توسعه داربست نانولیفی پلی یورتان برای مهندسی بافت واژن

فقدان یا عدم تشکیل واژن در اثر اختلالات هورمونی و تمایز جنسی در دوران جنینی،  عوارض ناشی از ضربه، آسیب های لگنی، عفونت های تخریب کننده، سرطان و اختلالات دوجنسی از جمله موارد شایعی هستند که نیاز به جراحی ترمیمی و بازسازی سیستم تناسلی زنانه را تشدید می نمایند. هدف از این مطالعه ارزیابی داربست پلی یورتان الاستومر الکتروریسی شده در ایجاد بستری مناسب برای اتصال و تکثیر سلول های اپی تلیال جهت ترمیم و مهندسی بافت واژن می باشد.    

ابتدا داربست های پلی یورتان الاستومر به روش الکتروریسی ساخته شد. خواص فیزیکی و شیمیایی داربست ها مشخصه یابی شد. سپس موفولوژی، فعالیت متابولیکی، تکثیر و بیان سایتوکراتین سلول های اپی تلیال استخراج شده از بافت واژن انسان، روی داربست های پلی یورتان بترتیب با میکروسکوپ روبشی الکترونی (SEM)، آزمون MTT، رنگ آمیزی  هماتوکسیلین- ایوزین (H&E) و فلورسنت مورد بررسی قرار گرفت.

قطر نانوالیاف پلی یورتان و درصد تخلخل داربست بترتیب 176±322 نانومتر و 2±80 درصد بود. بعد از گذشت 120 روز از زمان تخریب، میانگین کاهش وزن داربست 3/2 درصد شد. همچنین در تصویر SEM تمامیت ساختاری الیاف حفظ شده ولی نقاط سفید کوچک روی نانوالیاف دیده شد. تصاویر میکروسکوپی SEM، آزمون MTT و رنگ آمیزی H&E چسبندگی، زنده مانی و رشد سلول های اپی تلیال روی داربست را نشان دادند. در نهایت بیان سایتوکراتین این سلول ها روی داربست نانوالیاف پلی یورتان با رنگ آمیزی فلورسنت تایید شد.

نتایج این پژوهش نشان داد که داربست نانولیفی پلی یورتان الاستومر PC-3575A از قابلیت های منحصر به فردی برای مهندسی بافت واژن برخوردار است.