به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "سایکودرام" در نشریات گروه "پزشکی"

  • پریا مژگانی، امید مرادی*، حمزه احمدیان، یحیی یاراحمدی

    پیشگفتار: 

    پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی به شیوه سایکودرام و زوج درمانی رفتاری تلفیقی بر بهبود سازگاری متقابل زوجین در شهر تهران سال 1398 انجام شد. 

    روش

    در این پژوهش نیمه آزمایشی از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز نمایش درمانی ایران در سال1398 بود. نمونه این پژوهش شامل سی و شش نفر با هجده زوج از مراجعه کنندگان به مرکز نمایش درمانی ایران بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سازگاری متقابل اسپانیر به دست آمد و با آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره و چندمتغیره تحلیل شد. 

    یافته ها

    نتایج این مطالعه نشان داد که بین اثربخشی زوج درمانی به شیوه سایکودرام با زوج درمانی رفتاری تلفیقی بر بهبود سازگاری متقابل زوجین تفاوت معنی داری (05/0>P) وجود دارد.

    پی آمد:

     از نتایج به دست آمده می توان استنباط نمود که تاثیر زوج درمانی به شیوه سایکودرام در تمامی خرده مقیاس ها شامل رضایت زوجین، همبستگی زوجین، توافق زوجین و ابراز محبت بالاتر از زوج درمانی رفتاری تلفیقی است. بنابراین برای بهبود سازگاری متقابل زوجین می توان از زوج درمانی به شیوه سایکودرام استفاده کرد.

    کلید واژگان: سازگاری متقابل, زوج درمانی, سایکودرام, زوج درمانی رفتاری تلفیقی
    Paria Mozhgani, Omid Moradi*, Hamzeh Ahmadian, Yahya Yarahmadi
    Introduction

    The purpose of this study was to compare the effectiveness of Psychodrama Couple Therapy and Integrated Behavioral Couple Therapy (IBCT) in improving dyadic adjustment among couples in Tehran in 2019. 

    Methods

    This semi-experimental study utilized a pre-test and post-test design with a control group. The statistical population consisted of all couples who were referred to the Dramatherapy Center of Iran in 2019. The study sample included thirty-six individuals, or eighteen couples, selected through an available sampling method. Data were collected using the Spanier Dyadic Adjustment Scale (DAS) and analyzed using both single-variable and multivariate analysis of covariance. 

    Results

    The findings indicated a significant difference (P<0.05) in the effectiveness of Psychodrama Couple Therapy compared to Integrated Behavioral Couple Therapy on couples’ dyadic adjustment. 

    Conclusions

    The results suggest that Psychodrama Couple Therapy has a greater positive impact than Integrated Behavioral Couple Therapy across all subscales, including agreement, expression of love, connection, and overall satisfaction among couples. Therefore, Psychodrama Couple Therapy can be recommended for improving dyadic adjustment in couples.

    Keywords: Dyadic Adjustment, Couple Therapy, Psychodrama, Integrated Behavioral Couple Therapy
  • زهرا جعفری، محسن گل پرور*، حمید آتش پور
    مقدمه
      زنان مطلقه در بسیاری مواقع به دلیل ترس از صمیمیت و تنظیم هیجانی ناکارآمد با مشکلات زیادی مواجه می شوند. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی رویکرد سایکودرام و رویکرد هیجان مدار با آموزش التقاطی سایکودرام هیجان مدار ذهن آگاهانه بر ترس از صمیمیت و خودتنظیمی هیجان در زنان مطلقه اجرا شد.
    مواد و روش ها
    پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل است. جامعه آماری زنان مطلقه شهر اصفهان در پاییز 1400 بودند، که از میان آن ها 64 نفر به صورت هدفمند انتخاب و در چهار گروه (هر گروه 16 نفر) گمارده شدند. پرسشنامه Descutner  و Thelen (1991) و پرسشنامه تنظیم هیجان Roemer  و Gratz (2004) برای سنجش متغیر وابسته استفاده شد. سه گروه آموزشی، هر یک طی 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه های تکرار شده تحلیل گردید.
    یافته ها
    نتایج نشان داد در ترس از صمیمیت و خودتنظیمی هیجان بین آموزش هیجان مدار، آموزش سایکودرام و آموزش التقاطی با گروه کنترل و بین آموزش هیجان مدار و آموزش سایکودرام تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0>p)، ولی بین آموزش سایکودرام و هیجان مدار با گروه آموزش التقاطی تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0<p).
    نتیجه گیری
    با توجه به اثربخشی آموزش التقاطی سایکودرام هیجان مدار ذهن آگاهانه، آموزش سایکودرام و آموزش هیجان مدار بر کاهش ترس از صمیمیت و ارتقای خودتنظیمی هیجان و همچنین اثربخشی بیشتر آموزش سایکودرام نسبت به آموزش هیجان مدار، پیشنهاد می شود در مراکز مشاوره و روان درمانی، این آموزش ها برای زنان مطلقه استفاده شوند.
    کلید واژگان: آموزش, سایکودرام, هیجان مدار, ذهن آگاهی, ترس از صمیمیت, خودتنظیمی, زنان مطلقه
    Z Jafari, M Golparvar *, H Atashpour
    Introduction
    Divorced women often face many problems due to fear of intimacy and ineffective emotional regulation. Therefore, this study aimed to compare the effectiveness of psychodrama training with eclectic mindful emotion-focused training and emotion-focused training on fear of intimacy and emotional self-regulation among divorced women.
    Materials and Methods
    This research was a quasi-experimental study with a control group. The statistical population was divorced women in the spring 2022 in Isfahan, Iran. Among them, 64 women were selected by purposive sampling and randomly assigned into three experimental groups and a control group (each with 16 people). The Fear of Intimacy Scale of Descutner and Thelen (1991) and the Emotion Regulation Questionnaire of Gratz and Roemer  (2004) were used to assess dependent variables in three stages. The three training groups were each trained for 12 sessions of 90 minutes. The data were analyzed by the repeated measures analysis of variance.
    Results
    The results showed a significant difference in fear of intimacy and emotional self-regulation between emotion-focused training, psychodrama training, and eclectic training with the control group and between emotion-focused training and psychodrama training (p<0.01). However, there was no significant difference between the psychodrama and emotion-focused training and the eclectic training group (p<0.05).
    Conclusions
    Considering the effectiveness of eclectic mindful emotion-focused training, psychodrama training, and emotion-focused training on reducing the fear of intimacy and emotional self-regulation, and also the high effectiveness of psychodrama compared to the emotion-focused training, it is suggested that in counseling and psychotherapy centers, all three methods be used for divorced women.
    Keywords: Emotion-focused, Mindfulness, Psychodrama, Training, Fear of intimacy, Emotional regulation, Divorced women
    Keywords: Emotion-focused, Mindfulness, Psychodrama, Training, Fear of intimacy, emotional regulation, divorced women
  • زهرا جعفری، محسن گل پرور*، حمید آتش پور
    مقدمه

