جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « ایمنوهیستوشیمی » در نشریات گروه « پزشکی »
-
مقدمه
ریه ها از شایع ترین مکان های متاستاز تومورهای مختلف بدن هستند. همچنین تومورهای اولیه ریه در راس تومورهای بدخیم، منجر به مرگ در هر دو جنس زن و مرد در سراسر دنیا می شوند. روش های درمانی در تومورهای اولیه و متاستاتیک ریه کاملا متفاوت هستند؛ لذا تشخیص صحیح نوع این تومورها در برنامه ریزی درست درمانی بسیار تاثیر گذار خواهد بود. توسعه پزشکی شخصی (personalized medicine) و هدف درمانی (targeted therapy) بخصوص در درمان تومورهای اولیه ریه، اهمیت لزوم تشخیص درست این تومورها را بیشتر نشان می دهد.
معرفی بیمار:
مرکز پاتولوژی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران به عنوان مرکز ارجاع بیماران سراسر کشور با تعداد زیادی از بیوپسی های ریه مواجه هست و لذا چالش های تشخیصی متعددی هم در تشخیص پیش خواهد آمد. در این مطالعه ما به معرفی دو کیس می پردازیم که هر دو تومورهای شناخته شده سیستم تناسلی در سرویکس(دهانه رحم) داشتند و در حین درمان تومور اولیه و یا در فالوآپ پس از درمان، تومور ریه در آنها تشخیص داده شده بود. هر دو مورد با تومور ریه تشخیص آدنوکارسینوم اولیه ریه داشتند، در حالیکه در نمونه بیوپسی و رزکسیون، متاستاتیک بودن آنها ثابت شد. در هر دو مورد اشتراک نشانگر های ایمنوهیستوشیمی بخصوص برای TTF1 درتومور متاستاتیک منجر به تشخیص نادرست شده بود که استفاده از نشانگرهای دیگر را در تشخیص درست منشا تومور مورد تاکید قرار می دهد.
بحث و نتیجه گیریبا توجه به شباهت پروفایل ایمونوهیستوشیمی و مورفولوژی تومورهای اولیه ریه و تومورهای متاستاتیک آن و تفاوت روش درمان در این دو نوع تومور، ضروری است که پزشکان پاتولوژیست در مواردی که بیمار، مورد شناخته شده توموری در جایی غیر از ریه دارد و با تومور ریه مراجعه می کند حتی اگر تومور ریه منفرد است تمام توجه و اهتمام خود را در رد کردن متاستاز انجام دهد. در این موارد لازم است به چالش های تشخیصی که به خصوص به واسطه همپوشانی ایمونوهیستوشیمی رخ می دهد توجه داشته باشد تا در مواقع لزوم با استفاده از نشانگر های مکمل و اختصاصی تر ارگان هدف، از وقوع اشتباه تشخیصی خودداری شود.
کلید واژگان: تومور ریه, متاستاز, ایمنوهیستوشیمی, TTF1}IntroductionLungs are one of the most common sites for metastatic tumors in the body. In addition, primary lung tumors are the most common cause of death due to neoplasms in both genders. Treatment strategies are completely different for primary and metastatic lung tumors making accurate diagnosis of lung tumors an effective factor in planning the correct treatment. The development of personalized medicine and targeted therapy, especially in the treatment of primary lung tumors, has highlighted the importance of correct diagnosis of these tumors.
Case report:
The Pathology Center of Imam Khomeini Hospital Cancer Institute in Tehran, Iran, as a referral center for cancer across the country, is faced with a large number of lung biopsies, and therefore, there will be numerous diagnostic challenges. In this article, we presented two cases of primary female genital tract (cervical) tumors that during follow up lung masses were detected. Diagnosis on lung biopsy assigned as primary lung adenocarcinoma. Both cases referred to our lab for second opinion accompanied with related resected sample and implementation of further supplementary markers documented metastatic origin of tumors.
Discussion & conclusionIn both cases, similarity in immunohistochemical characteristics of metastatic tumors with primary lung adenocarcinoma, especially positive nuclear TTF1 staining led to misdiagnosis of lung tumor origin. This finding emphasizes on the use of other specific markers related to primary site of tumor to decrease possibility of incorrect diagnosis of the origin of the tumor in metastatic setting. Due to remarkable influence of primary versus metastatic origin of lung tumor on selection of treatment, pathologists should be considered correct diagnosis and notice to similarity of immunohistochemical markers of primary lung tumors to other organs and implementation of more specific markers are necessary.
Keywords: lung tumors, metastatic tumors, immunohistochemistry, TTF1} -
بررسی ارتباط بین میزان بیان فاکتور رشد مشتق از پلاکت و ایجاد تنگی تراشه ناشی از اینتوباسیون، به روش ایمنوهیستوشیمی و PCRزمینه و هدف
لوله گذاری داخل نای (اینتوباسیون) عملی است کمک تنفسی که در بیماران به کما رفته و یا بیمارانی که به هر دلیل قادر به تنفس خود به خودی نیستند انجام می گیرد . تنگی تراشه یکی از مهمترین عوارض اینتوباسیون است . عارضه تنگی تراشه می تواند باعث طولانی تر شدن روند درمان و همچنین طولانی نمودن مدت بستری بیمار شده و هزینه های سنگینی را بر بیمار و سیستم درمانی تحمیل نماید . با توجه به درمان بسیار سخت و زمان بر این بیماران ، برآن شدیم در این طرح تحقیقاتی به علل مولکولی ایجاد این عارضه پی ببریم تا شاید بتوان از بروز آن پیشگیری کرد .
مواد و روش هادر این مطالعه 25 بیمار مبتلا به تنگی تراشه به عنوان گروه تجربی و25 بیمار دچار مرگ مغزی به عنوان گروه کنترل تحت مطالعه قرار گرفتند و پس از اخذ رضایت آگاهانه وارد این طرح شدند . بیماران مبتلا به تنگی تراشه که به منظور جراحی رزکسیون تراشه به اتاق عمل منتقل می شدند پس از انجام رزکسیون تراشه قطعه ای از تراشه خارج شده از بدن بیمار در داخل لوله فالکون حاوی فرمالین بافر شده قرار گرفته و جهت رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی به آزمایشگاه مربوطه منتقل گردید . قطعه ای از تراشه نیز داخل میکروتیوپ حاوی RNA Free قرار گرفت و پس از قرار داده شدن داخل تانک ازت جهت انجام آزمایشات PCR ارسال گردید . در گروه کنترل نیز پس از اوتوپسی دقیقا همین مراحل انجام گردید .
یافته هابررسی نمونه های بیماران به کمک آزمایش PCR نشان داد که میزان بیان این فاکتور رشد در بیماران در مقایسه با گروه کنترل حدود 50 درصد افزایش داشته است . رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی نشان داد که حضور PDGF در بیماران گروه کنترل حدود 10 درصد است در حالی که این میزان در بیماران تنگی تراشه به بیش از 85 درصد می رسد.
نتیجه گیریPDGF یکی از مهمترین فاکتورهای رشد است که در فرآیند التهاب و ترمیم حضور فعال دارد و لذا شاید بتوان نتیجه گرفت که افزایش بیان این فاکتور رشد یکی از عوامل ایجاد تنگی تراشه در این بیماران است .
کلید واژگان: تنگی تراشه, ایمنوهیستوشیمی, PDGF, PCR} -
زمینه و هدف
تومورهای نورواندوکرین از سلول های تولیدکننده ی پپتید و آمین دستگاه نورواندوکرین بوجود می آیند. اطلاعات ارائه شده در گزارش های پاتولوژی مربوط به این بدخیمی، تعیین کننده ی پروگنوز و رویکرد درمانی بیماران می باشد. این مطالعه چگونگی گزارش این شاخص ها را مورد بررسی و مطالعه آماری قرار می دهد.
روش بررسیاین مطالعه،توصیفی-مقطعی است و تمامی گزارش های پاتولوژی با تشخیص تومور نورواندوکرین بین سال های 1390 تا 1394 از بخش پاتولوژی بیمارستان شهید صدوقی یزد به صورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفت و نهایتا 73 مورد بدست آمد که از نظر شاخص های استاندارد پاتولوژی شامل تشخیص پاتولوژی، منشا آناتومیک تومور، ذکر تعداد میتوز، انجام رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی، نوع رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی، تعیین Ki67 index ، ذکر وضعیت نکروز و تهاجم عروقی و اطراف عصبی بررسی شدند.
یافته هااز بین 73 گزارش پاتولوژی مورد بررسی، شایع ترین تشخیص پاتولوژی کارسینوم سلول کوچک با 6/46 % از موارد بود و شایع ترین منشا آناتومی با 3/49 % مربوط به دستگاه تنفسی بود. تعداد میتوز در 5/31 % ،ki67 index در 8/28 % ، وضعیت نکروز در 2/34 % و تهاجم عروقی و دور عصبی در 1/15 % از گزارشات پاتولوژی ذکر شده است.
بحثبا توجه به نتایج به دست آمده اکثر گزارش های پاتولوژی تومورهای نوراندوکرین،یک یا تعداد بیشتری از معیارهای ضروری جهت گزارش دهی را ندارند . این در حالی است که این شاخص ها برای تعیین پروگنوز بیماران و تصمیم گیری جهت رویکرد درمانی ضروری است.
کلید واژگان: تومورهای نورواندوکرین, گزارش پاتولوژی, ایمنوهیستوشیمی}IntroductionNeuroendocrine tumors (NETs) originate from peptide and amine producing cells of neuroendocrine system. Data presented in pathology reports, determine the prognosis and therapeutic approach of patients. The aim of this study was to investigate that how these indicators are reported in Shahid Sadoughi Hoaspital.
MethodsIn this cross-sectional and descriptive study, all neuroendocrine tumors reported by pathology department of Shahid Sadoughi Hospital, were studied by census method from 2011 to 2015. Finally, 73 cases were studied regarding pathologic standard indices including pathology diagnosis, anatomic origin of the tumor, amount of mitosis, immunohistochemical staining, immunohistochemical staining type, determination of Ki67 index, the status of necrosis, vascular and perineural invasion.
FindingsAmong 73 investigated pathology reports, small cell carcinoma was the most common pathologic diagnosis with 46.6% of cases. The most common anatomic site was respiratory system with 49.3% of cases. Amount of mitosis, Ki67 index, the status of necrosis and vascular, perineural invasion were mentioned in 31.5%, 28.8%, 34.2% and 15.1% of pathology reports respectively.
DiscussionAccording to the results, most pathologic reports of neuroendocrine tumors lack one or more factors that is necessary for reporting. However, these factors are pivotal for determination of prognosis and therapeutic approach in patients.
Keywords: Neuroendocrine tumors, pathology reports, immunohistochemistry} -
مقدمهکراتوسیست ادنتوژنیک تومور KCOT (Keratocystic odontogenic tumor) یا ادنتوژنیک کراتوسیست OKC (Odontogenic keratocyst)، نوع مشخصی از سیست های ادنتوژنیک تکاملی است که به علت ویژگی های هیستوپاتولوژیک و مشی بالینی خاص، باید مورد توجه قرار گیرند. سایتوکراتین 19 (CK19) در مخاط نرمال غیر کراتنیزه دیده می شود و با التهاب، بیان آن افزایش می یابد. به تازگی استفاده از این تومور مارکر جهت شناسایی کیست ها و تومورهای ادنتوژنیک پیشنهاد شده است، لذا با توجه به اهمیت OKC، هدف از این مطالعه، بررسی بیان این تومور مارکر در سلول های اپت لیالی کراتوسیست التهابی و غیر التهابی بود.مواد و روش هااین مطالعه ی مورد- شاهدی از نوع گذشته نگر بر روی 25 عدد بلوک پارافینی ادنتوژنیک کراتوسیست التهابی و غیر التهابی موجود در بایگانی بخش پاتولوژی دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان و علوم پزشکی اصفهان انجام شد. پس از انتخاب نمونه ها، مقاطع به ضخامت 3-5 میکرومتر از کلیه ی بلوک های پارافینی تهیه و به روش ایمنوهیستوشیمیایی با استفاده از نشانگر (CK19) رنگ آمیزی شدند. رنگ پذیری سیتوپلاسمی سلول های اپی تلیالی کیست، با میکروسکوپ نوری با درشت نمایی 10 و 40 در سه لایه ی بازال، سوپرابازال و سطحی بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری من ویتنی با نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 20 تجزیه و تحلیل شدند (α = 0/05).یافته هادر مطالعه ی حاضر، در 100 درصد ادنتوژنیک کراتوسیت های التهابی و 84 درصد ادنتوژنیک کراتوسیت های غیر التهابی، بیان CK19 دیده شد. در ادنتوژنیک کراتوسیست های التهابی، بیان این تومور مارکر در لایه ی بازال، میانی و سوپرابازال دیده شد، در حالی که در ادنتوژنیک کراتوسیست های غیر التهابی، تنها در یک مورد بیان CK19 در لایه ی میانی دیده شد (0/001 >(p value .نتیجه گیریطبق یافته های پژوهش حاضر، CK19 در OKCهای التهابی و یا غیر التهابی بیان شده است. اما شدت رنگ آمیزی در گروه های مورد مطالعه، متفاوت بود. بر خلاف ضایعات مربوط به اپی تلیوم مخاط دهان، در اپی تلیوم ادنتوژنیک در حالت کراتینیزه نیز بیان CK19 دیده شد. همچنین ضایعات التهابی مخاط دهان با افزایش بیان CK19 دیده شد.کلید واژگان: ایمنوهیستوشیمی, کیست ادنتوژنیک, التهاب, کراتین 19}IntroductionOdontogenic keratocyst (OKC) or keratocystic odontogenic tumor (KCOT) is a developmental odontogenic cyst which requires special attention due to its unique clinical and histopathological features. CK19 is expressed in non-keratinized normal epithelium and its expression increases during inflammation. Recently the use of this tumor marker has been suggested for identification of odontogenic cysts and tumors. Thus the aim of the present study was to evaluate the expression of CK19 in inflammatory and non-inflammatory keratocyst epithelial cells.Materials and MethodsThis retrospective cross-sectional study was performed immunohistochemically on 25 inflamed and non-inflamed OKC paraffin blocks retrieved from the Archives of the Oral Pathology Laboratories of Isfahan Azad University and Isfahan University of Medical Sciences Medical Faculties. After selecting the samples, sections measuring 3‒5 µm in thickness were prepared. The intensity of cytoplasmic stainability was studied immunohistochemically in three different layers of cyst epithelium: basal, suprabasal and superficial under a light microscope at ×10 and ×40. Data were analyzed with Mann-Whitney test using SPSS 20 (α = 0.05).ResultsExpression of CK19 was seen in 100% of inflammatory OKCs and 84% of non-inflammatory OKCs. In inflamed OKCs expression of CK19 was seen in all the three layers of epithelium; however, in non-inflamed OKCs expression of CK19 was seen in the middle layer in only one sample (p value < 0.001).ConclusionAccording to the results of the present study, CK19 was expressed in both inflammatory and non-inflammatory OKCs; however, the intensity of staining was different between the groups. In contrast to oral mucosal lesions CK19 was expressed in keratinized odontogenic epithelium. In odontogenic keratocyst, expression of CK19 was seen in response to inflammation as seen in oral lesions.Keywords: Immunohistochemistry, Odontogenic cyst, Inflammation, Keratin-19}
-
زمینه و هدفالایژیک اسید (EA) یک ترکیب آنتی اکسیدان طبیعی با ساختار فنلی است. در این مطالعه تاثیرات حفاظتی آن بر جمعیت و فعالیت سلولهای گلیال در مدل حیوانی ام اس در شرایط استرس اکسیداتیو مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: موشهای C57BL/6 بالغ نر 8 تا 9 هفته ای تهیه و در شرایط استاندارد نگهداری شدند. جهت ایجاد مدل، حیوانات به مدت شش هفته غذای حاوی 2/0 درصد کوپریزون (Cup) را مصرف نمودند. حیوانات به هشت گروه شامل کنترل، کنترل دریافت کننده سه دوز EA (20، 40 و 80 میلی گرم برکیلوگرم) ، Cup و Cup دریافت کننده سه دوز EA تقسیم شدند. در انتها بافت مغز حیوانات توسط روش های مولکولی شامل ایمونوهیستوشیمی (IHC) ، وسترن بلات (WB) و ریل تایم پی سی ار (q-PCR) جهت تجزیه و تحلیل مارکرهای اختصاصی سلول های گلیال مورد استفاده قرار گرفت.یافته هاآنالیز IHC و WB نشان داد که تنها غلظت بالای EA قادر به کاهش بیان پروتئین های GFAP (شاخص آستروسیتهای فعال) ، Mac-3 (شاخص میکروگلیال های فعال) ، افزایش بیان پروتئین Olig-2 (شاخص الیگودندروسیت های پیش ساز) و در نهایت کاهش معنادار نسبت پروتئین APC (شاخص الیگودندروسیت های بالغ) به Olig-2 نسبت به گروه Cup می باشد. تجریه و تحلیل q-PCR نیز نشان داد تغییرات بیان mRNA این شاخص ها نیز با تغییرات پروتئین های آن ها همسان بوده و از این رو نتایج قبلی تایید گردید.نتیجه گیریمصرف (80 میلی گرم بر کیلوگرم) EA به طور موثر فعالیت آستروسیت ها و میکروگلیال ها را کاهش داده و محیط را جهت مهاجرت سلول های پیش ساز الیگودندروسیتی به ناحیه عارضه و تبدیل فرآیندهای تخریبی به مکانیسم های ترمیمی مساعد می نماید.کلید واژگان: الایژیک اسید, ایمنوهیستوشیمی, کوپریزون, مالتیپل اسکلروزیس}Background and AimEllagic acid (EA) is a natural antioxidant with phenolic structure. In this study, we evaluate the effects of EA consumption on population and activation of neuroglia cells in the animal model of MS under oxidative stress.Materials and MethodsMature male mice with age of between 8 to 9 weeks were kept in the standard conditions. For model induction, animals received powder normal diet containing 0.2% Cuprizone (Cup) for six weeks. Mice were divided into eight groups containing control, control receiving three doses of EA (20, 40 and 80 mg/kg), Cup and Cup receiving three doses of EA. Finally, specific glial cell markers in the animal brain tissues were analyzed by molecular methods such as immunohistochemistry (IHC), western blotting (WB) and Real Time-PCR (RT-PCR). Findings: IHC and WB analysis have shown that only high concentration of EA is able to reduce protein expression of GFAP (activated astrocytes marker), Mac-3 (activated microglial marker), increase protein expression of Olig-2 (oligodendrocytes precursor marker) and ultimately significant reduction on APC (mature oligodendrocytes marker)/Olig-2 ratio in comparison with Cup group. In addition, RT-PCR evaluation indicated that changes in the mRNA expression of target markers were consistent with observed changes in their protein expression and therefore, IHC and WB results were confirmed.ConclusionConsumption of 80 mg/kg of EA effectively decreased activation of astrocytes and microglial and so appropriates environment for migration of oligodendrocyte precursor cells to the lesion area and shifting from damage course into the repair progressions.Keywords: Cuprizone, Ellagic acid, Immunohistochemistry, Multiple Sclerosis (MS)}
-
سابقه و هدفآنژیوژنز در رشد وگسترش تومورهای بدخیم و همچنین مشی تومورنقش محوری دارد. با توجه به اینکه کارسینوم سلول سنگفرشی سر و گردن (SCC) شایعترین بدخیمی حفره دهان است, مطالعه نقش آنژیوژنز در تعیین مشی SCCاز اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین تراکم عروقی خونی کوچک (MVD) با فاکتورهای دموگرافیک بیماران درجه تمایز این تومور بود.مواد و روش هادراین مطالعه توصیفی, تحلیلی تعداد 22 بلوک کارسینوم سلول سنگفرشی سروگردن از آرشیو بخش آسیب شناسی دهان, فک و صورت دانشکده دندانپزشکی قزوین استخراج شد و grading لامهای هماتوکسیلین و ائوزین آنها طبق طبقه بندی Broderتوسط پاتولوژیست انجام شد. بلوکها به روش ایمنوهیستوشیمی با آنتی بادی CD34 رنگ آمیزی شدند. در هر نمونه, سه ناحیه با رنگ پذیری شدید انتخاب و میانگین MVD انجام شد. شمارش و محاسبه شد. آنالیز آماری داده ها با آزمونهای Anovaو T Student با سطح معنی داری 0/05 انجام شد.یافته هامیزان تراکم عروقی در انواع Well diff SCC برابر با 7/4±32/66 ودر انواعdiff Moderate -Poor برابر با 7/1±43/2 بود (0/003=P) فاکتورهای دموگرافیک بیماران ارتباط معنی داری با میزان تراکم عروقی نشان ندادند. (0/05<P)نتیجه گیریبه نظر می رسد با کاهش میزان تمایز در SCC سر و گردن تراکم عروق خونی کوچک افزایش می یابد.کلید واژگان: نشانگرCD34, ایمنوهیستوشیمی, grade, اسکواموس سل کارسینوما, آنژیوژنز}Background and AimAngiogenesis has a significant role in growth and development, progression and behavior of malignant tumors. Since SCC is the most common carcinoma of oral cavity, determination of angiogenesis role in behavior of this malignancy is of great importance. The purpose of this study was to evaluate the relationship between MVD and demographic factors such as age, gender and location and histopathologic grade of the tumor. Method and Material: In this descriptive-analytic study, 22 paraffin embedded blocks of SCC of head and neck region. From oral & Maxillofacial pathology dept., Dental faculty, Qazvin University. H &E stained slides of related patients were selected and the specimens were graded by pathologist according to Broder’s classification. The blocks were then stained with anti CD34 monoclonal antibody by means of immunohistochemistry method. In each specimen, three highly stained fields were selected and then MVD average of those fields were counted and analyzed. Analysis of variance (ANOVA) and T-Student analysis were then used to measure the variables with p<0.05 as level of significance.ResultsMVD was 32.66±7.4 and 43.2±7.1 in well and moderate-poor diff SCC samples (p=0.003) These was no significant correlation between demographic factors and MVD (P>0.05).ConclusionAccording to this study, there was a reverse relation between degree of differentiation of SCC and angiogenesis. Hence it seems in low grade tumors-in addition to better cell differentiation-less angiogenesis similarly plays role in prognosis of these lesions.Keywords: CD34, Immunohistochemistry, Grade, squamous cell carcinoma, Angiogenesis}
-
ژانت سل گرانولومای محیطی (PGCG) ، ژانت سل گرانولومای مرکزی (CGCG) فکین و ژانت سل تومور (GCT) استخوان ضایعاتی با نمای هیستوپاتولوژی مشابه ولی رفتار بیولوژیک متفاوت می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان بیانTGF-? در این ضایعات به روش ایمنوهیستوشیمی بود.
در مطالعه حاضر، 15 نمونه PGCG، 15 نمونه CGCG و 10 نمونه GCT بررسی شد. ایمنوراکتیویتی TGF-? در سلولهای تک هسته ای (MC) و چند هسته ای (MGC) گروه های مورد مطالعه ارزیابی گردید. آزمونهای Kruskal-Wallis و تست تعقیبی Dunn، برای مقایسه میزان بیان TGF-? در گروه های مورد مطالعه استفاده شد.
بین سه گروه مورد مطالعه تفاوت آماری معناداری هم در مورد سلولهای چندهسته ای و هم تک هسته ای مشاهده شد. بیشترین میانگین رنگ پذیری TGF-? مربوط به GCT و کمترین مربوط بهPGCG بود. در مقایسه دو به دو گروه ها، بین گروه PGCG و GCT هم برای سلولهای چندهسته ای و هم تک هسته ای ارتباط معنادار مشاهده گردید، در حالیکه بین گروه های CGCG و GCT فقط در مورد سلولهای تک هسته ای ارتباط معنادار گزارش شد.کلید واژگان: ژانت سل گرانولوما, ایمنوهیستوشیمی, TGF, ?}Background And ObjectivesPeripheral and central giant-cell granulomas (PGCGs and CGCGs) and giant-cell tumor (GCT) of bone have similar histopathological features with different biological behavior. The aim of this study was to evaluate the expression of transforming growth factor beta (TGF-β) in these lesions by the help of immunohistochemistry.Materials And MethodsIn this study, 15 PGCGs, 15 CGCGs, and 10 GCTs were evaluated. The TGF-β immunoreactivity was assessed in mononuclear cells (MC) and multinucleated giant cells (MGC) of the studied groups. Data analysis was performed using Kruskal-Wallis and Dunns tests.ResultsThere was a significant difference between three studied groups regarding both MCs and MGCs. The highest mean of TGF-β immunostaining was observed in GCTs and the lowest in PGCGs. In pairwise comparison of the studied groups, a significant difference was observed between PGCGs and GCTs considering both MCs and MGCs. Additionally, a significant deference was reported only in MCs between CGCGs and GCTs.ConclusionThe results may explain the different biological behavior and pathogenesis of these lesions despite the similarity of histopathologic features.Keywords: Giant, cell granuloma, Immunohistochemistry, Transforming growth factor beta} -
BackgroundOpioids are amongst the most common abused drugs. Pathologic studies on opioid abuse are limited since the evaluation of inflammation and regeneration in brain tissue is not as simple as other tissues of the body. Thus, the present study aimed to determine the relationship between the dependence on morphine and inflammatory and regenerative processes.MethodsIn this experimental study, 48 male wistar rats were divided into 6 groups. The dependent groups (3 groups) received 0.4 mg/ml morphine in drinking water for 7, 28, and 56 days. The control groups (3 groups) received sucrose solution in drinking water for the same period. The histopathological studies of the brain sample were done. The slides were stained by hematoxylin and eosin (H&E) and immunohistochemistry (IHC) staining method. The areas of brain were evaluated in terms of lymphocytic infiltration and glial scar.FindingsA significant difference was observed in the mean number of cells in the glial scar of the dependent group 3 (dependent for 56 days) among the control group (P = 0.040). Further, a significant relationship was reported between the increased duration of morphine use and the number of created scar glial cells. Furthermore, a significant increase in the number of astrocytes was observed in the affected areas.ConclusionAfter long-term use, opioids can result in increased number of astrocytes and creating glial scar centers in the affected areas in response to the inflammation.Keywords: brain, immunohistochemistry, Morphine, Rats}
-
زمینه و هدفآسیب کبدی منجر به تجمع فراوان ماتریکس خارج سلولی شده که روی عملکرد کبد در درازمدت تاثیر گذاشته و آن را از کار می اندازد. فاکتورهای رشد موجود در عصاره پلاکتی مقرون به صرفه، در دسترس و بسیار پایدارتر از فاکتورهای رشد نوترکیب هستند. در این مطالعه برای مشخص شدن چگونگی اثرات عصاره پلاکتی روی تغییرات بافتی در کبد آسیبدیده با تتراکلریدکربن از آنالیز ایمنوهیستوشیمی در رتهای نر بالغ استفاده گردید.روش کاربرای انجام این پژوهش از 28 سر موش صحرایی نر بالغ با نژاد ویستار با وزن تقریبی 300-250 گرم استفاده شد که به صورت تصادفی در چهار گروه 7 تایی تقسیم شدند.گروه اول شم که در طول آزمایش تنها روغن زیتون را به عنوان حلال تتراکلرید کربن به صورت درون صفاقی دریافت کردند، گروه دوم تتراکلریدکربن که آن را دو بار در هفته به مدت هشت هفته به صورت محلول در روغن زیتون)به نسبت 1:1(به میزان 1 میلی لیتر/کیلوگرم به صورت درون صفاقی دریافت کردند، گروه سوم که عصاره پلاکتی را به تنهایی به مدت سه هفته دو بار در هفته به میزان 5/0 میلی لیتر/ کیلوگرم به صورت زیر جلدی دریافت کردند و گروه چهارم که علاوه بر اینکه تتراکلریدکربن را به مدت هشت هفته به صورت درون صفاقی دریافت کردند، عصاره پلاکتی را نیز سه هفته آخر به صورت زیرجلدی دو بار در هفته دریافت کردند. بعد از هشت هفته از رتها نمونه خون جهت آزمایشهای آنزیمی و بافت کبد جهت بررسی های بافت شناسی و ایمنوهیستوشیمی فراهم شده و به آزمایشگاه منتقل گردید. داده های حاصل با استفاده از تست های آماری توکی و آنوای یک طرفه توسط برنامه آماری گرف پد ویرایش پنجم مورد ارزیابی قرار گرفت و P < 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته هانتایج حاصل از آزمایشها نشان داد که عصاره پلاکتی کاهش قابل ملاحظه ای (P < 0.001) را درآنزیم های کبدی ایجاد می کند و با افزایش میزان آلبومین (P < 0.05) منجر به بهبود عملکرد آن میگردد و با تجویز عصاره پلاکتی میزان اکتین آلفای ماهیچه صاف به عنوان شاخصی برای فعالیت سلولهای ستاره ای کبد کاهش پیدا کرد که در نهایت نکروز و فیبروز را در مدل حیوانی موشهای صحرایی القا شده با تتراکلریدکربن کاهش داد.نتیجه گیریشواهد نشان داد که عصاره پلاکتی از طریق کاهش میزان شاخص اکتین آلفای ماهیچه صاف که شاخص فیبروز کبدی است، منجر به بهبود عملکرد کبد آسیب دیده شد.
کلید واژگان: آسیب کبدی, ایمنوهیستوشیمی, تتراکلرید کربن, عصاره پلاکتی, رت}Backgrounds &ObjectivesLiver damage results in a large accumulation of external cellular matrix that affects the function of this important body organ in a long term and finally stops its function completely. The growth factors existing in platelet extract are more cost-effective, available, and stable than recombinant ones. To determine whether the platelet extract effects on histological changes in liver injury induced by carbon tetrachloride (CCl4), we used immunohistochemical analysis in male rats.MethodsIn this project the 28 male Wistar rats (250-300 g) were randomly divided into 4 groups, each consisting of 7 animals. The rats were divided into four experimental groups as follows: the first group (sham) intraperitoneally received only olive oil as the solvent of carbon tetrachloride; second group (CCl4) intraperitoneally received carbon tetrachloride dissolved in olive oil (ratio of about 1: 1) at a concentration of 1 ml/kg and a twice a week for eight weeks; third group subcutaneously received only platelet extract at a concentration of 0.5 ml/kg twice a week for three weeks; and fourth group received both CCl4 intraperitoneally for eight weeks and platelet extract subcutaneously for last three weeks. After 8 weeks of trial blood and liver sampling were done. Blood samples sent for enzymatic (AST, ALT) tests and liver samples tested for histological and immunohistochemical studies. The data were analyzed using one-way ANOVA followed by Tukey test by Graph pad Prism 5 software and data were considered significant at p≤ 0.05.ResultsThe results show that platelet extract causes a significant (p≤ 0.001) decrease in liver enzymes and albumin improves the function of liver. The level of alfa smooth muscle actin (α-SMA) as an index of hepatic stellate cell activation was decreased by platelet extract administration which eventually reduced the necrosis and fibrosis induced by carbon tetrachloride in studied rats.ConclusionThe existence evidence shows that platelet extract improves the function of damaged liver by reducing the index of smooth muscle alpha-actin which is an indication ofliver fibrosis.Keywords: Liver Injury, Immunohistochemistry, CCl4, Platelet Extract, Rat} -
زمینه و هدفهدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای بیان ایمونوهیستوشیمیایی bcl2 و CD105 در کیست رادیکولار، کیست دنتی ژروس، ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما می باشد.مواد و روش کارتحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی به روش مقطعی است. تعداد 50 نمونه وارد مطالعه شدند. درصد سلول های رنگ گرفته با آنتی بادی bcl2 در درشتنمایی 40 در 15 کیست رادیکولار، 15 کیست دنتی ژروس، 15 ادنتوژنیک کراتوسیست و 5 آملوبلاستوما ارزیابی شدند و برای بررسی آنژیوژنز متوسط رگ های مثبت شده با CD105 در درشتنمایی 40 شمارش شدند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS17 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمون، Paired t-test Repeated Measures ANOVA برای مقایسه متغیر های کمی در گروه های مختلف و ضریب همبستگی پیرسون جهت رابطه های دو به دو بین متغیر های کمی به کار برده شد و 05/0 p< معنی دار در نظر گرفته شد.یافته هابیان bcl2 در آملوبلاستوما (78) وOKC (13/71) بیشتر از RC (48) و DC (45) بود ولی تفاوت معنی داری بین OKC و آملوبلاستوما دیده نشد (0.05نتیجه گیریرفتار تهاجمی تر OKC و آملوبلاستوما می تواند با بیان بالاتر bcl2 در این ضایعات توجیه شود اگر چه به نظر می رسد که آنژیوژنزدر این خصوصیت نقشی نداشته باشد.
کلید واژگان: کیست رادیکولار, کیست دنتی ژروس, ادنتوژنیک کراتوسیست, آملوبلاستوما, bcl2 و CD105, ایمنوهیستوشیمی}Background and ObjectivesThe purpose of this study is to evaluate the immunohistochemical expression of CD105 and Bcl2 in radicular cyst, dentigerous cyst, OKC and ameloblastoma.Material And MethodsIn this analytical retrospective study, 15 samples of radicular cyst, 15 dentigerous cyst, 15 OKC and 5 samples of ameloblastoma were selected. The samples were deparafinized and antigens were retrieved. Immunohistochemistry technique was applied for evaluation of CD105 and bcl2. Findings were analyzed by SPSS17 software. Comparative analysis of data was performed by using the Mann-Whitney T-test for two independent samples. A p value of less than 0.05 was considered to be statistically significant.ResultsThe mean value of bcl2 expression in radicular, dentigerous, OKC and ameloblastma were 78,71.13, 48 and 45 respectively. There is no significant difference between OKC and ameloblastoma(p >0.05). The percentage of CD105 positive vessels was higher in radicular cyst and decreased in dentigerous cyst, OKC and ameloblastoma.ConclusionThe higher expression of bcl2 in OKC and ameloblastoma can explain the more aggressive clinical behavior of these lesions, although, angiogenesis has no impression on it.Keywords: radicular cyst, dentigerus cyst, OKC, ameloblastoma, CD105, bcl2, Immunohistochemistry} -
زمینه و هدفاسترس اکسیداتیو و تحریکات شدید عصبی اثرات معناداری برروی پاتوژنز بیماری پارکینسون دارند و مواد با خاصیت آنتی اکسیدانتی می توانند به صورت بالقوه مانع از این اثرات شوند. در این تحقیق اثرات حفاظتی بالقوه ملاتونین به عنوان آنتی اکسیدانت و ممانتین به عنوان گیرنده غیررقابتی گلوتامات در یک مدل پارکینسون القا شده با 1- متیل-4-فنیل، 1 و 2و 3و 6- تتراهیدروپیریدین (MPTP) بررسی شده است.مواد و روش هاموش های سوری نر به 8 گروه 7 تایی تقسیم شدند که عبارت بودند از: سالین، اتانول، ملاتونین، ممانتین، MPTP، ملاتونین+ MPTP، ممانتین+ MPTP، ملاتونین+ ممانتین+ MPTP. کلیه این مواد 14 روز پیش از آزمون رفتاری پیمایش با اشعه، یک با در روز به صورت داخل صفاقی تزریق شدند. نورون های دوپامینرژیک بخش متراکم جسم سیاه به کمک تکنیک ایمنوهیستوشیمی مشخص و شمارش گردیدند.یافته هاملاتونین، اختلالات حرکتی ناشی از MPTP هم چون تعداد خطا، گام، مدت زمان حرکت حین آزمون رفتاری و نیز شمارش نورونی اجسام سیاه را به طور چشم گیر بهبود بخشید. ممانتین بر روی بیشتر این اصلاحات ناشی از ملاتونین اثر هم افزایی داشت. با وجود این، میزان بهبود و برگشت علائم ناشی از این عوامل به میزان گروه های سالین و اتانول نبود.نتیجه گیریملاتونین به خصوص به همراه ممانتین توانست از برخی اختلالات ناشی از MPTP جلوگیری کند. البته این اثرات محافظتی چندان کافی نبود که علت این امر احتمالا دوز یا مدت زمان تجویز است.
کلید واژگان: آزمون پیمایش با اشعه, ایمنوهیستوشیمی, پارکینسون, ملاتونین, ممانتین}BackgroundOxidative stress and severe neuro-excitation have significant effects on pathogenesis of Parkinson’s disease and agents with antioxidant property can potentially prevent these effects. Herein we examined potential protective effects of melatonin as an antioxidant agent and memantine as an uncompetitive receptor of NMDA, on a model of Parkinson’s disease induced by 1-methyl-4-phenyl-1, 2, 3, 6-tetrahydropyridine (MPTP).Materials And MethodsMale mice were divided into 8 groups with 7 mice in each group: saline, ethanol, melatonin, memantin, MPTP, melatonin+MPTP, memantin+ MPTP, melatonin+ memantin+ MPTP. All of agents were injected intraperitoneally once a day for 14 days before beam traversal test. Dopaminergic neurons of the Substantia Nigra Pars compacta (SNPC) were determined by immunohistochemical and were counted.ResultsMelatonin improved notably movement dysfunction resulted of MPTP such as the number of errors, paces and the time of movement during behavioral test and also the counting of neurons of Substantia Nigra Pars Compacta. Memantin had a synergic effect on the most of improvements. However, the level of improvement and retrieval of signs was not as in saline and ethanol groups.ConclusionMelatonin especially together with memantine is able to prevent some of the MPTP-induced dysfunctions. However, the protective effects were not enogh, probably because of the amount of dose and the time of injection.Keywords: Beam traversal test, Immunohistochemical, Parkinson, Melatonin, Memantin} -
زمینهسایتومگالوویروس های انسانی ممکن است در ایجاد بیماری گلیوما که یکی از شایع ترین تومورهای مغزی است، نقش داشته باشند.هدفمطالعه به منظور شناسایی سایتومگالوویروس های انسانی در بیماران مبتلا به گلیوما در بیمارستان امام خمینی تهران انجام شد.مواد و روش هااین مطالعه تجربی در سال 1391 بر روی نمونه های پارافینه تومور مغزی گلیومای بیماران مراجعه کننده به بخش جراحی اعصاب بیمارستان امام خمینی (18 بیمار) انجام شد. نمونه ها با استفاده از آنتی بادی منوکلونال اختصاصی بر ضد پروتئین 65 PP سایتومگالوویروس انسانی و با روش ایمنوهیستوشیمی آماده شدند. نمونه های بیماران برای شناسایی این ویروس با میکروسکوپ نوری دیده شدند.یافته هااز 18 بیمار مورد مطالعه، 13 بیمار (%2/ 72) از نظر پروتئین 65 PP سایتومگالوویروس انسانی مثبت بودند که 4 نفر آن ها فوت شدند.نتیجه گیریبا توجه به یافته ها، مطالعه های گسترده تری با استفاده از روش های تشخیصی متفاوت، برای ردیابی سایتومگالوویروس انسانی در بیماران مبتلا به گلیوما پیشنهاد می شود.
کلید واژگان: سایتومگالوویروس, ایمنوهیستوشیمی, گلیوما}BackgroundHuman cytomegalovirus (HCMV) may play a role in the development of glioma disease that is one of the most common brain tumors.ObjectiveThe aim of this study was to detect human CMV in patients with glioma in Imam Khomeini hospital، Tehran.MethodsThis experimental study was conducted on paraffin-embedded tumor samples of 18 patients referred to Imam Khomeini hospital in 2012. Immunohistochemistry (IHC) was performed with monoclonal antibody specific for HCMV PP65 protein and the samples were assessed using a light microscope.FindingsOf 18 patients، 13 (72. 2%) were positive for HCMV PP65 protein and four of them expired.ConclusionWith regards to the results، more comprehensive studies are recommended for detection of HCMV in patients with glioma using different diagnostic methods.Keywords: Cytomegalovirus, Immunohistochemistry, Glioma} -
مقدمه
P53 در بیش از 50% تومورهای توپر جهش یافته است و در سرطان آندومتر که شایع ترین بدخیمی دستگاه تناسلی زنان می باشد، در 40-30% موارد تغییر کرده است و تغییر مزبور با نوع سلول سروز پاپیلری و مرحله بالا و پیش آگهی بد همراه است. همچنین میزان آنژیوژنز تومور و بروز بیش از حد BCL2 در پیش آگهی بیماری دارای اهمیت می باشد، بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی بروز پروتئین P53 و BCL2 و میزان آنژیوژنز در سرطان آندومتر و ارتباط آن با شاخص های کلینیکو پاتولوژیک و عوامل موثر بر پیش آگهی بیماری انجام شد.
روش کاردر این مطالعه طولی گذشته نگر طی سال های 93-1384، پرونده های 30 مورد از بیماران مبتلا به سرطان آندومتر در سه بیمارستان امام رضا (ع)، قائم (عج) و امید جمع آوری شد. نمونه های آسیب شناسی از نظر مارکرهای P53 و Bcl2 و آنژیوژنز مورد رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی قرار گرفتند و ارتباط این مارکرها با عوامل موثر بر پیش آگهی بیماری و عود بیماری مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی تست، کای اسکوئر و Log rank انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته هابروز P53 در 9 مورد از 10 بیمار (90%) با سرطان غیر آندومتریوئید مثبت بود و تمام بیماران از نظر Bcl2 منفی بودند و 8 مورد از 10 بیمار (80%) با نوع غیر آندومتریوئید و 6 مورد از 20 بیمار با انواع آندومتریوئید (30%) از نظر آنژویوژنز شدید بودند. بین نوع بافت شناسی تومور و درجه و مرحله تومور و نیز بقاء بیماری ارتباط معنی داری وجود داشت (002/0=p).
نتیجه گیریبا توجه به ارتباط بین مارکرهای ژنتیکی با مرحله و درجه بیماری و نیز بقاء بیماران، بهتر است هنگام تشخیص پاتولوژی سرطان آندومتر، بلوک مربوط از نظر این مارکرها بررسی شود.
کلید واژگان: آنژیوژنز, ایمنوهیستوشیمی, سرطان آندومتر}IntroductionP53 is mutated in more than 50% of solid tumors and has been changed in 30-40% of endometrial cancer which is the most common malignancy of the genital tract of women and this change is associated with papillary serous cell type and advanced stage and poor prognosis. In addition، the overexpression of BCL2 and tumor angiogenesis is important in the prognosis of patient. Therefore، this study was performed with aim to evaluate the expression of BCL2 and P53 and angiogenesis in endometrial cancer and its relationship with clinicopathological characteristics and the factors affecting the prognosis of disease.
MethodsIn this retrospective longitudinal study which was performed during 2005-2014، 30 files of patients with endometrial cancer in three different hospitals (Imam Reza، Ghaem، Omid) were collected. The pathology samples were immunohistochemical staining in terms of Bcl2 and P53 markers and angiogenesis and the association of these markers with factors affecting the prognosis and recurrence of disease were investigated. Log rank، t-test and Chi-square tests were used to analyze the data and P.
ResultsP53 expression was positive in 9 cases of 10 patients (90%) with non-endometrial cancer and all patients (100%) were negative in terms of Bcl2 and angiogenesis was severe in 8 cases of 10 patients (80%) with non-endometrial cancer and in 6 cases of 20 patients (30%) with endometrial cancer. There was significant relation between tumor histology and tumor grade and stage of the disease and survival (P = 0. 002).
ConclusionSince there is relationship between genetic markers with stage and grade of disease and also survival of the patients، it is better that the related block be evaluated in terms of these markers at the time of pathological diagnosis of endometrial cancer.
Keywords: Angiogenesis, Endometrial cancer, Immunohistochemistry} -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و یکم شماره 10 (پیاپی 154، دی 1392)، صص 635 -642زمینه و هدفدر حال حاضر در تشخیص هیستولوژیک کارسینوماهای سروز تخمدان سیستم درجه بندی دوگانه (two tier grading) مورد قبول بسیاری از محققان می باشد. این روش تقسیم بر مبنای اصول بیولوژی مولکولی و ژنتیک استوار است. با توجه به توافق بین فردی بالای این سیستم درجه بندی ما نیز سعی در بازنگری کارسینوماهای سروز نموده، تا با در نظر گرفتن نمای مورفولوژیک و استفاده از مطالعه ایمونوهیستوشیمیایی P53 به بررسی آن ها بپردازیم.روش بررسیپس از بازنگری 32 مورد (هشت مورد تومور با تمایز خوب و 24 مورد با تمایز ضعیف تا متوسط) با در نظر گرفتن معیارهای تعریف شده بر اساس سیستم درجه بندی دوگانه، در دو گروه با درجه پایین (Low grade) و درجه بالا (High grade) بار دیگر طبقه بندی شده و بروز ایمنوهیستوشیمیایی P53 در آن ها بررسی گردید.یافته هابر اساس طبقه بندی گذشته کارسینوماهای سروز با تمایز متوسط و ضعیف، به طور عمده در گروه با درجه بالا قرار گرفتند در حالی که کارسینوم های با تمایز خوب در گروه با درجه پایین جای داده شدند که ارتباط معناداری در هر گروه پیدا گردید (005/0P<). هم چنین رنگ پذیری P53 در کارسینوم های با درجه بالا در 12 مورد (54%) دیده شد، در حالی که در هیچ کدام از کارسینوم های با درجه پایین واکنش مثبت مشاهده نگردید.
نتیجه گیریعلی رغم این که بروز P53 در کلیه موارد کارسینوم با درجه پایین منفی بود ولی به دلیل تعداد اندک این دسته از کارسینوم های تخمدان و هم چنین پایین بودن تعداد نمونه های ما تفاوت آشکاری بین میزان بقا و بروز P53 به روش ایمنوهیستوشیمی در دو گروه کارسینوم با درجه بالا و پایین در این تعداد از بیماران دیده نشد.
کلید واژگان: نئوپلاسم های تخمدان, ژن P53, ایمنوهیستوشیمی, درجه بندی نئوپلاسم}BackgroundRecently the use of “two tier«grading system in which ovarian serous carcinoma was classified as low-grade or high-grade in comparing to preceding system has improved authority in prognosis and survival. This approach is simplistic، reproducible، and based on biologic evidence. In this study، we reclassified ovarian serous carcinoma by a new two-tier system for grading and then evaluation of P53 expression in these tumors by immunohistochemistry method.MethodsWe retrospectively reviewed 32 cases of ovarian serous carcinoma with previous diagnosis of well differentiated (eight cases) and moderate to poorly differentiated serous carcinoma (24 cases) and according»two tier«grading system in low-grade vs. high-grade serous carcinoma reclassified. Subsequntly all cases immunostained by P53 marker. Also clinical data related to survival of patients (with or without recurrence of tumor and death) and paraclinical findings such as presurgical blood serum level of CA125 are gathered.ResultsOut of total eight patients with previously diagnosis; well diferentiated serous carcinoma and of 24 patients with moderate to poorly differentiated serous carcinoma reclassified as low-grade and high-grade ovarian serous carcinoma respectively and a statistically significant difference was found between two groups. (P<0. 005) Also of total 24 cases with high grade serous carcinoma، in 12 cases (54%) P53 immunostaining was detected but in non of all low grade serous carcinoma was seen. All 8 low grade serous carcinoma were alive without recurrence of tumor. In 10 and 12 out of 24 cases with high grade serous carcinoma recurrence of tumor and death were seen respectively.ConclusionSince the presence of P53 negative expression in all of low-grade serous carcinoma by immunostaining and low-grade serous carcinoma accounts for small pupulation of all ovarian serous carcinoma and also few cases in our study، we did not find significant differences between P53 expression and survival in two low-grade vs high-grade serous carcinoma groups.Keywords: gene P53, immunohistochemistry, neoplasm grading, ovarian neoplasms} -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال یازدهم شماره 1 (پیاپی 36، Jan 2013)، صص 65 -70مقدمه
افزایش بیان گالکتین -3، گالکتین-9 و گالکتین-15 بر روی اپی تلیوم سطحی و غدد آندومتر رحم در فاز لوتیال که برای آماده نمودن آندومتر برای کاشت جنین نیاز است، گزارش شده است. ولی هیچ اطلاعاتی در خصوص نحوه بیان و گسترش گالکتین-8 روی آندومتر انسان در طول سیکل قاعدگی طبیعی در دسترس نمی باشد.
هدفمطالعه حاضر به منظور ارزیابی نحوه بیان و گسترش گالکتین-8 ، یک لکتین دارای باند بتا گالاکتوزویید، روی آندومتر انسان در طول فاز تکثیر و فاز ترشحی یک سیکل قاعدگی طبیعی طراحی گردیده است.
مواد و روش هابیوپسی های آندومتر از جدار قدامی حفره رحمی 16 زن (4 نمونه در فاز تکثیر و 12نمونه در فاز لوتیال) برداشته شدند. میانگین سنی افراد 5/35 سال (دامنه سنی 25 الی 45 سال) و همه بارور بودند. هر بیوپسی ابتدا به سه قسمت تقسیم شد. قسمت اول جهت بررسی میکروسکوپ نوری و ایمنوهیستوشیمی در فرمآلدیید و قسمت دوم جهت بررسی با میکروسکوپ الکترونی در گلوتارآلدیید ثابت شد. قسمت سوم جهت بررسی وسترن بلات آماده گردید.
نتایجدر بررسی ایمونوبلاتینگ یک باند با وزن مولکولی 34 کیلو دالتون دیده شد که در نمونه های فاز لوتیال این باند قوی تر و پهن تر بود. بررسی ایمنوهیستوشیمیایی نشان داد که گالکتین-8 در فاز لوتیال با شدت بیشتری نسبت به فاز تکثیر بیان می شود. گالکتین-8 در اپی تلیوم لومینال، اپی تلیوم غدد و استروما بیان می گردد.
نتیجه گیریبا بیان بیشتر گالکتین-8 در فاز لوتیال، این ماده را می توان به عنوان یک مارکر مولکولی بالقوه که در جایگزینی آندومتر نقش داشته باشد، پیشنهاد داد. نتایج این مطالعه، این فرضیه که گالکتین-8 ممکن است نقش مهمی در حوادث اولیه کاشته شدن جنین انسان داشته باشد را تقویت می کند.
کلید واژگان: آندومتر, گالکتین-8, انسان, آنالیز وسترن بلات, ایمنوهیستوشیمی}BackgroundThe up-regulation of galectin-3, galectin-9, and galectin-15 expression in the luminal and glandular epithelium was reported in preparation of the endometrium for embryo implantation at the midlutheal phase. However, no data was available regarding the expression and the distribution pattern of galectin-8 in the human endometrium during a regular menstrual cycle.
ObjectiveThe current study designed to investigate the expression and the distribution pattern of galectin-8, a beta-galactoside-binding lectin in the human endometrium during both proliferative and luteal phases of a regular menstrual cycle.
Materials And MethodsEndometrial biopsies were obtained from the anterior wall of the uterine cavity of 16 women (proliferative phase: n=4, lutheal phase: n=12). All female patients with mean age of 37.5 years were fertile (range 25-45). Each biopsy was divided into three pieces; one piece was fixed in formaldehyde for light microscopy and immunohistochemistry. The second portion fixed in glutaraldehyde for scanning electron microscopy and the third portion was prepared for western blot analysis.
ResultsData of immunoblotting revealed a molecular weight of 34 kD band with high intensity in the lutheal phase samples. The immunohistochemistry staining demonstrated that galectin-8 expressed at a very low concentration during the proliferative phase, but showed a high expression throughout the lutheal phase. The expression of galectin-8 observed in luminal surface epithelium, glandular epithelium and stroma.
ConclusionThe up-regulation of the expression of galectin-8 during lutheal phase may suggest galectin-8 as one of the potential molecular marker of the endometrial receptivity. These data propose that galectin-8 may play an important role during the initial events of human embryo implantation.
Keywords: Endometrium, Galectin, 8, Human, Western blot analysis, Immunohistochemistry} -
مقدمهلنفوم هوجکین نئوپلاسم بدخیم سلولهایB وکمتر T بوده و می تواند با انواع بیماری های خوش خیم و بدخیم اشتباه گردد. انواع مختلف این بیماری و بیماری های قابل اشتباه با آن سیر، پیش اگهی و درمان متفاوت دارند.امروزه استفاده از روش های تشخیصی پیشرفته مثل استفاده از رنگ آمیزهای ایمنوهیستوشیمی می تواند در افتراق انواع مختلف این لنفوم از یکدیگر و نیز سایر مواردی که با آن قابل اشتباه است، بسیار کمک کننده و مفید باشد.
روش کاراین مطالعه توصیفی مقطعی و گذشته نگر بر 53 مورد از مواردی که در طی دوره ده ساله (فروردین 74 تا فروردین 84) در مرکز آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) تشخیص لنفوم هوجکین داده شده بود انجام شد. بررسی میکروسکوپی مجدد، رنگ آمیزی معمولی، اختصاصی و ایمنوهیستوشیمی جهت تایید یا رد تشخیص اولیه هم انجام گرفت. نتایج مشاهدات به کمک روش های آمار توصیفی و استنباطی و SPSS تجزیه و تحلیل شد.
نتایجاز 53 مورد با تشخیص اولیه لنفوم هوجکین در بررسی های دقیق تر بعدی در47 مورد (7/88%) لنفوم هوجکین تایید شد و در 6 مورد (3/11%) تشخیص به لنفوم غیر هوجکینی (5 مورد لنفوم سلول بزرگ B باغلبه سلول T و یک مورد تشخیص احتمالی لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک) تغییر یافت.
در موارد تائید شده، لنفوم هوجکین میانگین سن ابتلا 40 سال و به جز نوع اسکلروز ندولر، در مردان (5/2 برابر) شایعتر بود. اکثر موارد لنفوم هوجکین از نوع با سلولاریته مخلوط (39 مورد، 7/54%) بود.
نتیجه گیریبا توجه به اینکه قبلا در 6 مورد (3/11%) با میکروسکوپ معمولی و بدون استفاده از ایمنوهیستوشیمی تشخیص اشتباه داده شده بود و از آنجایی که درمان و پیش اگهی لنفوم هوجکین با سایر بیماری هایی که با آن قابل اشتباه است، متفاوت می باشد، در تشخیص لنفوم هوجکین خصوصا نوع با فقدان لنفوسیتی و نوع ندولر با غلبه لنفوسیت استفاده از روش های تکمیلی مثل ایمنوهیستوشیمی جهت تائید تشخیص الزامی استکلید واژگان: ایمنوهیستوشیمی, لنفوم, لنفوم هوجکین}IntroductionHodgkin’s lymphoma is a malignant neoplasm of B lymphocytes and less common T lymphocytes that morphologically can be mistaken with several benign and malignant diseases. These diseases have different course, treatments and prognosis from Hodgkin’s lymphoma. Immunohistochemical staining is very useful that will aid in separating Hodgkin’s Lymphoma from a series of benign and malignant lookalikes.Materials and MethodsWe Randomly selected 53 cases with primary diagnosis of Hodgkin’s lymphoma in pathology laboratory of Imam Reza Hospital from 1374-1384. to confirm or rule out of the primary diagnosis, microscopic evaluation and Immunohistochemical staining were done.ResultsOverall in 47 cases (88.7%), Hodgkin’s lymphoma was confirmed and 6 cases (11.3%) were non hodgkin lymphoma.A total 5 cases were T cell Rich large B cell lymphoma and 1 case was anaplasic large cell lymphoma probably. In Hodgkin’s lymphoma cases, the mean age was 40 years. Except for nodular sclerosis other types were more frequent in males. (M/F = 2.5).The commonest type was mixed cellularity (39 cases) (54.7%). ConclusionMisdiagnosis of Hodgkin’s lymphoma without Immunohistochemical staining was 11.3%. Because of significant difference between treatment and prognosis of Hodgkin’s lymphoma and other morphologically similar diseases, immunohistochemical staining particulary in lymphocytic depletion and nodular lymphocytic predominant Hodgkin’s lymphoma, is necessary and recommended. -
مقدمه و هدفمنشا آدنویید سیستیک کارسینوما و پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین سلول های داکتال یا میواپی تلیال غدد بزاقی اند. به رغم تفاوت در رفتار بالینی، پروگنوز و درمان، نمای هیستولوژیک مشابه دارند. CD117 تیروزین کینازی است که توسط ملانوسیت ها، ماستوسیت ها و سلول های ژرمینال بیان می شود. داده های موجود در مورد اهمیت بروز این نشانگردر تومورهای فوق متناقض است. تعیین دقت نشانگر CD117 درافتراق هیستوپاتولوژیک دو ضایعهمواد و روش هامطالعه توصیفی- تحلیلی بود. جامعه آماری پرونده های هیستوپاتولوژیک بایگانی بخش پاتولوژی انستیتو کانسر و پاتولوژی مرکزی بیمارستان امام خمینی تهران بود. پانزده نمونه، آدنویید سیستیک کارسینوما و پنج مورد پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین در مطالعه وارد شدند. نمونه ها تحت رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی با نشانگر CD117 قرارگرفتند. شاخص رده بندی محاسبه شد و میانگین شاخص رده بندی هر تومور به دست آمد. آزمونT برای تجزیه و تحلیل آماری مطالعه استفاده شد. p<0.05 معنی دار درنظرگرفته شد.یافته هامیانگین شاخص رده بندی در گروه آدنویید سیستیک کارسینوما45/27 ±20/71 و در گروه پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین43/36 ±37/35 بود. اختلافی معنادار بین میانگین شاخص رده بندی دو گروه مشاهده شد p=0.031). (Cut off point 73 با حساسیت 53% و ویژگی 80 % مناسب بود.نتیجه گیریCD117 شاخص ایمنوهیستوشیمیایی مناسبی در تشخیص افتراقی آدنویید سیستیک کارسینوما از پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین است.
کلید واژگان: آدنویید سیستیک کارسینوما, پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین, CD117(C, kit), ایمنوهیستوشیمی}Background And ObjectiveAdenoid cystic carcinoma (ACC) andpolymorphous low grade adenocarcinoma (PLGA) originate from ductal and myoepithelial salivary gland cells. They have a similar histologic appearance, but with different clinical behavior, treatment and prognosis. CD117 is a tyrosine kinase that is expressed by melanocytes,mastocytes and germinal cells. Our knowledge about its expression inboth mentioned tumors is controversial. Evaluation of the accuracy of CD117 in histopathologic differentiation of ACC and PLGA.Materials And MethodsThe study protocol was descriptive-analytical.The histopathologic records of ACC and PLGA tumors were obtained from pathology Dept., Cancer Institute and Central pathology Dept. of Imam Khomini hospital. 15 ACC and 5 PLGA were entered the study. The formalin–fixed paraffinized blocks were examined immunohistochemically for CD117 expression. The mean LI for ACC andPLGA tumors were obtained. t test was used for statistical analysis. p<0.05 was considered significant.ResultsThe LI mean was 71.20 ± 27.45 and 35.37±36.43 in ACC and PLGA groups respectively. The CD117 expression was statistically significant (p= 0.031). The Cut-off point = 73 with 80% sensitivity and 53% specificity was proper.ConclusionCD117 is a significant immunohistochemical marker for histopathologic differentiation of ACC from PLGA. -
زمینه و هدفتشخیص بعد از مرگ انفارکت میوکارد در مراحل اولیه از موارد پیچیده پزشکی قانونی می باشد. روش های معمول بررسی هیستوپاتولوژیک قلب شامل بررسی ماکروسکوپی نمونه و میکروسکپی اسلایدهایی که به روش H&E رنگ آمیزی شده اند، اغلب کمک کننده نمی باشند.روش بررسیبه منظور دستیابی به روشی قابل اطمینان و نسبتا ساده، در این مطالعه از مارکر تروپونین T قلبی به روش ایمنوهیستوشیمی بر روی 67 اتوپسی قلب در بخش پاتولوژی سازمان پزشکی قانونی کشور استفاده شده است. موارد به سه گروه بدین شرح تقسیم شدند: گروه مثبت شامل مواردی با تشخیص قطعی انفارکت میوکارد به عنوان علت مرگ، گروه مرگ غیرقلبی و بالاخره گروه مشکوک که شامل مواردی می باشد که به احتمال قریب به یقین علت مرگ انفارکت میوکارد در مراحل اولیه است لیکن بررسی های هیستوپاتولوژیک معمول شواهد قطعی به نفع آن را نشان نمی دهد.یافته هابا استفاده از روش پیشنهادی ما، این تست در 19 مورد از 22 مورد گروه مثبت (4/86%)، هیچکدام از 17 مورد منفی (ویژگی 100%) و 15 مورد از 28 مرد مشکوک (6/53%) نتیجه مثبت نشان داد.نتیجه گیریبا استفاده روتین از این روش حساسیت روش های معمول هیستوپاتولوژی در تشخیص بعد از مرگ انفارکت میوکارد افزایش پیدا می کند.
کلید واژگان: تروپونین T قلبی, انفارکت میوکارد, ایمنوهیستوشیمی, مرگ ناگهانی قلبی}The postmortem diagnosis of early myocardial infarction is a perplexing affair in forensic pathology. The routine evaluations of autopsied hearts including macroscopic examination and study of H&E stained sections are often not contributory. Some other methods like electron microscopy need sophisticated equipments which are not available in all pathology laboratories. In an attempt to find a more reliable and less labor- intensive method, we have studied the diagnostic value of cardiac troponin- T by an optimized immunohistochemical method on 67 autopsied hearts in Legal Medicine Organization of Iran -
زمینه و هدفآنژیوژنز در رشد و گسترش تومورهای بدخیم و همچنین مشی تومور نقش محوری دارد. نتایج تحقیقات گذشته نشان می دهد که تراکم عروق خونی کوچک و microvascular density (MVD)در اغلب تومورهای بدخیم در تعیین تظاهرات کلینیکی و پیش آگهی تومور دخیل است. در مورد کارسینوم سلول سنگفرشی ناحیه سر و گردن با وجود مطالعات اندک، نتایج بسیار متفاوت است و به وجود رابطه قطعی بین MVD و سایر فاکتورهای کلینیکوپاتولوژیک از جمله بروز متاستاز به غدد لنفاوی ناحیه ای دست نیافته اند. هدف این مطالعه بررسی رابطه MVD با برخی فاکتورهای کلینیکوپاتولوژیک و مهم تر از همه، بروز متاستاز در غدد لنفاوی گردنی می باشد.روش بررسیدر این مطالعه توصیفی مقطعی تعداد 40 بلوک پارافینی اسکواموس سل کارسینومای زبان، از آرشیو انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب و مقاطع تهیه شده از آنها به روش ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی CD34 رنگ آمیزی شدند. در هر نمونه در هر یک از نواحی داخل، حاشیه و بافت سالم اطراف تومور، 4 ناحیه با رنگ پذیری بیشتر انتخاب و میانگین MVD دراین نواحی در دو گروه واجد متاستاز به غدد لنفاوی (N+) و فاقد آن (N-) شمارش و محاسبه شد. آنالیزهای آماری 3wayANOVA و Independent t- testانجام و 05/0>p معنی دار در نظر گرفته شد.یافته هاMVD-CD34 بالاتر در ناحیه داخل و حاشیه تومور با بروز متاستاز به غددلنفاوی گردنی رابطه آماری معنی دار دارد ولی با سن و جنس وتمایز تومور از لحاظ آماری بی ارتباط بوده است.نتیجه گیرییافته ها نشان می دهد افزایش بروز نشانگر CD34 که بصورت میانگین MVD عنوان می شود نشانه بروز متاستاز در غددلنفاوی گردنی است و در نتیجه شاید قادر به تعیین پیش آگهی در اسکواموس سل کارسینومای اولیه زبان باشد.
کلید واژگان: CD34, ایمنوهیستوشیمی, اسکواموس سل کارسینوما, زبان}Background And AimAngiogenesis plays a central role for development and progression of malignant tumors.It is considered as an important factor for predicting of malignant tumor's behavior such as metastasis to lymph nodes and other clinicopathologic factors. However, it is still a controversial factor especially in oral squamous cell carcinoma.The aim of this study was to evaluate the correlation between angiogenesis and clinicopathologic parameters such as presence of metastatic cervical lymph node in the tongue squamous cell carcinoma.Materials And MethodsIn this cross-sectional study, 40 cases of squamous cell carcinoma of the tongue were selected from the archive of cancer institute of Tehran University of Medical Science. Sections were prepared from paraffin blocks and immunohistochemically stained with antibody against CD34. Stained vessels were counted in 4 fields, the most vascular areas at low magnification, in each areas of intratumoral, peritumoral and nontumoral adjacent tissue in two groups with metastatic lymphnodes (N+) and without (N-). The average counts from the four most vascular areas were recorded as the mean microvascular density (MVD). Data were analyzed by 3wayANOVA and Independent T- test with p<0.05 as the level of significance.ResultsHigh mean MVD-CD34 was significantly correlate with positive cervical lymph node metastasis in intra tumoral and peritumoral areas but there was no significant correlation between mean MVD-CD34 and age, gender, and differentiation of tumor.ConclusionBased on the results of this study, CD34 can help us to determine the presence of cervical lymph node metastasis and may also determine the outcome of a primary squamous cell carcinoma of the tongue. -
مقدمه
سرطان سلول سنگفرشی دهان، ششمین سرطان شایع در دنیا و سومین سرطان در کشورهای در حال توسعه است. بررسی های پایه ای نشان داده اند که جهش ایجاد شده در ژن های سرکوبگر تومور، از جمله p53 protein نقش مهمی در ایجاد این ضایعه دارد. ki67 antigene یکی از شاخص های نمایش تکثیر سلولی است. در این میان، نقش C-erb-B2 به عنوان یک پروتئین غشای سلولی مرتبط با فاکتورهای رشد اپیدرمی که در زمان افزایش بروز به عنوان یک انکوژن عمل می کند به تازگی مورد بررسی قرار گرفته است.
هدفمطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه بروز سه شاخص ki67، P53 و C-erb-B2 در سرطان سلول سنگفرشی زبان انجام گرفت.
روش بررسیدر این مطالعه توصیفی با استفاده از روش ایمنوهیستوشیمی، بروز شاخص های ki67 و P53 و C-erb-B2 در سرطان سلول سنگفرشی با تمایز خوب زبان بررسی شد. تعداد هسته های رنگ گرفته در هزار سلول اپیتلیالی، شمارش و با شاخص رده بندی (Labelling Index (LI)) بیان و مقایسه شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون همبستگی تحلیل گردیدند (05/0(p<.
یافته هامیانگین سلول های ki67 مثبت، P53 مثبت و C-erb-B2 مثبت به ترتیب 97/42±4/399، 32/330±4/221 و 22/27±8/26 بود. آزمون همبستگی بیانگر همبستگی آماری بروز شاخص ki67 و P53 (5/91%=r و 02/0=p) بود، در حالی که بین بروز شاخص ki67 و C-erb-B2 (7/1-%=r 97/0=p) و شاخص P53 و C-erb-B2 (13%-=r و 8/0=p) همبستگی آماری وجود نداشت.
نتیجه گیریمطالعه ایمنوهیستوشیمیایی سرطان سلول سنگفرشی با تمایز خوب زبان، نشان دهنده بروز شاخص های P53، Ki67 و C-erb-B2 بود. همبستگی آماری معنا داری در بروز شاخص های Ki67 و P53 مشاهده گردید.
کلید واژگان: ایمنوهیستوشیمی, ki67 antigene, p53protein, C, erb, B2, سرطان سلول سنگفرشی, زبان}IntroductionTumor development is identified by an imbalance between proliferation and apoptosis. The mutation of suppressor genes such as P53 and overexpression of C-erb-B2 as an oncogene are important factors in carcinogenesis. The overexpression of ki67 has been demonstrated in different tumors. Our knowledge about C-erb-B2 and its correlation with cellular proliferation in oral Squamous Cell Carcinoma (SCC) has not been elucidated.
ObjectiveThe aim of study was the comparison of Ki67, P53 and C-erb-B2 immunoreactivity in well – differentiated SCC of tongue.
Materials and MethodsThis study was a descriptive. Five sections of well differentiated SCC were prepared and stained by immunohistochemical (IHC) method. IHC slides were examined for Ki67, P53 and C-erb-B2 for positive staining by counting positive cells per 1000 epithelial cells labeling indexes (LI) were calculated and LI means were achieved. The correlation test was used to compare the results.
ResultsThe mean numbers of Ki67, P53 and C-erb-B2 positive cells were 399.4±42.97, 221.4±330.32 and 26.8±27.22, respectively. The correlation test was shown the positive correlation between Ki67 and P53 (p<0.02, r=91.5%). There was not any positive correlation between Ki67 and C-erb-B2 (p<0.97, r= -1.7%) and also P53 and C-erb-B2 (p<0.8, r= -13%).
ConclusionImmunoreactivities of P53, ki67 and C-erb-B2 were positive in tongue well-differentiated SCC. The positive correlation was seen between P53 and ki67 expression.
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.