گروه های تمرین و دیابت-تمرین به مدت هشت هفته HIIT (دویدن با شدت 95-85 % سرعت بیشینه، فواصل 10-4) انجام دادند. سطوح انسولین، آدیپونکتین و لپتین در سرم اندازه گیری شد. ارزیابی مدل هومیوستاز برای مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، ارزیابی مدل هومیوستاز برای مقاومت به انسولین بتا (HOMA-β) و شاخص بررسی کمی حساسیت به انسولین (QUICKI) برای ارزیابی مقاومت و حساسیت به انسولین محاسبه شد.
یافته هادیابت باعث کاهش سطح انسولین، آدیپونکتین و لپتین در سرم شد. HIIT اختلالات ناشی از دیابت را معکوس کرد. همچنین HOMA-IR، HOMA-β و QUICKI در گروه های دیابت-تمرین بهبود یافتند.
نتیجه گیریدر مجموع، نتایج ما تایید کرد که دیابت اثرات نامطلوبی بر شاخص های سرمی لپتین، آدیپونکتین و انسولین دارد و تمرین HIIT می تواند این اختلالات را بهبود بخشد.
کلید واژگان: آدیپونکتین, تمرین تناوبی با شدت بالا, دیابت ملیتوس, شاخص های قندی, لپتینBackground and AimsObesity leads to impaired secretion and expression of adipokines in humans and causes the onset of type 2 diabetes. Although the role of regular exercise in the prevention of metabolic diseases has been reported, the mechanism of high-intensity exercise is still not well understood. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effects of 8 weeks of high-intensity interval training on the changes in insulin, leptin and adiponectin levels in male Wistar rats with type 2 diabetes.
Materials and MethodsIn this experimental study 20 male Wistar rats aged 8-10 weeks were randomly divided into four groups: Control, type 2 diabetes, exercise, and diabetes-exercise. Type 2 diabetes was induced by a high-fat diet and a single dose of streptozotocin (STZ). The rats in the exercise and diabetes-exercise groups completed 8 weeks of HIIT training (running at an intensity of 85-95% of maximum speed, intervals of 4-10). Insulin, adiponectin and leptin levels were measured in serum. Homeostasis Model Assessment for Insulin Resistance (HOMA-IR), the Homeostasis Model Assessment for Insulin Resistance-beta (HOMA-β) and the Quantitative Assessment of Insulin Sensitivity Index (QUICKI) were calculated to assess insulin resistance and sensitivity.
ResultsDiabetes decreased the level of insulin, adiponectin and leptin in serum. HIIT reversed the impairments caused by diabetes. HOMA-IR, HOMA-β and QUICKI also improved in the diabetes-exercise groups.
ConclusionOverall, our results confirmed that diabetes has detrimental effects on serum leptin, adiponectin and insulin indices and that HIIT training can improve these disorders.
Keywords: Adiponectin, Diabetes Mellitus, Glycemic Index, High-Intensity Interval Training, Leptin -
مقدمه و هدفاختلال در تنظیم ترشح بین آدیپوکاین های التهابی و ضدالتهابی می تواند منجر به مقاومت به انسولین و دیابت نوع دو شود. هدف پژوهش حاضر بررسی آثار تمرین موازی، محدودیت کالری و تمرین موازی+ محدودیت کالری بر سطوح آدیپوکاین های ضدالتهابی و حساسیت به انسولین در زنان چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی بود.مواد و روش هادر این مطالعه، 37 زن بیمار مبتلا به کبد چرب به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل (9=n)، محدودیت کالری (9=n)، تمرین موازی (9=n) و تمرین موازی+ محدودیت کالری (10=n) تقسیم شدند. تمرین موازی به صورت ترکیبی از تمرین هوازی با شدت 40 تا 60 درصد ضربان ذخیره و تمرین مقاومتی با شدت 40 تا 60 درصد یک تکرار بیشینه، سه جلسه در هفته و به مدت 8 هفته اجرا شد. در گروه های محدودیت کالری، میزان کل کالری دریافتی روزانه 400-500 کیلو کالری طی 8 هفته کاهش یافت. نمونه های خونی ناشتا پیش و پس از مداخله اخذ شد. داده ها با استفاده از آزمون های t زوجی و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند.نتایجتمرین موازی+ محدودیت کالری غلظت آدیپونکتین و آدیپولین سرمی را در مقایسه با گروه های محدودیت کالری و کنترل (هر دو، 026/0>p) و شاخص حساسیت انسولینی را نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش داد (027/0=p). همچنین، در غلظت آدیپونکتین و آدیپولین سرمی و شاخص حساسیت انسولینی گروه تمرین موازی نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار دیده شد (همه، 038/0>p). در گروه محدودیت کالری تنها شاخص حساسیت انسولینی نسبت به پیش آزمون افزایش معناداری داشت (004/0=p).