    مکانیسم های دفاعی نقش بسیار مهمی در توانایی مقابله با استرس و سازگاری زنان مطلقه دارند. بر همین اساس، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش سایکو درام هیجان مدار ذهن آگاهانه با سایکودرام و هیجان مدار بر مکانیزم های دفاعی زنان مطلقه اجرا شد.

    روش کار

    این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل در سه مرحله پیش آزمون،  پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری زنان مطلقه در شهر اصفهان در پاییز 1400 بودند، که از میان آن ها 64 نفر به صورت هدفمند انتخاب و در چهار گروه (هر گروه 16 نفر) گمارده شدند. پرسشنامه مکانیسم های دفاعی اندروز و همکاران (1993) برای سنجش متغیر وابسته در سه مرحله استفاده شد. سه گروه آموزشی، هر یک طی 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه آموزشی دریافت ننمود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل گردید.

    یافته ها

    یافته ها نشان داد هر سه آموزش سایکو درام هیجان مدار ذهن آگاهانه، سایکودرام و هیجان مدار به یک اندازه در کاهش مکانیسم های دفاعی رشدنایافته و روان آزرده اثربخش هستند (01/0>p). در افزایش مکانیسم های دفاعی رشد یافته نیز فقط آموزش سایکودرام با بالاترین اثربخشی و پس از آن آموزش هیجان مدار دارای اثربخشی بودند (01/0>p).

    نتیجه گیری

    با توجه به اثربخشی همسان آموزش سایکودرام هیجان مدار ذهن آگاهانه، سایکودرام و هیجان مدار بر کاهش مکانیسم های دفاعی رشد نایافته و روان آزرده و همچنین آموزش سایکودرام به عنوان اثربخش ترین روش و سپس آموزش هیجان مدار بر ارتقاء مکانیسم های دفاعی رشد یافته، پیشنهاد می شود در مراکز مشاوره و روان درمانی، این آموزش ها برای زنان مطلقه استفاده شوند.

    کلید واژگان: آموزش سایکودرام هیجان مدار ذهن آگاهانه, سایکودرام, هیجان مدار, مکانیسم های دفاعی, زنان مطلقه
    Zahra Jafari, Mohsen Golparvar*, Hamid Atashpour
    Introduction

    Defense mechanisms play a very important role in the ability to cope with stress and adaptability of divorced women. Therefore, the aim of this study was to comparing the effectiveness of mindful emotion focused psychodrama training, psychodrama and emotion focused training on defense mechanism of divorced women. 

    Methods

    This research was a semi-experimental study with the design of three experimental groups and one control group with pre-test, post-test and follow-up. The statistical population was divorced women in the spring of 2022 in Isfahan, Iran. From them, 64 divorced women were selected by purposive sampling method and randomly assigned in three experimental groups and a control group (15 people for each group). Defense mechanism questionnaire of Andrews et al (1993) was used to assess dependent variables in three stages. The three training groups were each trained for 12 sessions of 90 minutes and the control group did not receive any training. The data were analyzed by repeated measure analysis of variance and post-hoc Bonferroni test by SPSS version 26.

    Results

    The finding of the research showed that three methods of mindful emotion focused psychodrama training, psychodrama training and emotion focused training were effective in reducing the immature and neurotic defense mechanisms (p<0.01). In increasing the mature defense mechanisms, only psychodrama training with the highest effectiveness and then emotion focused training were effective (p<0.01).

    Conclusions

    Considering the equal effectiveness of mindful emotion focused psychodrama training, psychodrama and emotion focused training on reducing the neurotic and immature defense mechanisms, as well as psychodrama training as the most effective method and then emotion focused training on the promotion of mature defense mechanisms, it is suggested that these trainings be used for divorced women in counseling and psychotherapy centers.

    Keywords: Mindful emotion focused psychodrama training, Psychodrama, Emotion focused, Defense mechanism, Divorced women
  • لیلا مترقب جعفرپور، بیوک تاجری*، جواد خلعتبری، مجید امرایی
    مقدمه و هدف

    سرطان پستان یکی از شایعترین انواع سرطان در زنان است و مبتلایان به آن دارای مشکلاتی در زمینه بهزیستی ذهنی، تنظیم هیجانی و تصویر بدنی هستند. با توجه به لزوم مداخله برای بهبود ویژگیهای زنان مبتلا به سرطان پستان و پژوهش های اندک درباره اثربخشی سایکودرام، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی سایکودرام بر تصویر بدنی، تنظیم هیجانی و بهزیستی ذهنی در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.

