به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « خارمریم » در نشریات گروه « پزشکی »

  • سمیه عظیمی، بهمن برائی، راضیه کیخائی، روشنک وکیلیان، سویل حکیمی*

    هدف تولید شیر ناکافی یکی از مشکلات مهم و شایع مادران پس از زایمان است که برای افزایش آن، به دلیل اثرات جانبی داروهای شیمیایی افزایش دهنده شیر، به گیاهان دارویی روی آورده اند. طی سال های اخیر، با روشن شدن لزوم عملکرد بالینی مبتنی بر شواهد، به اطلاعات با کیفیت و مناسب نیاز است، بنابراین مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی مطالعات کارآزمایی بالینی در رابطه با گیاه خارمریم در جهت افزایش تولید شیر مادران انجام شد.  روش ها در این مطالعه مرور سیستماتیک اطلاعات مربوط به تاثیر گیاه خارمریم بر افزایش تولید شیر از پایگاه های فارسی مگ ایران، ایران مدکس، پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، مدلیب با کلید واژه های خارمریم، سیلی مارین، گیاهان شیرافزا و کارآزمایی بالینی و پایگاه های انگلیسی ام بیس، پابمد، اسکوپوس، آوید و پروکویست با کلید واژه های Milk thistle ،Silybum marianum، Similarly ، Silymarin Silybin ، breast milk production ،herbal galactogogues ،increase breast milk ، Clinical trial به صورت منفرد و ترکیبی استفاده شد. این جست وجو در فاصله سال های 2005 تا 2020 صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها به صورت کیفی انجام شد. یافته ها از 624 مقاله به دست آمده، 4 مقاله دارای معیارهای ورود بودند.کل حجم نمونه مورد نظر 294 نفر بود. تمام مطالعات نشان دادند گیاه خارمریم بر افزایش شیر تاثیر مطلوبی دارد. در این مطالعات عارضه جانبی جدی ناشی از مصرف این گیاه گزارش نشده است. نتیجه گیری به طور کلی گیاه خارمریم باعث افزایش تولید شیر در مادران تازه زایمان کرده می شود. اما تعداد مطالعات در این زمینه به خصوص در کشور ایران که سابقه زیادی در طب سنتی و گیاه درمانی دارد،کم است و نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه است.

    کلید واژگان: خارمریم, شیر مادر, مرور سیستماتیک}
    Somayeh Azimi, Bahman Baraie, Raziyeh Keykhaei, Roshanak Vakilian, Sevil Hakimi*
    Objective 

    One of the important and common problems of mothers after giving birth is insufficient milk production. To increase it, due to the side effects of chemical drugs that increase milk, medicinal plants have become more popular. In recent years, with the clarification of the need for evidence-based clinical practice, quality and appropriate information is needed. The present study aims to review the results of clinical trials on the effect of milk thistle in increasing breast milk volume.

    Methods

    In this systematic review study, the search for the effects of milk thistle in increasing breast milk volume was conducted in Magiran, MedLib, SID, and IranMedex using the keywords milk thistle, silymarin, milky plants. The search for clinical trials was conducted in EMBASE, PubMed, Scopus, Ovid, and ProQuest using the keywords Milk thistle, Silybum marianum, Silymarin Silybin, breast milk production, herbal galactagogues, increase breast milk, and Clinical trial. The publication year was 2005-2020. The criteria for excluding articles were: Unavailability of full texts, irrelevant results, pilot studies, case reports, review studies, and animal studies. Data analysis was done qualitatively.

    Results

    Initial search yielded 624 records. Of these, 4 eligible articles with a sample size of 294 were selected and reviewed. All studies showed that milk thistle plant had a positive effect on increasing milk volume. In these studies, no serious side effects from the consumption of this plant were reported.

    Conclusion

    Milk thistle plant increases milk production in new mothers. The number of studies in this field is low, especially in Iran, which has a long history in traditional medicine and use of herbal medicine. More studies are needed in this field.

    Keywords: Milk thistle, Breast milk, Systematic review}
  • مریم بهرامی، علی قضاوی، علی گنجی، قاسم مسیبی*
    زمینه و هدف

    علاوه بر رادیکال های آزاد مانند نیتریک اکساید، التهاب یکی از مهم ترین علل پاتوفیزیولوژیک پریتونیت (التهاب صفاق) است. خارمریم و سیاه دانه دو گیاه با خواص آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی شناخته شده اند. هدف از این پژوهش بررسی اثر تجویز توام این دو عصاره گیاهی در القای اثرات آنتی اکسیدانی و کاهش شدت التهاب در مدل موشی پریتونیت حاد است.

    مواد و روش ها

    پس از تهیه عصاره الکلی خارمریم و سیاه دانه به روش سوکسله، میزان سمیت حاد (Acute Toxicity) برررسی شد. سپس موش ها Balb/C به پنج گروه تقسیم شدند و دز مناسب هریک از عصاره های خارمریم، سیاه دانه، ترکیب عصاره های مذکور، DMSO 30 درصد به منزله گروه کنترل و دگزامتازون به منزله گروه کنترل مثبت به مدت 14 روز داده شد. در روز دهم دریافت، پریتونیت حاد با تزریق داخل صفاقی تایوگلیکولات در موش ها القا شد. در آخر، قدرت آنتی اکسیدانی توتال هریک از عصاره ها در سرم موش های تیمارشده، با تست FRAP و غلظت نیتریک اکساید به روش گریس سنجیده شد.

    ملاحظات اخلاقی

    این مطالعه با شناسه 1397.359.IR.ARAKMU.REC در کمیته پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک به ثبت رسیده است.

    یافته ها

    در بررسی سمیت حاد تغییری در ظاهر فیزیکی موش ها و علایم بیماری دیده نشد، تغییرات وزن معنی دار نبود. استفاده توام عصاره خارمریم و سیاه دانه باعث افزایش معنی دار قدرت آنتی اکسیدانی توتال شد (0/015=P). این ترکیب همچنین باعث کاهش معنی دار سطح نیتریک اکساید سرمی نسبت به گروه کنترل شد (0/000=P).

    نتیجه گیری

    ترکیب این دو عصاره اثرات ضدالتهابی خود را با مکانیسم افزایش قدرت آنتی اکسیدانی وکاهش نیتریک اکساید اعمال می کند.

    کلید واژگان: خارمریم, سیاه دانه, پریتونیت, التهاب, آنتی اکسیدان}
    Maryam Bahrami, Ali Ghazavi, Ali Ganji, Ghasem Mosayebi*
    Background and Aim

    In addition to free radicals such as Nitric Oxide (NO), inflammation is one of the most important pathophysiological causes of peritonitis. Over thousands of years, Nigella Sativa (NS) and Silybum Marianum (SM) are two plants known for their anti-oxidant and anti-inflammatory properties. However, the effect of its compound is unclear. Thus, in this study, we evaluated the anti-inflammatory effect of NS and SM extracts and their combination on inflammatory diseases like thioglycollate peritoneal.

    Methods & Materials

    Alcoholic extracts of SM and NS were obtained by the soxhlet method. Male Balb/C mice were divided into 5 groups and gavage orally for 14 days with SM, NS, the mixture of extracts of these two, DMSO 30% as the control group, and dexamethasone as the positive control group. The safety profile and acute toxicity in mice were assessed. On day 10, acute peritonitis was induced by thioglycollate 3%. Finally, the total anti-oxidant power and NO concentration were measured by FRAP and Griess method, respectively, in the serum of treated mice.

    Ethical Considerations

    All experimental process was performed following the guidelines according to the Animal Ethics Committee of Arak University of Medical Sciences (IR.ARAKMU.REC.1397.359).

    Results

     Acute toxicity test showed no significant changes in weight and physical appearance of the mice. However, the extract and their mixture decreased NO level significantly (P=0.000) in serum. Also, the mixture significantly increased total anti-oxidant power (P=0.015).

    Conclusion

     Results showed that the SM and NS extract mixture demonstrated anti-inflammatory activity, inhibiting inflammatory mediators such as NO and increasing anti-oxidant power, thus supporting its therapeutic potential in slowing down inflammatory processes in inflammation disorders.

    Keywords: Silybum marianum, Nigella sativa, Inflammation, Peritonitis, Antioxidant}
  • مهدی شریفیان، ناصر بهپور*، حمیدرضا مهاجرانی، فرامرز دارابی
    مقدمه

    تمرینات شدید به ویژه تمرینات ورزشی با انقباضات برونگرا می تواند به آسیب عضلانی ناشی از تمرین منجر شود. هدف از این تحقیق تاثیر مکمل های سیر و خار مریم همراه با تمرین فزاینده بر شاخص های سرمی آسیب عضلانی و کبدی در کشتی گیران می باشد.