نتیجه گیریبه نظر می رسد اجرای تمرین موازی به تنهایی و همراه با محدودیت کالری مداخله موثرتری در افزایش آدیپوکاین های ضدالتهابی و بهبود حساسیت انسولینی نسبت به صرفا محدودیت کالری است.کلید واژگان: تمرین موازی, محدودیت کالری, حساسیت انسولینی, آدیپونکتین, آدیپولینBackground and ObjectiveDisturbance in the regulation of secretion between inflammatory and anti-inflammatory adipokines can lead to insulin resistance and type 2 diabetes. The aim of the present study was to investigate the effects of concurrent training, calorie restriction and concurrent training+ calorie restriction on the levels of anti-inflammatory adipokines and insulin sensitivity in obese women with non-alcoholic fatty liver disease.Materials and MethodsThirty seven women with non-alcoholic fatty liver were randomly divided into four groups: control (n=9), calorie restriction (n=9), concurrent training (n=9) and concurrent training+ calorie restriction (n=10). Training protocol included combination of aerobic with 40-60 percent of heart rate reserve and resistance training 40-60 percent of 1 repetition maximum (1RM), eight weeks and three sessions per week. The calorie restriction groups, alleviate 400 to 500 kcal/day from total daily calorie intake. Blood samples were taken pre- and post intervention. For statistical analysis, paired samples t-test and analysis of covariance at a significant level of p<0.05 were used.ResultsConcurrent training+ calorie restriction significantly increased serum adiponectin and adipolin concentration compared to the caloric restriction and control groups (both, p<0.026) and the insulin sensitivity index compared to the control group (p=0.027). Also, there was a significant increase in serum adiponectin and adipolin concentration and insulin sensitivity index of the concurrent training group compared to the control group (p<0.05). In the calorie restriction group, only the insulin sensitivity index increased significantly compared to the pre-test (p=0.004).ConclusionIt seems that performing concurrent training alone and with calorie restriction is a more effective intervention in increasing anti-inflammatory adipokines and improving insulin sensitivity than calorie restriction alone.Keywords: Concurrent Training, Calorie Restriction, Insulin sensitivity, Adiponectin, Adipolin
-
مقدمه
سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یک اختلال اندوکرین شایع در زنان است که با مقاومت به انسولین (IR) ارتباط دارد. فاکتورهایی چون ادیپونکتین و APPL-1 در سیگنالینگ IR نقش دارند که تحت تاثیر ورزش قرار می گیرند. مطالعه حاضر هدف تاثیر تمرینات شنا بر مقاومت به انسولین و بیان ژن های ادیپونکتین و APPL-1 کبد به دنبال القاء سندرم تخمدان پلی کیستیک موش های صحرایی انجام شد.
روش کاراین مطالعه نیمه تجربی در سال 1400 36 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار انجام شد. موش ها در 6 گروه قرار گرفتند. تمرین شنا در گروه مداخله تمرینی (6 و 8 هفته/ 5 روز در هفته، هر جلسه 60 دقیقه و تغییر سرعت جریان آب از 715 لیتر در دقیقه) انجام شد. 24 ساعت بعد از قربانی شدن موش ها، میزان IR، بیان ژن های ادیپونکتین و APPL1 از بافت کبد اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه22) و آزمون تحلیل واریانس دوراهه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته هااجرای 6 هفته تمرین بر سطوح سرمی IR (001/0=p) و بیان ژن ادیپونکتین (004/0=p) اثر معناداری داشت، در حالی که میزان بیان ژن APPL-1 (433/0=p) تاثیر معناداری نداشت. همچنین 8 هفته تمرین بر میزان IR (001/0=p) و بیان ژن های APPL-1 (001/0=p) و ادیپونکتین (001/0=p) تاثیر معناداری داشت.
نتیجه گیریتمرینات شنا می تواند منجر به تغییرات معنی دار در سطوح سرمی IR، بیان ژن های ادیپونکتین و APPL1 شود. به نظر می رسد 8 هفته تمرین شنا با بهبود بیشتر در مسیر متابولیکی می تواند اثرات مثبتی در بیماران PCOS داشته باشد.
کلید واژگان: ادیپونکتین, سندرم تخمدان پلی کیستیک, شنا, مقاومت به انسولین, APPL1IntroductionPolycystic ovary syndrome (PCOS) is a common endocrine disorder in women which is associated with insulin resistance (IR). Some Factors such as adiponectin and APPL-1 play a role in IR signaling that is affected by exercise. Therefore, the present study was conducted with aim to evaluate the effect of swimming training on the IR and the expression of adiponectin and APPL1 genes following induced PCOS in rats.
MethodsThis experimental research was conducted in 2021 on 36 female wistar rats. The rats were divided in six groups. Swimming training was done (six and eight weeks/five days a week, 60 min each session/ flow of the water speed was increased from seven to 15 L/M). After 24hr of sacrifices the mice, the level of IR, expression of adiponectin and APPL1 genes were measured in the liver tissue. Data were analyzed using SPSS software (version 22) and two-way ANOVA. P< .05 was considered statistically significant.
ResultsSix weeks of training had a significant effect on IR serum levels (P=0.001) and adiponectin gene expression (P=0.004), while it had no significant effect on APPL-1 gene expression (P=0.433). Also, eight weeks of exercises had a significant effect on the IR (P=0.001) and the expression of APPL-1 and adiponectin genes (P=0.001).
ConclusionSwimming training can lead to significant changes in IR serum levels, expression of adiponectin and APPL-1 genes. It seems that 8 weeks if swimming training have positive effects in PCOS patients by improving the metabolic pathway.
Keywords: Adiponectin, APPL-1, insulin resistance, Polycystic ovary syndrome, Swimming -
سابقه و هدف
بیماری کبدچرب غیرالکلی با رسوب چربی در سلول های کبدی مشخص می شود و درصورت نبودکنترل ممکن است سبب فیبروز، سیروز و تخریب سلولی کبد شود. فعالیت ورزشی یکی از عوامل کمک کننده در بهبود بیماران کبد چرب غیرالکلی است. هدف این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین های اینتروال شدید بر مقادیر سرمی آدیپونکتین، آیریزین و پروفایل لیپیدی زنان بیمار مبتلا به کبد چرب غیرالکلی بود.
روش کاردر این مطالعه کار آزمایی بالینی تجربی تعداد 25 زن مبتلا به بیماری کبد چرب غیر الکلی با دامنه سنی 50-30 سال براساس معیارهای ورود به مطالعه به عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین (13 نفر) وکنترل (12 نفر) تقسیم شدند. تمرین های تناوبی شدید به مدت هشت هفته (چهار جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 48 تا 60 دقیقه) اجرا شد. نمونه های خونی در شرایط پیش و پس آزمون برای اندازه گیری سطوح آدیپونکتین، آیریزین و پروفایل لیپیدی گرفته شد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون آزمون t مستقل و تی همبسته به وسیله نرم افزار spss21 در سطح معناداری 0/05>p انجام شد.
یافته ها:
نتایج نشان داد پس از مداخله تمرین مقادیر سرمی آدیپونکتین (049/0=p)، آیرزین (004/0=p) و HDL (005/0=p) افزایش معنادار و مقادیر LDL (0/001=p)، TG(0/001=p)، TC (0/001=p) کاهش معناداری در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل داشتند (0/05≥p).
نتیجه گیری:
به نظر می رسد با توجه به اثرات مثبت تمرین های اینتروال شدید برسطوح سرمی آیرزین، آدیپونکتین و پروفایل لیپیدی در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی، به نظر می رسد می توان این تمرین ها را به عنوان یک شیوه درمانی غیردارویی برای بهبود این بیماران توصیه کرد.
کلید واژگان: کبد چرب غیرالکلی, آدیپونکتین, آیریزین, پروفایل لیپیدی, تمرین های اینتروال شدیدBackground and AimNon- alcoholic fatty liver disease is characterized by fat deposition in liver cells and, if not controlled, may cause fibrosis, cirrhosis, and cell destruction of the liver. Sports activity is one of the contributing factors in the recovery of non-alcoholic fatty liver patients. The aim of this study was to investigate the effect of eight weeks of high- intensity interval training (HIIT) on serum levels of adiponectin, irisin, and lipid profile in women with non- alcoholic fatty liver disease.
MethodsIn this experimental clinical trial, 25 women with non-alcoholic fatty liver disease with an age range of 30-50 years were selected as a statistical sample based on the inclusion criteria and randomly divided into two exercise groups (13 people) and control groups (12 people). Intense interval training was performed for 8 weeks (four sessions per week and each session lasting 48 to 60 minutes). Blood samples were taken before and after the test to measure the levels of adiponectin, irisin, and lipid profile. Statistical analysis of the data was done using independent t- test and correlated t- test using spss21 software at a significance level of p<0.05.
ResultsThe results showed that after training intervention, the serum levels of adiponectin (p= 0.049), irisin (p= 0.004), and HDL (p= 0.005) significantly increased, and LDL (p= 0.001), TG (p= 0.001), TC (p= 0.001) had a significant decrease in the exercise group compared to the control group (p≥0.05).
ConclusionConsidering the positive effects of HIIT on serum levels of irisin, adiponectin, and lipid profile in patients with non- alcoholic fatty liver, it seems that these exercises can be recommended as a non- pharmacological treatment to improve these patients.
Keywords: Fatty liver, Adiponectin, Irisin, Lipid Profile, High Intense Interval Training -
مقدمه
چاقی منجر به عوارض جدی مانند، دیابت نوع 2، بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) و سندرم متابولیک می شود. سطح آدیپونکتین و کورتیزول خون با چاقی ارتباط دارد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سطح آدیپونکتین و کورتیزول با چاقی و پارامترهای بیوشیمیایی انجام شد.
روش بررسیاین مطالعه مورد-شاهدی بر روی مردان، 80 شرکت کننده با 25BMI≥ (شاخص توده بدنی) به عنوان گروه مورد و 100 شرکت کننده با 25BMI< به عنوان گروه شاهد، در پژوهشکده علوم غدد درون ریز دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. سطح آدیپونکتین و کورتیزول پلاسما با کیت الایزا اندازه گیری شد و سایر متغیرها با روش های استاندارد تعیین شد. داده ها با استفاده از نسخه نرم افزار SPSS version 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 0/05P< معنی دار در نظر گرفته شد.
نتایجیافته ها نشان داد که تفاوت معنی داری در سطح کورتیزول بین افراد با 25BMI≥ و افراد با 25BMI< وجود ندارد. مردان چاق در مقایسه با گروه کنترل سطح بالاتری را در تری گلیسیرید، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک و پروفایل لیپیدی داشتند در حالیکه سطح آدیپونکتین و HDL-C (کلسترول لیپوپروتیین با چگالی بالا)کمتر بود (0/05<p). در این مطالعه، ارتباط معکوس بین آدیپونکتین و FBS (قند خون ناشتا) و BMI مشاهده شد. ما ارتباط مثبت بین کورتیزول و کلسترول و FBS یافتیم.
نتیجه گیری:
نتایج نشان داد ارتباطی بین کورتیزول و چاقی وجود ندارد، اما ارتباط منفی بین سطح آدیپونکتین با چاقی وجود دارد.
کلید واژگان: آدیپونکتین, کورتیزول, چاقی, شاخص توده بدنیJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:30 Issue: 8, 2022, PP 5110 -5119IntroductionObesity, results in a number of serious complications, such as type 2 diabetes, non-alcoholic fatty liver disease and metabolic syndrome. The levels of blood of adiponectin and cortisol have been associated with obesity. This study aimed to investigate the relationship of adiponectin and cortisol levels with obesity and biochemical parameters.
MethodsThis case-control study was conducted only on men, 80 participants with body mass index (BMI)≥25 considered as case group, and 100 participants with BMI<25 as control group in the Research Institute for Endocrine Sciences, Shahid Beheshti University of Medical Sciences. Plasma levels of adiponectin and cortisol were measured through ELISA kit and other variables were determined by standard methods. Data were analyzed using SPSS software version 16. P-values <0.05 were considered as significant.
ResultsOur findings showed no significant difference in cortisol level between individuals with BMI≥25 and individuals with BMI<25. Obese men had significantly higher levels of triglycerides, systolic and diastolic blood pressure and lipid profiles whereas, adiponectin and high-density lipoprotein-cholesterol (HDL-C) levels were lower compared to the control group (p-value<0.05). In this study, an inverse correlation was observed between adiponectin and fasting blood glucose (FBS), and also BMI. It was found a positive correlation between cortisol and cholesterol and also FBS.
ConclusionThe results show that there is no relationship between cortisol and obesity, but a negative correlation between adiponectin levels and obesity.
Keywords: Adiponectin, Cortisol, Obesity, Body Mass Index -
سابقه و هدف
ابتلا به دیابت نوع دو در سنین پایین در حال افزایش است، احتمالا عوامل ژنتیکی نقش مهمی در شروع زودرس دیابت نوع دو دارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر پلی مورفیسم های تک نوکلیوتیدی ژن آدیپونکتین (T/G 45+)2241766rs، (G/T 276+)1501299 rs و (G/A 11391-)17300539rs بر سن ابتلا به دیابت و سن شروع انسولین درمانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.
مواد و روش هادر این مطالعه موردی - شاهدی، 183 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو و 155 فرد سالم شرکت کردند. داده های جمعیت شناختی و تن سنجی جمع آوری شدند. بررسی ژنوتایپی پلی مورفیسم ها با استفاده از روش تقویت سیستم مقاوم به جهش واکنش زنجیره ای پلی مراز (T-ARMS-PCR) انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 26 تجزیه وتحلیل شدند.
نتایجطبق نتایج، در T/G45+ SNP سن ابتلا به دیابت و سن شروع انسولین درمانی در حاملین ژنوتایپ TG به طور معنی داری کمتر از حاملین ژنوتایپ GG بود. (به ترتیب 0/035 = P، 0/048 = P). در T/G45+ SNP، 48/6% از بیماران با سن ابتلای <35 سال، حامل ژنوتایپ TG بودند (0/013 =P) و ژنوتایپ TG (0/006 =P، 7/994 -1/430 =CI، 2/381 =OR) به طور معنی داری با افزایش خطر ابتلا به دیابت در سن کمتر از 35 سال مرتبط بود.
نتیجه گیریطبق نتایج پژوهش حاضر، T/G45 + SNP از ژن آدیپونکتین اثر قابل توجهی در شروع زودهنگام T2DM و پیشرفت سریع بیماری دارد. بررسی واریانت های ژنتیکی موثر می تواند در غربالگری پیش از ابتلا به دیابت، به منظور تشخیص زودهنگام و ارایه راهکارهای پیشگیرانه، مفید باشد.
کلید واژگان: آدیپونکتین, پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی, سن ابتلا به دیابت, سن شروع انسولین درمانیFeyz, Volume:26 Issue: 4, 2022, PP 424 -434BackgroundThe incidence of type 2 diabetes is growing at an early age. Genetic factors probably play an important role in the early onset of type 2 diabetes. The present study aimed to effect of single nucleotide polymorphisms of adiponectin gene rs2241766 (+45 T/G), rs1501299 (+276 G/T) and rs17300539 (-11391G/A) on the age of diabetes onset and initiating insulin therapy in patients with type 2 diabetes.
Materials and MethodsIn this case-control study, 183 patients with type 2 diabetes and 155 healthy individuals participated. Demographic and anthropometric data were collected. Genotyping was performed by using amplification refractory mutation system-PCR (ARMS-PCR). Data were analyzed by using SPSS software (version 26).
ResultsAccording to results, in rs2241766 (SNP+45 T/G), the age of onset of diabetes and age of starting insulin therapy in the TG genotype carriers was significantly less than in TT genotype carriers (Respectively P=0.035, P=0.048). In SNP+45 T/G, 48.6% of patients with diabetes onset age<35 years were carrying the TG genotype (P=0.013). TG genotype (OR=2.381, 95% CI:1.430–7.994, P=0.006) was associated with the significantly increased risk of diabetes onset age <35 years.
ConclusionAccording to the results of the present study, SNP+45 T/G of the adiponectin gene has a significant effect on the early onset of T2DM as well as the rapid progression of the disease. Evaluation of effective genetic variants can be useful in pre-diabetes screening for early detection and prevention.
Keywords: Adiponectin, Single nucleotide polymorphism, Age of diabetes onset, Age of initiating insulin therapy -
مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران، سال بیست و سوم شماره 6 (پیاپی 120، بهمن و اسفند 1400)، صص 409 -425مقدمه
هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین ورزشی بر سطوح لپتین و آدیپونکتین سرمی در کودکان و نوجوانان چاق است.
مواد و روش هاجستجوی نظام مند مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده تا فوریه سال 2022، در پایگاه های اطلاعاتی پابمد، وب آو ساینس، مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی و مگیران با استفاده از کلیدواژه های مرتبط انجام شد. پس از انتخاب مقالات بر اساس معیارهای ورود به مطالعه، فراتحلیل نتایج صورت گرفت. اندازه اثر (SMD) و فاصله اطمینان 95 درصد، با استفاده از مدل اثر تصادفی، محاسبه شد. هم چنین، جهت تعیین ناهمگونی از آزمون I2 و برای سوگیری انتشار از آزمون فونل پلات و تست Egger استفاده شد.
یافته هانتایج 24 مطالعه بر روی 985 کودک و نوجوان چاق نشان داد که تمرین ورزشی سبب کاهش معنادار لپتین سرمی[0/001=P، (0/62- الی 1/25-) 0/94-= SMD ] و افزایش معنادار آدیپونکتین سرمی [0/001=P، (1/22 الی 0/48-) 0/85= SMD ] می شود. نتایج فرارگرسیون نشان می دهد که بین مدت تمرین با اندازه اثر تمرین ورزشی بر میزان لپتین سرمی در کودکان و نوجوانان چاق رابطه معناداری (P=0/13 ، r=-0/03) وجود ندارد. لیکن، بین مدت تمرین با اندازه اثر تمرین ورزشی بر میزان آدیپونکتین سرمی در کودکان چاق رابطه معنا داری (P=0/001 ، r=-0/07 ) وجود دارد.
نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که هر دو نوع تمرین ترکیبی (مقاومتی و هوازی) و هوازی منجر به کاهش مقادیر گردشی لپتین و افزایش آدیپونکتین در کودکان و نوجوانان چاق می شود.
کلید واژگان: تمرین ورزشی, لپتین, آدیپونکتین, کودکان, نوجوانان, چاقیIntroductionThis study aimed to evaluate the effect of exercise on serum levels of leptin and adiponectin in obese children and adolescents.
Materials and MethodsA systematic search of the published Persian- and English-language studies from PubMed, Web of Science, SID, and Magiran databases was done using related keywords up to February 2022. After selecting articles based on the inclusion criteria, a result meta-analysis was performed. Effect size (SMD) and 95% confidence interval (CI) were calculated using a random-effects model. Also, the I2 test was used to determine the heterogeneity, and the Funnel plot test and Egger’s test were used to determine publication bias.
ResultsThe results of 24 studies on 985 obese children and adolescents showed that exercise caused a significant decrease in serum leptin [SMD=-0.94 (CI:-1.25 to -0.62) p=0.001] but a significant increase in serum adiponectin [SMD=0.85 (CI:0.48 to 1.22) p=0.001]. Also, the meta-regression results showed that the duration and effect of exercise were not significantly correlated with serum leptin levels in obese children and adolescents (r=-0.03, P=0.13) but were significantly correlated with serum adiponectin levels in obese children (r=-0.07, P=0.001).
ConclusionThe present study results showed that both types of exercises (resistance and aerobic) reduced the circulating levels of leptin but increased adiponectin in obese children and adolescents.
Keywords: Exercise training, Leptin, Adiponectin, Children, Adolescents, Obesity -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و پنجم شماره 4 (پیاپی 184، مهر و آبان 1401)، صص 1502 -1512مقدمه
آدیپونکتین و لپتین دو هورمون پپتیدی تنظیم کننده تعادل انرژی هستند. در پژوهش حاضر، نسبت لپتین به آدیپونکتین در کنار شاخص مقاومت به انسولین، یک نشان گر مناسب برای اهداف تشخیصی چاقی و دیابت می باشد.
روش کار:
تعداد 60نفر زن چاق کم تحرک 35تا45 ساله (شاخص توده بدن≥30) به چهار گروه کنترل، تمرین، ماساژ، و تمرین+ماساژ تقسیم شدند. تمرین هوازی شامل تمرینات هوازی هشت هفته ای، سه روز در هفته بود، با 25دقیقه و 55 درصدضربان-قلب بیشینه شروع شد، و در هفته آخر به 40دقیقه و 85 درصدضربان قلب بیشینه رسید. ماساژ توسط دستگاه LPG به مدت 30دقیقه، 3روز در هفته و 8هفته انجام شد. گروه ترکیبی پس از 30دقیقه ماساژ برنامه تمرین را اجرا کردند. نمونه خونی پیش و 48ساعت پس از مداخله تمرین و ماساژ، و پس از 12 ساعت ناشتایی از سیاهرگ دست چپ گرفته شد. مقادیر لپتین، آدیپونکتین و انسولین، و سطوح گلوکز سنجیده شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون آنوا یک طرفه با تست تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0≥p بکار گرفته شد.
نتایجمقادیر گلوکز، انسولین، مقاومت انسولین، درصدچربی، شاخص توده بدن، لپتین، آدیپونکتین، و لپتین/آدیپونکتین در پس-آزمون گروه تمرین+ماساژ در مقایسه با پس آزمون هر سه گروه تغییر معنی داری یافت (001/0=p).
نتیجه گیری:
به نظر می رسد که اجرای تمرین هوازی همراه با ماساژ، بر سطوح گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین، لپتین و آدیپونکتین موثرتر از تمرین و ماساژ به تنهایی باشد.
کلید واژگان: تمرین هوازی, ماساژ, لپتین, آدیپونکتین, انسولینIntroductionAdiponectin and leptin are two peptide hormones that regulate energy balance. In this study, ratio of leptin to adiponectin, along with the insulin resistance index, is a good indicator for the diagnostic purposes of obesity and diabetes.
Materials and MethodsSixty obese women aged 35-45 years (BMI ≥30) were divided into four groups: control, exercise, massage, and exercise+massage. Aerobic exercise included aerobic training, 8weeks, 3days/week, that bigan with 25 minutes and 55% of HRmax, and in the last week reached 40 minutes and 85% of HRmax. Massage was performed by LPG device for 30 minutes, 3days/week and 8 weeks. The combined group performed an exercise program after 30 minutes of massage. Blood samples were taken from the vein of the left hand, bifor and 48h after the exercise and massage intervention, and after 12h of fasting. were measured the Leptin, adiponectin,insulin and glucose levels . In order to analized the data, one-way ANOVA with Tukey post hoc test was used at a significance level of p≥0.05.
ResultsThe levels of glucose, insulin, insulin resistance, fat percentage, BMI, leptin, adiponectin, and leptin/adiponectin in the post-test of exercise+massage group were significantly changed compared with post-test of three groups, (p=0.001).
ConclusionPerforming aerobic exercise with massage on glucose, insulin, insulin resistance, leptin and adiponectin levels seems to be more effective than exercise and massage alone.
Keywords: aerobic exercise, Massage, Leptin, Adiponectin, Insulin -
مقدمه و هدف
تمرین تناوبی با حجم مناسب باعث تنظیم بیان ژن در بیماران مبتلا به دیابت شده و مخاطرات هایپرگلایسمی را کاهش می دهد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های آدیپونکتین و رزیستین در بافت چربی احشایی موش های دیابتی می باشد.
روش کارپژوهش حاضر از نوع تجربی بود. بدین منظور24 سر موش نر دیابتی نژاد ویستار به سه گروه تقسیم شدند ;(n=8) کنترل سالم (NC)، کنترل دیابتی (DC)، تمرین تناوبی شدید (HIIT). القاء دیابت توسط استرپتوزتوسین پس از 12 ساعت ناشتایی انجام شد. برای سنجش گلوکز پلاسما از روش گلوکز اکسیداز، انسولین با روش الایزا و اندازه گیری شاخص مقاومت به انسولین از روش HOMA-IR استفاده شد. جهت تعیین بیان ژن های آدیپونکتین و رزیستین از روش الایزا و مقایسه گروه ها توسط آنووای یک طرفه در سطح 0/05 استفاده شد.
یافته هابیان ژن آدیپونکتین در گروه HIIT نسبت به گروه DC افزایش معناداری داشت (0/05<p). بیان ژن رزیستین در گروه HIIT نسبت به گروه DC کاهش معناداری داشت (0/001≤p). میانگین مقاومت به انسولین درگروه HIIT کاهش معناداری داشت.
نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان داد که، تمرین تناوبی شدید با افزایش بیان ژن آدیپونکتین و کاهش ژن رزیستین، احتمالا می تواند متابولیسم سلولی را در افراد دیابتی بهبود بخشد.
کلید واژگان: آدیپونکتین, تمرین تناوبی شدید, رزیستین, مقاومت به انسولینIntroductionModerate volume interval training regulates gene expression in patients with diabetes and reduces the risks of hyperglycemia. The aim of this study was to evaluate the eeffects of high intensity interval Training on the gene expression of Adiponectin and Resistin in adipose tissue of diabetic Rats.
Materials and MethodsThe present study was experimental. To this end, 24 diabetic male Wistar rats were divided into three groups (n-8); normal control (NC), diabetic control (DC), high intensity interval training (HIIT). Diabetes was induced in all groups expect for normal control group by intraperitoneal streptozotocin injection after 12 hours of fasting. Glucose oxidase was used to measure glucose in plasma using ELISA method to measure insulin levels.HOMA-IR method was used to measure insulin resistance index. Real-time PCR technique was used to evaluate the gene expression of the Adiponectin and Resistin. Comparison of groups was performed by (one way ANOVA) at the alpha level of 0.05.
ResultsAdiponectin gene expression was significantly increased in HIIT group compared to DC group (p<0.05). Resistance gene expression in HIIT group was significantly reduced compared to DC group (p≤0.001). Insulin resistance was significantly reduced in the HIIT group.
ConclusionThe results showed that intense intermittent exercise reduced insulin resistance and possibly regulated cellular metabolism by increasing adiponectin gene expression and decreasing resistin gene.
Keywords: High intensity interval training, Adiponectin, Resistin, Insulin resistance -
زمینه و هدف
جنسیت بر واکنشهای فرد به بیماریها مانند استعداد ابتلا و پیشرفت بیماری موثر است. هدف از این مطالعه بررسی تفاوت جنسیتی در توزیع ژنوتایپ و فراوانی آلل برخی از پلی مورفیسمهای ژن آدیپونکتین و مقایسه برهمکنش پلیمورفیسمهای مورد مطالعه و فاکتورهای خطر محیطی مرتبط با دیابت نوع 2 بین مردان و زنان بود.
روش کاراین مطالعه شامل 103 مرد و 79 زن مبتلا به دیابت نوع دو و 94 مرد و 61 زن سالم برای کنترل بود. بررسی ژنوتایپی پلیمورفیسمها با استفاده از روش تقویت سیستم مقاوم به جهش واکنش زنجیرهای پلیمراز(T-ARMS-PCR) انجام شد. آنالیز آماری با استفاده از SPSS (نسخه 26) انجام شد. همچنین برهمکنش بین SNP-SNP و SNPs- عوامل محیطی با استفاده از نرم افزار MDR نسخه 3.0.2 تجزیه و تحلیل شد.
یافته هااثر متقابل جنس-ژنوتیپ تنها برای تری گلیسیرید با SNP-11391G/A ارتباط معنیداری داشت (0/027=p). برای rs2241766، تفاوت ژنوتیپها بهطور مشخص با هموگلوبین A1c (0/024=p)، شاخص توده بدنی (0/033=p) و درصد چربی بدن (0/018=p) مرتبط بود. برای rs1501299 در سطح انسولین ناشتا تفاوت بالقوای در ژنوتیپها تشخیص داده شد. طبق نتایج تجزیه و تحلیل MDR ترکیب گلوکز ناشتا، rs17300539 (G/A 11391-) و جنسیت بهترین مدل سه عاملی بود. در این مدل توزیع بیماران به تفکیک جنسیت نشان داد اکثر مردان دارنده ژنوتایپهای GA و AA از G/A 11391- هموگلوبین A1C بیشتر از 8/5 داشتند در حالی که در زنان هیچ ارتباطی با ژنوتیپ یافت نشد.
نتیجه گیریتفاوتهای جنسی بر تعامل بین پلیمورفیسمهای ژن آدیپونکتین و عوامل خطر محیطی تاثیر میگذارد. بر اساس یافتههای این مطالعه، تاثیر عوامل خطر محیطی بر پیشرفت دیابت نوع 2 مرتبط با پلیمورفیسمهای ژن آدیپونکتین در مردان بیش از زنان نشان داده شده است.
کلید واژگان: آدیپونکتین, پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی, تفاوت جنسی, دیابت نوع دوBackground & objectivesSex impacts the manner in which a person responds to such disease as susceptibility and progression. The aim of this study was to investigate the sex differences in the genotype distribution and allele frequency of some of the adiponectin gene polymorphisms and the comparison of the interaction of the studied polymorphisms and type 2 diabetes-related environment risk factors between males and females.
MethodsThis study included 103 males and 79 females with type 2 diabetes and 94 healthy males and 61 healthy females for control. Genotyping was performed using amplification refractory mutation system-PCR (T-ARMS-PCR). Statistical analysis was done using SPSS-26.0. The interaction between SNP-SNP and SNPs-environmental factors was analyzed using MDR (version 3.0.2) software.
ResultsSex-genotype interaction effect was significantly associated only for triglycerides with SNP-11391G/A (p= 0.027). For SNP+45T/G, the difference genotypes were distinctly associated with hemoglobin A1c (p=0.024), body mass index (p=0.033) and body fat percentage (p=0.018). For +276G/T fasting insulin level detected a potential difference in genotypes (p=0.016). Regarding to the results of MDR analysis, the combination of fasting blood glucose, rs17300539 and sex was the best three-factor model. In this model, the distribution of patients according to sex is demonstrated that most men with GA and AA genotypes of -11391G/A had Hemoglobin A1C more than 8.5 while in women there was no relation to genotype found.
ConclusionSexual difference impact the interaction between adiponectin gene polymorphisms and environmental risk factors. According to the findings of this study, the effect of environmental risk factors on the progression of type 2 diabetes related to Adiponectin gene polymorphisms are demonstrated within the males more than females.
Keywords: Adiponectin, Single Nucleotide Polymorphisms, Sexual Difference, Type II Diabetes
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.