    روش کار

    این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش شهر تهران در سال 1398بودند. تعداد 30نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده در دو گروه مساوی آزمون و کنترل (هر گروه 15نفر) قرار گرفتند. گروه آزمون 10جلسه 90دقیقه ای به روش سایکودرام آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. داده ها با کمک پرسشنامه های تصویر بدنی، تنظیم هیجانی و بهزیستی ذهنی جمع آوری شد.

    یافته ها

    گروه های آزمون و کنترل از نظر سن، تحصیلات، تاهل و تعداد فرزند همسان بودند (P> 0.05)همچنین، گروه ها در مرحله پیش آزمون از نظر تصویر بدنی، تنظیم هیجانی و بهزیستی ذهنی تفاوت معنیداری نداشتند (P> 0.05) اما در مراحل پس آزمون و پیگیری از نظر هر سه متغیر تفاوت معنی داری ثبت شد(P <0.001)علاوه بر آن، روش سایکودرام باعث بهبود تصویر بدنی، تنظیم هیجانی و بهزیستی ذهنی در زنان مبتلا به سرطان پستان شد و نتایج درمان در مرحله پیگیری نیز باقی ماند(P <0.001).

    نتیجه گیری

    نتایج نشاندهنده اثربخشی سایکودرام بر بهبود تصویر بدنی، تنظیم هیجانی و بهزیستی ذهنی و تداوم اثربخشی آن بود. بنابراین، درمانگران و متخصصان سلامت میتوانند از روش سایکودرام در کنار سایر روش های درمانی برای بهبود ویژگیهای مبتلایان به سرطان پستان بهویژه بهبود تصویر بدنی، تنظیم هیجانی و بهزیستی ذهنی استفاده نمایند.

    کلید واژگان: بهزیستی ذهنی, تصویر بدنی, تنظیم هیجانی, سایکودرام, سرطان پستان
    Leila Moteragheb Jafarpoure, Biuok Tajeri*, Javad Khalatbari, Majid Amraee
    Introduction and Aim

    Breast cancer is one of the most common types of cancer in women and patients have problems with subjective well-being, emotional regulation and body image. Due to the need for intervention to improve the women with breast cancer and little research on the effectiveness of psychodrama, the present study was conducted to determine the effectiveness of psychodrama on body image, emotional regulation and subjective well-being in women with breast cancer.

    Methods

    This quasi-experimental study was a pre-test, post-test and follow-up study with a control group. The study population was women with breast cancer who were referred to Shohada Tajrish Hospital in Tehran, Iran in 2019. Thirty women were selected by the available sampling method and were divided into two equal groups of test and control (n=15 in each group) by simple random method. The experimental group was trained in 10 sessions of 90 minutes by psychodrama and the control group was placed on a waiting list for training. Data were collected using body image, emotional regulation and subjective wellbeing questionnaires.

    Results

    The experimental and control groups were matched in terms of age, education, marriage and number of children (P> 0.05). Also, there was no significant difference between the groups in the pre-test phase in terms of body image, emotional regulation and subjective well-being (P> 0.05), but in the posttest and follow-up phases, a significant difference was recorded in terms of all three variables (P <0.001). In addition, psychodrama improved body image, emotional regulation and subjective well-being in women with breast cancer and this improvement was maintained in the follow-up phase (P <0.001).

    Conclusions

    The findings showed the effectiveness of psychodrama on improving body image, emotional regulation and subjective well-being and continuing its effectiveness. Therefore, therapists and health professionals can use the psychodrama method along with other treatment methods to improve the characteristics of breast cancer patients, especially improving body image, emotional regulation and subjective well-being.

    Keywords: Body Image, Breast Cancer, Emotional Regulation, Psychodrama, Subjective Well-being
  • فریده حمیدی*، شعیب سبحانی تبار
    اهداف

     این پژوهش با هدف تعیین و شناسایی تاثیر روان درمانگری نمایشی بر کاهش میزان علایم اختلال استرس پس از سانحه در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهرستان زلزله زده ثلاث باباجانی انجام شد.

    مواد و روش ها

    این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود که با روش پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر، دانش آموزان دوره ابتدایی پسر دارای اختلال استرس پس از سانحه شهرستان ثلاث باباجانی بودند که از میان آن ها چهل نفر بر اساس معیارهای اختلال استرس پس از سانحه به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه مساوی آزمایش (بیست نفر) و کنترل (بیست نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش مصاحبه تشخیصی اختلال استرس پس از سانحه بر اساس معیارهای DSM-5 و پرسش نامه اختلال استرس پس از سانحه بر اساس (PCL-5) DSM-5بود. جهت تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس یک راهه و کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) برای بررسی فرضیه های پژوهش استفاده شد.

    یافته ها

     نتایج پژوهش نشان دادند که روان درمانگری نمایشی (نمایش درمانی) موجب کاهش میزان علایم تنیدگی و استرس پس از سانحه PTSD  با اندازه اثر 0/51 در کودکان با اختلال استرس پس از سانحه در سطح معناداری (0/001>P) می شود. 

    نتیجه گیری

    روان درمانگری نمایشی (نمایش درمانی) به مثابه یک روش درمانی کمکی و اثربخش برای کاهش علایم اختلال استرس پس از سانحه و کاهش مشکلات عصب روان شناختی کودکان است، با وجود این تعمیم این تاثیر به پژوهش های بیشتری نیاز دارد.

