مقایسه اثربخشی رویکرد سایکودرام با رویکرد هیجان مدار و آموزش سایکودرام هیجان مدار ذهن آگاهانه بر ترس از صمیمیت و خودتنظیمی هیجان در زنان مطلقه

  زنان مطلقه در بسیاری مواقع به دلیل ترس از صمیمیت و تنظیم هیجانی ناکارآمد با مشکلات زیادی مواجه می شوند. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی رویکرد سایکودرام و رویکرد هیجان مدار با آموزش التقاطی سایکودرام هیجان مدار ذهن آگاهانه بر ترس از صمیمیت و خودتنظیمی هیجان در زنان مطلقه اجرا شد.
پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل است. جامعه آماری زنان مطلقه شهر اصفهان در پاییز 1400 بودند، که از میان آن ها 64 نفر به صورت هدفمند انتخاب و در چهار گروه (هر گروه 16 نفر) گمارده شدند. پرسشنامه Descutner  و Thelen (1991) و پرسشنامه تنظیم هیجان Roemer  و Gratz (2004) برای سنجش متغیر وابسته استفاده شد. سه گروه آموزشی، هر یک طی 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه های تکرار شده تحلیل گردید.
نتایج نشان داد در ترس از صمیمیت و خودتنظیمی هیجان بین آموزش هیجان مدار، آموزش سایکودرام و آموزش التقاطی با گروه کنترل و بین آموزش هیجان مدار و آموزش سایکودرام تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0>p)، ولی بین آموزش سایکودرام و هیجان مدار با گروه آموزش التقاطی تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0<p).
با توجه به اثربخشی آموزش التقاطی سایکودرام هیجان مدار ذهن آگاهانه، آموزش سایکودرام و آموزش هیجان مدار بر کاهش ترس از صمیمیت و ارتقای خودتنظیمی هیجان و همچنین اثربخشی بیشتر آموزش سایکودرام نسبت به آموزش هیجان مدار، پیشنهاد می شود در مراکز مشاوره و روان درمانی، این آموزش ها برای زنان مطلقه استفاده شوند.