به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "اندودنتیکس" در نشریات گروه "پزشکی"

  • زهرا بحرینیان، آسیه زمانی ناصر، لادن خرمی، ناهید مقصودی *
    مقدمه

    رایج‌ترین روش‌ها برای تعیین طول کارکرد کانال دندان، رادیوگرافی دیجیتال و بر پایه‌ی فیلم هستند. هدف این مطالعه، مقایسه‌ی تعیین طول کارکرد کانال‌های دارای انحنا با استفاده از رادیوگرافی دیجیتال و بر پایه‌ی فیلم بود.

    مواد و روش‌ها

    این مطالعه‌ی مداخله‌ای تجربی، شامل 40 دندان با کانال‌های انحنادار بود که در دانشکده‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. پس از تهیه‌ی حفره‌ی دسترسی، مشاهده‌ی مستقیم نوک فایل در آپکس دندان، طول واقعی را تعیین‌کرد. دندان‌ها در آکریل مانت شدند. انحنای کانال بر اساس روش اشنایدر و با استفاده از نرم‌افزار رادیوگرافی دیجیتال محاسبه شد. تصاویر با استفاده از فیلم E-speed و سنسورهای دیجیتال تهیه شدند. تعیین طول در فیلم رادیوگرافی با استفاده از فایل از پیش انحنا داده شده، انجام شد. در رادیوگرافی دیجیتال، خط‌کش دیجیتال با سه و شش کلیک استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از Repeated Measure Analysis، Paired t-test و Intraclass Correlation Coefficient آنالیز شدند. سطح معنی‌داری همه‌ی آزمون‌ها، 0/001 در نظر گرفته شد.

    یافته‌ها

    تمام روش‌ها، مقادیری بالاتر از طول واقعی داشتند، اما این تفاوت‌ها معنی‌دار نبودند (0/001 < p value). آزمون Paired t-test نشان داد که روش‌های مورد مطالعه با یکدیگر تفاوت چشمگیری ندارند (0/001 < p value).

    نتیجه‌گیری

    با توجه به مزایای متعدد سیستم دیجیتال نسبت به رادیوگرافی بر پایه‌ی فیلم، سیستم دیجیتال برای تعیین طول کارکرد کانال‌های انحنادار ارجح است.

    کلید واژگان: درمان ریشه, رادیوگرافی دیجیتال دندانی, اندودنتیکس
    Zahra Bahreinian, Asieh Zamani Naser, Ladan Khorrami, Nahid Maghsoudi*
    Introduction

    Digital and film-based radiography are the most common methods of working length determination. The objective of this study was to compare the accuracy of working length determination of curved canals using digital and film-based radiography.

    Materials & Methods

    This experimental and interventional study, included forty teethwith curved canals conducted atthe Dentistry Faculty of Isfahan University of Medical Sciences, in 2018. After access cavity preparation, the direct observation method of the apical tip of the file in the root apex determined the actual working length. Teeth were mounted in acrylic blocks. Canal curvature was calculated based on Schneider’s method using software of indirect digital radiography. Images gathered by E-speed film and digital sensors. A pre-curved file was used to measure the working length offilm-based images. In digital radiography, a digital caliper was used to measure the working length with three and six clicks. Data were analyzed by repeated measure analysis, paired t-test, and Intraclass Correlation Coefficient. The Level of significance was set at 0.001.

    Results

    All groups overestimated the actual length although there weren’t any significant differences (p value > 0.05). Paired t-test didn’t show any significant differences between digital and film-based groups (p value > 0.05).

    Conclusion

    Considering several advantages of digital radiography over the film-based method, it is the preferred method for working length determination of curved canals.

    Keywords: Root Canal Therapy, Dental Digital Radiography, Endodontics
  • داود جمشیدی، فرشته صبح نمایان*، محمدرضا انصاری
    مقدمه

    درمان دندان نابالغ با پالپ نکروزه و پریودنتیت اپیکال یک چالش عمده برای دندان پزشک است. درمان های اندودنتیک برای این دندان ها شامل اپکیسفیکاسیون، ایجاد سد اپیکالی یا اخیرا ریوسکولاریزاسیون می باشد. مطالعه ی حاضر، یک دندان نابالغ دوباره کاشته شده (Replanted) با داروی کلسیم هیدروکساید را گزارش می کند. یک دختر 13 ساله با تاریخچه ی تشکیل آبسه در اطراف دندان پرمولر دوم سمت راست مندیبل (45#) به بخش اندودنتیکس دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز ارجاع داده شد. در معاینات کلینیکی و رادیوگرافی پالپ نکروز، ریشه با آپکس باز و رادیولوسنسی پری اپیکال مشاهده گردید.

    معرفی مورد

    درمان تحت ایزولاسیون بارابردم و بی حسی موضعی انجام شد. کانال ریشه با هیپوکلریت سدیم 5/2 درصد شسته و داروی کلسیم هیدروکساید، داخل کانال قرار داده شد. بیمار در جلسه ی بعد، جهت اتمام درمان مراجعه نکرد. بعد از 12ماه، زمانی که بیمار به بخش اندونتیکس مراجعه نمود، علامت نداشت و تکامل ریشه مشهود بود. کانال با کن کاغذی خشک و با روش ترموپلاستیک پر شد.

    کلید واژگان: کلسیم هیدروکساید, اندودنتیکس, پالپ نکروز, رژنراسیون
    Davoud Jamshidi, Fereshteh Sobhnamayan*, Mohamadreza Ansari
    Introduction

    The treatment of an immature tooth with pulp necrosis and apical periodontitis is a major challenge for clinicians. The endodontic treatment of such teeth entails apexification, apical barriers, or more recently, revascularization. The current study reports an immature replanted tooth treated with calcium hydroxide medicament. A 13-year-old female patient with a history of abscess formation in tooth #45 was referred to the Department of Endodontics, Shiraz Dental School, Shiraz, Iran. The clinical and radiographic examinations revealed a necrotic pulp, a root with an open apex, and periradicularradiolucency.