    کلید واژگان: روان درمانگری نمایشی, نمایش درمانی, سایکودرام, اختلال استرس پس از سانحه
    Farideh Hamidi*, Shoaib Sobhani Tabar
    Objectives

     This study aims to determine the effectiveness of psychodrama in reducing the symptoms of Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD) in primary school students living in earthquake-stricken areas.

    Methods

     This is a quasi-experimental study with pre-test/post-test design using a control group. The study population consists of all male primary school students diagnosed with PTSD living in Salas-e Babajani County, Kermanshah, Iran. Of these, 40 were selected using a purposive sampling method and based on the PTSD criteria, and were then divided into two groups of intervention (n=20) and control (n=20). Research instruments were a diagnostic interview based on Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th Edition (DSM-5) criteria and the PTSD Checklist for DSM5 (PCL-5) questionnaire. Data were analyzed using one-way and multivariate analysis of covariance.

    Results

     Psychodrama reduced the symptoms of PTSD in children with an effect size of 0.51 (P<0.001).

    Conclusion

     Psychodrama is an effective method for reducing the PTSD symptoms and neuropsychological problems. For the generalization of its results, further studies are recommended.

    Keywords: Psychodrama, Post-Traumatic Stress Disorder, PTSD
  • نیره مردی، مختار عارفی*، خدامراد مومنی، حسن امیری
    با توجه به روند رو به افزایش جمعیت سالمندان، اهمیت دوره سالمندی و مشکلاتی از جمله اضطراب مرگ که این قشر از جامعه با آن روبه رو هستند، شناخت روش های مداخله ای و مقایسه این روش ها جهت ارتقاء سلامت روانی، درمان و توانبخشی سالمندان یکی از نیازهای پژوهشی حوزه سالمندی است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف هم سنجی اثربخشی سایکودرام، خاطره پردازی و درمان عقلانی-عاطفی و رفتاری الیس بر اضطراب مرگ سالمندان انجام گرفت. روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی سالمندان مرد دارای اضطراب مرگ و مقیم سراهای سالمندی کرمانشاه بود که در ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس، یک مرکز انتخاب و بر اساس ملاک های ورود، تعداد 40 سالمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه سایکودرام به مدت یک ماه و نیم در 12جلسه یک ساعتی و خاطره پردازی به مدت پنج هفته و در10 جلسه یک ساعت و نیم و درمان عقلانی-عاطفی و رفتاری به مدت یک ماه و در 8 جلسه به صورت دو روز در هفته انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های وضعیت مختصر روان شناختی و اضطراب مرگ تمپلر بود. نتایج تحلیل کواریانس تک متغیری نشان داد که هر سه روش درمانی بر کاهش اضطراب مرگ به طور معناداری اثربخش بودند (05/0p <). نتایج آزمون تعقیبی LSD نشان داد که تفاوت بین سایکودرام با خاطره پردازی (01/0p <) و بین سایکودرام با درمان عقلانی عاطفی (01/0p <) معنادار است، اما تفاوت بین خاطره پردازی با درمان عقلانی-عاطفی و رفتاری بر کاهش اضطراب مرگ در سالمندان معنادار نیست (01/0p <). بنابراین به روان شناسان پیشنهاد می شود از این روش های مداخله، به ویژه سایکودرام، جهت کاهش اضطراب مرگ در سالمندان استفاده کنند.
    کلید واژگان: سایکودرام, خاطره پردازی, درمان عقلانی-عاطفی و رفتاری الیس, اضطراب مرگ, سالمندان
    Nayereh Mardi, Mokhtar Arefi *, Khodamorad Momeni, Hasan Amiri
    Given the growing number of elderly population, the importance of old age and the problems this age group faces in the society, such as death anxiety (DA), identifying and comparing interventions to improve elderlies’ mental health, treatment and rehabilitation seems required in elderly-related researches. Therefore, the present study aimed to evaluate the effectiveness of psychodrama, reminiscence and Allis’s rational-emotional and behavioral therapy (REBT) on DA in the elderly. It was a quasi-experimental study with pretest-posttest design and control group. The statistical papulation included all male elderly with DA residing in nursing homes in Kermanshah, Iran. At first, selected through convenience sampling was a center in which 40 elderlies were selected according to inclusion criteria and randomly divided to three experimental and one control groups. Psychodrama group received 12 sessions of 60 minutes within a period of one and half months, reminiscence group received 10 sessions of 90 minutes within a period of five weeks and REBT group received eight twice a week sessions within a period of one month. Templar’s short psychology and DA questionnaires were used to collect the required data. The results from univariate covariance analysis (ANCOVA) indicated that all three treatments were significantly effective in reducing DA (p < 0.05). Likewise, the results of LSD post hoc test showed the significant difference between psychodrama and reminiscence (p < 0.01) and between psychodrama and REBT (p < 0.01). Though the difference was not significant between reminiscence and REBT in decreasing of DA among elderly (p < 0.01). Hence, psychologists in elderly domain can utilize these interventions, specifically psychodrama, to reduce DA in aged people. References Abdollahzadeh, H., & Khabazi, M. (2017). Effectiveness of Integrative Reminiscence on Health anxiety, Death Depression and Perceived Stress in Elderly. Health Psycholigy, 6(22), 101-114. [Persian] Afshari, A., Rezaei, R.., & Dadras, F. (2019). The effectiveness of structured reminiscence on reducing anxiety and depression in the elderly. Aging Psychology, 5 (3), 201-215. [Persian] Amani, R., Majzoobi, M. R., & Hamedani, K. H. (2020). The Construction and validation of the elderly reminiscence questionnaire. Aging Psychology, 5 (4), 333-345. [Persian] Azeem, F., & Naz, M.A. (2015). Resilience, death anxiety, and depression among instionalized and non-institutionzlized elderly. Pakistan journal of psychological research, 30 (1), 111-130. Barr, P., & Cacciatore, J. (2008). Personal fear of death and grief in bereaved mothers. Death Studies, 32(5),445-460. Beauvais, A. M., Özbaş, A. A., & Wheeler, K. (2019). End-of-life psychodrama: Influencing nursing students’ communication skills, attitudes, emotional intelligence and self-reflection. Journal of Psychiatric Nursing, 10(3), 103-110. ‏Bordbar, F. T., Esmaeili, M., & Asadi, R. (2019). Prediction of death anxiety in the elderly based on personality types and mental health. Aging Psychology, 5 (3), 239-249. [Persian] Blatner, A. (2007). The role of the meta-role: An integrative element in psychology. In C. Baim, J. Burmeister, & M. Maciel (Eds.), Psychodrama: Advances in theory and practice (pp. 53-65). Routledge. Bryant, F. B., Smart, C.M., & King, S.P. (2012). Using the past to enhance the present: Boosting happiness through positive reminiscence. Journal of Happiness Studies, 6 (3), 227-260. Crumb, L. (2019). Integrating feminist narrative therapy, person-centered therapy, and rational emotive behavioral therapy: A short-term case study. International Journal of Integrative Psychotherapy, 9, 56-72.‏ Felsman, P., Seifert, C.M., & Himle, J.A. (2019). The use of improvisational theater training to reduce social anxiety in adolescents. The Arts in Psychotherapy, 63, 111-117. https://doi.org/10.1016/j.aip.2018.12.001 Furer, P., & Walker, J.R. (2008). Death anxiety: Acognitive-behavioral approach. Journal of Cognitive Psychotherapy, 22(2), 167-182. Moran, G. S., & Alon, U. (2011). Playback theatre and recovery in mental health: Preliminary evidence. The Arts in Psychotherapy, 38(5), 318-324. ‏Ghamari kivi, H., Zahed bablan, A., & Fathi, D. (2015). Effectivenss of grroup cognitive-behavioral therapy on death anxiety among the breavement elderly men. Quarterly Journal of Elderly Nursing, 1(4), 60-69. [Persian] Hamamci, Z. (2006). Integrating psychodrama and cognitive behavioraltherapy to treate moderate deppretion. The Arts in Psychotherapy, 33(3), 199-207. Hoeltrerhoff, M. (2010). Resiliance against death anxity in relationship to post-traumatic stress disorder and psychiatric co-morbidity (Doctoral disseratation, University of plymouth). Hofer, J., Busch, H., Au, A., Poláčková Šolcová, I., Tavel, P., & Tsien Wong, T. (2020). Reminiscing to teach others and prepare for death is associated with meaning in life through generative behavior in elderlies from four cultures. Aging & Mental Health, 24(5), 811-819. ‏Johnson, D. (2012, July). Psychodrama and the Elderly. In FORUM. FrancoAngeli Editore. https://doi.org/10.3280/FORU2012-005012 ‏Jo, K.H., & An, G.J. (2018). Effects of a group reminiscence program on self-forgiveness, life satisfaction, and death anxiety among institutionalized older adults. Korean Journal of Adult Nursing, 30(5), 546-554. Jones, E.D., & Beck-Little, R. (2012). The use of reminisce therapy for the treatment of depression in rural –dwelling older adults. Issues in Mental Health Nursing, 23(3), 279-290. Jones, E.D. (2013). Examination of reminiscence therapy for depressed older women residing in a Long-term care facility using the Nursing Intervention classification. Journal of Gerontological Nursing, 29(7), 27-33. Jong, j., Ross, Ph,T., Chang, S.H., Simon, N., & Halberstadt, J. (2018). The religious correlates of death anxity: a systematic review and meta-analysis. Religion, Brrain & Behavior, 8(1), 4-20. Jo Rody, L. (2018). How drama therapy can help people with autism. Verywell Health Newsleter. http://www. very wellhealth. com/how-can-drama-therapy-help-people -with-autism-260295. Kaya, F., & Deniz, H. (2020). The effeces of using psychodrama on the psychological wellbeing of university students. Perspect Psychiatric Care,1-8. https://doi.org/10.1111/ppc.12510 King, D.B. (2019). Functions of reminiscence in later life: Predicting change in the physical and mental health of older adults over time. Aging Ment Health, 23 (2), 246-254. Majzoobi, M. R., Momeni, Kh., Amani, R., & Hojjat Khah, M. (2012). The Effectiveness of structured group reminiscence on the enhancement  of the elderlyes life quality and happines. Transformational Psychology: Iranian Psychologists, 9 (4), 189-202. [Persian] Mckenzie, E. L., Brown, P. M., Mak, A. S., & Chamberlin, P. (2017). Old and ill: Death anxiety and coping strategies influencing health professionals well-being and dementia care. Aging & Mental health, 21 (6), 634-641. Momeni, K., & Delfan, Z. R. (2018). The Effectiveness of optimist memory telling on death anxiety and the sense of aging in elderly. International Journal of Behavioral Sciences, 12 (2), 69-75. Moudi, GH., Bijani, A., Tayebi, M., & Habibi, S. (2017). Relationship between death anxiety and mental health status among nurses in haspitals affiliated to babol university of medical sciences. journal of Babol University Medical Sciences, 19 (2), 47-53. Oguzhanoglu, N. K., & Osman, O. (2005). Elderly, nursing homes and life voyages: a psychodrama group study. Turk Psikiyatri Dergisi, 16(2), 124-132. Onyechi, K. C. N., Onuigbo, L. N., Eseadi, C., Ikechukwu-Ilomuanya, A. B., Nwaubani, O. O., Umoke, P. C.,  Agu, F. U., Otu, M. S., & Utoh-Ofong, A. N. (2016). Effects of rational-emotive hospice care therapy on problematic assumptions, death anxiety, and psychological distress in a sample of cancer patients and their family caregivers in Nigeria. International journal of environmental research and public health, 13(9), 929.‏ Nooripourliavli, R., Alikhani, M., Hosseinian, S., Soheilizadeh, S., & Mohammadifar, M. A. (2016). The Effectiveness of group reminiscence on happiness and life expectancy in elderly.Journal of Aging Psychology, 1(3), 147-156. [Persian] Poordad, S., Momeni, K., & karami, J. (2019). Death anxiety and its relationship with social support and gratitude in older adults. Iranian Journal of Ageing, 14 (1), 26-39. [Persian] Prosen, S., & Jendričko, T. (2018). A Pilot study of emotion regulation strategies in a psychodrama group of psychiatric patients. Journal of Creativity in Mental Health, 14 (1), 2-9. Roger, J.S., Michele, Y.W., Sue, R., Gail, J., & Josephine, M.C. (2016). Knowing, planning for and fearing death: Do adults with intellectual disability and disability staff differ? Journal of Reserch in Developmental Disabilities, 49 (12), 47-59. Rosner, R. (2011). Albert Ellis’ Rational-Emotive Behavior Therapy. Adolescente Psychiatry, 1(1), 82-87. Safarzadeh, S. (2019). The Effectiveness of group reminiscence on defeat, gratitude and optimism feelings in the elderly women in nursing homes.Journal of Aging psychology, 5(1), 27-40. [Persian] Semenova, V., & Stadtlander, L.M. (2016). Death anxiety, depression, and coping in family caregivers. Journal of Social, Behavioral, and Health Sciences, 10(1), 34-48. Simon, D. (2014). Death Anxiety in Palliative Care.Palliative Medicine Care, 1 (1), 1-2. Syed Elias, S.M., Neville, C., & Scott, T. (2015). The Effectiveness of group reminiscence Thrapy for loneliness,anxeity and deprestion in older adults in long-term care: A systematic review. Geriatric Nursing, 36(5), 1-9. Tavakoli, G., Dehnavi, S. R., & Montajabian, Z. (2020). The Effectiveness of positive psychotherapy on pain perception and death anxiety in the elderly. Aging Psychology, 5(4), 321-332. [Persian] Testoni, I. (2019). When death enters the theater of psychodrama: Perspectives and strategies of psychodramatist. Journal of Loss and Trauma, 24 (5-6), 516-532. Turner, M.J., Ewen, D., & Barker, J.B. (2018). An Idiographic single-case study examining the use of rational emotive behavior therapy (REBT) with three amateur golfers to alleviate social anxiety. Journal of Applied Sport Psychology, 32 (2), 186-204. Turner, M.J., & Davis, H.S. (2018). Exploring the effects of rational emotive behavior therapy on the irrational beliefs and self-determined motivation of triathletes. Journal of Applied Sport Psychology, 31(3), 253-272. Yen, H.Y., & Lin, J. (2018). A Systematic review of reminiscence therapy for older adults in Taiwan. Journal of Nursing Research, 26(2), 138-150. Zareh, M. & Shafie Abadi, A. (2007). Comparison of the effectiveness of rational-emotional, behavioral group counseling and the method of mental counseling in increasing general health and emotional expression of female clients.Women's Research (Women's Studies), 1(21), 25-41. [Persian]
    Keywords: Psychodrama, memories, behavioral rational emotional therapy, death anxiety, elderly
  • احمد احمدی، محسن سعیدمنش، فاطمه کاظمی*، فرنگیس دمهری
    زمینه و هدف

    مداخله سایکودرام روشی همراه با ایفای نقش است که فرد می آموزد هیجانات خود را ابراز، تعدیل و کنترل کند. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی سایکودرام بر تنظیم شناختی هیجانات مثبت و منفی در افراد دارای اختلال پانیک در شهرستان یزد انجام شد.

    روش بررسی

    روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی است که با طرح پیش آزمون، پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری متشکل از کلیه افراد دارای اختلال پانیک مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روان شناختی شهر یزد در سال 1398 بود. نمونه مورد بررسی تعداد 30 نفر بود که از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابتدا پیش آزمون گرفته شد و شرکت کنندگان پرسشنامه تنظیم هیجان گرانفسکی را تکمیل کردند. بسته درمانی سایکودرام در 10 جلسه 45 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش انجام شد. پس از ارایه مداخله آموزشی، مجددا هر دو گروه توسط پرسشنامه تنظیم هیجان گرانفسکی و همکاران مورد آزمون مجدد قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تجزیه وتحلیل شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که بین گروه تجربی و کنترل در متغیر راهبردهای شناختی مثبت (03/0=p) و منفی تنظیم هیجانی (02/0-p) تفاوت وجود داشت که با توجه به تفاوت میانگین ها در مرحله پس آزمون، عملکرد گروه تجربی بهتر بود.

    نتیجه گیری

    در یک نتیجه گیری کلی می توان گفت که مداخله سایکودرام بر تنظیم شناختی هیجانات مثبت و منفی در افراد دارای اختلال پانیک می تواند موثر باشد.

    کلید واژگان: سایکودرام, تنظیم هیجانات, اختلال پانیک
    Ahmad Ahmadi, Mohsen Saeedmanesh, Fatemeh Kazemi*, Farangis Demehri
    Background and Objectives

    Psychodrama intervention is a roleplaying technique encouraging individuals to express, modulate, and control their emotions. This study aimed to investigate the effect of psychodrama on cognitive regulation of positive and negative emotions in people with panic disorder in Yazd, Iran.

    Methods

    This semi-experimental study was conducted using a preand post-design test with a control group. The study population consisted of all individuals with panic disorder referring to Yazd counseling and psychological centers in 2019. The sample consisted of 30 individuals who were selected through the available sampling method and randomly divided into experimental and control groups. The pre-test was taken, and the participants completed the Granfski Emotion Regulation Questionnaire. Moreover, the experimental group received ten 45-min psychotherapy sessions. After the intervention, both groups were re-tested using the mentioned questionnaire. The data were analyzed using ANCOVA.

    Results

    The results showed a significant difference between the experimental and control groups in terms of the positive cognitive emotion regulation (P=0.03) and negative cognitive emotion regulation (P=0.02). Moreover, the mean post-test score revealed that the experimental group outperformed the control group.

    Conclusion

    It can be concluded that psychodrama intervention can be effective in cognitive regulation of positive and negative emotions in individuals with panic disorder.

    Keywords: Psychodram, emotion regulation, panic disorder
  • مسعود باقری، فهیمه سعادت، فرزانه پولادی
    زمینه و هدف
    بازشناسی تظاهرات چهره ای هیجانات، جزء اصلی ارتباطات غیر کلامی به شمار می رود و نقص در این توانایی، با ضعف در ارتباط اجتماعی همراه می باشد. اختلال دو قطبی از جمله اختلالاتی است که با این نقص مشخص می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سایکودرام در بازتوانی هیجانی بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی بود.
    مواد و روش ها
    این مطالعه تجربی به صورت پیش آزمون، پس آزمون و همراه با گروه شاهد انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، 20 آزمودنی که توسط روان پزشک بر اساس ملاک های Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-5th Edition (DSM-V) ، تشخیص بیماری دو قطبی را دریافت کرده بودند، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 8 جلسه، تحت درمان سایکودرام قرار گرفت. نمرات پرسش نامه بازتوانی هیجانی هر دو گروه قبل و پس از مداخله و در مرحله پیگیری شش ماهه جمع آوری و با استفاده از آزمون Repeated measures ANOVA تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته ها
    افزایش معنی داری در نمرات مراحل پس آزمون و پیگیری در مقایسه با نمرات پیش آزمون گروه آزمایش مشاهده شد (73/0 = 2h، 001/0 > P، 87/49 = (36و2) F). همچنین، یافته های بین گروهی بیانگر وجود تفاوت معنی دار بین دو گروه آزمایش و شاهد بود (58/0 = 2h، 050/0 > P، 32/5 = (18 و1) F).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که سایکودرام در افزایش بازتوانی هیجانی بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی موثر می باشد. بنابراین، به عنوان یک روش درمانی تاثیرگذار برای این بیماران توصیه می شود.
    کلید واژگان: بازتوانی, اختلال دو قطبی, سایکودرام
    Masood Bagheri, Fahimeh Saadat, Farzaneh Pouladi
    Aim and Background: The main component of nonverbal communication is recognition of face expressions of emotions, and defect in this ability is associated with weakness in social communication. Bipolar disorder is a kind of disorder that is characterized by this defect. Thus, this study aimed to investigate the effect of psychodrama on emotional rehabilitation of patients with bipolar disorder. Methods and Materials: This experimental study was carried out through pre- and post-test by control group. Using purposeful sampling method, 20 subjects were selected who were diagnosed with bipolar disorder by the psychiatrist according to Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-5th Edition (DSM-5). Then, subjects were randomly assigned to two groups; experimental and control. The experimental group received 8 sessions of psychodrama treatment. The scores of the emotional rehabilitation questionnaire of both groups were collected before and after the intervention and in the follow-up period of 6 months, and then were analyzed by repeated measures of analysis of variance (ANOVA). Findings: A significant increase in the scores of post-test and follow-up in comparison with that of pre-test in experimental group (F(2,36) = 49.87, P < 0.001, h2 = 0.73). Also, the between-group results showed a significant difference between the experimental and control groups (F(1,18) = 5.32, P < 0.050, h2 = 0.58).
    Conclusions
    It seems that psychodrama is effective in increasing the emotional rehabilitation of patients with bipolar disorder; so, it is recommended as an effective treatment for these patients
    Keywords: Rehabilitation, Bipolar disorder, Psychodrama
  • یوسف افرینی، سید ابراهیم حسینی *
    اهداف
    اعتیاد به مواد افیونی بیماری مزمنی است که با اختلال افسردگی همراه است. با توجه به شیوع افسردگی در این بیماران که باعث تمایل بیشتر به مصرف و سخت تر شدن درمان و ترک اعتیاد می گردد این مطالعه با هدف بررسی اثر سایکودرام بر درمان افسردگی بیماران بهبودیافته از سوءمصرف مواد انجام گردید.
    مواد و روش ها
    مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش و پس آزمون و با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری آن شامل بیماران بهبودیافته شهر شیراز بود که به مرکز درمانی پرتو مراجعه نموده بودند. از بین آن ها 60 نفر که توسط پزشک متخصص، سم زدایی از آن ها با موفقیت انجام و با اجرای پرسشنامه افسردگی بک بیشترین نمره را کسب کرده بودند، 30 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. 15 نفر در گروه آزمایش، درمان سایکودرام را به مدت 12 جلسه دریافت و گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکردند. بعد از مداخله درمانی، 2 گروه مجزا به پرسشنامه افسردگی بک پاسخ دادند و داده های حاصل با نرم افزار 20 SPSS و روش آماری تحلیل کوواریانس آنالیز و معناداری اختلاف داده ها در سطح 05/0>p در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که درمان سایکودرام باعث کاهش معنادار میزان افسردگی و نشانه های عاطفی، شناختی و جسمانی افسردگی در سطح 001/0>p در بیماران بهبودیافته می گردد.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد که درمان سایکودرام باعث کاهش میزان افسردگی و نشانه های آن در بیماران بهبودیافته از اعتیاد می شود و احتمالا از این طریق مانع عود مجدد این بیماری می گردد.
    کلید واژگان: سایکودرام, افسردگی, اعتیاد
    Y. Afarini, S.E. Hosseini Seyed*
    Aims: Opiate addiction is a chronic illness associated with depression. Since the prevalence of depression among addicts causes more drug use and makes drug rehabilitation treatment more difficult, the aim of this study was to evaluate the effect of psychodrama on the treatment of depression in improved addicts.
    Materials and Methods
    The present study is a semi-experimental model with pre-test and post-test design and control group. The statistical population consisted of improved addicts from Shiraz city who referred to Partou center. From the 60 people who had successfully detoxified by the specialist physician and scored the highest on the Beck Depression Inventory, 30 were selected and assigned to experimental and control groups. In the experimental group, 15 patients received psychodrama treatment for 12 sessions and the control group received no treatment. After the intervention, the two groups again responded to Beck Depression Inventory and data were analyzed using SPSS-20 software and statistical method of analysis of covariance. Differences were considered significant at pFindings: The results of this study showed that psychodrama treatment significantly reduces the level of depression and emotional, cognitive, and physical symptoms of depression at the level of p
    Conclusion
    The treatment of psychodrama reduces the rate of depression and its symptoms in improved addicts and is likely to prevent the recurrence of this disease.
    Keywords: Psychodrama, Depression, Addiction
  • الهام شکرانه، حمیدطاهر نشاط دوست، محمدرضا عابدی، هوشنگ طالبی
    زمینه و هدف
    در راستای ارتقای سطح سلامت جسمی- روانی کودکان مبتلا به چاقی و جستجوی فنون مداخله ای جدید و مناسب در حیطه روان درمانی این گروه از کودکان، پژوهش مذکور با هدف بررسی تاثیر سایکودرام بر شاخص توده بدنی، عزت نفس و تنظیم شناختی هیجان کودکان دختر مبتلا به چاقی انجام شد.
    مواد و روش ها
    پژوهش حاضر به روش نیمه تجربی همراه با دو گروه آزمایش و شاهد با اجرای پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 3 ماهه انجام شد. نمونه شامل 24 دانش آموز دختر 12-10 سال مبتلا به چاقی یا اضافه وزن با شاخص توده بدنی بالاتر از 25 در سال تحصیلی 1394 بود که به روش تصادفی- خوشه ایاز میان یکی از مدارس در ناحیه 1 شهر اصفهان انتخاب شد. مادران هر دو گروه، طی 4 جلسه در خصوص اصول تغذیه سالم آموزش دریافت کردند. مداخله درمانی سایکودرام طی 6 جلسه 2 ساعته به شیوه گروهی تنها در گروه آزمایش اعمال شد. ابزار پژوهش، اندازه شاخص توده بدنی، مقیاس عزت نفس Rosenberg و پرسش نامه راهبردهای تنظیم شناختی- هیجان بود. از روش تحلیل واریانس دو طرفه با یک عامل اندازه گیری مکرر برای تحلیل داده ها استفاده شد.
    یافته ها
    مداخله درمانی سایکودرام بر شاخص توده بدنی و عزت نفس اثر معنی دار داشت (01/0 ≥ P)، اما بر متغیر تنظیم شناختی- هیجان اثر معنی دار نشان نداد (05/0 ≤ P).
    نتیجه گیری
    از مداخله درمانی سایکودرام جهت کاهش وزن و افزایش عزت نفس کودکان چاق می توان استفاده نمود.
    کلید واژگان: سایکودرام, شاخص توده بدنی, تنظیم شناختی- هیجان, کودکان چاق
    Elham Shokraneh, Hamid Taher Neshat, Doost, Mohammad Reza Abedi, Hooshang Talebi
    Aim and
    Background
    The aim of this study was to investigate the effect of psychodrama on body mass index, self-esteem and cognitive emotion regulation in obese female children.
    Methods and Materials: This experimental study was conducted with experimental and control groups. A pretest and a posttest were performed and the process was followed up for 3 months. The sample was comprised of twenty four 10-12-years-old girl students who were obese with body mass index of more than 25 kg/m2 in 2015. They were selected through cluster-random sampling from a school in the first district of Isfahan city, Iran. The mothers of both groups were trained about the principles of healthy feeding in 4 sessions. Psychodrama intervention was applied only in the experimental group during six 2-hour sessions of group therapy. The data collection tools were consisted of the body mass index scale and Rosenberg Self-esteem Scale and Cognitive Emotion Regulation Questionnaire. The data were analyzed using analysis of variance with repeated measures.
    Findings: The effects of psychodrama on body mass index and self-esteem of the test group were statistically significant (P 0.05).
    Conclusions
    The results of this study showed that the therapeutic intervention of psychodrama would be helpful to reduce weight in obese children and to increase their self-esteem.
    Keywords: Psychodrama, Body mass index, Cognitive emotion regulation, Obese children
نمایش نتایج بیشتر...
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال