جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "داربست نانولیفی" در نشریات گروه "پزشکی"
-
زمینه و هدف
فقدان یا عدم تشکیل واژن در اثر اختلالات هورمونی و تمایز جنسی در دوران جنینی، عوارض ناشی از ضربه، آسیب های لگنی، عفونت های تخریب کننده، سرطان و اختلالات دوجنسی از جمله موارد شایعی هستند که نیاز به جراحی ترمیمی و بازسازی سیستم تناسلی زنانه را تشدید می نمایند. هدف از این مطالعه ارزیابی داربست پلی یورتان الاستومر الکتروریسی شده در ایجاد بستری مناسب برای اتصال و تکثیر سلول های اپی تلیال جهت ترمیم و مهندسی بافت واژن می باشد.
مواد و روش هاابتدا داربست های پلی یورتان الاستومر به روش الکتروریسی ساخته شد. خواص فیزیکی و شیمیایی داربست ها مشخصه یابی شد. سپس موفولوژی، فعالیت متابولیکی، تکثیر و بیان سایتوکراتین سلول های اپی تلیال استخراج شده از بافت واژن انسان، روی داربست های پلی یورتان بترتیب با میکروسکوپ روبشی الکترونی (SEM)، آزمون MTT، رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ایوزین (H&E) و فلورسنت مورد بررسی قرار گرفت.
یافته هاقطر نانوالیاف پلی یورتان و درصد تخلخل داربست بترتیب 176±322 نانومتر و 2±80 درصد بود. بعد از گذشت 120 روز از زمان تخریب، میانگین کاهش وزن داربست 3/2 درصد شد. همچنین در تصویر SEM تمامیت ساختاری الیاف حفظ شده ولی نقاط سفید کوچک روی نانوالیاف دیده شد. تصاویر میکروسکوپی SEM، آزمون MTT و رنگ آمیزی H&E چسبندگی، زنده مانی و رشد سلول های اپی تلیال روی داربست را نشان دادند. در نهایت بیان سایتوکراتین این سلول ها روی داربست نانوالیاف پلی یورتان با رنگ آمیزی فلورسنت تایید شد.
نتیجه گیرینتایج این پژوهش نشان داد که داربست نانولیفی پلی یورتان الاستومر PC-3575A از قابلیت های منحصر به فردی برای مهندسی بافت واژن برخوردار است.
کلید واژگان: داربست نانولیفی, پلی یورتان, مهندسی بافت, سلول های اپی تلیال, واژنIntroduction and aimVaginal reconstruction is the choice medical approach in many congenital abnormalities, injuries, or cancers. Reconstructive techniques applying non-vaginal tissues can be associated with more complications. In special situations such as dilatation failure or large defects, surgical vaginoplasty is recommended. In this regard the main challenge is the lack of sufficient native tissue to reconstruct the organ.
Materials and MethodsIn this study, nanofibrous scaffolds of elastomeric polyurethane (PU) were fabricated by electrospinning. The physical and chemical properties of the scaffolds were characterized. The toxicity and biocompatibility of each scaffold was evaluated by the MTT assay using human vaginal epithelial cells (HVECs). Cell homing, proliferation and cytokeratine expression was evaluated on the scaffolds by scanning electron microscopy (SEM), Hematoxylin & Eosin (H&E) and fluorescent staining, respectively.
ResultsPolyurethane nanofibers diameter and porosity of scaffold were 322±176 nm and 80%±2%, respectively. After 120 days of degradation, the average weight loss of scaffold was 2.3%. The SEM image also preserves the structural integrity of the fibers but shows small white dots on the nanofibers. SEM microscopy images, MTT assay and H&E staining showed adhesion, viability and prolifration of epithelial cells on the scaffold. Finally, the cytokeratine expression of these cells was confirmed by fluorescent staining on the polyurethane nanofibers scaffold.
ConclusionThe results showed that PC-3575A polyurethane nanofibers scaffold has good potential for vaginal tissue engineering.
Keywords: Nanofiber scaffold, Polyurethane, Tissue engineering, Epithelial cells, Vagina
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.