    Case Presentation

    The treatment was rendered under rubber dam isolation and local anesthesia.The root canal was irrigated with 2.5% sodium hypochlorite solution and medicated with calcium hydroxide. Thepatient did notreturn for the completion of treatment in the next session. Twelve months later, she returned to the Department; she was asymptomatic and the root development was observed. The canal was then dried with paper points and obturated with thermoplastic injection technique.

    Keywords: Calcium hydroxide, Endodontics, Pulp necrosis, Regeneration
  • سید حمید رضویان*، آرین حشمتی
    مقدمه
    درمان ریشه، یکی از مهم ترین درمان ها جهت رسیدن به سلامت دهان و دندان می باشد و تا حدود زیادی، موفقیت درمان وابسته به خطاهای درمان ریشه است و با توجه به این که خطاهای درمان، تحت تاثیر نوع آموزش دندان پزشکان قرار دارد، هدف ما از این مطالعه، بررسی و مقایسه ی شیوع خطاهای ایجاد شده در درمان های ریشه ی دانشجویان آموزش دیده با و بدون ماکت سر انسان در دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال های 1389 و 1391 بود.
    مواد و روش ها
    ددر این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی (کوهورت تاریخی)، تعداد 400 پرونده مربوط به دانشجویان ورودی 89 که بدون هدفانتوم آموزش دیده بودند و تعداد 400 پرونده مربوط به دانشجویان ورودی 91 که با هدفانتوم آموزش دیده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. پرونده ها ابتدا توسط یک نفر از اعضای بخش پذیرش، کدگذاری شدند و سپس توسط دو محقق خطاهای درمان ریشه، طی مراحل تهیه ی حفره ی دسترسی، آماده سازی و پر کردن کانال ها مورد بررسی قرار گرفتند. این خطاها به صورت دوسوکور جمع آوری شد و با نرم افزار SPSS نسخه ی 20 و با آزمون آماری کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. p value کمتر از 0/05، به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    در مطالعه ی حاضر درمان کانال ریشه ی انجام شده در بین دانشجویان دندان پزشکی عمومی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در 67/5 درصد موارد به طور مناسب و کافی بوده است و میزان شیوع کلی خطای درمان ریشه نیز در بین دانشجویان، برابر با 32/5 درصد بود. بیش ترین میزان فراوانی خطاهای درمان ریشه بین دانشجویان مربوط به خطای Overfill با 43/9 درصد و کم ترین خطای درمان ریشه بین دانشجویان، مربوط به خطای Furcal perforation با 0/37 درصد بود. میزان شیوع خطای درمان ریشه در بین دانشجویان ورودی 89 برابر با 41/6 درصد و برای دانشجویان ورودی 91 برابر با 23/4 درصد بود.
    نتیجه گیری
    مطالعه ی حاضر نشان داد که میزان شیوع خطاهای درمان ریشه در دانشجویانی که با استفاده از هدفانتوم آموزش دیده اند به طور معنی داری کمتر از دانشجویان آموزش دیده بدون هدفانتوم بود، بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش دانشجویان دندان پزشکی با استفاده از ماکت سر، می تواند باعث کاهش خطاهای درمان ریشه بین دانشجویان شود.
    کلید واژگان: دانشجوی دندان پزشکی, اندودنتیکس, خطای پزشکی, درمان ریشه, آماده سازی ریشه, پر کردگی ریشه, مدل دندان پزشکی, آموزش دندان پزشکی
    Seyed Hamid Rrazaviyan*, Ariyan Heshmati
    Introduction
    Root canal therapy is one of the most important treatments for oral and dental health. To a large extent, the success of treatment is dependent on endodontic treatment errors, and since the treatment errors are affected by the type of dental education, the aim of this study was to compare the prevalence of errors during root canal treatment by students, entering the university in 2010-2012, who were trained with and without the use of a head phantom in the Faculty of Dentistry, Isfahan University of Medical Sciences.
    Materials & Methods
    In this descriptive-analytical study (historical cohort), 400 records were collected from the students entering the university in 2010, who were trained without a head phantom, and 400 cases related to students entering the university in 2012, who were trained with a head phantom. The records were first coded by one of the members of the admission department and then examined by two researchers for the root canal errors during the stages of access cavity preparation, root canal preparation and obturation of the root canals. These errors were collected in a double-blind manner and analyzed with SPSS 20, using Chi-squared test. Statistical significance was set at p value < 0.05.
    Results
    In this study, root canal treatments rendered by dental students of Isfahan University of Medical Sciences were proper in 67.5% of the cases and the prevalence of root canal treatment error was 32.5% among students. The highest frequency of root canal errors among students was related to overfilling (43.9%) and the least error was related to furcal perforation (0.37%). The prevalence of root canal treatment errors among students entering the university in 2010 and 2012 were 41.6% and 24.4%, respectively.
    Conclusion
    The present study showed that the prevalence of endodontic treatment errors by students trained with a head phantom was significantly less than that by those who were trained without a head phantom. Therefore, it can be concluded that the teaching of dental students using head phantoms can reduce root canal treatment errors by students.
    Keywords: Dental education, Dental model, Dental student, Endodontics, Medical error, Root canal obturation, Root canal preparation, Root canal therapy
  • فیروز زادفتاح *، عمران حاج محمدی، مهسا فرزانه
    مقدمه
    دندان پزشک باید اطلاعات کافی نسبت به داروهایی که تجویز می‏کند و داروهای مورد استفاده ی بیماران با مشکلات سیستمیک داشته باشد. هدف این مطالعه، بررسی میزان آگاهی دندان پزشکان عمومی شهر اردبیل در زمینه ی دارو‏‏های مورد مصرف در درمان‏‏ ریشه ی دندان بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه ی مقطعی- توصیفی، میزان اطلاعات دندان پزشکان عمومی اردبیل در مورد دارو‏های مورد مصرف در درمان‏های ریشه ی دندان پزشکی در سال 1395-1396 بررسی گردید. بدین منظور، پرسش نامه ای طراحی شد و تعداد 80 نفر از دندان پزشکان عمومی، پرسش نامه ی مزبور را تکمیل نمودند. در پرسش نامه راجع به اطلاعات دموگرافیک و میزان آگاهی دندان پزشکان پرسش به عمل آمد. پس از جمع آوری داده‏ها، اطلاعات به دست آمده در نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 23 با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند (α = 0/05).
    یافته ها
    نتایج نشان داد که میانگین آگاهی (6/91 ± 14/56) در مورد داروهای مورد استفاده در درمان ریشه، متوسط می باشد؛ همچنین نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در میانگین آگاهی دندان پزشکان در مورد داروهای مورد استفاده در درمان ریشه بر اساس سن، سابقه و نوع دانشگاه وجود دارد (p value < 0/05)؛ اما تفاوت معنی داری در میانگین آگاهی دندان پزشکان در مورد داروهای مورد استفاده در درمان ریشه بر اساس جنسیت و منبع کسب آگاهی وجود ندارد (p value < 0/05).
    نتیجه گیری
    میزان آگاهی دندان پزشکان عمومی در مورد داروهای مورد مصرف دندان پزشکی در درمان ریشه، در حد متوسط می باشد. ارتباط معکوس میان پیشینه ی کار و نمره ی آگاهی، نشانگر این موضوع است که اطلاعات دندان پزشکان با افزایش پیشینه ی کار، به روز نشده و در این زمینه پیگیری جدی وجود ندارد. این مساله نیاز به دوره‏های بازآموزی برای دندان پزشکان، پیرامون داروهای مورد مصرف در دندان پزشکی در درمان ریشه را مشخص می‎نماید.
    کلید واژگان: اندودنتیکس, پزشک عمومی, تجویز دارو
    Firouz Zadfatah *, Omran Haj Mohamadi, Mahsa Farzaneh
    Introduction
    A dentist must be aware about the medications that he/she prescribes, particularly those taken by patients with systemic disorders. The present study focused on the level of knowledge of general dentists in Ardabil concerning the medications prescribed during root canal treatment.
    Materials and Methods
    The present cross sectional–descriptive study focused on the knowledge possessed by Ardabil general dentists concerning the medications prescribed during root canal treatment in 2016‒2017. To this end, we developed a questionnaire which was completed by as many as 80 general dentists. The questionnaire consisted of questions on demographic data and level of awareness of the dentists. Data were analyzed with SPSS 23, using descriptive statistics and one-way ANOVA (α = 0.05).
    Results
    The results suggested that the level of knowledge on the drugs prescribed during root canal treatment was moderate (14.56 ± 6.91). Furthermore, the results showed that the mean knowledge levels of the dentists concerning the medications prescribed during root canal treatment were significantly different in terms of age, experience and university of origin (p value < 0.05). In contrast, there was no significant difference in terms of gender and source of knowledge acquisition (p value > 0.05).
    Conclusion
    The level of knowledge of the general dentists in Ardabil concerning medications prescribed during root canal treatment was moderate. The inverse relation between the experience and level of knowledge indicates that knowledge of the dentists is not updated relative their increasing experience and no serious measures have been taken to update their knowledge. This reveals the need for consideration of retraining courses for the dentists concerning the medications prescribed during root canal treatment.
    Keywords: Endodontic, General practitioners, Drug prescription
  • حمیدرضا صادق نژاد، مجتبی نجاریان
    مقدمه
    شایع ترین مورفولوژی برای مولرهای فک پایین، دو ریشه و سه کانال است. اما در پاره ای از موارد تنوعات آناتومیک غیر معمول وجود دارد.
    شرح مورد: این مطالعه گزارش دو مورد مولر اول فک پایین با کانال مزیال میانی (Mid mesial) است که در بخش تخصصی اندودنتیکس دانشکده دندان پزشکی اصفهان تحت درمان و پیگیری قرار گرفته اند. در هر دو مورد، در درمان اولیه به دلیل عدم تهیه ی حفره ی دسترسی مناسب، وجودکانال مزیال میانی،تشخیص داده نشده بود.
    نتیجه گیری
    طی دوره های آموزش عمومی دندانپزشکان و بازآموزی های مدون به تهیه ی حفره ی دسترسی مناسب و نیز به دانش آناتومی کانال دندان ها و وجود تنوعات غیر معمول باید توجه بیشتری شود.
    کلید واژگان: آناتومی, اندودنتیکس, کانال دندان, دندان مولر
    Hamid Reza Sadeghzade, Mojtaba Najarian
    Introduction
    The most common morphology of mandibular molars is two roots and three root canals; nonetheless, unusual anatomic variations may exist.
    Case reports: This study reports two cases of mandibular first molars with a mid-mesial root canal that underwent treatment and follow-up in the Endodontics Department of Isfahan School of Dentistry. During the initial treatment, the mid-mesial root canal had not been detected in both cases due to the failure to prepare a convenient access cavity.
    Conclusion
    Preparation of convenient access cavity, knowledge of canal anatomy and presence of uncommon variations should be more appropriately taken into account during the general training and systematic re-training programs of general dental practitioners.
    Keywords: Anatomy, endodontics, molars, root canal
  • حمید رضویان، محسن هاشمی نیا، رحمان ناظری، پدرام ایرانمنش، حمید مجتهدی *
    مقدمه

    امروزه در درمان ریشه فایل های نیکل-تیتانیوم روتاری مزایای بسیاری داشته و مورد قبول واقع شده اند. استریلیزاسیون فایل های روتاری به واسطه ی استفاده ی مکرر کلینیکی از آنها ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر استریلیزاسیون بر تغییرات سطحی فایل روتاری M-twoبا کمک تصاویر میکروسکوپ الکترونی بود.

    مواد و روش ها

    این پژوهش نوعی مطالعه ی مداخله ای آزمایشگاهی آینده نگر بود که روی 10 عدد فایل روتاری M-two ((VDW – Munich – Germanyبه طول 25 میلی متر و تیپر 6% انجام شد. نمونه ها در هر مرحله یک بار قبل از اتوکلاو و سپس به ترتیب پس از 1 بار، 5 بار و 10 بار سیکل اتوکلاو توسط اسکن میکروسکوپی الکترونی در بزرگنمایی x200 و x1000 مورد ارزیابی قرار گرفتند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی از لحاظ تغییرات ظاهری شامل حضور دبری، باقیمانده های فلزی و حفره دار شدن ارزیابی شدند. در این مطالعه جهت آنالیز آماری از تست Paired Sample T-test و نرم افزار SPSS نسخه ی 22 استفاده شد (05/0=(α.

    یافته ها

    تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان از حضور دبری ها، حفرات و نقایص سطحی در هر دو گروه فایل ها، قبل و بعد از استریلیزاسیون دارد. میزان خشونت و خوردگی سطحی فایل ها بعد از 10 سیکل استریلیزاسیون به شکل معناداری افزایش پیدا کرد (001/0=P).

    نتیجه گیری

    نتایج نشان داد بعد از سیکل های متعدد استریلیزاسیون، نقایص سطحی از جمله افزایش میزان و عمق حفرات، دبری های چسبیده و میزان خوردگی سطحی روی فایل افزایش می یابد. این تغییرات با تعداد سیکل های استریلیزاسیون ارتباط داشته و سیکل منفرد استریلیزاسیون تغییرات کمی را در فایل ایجاد کرد، در حالی که سیکل های متعدد به شکل فزاینده ای نقایص سطحی را افزایش داد. این نتایج نشان از محدودیت ذاتی فایل های روتاری در استفاده ی کلینیکی و به دنبال آن پروسه ی استریلیزاسیون متعدد دارد.

    کلید واژگان: اندودنتیکس, استریلیزاسیون, درمان ریشه
    Hamid Razavian, Mohsen Hasheminia, Rahman Nazeri, Pedram Iranmanesh, Hamid Mojtahedi
    Introduction

    Nowadays Ni-Ti rotary files have many advantages and are totally accepted in endodontic treatment. Sterilization of Ni-Ti rotary files is essential due to their frequent clinical use. The aim of this study was to evaluate the surface characteristics of M-two rotary files before and after autoclaving with scanning electron microscopy (SEM).

    Materials And Methods

    Ten #25 new M-two Ni-Ti rotary files (VDW, Munich, Germany) with 0.06 taper were analyzed with scanning electron microscopy under two magnifications of ×200 and ×1000 before and after 1, 5 and 10 autoclave cycles in this experimental prospective study. Scanning electron microscopic images were inspected in relation to surface changes, including the presence of millings, debris and surface irregularities. Paired-sample t-test was used for data analysis with SPSS 22 (α=0.05).

    Results

    Scanning electron microscopy measurements showed cavities, debris and surface irregularities on specimens of both file groups, in the as-received condition and after sterilization. Surface irregularities and corrosion increased significantly after 10 autoclave cycles (p value = 0.001).

    Conclusion

    The results showed that after multiple autoclave cycles, debris, holes and surface corrosion increased significantly. These surface imperfections were proportional to the number of autoclave cycles and single autoclave cycle seemed to have a less detrimental effect on rotary files. However, multiple autoclave cycles increased surface irregularities progressively. The results showed inherent Ni-Ti rotary file limitations in clinical usee and after multiple sterilization cycles.

    Keywords: Endodontics, Root žžcanal therapy, Sterilization
  • نرجس هوشیاری*، کیومرث نظری مقدم
    زمینه و هدف
    انجام درمانهای پیچیده در اندو نیاز به دقت زیاد در کار و لذا ابزار و تصویربرداری های دقیق دارد. به همین منظور هدف از این مطالعه بررسی موارد کاربرد CBCT به عنوان یک روش تصویربرداری با دقت بالا در اندودنتیکس می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه مروری، جستجوی مقالات در منابع الکترونیکی معتبر شامل Google scholar، Chochrane، Science Citation Index، Medline، Iran Medex و Scopus صورت گرفت. مقالات مورد جستجو طی سالهای 1999 - 2012 به چاپ رسیده بودند و با کلمات کلیدی CBCT imaging، Endodontics، Vertical Root Fracture و Peri Apical Lesion گردآوری شدند.
    یافته ها
    در این مطالعه پس از بررسی مقالات موجود دیده شد CBCT برای تشخیص ضایعات پری اپیکال و فرآیند ترمیم آن، مورفولوژی دندان و پیچیدگی های آن، مثل کانال فرعی و انحنای کانال، صدمه تروماتیک، نمای داخلی و خارجی دندان، نقایص تحلیل ریشه، خطوط شکستگی، پرفوریشن، وسائل شکسته، پرکردگی های اور، کانال کلسیفیه، نزدیکی ریشه ها و ارزیابی قبل از جراحی که رادیوگرافی معمولی نمی تواند آنها را به طور موفقیت آمیز بررسی کند، به کار می رود.
    نتیجه گیری
    از آن جا که CBCT دقت و حساسیت بالائی دارد، در صورت برطرف شدن محدودیتهای آن (به ویژه مقدار بالای مورد نیاز) می تواند تا حدی پیشرفت کند که در برخی موارد پیچیده به عنوان اولین روش تصویربرداری دندانی مورد استفاده قرار بگیرد.
    کلید واژگان: تصویربردار ی CBCT, اندودنتیکس, شکستگی عمودی ریشه, ضایعه پری اپیکال
    Dr. Hoshyari N.*, Dr. Nazarimoghaddam K.
    Background And Aim
    Cone beam computed tomography (CBCT) has attracted considerable attention as a new diagnostic imaging technique in dentistry. The aim of this study was to review its application in Endodontics.
    Materials And Methods
    Electronic databases (MedLine, EMBase, Cochrane, Iran Medex, Science citation index, Scopus and Google scholar) were searched by the authors for articles published from 1999 to 2012. “CBCT imaging”, “Endodontics”, “vertical root fracture or VRF” and “periapical or PA lesions” were the searched key words.
    Results
    The assessment of PA lesions, healing process, tooth morphology, accessory canals, root curvature, traumatic injuries, internal and external tooth surfaces, root resorption, fracture lines specially vertical root fracture, perforations, broken instruments, over-extended filling materials, calcified canals, proximity and superimposition of roots and pre-surgical evaluation are the challenges that cannot be adequately addressed by conventional radiography.
    Conclusion
    Cone beam computed tomography is a valuable imaging modality with minimal radiation exposure to the patient that provides maximal information for the clinician. It is going to be the front-line dental imaging modality in near future.
    Keywords: CBCT imaging, Endodontics, Vertical root fracture, Periapical lesion
  • مسعود ساعتچی، امین عارفی، هومن نوایی
    مقدمه
    موارد تجویز آنتی بیوتیک ها در دندان پزشکی و به خصوص درمان ریشه محدود می باشد؛ اما آنتی بیوتیک ها به طور گسترده ای در دندان پزشکی تجویز می شوند. اطلاعات اندکی در مورد عادات تجویز آنتی بیوتیک در میان دندان پزشکان موجود است. هدف از این پژوهش، بررسی و تعیین الگوی تجویز آنتی بیوتیک ها توسط دندان پزشکان عمومی شهر اصفهان بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی- تحلیلی، تعداد 280 دندان پزشک عمومی شهر اصفهان در سال 1390 شرکت نمودند. ابتدا پرسش نامه شامل 15 سوال در مورد نحوه تجویز آنتی بیوتیک تهیه گردید. پیش از شروع مطالعه، روایی و پایایی پرسش نامه مشخص گردید. اطلاعات به دست آمده از پرسش نامه، در نرم افزار SPSS به وسیله آزمون های آماری توصیفی بررسی گردید.
    یافته ها
    آموکسی سیلین mg 500 به صورت 3 بار در روز (6/63 درصد) و پنی سیلین VK، mg 500 به صورت 4 بار در روز (4/11 درصد) به ترتیب اولین و دومین آنتی بیوتیک انتخابی برای بیماران بدون حساسیت به پنی سیلین بودند. برای بیماران دارای حساسیت به پنی سیلین ها نیز، کلیندامایسین mg 300 به صورت 4 بار در روز (3/39 درصد) و اریترومایسین mg 400 به صورت 4 بار در روز (2/28 درصد) اولین و دومین آنتی بیوتیک تجویز شده بودند. دوز دو برابر اولیه در 5/32 درصد از موارد رعایت می شد. کمترین مورد تجویز آنتی بیوتیک پولپیت دردناک بدون پریودنتیت اپیکالی (7/5 درصد) و بیشترین مورد تجویز آنتی بیوتیک نکروز پالپ همراه آبسه حاد اپیکالی (85 درصد) بود.
    نتیجه گیری
    صحیح ترین عملکرد دندان پزشکان در مورد مدت زمان تجویز آنتی بیوتیک و نادرست ترین عملکرد دندان پزشکان در ارتباط با موارد تجویز آنتی بیوتیک بود. افزایش سطح آگاهی و دانش دندان پزشکان در تجویز صحیح و اصولی داروهای آنتی بیوتیک در برنامه های آموزشی و دوره های بازآموزی ضروری به نظر می رسد.
    کلید واژگان: آنتی بیوتیک ها, اندودنتیکس, درمان ریشه
    Amin Arefi, Hooman Navaei, Amin Arefi
    Introduction
    Antibiotics are widely prescribed in dentistry. However, the indications of antibiotic therapy are limited, especially in endodontics. There is little information available concerning the pattern of antibiotic prescription among dentists. The aim of this study was to evaluate and determine pattern of antibiotic prescription among general dental practitioners in Isfahan, Iran.
    Materials And Methods
    In this cross-sectional, descriptive study, 280 general dental practitioners of Isfahan were included. A questionnaire containing 15 questions was prepared. Before the study was initiated the reliability and reproducibility of the questionnaire were determined. Data was analyzed by descriptive statistical tests using SPSS software.
    Results
    For non-allergic patients, amoxicillin 500 mg, 3 times daily (63.3%) and penicillin VK 500 mg, 4 times daily (11.4%), were the most commonly prescribed antibiotics, respectively. For patients allergic to penicillins, clindamycin 300 mg, 4 times daily (39.3%) and erythromycin 400 mg, 4 times daily (28.2%), were the first and second antibiotic choices. An initial double dose was prescribed by 39.3% of the subjects. Painful irreversible pulpitis without apical periodontitis (5.7%) and necrotic pulp with acute apical abscess (85%) were the least and the most common cases in which antibiotics were prescribed, respectively.
    Conclusion
    Most of the participants prescribed antibiotics for a proper duration. However, most dentists were not aware of how to prescribe antibiotics. It seems that it is necessary to improve the knowledge of dental practitioners concerning the patterns of antibiotic prescription through continuous education programs.
    Keywords: Antibiotics, Endodontics, Root canal therapy
  • حسین میرهادی، صفورا صاحبی، فریبرز معظمی، زهرا امامی، محمد صادق سیافان
    بیان مساله: وقوع درد پس از درمان ریشه از نگرانی های دندانپزشکان و بیماران است. روش ها و داروهای متعددی جهت پیش گیری از درد پس از درمان پیشنهاد می گردد. در پژوهش هایی استفاده از بی حسی های دراز مدت در پیشگیری از درد پس از برخی از درمان های دندانی بررسی شده است.
    هدف
    هدف از انجام این پژوهش، مقایسه ی اثر بوپیواکائین و لیدوکائین به عنوان داروی بی حسی موضعی بر میزان بروز دردهای پس از درمان های ریشه ی دندان بود.
    مواد و
    روش
    جهت این کارآزمایی بالینی دو سویه کور (Double-blind)، شمار 60 بیمار که جهت درمان ریشه به سه نفر از متخصصین درمان ریشه مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. این بیماران بی هرگونه پیشینه ی بیماری قلبی، حساسیت به داروهای بی حسی آمیدی، نارسایی کلیه و پرکاری تیروئید بودند. بیماران به دو دسته ی مساوی تقسیم شدند، در یک گروه از بی حسی طولانی اثر بوپیواکائین 5/0درصد با اپی-نفرین 200000/1 و در گروه دیگر از بی حسی لیدوکائین 2 درصد با اپی نفرین 100000/1 به گونه ی دو سویه کور استفاده گردید. سپس، وضعیت درد بیماران تا 48 ساعت پس از درمان بررسی و میزان درد آنها در 4 درجه از صفر تا 3 دسته بندی شد. پس از گرد آوری اطلاعات، داده ها به وسیله ی آزمون آماری مان ویتنی (Mann-Whitney) جهت مقایسه ی نمره ی درد میان بیماران دو گروه و آزمون فیشر (Fischer’s Exact Test) جهت بررسی ارتباط میان شدت درد پس از درمان و جنس، موقعیت فک، بیماری پالپی و درد پیش از درمان واکاوی گردید.
    یافته ها
    بر پایه ی نتایج این پژوهش، استفاده از داروی بی حسی بوپیواکائین نسبت به لیدوکائین به گونه ی معنادار میزان بروز درد پس از درمان ریشه را کاهش می دهد (002/0= p). همچنین، در صورت استفاده از داروی بی حسی بوپیواکائین، نیاز به استفاده از مسکن ها پس از درمان به گونه ی معنادار کاهش می یابد (01/0= p).
    نتیجه گیری
    می توان از داروهای بی حسی با اثر طولانی، با رعایت ملاحظات پزشکی به ویژه هنگامی که میزان بروز درد بیشتری پس از درمان پیش بینی می گردد، استفاده کرد.
    کلید واژگان: بوپیواکائین, لیدوکائین, بی حسی طولانی اثر, درد پس از درمان, اندودنتیکس
    Mirhadi H., Sahebi S., Moazzami F., Emami Z., Sayafan S
    Statement of Problem: Post-treatment endodontic pain is a concern of both patients and dentists. Several methods and drugs have been suggested to prevent the pain. In several studies, the use of long acting local anesthetics has been considered in the prevention of pain after some dental procedures.
    Purpose
    The purpose of this study was to compare the effect of Bupivacaine and Lidocaine as local anesthetics on the incidence of pain after root canal therapy.
    Materials And Method
    A total of 60 patients referring to 3 endodontists were invited to participate in this double blind clinical trial study. The patients had no history of cardiovascular disease, hypersensitivity to amide types of local anaesthetics, renal failure and hyperthyroidism. They were randomly assigned to one of the two groups: 0.5 percent Bupivacaine with 1.200000 Epinephrine or 2 percent Lidocaine with 1.100000 Epinephrine. After root canal therapy, the extent of postoperative pain was measured during 48 hours and categorized into 4 scores, 0 to 3. The results were analyzed using Mann-Whitney test for comparing the pain scores among the patients and Fischer’s Exact test for evaluating the correlation between, sex, jaw position, type of pulpal disease and preoperative pain with postoperative pain.
    Results
    Statistical analysis showed that Bupivacaine significantly reduced the incidence of flare-up after root canal therapy (p =0.002) and the need for analgesics was significantly decreased using Bupivacaine (p =0.01).
    Conclusion
    Long acting local anesthetics can be used in endodontic treatment especially for patients with high prediction of postoperative pain.
  • زیبا ملکی، حسن عشایری، سیده زهرا جعفری، کاوه علوی، سمیه عظیمی
    سابقه و هدف
    یکی از عوامل عدم مراجعه به موقع افراد به دندانپزشکی، ترس و اضطراب از دندانپزشکی است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثر موسیقی «باران عشق» بر کاهش اضطراب دندانپزشکی در مراجعین یک مطب دندانپزشکی حین معالجه ریشه دندان بود.
    مواد و روش ها
    در این کارآزمایی بالینی، 100 نفر مراجعه کننده به یک مطب خصوصی برای معالجه ریشه دندان مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به روش تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه مورد، حین معالجه از موسیقی باران عشق استفاده شد و در گروه شاهد معالجه ریشه بدون موسیقی انجام گردید. برای تعیین اضطراب بیمار از پرسشنامه های فوبیای دندانپزشکی اضطراب کتل، معیار خطی آنالوگ (VAS) و فشار خون استفاده شد که دو مورد آخر 5 دقیقه قبل و بعد از معالجه ثبت شدند. نتایج با استفاده از آزمون های رگرسیون چندمتغیره خطی، رگرسیون لجستیک، آنالیز واریانس دوطرفه با طرح مخلوط، آزمون T و آزمون مجذور تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    نتایج ارزیابی افراد پیش از شروع مطالعه، توسط مقیاس صفت-حالت اضطراب کتل، بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری را نشان نداد. میانگین نمره فوبیای دندانپزشکی در گروه موسیقی 0/21±1/46 و در گروه شاهد 9/21±7/44 بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری را نشان نمی داد (322/0=t؛ 748/0=p). در ارزیابی فشار خون سیستولیک و دیاستولیک افراد پیش و پس از مداخله، تفاوت آماری معنی داری میان دو گروه دیده نشد. میانگین شدت اضطراب برمبنای یک مقیاس چشمی آنالوگ (VAS، سانتی متر) پیش از مداخله (201/1=t؛ 232/0=p) تفاوت آماری معنی داری نشان نداد، اما پس از آن، بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری دیده شد (737/4=t؛ 001/0>p). میانگین کاهش اضطراب در گروه موسیقی 6/2±3/2 (میانه 6/1، دامنه 2/5- تا 0/8) و در گروه شاهد 9/2±8/0 بود. به این ترتیب اضطراب در گروه موسیقی بیش از گروه شاهد کاهش یافته بود (842/0=t، 005/0=p).
    نتیجه گیری
    در این مطالعه موسیقی باران عشق، اضطراب ذهنی را به طور معنی داری کاهش داده بود، اما بر روی فشار خون سیستولیک و دیاستولیک افراد اثر چشم گیری نداشت.
    کلید واژگان: موسیقی درمانی, اضطراب دندانپزشکی, اندودنتیکس, ترس از دندانپزشکی
    Dr. Ziba Maleki, Dr. Hassan Ashayeri, Dr. Seyyede Zahra Jafari, Dr. Kave Alavi, Dr. Somayye Azimi
    Background And Aim
    Dental phobia is one of the reasons which prohibit patients from referring to dentistry on time. The aim of this study was to assess the effect of music (rain of love) on decreasing dental phobia during root canal therapy among the patients of a dental office.
    Materials and Methods
    In this clinical trial, 100 patients who were referred to a dental office for RCT were evaluated. The patients were randomly selected and divided into two groups. The music was solely played for the case group. To determine patient's anxiety, a dentistry phobia questionnaire, i.e. kattle anxiety questionnaire was utilized. VAS and BP were also checked in two intervals, 5 minutes before and after treatment. We used multifactor linear regression, logistic regression, analysis variance with bilateral mixed shape, T test and chi-square test for analyzing data.
    Results
    The results at the start of the study, did not reveal any statistically significant difference between the two groups. The average grade of dental phobia in the music group was 46.1±21.5 in descriptive scale and in the control group was 44.7±21.9 which failed to show any significant difference statistically (p=0.748, t=0.322). Furthermore, there was no significant difference in systolic and diastolic pressure rate before and after the interference. Differences between average grade of anxiety among groups according to (VAS-Cm) before the interference was not statistically significant (p=0.232, t=1.201), but after that it was (p<0.001, t=4.737). The average rate of anxiety decrease in the music group and the central group was 2.3±2.6 and 2.9±0.8 respectively. According to the results, there was greater anxiety in the case group (p=0.005, t=0.842).
    Conclusion
    This study showed that music was effective in decreasing subjective anxiety but it didnt any special effect on the systolic and diastolic blood pressure.
  • صدیقه خدمت
    هدف این مقاله مرور مطالعات و تحقیقات مختلفی است که در زمینه اثر درمانهای ارتودنسی روی پالپ دندان و نقش آنها در تحلیل ریشه، تاثیر سابقه تروما و درمان ریشه در حرکت و میزان تحلیل ریشه دندان هنگام درمان ارتودنسی، چگونگی انجام درمانهای ریشه در دندانهای تحت درمان ارتودنسی و نقش نیروهای ارتودنسی در پیش آگهی این درمانها انجام شده است تا در هر مورد تا حد امکان اطلاعات مستند و قابل کاربرد در کلینیک در اختیار همکاران دندانپزشک قرار گیرد. تاثیر حرکات ارتودنسی به طور عمده روی سیستم عصبی- عروقی پالپ متمرکز است که می تواند باعث ایجاد پاسخهای دژنراتیو و یا التهابی در پالپ شود. اگر چه اغلب این تغییرات قابل برگشت است ولی به نظر می رسد دندانهایی که فورامن آپیکال آنها بسته شده است و یا در اثر تروما، پوسیدگی، ترمیم یا بیماری پریودنتال آسیب دیده اند به تغییرات پالپی غیر قابل برگشت مستعدتر می باشند. در دندانهایی که درمان ریشه شده اند و کانال ریشه آنها به طور کامل تمیز و شکل داده شده و به طور سه بعدی پر شده است، تمایل کمتری جهت تحلیل آپیکالی ریشه هنگام حرکات ارتودنتیک وجود دارد. این موفقیت به عدم نشت میکروبی در این دندانها بستگی دارد. یک دندان تروماتیزه (در صورتی که پالپ آن دچار آسیب جدی مثل نکروز یا عفونت نشده باشد) می تواند با حداقل خطر تحلیل با وسایل ارتودنسی حرکت کند. اگر علائمی از آسیب پالپ وجود داشته باشد، درمان ریشه باید قبل از درمان ارتودنسی صورت گیرد. اگر در دندان تروماتیزه شواهدی از تحلیل وجود داشته باشد، احتمال افزایش روند تحلیل هنگام حرکت ارتودنسی وجود دارد. اگر دندانی به شدت تروماتیزه شده باشد (Intrusion، Avulsion) احتمال وقوع تحلیل ریشه هنگام حرکت دندان بیشتر است. اگر دندانی هنگام حرکت ارتودنسی نیاز به درمان ریشه داشته باشد، توصیه می شود بعد از تمیز کردن و شکل دادن، کانال با هیدروکسید کلسیم به طور موقت پر شود و بعد از تکمیل درمان ارتودنسی کانال ریشه به طور دایم با گوتاپرکا پر گردد. دندانهایی که ریشه آنها درمان می شود، می توانند همانند دندانهای با پالپ زنده حرکت کنند. برای انجام درمانهای اندودنتیک نظیر آپکسیفیکاسیون ممکن است نیازی به تاخیر یا توقف درمان ارتودنسی نباشد.
    کلید واژگان: اندودنتیکس, ارتودنتیکس, پالپ دندان, تحلیل ریشه
    S. Khedmat*
    The purpose of this article was reviewing the literature related to the mutual effects of endodontics and orthodontics on each other providing documented information that can be used by dentists in clinical practice. The effect of orthodontic treatment on the dental pulp and its role in root resorption, the influence of previous trauma to the tooth and endodontic treatment in orthodontic tooth movements and root resorption, recommendations regarding endodontic treatment during orthodontic tooth movement and the role of the orthodontic forces in provision and outcome of endodontic treatment are being discussed. The effect of the orthodontic tooth movement on the pulp is focused primarily on the neurovascular system which can cause degenerative and/or inflammatory responses in the dental pulp. Although, most of these changes are considered reversible, it seems that teeth with complete apical foramen and teeth subjected to previous insults, such as trauma, caries, restorations and periodontal diseases are more susceptible to pulpal irreversible changes. Teeth with root canal treatment that are well cleaned shaped, and three- dimensionally obturated, exhibit less propensity to apical root resorption during orthodontic tooth movement. This outcome depends on the absence of microleakage for bacterial ingress. A traumatized tooth can be moved orthodontically with minimal risk of resorption, provided that the pulp has not been severely injured (infection or necrosis). If there is evidence of pulpal demise, appropriate endodontic treatment is necessary prior to orthodontic treatment. If a previously traumatized tooth exhibits resorption, there is a greater chance that orthodontic tooth movement will enhance the resorptive process. If a tooth has been severely traumatized (intrusion, avulsion) there would be a greater incidence of resorption with tooth movement. It is recommended that teeth requiring root canal treatment during orthodontic movement be initially cleaned and shaped followed by the interim placement of calcium hydroxide. Final canal obturation with gutta-percha should be accomplished upon the completion of orthodontic treatment. Endodontically treated teeth can be moved orthodontically similar to teeth with vital pulps. In case of endodontic procedures like apexification, there may be no need to delay the orthodontic treatment.
    Keywords: Endodontics, Orthodontics, Dental pulp, Root resorption
  • کاظم آشفته یزدی، مصطفی رحمانی
    مقدمه
    Flare=up (ایجاد درد و یا تورم بعد از درمان ریشه) یکی از مشکلات همیشگی و دایما آزاردهنده در دانش اندودونتیک می باشد. علیرغم پیشرفت های مهم در رشته اندودونتیک همه عوامل ایجاد کننده Flare-up، کاملا مشخص نیست و یک موضوع مورد بحث می باشد.
    هدف این پژوهش تعیین فراوانیEndodontic Flare-up (EF) بود. همچنین با عوامل مربوط به بیمار و کیفیت درمان انجام شده مورد بررسی قرار گرفت.
    روش کار
    بدین منظور اطلاعات مربوط به پرونده های 518 بیمار که درمان ریشه برای آنها توسط دانشجویان دوره دکتری در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام می شد، ثبت و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همه بیماران بدون هیچگونه پیش شرطی در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند و هیچ نوع داروی داخل کانالی بین جلسات استفاده نشد. برای مقایسه از آزمون Chi-square استفاده شد و P≤0.05معنی دار تلقی شد.
    نتایج
    نتایج نشان داد 102 مورد از 403 بیمار (25.3%) به EF(با مشخصه تورم و یا درد متوسط تا شدید بعد از پایان درمان اندودونتیک) دچار شدند. همچنین 53 مورد از 518 بیمار (10.2%) به EF بین جلسات (با مشخصه تورم یا درد متوسط تا شدید در طی فواصل زمانی بین جلسات درمان) دچار شدند.
    براساس نتایج مشخص شد که بعضی عوامل همانند جنس بیمار، نوع دندان، وجود درد قبل از درمان،perforation و تعداد جلسات درمان، اثر معنی داری در بروز EF داشت.
    نتیجه گیری
    با توجه به بروز بالای EF ضروریست که در دروس اندودنتیک نظری به موضوع EF اهمیت داده شود.
    کلید واژگان: اندودنتیکس, دندانپزشکان, تهران
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال