جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "امید درمانی" در نشریات گروه "پزشکی"
-
زمینه و هدف
مقایسه رویکردهای مختلف روان شناختی درزمینه میزان اثرگذاری آن ها بر متغیرهای روان شناختی موردعلاقه بسیاری از محققان می باشد؛ در این راستا پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه و امید درمانی بر فعالیت های خودمراقبتی و اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گردید.
مواد و روش هاطرح پژوهش آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل کلیه زنان و مردان متاهل مبتلا به دیابت نوع 2 و عضو انجمن دیابت شهر اهواز در سال 1400 بودند. 60 نفر از این بیماران بر اساس ملاک های ورود و خروج، غربال گری و به صورت هدفمند انتخاب شدند و بعد از همسان سازی، به صورت گمارش تصادفی در 3 گروه 20 نفره گمارده شدند. ابزارهای تحقیق شامل مقیاس فعالیت های خودمراقبتی دیابت (توبرت و همکاران، 2000) و مقیاس اجتناب شناختی-رفتاری (اتنبرگ و دابسون، 2004) بود. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تک متغیری (ANCOVA) با استفاده از نرم افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته هانتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه و امید درمانی بر فعالیت های خودمراقبتی و اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به دیابت موثر بوده اند (05/0>P)؛ به علاوه، نتایج نشان داد که بین اثربخشی دو نوع مداخله در بیماران مبتلابه دیابت تفاوت معنا داری وجود ندارد.
نتیجه گیریبه نظر می رسد هر دو رویکرد به یک اندازه بر فعالیت های خودمراقبتی و اجتناب شناختی-رفتاری در بیماران مبتلا به دیابت اثرگذار است.
کلید واژگان: درمان فراتشخیصی یکپارچه, امید درمانی, فعالیت های خودمراقبتی, اجتناب شناختی-رفتاریBackgroundThe comparison of different psychological approaches in terms of their effect on psychological variables is of interest to many researchers. In this regard, the purpose of this research is to compare the effectiveness of unified transdiagnostic treatment and hope therapy on self-care activities and reducing cognitive-behavioral avoidance in patients with type 2 diabetes.
Methods and Materials:
The design of the research is experimental and pre-test and post-test with a control group. The statistical population included all married men and women with type 2 diabetes and members of Ahvaz diabetes society in 1400. 60 of these patients were selected based on the criteria of entry and exit, screening and purposefully, and after matching, they were randomly assigned in 3 groups of 20 people. Research tools included diabetes self-care activities scale (Toobert et al. 2000) and cognitive-behavioral avoidance scale (Ottenbreit and Dobson, 2004). Data were analyzed through multivariate (MANCOVA) and univariate (ANCOVA) analyzes using SPSS software.
FindingsThe results showed that integrated transdiagnostic treatment and hope therapy were effective on self-care activities and cognitive-behavioral avoidance in patients with diabetes (p<0.05); in addition, the results showed that there is no significant difference between the effectiveness of two types of intervention in patients with diabetes.
ConclusionsIt seems that both approaches are equally effective on self-care activities and cognitive-behavioral avoidance in patients with diabetes.
Keywords: Unified Transdiagnostic Treatment, Hope Therapy, Self-Care Activities, Cognitive-Behavioral Avoidance -
مقدمه
مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماریهای مزمن سیستم عصبی مرکزی است. مزمن بودن بیماری، پیش آگهی نامعلوم، درمان غیرقطعی و درگیر ساختن فرد در سنین جوانی، تبعات متعدد روانی-اجتماعی ایجاد میکند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی مداخله گروهی مبتنی بر رویکرد امید درمانی بر سلامت عمومی و امیدواری مبتلایان به اماس انجام شد.
مواد و روش ها:
این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه بود. جمعیت پژوهش شامل تمامی زنان مبتلا به بیماری اماس تحت پوشش انجمن اماس شهر کرمانشاه بود که از میان آنها به شیوه در دسترس، 30 نفر انتخاب و با انتساب تصادفی در دو گروه مساوی 15 نفری گمارش شدند. اطلاعات با چک لیست اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سلامت عمومی Goldberg و پرسشنامه امیدواری Herth گردآوری شد. برنامه مبتنی بر امید درمانی طی 8 جلسه هفتگی به مدت 5/1 ساعت برای گروه آزمایش اجرا شد اما گروه گواه این برنامه را دریافت نکردند. داده ها با روش تحلیل کواریانس چندمتغیری تحلیل شد.
یافته ها:
تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0>p)، به نحوی که برنامه امید درمانی موجب ارتقای امید (40/8=F، 012/0>p، 619/0=Eta) و سلامت عمومی در گروه آزمایش شد (42/23=F، 008/0>p، 631/0=Eta). میانگین نمره شاخص های اضطراب، افسردگی، عملکرد اجتماعی و علایم جسمانی در آزمودنی های گروه آزمایش در پسآزمون بهبود نشان داد (05/0>p).
نتیجه گیری:
به نظر می رسد امید درمانی گروهی در بهبود میزان امیدواری و ارتقای سلامت عمومی بیماران اماس از اثربخشی مطلوبی برخوردار باشد. لذا استفاده از مداخلات روانشناختی در محیط های درمانی پیشنهاد میگردد.
کلید واژگان: امید درمانی, سلامت عمومی, امیدواری, بیماری ام اسIntroductionMultiple sclerosis is one of the most common chronic diseases affecting the central nervous system. The chronic nature of the disease, the unknown prognosis, the uncertain treatment, and the involvement of the individual at a young age lead tonumerous psychosocial consequences for these patients. Therefore, this study was conducted to determine the effectiveness of group intervention based on the hope therapy approach in general health and hope of patients with MS.
Materials and MethodsThis was a quasi-experimental study with a pre-test-post-test design and a control group. The study population included all women with MS under the auspices of the Kermanshah MS Association, among which 30 people were selected by convenience sampling and randomly assigned to two equal groups of 15 people. Data were collected using a checklist of demographic information, General Health Questionnaire (Goldberg & Hillier, 1979), and Hope Questionnaire (Herth, 1989). The hope-based therapy program was administered to the experimental group for 1/5 hours in 8 weekly sessions, but the control group did not receive this program. Data were analyzed by multivariate analysis of covariance.
ResultsData analysis showed that there was a significant difference between the mean post-test scores of the experimental and control groups (p<0.05) so that the hope therapy program promotes hope (F= 8.40, p<0.012, Eta= 0.619) and general health in the experimental group (F= 23.42, p<0.008, Eta= 0.631). Moreover, the mean scores of anxiety, depression, social functioning, and physical symptoms in the experimental group showed improvement in the post-test.
ConclusionIt seems that, as a treatment of choice, group hope therapy is effective in improving the level of hope and promoting the general health of MS patients. Therefore, the use of psychological interventions in therapeutic settings is recommended.
Keywords: Hope Therapy, General health, hope, MS -
زمینه و هدف
در تمام ادیان آسمانی و مکتب های بشری بر مسله امید تاکید شده است. از نظر اسلام اگر نا امیدی بر کسی غلبه کند به کفر و دوری از رحمت خداوند نزدیک می شود . امید نقطه شروع تکامل انسان در قرآن، به سوی خلیفه الله و مظهر تجلی اسمای الهی است. پژوهش حاضر با هدف نقش امید درمانی در شفای بیمارهای جسمی و روحی و کاربرد نقش امید در طب در حوزه سلامت معنوی انجام گرفته شده است.
روش هااین تحقیق با روش توصیفی و تحلیلی و به شیوه کتابخانه ای و با مراجعه به منابع تفسیری و روایی مرتبط با آموزه های دینی انجام گرفته است.
یافته هابر اساس یافته ها این پژوهش داشتن امید به آینده ی برای پیشگیری و درمان بیماری ها جسمی و روانی نقش اساسی دارد. امید، می تواند از افراد در برابر رویدادهای استرس زای زندگی حمایت کند و از طرفی بیماران جسمی با داشتن امید می توانند بر نارسایی هایی سیستم ایمنی خود غلبه کرده و باعث تقویت سیتم ایمنی در مقابل بیماری ها شوند. همچنین قرآن کریم و سیره اولیای الهی منبع و سرچشمه تولید امید و امیدواری می باشند که بیماران می توانند از این چشمه های امید سیراب گردند و جسم و روح خود را شفا نمایند زیرا امید حقیقی در ارتباط با «الله» است. امید آنچنان در اسلام دارای اهمیت است که قرآن آن را مرز بین کفر و ایمان تعبیر کرده است
نتیجه گیریبراساس نتایج این پژوهش توجه به آموزه های دینی می تواند باعث ارتقا سطح امیدواری افراد شود. ارتقا سطح امیدواری و امید به آینده در هر مرحله ای از زندگی فرد عامل تحرک، نشاط و موفقیت بوده است که در این زمینه افراد بیمار برای بازیابی سلامت جسمی و روانی خود می توانند از مقوله امید درمانی بهرمند گردند.
کلید واژگان: امید درمانی, بیماری, سلامت, دین, درمانBackground and purposeIn all heavenly religions and human schools, the issue of hope is emphasized. According to the religion of Mobin Islam, if despair overcomes someone, he is close to disbelief and distance from God's mercy. Hope is the starting point of human evolution in the Qur'an, towards the Caliph of God and the manifestation of the divine names. The current research has been conducted with the aim of the role of hope therapy in healing physical and mental diseases and the application of the role of hope in medicine in the field of spiritual health.
MethodsThis research was carried out with a descriptive and analytical method and in a library manner and by referring to interpretive and narrative sources related to religious teachings.
FindingsBased on the findings of this research, having hope for the future plays an essential role in the prevention and treatment of physical and mental diseases. Hope can support people against stressful events in life, and on the other hand, physically sick people can overcome the deficiencies of their immune system and strengthen their immune system against diseases. Also, the Holy Qur'an and the lives of the divine saints are the source and source of producing hope and hope that patients can get water from these springs of hope and heal their body and soul because true hope is in connection with "Allah". Hope is so important in Islam that the Qur'an has interpreted it as the boundary between disbelief and faith.
ConclusionBased on the results of this research, paying attention to religious teachings can improve people's level of hope. Improving the level of hope and hope for the future in every stage of a person's life has been the factor of mobility, vitality and success, and in this field, sick people can benefit from the category of hope therapy to restore their physical and mental health.
.Keywords: Therapeutic Hope, Disease, Health, Religion, Treatment -
مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری و امید درمانی بر انسجام روانی و خوددلسوزی در بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه شهر تهران انجام شد. روش مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان و مردان مبتلا به اسکلروزیس چندگانه بودند که در انجمن ام اس تهران تشکیل پرونده داده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 45 بیمار انتخاب شدند و به طور تصادفی و به تساوی به سه گروه امیددرمانی، درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری و گروه کنترل اختصاص داده شدند. ابزار جمع آوری داده ها مقیاس انسجام روانی آنتونووسکی (1993) و مقیاس خوددلسوزی نف (2003) بودند. گروه های آزمایش طی هشت جلسه دوساعته مداخله امید درمانی و مداخله سبک زندگی آدلری قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد امید درمانی بر انسجام روانی و خوددلسوزی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه موثر است (01/0 >P). درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری بر انسجام روانی و خوددلسوزی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه موثر است (01/0 >P). این نتایج در دوره پیگیری حفظ شدند. به مشاوران و روان درمان گران پیشنهاد می شود که این درمان ها را در درازمدت برای افزایش انسجام روانی و خوددلسوزی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه به کارگیرند.
کلید واژگان: سبک زندگی آدلری, امید درمانی, انسجام روانی, خوددلسوزی, اسکلروزیس چندگانهIntroductionThis study aimed to compare the effectiveness of treatment based on Adler lifestyle and hope therapy on psychological cohesion and empathy in patients with multiple sclerosis in Tehran. The study method was quasi-experimental with pre-test and post-test-follow-up design with a control group.
Materials and MethodsThe statistical population of this study included all men and women with multiple sclerosis who had filed in the Tehran MS Association. Using the available sampling method, 45 patients were selected and randomly and equally divided into three groups hope therapy, Adler-based lifestyle therapy and control group. Data collection tools were Antonovsky's (1993) Mental Cohesion Scale and the Self-compassion scale Neff (2003). The experimental groups underwent eight two-hour sessions of hope therapy intervention and Adler lifestyle intervention and the control group did not receive any intervention.
ResultsData analysis using multivariate analysis of covariance showed that hope therapy is effective on psychological cohesion and empathy in patients with multiple sclerosis (P <0.01). Adler lifestyle therapy is effective on psychological cohesion and empathy in patients with multiple sclerosis (P <0.01). These results were maintained during the follow-up period.
ConclusionCounselors and psychotherapists are advised to use these therapies in the long run to increase the psychological cohesion and empathy of patients with multiple sclerosis.
Keywords: Adlerian lifestyle, therapeutic hope, psychological coherence, self-compassion, Multiple Sclerosis -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و چهارم شماره 4 (پیاپی 178، مهر و آبان 1400)، صص 3494 -3504
هدفمطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری و امید درمانی بر انسجام روانی و همدلی در بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه شهر تهران انجام شد.روش کارروش مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان و مردان مبتلا به اسکلروزیس چندگانه بودند که در انجمن ام اس تهران تشکیل پرونده داده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 45 بیمار انتخاب شدند و به طور تصادفی و به تساوی به سه گروه امیددرمانی، درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری و گروه کنترل اختصاص داده شدند. ابزار جمع آوری داده ها مقیاس انسجام روانی آنتونووسکی (1993) و پرسشنامه همدلی دیویس (1983) بودند. گروه های آزمایش طی هشت جلسه دوساعته مداخله امید درمانی و مداخله سبک زندگی آدلری قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد.نتایجتجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد امید درمانی بر انسجام روانی و همدلی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه موثر است (01/0 >P). درمان مبتنی بر سبک زندگی آدلری بر انسجام روانی و همدلی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه موثر است (01/0 >P). این نتایج در دوره پیگیری حفظ شدند.نتیجه گیریبه مشاوران و روان درمان گران پیشنهاد می شود که این درمان ها را در درازمدت برای افزایش انسجام روانی و همدلی بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه به کارگیرند.
کلید واژگان: سبک زندگی آدلری, امید درمانی, انسجام روانی, همدلی, اسکلروزیس چندگانهIntroductionThe aim of this study was to compare the effectiveness of treatment based on Adler lifestyle and hope therapy on psychological cohesion and empathy in patients with multiple sclerosis in Tehran.
Material and MethodThe study method was quasi-experimental with pre-test and post-test-follow-up design with control group. The statistical population of this study included all men and women with multiple sclerosis who had filed in the Tehran MS Association. Using available sampling method, 45 patients were selected and randomly and equally divided into three groups of hope therapy, Adler-based lifestyle therapy and control group. Data collection tools were Antonovsky (1993) Mental Cohesion Scale and Davis Empathy Questionnaire (1983). The experimental groups underwent eight two-hour sessions of hope therapy intervention and Adler lifestyle intervention and the control group did not receive any intervention.
ResultsData analysis using multivariate analysis of covariance showed that hope therapy is effective on psychological cohesion and empathy in patients with multiple sclerosis (P <0.01). Adler lifestyle therapy is effective on psychological cohesion and empathy in patients with multiple sclerosis (P <0.01). These results were maintained during the follow-up period.
ConclusionCounselors and psychotherapists are advised to use these therapies in the long run to increase the psychological cohesion and empathy of patients with multiple sclerosis.
Keywords: Adlerian lifestyle, hope therapy, psychological cohesion, Empathy, Multiple Sclerosis -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و چهارم شماره 2 (پیاپی 176، خرداد و تیر 1400)، صص 2807 -2825مقدمه
مولتیپل اسکلروز یک بیماری مزمن عصب شناختی است که بررسی روشهای درمانی آن مورد توجه پژوهشگران حیطههای مختلف قرار گرفته است. لذا هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی مداخله آموزشی مبتنی بر رویکرد امید درمانی و رویکرد شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر حمایت اجتماعی ادراکشده زنان مبتلا به بیماری ام اس بود.
روش کارپژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری سه ماهه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از کلیه زنان دارای بیماری ام اس و عضو انجمن ام اس ایران بود که از این جامعه تعداد 36 نفر به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراکشده زیمت و همکاران (1988) بود. پس از آن گروههای آزمایش مداخلات شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی و امید درمانی را دریافت کردند و گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکرد. دادهها با استفاده از روش تحلیل واریانس مختلط به کمک نرمافزار SPSSV19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایجنتایج نشان داد در متغیر حمایت اجتماعی ادراک شده بین سه گروه تفاوت معنیداری وجود دارد (05/0>P). گروههای مداخله در متغیر حمایت اجتماعی تفاوت معنیداری با گروه گواه داشتند. همچنین بین دو گروه امید درمانی و شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی در متغیر حمایت اجتماعی تفاوت معنیداری مشاهده شد (05/0>P).
نتیجه گیریبنابراین میتوان گفت روشهای امید درمانی و شناختدرمانی مبتنی بر ذهنآگاهی بر حمایت اجتماعی ادراک شده زنان دارای بیماری مولتیپل اسکلروز اثربخش می باشد.
کلید واژگان: حمایت اجتماعی ادراک شده, شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی, امید درمانی, مولتیپل اسکلروز, زنانIntroductionMultiple sclerosis is a chronic neurological disease whose treatment methods have been considered by researchers in various fields. Therefore, the aim of this study was to compare the effectiveness of educational intervention based on hope therapy approach and mindfulness-based cognitive therapy approach on perceived social support of women with MS.
MethodsThe present study was a quasi-experimental with pre-test-post-test design and quarterly follow-up with a control group. The statistical population of the present study consisted of all women with inflammatory bowel disease and a member of the Iranian inflammatory disease association. From this population, 36 people were selected by available non-random sampling method. The research instrument was the Perceived Social Support Questionnaire of Zimet et al. (1988). The experimental groups then received cognitive-therapeutic interventions based on mindfulness and hope therapy, and the control group did not receive any intervention. Data were analyzed using mixed analysis of variance using SPSSV19 software.
ResultsThe results showed that there was a significant difference in the perceived social support variable between the three groups (P <0.05). Intervention groups in the social support variable were significantly different from the control group. Also, there was a significant difference between the two groups of hope therapy and mindfulness-based cognitive therapy in the social support variable (P <0.05)
ConclusionTherefore, it can be said that mindfulness and cognitive therapy methods based on mindfulness are effective on perceived social support of women with multiple sclerosis.
Keywords: Perceived Social Support, Mindfulness-Based CognitiveTherapy, Hope Therapy, Multiple Sclerosis, Women -
مقدمه
با توجه به افزایش جمعیت سالمندان و شیوع اختلالات روان در این گروه، انجام مداخلات جهت ارتقاء سطح سلامت روان آن ها حایز اهمیت می باشد. روحیه نیز یکی از ابعاد سلامت روان است که بر همه ابعاد سلامتی انسان تاثیر می گذارد. لذا این پژوهش با هدف تعیین تاثیر امید درمانی بر روحیه سالمندان شهر گناباد انجام شد.
روش کاراین مطالعه تجربی درسال 1394 در شهر گناباد انجام شد. جامعه آماری تمام سالمندان تحت پوشش مراکز سلامت جامعه بودند. 50 سالمند که معیار های ورود به مطالعه را داشتند به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب و بصورت مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های مشخصات جمعیت شناختی و سنجش روحیه فیلادلفیا بود. قبل از مداخله پرسشنامه ها تکمیل شد و سپس برای گروه آزمایش روان درمانی مبتنی بر نظریه امید اشنایدر طی 8 جلسه 90 دقیقه ای و هفته ای یک بار انجام شد. مجددا بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله پرسشنامه تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های آنالیز واریانس، کای اسکویر و تی مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد.
یافته هانتایج مطالعه نشان داد میانگین نمره روحیه یک ماه بعد از مداخله در گروه آزمایش و کنترل به ترتیب برابر با 73/1 ± 00/14 و 02/3 ± 33/7 بود. در گروه آزمایش میزان نمرات ابعاد روحیه، بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است (05/0>P).
نتیجه گیریبا توجه به اینکه در این مطالعه امید درمانی در افزایش روحیه سالمندان تاثیر مثبت داشت، پیشنهاد می شود از این روش برای مراقبت بهتر از سالمندان و در جهت افزایش روحیه آن ها در جامعه، بیمارستان و خانه سالمندان استفاده شود.
کلید واژگان: امید درمانی, روحیه, سالمندانIntroductionAccording to increase in the elderly population and the prevalence of mental disorders in this group, it is important to perform interventions to improve their mental health. Morale is also one of the dimensions of mental health that affects all aspects of human health. This study was conducted to determine the effect of hope therapy on the morale of the elderly.
MethodThis experimental study was conducted in 2015 in Gonabad city. The statistical population of all elderly people was covered by community health centers. Fifty elderly people who met the inclusion criteria were systematically randomly selected and equally divided into experimental and control groups. The research instruments included demographic questionnaires and Philadelphia morale. Questionnaires were completed before the intervention and then for the intervention group, psychotherapy based on Schneiderchr('39')s theory was performed in 8 sessions of 90 minutes and once a week. The questionnaire was completed again immediately and one month after the intervention. Data were analyzed by analysis of variance, chi-square and independent t-test using SPSS 16 software.
ResultsThe results showed that the mean morale score one month after the intervention in the experimental and control groups was respectively 14.00 ± 1.73 and 7.33 ± 3.02. In the experimental group, the score of morale dimension scores, immediately and one month after the intervention, increased significantly compared to the control group (P <0.05).
ConclusionsConsidering that in this study, hope therapy had a positive effect on increasing the morale of the elderly, it is suggested that this method be used to better care for the elderly and to increase their morale in the community, hospital and nursing home.
Keywords: Hope therapy, Morale, Elderly -
مقدمه
اخیرا میان روانشناسان غربی و دانشمندان علوم انسانی، مثبت اندیشی و داشتن نگرشی امیدوارانه به زندگی، به عنوان یکی از موثرترین روش های درمان بیماری های روانی، به ویژه ناامیدی و افسردگی، مورد توجه قرار گرفته است که در این زمینه درمان یکپارچه توحیدی اثرپذیری خوبی از خود نشان داده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی الگوی قرآنی- روایی امید درمانی با رویکرد درمان یکپارچه توحیدی بر امید به زندگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد.
روش بررسیدر این پژوهش نیمه آزمایشی، از بین کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، نمونه ای به حجم 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و جایگزینی تصادفی در دو گروه (15 نفره) انتخاب شد. دوره ی مشاوره گروهی در 5 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. از مقیاس امید اسلامی خلیلیان شلمزاری، جندقی و پسندیده (1392) برای گردآوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون کواریانس چند متغیری تحلیل شد.
یافته ها:
ضریب اندازه ی اثر نشان می دهد که 89 درصد تفاوت دو گروه آزمایش و کنترل مربوط به مداخله ی آزمایشی (000/0 <p) است. مقدار F نشان می دهد که ابعاد امید به زندگی (هدف، تلاش، اسباب، تکیه گاه، موانع امید، رابطه فرد و تکیه گاه و راه حل) گروه آزمایش افزایش یافته و در سطح معناداری 05/0 a= معنادار بود.
یافته هاالگوی قرآنی- روایی امید درمانی با رویکرد درمان یکپارچه توحیدی (به صورت مشاوره گروهی) می تواند بر امید به زندگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد روش درمانی موثری باشد.
کلید واژگان: امید درمانی, امید در قرآن و روایات, الگوی درمان یکپارچه توحیدی, امید اسلامیIntroductionRecently, positive thinking and having a hopeful outlook on life have been considered as one of the most effective treatments for mental illness, especially hopelessness and depression among Western psychologists and humanities scientists. In this regard, monotheistic integrated treatment showed a good effect. The aim of this study was to investigate the effectiveness of the Quranic-narrative model of hope therapy with the approach of integrated monotheistic treatment on the life expectancy of students of Shahid Sadoughi University of Medical Sciences in Yazd.
MethodIn this quasi-experimental study, a sample of 30 people was selected from all students of Shahid Sadoughi University of Medical Sciences in Yazd by convenience sampling. The participants were divided into two groups randomly (each group had 15 members). The group-counseling course was conducted in 5 sessions for the experimental group. To collect the data, Islamic Hope Scale of the Khalilian Shalamzari, Jandaghi, and Pasandideh (2013) was used. Data were analyzed using multivariate covariance test.
ResultsThe Quranic-narrative model of hope therapy using the integrated monotheistic treatment approach (in the form of group counseling) can be an effective treatment method on the life expectancy of students of Shahid Sadoughi University of Medical Sciences in Yazd.
ConclusionThe effect size coefficient showed that 89% of the difference between the experimental and control groups was related to the experimental intervention (P <0.000). The value of F indicated that the dimensions of life expectancy (purpose, effort, means, support, barriers to hope, relationship between person and support, and solution) increased in the experimental group at the significant level of α=0.05.
Keywords: Hope Therapy, Hope in Quran, hadiths, Monotheistic Integrated Treatment Model, Islamic Hope -
مقدمه
مراقبت های تسکینی برای ارتقای کیفیت زندگی بیماران مزمن، اهمیت بسیاری دارد. در این میان، ارایه شیوه های آموزش مراقبت تسکینی به پرستاران یکی از راه های مهم در توسعه و تکامل این گونه مراقبت هاست. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر مشاوره معنوی و امیددرمانی بر خودکارآمدی مراقبت های تسکینی دانشجویان پرستاری بود.
روش کاراین مطالعه از نوع تجربی بود. جامعه آماری دانشجویان پرستاری سال آخر دانشگاه آزاد ارومیه را شامل می شد. نمونه گیری به صورت سرشماری صورت گرفت. نمونه ها نیز شامل 61 دانشجوی سال آخر پرستاری بودند که از روی فهرست کامل دانشجویان به دست آمد و سپس به دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (31 نفر) تقسیم شدند. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه دوقسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه خودکارآمدی عملکرد بالینی بود. گروه مداخله به مدت 9 جلسه آموزش امیددرمانی و مشاوره معنوی دریافت کرد، ولی گروه مداخله آموزشی دریافت نکرد. نتایج مداخله بعد از 9 جلسه با همان پرسشنامه، مجدد ارزیابی شد.
یافته هاآزمون t گروه های مستقل نشان می دهد، میانگین امتیازات کلی خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری قبل از اجرای آموزش مشاوره معنوی و امیددرمانی، اختلاف معنی داری نداشت (>0/05P)؛ در حالی میانگین امتیازات کلی خودکارآمدی عملکرد بالینی بین گروه مداخله و کنترل بعد از اجرای برنامه آموزش مشاوره معنوی و امیددرمانی، اختلاف معنی داری داشت (0/02=P، 6/63=t).
نتیجه گیریبراساس نتایج این مطالعه می توان گفت مشاوره معنوی و امیددرمانی در خودکارآمدی مراقبت های تسکینی دانشجویان پرستاری موثر است و می تواند در زمینه آموزش محتوای مراقبت های تسکینی و پرستاری الگو مدار از بیماران صعب العلاج استفاده شود. آنچه از مطالعات انجام شده در ایران مشخص می شود، بیانگر این واقعیت است که در حال حاضر مشکل اصلی سیستم پرستاری درباره مراقبت تسکینی از مبتلایان به بیماران صعب العلاج این است که این نوع از مراقبت دارای چارچوب واضحی برای پرستاران نیست و به طور جدی در متن برنامه آموزشی رسمی قرار ندارد.
کلید واژگان: مشاوره معنوی, امید درمانی, مراقبت تسکینی, دانشجوی پرستاری, خودکارآمدیIntroductionPalliative care is of great importance for improving the quality of life of chronic patients and providing palliative care education to nurses is one of the important ways in the development of such care. The purpose of this study was to determine the effect of spiritual counseling and hope therapy on self-efficacy of palliative care of nursing students.
MethodsThis was an experimental study. The statistical population consisted of senior nursing students of Urmia Azad University, Urmia, Iran. The samples were selected from the complete list of students using census sampling and then divided into intervention and control groups. Data were collected using a two-part questionnaire including demographic information and clinical practice self-efficacy questionnaire. The intervention group received 9 sessions of training on hope and spiritual counseling but the intervention group did not receive training. The intervention results were re-gathered after 9 sessions using the same questionnaire.
ResultsIndependent-sample t-test showed that the mean scores of overall clinical self-efficacy scores of nursing students before spiritual counseling and hope therapy were not significantly different (P>0.05), while the same test showed that there was a significant difference between the mean scores of clinical self-efficacy between intervention and control groups after spiritual counseling and hope therapy program (t=63.6, P=0.02).
ConclusionThe results of this study showed that spiritual counseling and hope therapy training is effective on self-efficacy of palliative care of nursing students and can be used in palliative care teaching and pattern-based nursing care for a variety of patients.
Keywords: Spiritual counseling, Hope therapy, Palliative care, Nursing student, Self-efficacy -
مقدمه
با توجه به کاهش امید در سالمندی یک راهکار احتمالی برای ارتقاء کیفیت زندگی در این دوره امید درمانی است. لذا این مطالعه با هدف "بررسی اثر امید درمانی گروهی بر کیفیت زندگی سالمندان" طراحی گردید.
روش کارپژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که در آن 56 سالمند شرکت داشتند . نمونه ها به روش تصادفی سازی بلوکی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه آزمون امید درمانی گروهی را 8 جلسه 90 دقیقه ای طی 4 هفته دریافت کرد. گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نمرات کیفیت زندگی در شروع، پایان و 4 هفته پس از پایان مطالعه اندازه گیری شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های "کیفیت زندگی سالمندان لیپاد" و "معاینه مختصر وضعیت روانی" استفاده شد. داده ها با نرم افزارspss نسخه 16 با استفاده از آزمون های فیشر، مجذور کای، تی مستقل، من ویتنی یو و اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل شد.
یافته هامیانگین نمره کیفیت زندگی درشروع مطالعه درگروه های آزمون و کنترل تفاوت آماری معنی دار نداشت اما در پایان مداخله گروه آزمون (10.28±54.64) و گروه کنترل (12.72 ± 38.96) و چهار هفته پس از پایان مداخله گروه آزمون (8.95 ± 52.75) و گروه کنترل (12.54 ± 38.54) تفاوت آماری معنی دار مشاهده شد (0.000<p) تفاوت بین نمرات دو گروه درپایان و چهار هفته پس از پایان مداخله در تمامی ابعاد کیفیت زندگی بجز دو بعد عملکرد اجتماعی و جنسی از نظر آماری معنی دار بود.
نتیجه گیریمراقبین سلامت، پرستاران و کارشناسان سلامت روان می توانند از امید درمانی گروهی برای افزایش کیفیت زندگی سالمندان استفاده نمایند.
کلید واژگان: امید درمانی, سالمند, کیفیت زندگیIntroductionGiven the decline in hope during period, one possible strategy for improving the quality of life in this period is hope therapy. Therefore, this study was designed to investigate the effect of group hope therapy on quality of life.
MethodsA clinical trial study was performed on 56 elderly patients. Samples were randomly divided into two groups; control and intervention. The experimental group received group hope therapy for 8 sessions of 90 minutes during 4 weeks. The control group received no intervention. Quality of life scores were measured at the beginning, end and 4 weeks after the end of the study. Data were collected using "LIPAD elderly quality of life" and "Brief Psychological Status Examination". Data were analyzed by SPSS16 software using Fisher's exact test, chi-square, independent t-test, Mann-Whitney test and repeated measures.
ResultsAt the beginning of the study, there was no significant difference between the mean score of quality of life in the experimental group and control group, but at the end of the intervention, between the experimental group (54.64±10.28) and the control group (38.96±12.72), and four weeks after the end of the intervention, the experimental group (52.75±8.95) and the control group (38.54±12.54) significant difference was observed (P<0.0001). The scores of all dimensions of quality of life (except social and sexual function) were significantly different in the two groups at the end and four weeks after the intervention
ConclusionHealth care providers, nurses and mental health professionals can use hope group therapy to increase the quality of life in the elderly.
Keywords: Hope Therapy, Elderly, Quality of Life -
مقدمه
امروزه سرطان پستان به عنوان یکی از مهم ترین بیماری ها، شایع ترین سرطان و دومین علت مرگ در میان زنان به شمار می رود و تخلیه پستان یکی از روش های درمانی اولیه آن است. در نتیجه پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر امید درمانی بر کیفیت خواب، بهزیستی ذهنی و سرسختی سلامت در مبتلایان سرطانی با تخلیه پستان انجام شد.
روش کارمطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه های مداخله و کنترل بود. جامعه پژوهش مبتلایان سرطانی با تخلیه کامل پستان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر زاهدان در سال 1397 بودند. نمونه پژوهش 38 زن بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی به کمک قرعه کشی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. گروه مداخله 8 جلسه 90 دقیقه ای با روش امید درمانی آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ، پرسشنامه بهزیستی ذهنی و سیاهه تجدیدنظرشده سرسختی سلامت بودند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری به کمک نرم افزار SPSS-23 تحلیل شدند.
یافته هانتایج نشان داد که گروه های مداخله و کنترل از نظر کیفیت خواب، بهزیستی ذهنی و سرسختی سلامت تفاوت معناداری داشتند. به عبارت دیگر امید درمانی به طور معناداری باعث افزایش کیفیت خواب مطلوب، بهزیستی ذهنی و سرسختی سلامت در مبتلایان سرطانی با تخلیه پستان شد (01/0>P).
نتیجه گیرییافته ها حاکی از تاثیر امید درمانی بر ارتقای کیفیت خواب مطلوب، بهزیستی ذهنی و سرسختی سلامت در مبتلایان سرطانی با تخلیه پستان بود. بنابراین پیشنهاد می شود که مشاوران، روانشناسان بالینی و درمانگران از روش امید درمانی برای مداخلات روانشناختی به ویژه برای بهبود کیفیت خواب، بهزیستی ذهنی و سرسختی سلامت استفاده کنند.
کلید واژگان: امید درمانی, بهزیستی ذهنی, سرسختی سلامت, سرطان پستان, کیفیت خوابIntroductionToday breast cancer is as a one of the most important diseases, the most common cancer and the second cause of death among women, and breast evacuation is a one of the its primary treatment methods. As a result, present research aimed to determine the effect of hope therapy on sleep quality, subjective well-being and health hardiness among cancer patients with breast evacuation.
MethodsPresent study was a quasi-experimental with a pre-test and post-test design with an experimental and control groups. The research population was cancer patients with complete breast evacuation referred to the health and care centers of Zahedan city in 2018 year. The sample research was 38 women which selected by available sampling method and randomly with using lottery assigned into two equal groups. The experimental group trained eight 90-minutes session by hope therapy and the control group doesn’t received training. The research instruments were the Pittsburgh sleep quality index, subjective well-being questionnaire and revised health hardiness inventory. Data were analyzed by multivariate analysis of covariance method with using SPSS-23 software.
ResultsThe findings showed that there was a significant difference between the experimental and control groups in terms of sleep quality, subjective well-being and health hardiness. In the other words, hope therapy led to increase desirable sleep quality, subjective well-being and health hardiness among cancer patients with breast evacuation (P<0/01).
ConclusionsThe findings indicated the effect of hope therapy on promoting the desirable sleep quality, subjective well-being and health hardiness among cancer patients with breast evacuation. Therefore, it is suggested that counselors, clinical psychologists and therapists used from hope therapy method to psychological interventions, especially for improve the sleep quality, subjective well-being and health hardiness.
Keywords: Breast Cancer, Health Hardiness, Hope Therapy, Sleep Quality, Subjective Well-being -
کیفیت زندگی این مرحله ضرورتی اجتماعی است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی امیددرمانی بر خوش بینی اسلامی و شادکامی در سالمندان شهر اهواز بود. پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش سالمندان تحت پوشش کمیته امداد شهر اهواز بودند و حجم نمونه شامل 30 نفر از سالمندان بودند که به شیوه نمونه گیری هدفمند با کسب کمترین نمره در آزمون امید به زندگی انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه (15 نفر مداخله و 15 نفر گواه) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خوش بینی اسلامی نوری و بی ریا، پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسش نامه امید به زندگی اسنایدر می باشد. گروه مداخله در 8 جلسه امید درمانی بر اساس نظریه امید اسنایدر شرکت کردند که گروه گواه در آن شرکت نداشتند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس با نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شد. نتایج تحلیل کواریانس تفاوت معناداری در میانگین نمرات خوش بینی اسلامی بین گروه مداخله و گواه (P<0/001) و مقیاس های آن و در میانگین نمرات شادکامی (P<0/001) را نشان داد. بنابراین امیددرمانی موجب افزایش خوش بینی اسلامی و مقیاس های آن و شادکامی در سالمندان شده است. بر اساس یافته های پژوهش، آموزش امیددرمانی در افزایش خوش بینی اسلامی و شادکامی موثر بوده و بنابراین توصیه می شود در مراکز نگهداری از سالمندان به امیددرمانی توجه شود.
کلید واژگان: امید درمانی, خوش بینی اسلامی, شادکامی, سالمندانAge-related cognitive changes are inevitable in old ages, but the influence of variables such as education, fluid intelligence, and social components challenge the exact understanding of these changes and no clear picture on normal cognitive changes relative to age could be made. Therefore, the present study aimed to investigate developmental changes in cognitive components (including STM, WM, inhibition, updating, executive performance, and visual-spatial skills) by controlling the mentioned variables after age 60. Samples included people over 55 living in Tehran among whom 201 participants were selected using a purposive sampling method (48 samples aging 55 to 60, 47 samples aging 60 to 65, 52 samples aging 65 to 70, and 54 over 70). All participants finished high school and showed equal operation in intelligence and social participation tests. Forward Digit Span, Backward Digit Span, Kim Karad visual memory test, Stroop, Wisconsin sorting Cards, spatial orientation tasks, and a researcher-developed questionnaire on social activity and relationships were used to collect data. Results showed meaningful differences in all cognitive tasks among elderly groups (60-65, 65-70, and over). Results reported that, after 60, the given cognitive variables decreased in accordance with age, so that as the age increased cognitive performance decreased in all cognitive tasks of the elderly. Based on these results, a clear image was taken about normal changes of cognition in aging and a cognitive rehabilitation package for older people is suggested.
Keywords: normal aging, cognitive decline, working memory, executive function, spatial orientation -
زمینه و هدف
در بیماران مبتلا به Multiple Sclerosis (MS)، درد پدیده شایعی است و نقش مهمی در سلامت روان و کیفیت زندگی این بیماران دارد؛ بدین منظور هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری و گروه درمانی مبتنی بر امید بر ادراک درد بیماران مبتلا به MS است.
مواد و روش هاپژوهش حاضر نیمه تجربی است که با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل صورت گرفته است. از میان بیماران مبتلا به MS دچار درد که به متخصصان مغز و اعصاب در شهر کرج در شش ماهه اول سال 96 مراجعه کردند، 45 نفر به صورت هدفمند و دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره (دو گروه مداخله و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. هر گروه مداخله، 8 جلسه تحت درمان گروهی قرار گرفتند و گروه گواه در این مدت با مداخلات شناختی-رفتاری و امیددرمانی مواجه نشدند. ادراک درد بیماران در مراحل پیش آزمون و پس آزمون با پرسشنامه درد (MPQ) اندازه گیری شد.
یافته هابراساس نتایج به دست آمده ، هم درمان CBT و هم درمان مبتنی بر امید بر کاهش ادراک درد بیماران دچار ام اس تاثیر معنی داری دارد (0/05,). همچنین تاثیر درمان شناختی-رفتاری بر مولفه درد عاطفی در مقایسه با درمان مبتنی بر امید تفاوتی معنی دار دارد (0/05>P).
نتیجه گیرینتایج پژوهش حاضر بیان کننده اهمیت هر دو روش به ویژه روش درمان شناختی-رفتاری در کاهش ادراک درد بیماران مبتلا به MS است؛ بنابراین مشاوران و درمانگران می توانند از هر دو روش برای کاهش درد در این بیماران استفاده کنند.
کلید واژگان: امید درمانی, درمان شناختی رفتاری, مولتیپل اسکلروزیسBackground and ObjectiveIn patients with multiple sclerosis, pain is a common phenomenon and plays an important role in mental health and quality of life of these individuals. Therefore, the purpose of this study was to compare the efficacy of cognitive behavioral group therapy and hope-based group therapy on perception of pain in patients with MS.
Materials and MethodsThis is a quasi-experimental study with pre-test and post-test design and control group. 45 patients were randomly selected from MS patients with pain who referred to neurological and neurology specialists in Karaj, Iran , in the first six months of 2017. The participants were assigned to three groups with 15 subjects (two intervention groups and one control group). Each intervention group was treated for 8 sessions and the control group did not receive cognitive behavioral interventions and hope-based therapy. Pain perception was measured in pretest and posttest with Pain Questionnaire (MPQ).
ResultsIndependent results showed that both cognitive-behavioral therapy and hope-based therapy had a significant effect on pain relief in MS patients (P=0.05). Also, the effect of cognitive-behavioral therapy on emotional pain was significantly different from that of hope-based therapy (P<0.05).
ConclusionThe results indicated the importance of both methods, especially cognitive behavioral therapy, in reducing pain perception in patients with MS. Therefore, counselors and therapists can use both methods to reduce pain in these patients.
Keywords: Hope therapy, cognitive-behavioral therapy, multiple sclerosis -
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، سال بیست و هفتم شماره 4 (پیاپی 152، تیر 1398)، صص 1482 -1495مقدمههدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش شناختی- رفتاری و امید درمانی بر کیفیت زندگی، امید به زندگی و تاب آوری در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز درمانی تالاسمی بوشهر در سال 1396 بود.روش بررسیاین پژوهش به روش تجربی انجام شد. نمونه گیری به روش سرشماری بود و 21 بیمار مبتلا به تالاسمی استان بوشهر به روش تصادفی به 2 گروه آزمایشی آموزش شناختی-رفتار و آموزش امید درمانی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. جهت بررسی پژوهش حاضر از پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی، امید به زندگی اشنایدر و تاب آوری کانر و دیویدسون استفاده گردید. همه بیماران پیش از مداخله و پس از آن، پرسش نامه های مذکور را تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 استفاده شد.نتایجدر گروه آزمایش اکثریت بیماران زن، مجرد، و دارای مدرک لیسانس بودند. به طور مشابه، اکثریت در گروه کنترل به زنان و متاهلین تعلق داشت اما بیماران دارای مدرک لیسانس در اقلیت بودند. نتایج نشان داد آموزش شناختی - رفتاری و امیددرمانی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری اثربخش بوده است (05/0p-value<). آموزش شناختی - رفتاری بر کیفیت زندگی، امید به زندگی و تاب آوری تاثیر گذار بود و به ترتیب موجب افزایش (37%)، (14%) و (20%) آن ها شد. امیددرمانی نیز بر کیفیت زندگی، امید به زندگی و تاب آوری تاثیر گذار بود و به ترتیب موجب افزایش (98%)، (29%) و (11%) آن ها شد. هم چنین یافته های پژوهش حاضر نشان داد آموزش امید درمانی نسبت به آموزش شناختی- رفتاری از اثربخشی بالاتری در افزایش کیفیت زندگی، امید به زندگی و تاب آوری برخوردار بوده است.نتیجه گیرینتایج پژوهش بیانگر اثربخشی آموزش شناختی-رفتاری و امیددرمانی بر افزایش کیفیت زندگی، امید به زندگی و تاب آوری بیماران مبتلا به تالاسمی بود، بنابراین توجه به مداخلات روان شناختی فوق، علاوه بر درمان های جسمی بیماران، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.کلید واژگان: شناختی-رفتاری, امید درمانی, کیفیت زندگی, امید به زندگی, تاب آوری, تالاسمیJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:27 Issue: 4, 2019, PP 1482 -1495IntrodutionThe aim of the present study was to investigate the efficacy of cognitive-behavioral therapy and hope therapy on quality of life, life expectancy, resiliency in patients with thalassemia who went to Bushehr Thalassemia Therapy Center in 2017.MethodsThe study was experimental and census was used. It consisted of 21 patients with thalassemia in Bushehr province who were randomly divided into two experimental groups of cognitive-behavioral therapy and hope therapy and one control group. To conduct the research, World Health Organization Quality of Life Questionnaire, Life Expectancy Questionnaire by Schneider and Connor–Davidson Resilience Scale were used. All the patients completed the questionnaires before and after the intervention. In order to analyze data, analysis of covariance was performed.ResultsIn the therapy group, the majority of the patients were female, single and held a bachelor's degree. Similarly, in the control group, the highest proportion belonged to females and married patients, whereas a minority held a bachelor's degree. Compared with the control group, the findings of analysis of covariance revealed that both cognitive-behavioral therapy and hope therapy were significantly effective (p-value<0.05). Cognitive-behavioral therapy significantly increased quality of life, life expectancy and resiliency (37%), (14%) and (20%), respectively. Also, hope therapy significantly increased quality of life, life expectancy and resiliency (98%), (29%) and (11%), respectively. The findings showed that hope therapy was more effective than cognitive-behavioral therapy in increasing quality of life, life expectancy and resiliency.ConclusionThe results indicated that cognitive-behavioral therapy and hope therapy were effective in enhancing the quality of life, life expectancy and resiliency in the patients with thalassemia. Hence, considering psychological interventions, in addition to physical therapies, is of particular importance.Keywords: Cognitive–behavioral therapy, Hope therapy, Quality of life, Life expectancy, Resiliency, Thalassemia
-
مقدمهاختلال استرس پس از سانحه نوعی اختلال مرتبط با استرس است و در افرادی که در معرض حوادث آسیب رسان شدید قرار گرفتند، بروز می کند و باعث مشکلات روانشناختی زیادی می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی امید درمانی بر بهزیستی روانشناختی و تاب آوری در بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه انجام شد.روش کاراین پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مراجعه کننده به کلینیک مشاوره قطعه گمشده شهر تهران در سال 1396 بودند. نمونه پژوهش 40 بیمار بودند که با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 2 ساعته به مدت یک ماه با روش امید درمانی آموزش دید. داده ها با کمک پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی و تاب آوری جمع آوری و برای ارزیابی اختلال استرس پس از سانحه از مصاحبه بالینی استفاده شد. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند.یافته هایافته ها نشان داد در مرحله پس آزمون گروه های آزمایش و کنترل در بهزیستی روانشناختی و تاب آوری تفاوت معناداری داشتند. به عبارت دیگر امید درمانی باعث افزایش معنادار بهزیستی روانشناختی و تاب آوری بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه شد.نتیجه گیرینتایج حاکی از اهمیت امید درمانی در بهبود بهزیستی روانشناختی و تاب آوری می باشد. بنابراین روش امید درمانی می تواند توسط مشاوران و درمانگران برای بهبود بهزیستی روانشناختی و تاب آوری بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مورد استفاده قرار گیرد.کلید واژگان: امید درمانی, بهزیستی روانشناختی, تاب آوری, اختلال استرس پس از سانحهIntroductionPost-traumatic stress disorder is considered as a disorder that is associated with the stress which is expressed in people who exposed to severe harmful events and causes a lot of psychological problem. Present research aimed to determine the effectiveness of hope therapy on psychological well-being and resilience in patients with post-traumatic stress disorder.MethodsThis research was a semi-experimental with a pre-test and post-test design with a control group. The research population was included patients with post-traumatic stress disorder referring to Ghate Gomshodeh counseling clinic of Tehran city in 2017 year. The research sample was 40 patients were selected by available sampling method and randomly assigned to two groups. The experimental group educated hope therapy for 8 sessions of 2 hours over a period of one month. Data were collected by using the questionnaires of psychological well-being and resilience and to assess post-traumatic stress disorder was used from clinical interview. The data were analyzed by MANCOVA method.ResultsThe findings showed that in the post-test stage there was a significant difference between the experimental and control groups in psychological well-being and resilience. In the other words, hope therapy significantly led to increase the psychological well-being and resilience of patients with post-traumatic stress disorder.ConclusionsThe results indicate the importance of hope therapy in the improvement the psychological well-being and resilience. Therefore, hope therapy method can be used by counselors and therapists to improve the psychological well-being and resilience of patients with post-traumatic stress disorder.Keywords: Hope Therapy, Psychological Well-being, Resilience, Post-traumatic Stress Disorder
-
زمینه و هدفاختلال طیف اوتیسم با مشکلات در زمینه عملکرد اجتماعی، ارتباطات و وجود رفتارهای تکراری و قالبی مشخص شده است. به خاطر مشکلات فراوان این کودکان، خانواده ها و به خصوص مادران، از تنش ها و فشارهای روانی بسیاری رنج می برند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر امید درمانی به شیوه گروهی بر تاب آوری مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم طراحی و انجام شد.روش بررسیپژوهش حاضر، مداخله ای نیمه تجربی بود که با بهره گیری از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه این پژوهش را تمامی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم مراجعه کننده به مرکز توانبخشی ندای عصر (ویژه کودکان اتیسم) در شهر تهران در سال 1395 تشکیل می دادند که کودکان آنها تشخیص اختلال اتیسم را توسط یک روانپزشک متخصص اطفال و یک روانشناس بالینی دریافت کرده بودند. 30 مادر دارای کودک اوتیستیک که کمترین نمرات را در پرسشنامه تاب آوری کانر- دیویدسون (2003) کسب نموده بودند و از تاب آوری پایین تری برخوردار بودند، به شیوه در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پس از اخذ پیش آزمون، آزمودنی های گروه آزمایش 8 جلسه امید درمانی به شیوه گروهی را دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل در این مدت در لیست انتظار بودند. پس از پایان جلسات، مجددا شرکت کنندگان دو گروه توسط پرسشنامه مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های پژوهش توسط آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و با بهره گیری از نرم افزار SPSS18 تجزیه و تحلیل شدند.یافته هانتایج تحلیل داده ها حاکی از آن بود که در مرحله پس آزمون، بین آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل از نظر میزان تاب آوری، تفاوت معناداری وجود داشت. بعبارت دیگر جلسات امید درمانی گروهی باعث ارتقای تاب آوری در مادران دارای کودک اوتیستیک شده بود.نتیجه گیریبر اساس نتایج پژوهش، تاثیر امید درمانی بر تاب آوری مادران دارای کودک مبتلا به اوتیسم مورد تایید قرار گرفت. پیشنهاد می شود مراکز ویژه کودکان اوتیسم در سراسر کشور از بسته مداخله ای امید درمانی در جهت کاهش مشکلات روان شناختی و ارتقای سلامت روان والدین این کودکان استفاده نمایند.کلید واژگان: تاب آوری, امید درمانی, اختلال طیف اوتیسمArmaghane-danesh, Volume:22 Issue: 3, 2017, PP 350 -363IntroductionAutism spectrum disorder has been characterized by problems in social function, communication and having repetitive and stereotype behaviors. Due to ample problems of such children, families and particularly mothers suffer from tensions and psychological pressures. The present research was designed and conducted by the aim of investigating the effect of group based hope-therapy on resiliency of mothers of children with autism spectrum disorder.Materials And MethodThe present research was a semi-experimental intervention which was conducted by using a pretest-posttest with control group design. The research population included all the mothers of children with autism spectrum disorder visiting Nedaye-Asr rehabilitation center (specialized for autism children) in Tehran in 2016 whose children were diagnosed to have autism disorder by psychiatrist, pediatrician and clinical psychologist. 30 mothers with autistic children who gained the lowest scores in Connor- Davidson Resiliency Scale (2003) and possessed lower resiliency, were selected by available sampling method and were assigned into experiment and control groups through random assignment. After taking the pretest, subjects of the experiment group received 8 sessions of group based hope-therapy, while the control group were put in the waiting list. After finishing the sessions, the participants of both groups were again evaluated by the questionnaire. The research data were analyzed by univariate covariance analysis test (ANCOVA) and by using SPSS v18. R
esults: Results of the data analysis indicated that in the posttest stage, there was a significant different between the participants of experiment and control groups concerning their resiliency level. In another words, the group based hope-therapy sessions enhanced resiliency among the mothers of autistic children.ConclusionBased on the research results, the effect of hope-therapy on the resiliency of mothers of children with autism was confirmed. It is recommended that the centers specialized for autistic children across Iran would use the hope-therapy interventional package for the purpose of reducing psychological problems and enhancing mental health of parents of these children.Keywords: Resiliency, HopeTherapy, Autism Spectrum Disorder -
زمینه و هدفاعتیاد به مشکلات روان شناختی و بین فردی متعددی از جمله، عدم رضایت از تصویر بدنی و مشکلات جنسی می انجامد. از این رو، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش امید درمانی گروهی بر تصویر بدنی و رضایت جنسی در مردان معتاد انجام شده است.
روش وموادمطالعه حاضر، به صورت نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه مداخله و شاهد و با مشارکت 60 مرد معتاد از کلینک ترک اعتیاد بیمارستان روان پزشکی رازی که به طور تصادفی و بر اساس اکتساب نمره پایین در رضایت جنسی و تصویر بدنی انتخاب و به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شده بودند، انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های Index of Sexual Satisfaction و Fisher Body Image جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-20 و روش آماری تجزیه و تحلیل کوواریانس انجام شد.یافته هانتایج مطالعه نشان داد، میانگین نمرات تصویر بدنی و رضایت جنسی در مرحله پس آزمون در گروه مداخله تغییر معنی داری را نشان داد (P<0.0001). در حالی که این تغییرات در گروه شاهد دیده نشد.نتیجه گیرییافته های مطالعه نشان داد که، امید درمانی به عنوان یک مداخله روان درمانی می تواند به بهبود و ارتقای تصویر بدنی و رضایت جنسی در مردان معتاد کمک کند.کلید واژگان: امید درمانی, تصویر بدنی, رضایت جنسی, مردان, اعتیادBackgroundAddiction has negative consequences on addicted person and his/her family members. The goal of present research was specific effectiveness of Hope group Therapy on Body image and Sexual Satisfaction in Addicted men.Materials And MethodsThe research method was semi- experimental with pre and post test by experimental and control groups. Sixty addicted men were selected from Razzi addiction rehabilitation center in Tehran. The participants were elected randomized from who gained the lower scores in sexual satisfaction and body image questionnaires. They were replaced randomized in two groups of research experimental and control. For gathering data used two questionnaires including, Index of Sexual Satisfaction (ISS) and Fisher Body Image. The collected data were entered into SPSS-20 statistical software and analyzed using Covariance method.ResultsThe findings of research indicated that the mean scores of body image and sexual satisfaction were raised dramatically and significantly after the intervention in experimental group (PConclusionThe results of this study revealed that hope group therapy as a significant psychotherapy intervention can be apply in psychological and rehabilitation centers. This therapy can be improve and help the body image and sexual satisfaction in addicted men.Keywords: Hope therapy, Body image, Sexual satisfaction, Men, Addiction -
زمینه و هدفهدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی امید درمانی گروهی بر تاب آوری و امید به زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان بود.مواد و روش هاروش پژوهش از نوع نیمه تجربی و جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به کلینیک پستان درمانگاه شهید مطهری شهر شیراز در نیمه دوم سال 1394 بود و نمونه آماری پژوهش را دو گروه 15 نفری در غالب گروه کنترل و آزمایش تشکیل می دادند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دویدسون (2003)، پرسشنامه امید اسنایدر (1991) و بسته آموزشی امید درمانی اسنایدر بود. به منظور اجرای پژوهش ابتدا پرسشنامه تاب آوری و امید به زندگی بر روی بیمارن مبتلا به سرطان پستان در گروه کنترل و آزمایش اجرا و سپس به گروه آزمایش برنامه امید درمانی 8 جلسه ای، هر جلسه 90 دقیقه داده شد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. پس از آموزش نیز دوباره پرسشنامه تاب آوری و امید به زندگی بر روی دو گروه اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد.یافته هایافته ها نشان داد که امید درمانی گروهی قادر به تاثیرگذاری معناداری بر تاب آوری و امید به زندگی بیماران است.نتیجه گیرینتایج بیانگر این موضوع بود که به منظور بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان، ارائه خدمات آموزشی و برنامه های ارتقاء دهنده امید می تواند اثرات مفیدی داشته باشد.کلید واژگان: امید درمانی, تاب آوری, امید به زندگیIntroduction &ObjectiveThe aim of this study was to evaluate the effectiveness of group hope therapy on increasing the resiliency and hope of life in with breast cancer.Materials and MethodsThis study was conducted by quasi-experimental method. The population included all women breast cancer inpatient in Shiraz Motahari hospital¡ and the sample consisted of 30 participants in a control group and experimental groups¡ who were selected by convenience sampling. For measuring variables Connor and Davidson resiliency questionnaire (2003)¡ Snyder hope scale (1991) and hope therapy training package was used. To analysis of data univariate and multivariate analysis of covariance was used. Data was analyzed by SPSS 21.ResultsThe results showed that group hope therapy can increasing the resiliency and hope of life in women with breast cancer.ConclusionsTo improve cancer patients quality of life¡ presenting educational services and hope promoting program can be effective.Keywords: Hope Therapy, Resiliency, Hope of Life
-
مقدمهسرطان یکی از بیماری های مزمن می باشد. امید درمانی می تواند سبب افزایش تاب آوری و امید به زندگی این بیماران شود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر امید درمانی گروهی بر تاب آوری و امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان شهر زنجان است.روش کاراین مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنتر ل انجام شد. تعداد نمونه ها، در گروه مداخله 12 و در گروه کنترل 15 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان شهر زنجان در سال 1394 بود که شدت و سطح بیماری یکسانی داشتند، به طور تصادفی ساده انتخاب در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه جمعیت شناختی، «مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون» (Conner-Davidson Resilience Scale) و «امید به زندگی اشنایدر» (Schneider‘s Life Expectancy Questionnaire) بود. روایی و پایایی این ابزارها در پژوهش های قبلی بررسی شده است. امید درمانی به روش گروهی در 8 جلسه 90 دقیقه در یکماه برگزار شد. پرسشنامه ها در مرحله اول و هشتم مداخله تکمیل شد. تحلیل داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 20 انجام گردید.یافته هاامید درمانی به شیوه گروهی سبب افزایش تاب آوری (0/001 > P) و همچنین امید درمانی، امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان را افزایش داد (0/001 > P).نتیجه گیریروش امید درمانی می تواند به بیماران سرطانی از جهات مختلف، امید به زندگی و تاب آوری کمک نماید. پیشنهاد می گردد با استفاده از روش امید درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان، امید به زندگی، تاب آوری و حتی کیفیت زندگی اقدامات لازم به عمل آید.کلید واژگان: امید درمانی, امید به زندگی, سرطان پستان, تاب آوریIntroductionCancer is one of type of chronic diseases. Hope therapy can increase the resilient and life expectancy of cancer patients. The aim of this research is to determine the effectiveness of group based hope- therapy on increasing resilience and hope in life expectancy of patients with breast cancer in Zanjan City.MethodsThe present study was quasi-experimental with pre-test - post-test and control group. In total, 30 women that were diagnosed with breast cancer in 2016 in city of Zanjan were randomly selected. Data was collected by demographic questionnaire, Conner-Davidson Resilience Scale and Schneiders Life Expectancy Questionnaire. The validity and reliability of these instruments had been confirmed. Group hope therapy was conducted in 8 sessions (90 min per session) over one month. Questionnaires were completed in the first and last session. Data was analyzed by SPSS/20.ResultsAnalysis show that, the hope therapy by group therapy method increases the resilience (P> 0.001) and life expectancy of breast cancer patients (P>0.001).ConclusionsWhile the hope therapy can enhance life expectancy and resilience of cancer patients and their quality of lives, this type of therapy is recommended.Keywords: Hope Therapy, Hope in Life, Breast Cancer, Resilience
-
فصلنامه طب مکمل، سال ششم شماره 1 (پیاپی 18، بهار 1395)، صص 1395 -1409مقدمهاین مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه ی امید درمانی گروهی (برنامه ی امیددرمانی اشنایدر به همراه امید در اسلام) بر کیفیت زندگی مبتلایان به سوختگی انجام شده است.مواد و روش هاپژوهش به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1394، با روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. نمونه ها از بین مبتلایان به سوختگی شدید (25-60%) مراجعه کننده به بیمارستان امام موسی کاظم (ع) اصفهان انتخاب گردیدند. پس از دریافت رضایت نامه ی کتبی، نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه 25 نفره ی آزمون و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمون از 8 جلسه ی دوساعتی برنامه ی امیددرمانی و گروه کنترل از دو جلسه ی غیر اختصاصی بهره مند شدند. داده های قبل، بلافاصله و یک ماه بعد از مداخله با استفاده از چک لیست و پرسش نامه ی اختصاصی کیفیت زندگی بیماران سوختگی(Burn Specific Health Scale)جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر، آنالیز واریانس مکرر و تی مستقل تحلیل شدند.یافته هانتایج نشان داد؛ قبل از مداخله، میانگین نمره ی کیفیت زندگی بین دو گروه آزمون (16/02±155/3) و کنترل (14/6±156/8) اختلاف معنادار آماری نداشت (0/37=p) ولی بلافاصله بعد از پایان مداخله و همچنین یک ماه بعد ، در گروه آزمون (9/5±176/9) به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل (14/4± 156/9) بود و اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (0/001< p). همچنین آزمون آنالیز واریانس مکرر نشان داد اثربخشی آن پس از یک ماه پایدار مانده است (38 /0=p).نتیجه گیریامیددرمانی می تواند به بهبود کیفیت زندگی مبتلایان به سوختگی بیانجامد؛ بنابراین بهره گیری از این روی کرد در کلیه بیماران مبتلا به بیماری های مزمن توصیه می گردد.کلید واژگان: سوختگی, کیفیت زندگی, امید درمانی, کارآزمایی بالینیComplementary Medicine Journal of faculty of Nursing & Midwifery, Volume:6 Issue: 1, 2016, PP 1395 -1409IntroductionBurning is one of the most important causes of the fall in the worlds life and death quality. This study has been done aiming the analysis of the effect of group hope therapy (Snyder`s group hope therapy together with hope in Islam) on life quality of the burnt patients.MethodsThe survey was clinical trial that has been done based on the convenient sampling method. Samples were selected among sever burn-patients(25-60%) who referred Emam Mousa Kazem Hospital(2015) .After getting the consent , the participators were categorized into experimental and control groups with 25 in each group. The experimental group received the program in 8 sessions-2 hours and the control group received routine interventions .The demographic checklist and a unique questionnaire of life quality of burn patients (Burn Specific Health Scale) which had been used before, right after, and one month after the remedial intervention were collected, and analyzed by the use of SPSS software, Version 16. Chi-Square statistical tests, covariance analysis and T- test.ResultAs the redults show, before the intervention, there was not any significant difference between the mean score of the life quality between two groups (p= 0.37). Right after the intervention (PConclusionHope-therapy program can cause improving the life quality of for burn patients and other ones affected to the chronic diseases.Keywords: Burn, quality of life, Hope, therapy, clinical trial
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.