    مواد و روش ها

    سی نفر از کشتی گیران داوطلب به طور تصادفی به سه گروه 10 نفری (تمرین+سیر، تمرین+خار مریم، تمرین+دارونما) تقسیم شدند. از همه افراد رضایت نامه کتبی گرفته شد. مکمل های سیر و خار مریم هر یک به وزن 300 میلی گرم در چهار هفته مکمل دهی شد. در مرحله پایه، پیش آزمون و پس آزمون 24 ساعت بعد تمرین کشتی یکسان از نظر حجم تمرینی نمونه های خونی جمع آوری شدند. سطح سرمی آنزیم های آسپارتات‎ آمینوترانسفراز (AST)، آلانین آمینوتراسفراز (ALT)، لاکتات دهیدروژناز (LDH) و کراتین فسفوکیناز (CPK) با استفاده از دستگاه اتوآنالایزر و کیت بررسی شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر و آزمون آنووا تحلیل شد.

    یافته ها

    سطوح AST, CPK, ALT در گروه سیر و خار مریم کمتر از گروه دارونما بود و نتایج آماری تفاوت معنی داری را بین گروه ها نشان داد. مقادیر LDH در گروه سیر در مقایسه با گروه دارونما و خار مریم کاهش معنی داری داشت. مصرف مکمل سیر و خارمریم باعث کاهش معنی دار در LDH , AST, CPK, ALT گردید.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج یافته های مطالعه انجام شده به رغم اینکه تمرین در بلند مدت می تواند به کاهش درشاخص های سرمی آسیب عضلانی و کبدی منجر شود ولی مکمل سیر و خار مریم در دراز مدت با دوز پایین می تواند سبب مقابله بهتری با آنزیم های تولید شده بعد از تمرین شود.

    کلید واژگان: آسپارتات آمینوترانسفراز, آلانین آمینوتراسفراز, خارمریم, کراتین فسفوکیناز}
    Mehdi Sharifian, Naser Behpoor*, HamidReza Mohajerani, Faramarz Darabi
    Bakground

     Strenuous exercise, particularly eccentric contractions can lead to exercise-induced muscle damage (EIMD). The aim of this study was to investigate the effect of garlic and silybum marianum supplements with incremental training on some serum indicators of muscle and liver damage in wrestlers.

    Methods

    Thirty wrestlers with selectivly and random were divided into 3 groups of 10 participants: "Exercise with garlic supplement, exercise with silybum marianum supplement, and placebo with training". Written consents were received from everyone. Garlic and silybum marianum supplements each day three times at 300 mg for four weeks. In the baseline, pre-test and post test 24h after practice, the vessel with the same training volume of the venous blood sample was taken. Serum levels of aspartate aminotransferase (AST), alanine aminotransferase (ALT), lactate dehydrogenase (LDH) and Creatine phosphokinase (CPK) enzymes were measured using autoanalyzer and kit. Data were analyzed using repeated measures and ANOVA.

    Results

    The levels of AST, CPK, and ALT in garlic and silybum marianum group was lower than placebo group and statistical results showed significant differences between groups. LDH levels in garlic group were significantly decreased compared to placebo and silybum marianum group. Garlic and silybum marianum supplementation significantly reduced LDH, AST, CPK, and ALT.

    Conclusion

    According to the results of the study, it can be concluded that long-term exercise can lead to decrease in serum markers of muscle and liver injury, but garlic and silybum marianum supplements can better counteract the enzymes produced in 24 hours after practice.

    Keywords: Aspartate aminotransferase, Alanine aminotransferase, Silybum marianum, Creatine phosphokinase}
  • فاطمه تویسرکانی، احمد حرمتی، حسین مرادی، فاطمه علی اصل*
    زمینه و هدف
    امروزه از گیاه خار مریم (با نام علمی (Silybum marianum، برای پیشگیری و درمان اختلالاتی همچون نارسایی کبد، کبد چرب غیرالکلی، دیابت، بیماری های عفونی، خونی و پوستی استفاده می شود. در این مطالعه مروری، به بررسی دیدگاه های طب سنتی ایرانی درخصوص این گیاه و بررسی تطبیقی آن با مطالعات جدید پرداخته شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه مروری ابتدا در زمینه گیاه خار مریم و کاربردهایش در منابع طب ایرانی جستجو شد، سپس در پایگاه های اطلاعاتی مانند PubMed, Google scholar and SID، اثرات درمانی آن با عباراتی مانند دیابت، بیماری های کبدی و کلیوی، سرطان و پوست بررسی گردید؛ سپس به مقایسه کاربردهای این گیاه در طب جدید و ایرانی پرداخته شد.
    یافته ها
    در طب سنتی، گیاه خار مریم با عنوان «حرشف بری» معرفی شده و در درمان بیماری های کبد، صفرا و اختلالات پوستی، ورم ، تقویت هضم مورد استفاده است؛ امروزه در مطالعات بسیاری، اثرات این گیاه بررسی شده است و خواصی همچون درمان بیماری های کبدی، کلیوی، پوستی، کنترل قند خون و متابولیسم چربی ها، تقویت سیستم ایمنی و اثرات ضدسرطان آن به اثبات رسیده است.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد برخی خواص گیاه خار مریم مانند محافظت و کمک به درمان بیماری های کبد، درمان اختلالات پوستی و اثرات ضدسرطان که در مطالعات نوین به اثبات رسیده، در متون طب سنتی به آن اشاره شده است؛ لذا به نظر می رسد آمیزه های طب سنتی می توانند در مداخلات پزشکی نوین سودمند باشند.
    کلید واژگان: طب, سنتی, خارمریم, بیماری کبد چرب غیر الکلی}
    Fatemeh Tooiserkani, Ahmad Hormati, Hosein Moradi, Fatemeh Ali Asl*
    Background and Objectives
    Nowadays, Silybum Marianum (Milk thistle) is used for prevention and treatment of disorders, such as liver failure, non-alcoholic fatty liver disease, diabetes, and infectious, hematologic, and skin diseases. The aim of this review study was to investigate the view of Iranian traditional medicine on this plant and its comparative analysis with new studies.  
    Methods
    In this review study, at first Silybum Marianum and its therapeutic use, were searched in Iranian traditional medicine references. Then, its therapeutic effects were studied in databases, such as PubMed, Google scholar, and SID using terms, such as diabetes, liver and kidney disease, cancer, and skin ; then, the uses of this plant in new medicine and Iranian traditional medicine, were compared.  
    Results
    In traditional medicine, Silybum marianum has been introduced as "Harshfe Barry" and uses for the treatment of liver, gallbladder, and skin diseases, swelling, and strengthening digestion; Today, in many studies, the effects of this plant have been studied, and properties, such as treatment of liver, kidney, and skin diseases, blood glucose control and lipid metabolism, strengthening the immune system and its anticancer effects have been proven.  
    Conclusion
    The results of this study showed that some of the properties of Milk thistle, such as protection and the treatment of liver diseases, treatment of skin disorders, and anticancer effects that have been proven in recent studies are referred to in traditional medicine texts; therefore, it seems that traditional medicine combinations can be useful in modern medical interventions.
    Keywords: Medicine, Traditional, Milk Thistle, Non-alcoholic Fatty Liver Disease.}
  • مسعود مشهدی اکبربوجار، مهدی مشهدی اکبربوجار*، سپیده گل محمد
    سیلیبینین جزء اصلی سیلیمارین (عصاره گیاه دارویی Silybum marianum) است که به شکل سنتی برای درمان طیف وسیعی از بیماری های کبدی مورد استفاده قرار می گیرد. به تازگی، سیلیبینین و مشتقات آن در مدل های in vitro و in vivo اثرات قابل توجهی در مهار انواع مختلف تومورها جمله پوست، سینه، ریه، کولون، مثانه، پروستات، کلیه و کبد نشان داده اند. این فلاونوئید با القای آپوپتوز، تقویت فاکتورهای سرکوب کننده تومور و متوقف کننده چرخه سلولی و همچنین مهار فاکتورهای رشد و میانجی گرهای اشاعه دهنده تکثیر و تقسیم سلولی تومورها اثرات ضدنئوپلاسم خود را پیش می برد. در این مقاله، خلاصه ای از مکانیسم های مولکولی مهم دخیل در عملکرد سیلیبینین، مطالعات حیوانی و کارآزمایی های مهم بالینی صورت گرفته در این زمینه ارائه گردیده است. نتایج این مطالعات چشم انداز جامع تری از سیلیبینین فراهم و به بهینه سازی اثرات آن در شیمی درمانی سرطان کمک می کند.
    کلید واژگان: سیلیبینین, خارمریم, سرطان, آپوپتوز}
    Masoud Mashhadi Akbar Boojar, Mahdi Mashhadi Akbar Boojar*, Sepide Golmohammad
    Silibinin is a major component of silymarin (Silybum marianum), which has traditionally been used to treat a wide range of liver diseases. Recently, Silibinin and its derivatives in both in vitro and in vivo models have shown a significant inhibitory effect in different types of tumors including skin, breast, lung, colon, bladder, prostate, kidney and liver. The chemo-preventive potentials of this flavonoid are promoted by inducing apoptosis, enhancing tumor suppressor and cell cycle inhibitors, inhibiting growth factors, and attenuating proliferative mediators. In this paper, a summary of the important molecular mechanisms involved in Silibinin anti-cancer effects, animal studies and important clinical trials have been presented. The results of these studies will provide a more comprehensive perspective of Silibinin and help to optimize its effects in cancer chemotherapy.
    Keywords: Silibinin, Milk thistle, Tumor, Apoptosis}
  • رضا حاجی آقایی*، شمسعلی رضازاده، رضا غفارزادگان، آمنه محمدنژاد
    مقدمه
    گیاه خارمریم (Silybum marianum) گیاهی یکساله یا دو ساله بومی نواحی مدیترانه ای است که در سراسر دنیا به صورت کاشته شده یافت می شود. عصاره تهیه شده از بذرهای این گیاه برای درمان بیماری های کبد از زمان باستان مورد استفاده بوده است. ترکیبات شاخص این گیاه دارویی ترکیبات فلاونولیگنانی هستند که از سیلی بین به عنوان مهم ترین آنان یاد می شود.
    هدف
    هدف از این مطالعه بررسی اثر انواع خوراک ورودی، نوع حلال مصرفی و نوع روش روغن گیری بذرها در فرآیند تهیه عصاره از بذر گیاه خارمریم بوده است.
    روش بررسی
    در این مطالعه از روش استخراج با رفلاکس ساده جهت تهیه عصاره استفاده شد. طول مدت زمان استخراج برای تمام نمونه ها شش ساعت و دما نیز در C °60 ثابت در نظر گرفته شد. انواع خوراک ورودی شامل دانه کامل آسیاب شده، تفاله روغن گیری شده با حلال، تفاله روغن گیری شده به روش پرس سرد و پریکارپ جدا شده از بذرها تهیه و وارد سیستم استخراج شد. همچنین، سه حلال مختلف شامل: اتانول 80 درصد، متانول و متانول 80 درصد در نظر گرفته شد. عصاره های تهیه شده توزین شده و به منظور تعیین کمی مقدار سیلی مارین از دستگاه HPLC استفاده شد.
    نتایج
    بر اساس داده ها، غلظت و مقدار سیلی مارین در عصاره های تهیه شده مقایسه شد. عصاره تهیه شده با خوراک بذر کامل و حلال متانول بیشترین مقدار ماده موثره را استخراج نمود در حالی که بالاترین غلظت سیلی مارین در عصاره تهیه شده با خوراک ورودی پریکارپ بذر و حلال اتانول 80 درصد حاصل شد.
    نتیجه گیری
    نتایج حاصل از این مطالعه به خوبی نشان می دهد، با استفاده از بذر کامل و حلال متانول می توان مقدار بیشتری ماده موثره را استخراج نمود که البته این امر به قیمت ناخالصی بیشتر در عصاره خواهد بود.
    کلید واژگان: خارمریم, حلال عصاره گیری, خوراک ورودی, سیلی مارین, عصاره استاندارد}
    R. Hajiaghaee *, Sh Rezazadeh, R. Ghafarzadegan, A. Mohamadnejad
    Background
    The medicinal plant milk thistle with the scientific name of Silybum marianum is an annual or biennial herb native to the Mediterranean regions and is found through the world. Extracts from the seeds of this plant have been used to cure liver disorders since ancient times. Featured phytochemicals of this medicinal plant are flavonolignan compounds and silybin is the most important one.
    Objective
    In this study, the effects of applying different incoming feeds, defatting procedures and solvents on silymarin extraction process from the seeds of milk thistle have been investigated.
    Methods
    Reflux extraction was used to obtain extracts. All extracts have been refluxed for 6 hours and the temperature was fixed at 60°C. Different incoming feeds including ground seeds, solvent defatted meal, cold press defatted meal, and separated pericarps have been subjected to the extraction system. Also, three different solvents including methanol, methanol 80%, and ethanol 80% were employed. Prepared extracts were weighed and then HPLC method analysis was used for quantifying silymarin compounds.
    Results
    According to the presented data, the concentration and amount of silymarin in different extracts was compared. The extract obtained from ground seeds with methanol was able to reach the most amount of silymarin while the highest concentration of silymarin was obtained from the extract of ground pericarp with ethanol 80%.
    Conclusion
    This study shows that a higher amount of active ingredient can be extracted by using ground seeds and methanol solvent. Of course, there are more impurities in this extract.
    Keywords: Silymarin, Incoming feeds, Milk thistle, Solvent of extraction, Standard extract}
  • مژگان محمدی فر، محمد بهنام، سید علیرضا طلایی، طاهره خامه چیان، مهدی مهران، محسن تقی زاده *
    مقدمه
    کبد چرب غیرالکلی از آسیب های مزمن کبدی است که شیوع آن در جهان رو به افزایش است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر عصاره ی ترکیبی گیاهان خارمریم، کنگرفرنگی و عناب بر کبد چرب غیرالکلی ناشی از به کارگیری رژیم پرچرب در موش های صحرایی بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه ی تجربی، 40 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی به گروه های شاهد (8 سر) و تغذیه با رژیم پرچرب (32 سر) تقسیم شدند. پس از 4 ماه تغذیه با رژیم پرچرب، موش های مبتلا به کبد چرب به 4 گروه 8 تایی شامل گروه تغذیه با رژیم پرچرب و 3 گروه دریافت کننده ی عصاره با دوزهای 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تقسیم و به مدت 2 ماه تحت تیمار با عصاره قرار گرفتند. در پایان پروفایل لیپیدی، فعالیت آنزیم های کبدی در سرم و هیستولوژی کبد مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    تغذیه با رژیم پرچرب توانست مقادیر کلسترول، تری گلیسرید و کلسترول LDL را افزایش و میزان کلسترول HDL را کاهش دهد (001/0P<). هم چنین، رژیم پرچرب میزان فعالیت آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالن فسفاتاز را به میزان 84، 113 و 228 درصد افزایش داد (001/0P<). دریافت عصاره با دوزهای 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، موجب بهبود وضعیت لیپیدها (05/0P<) و کاهش فعالیت آنزیم های کبدی (05/0P<) شد. یافته های آسیب شناسی کبد، تغییرات ناشی از رژیم پرچرب و درمان با عصاره را تایید کرد.
    نتیجه گیری
    تغذیه با رژیم پرچرب سبب ایجاد کبد چرب غیرالکلی می شود و تیمار با عصاره ی ترکیبی گیاهان خارمریم، کنگرفرنگی و عناب سبب بهبود شاخص های این بیماری می گردد.
    کلید واژگان: خارمریم, کنگرفرنگی, عناب, کبدچرب غیرالکلی, رژیم پرچرب}
    Mojgan Mohammadifar, Mohammad Behnam, Sayyed Alireza Talaei Dr, Tahereh Khamechian Dr, Medi Mehran Dr, Mohsen Taghizadeh Dr *
    Introduction
    Non-alcoholic fatty liver disease includes a spectrum of clinical syndromes from early steatosis to liver cirrhosis. The aim of this study was to evaluate the effect of combined extract of silymarin, artichoke and jujube on non-alcoholic fatty liver, induced by high-fat diet in rats.
    Materials And Methods
    In this experimental study, 40 male rats were divided randomly into two groups, a sham group (n=8) and a high-fat diet group (n=32). After 4 months of being fed the high-fat diet, rats suffering from fatty liver were divided into 4 groups (n=8 each) including a high-fat diet group and the three groups receiving a dose of the combined extract 100, 200 and 400 mg/kg for 2 months. Finally, lipid profiles, activity of serum liver enzymes and liver histology were investigated.
    Results
    The high-fat diet increased Chol, TG and LDL and decreased HDL levels (P
    Conclusion
    High-fat diet induced nonalcoholic fatty liver in rats and treatment with combined extracts of silymarin, artichoke and jujube improved the complications of the disease.
    Keywords: Silybum Marianum, Cynara scolymus, Ziziphus jujube, Non-alcoholic fatty liver, High-fat diet}
  • سید یزدان اسدی، پویا پارسایی، سهیل شفیعی علویجه، محمود رفیعیان کوپایی، مهرداد کریمی
    زمینه و هدف
    اصلی ترین پیامد جراحی های لگنی ایجاد چسبندگی است. گیاه خارمریم به دلیل دارا بودن خواص آنتی اکسیدانی می تواند مانع از چسبندگی گردد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر عصاره ی خارمریم بر مهار چسبندگی داخل شکمی انجام گرفت.
    روش بررسی
    در این مطالعه ی تجربی، 30 سر موش صحرایی به طور تصادفی به سه گروه درمان با عصاره ی 1 درصد و 5 درصد خار مریم (گروه A و B) و درمان با آب مقطر (گروه C) تقسیم شدند. پس از انجام لاپاراتومی سه برش طولی و عرضی به طول 2 سانتی متر در سمت راست ایجاد و قطعه ای به ابعاد 2×2 سانتی متر از سمت چپ پریتوئن برداشته شد. در گروه A و B به ترتیب cc3 از عصاره ی 1 درصد و 5 درصد خارمریم و در گروه C، 3 میلی لیتر از آب مقطر، درون شکم ریخته و بسته شد. بعد از 14 روز چسبندگی ها بر اساس تعداد باند های آن (مقیاس کانباز) درجه بندی شدند. داده ها توسط SPSS 16 و با آزمون های Kruskal-Wallis و Mann-Whitney بررسی شدند.
    یافته ها
    در بین سه گروه اختلاف معناداری در کاهش چسبندگی مشاهده شد (023/0P=). چسبندگی در گروه A و B به طور معناداری از گروه C کمتر بود (05/0P<).
    نتیجه گیری
    عصاره ی خارمریم موجب کاهش قابل توجه در چسبندگی های داخل شکمی در موش صحرایی می گردد. لذا احتمالا در موارد مشابه در انسان نیز موثر است و می تواند با انجام تحقیقات بالینی بیشتر، در نهایت از این عصاره و یا مواد مشتق از آن در جراحی های شکمی برای این گونه ضایعات استفاده گردد.
    کلید واژگان: چسبندگی داخل شکمی, خارمریم, موش صحرایی}
    Sy Asadi, P. Parsaei, S. Shafiei Alavijeh, M. Rafieian, Kopaei, M. Karimi
    Background And Objective
    Adhesion formation is the commonest complication of abdominal surgery. Bearing an anti-oxidant activity, Silybum marianum may reduce adhesion formation. This study was an endeavor to shed light on the effect of Silybum marianum on intra-abdominal adhesions.
    Materials And Methods
    In this experimental study, 30 rats were randomly assigned to three groups: treated by 1% and 5% concentrations of the S. marianum extract (groups A and B) and distillated water (group C). After laparotomy, three longitudinal and transverse incisions (2 cm in length) were made on the right wall of the abdomen and a 2×2 piece was removed from peritoneal surface on the left side of the abdominal wall. In groups A, B and C, 3 mL of 1% and 5% of S. marianum extract or distillated water were administered into abdominal cavity of the rats, respectively. After 14 days, adhesion degrees were determined according to the number of adhesion bands (Canbaz scale). Data analysis was performed through SPSS 16 using Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests.
    Results
    There was a significant difference in adhesion formation among the groups (P=0.023). Adhesion degree in groups A and B were significantly lower than the control group (P<0.05).
    Conclusion
    S. marianum extract supported a preventive effect on intra-abdominal adhesion in rats, which gives rise to the evidence that it may be similarly effective for human cases. Throughout further clinical studies, this plant and its derived compounds might be applied in the treatment of such complications subsequent to abdominal surgeries.
    Keywords: Intra, abdominal adhesion, Silybum marianum, Rat}
  • امید فانی مکی*، آرش امیدی، سید احمد هاشمی نژاد
    زمینه و هدف
    آسپرژیلوس فلاووس (Aspergillus flavus) مهم ترین قارچ تولید کننده آفلاتوکسین B1 است. این توکسین می تواند از طریق زنجیره غذایی وارد بدن انسان شده و مسمومیت ایجاد کند. این مطالعه با هدف بررسی اثر اسانس آویشن (Thymus vulgaris L.)، خارمریم (Silybum marianum L.) و صبر زرد (Aloe vera) بر رشد قارچ آسپرژیلوس فلاووس و تولید آفلاتوکسین B1 انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی غلظت های صفر، 100، 200، 300 و 400 قسمت در میلیون (ppm) از اسانس گیاهان مورد مطالعه در چهار تکرار استفاده شدند. برای سنجش حداقل غلظت مهار کنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MFC) کلنی قارچ، از محیط کشت غنی (Yeast Extract Sucrose) استفاده شد. غلظت آفلاتوکسین B1 و اجزای عمده اسانس ها به ترتیب با استفاده از روش های کروماتوگرافی لایه نازک (TLC) و گاز کروماتوگرافی جرمی (GC-Mass) اندازه گیری شدند.
    یافته ها
    مهمترین اجزای تشکیل دهنده اسانس های آویشن، خارمریم و آلوئه ورا به ترتیب کارواکرول، سیلی دیانین و گلوکومانان ها بودند. کمترین بازده تولید آفلاتوکسین B1 متعلق به غلظتppm 200 از اسانس آویشن بود، (001/ 0=P). در مقابل، بیشترین بازده تولید توکسین در تیمار حاوی ppm 100 اسانس آلوئه ورا مشاهده شد، (013/ 0=P). بدین ترتیب، حداقل غلظت مهار کنندگی اسانس آویشن ppm200 و حداقل غلظت کشندگی آن ppm400 برآورد شد.
    نتیجه گیری
    هر سه اسانس آویشن، خارمریم و آلوئه ورا دارای اثر ضد قارچی بر روی آسپرژیلوس فلاووس بودند. احتمالا ترکیبات فنولیک موجود در اسانس آویشن بیشترین فعالیت ضد قارچی را بر علیه تولید آفلاتوکسین B1 در مقایسه با دو اسانس دیگر موجب شده است. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد، افزودن اسانس آویشن به مواد خوراکی می تواند از رشد قارچ و تولید آفلاتوکسین ممانعت کند.
    کلید واژگان: آویشن, خارمریم, صبر زرد, آسپرژیلوس فلاووس, آفلاتوکسین B1}
    Omid Fani, Makki*, Arash Omidi, Seyed Ahmad Hasheminejad
    Background And Aims
    Aspergillus flavus is the most important fungus for production of Aflatoxin B1 (AFB1). This toxin can be entered in the body through feed chain and ultimately leads to intoxications. The aim of this study was to investigate the effects of thyme (Thymus vulgaris L.), milk thistle (Silybum marianum L.) and cape aloe (Aloe vera) essences on the growth of A. flavus and AFB1 production.
    Methods
    In this experimental study, concentrations of 0, 100, 200, 300 and 400 ppm of the studied plants essences were used in 4 replications. The AFB1 and major components of each essence were measured by Thin Layer Chromatography (TLC) and Gas Chromatography– mass Spectrometry (GC-MS) method. A rich medium (Yeast Extract Sucrose) was used for measuring the minimal inhibitory concentration (MIC) and minimal fungicidal concentration (MFC).
    Results
    Carvacrol, silydianin, and glucomannan were the main constituents of the essential oil of thyme, milk thistle and cape aloe. The lowest yield of AFB1 production belonged to the concentration of 200 ppm in thyme essence (P=0.001). In contrast, the maximum yield of toxin was observed in the concentration of 100 ppm in cape aloe (P=0.013). However, MIC for thyme essence was 200 ppm and MFC of this essence was estimated 400 ppm.
    Conclusion
    300 and 400 ppm of thyme essences has the highest MIC and MFC on fungal colonies growth and AFB1 production. Thyme essence may be added to food to prevent fungal growth and aflatoxin production.
    Keywords: Thymus vulgaris L., Silybum marianum L., Aloe vera, Aspergillus flavus, Aflatoxin B1}
  • نجمه کبیری*، محبوبه آهنگر دارابی
    زمینه و اهداف
    خارمریم و چای کومبوجا از گیاهان دارویی حاوی هزاران ترکیب آنتی اکسیدان می باشند که به عنوان یک عامل حفاظت کبدی استفاده می شوند. کبد یکی از اندامهای مهم در بدن که همواره در معرض عوامل اکسیدان و کارسینوژن قرار دارد و بنابراین ترکیبات آنتی اکسیدان برای سلامتی کبد موثر هستند. در این مطالعه اثر خارمریم و چای کومبوجا بر مسمومیت کبدی ناشی از تیواستامید بررسی شده است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه 35 موش صحرایی در 7 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل (گروه 1)، گروه تیمار شده با تیو استامید(mg/kg 400) برای سه هفته (گروه 2)، گروه تیمار شده با تیو استامید و سپس سیلی مارین(mg/kg 400) برای سه هفته (گروه 3)، گروه تیمار شده با سیلی مارین (mg/kg 400) و سپس تیو استامید برای سه هفته (گروه 4)، گروه تیمار شده با تیو استامید و سپس سیلی مارین (mg/kg 200) برای سه هفته(گروه 5)، گروه تیمار شده با تیو استامید و سپس چای کومبوجا (mg/kg50) (گروه 6) و گروه تیمار شده با تیو استامید و سپس ترکیب خارمریم وچای کومبوجا به مدت سه هفته(گروه 7).
    یافته ها
    تیواستامید موجب افزایش سطح افزایش معنی دار آنزیم های آلکالین فسفاتاز (ALP)، آسپارات آمینوترانسفراز (AST)، لاکتات دهیدروژناز (LDH) و آلانین ترانسفراز (ALT) و بیلی روبین توتال در گروه کنترل منفی نسبت به گروه کنترل شد. در حالی که درمان با خار مریم و کومبوجا موجب کاهش قابل ملاحظه ای در سطح سرمی آنزیمها (AST، ALT، ALP، LDH) و کاهش سطح بیلی روبین شد.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد که اثر حفاظتی خارمریم و چای کومبوجا علیه تیواستامید احتمالا«به دلیل وجود ترکیبات پلی فنلی در این گیاهان و عملکرد آنتی اکسیدانی می باشد.
    کلید واژگان: حفاظت کبدی, تیواستامید, خارمریم, چای کومبوجا, موش}
    Najmeh Kabiri*, Mahboobeh Ahangar Darabi
    Background And Objectives
    Silybum marianum and Kombucha tea contain thousands of antioxidant compounds, which known as a drug, used for hepatoprotective agent. Liver exposes to many of oxidant and carcinogen agents; therefore; the antioxidant compounds are beneficial for its natural health. In this study the hepatoprotective effects of silymarin and Kombucha tea against Thioacetamide (TAA) induced liver toxicity in wistar rats were investigated and compared.
    Materials And Methods
    In this experimental study we used 35 male white wistar rats and they were categorized into seven groups: (I), treated with thioacetamide (TAA) for 3 weeks (II), treated with TAA and silymarin (400mg/kg) (for 3 weeks)(III), treated with silymarin (400mg/kg) then were treatment TAA (for 3 weeks)(IV), treated with TAA and silymarin (200mg/kg) (for 3 weeks)(V), treated with TAA and Kombucha tea (50mg/kg) (for 3 weeks), treated with TAA, silymarin and Kombucha tea (for 3 weeks).
    Results
    TAA significantly has increase Aspartate aminotransferase (AST), Alanine Transaminase (ALT), Alkaline Phosphatase (ALP), Lactate Dehydrogenase (LDH) but not the same for bilirubin. The treatment by silymarin and Kombucha tea produced a significant reduction in serum enzyme levels (AST, ALT, ALP, LDH) and reduction in bilirubin content.
    Conclusion
    The results show that the protective effects of silymarin and Kombucha tea against the thioacetamide induced hepatotoxicity that may be due to the existence of polyphenol substances in the plants, these substances have an antioxidant function.
    Keywords: Hepatoprotective, Thioacetamide, Silymarin, Kombucha tea, Rat}
  • علی قربانی رنجبری*، سارا ورزندیان، عبدالله زارعی، شیدا اسماریان، فاطمه جویبار
    سابقه و هدف
    گیاه دارویی خارمریم که در نقاط مختلف ایران می روید؛ سالهاست که به صورت تجربی در درمان بیماری های مختلف از جمله کمک به بهبود زخم به کار می رود با این وجود مطالعه زیادی روی آن صورت نگرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره هیدروالکلی این گیاه بر روی ترمیم زخم پوستی می باشد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه بر روی 36 راس موش رت در محدوده وزنی200-220 گرم که به 6 گروه شش تایی تقسیم شدند، انجام گردید. پس از جمع آوری و خشک نمودن قسمت های مختلف گیاه، عصاره هیدروالکلی آن به روش خیساندن تهیه و تغلیظ گردید. ابتدا زخم هایی به ابعاد 2×2 سانتی متر بر روی پوست پشت موش ها ایجاد گردید: گروه اول به عنوان کنترل بدون درمان نگهداری شد، در گروه دوم از اسرین (کنترل منفی)، گروه سوم از پماد فنی توئین 1 درصد (کنترل مثبت) و در سه گروه دیگر از پمادهای ساخته شده از گیاه خارمریم با غلظت های 20، 40 و 60 درصد وزنی- وزنی در پایه اسرین دوبار در روز استفاده گردید. برای بررسی روند ترمیم زخم ها هر روز کناره های زخم اندازه گیری گردید و درصد بهبودی زخم گروه های مختلف طی تمام روزهای درمان با یکدیگر مقایسه شدند. به منظور مطالعات بافت شناسی، در روزهای هفتم و پایان درمان هر گروه نمونه هایی از ضخامت کامل زخم ها برداشته شد.
    یافته ها
    در بررسی انجام شده متوسط زمان ترمیم کامل زخم در گروه های کنترل و کنترل منفی 21 روز، گروه کنترل مثبت 19 روز و گروه های دریافت کننده 20 درصد، 40 درصد و 60 درصد گیاه خارمریم به ترتیب 18، 16 و 14 روز بود. از لحاظ آماری تمامی گروه های درمانی اختلاف معنی دار آماری با گروه های کنترل منفی و گروه کنترل داشتند (05/0p<). در بررسی بافت شناسی نیز علائم بهبود و تکامل بافت پوست در درمان با عصاره خارمریم کامل تر بوده است.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که عصاره خارمریم به طور معنی داری موجب تسریع روند بهبود زخم در زخم باز پوستی می شود.
    کلید واژگان: ترمیم زخم, خارمریم, کلاژن, موش کوچک آزمایشگاهی}
    A. Ghorbani Ranjbary, S. Varzandian, A. Zarei, Sh. Asmarian, F. Jouibar
    Background And Objective
    Medicinal herb of Silybum Marianum usually grows in different parts of Iran. For many years it is experimentally used for treatment of various diseases, such as heal wounds, however, little research has been done on it. The purpose of this study was to investigate the effect of hydralcoholic extract of Silybum Marianum on cutaneous wound healing.
    Methods
    This study was performed on 36 rats weighting 200-220g that were divided into 6 groups. All parts of the plant were collected and dried. Hydralcoholic extract of Silybum Marianum was prepared by maceration method. Full thickness wound (2x2) in left flank of the animals was made. The first group was left without treatment, the second was treated with Eucerin, in third group phenytoin cream 1% was used and in the other groups, different concentrations of hydroalcoholic extract of Silybum marianum (20%, 40%, 60% w/w) combined with Eucerin base were administrated 2 times daily. The areas of wounds were measured daily and healing percentage during all the days was compared. For histopathological studies, some biopsies were taken on the 7th and 21st day.
    Findings
    In no treatment and Eucerin groups, the healing was completed in 21 days. In Phenytoin %1group, the healing time was 19days and in Silybummarianum groups of 20%, 40% and 60% the complete wound closure was observed in 18, 16 and 14 days respectively. Statistically all the treated groups and the control group had significant difference with negative control and control group (p<0.05). In histological study the group treated with hydralcoholic extract of Silybum Marianum, symptoms and improvement of skin tissues were more perfect.
    Conclusion
    Results showed that the extract of Silybum Marianum significantly causes increasing in open wound healing.
    Keywords: Wound healing, Silybum marianum, Collagen, Rat}
  • طاهره حسنلو، معصومه احمدی، سید مجتبی خیام نکویی، غلامرضا صالحی جوزانی
    مقدمه
    سیلی مارین، استخراج شده از دانه های گیاه خارمریم اغلب در درمان بیماری های کبدی مورد استفاده قرار می گیرد. ریشه های مویین حاصل ازگیاه خارمریم قادر به تولید سیلی مارین هستند.
    هدف
    استفاده از عوامل محرک، راه مناسبی جهت افزایش تولید متابولیت ها در شرایط درون شیشه می باشد. محرک ها موجب تغییر در مسیر بیوسنتز متابولیت ها شده و بدین سبب در شناخت بهتر، از مسیر سیگنالینگ سلولی موثر می باشند.
    روش بررسی
    در این پ‍ژوهش پس از کشت ریشه های مویین گیاه خارمریم، تاثیر غلظت های مختلف عصاره قارچ های Fusarium oxysprum و Phytophtora meloni (0، 10 و 20 میلی گرم بر 50 میلی لیتر محیط کشت) بر میزان تولید فلاونولیگنان ها با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری در 4 زمان مختلف (0، 24، 48 و 72 ساعت) انجام شد.
    نتایج
    نتایج نشان دادند که کشت ریشه های مویین گیاه خارمریم حاوی مقادیر بالایی از فلاونولیگنان ها شامل سیلی کریستین، سیلی دیانین، سیلی بین، ایزوسیلیبین و تاکسی فولین می باشند. در محیط های تیمار شده با عصاره F. oxysprum (10 میلی گرم بر 50 میلی لیتر محیط کشت) حداکثر میزان تولید سیلی مارین (mg g-1 DW 32/0) در پایان 72 ساعت مشاهده شد (28/2 برابر شاهد). در محیط های تیمار شده با Ph. meloni (20 میلی گرم بر 50 میلی لیتر محیط کشت)، حداکثر میزان تولید سیلی مارین (mg g-1 DW 13/0) در پایان 72 ساعت مشاهده شد (9/1 برابر شاهد).
    نتیجه گیری
    کشت ریشه های مویین گیاه خارمریم بسیار مستعد تحریک با محرک های قارچی می باشند که برای افزایش قابلیت تولید سیلی مارین از طریق کشت ریشه های مویین گیاه خارمریم در مقادیر بالا مفید می باشد.
    کلید واژگان: خارمریم, تحریک, ریشه های مویین, سیلی مارین, عصاره قارچی}
    T. Hasanloo, M. Ahmadi, Sm Khayyan Nequei, Gr Salehi Jouzani
    Background
    Silymarin، extracted from the seeds of milk thistle (Silybum marianum (L.) Gaertn) is mostly used for liver disease treatment. Hairy root cultures derived from S. marianum are able to produce silymarin.
    Objective
    Elicitation of hairy root cultures is an important strategy for improving the production of secondary metabolites. The elicitors could be changed metabolite biosynthesis pathway and are useful for study of cell signaling pathway.
    Methods
    In this study after preparation of S. marianum hairy root cultures، the effects of various levels of Fusarium oxysprum and Phytophtora meloni extract (0، 10 and 20 mg 50 ml-1 culture) in 4 different exposure times (0، 24، 48 and 72 h) have been investigated on flavonolignans production. The flavonolignans were analyzed by High Performance Liquid Chromatography method.
    Results
    Our results showed that hairy root cultures of S. marianum were consisted of a large number of flavonolignans including silychristin، silydianin، silybin، isosilybin and taxifolin. The highest production of silymarin (0. 32 mg g-1 DW) was observed in F. oxysprum elicited root cultures (10 mg/50 ml culture) after 72h (2. 28- fold that of the control). In Ph. meloni treated root cultures (20 mg/50 ml culture)، the maximum silymarin production (0. 13 mg g-1 DW) was obtained after 72 h (1. 9- fold that of the control).
    Conclusion
    In this experiment it has been concluded that hairy root cultures of S. marianum are susceptible to elicitation by fungal elicitors and is useful for efficient large-scale production of silymarin by hairy root cultures of S. marianum.
    Keywords: Silybum marianum, Elictation, Fungal extract, Hairy root, Silymarin}
  • طاهره اقبالی زارچ، حسن فلاح حسینی، بهور اصغری، ژینوس عسگرپناه، علی بابایی زارچ
    مقدمه
    مهارکننده های آنزیم های آلفا آمیلاز و آلفا گلوکزیداز از تبدیل پلی ساکاریدهای غذا به منوساکاریدها یا همان قند ساده پیشگیری می کنند. مهار این دو آنزیم از جذب قندهای ساده از دستگاه گوارش و در نتیجه پیشگیری از افزایش گلوکز خون بعد از غذا موثر است.
    هدف
    در این مطالعه تاثیر فراکسیون های دانه گیاه خارمریم تهیه شده توسط حلال های هگزان، کلروفرم، اتیل استات و متانول بر مهار آنزیم آلفا آمیلاز و آلفا گلوکزیداز بررسی شد.
    روش بررسی
    از پودر دانه گیاه خارمریم توسط حلال های هگزان، کلروفرم، اتیل استات و متانول فراکسیون های مختلف تهیه شد. اثر بازدارندگی عصاره های به دست آمده بر فعالیت آنزیم های آلفا آمیلاز و آلفا گلوکزیداز بررسی شد. در این آزمایش، غلظتی از هر عصاره که برای مهار 50 درصد از فعالیت آنزیم ها مورد نیاز است (IC50)، به دست آمد و با مقدار موردنیاز از آکاربوز، به عنوان کنترل مثبت مقایسه شد.
    نتایج
    نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره تام متانولی و فراکسیون های هگزانی، کلروفرمی، اتیل استاتی و متانولی دانه گیاه خارمریم اثر مهاری متفاوتی بر هر دو آنزیم آنزیم آلفا آمیلاز و آلفا گلوکزیداز دارند. آنالیز آماری نشان داد که درصد مهاری عصاره متانولی تام دانه گیاه خارمریم بر هر دو آنزیم آلفا آمیلاز و آلفا گلوکزیداز در مقایسه با دیگر فراکسیون ها قوی تر و قابل مقایسه با آکاربوز به عنوان کنترل مثبت است.
    نتیجه گیری
    عصاره تام متانولی دانه گیاه خارمریم اثر مهاری قوی تری نسبت به فراکسیون های متانولی، اتیل استاتی، هگزانی و کلروفرمی روی آنزیم های آلفا آمیلاز و آلفا گلوکزیداز دارد.
    کلید واژگان: دیابت, خارمریم, آلفا آمیلاز, آلفا گلوکزیداز}
    Tahere Eghbali Zarch, Hasan Fallah Huseini, Behvar Asghari, Jhinoos Asgarpanah, Ali Babai Zarch
    Background
    The α-glucosidase and α-amylase are the key enzymes involved in broken down of dietary polysaccharides to monosaccharides or simple sugars molecules. Inhibition of these two gastrointestinal enzymes especially in diabetic patients can reduce glucose absorption and decreases postprandial hyperglycemia.
    Objective
    The present study was undertaken to explore the α-glucosidase and α-amylase inhibitory effects of different silybum marianum seed extracts.
    Methods
    Silybum marianum seeds were collected from the Institute of Medicinal Plants farm and total extract and different fractions were prepared by methanol, chloroform, hexane and ethyl acetate solvents. The inhibitory effects of the extracts were tested on α-amylase and α-glucosidase enzyme separately. In this experiment, the minimum concentration of the extract required for 50% inhibition of enzyme activity (IC50), was obtained and compared with acarbose as a positive control.
    Results
    The results showed that total methanol extract and hexane, chloroform, ethyl acetate and methanol fractions of silybum marianum seeds have inhibitory effects on α-amylase and α-glucosidase enzyme activity. Statestical analysis showed that total methanol extract of silybum marianum seeds have stronger inhibitory effect than other fractions on α-amylase and α-glucosidase enzyme activity compared to acarbose.
    Conclusion
    Methanol extracts of silybum marianum seeds have stronger inhibitory effect than methanol, ethyl acetate, hexane and chloroform fraction on α-amylase and α-glucosidase enzyme activity.
  • Rahimi Ashtiani S., Hasanloo T.*, Sepehrifar R., Bihamta M.R
    Objectives
    Silymarin, secondary metabolite of extract from the seeds of milk thistle (Silybum marianum (L.) Gaertn), is mostly used for liver disease treatment. Cell suspension cultures derived from S. marianum are able to produce silymarin. Elicited cell cultures, have been an important strategy for improving the production of plant secondary metabolites and study of cell signaling pathway.
    Methods
    In this study after preparation of cell suspension culture of S. marianum, the effects of various levels of salicylic acid (SA) (1, 2. 4, 6 and 8 mg/50 ml culture) and PbNO3 (0.2, 0.4, 0.8, 1 and 2 mM) in 6 different exposure times (12, 2, , 72, 144 and 216 h) have been studied on flavonolignans production by High Performance Liquid Chromatography.
    Results
    Our results showed that cell suspension cultures of S. marianum were consisted of a large number of flavonolignans including silychristin, silydianin, silybin, isosilybin and taxifolin. The highest production of silymarin 7.53 μg g-1 DW) was observed in PbNO3 elicited cell cultures (0.8 Mm) after 72h (in control was 2.98 μg g-1 DW). In SA treated cell cultures (8 mg/50 ml culture) the maximum silymarin production (17.9 μg g-1 DW) was obtained after 144 h (in control was 0.17 μg g-1 DW).
    Conclusion
    In this experiment it has been observed that cell suspension cultures of S. marianum are susceptible to elicitation by salicylic acid and PbNO3 that are useful for efficient large-scale production of silymarin by cell suspension cultures of S. marianum.
    Keywords: Silybum marianum, Cell culture, Salicylic acid, PbNO3, Silymarin}
  • سمیرا رحیمی آشتیانی، طاهره حسنلو، محمدرضا بی همتا
    مقدمه
    خار مریم گیاهی دارویی است. عصاره بذر گیاه خارمریم با نام سیلی مارین شناخته می شود و سیلی مارین شامل مجموعه ای از فلاونوییدها، فلاونولیگنان ها و ترکیبات متعدد دیگر است که دارای خاصیت آنتی اکسیدانی بوده و در درمان بیماری های کبدی (سیروز و مسمومیت های کبدی) و پیشگیری و یا درمان سرطان استفاده می شود. کشت سلولی گیاه خار مریم منبع خوبی جهت تامین سیلی مارین می باشد. راهکارهای متعددی شامل استفاده از عوامل محرک برای افزایش تولید متابولیت های ثانویه در شرایط کشت بافت و سلول اتخاذ شده است. این عوامل با تاثیر بر مسیرهای انتقال سیگنال، منجر به تغییرات در تنظیم بیان ژن و در نهایت تولید متابولیت هایی در برابر تنش ایجاد شده می شوند.
    هدف
    استفاده از عصاره مخمر به عنوان محرک زنده به منظور افزایش تولید سیلی مارین در کشت سوسپانسیون سلولی گیاه خارمریم و بررسی اثر آن بر روند رشد سلول ها و میزان تولید سیلی مارین و معرفی بهترین غلظت محرک در مناسب ترین زمان جهت حداکثر تولید فلاونولیگنان ها.
    روش بررسی
    در این پ‍ژوهش پس از ایجاد کشت های سوسپانسیون سلولی گیاه خارمریم، تاثیر غلظت های مختلف عصاره مخمر (1، 2، 4، 6 و 8 میلی گرم بر 50 میلی لیتر محیط کشت) بر میزان تولید فلاونولیگنان ها با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کار آیی بالا بررسی شد. نمونه برداری در 6 زمان مختلف (12، 24، 48، 72، 144 و 216 ساعت) پس از اعمال تیمار انجام شد.
    نتایج
    مطالعه کمی و کیفی ترکیبات فلاونولیگنانی تولید شده از این آزمایش ها بیانگر تولید سیلی کریستین، سیلی دیانین، سیلی بین و ایزوسیلیبین و ماده ای به نام تاکسی فولین که پیش ساز فلاونولیگنان های ذکر شده است، می باشد. تیماردهی با عصاره مخمر باعث افزایش محتوای سیلی مارین در محیط های کشت سوسپانسیون سلولی گیاه خارمریم شد. حداکثر تولید سیلی مارین در محیط تیمار شده با 6 میلی گرم عصاره مخمر بر 50 میلی لیتر محیط کشت در پایان 72 ساعت بود (516/14 میکروگرم بر گرم) که میزان آن در گروه شاهد در همین زمان 9/2 میکروگرم بر گرم بود. سرعت رشد کلیه محیط های تیمار شده با غلظت های مختلف عصاره مخمر نسبت به گروه شاهد بیشتر بود، به گونه ای که در تمام غلظت های اعمال شده از لحظه اعمال تیمار تا 216 ساعت پس از آن، همواره سرعت رشد سلول ها و وزن خشک آنها نسبت به گروه شاهد در همان زمان ها بیشتر بود و در محیط های تیمار شده با 4 میلی گرم عصاره مخمر بر 50 میلی لیتر محیط کشت در پایان 24 ساعت به بالاترین میزان خود رسید (82/5 گرم) که میزان آن در گروه شاهد در همین زمان 23/3 گرم بود.
    نتیجه گیری
    در این آزمایش مشاهده شد که کشت سوسپانسیون سلولی گیاه خارمریم بسیار مستعد تحریک با عصاره مخمر می باشد و همچنین این ترکیب برای افزایش قابلیت تولید در شرایط کشت سوسپانسیون سلولی بسیار سودمند می باشد.
    کلید واژگان: خارمریم, کشت سلول, عصاره مخمر, سیلی مارین}
  • غلام رضا کریمی*، مریم سرادقی کیساری
    مقدمه
    افسردگی یکی از بیماری های شایع روانی است که درمان های گوناگون برای آن وجود دارد. خارمریم گیاهی است که دارای اثرات فارماکولوژیک مختلف مانند آنتی اکسیدان، ضدالتهاب و ضدسرطان است. بر مبنای برخی گزارش ها سیلی مارین (ماده موثره اصلی موجود در خار مریم) غلظت بعضی نوروترانسمیترها را در مغز افزایش می دهد.
    هدف
    بررسی اثر ضدافسردگی عصاره آبی و اتانولی دانه خارمریم.
    روش بررسی
    در این تحقیق با استفاده از آزمون شنای اجباری اصلاح شده، اثرات ضدافسردگی عصاره های اتانولی (24/0، 42/0 و 6/0 گرم بر کیلوگرم) و آبی (72/0، 26/1 و 80/1 گرم بر کیلوگرم) در موش سوری بررسی گردید.
    نتایج
    نتایج نشان داد که عصاره اتانولی تاثیری در افزایش زمان بی حرکتی ندارد، اما عصاره آبی زمان بی حرکتی را در موش سوری افزایش داد.
    نتیجه گیری
    عصاره آبی خارمریم در مدل حیوانی اثر ضدافسردگی دارد.
    کلید واژگان: ضدافسردگی, آزمون شنای اجباری اصلاح شده, خارمریم, سیلی مارین}
    Karimi Gh*, Saradeghi Keisari M
    Background
    Depression is one of the most psychiatric disorders that there are many treatments for it. Milk thistle is a plant which has many pharmacologic effects such as antioxidant, anti-inflammatory and anticancer. It is reported that silymarin (main component of milk thistle) increase the concentration of some neurotransmitter in brain.
    Objective
    Evaluation of the antidepressant effect of aqueous and ethanolic extracts of milk thistle.
    Methods
    We investigated the antidepressant effect of aqueous (0.72, 1.26, 1.80 g/kg) and ethanolic (0.24, 0.42, 0.6 g/kg) extracts using modified forced swimming test in mice.
    Results
    The ethanolic extract did not have any effect on the duration of immobility of mice. However, the aqueous extract significantly reduced the duration of immobility versus the control group.
    Conclusion
    Aqueous extract of milk thistle showed antidepressant effect in animal model.
    Keywords: Antidepressant, Modified forced swimming test, Milk thistle, Silymarin}
  • طاهره حسنلو*، رمضانعلی خاوری نژاد، اسلام مجیدی
    مقدمه
    گیاه خارمریم (Silybum marianum (L.) Gaertn) از دیرباز در درمان بیماری های کبدی استفاده می شده و میوه های فندقه این گیاه حاوی گروهی از ترکیبات فلاونوییدی است که به عنوان آنتی اکسیدانت کبد را محافظت می کنند و سیلی مارین نامیده می شوند. متابولیت های ثانویه دارای نقش های حیاتی در اکوفیزیولوژی گیاهان بوده و در اثر تغییر عوامل محیطی از نظر کمی و کیفی تغییر می نمایند. بنابراین بایستی با تحقیقات مناسب و با استفاده از وسایل دقیق وکنترل شده اقدام به شناسایی عوامل مذکور نمود.
    هدف
    از آنجا که عوامل محیطی تاثیر بسیار عمده ای بر کیفیت و کمیت متابولیت های ثانویه تولید شده توسط گیاهان دارند و به منظور شناخت عوامل موثر در تولید این متابولیت ها و کاربرد این اطلاعات در زمینه فیزیولوژی گیاهی بررسی این متابولیت ها در نمونه های بومی جمع آوری شده و کشت شده در شرایط کنترل شده صورت گرفت.
    روش بررسی
    دانه های این گیاه از نقاط مختلف کشور (شمال، غرب و جنوب غرب) جمع آوری شد و به همراه دانه های با منشا مجارستان در گل خانه کشت داده شدند. ویژگی های رویشی و فیزیولوژیکی در طی رشد بررسی شدند. سپس مقدار کمی و کیفی ترکیبات فلاونوییدی پس از استخراج از دانه های حاصله به روش HPLC بررسی شد.
    نتایج
    سیلی بین ترکیب اصلی تشکیل دهنده سیلی مارین است و مقدار تجمع این ترکیبات در نمونه های جمع آوری شده از مناطق ایران بسیار بالاتر از نمونه های کشت شده در گل خانه است. به گونه ای که بالاترین مقدار تجمع سیلی مارین در دانه های مناطق برازجان، رودبارک و مجار بود که در هر دو شرایط کشت مقدار تجمع سیلی مارین در آن ها بالا بود. رابطه مثبت و معنی دار بین طول ساقه اصلی با قطر کپه اصلی در هر گیاه، تعداد شاخه های فرعی، تعداد کپه در هر گیاه و وزن هزار دانه با مقدار سیلی مارین استخراج شده وجود دارد.
    نتیجه گیری
    بر پایه تحقیقات انجام شده عوامل محیطی محل رویش گیاه خار مریم ضمن تاثیر بر و ویژگی های رویشی بر مقدار کمی و کیفی ترکیبات فلاونولیگنانی نیز تاثیر می گذارند.
    کلید واژگان: خارمریم, سیلی مارین, سیلی بین, تنوع}
    Hasanloo T.*, Khavari Nejad Ra, Majidi E.
    Background
    Silybum marianum (L.) Gaertn. has been used for centuries as an herbal medicine for treatment of liver disease. Fruits of S. marianum contain silymarin, which is composed of the flavonolignans, silybin, isosilybin, silydianin and silychristin.
    Objective
    The aim of this research was to investigate the effects of environmental conditions on silymarin content and morphological characteristic of S. marianum.
    Method
    The dried fruits of S. marianum were collected from 13 area of Iran and cultivated at greenhouse conditions. Morphological characteristic were studied and silymarin content analyzed by HPLC.
    Results
    The results showed that silybin is the main component of silymarin and was affected by environmental conditions.
    Conclusion
    The amount of silymarin was very different in cultivated and endemic plants in comparison with together. The silymarin content had a significant positive correlation with seed yield/plant, stem diameter and number of capsules/plant.
    Keywords: Silybum marianum (L.) Gaertn, Silymarin, Silybin, Variability}
  • حسن فلاح حسینی، داراب یزدانی، غلامرضا امین، مریم مکی زاده تفتی
    گیاه خارمریم رویش جهانی دارد و بومی ایران نیز می باشد. اگرچه اطلاعات مربوط به مصرف این گیاه در طب سنتی ایران در دسترس نیست ولی در طب سنتی اروپا، چین، هند و همچنین در تحقیقات طب مدرن جایگاه بسیار مهمی دارد. بذر این گیاه حاوی ترکیبات متعدد از جمله انواع فلاونوییدها بوده و تاثیر خواص آنتی اکسیدانی و حذف رادیکال آزاد آن بر انواع اختلالات متابولیسمی بررسی شده است. رادیکال های آزاد در انواع بیماری های مزمن موجب تشدید بیماری و همچنین موجب اختلالات متابولیسمی و بیماری ثانویه می شوند. در این مقاله گزارش تحقیقات مربوط به تاثیر عصاره بذر این گیاه دارویی بر اختلالات اکسیداسیون و سرطان جمع بندی گردیده است.
    کلید واژگان: خارمریم, سیلی مارین, سرطان, اکسیداسیون}
  • صدیقه عسگری، حسین مدنی، غلامعلی نادری، شهراز طوری، ملیحه طالب الحسینی
    مقدمه
    از جمله وظایف اصلی و عمده کبد متابولیسم گزنوبیوتیک ها و سم زدایی می باشد. اما در برخی موارد در طی متابولیسم این مواد متابولیت های سمی و فعالی ایجاد می شوند که می توانند موجب آسیب سلول های کبدی و در نتیجه بیماری های کبد گردند. استفاده از مواد طبیعی با منشای گیاهی در درمان بیماری های مختلف از جمله بیماری های کبدی در طب سنتی، تاریخچه ای طولانی دارد.
    هدف
    در این مطالعه اثر حفاظتی عصاره پلی فنلی بذر خارمریم و ریشه شیرین بیان بر روی سلول های کبدی موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفته است.
    روش تحقیق: به منظور ایجاد آسیب کبد از سم تیواستامید استفاده شد. عصاره ها با دوز 25 میلی گرم بر کیلوگرم و تیواستامید با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت درون صفاقی تزریق شد. میزان فعالیت آمینوترانسفرازهای سرمی(SGOT و SGPT)، آلکالین فسفاتاز، بیلی روبین، سدیم و پتاسیم به عنوان شاخص های آسیب کبدی برای بررسی اثر حفاظتی عصاره ها در برابر تیواستامید بر روی کبد اندازه گیری شد.
    یافته ها
    میزان فعالیت آمینوترانسفرازهای سرمی، آلکالین فسفاتاز و بیلی روبین در گروه های دریافت کننده تیواستامید به همراه عصاره نسبت به گروه تیمار شده با تیواستامید بدون عصاره کاهش معنی داری را نشان داد (0.001> p).
    نتیجه گیری
    نتایج به دست آمده نشان دهنده اثر حفاظتی موثر این عصاره ها در برابر آسیب های ناشی از سم کبدی تیواستامید می باشد که به واسطه اثر آنتی اکسیدانی ترکیبات پلی فنلی است.
    کلید واژگان: حفاظت کننده کبد, تیواستامید, ترکیبات فنلی, خارمریم, شیرین بیان}
  • حسن فلاح حسینی، سیدمؤید علویان، طیبه تولیت، امیرحسین جمشیدی، رامین حشمت، حسنعلی نقدی بادی، موسی خانی
    .
    مقدمه
    سیروز مرحله نهایی ضایعات کبدی با علل مختلفی از جمله ویروس ها می باشد که بعضا چندین سال بدون بروز هیچ گونه علامتی در بیمار فعال می باشند. در حال حاضر روش های درمانی مورد استفاده در بیماری های مزمن کبدی قطعی نیستند و دلایلی مانند گران بودن درمان های رایج، موثر نبودن در همه بیماران، احتمال عود بیماری بعد از قطع دارو، عوارض جانبی بعضا شدید که منجر به قطع دارو می شود موجب شده است که استفاده از گیاهان دارویی توسط پزشکان و بیماران مورد توجه قرار بگیرد.
    هدف
    عصاره بذر گیاه دارویی خار مریم که به سیلی مارین معروف است حاوی ترکیبات فلاونوییدی با خواص محافظ کبدی است که در طب سنتی به طور گسترده ای در درمان اختلالات کبدی تجویز می شود. در این طرح هدف بررسی تاثیر عصاره بذر این گیاه دارویی در پیشگیری از پیشرفت سیروز کبدی در مقایسه با دارونما بود.
    روش تحقیق: در این کارآزمایی بالینی تاثیر داروی گیاهی سیلی مارین در مقایسه با دارونما روی 60 بیمار مبتلا به سیروز کبدی ناشی از هپاتیت B مزمن که با روش های درمانی رایج درمان می شدند در طی مدت 12 ماه بررسی شد. بیماران دو گروه قبل و پس از 12 ماه تجویز دارو و دارونما از نظر میزان بهبودی علایم بالینی و شاخص های سرولوژیکی از قبیل آسیت، معیار child-pugh، میزان بیلی روبین، زمان پروترومبین، تعداد پلاکت ها و گلبول سفید خون بررسی و با یکدیگر مقایسه گردیدند.
    یافته ها
    نتایج طرح حاکی از آن بود که بیمارانی که به مدت 12 ماه داروی گیاهی سیلی مارین مصرف نمودند به طور معنی داری از وضعیت معیار child-pugh بهتر و کاهش آسیت بیشتری نسبت به زمان شروع و همچنین نسبت به گروه دارونما برخوردار بوده و همچنین کاهش معنی داری در میزان دو آنزیم کبدی آلانین آمینوترانسفراز و آسپارتات آمینوترانسفراز داشتند. ولی در مارکرهای سرولوژی از قبیل میزان بیلی روبین، زمان پروترومبین، تعداد پلاکت ها و گلبول سفید خون در زمان شروع و بعد از 12 ماه درمان و نسبت به گروه دارونما تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در گروه بیماران دارونما هیچ کدام از شاخص ها و مارکر های سرولوژی و بالینی بیماران بعد از 12 ماه در مقایسه با قبل از شروع مطالعه تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    نتیجه کلی آنکه در این تحقیق تجویز داروی گیاهی سیلی مارین به بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن به مدت 12 ماه موجب بهبودی علایم سیروز کبدی شد. تجویز طولانی مدت این داروی گیاهی به تعداد بیشتری از بیماران مبتلا به سیروز کبدی جهت بررسی تاثیر آن بر مرگ و میر این نوع بیماران پیشنهاد می شود.
    کلید واژگان: سیروز کبدی, کارآزمایی بالینی, سیلی مارین, خارمریم}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال