جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « لرز بعد از عمل » در نشریات گروه « پزشکی »
-
مقدمه
لرز بعد از عمل، یک عارضه شایع در زنان باردار تحت عمل سزارین با بی حسی نخاعی می باشد و از آنجایی که تاکنون روش ایده آلی برای پیشگیری از این عارضه ارایه نشده است، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر تزریق وریدی پتیدین و دکسمدتومیدین در پیشگیری از لرز بعد عمل سزارین تحت بی حسی نخاعی انجام شد.
روش کار:
این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور شاهد دار تصادفی شده در سال 99-1398 بر روی 90 زن کاندید عمل سزارین با بی حسی نخاعی در بیمارستان الزهرا (س) و شهید بهشتی اصفهان انجام شد. افراد به روش تخصیص تصادفی به سه گروه 30 نفره تقسیم شدند. در گروه اول 25/0 میلی گرم پتیدین، در گروه دوم 1/0 میکروگرم بر کیلوگرم دکسمدتومیدین و گروه سوم حجم مشابه نرمال سالین دریافت کردند. بلافاصله بعد ازخروج جنین به صورت وریدی داروهای مورد نظر تزریق شده و بروز و شدت لرز در ریکاوری مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 25) و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، کای اسکویر و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافته ها:
فراوانی بروز لرز بین سه گروه تفاوت معنی داری داشت (001/0>p). در بررسی فراوانی شدت لرز در سه گروه مورد مطالعه، شدت لرز در گروه پتیدین نسبت به دکسمدتومیدین به خصوص در گرید 3 و 4 کمتر بود، همچنین شدت لرز در دو گروه مداخله نسبت به گروه شاهد کمتر بود (002/0=p).
نتیجه گیری:
استفاده از هر دو داروی پتیدین و دکسمدتومیدین باعث کاهش بروز لرز بعد عمل سزارین می گردد و از آنجایی که عوارض جانبی دکسمدتومیدین نسبت به پتیدین کمتر بوده و همچنین با توجه به محدودیت مصرف پتیدین در برخی بیماران، به نظر می رسد استفاده از این دارو نسبت به پتیدین ارجح باشد.
کلید واژگان: پتیدین, دکسمدتومدین, سزارین, لرز بعد از عمل}IntroductionPostoperative shivering is a common complication in pregnant women undergoing cesarean section with spinal anesthesia, and since no ideal method has been proposed to prevent this complication, the present study was performed aimed to compare the effect of intravenous injection of pethidine and dexmedetomidine in prevention of shivering after cesarean section under spinal anesthesia.
MethodsThis double-blind randomized clinical trial study was performed in 2019-2020 on 90 women candidates for cesarean section with spinal anesthesia in Alzahra and Shahid Beheshti hospitals of Isfahan. The subjects were randomly assigned to three groups (n=30 in each group). The first group received 0.25 mg pethidine, the second group 0.1 μg/kg dexmedetomidine and the third group received the same volume of normal saline. The drugs were injected intravenously immediately after fetal removal and umbilical cord clamp, and the incidence and severity of shivering in recovery were evaluated. Data were analyzed by SPSS statistical software (version 25) and One-way analysis of variance, analysis of variance with repeated observations, Chi-square and Wilcoxon tests. P< 0.05 was considered statistically significant.
ResultsThere was a significant difference between the three groups in the incidence of shivering (P <0.001). In examining the frequency of shivering intensity in the three studied groups, the intensity of shivering in the pethidine group was less than that of dexmedetomidine, especially in grades 3 and 4, and the intensity of shivering in the two intervention groups was less than the control group (p=0.002).
ConclusionThe use of both pethidine and dexmedetomidine reduces the incidence of shivering after cesarean section. Since the side effects of dexmedetomidine are less than pethidine and also due to the limitation of pethidine consumption in some patients, it seems that the use of this drug is preferable to pethidine.
Keywords: Cesarean section, Dexmedetomidine, Pethidine, Postoperative shivering} -
پیش زمینه و هدف
لرز پس از عمل جراحی یکی از عوارض شایع جراحی در اتاق بهبودی است که میزان بروز آن در گزارش‌های مختلف حدود 60-50 درصد گزارش شده است. لرز پس از عمل معمولا به دنبال هیپوترمی ناخواسته حین عمل ایجاد می‌شود. یک علت مهم لرز پس از عمل اختلال در عملکرد ترمورگولاتوری است.
مواد و روش کاردر این مطالعه 90 بیماران کاندید سزارین انتخابی به‌صورت تصادفی و مساوی در یکی از دو گروه قرار گرفتند. این کار به‌وسیله تکنسین بیهوشی که هیچ دخالتی در مطالعه ندارد، انجام شد. نه متخصص بیهوشی و نه بیماران از داروهای دریافتی اطلاعی نداشته و بررسی لرز و شدت آن توسط فردی که از نحوه مطالعه آگاه نمی‌باشد. انجام گرفت.
یافته ها در حین عملبین فراوانی لرز در گروه مداخله (فنتانیل) با گروه دارونما (بدون فنتانیل) اختلاف معنی‌داری وجود دارد (001/0 < P). بین شدت لرز در دو گروه اختلاف معنی‌داری وجود ندارد (450/0 = P). بین استفراغ در گروه مداخله (فنتانیل) با گروه دارونما (بدون فنتانیل) اختلاف معنی‌داری وجود ندارد (184/0 = P). بین تهوع در گروه مداخله (فنتانیل) با گروه دارونما (بدون فنتانیل) اختلاف معنی‌داری وجود دارد (003/0 = P).
در ریکاوریطبق آزمون Fisher Exact test از 45 بیمار گروه F، 5 نفر (1/11 درصد) در ریکاوری لرز داشتند و 40 نفر (9/88) لرز نداشتند. از 45 بیمار گرو S، 18 نفر (40 درصد) در ریکاروی لرز داشتند و 27 نفر (60 درصد) لرز نداشتند. بین فراوانی استفراغ در گروه مداخله (فنتانیل) با گروه دارونما (بدون فنتانیل) اختلاف معنی‌داری دیده نشد. بین زمان استفراغ در گروه مداخله (فنتانیل) با گروه دارونما (بدون فنتانیل) اختلاف معنی‌داری وجود ندارد (659/0 = P). بین خارش در گروه مداخله (فنتانیل) با گروه دارونما (بدون فنتانیل) اختلاف معنی‌داری وجود دارد (001/0 < P).
بحث و نتیجهگیریدر حین عمل و ریکاوری لرز و تهوع کم‌تری و خارش بیشتری در گروه دریافت‌کننده فنتانیل نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. بنابراین اضافه نمودن 25 میکروگرم فنتانیل به داروی لوکال آنستیک حین انجام بیحسی اسپینال در عمل جراحی سزارین به‌طور موثری باعث کاهش (بیش از 80 درصد) لرز حین عمل و بعدازآن می‌گردد.
کلید واژگان: لرز بعد از عمل, سزارین, فنتانیل, اینتراتکال, بی حسی نخاعی}Background & AimsPostoperative shivering is one of the common complications of surgery in the recovery room, with an incidence rate of about 50-60% in various reports. Postoperative chills usually result in unwanted hypothermia during operation.
Materials & MethodsIn this study, patients were divided randomly (after selecting one of 32 card containing coatings) into intervention group (n=45) and the placebo group (n=45). This was done by anesthesiologist who had no intervention in the study, and anesthesiologist and patients did not receive information about the drugs received and the examination of chills and severity of chills was performed by a person who was not aware of the way of study.
ResultsThere was a significant difference in the frequency of shivering between the intervention group (fentanyl) and the placebo group (without fentanyl) (p <0.001). There was no significant difference regarding severity of shivering between the intervention group and the placebo group (p = 450.0). There was no significant difference in vomiting between the intervention group and the placebo group (p=.184). There was a significant difference between the intervention group and the placebo group (p = 0.003) with regard to nausea. Because vomiting was only recovered in the placebo group (without fentanyl), there were 2 patients and in the intervention group (fentanyl), vomiting was not recovered at all. Therefore, no significant difference was observed regarding frequency of vomiting between the intervention group and the placebo group. There was no significant difference in the vomiting time between the intervention group and the placebo group (p = 0.69). There was a significant difference between the intervention group and the placebo group regarding pruritus (p <0.001).
ConclusionMost of the patients who received fentanyl had less shivering during surgery and recovery than those who did not receive fentanyl, and most of the patients who received fentanyl had less nausea during operation and recovery than those who did not receive fentanyl and those who received fentanyl have had more pruritus during operation and recovery than those who did not receive fentanyl. Also, taking fentanyl is effective in itching during surgery and recovery.
Keywords: Shivering, cesarean section, fentanyl, intraluminal, spinal anesthesia} -
مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال چهل و دوم شماره 2 (پیاپی 146، خرداد و تیر 1399)، صص 208 -214زمینه و اهداف
لرز بعد از بیهوشی، عارضه شایعی است که با افزایش مصرف اکسیژن بدن می تواند باعث بروز مشکلاتی نظیر افزایش فشار داخل چشمی و جمجمه ای و درد پس از عمل گردد. با توجه به اهمیت کنترل لرز بعد از عمل و جهت محدود کردن استفاده از روش های درمان دارویی لرز، این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی تجویز مایعات وریدی گرم در پیشگیری از لرز بعد از عمل های جراحی ENT انجام گرفت.
روش کاراین مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی یک سوکور بر روی 70 بیمار تحت اعمال جراحی ENT انجام گرفت. بیماران به طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده مایعات گرم شده و گروه دریافت کننده مایعات با درجه حرارت اتاق تقسیم شدند. علایم حیاتی بیماران بعد از اینتوباسیون تا ورود به ریکاوری و میزان بروز و شدت لرز بیماران در ریکاوری در فواصل معین بررسی و یادداشت گردید.
یافته هابین بیماران از نظر سن و وزن و علایم حیاتی و درجه حرارت در طول عمل تفاوت معنی داری وجود نداشت. 6/28 درصد بیماران گروه تجربی و 4/71 درصد بیماران گروه کنترل لرز داشتند که تفاوت موجود معنی دار می باشد، بطوریکه استفاده از سرم گرم باعث کاهش قابل ملاحظه لرز در گروه تجربی گردید (006/0=p).
نتیجه گیریتجویز مایعات گرم در پیشگیری از لرز پس از عمل جراحی موثر می باشد. با توجه به عدم وجود عوارض همودینامیک می توان از تجویز مایعات گرم پیش از القای بیهوشی به عنوان جایگزینی برای تجویز پتیدین استفاده کرد.
کلید واژگان: لرز بعد از عمل, سالین نرمال گرم, بیهوشی عمومی, جراحی های گوش, حلق و بینی}BackgroundShivering after anesthesia is a common complication that can lead to problems such as increased intraocular and cranial pressure and postoperative pain with increasing oxygen consumption in the body. Considering the importance of controlling postoperative shivering and limiting the use of shiver drug therapy, this study was designed to evaluate the effects of warming intravenous fluids on postoperative shivering in ENT surgery.
MethodsThis study was a single-blind clinical trial on 70 patients undergoing ENT surgery. Patients were randomly divided into two groups, receiving warmed fluid and fluid intake group with room temperature. The vital signs of the patients were recorded after intubation until recovery at specified intervals. Also, the incidence and severity of chills in patients were investigated and noted.
ResultsThe severity of chills in the experimental and control groups was statistically significant. The use of warm serum significantly reduced shivering in the experimental group (p = 0.006).
ConclusionThe infusions of warm fluids help to reduce postoperative shivering. Due to the lack of hemodynamic complications, it is possible to use warm fluids before induction of anesthesia as a safe method.
Keywords: Postoperative Shivering, Warm Normal Saline, General Anesthesia in ENT Surgery} -
اهدافلرز یک فعالیت ماهیچه ای نوسانی و غیر ارادی است که گرمای متابولیکی را افزایش می دهد و یک عارضه در بیحسی نورآگزیال است. لرز باعث افزایش مصرف اکسیژن بافتی و فعالیت قلبی و ریوی می شود که می تواند ایجاد عوارض قلبی و عروقی، خونریزی و عفونی نماید. در این طرح تحقیقاتی دوزهای مختلف منیزیم سولفات را در پیشگیری از لرز بعد از عمل در بیماران تحت بیحسی نخاعی بررسی کردیم.مواد و روش هادر این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 99 بیمار با ASA کلاس یک یا دو و در محدوده سنی بین 80-20 سال کاندید جراحی عمومی، ارتوپدی یا اورولوژی تحت بی حسی اسپاینال که به اتاق عمل بیمارستان های 15 خرداد و علامه بهلول گنابادی مراجعه کرده بودند، به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی ساده به سه گروه تقسیم شدند. به هر سه گروه منیزیم سولفات 20% که در گروه A با دوز 30 mg/kg، گروه B با دوز 50 mg/kg و گروه C با دوز 80 mg/kg بعد از اسپاینال و طی 15 دقیقه انفوزیون شد. طی جراحی و پس از اتمام جراحی به مدت یک ساعت بیماران توسط پژوهشگر از نظر لرز قابل دیدن کنترل شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. برای مطمئن شدن از توزیع نرمال داده ها از تست کولموگروف اسمیرنوف استفاده شده وسطح معنی داری p-value کمتر از 05/0 در نظر گرفته شده است.یافته هادر گروهA ، 29 نفر ( 89%) بدون لرز و 4 نفر ( 11%) لرز داشتند که شدت لرز همه گرید1 بود. در گروهB ، 28 نفر ( 84% ) لرز نداشتند ولی 5نفر (16%) لرز داشتند که شدت لرز در 4 نفر (11%) گرید1 و در یک نفر (5%) گرید 3 بود. در گروهC ، 29 نفر (89% ) بدون لرز و 4 نفر (11%) لرز داشتند که شدت لرز گرید3 بود. فراوانی و شدت لرز بین گروه A و B (P=0/374)، بین گروه A و C (P=0/631) و بین گروه B و C (P=0/676) اختلاف معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیریدوز پایین سولفات منیزیوم 20% (30 mg/kg) به اندازه دوزهای بالاتر آن در پیشگیری از بروز لرز بعد از عمل در بیماران بی حسی اسپاینال موثر است.کلید واژگان: بی حسی نخاعی, لرز بعد از عمل, منیزیوم سولفات}AimsShivering is an oscillating and involuntary activity of the muscles which increases the metabolic hyperthermia and is considered as a complication in neuraxial anesthesia. Shivering also increases the cardiopulmonary activity and oxygen consumption of the tissue. In this research project, different doses of magnesium sulfate in prevention of postoperative shivering in patients undergoing spinal anesthesia were investigated.Materials and MethodsIn this double-blind randomized study, 99 patients with ASA classes 1 or 2 aged between 20 -80 years old who were under spinal anesthesia were selected. The patients were divided into 3 groups of 33 each with simple sampling method. During the operation and upon completion of surgery, the patients were controlled regarding the observable shivering for one hour by the researcher. The data were analyzed using SPSS software version 22. To ensure of the normal distribution of the data, the normality test of Kolmogorov Smirnov was used. The p-value was considered significant at < 0.05 level.ResultsThe results showed that there was no significant difference between groups A and B regarding the frequency and intensity of occurrence of shivering (p = 0.374). Also, no significant difference was observed between group A and group C considering the frequency and intensity of occurrence of shivering (p = 0.631). Further, the frequency and intensity of occurrence of shivering between group B and group C was not significantly different (P=0.676).ConclusionThe results indicated that a low dose of magnesium sulfate 20% (30mg/kg) is effective in the prevention of postoperative shivering in patients undergoing spinal anesthesia to the same degree that higher doses are.Keywords: Spinal anesthesia, Postoperative shivering, Magnesium sulfate}
-
مقدمهلرز بعد از عمل، یک عارضه ی شایع در بی حسی نخاعی است که تا کنون روش های مختلفی برای کنترل آن ارایه شده است. این مطالعه، با هدف تعیین تاثیر تجویز 2 دز هیدروکورتیزون وریدی در مقایسه با گروه شاهد، بر پیش گیری از لرز بعد از بی حسی نخاعی در اعمال جراحی سزارین انتخابی انجام شد.روش هادر یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 135 زن باردار کاندیدای سزارین، در سه گروه 45 نفره توزیع شدند. در گروه های اول و دوم، به ترتیب 1 و 2 میلی گرم بر کیلوگرم هیدروکورتیزون و در گروه سوم، نرمال سالین با حجم مشابه بعد از کلامپ بند ناف به شکل وریدی طی 5 دقیقه به بیماران تزریق شد و بروز لرز بعد از عمل در سه گروه تعیین و مقایسه گردید.یافته ها75 بیمار، دچار لرز بعد از عمل شدند که 23 نفر (8/54 درصد) از گروه هیدروکورتیزون 1 میلی گرم/کیلوگرم، 16 نفر (4/36 درصد) از گروه هیدروکورتیزون 2 میلی گرم/کیلوگرم و 36 نفر (7/85 درصد) از گروه شاهد بودند و بروز لرز بعد از عمل، در سه گروه تفاوت معنی داری داشت (001/0 > P).نتیجه گیریتزریق 2 میلی گرم/کیلوگرم هیدروکورتیزون وریدی در بیماران تحت عمل جراحی سزارین با بی حسی نخاعی، با کاهش بروز لرز بعد از عمل در بیماران همراه بود و به نظر می رسد استفاده از این دارو، عارضه ی جانبی خاصی را برای بیماران در پی ندارد. در عین حال، انجام مطالعات بیشتر به منظور تعیین تاثیر قطعی هیدروکورتیزون در پیش گیری از لرز بعد از عمل توصیه می گردد.کلید واژگان: لرز بعد از عمل, هیدروکورتیزون, بی حسی نخاعی}BackgroundPostoperative shivering is one of the most prevalent complications that several methods were used for controlling it. This study aimed to determine the effect of two doses of intravenous hydrocortisone (1 or 2 mg/kg) on postoperative shivering in cesarean section with spinal anesthesia.MethodsIn a randomized controlled clinical trial study, 135 pregnant women candidate for cesarean were randomly divided in three equal groups. The groups were received 1 or 2 mg/kg hydrocortisone, or the same volume of normal saline (as control group) during the 5 minutes after umbilical clamping and postoperative shivering was determined and compared between the groups.
Findings: Postoperative shivering was happened in 23 patients (54.8%) in 1 mg/kg hydrocortisone group, 16 patients (36.4%) in 2 mg/kg hydrocortisone group, and 36 patients (85.7%) in control group; the difference between the three groups was statistically significant (PConclusionIntravenous injection of 2 mg/kg hydrocortisone in patients under cesarean with spinal anesthesia led to decrease postoperative shivering. It seems that using this dose does not lead to serious complications. But, more studies are recommended to determine real effect of this dose of hydrocortisone.Keywords: Postoperative, Shivering, Hydrocortisone, Anesthesia, Spinal} -
مقدمهمطالعه ی حاضر با هدف تعیین تاثیر تزریق وریدی سه دز مختلف سولفات منیزیم قبل از پایان عمل جراحی بر روی پیش گیری از بروز لرز پس از اعمال جراحی شکمی تحت بیهوشی عمومی و مقایسه ی آن با گروه شاهد به انجام رسید.روش هاطی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 100 بیمار تحت اعمال جراحی شکمی در 4 گروه 25 نفره توزیع شدند و قبل از اقدام جهت بازگشت به هوشیاری، یکی از محلول های نرمال سالین، سولفات منیزیم 30، 40 یا 50 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 10 دقیقه به آنان تزریق شد و بروز لرز بعد از عمل در 4 گروه بررسی و مقایسه گردید.یافته هادر بدو ریکاوری، 9 نفر از گروه شاهد، 3 نفر از گروه 50 میلی گرم، 8 نفر از گروه 40 میلی گرم و 3 نفر از گروه 30 میلی گرم سولفات منیزیم دچار لرز شده بودند (07/0 = P). در دقیقه ی 15، 8 نفر از گروه شاهد، 1 نفر از گروه 50 میلی گرم، 1 نفر از گروه 40 میلی گرم و 6 نفر از گروه 30 میلی گرم سولفات منیزیم لرز داشتند (01/0 = P). در دقیقه ی 30، 4 نفر از گروه شاهد، 1 نفر از گروه 40 میلی گرم و 4 نفر از گروه 30 میلی گرم سولفات منیزیم لرز داشتند (10/0 = P).نتیجه گیریاستفاده از سولفات منیزیم به ویژه با دز 40 یا 50 میلی گرم بر کیلوگرم، با کاهش بروز لرز بعد از عمل همراه بود. از این رو، استفاده از دزهای پیش گفته جهت کاهش لرز بعد از عمل در اعمال جراحی شکم توصیه می گردد.کلید واژگان: لرز بعد از عمل, سولفات منیزیم, اعمال جراحی شکمی}BackgroundThis study aimed to determine the effect of intravenous infusion of magnesium sulfate in three doses before the end of the surgery for prevention of shivering after abdominal surgeries under general anesthesia.MethodsIn a clinical-trial study, 100 patients under abdominal surgeries were randomly divided in four groups. Before the reverse of anesthesia, one of the solutions included normal saline, and 30, 40 or 50 mg/kg magnesium sulfate were injected during 10 minutes for each group. The incidence of postoperative shivering mas measured and compared between the four groups.
Findings: The incidence of shivering at the entrance to recovery room was 9, 3, 8 and 3 patients in normal saline, and 50, 40 and 30 mg/kg magnesium sulfate groups, respectively (P = 0.07). 15 minutes later, the incidence of shivering was 8, 1, 1 and 6 patients in mentioned groups, respectively (P = 0.01). 30 minutes after the entrance, the incidence of shivering was 4, 0, 1 and 4 patients in mentioned groups, respectively (P = 0.10).ConclusionUsing 40 or 50 mg/kg of magnesium sulfate is benefit for decreasing postoperative shivering and using these doses is recommended for prevention of postoperative shivering in patients under abdominal surgeries.Keywords: Postoperative shivering, Magnesium sulfate, Abdominal surgery} -
مقدمهلرز بعد از عمل، یکی از شایع ترین عوارض بعد از اعمال جراحی است که روش های مختلفی نظیر استفاده از داروهایی مانند پتیدین، کتامین و اندانسترون جهت پیش گیری از آن معرفی شده اند، اما مقایسه ای بین این سه دارو انجام نشده بود. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی تاثیر سه داروی پتیدین، کتامین و اندانسترون بر روی لرز پس از عمل جراحی انجام شد.روش هاطی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 105 بیمار در سه گروه 35 نفره توزیع شدندکه در گروه اول 5/0 میلی گرم/کیلوگرم پتیدین وریدی، در گروه دوم 5/0 میلی گرم/کیلوگرم کتامین وریدی و در گروه سوم مقدار 8 میلی گرم اندانسترون به صورت وریدی در 30 دقیقه قبل از اتمام بیهوشی تزریق گردید و بروز لرز بعد از عمل، در سه گروه مقایسه شد.یافته هاهیچ بیماری از گروه پتیدین در ریکاوری دارای لرز نبود، اما 3 نفر (6/8 درصد) از گروه کتامین و 3 نفر (6/8 درصد) از گروه اندانسترون لرز داشتند (240/0 = P). 3 نفر (6/8 درصد) از گروه کتامین و 2 نفر (7/5 درصد) از گروه اندانسترون دارای لرز خفیف بودند و 1 نفر (9/2 درصد) از گروه اندانسترون، لرز متوسط داشت و شدت لرز در سه گروه اختلاف معنی داری نداشت (370/0 = P).نتیجه گیریهر سه داروی پتیدین، کتامین و اندانسترون، در پیش گیری از لرز پس از عمل جراحی شکم موثر هستند و بسته به شرایط جسمی بیمار و تشخیص متخصص بیهوشی و جراح، می توان از هر یک از این سه دارو استفاده نمود.کلید واژگان: لرز بعد از عمل, پتیدین, کتامین, اندانسترون}BackgroundShivering is one of the most common post-operative complications, which, not only puts the patients to discomfort but may also lead to secondary complications such as suture releasing. Thus, several treatments like pethidine, ketamine and ondansetron were recommended for its prevention, but the three drugs are not compared in any previous studies. The aim of this study was to compare the preemptive effect of pethidine, ketamine and ondansetron on the prevention of post-operative shivering in patients undergoing abdominal surgery with general anesthesia.MethodsIn a clinical trial study, during 2014-2015 in Alzahra hospital, Isfahan, Iran, 105 patients were selected and randomly divided in three groups of 35. The first, second and third groups received 0.5 mg/kg pethidine, 0.5 mg/kg ketamine and 8mg ondansetron, respectively, before abdominal surgery. Incidence of post-operative shivering was measured and compared between the three groups.
Findings: None of the patients in pethidine group suffered from post-operative shivering but 3(8.6%) of ketamine and 3 (8.6%) of ondansetron had post-operative shivering (P = 0.240). Shivering intensity in 3(8.6%) of ketamine and 2(5.7%) of ondansetron were mild, also 1(2.9%) of ondansetron group had moderate shivering and frequency distribution of post-operative shivering was not statistically difference between the three groups (P = 0.370).ConclusionAll three groups of pethidine, ketamine and ondansetron have positive effect on prevention of post-operative shivering in abdominal surgeries and can be used based on patients physical status, diagnosis of anesthesiologist and surgeon, cost and drug availability.Keywords: Post, operative shivering, Pethidine, Ketamine, Ondansetron} -
مقدمهلرز بعد از عمل، یکی از شایع ترین عوارض بعد از عمل است که جهت پیش گیری و کنترل آن تا کنون روش های مختلفی به کار گرفته شده است. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، مقایسه ی تاثیر افزودن پتیدین یا سوفنتانیل به مارکائین اینتراتکال بر پیش گیری از لرز بعد از عمل جراحی دیسک کمر در مقایسه با گروه شاهد بود.روش هاطی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 126 بیمار کاندیدای عمل جراحی دیسک کمر در سه گروه 42 نفره توزیع شدند. به گروه اول، 5/0 سی سی نرمال سالین، به گروه دوم 5/0 سی سی سوفنتانیل و به گروه سوم 5/0 سی سی پتیدین به مارکائین اضافه شد و بروز لرز بعد از عمل در سه گروه مقایسه گردید.یافته هامیانگین شدت لرز در ریکاوری در سه گروه نرمال سالین، سوفنتانیل و پتیدین به ترتیب 66/0 ± 40/2، 10/1 ± 88/1 و 34/0 ± 07/1 به دست آمد و اختلاف سه گروه معنی دار بود (001/0 > P). همچنین، بر حسب آزمون تعقیبی Fisher''s least significant difference (Fisher''s LSD) شدت لرز بین دو گروه نرمال سالین و سوفنتانیل (002/0 = P)، دو گروه نرمال سالین و پتیدین (001/0 > P) و دو گروه پتیدین و نرمال سالین (001/0 > P) اختلاف معنی داری داشت.نتیجه گیریاستفاده از سوفنتانیل در اعمال جراحی دیسک کمر تحت بی حسی نخاعی، باعث کاهش بیشتر در بروز لرز بعد از عمل نسبت به پتیدین نمی شود، اما در مقایسه با نرمال سالین، باعث کاهش بروز و شدت لرز بعد از عمل می گردد. از این رو، با توجه به عوارضی که از لرز بعد از عمل بیان گردید، در دسترس بودن سوفنتانیل و قیمت مناسب آن و همچنین، عدم تاثیر سوء این دارو بر همودینامیک بیماران، مصرف آن در اعمال جراحی دیسک کمر توصیه می گردد.کلید واژگان: لرز بعد از عمل, سوفتتانیل, پتیدین}BackgroundShivering is one of the most common post-operative complications and there are several recommended preventive methods. In this study the preventive effect of adding pethidine or sufentanyl for postoperative shivering in herniated disk surgery was evaluated.MethodsIn this clinical-trial study 126 candidates for herniated disk surgery were selected and randomly divided in three groups. 0.5 ml normal saline, 0.5 ml sufentanyl and 0.5 ml pethidine were added to marcaine in the first, second and third groups, respectively and post-operative shivering was compared between the three groups.
Findings: the mean score of post-operative shivering in the three groups of normal saline, sufentanyl and pethidine was 2.40 ± 0.66, 1.88 ± 1.10 and 1.07 ± 0.34, respectively and this difference was statistically different (P = 0.002). Also, according to LSD post Hoc test report, the difference between normal saline and sufentanyl group (PConclusionConsidering the results of this study, adding sufentanyl to marcaine does not decrease the incidence of post-operative shivering in herniated disk surgery compared to adding pethidine. But, the incidence and severity of shivering is lowered when compared to the control group. Hence, because of its availability, low cost and small effects of Sufentanyl on patients hemodynamics, it can be used in order to prevent post-operative shivering, pain, vomiting and nausea.Keywords: Sufentanyl, Pethidine, Post, operative shivering} -
نشریه آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه ایران، سال سی و هفتم شماره 2 (پیاپی 90، تابستان 1394)، صص 126 -131مقدمهلرز پس از عمل در کنار تهوع و استفراغ پس از عمل یکی از شایع ترین عوارض پس از اعمال جراحی و به ویژه پس از بیهوشی عمومی است. میزان شیوع لرز پس از اعمال غیر کرانیوتومی در 20 تا 60٪ موارد ذکر شده است. لرز پس از کرانیوتومی با توجه به خطر بالاتری که برای بیمار دارد نیاز به درمان های پیشگیری دارد. هنوز میزان شیوع دقیق لرز پس از اعمال جراحی اعصاب به تفصیل بررسی نشده است.هدفتعیین میزان شیوع لرز پس از کرانیوتومی در بیمارانی که تحت جراحی اعصاب کرانیوتومی الکتیو قرار می گیرند.
روش اجرا: تعداد 89 بیمار کاندید جراحی الکتیو کرانیوتومی به صورت توصیفی از نظر شیوع لرز بررسی شدند. بیماران با روش مشابه تحت بیهوشی جنرال قرار گرفتند. اندازه گیری دمای مرکزی از ترمومتر نازوفارنکس و برای دمای محیطی از ترمومتر نوک انگشتان استفاده شد. دمای بیمار و علائم حیاتی قبل از عمل و سپس هر 2 ساعت حین جراحی و بلافاصله پس از پایان عمل ثبت شد. در نهایت در پایان عمل وجود یا عدم وجود لرز ثبت شد.نتایجتعداد 89 بیمار کاندید عمل جراحی کرانیوتومی الکتیو از نظر شیوع لرز پش از عمل بررسی شدند که میانگین سنی4/53±6/14 داشتند و میانگین طول عمل 6/2± 02/5 بود.میزان شیوع لرز روند دمای مرکزی و محیطی کاهش سریع در شروع وکاهش خطی و آهسته در ادامه و رسیدن به یک پلاتو را نشان داد. در این بیماران میانگین دمای مرکزی در ریکاوری در بعد از عمل (56/0±2/34) به طور معنی داری نسبت به قبل از عمل (65/0±1/37) کاهش داشت (p=0.0001). میانگین دمای محیطی بعد از عمل (65/0±6/34) نیز به طور معنی داری نسبت به قبل از عمل (72/0±2/37) کاهش یافت (p=0.0001).نتیجه گیریمیزان شیوع لرز پس از عمل در بیماران بعد از کرانیوتومی 15٪ است. میزان شیوع لرز پس از کرانیوتومی علی رغم افت واضح دمای مرکزی و محیطی در بیماران و طول عمل زیاد کمتر از اعمال جراحی دیگر است.کلید واژگان: لرز پس از عمل, کرانیوتومی, شیوع}IntroductionShivering is an early postoperative complication following neurosurgical procedures. Incidence of postoperative shivering (POS) following non-craniotomy surgeries varies between 20 to 60%. POS after craniotomy is considered high risk and requires preventive therapies. However, incidence of postoperative shivering following craniotomies is not reported in previous reports.
Aim: To determine the incidence of postoperative shivering following craniotomy.Materials And MethodsIn a descriptive study, 89 patients candidate for elective craniotomy were enrolled and followed for incidence of POS. Method of anesthesia were similar in all cases. Patients were covered with 3 layers of surgical drapes. Shivering was evaluated during the postoperative period by observation of shivering movements of more than 10 seconds duration. Core (nasopharynx) and skin temperature (dorsum of middle finger) were recorded. Patients temperature were measured prior to anesthesia and then every 2 hours during and after surgery.ResultsMean age was 53.4±14.6 and duration of surgery was 5.02±2.6. Incidence of post-craniotomy shivering was 15%. Trend of decrease in core and peripheral temperature was fast reduction at the early 2 hour of anesthesia, the slow decrease and then it reached a plateau phase. Core temperature at preoperative time (37.1±0.65) was significantly higher than in postoperative (34.2±0.56) (p=0.0001). Besides, mean peripheral temperature in preoperative period (37.2±0.72) was significantly higher than in postoperative period (34.6±0.65) (p=0.0001).ConclusionIncidence of post-craniotomy shivering was 15% in our patients. Although decrease in core and peripheral temperature were significant during craniotomy, however, the incidence of post-operative shivering is lower than other surgeries.Keywords: Postoperative shivering, Incidence, craniotomy} -
مقدمهپیش گیری و کنترل لرز پس از عمل جراحی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است؛ روش های مختلی بدین منظور مورد استفاده قرار می گیرد. در این تحقیق، به بررسی مقایسه ای سه داروی دگزامتازون، پتیدین و هیوسین در پیش گیری از بروز لرز پس از عمل جراحی پرداخته شد.روش هادر این تحقیق کارآزمایی بالینی، 90 بیمار کاندید عمل جراحی کله سیستکتومی ار طریق لاپاروسکوپی، به طور تصادفی به 3 گروه مساوی تقسیم بندی شدند. در گروه اول mg/kg 5/0 پتیدین، در گروه دومmg/kg 1/0دگزامتازون و در گروه سوم mg/kg 15/0 هیوسین مورد استفاده قرار گرفت و شیوع لرز پس از عمل جراحی و شدت آن در سه گروه بررسی و مقایسه شد. داده های مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل آماری شد.یافته هادر سه گروه پتیدین، هیوسین و دگزامتازون به ترتیب 0/60، 3/43 و 4/54 درصد افراد فاقد لرز بودند. همچنین، در این سه گروه به ترتیب، 0/20، 3/13 و 3/23 درصد بیماران لرز خفیف، 7/16، 3/33 و 7/6 درصد افراد لرز متوسط و 3/3، 0/10 و 0/10 افراد لرز شدید داشتند. شدت لرز در سه گروه اختلاف معنی داری نداشت (16/0 = P). استفاده از پتیدین باعث کاهش معنی دار در شدت درد بعد عمل شد و دو داروی هیوسین و دگزامتازون بر کاهش شدت تهوع و مصرف متوکلوپرامید، تاثیر مطلوب تری نسبت به پتیدین داشتند.نتیجه گیریسه داروی پتیدین، هیوسین و دگزامتازون تفاوت قابل توجهی در کاهش بروز لرز بعد عمل ندارند ولی در کنترل سایر عوارض، متفاوتند. پیشنهاد می گردد، در مطالعات بعدی، تاثیر ترکیبی داروهای مذکور بر عوارض بعد عمل در بیماران تحت اعمال جراحی مورد مطالعه قرار گیرد.
کلید واژگان: لرز پس از عمل, دگزامتازون, هیوسین, پتیدین}BackgroundPrevention and control of shivering after surgery is of significant importance and different methods are used for this purpose. In this study، three drugs of dexamethason، petidine and hyoscine were compared in the prevention of postoperative shivering.MethodsIn a clinical trial study، 90 patients who were candidates for laparascopic cholesistectomia were selected and randomly divided in three equal groups. The first group received 0. 5 mg/kg pethidine، the second group 0. 1 mg/kg dexamethason and the third group 0. 15 mg/kg hyoscine. The prevalence of postoperative shivering was compared between the three groups. The data was analyzed using SPSS software.FindingsIn three groups of pethidine، hyoscine and dexamethason، 60%، 43. 3% and 54. 4% had no postoperative shivering، respectively. In these groups، 20. 0%، 13. 3% and 23. 3% had mild shivering، 16. 7%، 33. 3% and 6. 7% had moderate shivering and 3. 3. %، 10. 0% and 10. 0% had sever postoperative shivering، respectively، and no statistically difference were seen between the three groups (P = 0. 16). Pain was lower in pethidine group than the other groups. In addition، dexamethasone and hyoscine had positive effects of postoperative nausea and methoclopramide consumption.ConclusionThree drugs of pethidine، hyoscine and dexamethason have not different effects of prevention of postoperative shivering but the complications such were different. We recommend that in future studies، the combined effect of these drugs on postoperative complications in patients undergoing surgical procedures could be studied.Keywords: Postoperative shivering, Pethidine, Hyoscine, Dexamathasone} -
زمینه و هدفلرز یکی از عوارض ناخوشایند و شایع پس از عمل جراحی بوده که با مشکلاتی از قبیل افزایش مصرف اکسیژن، افزایش فشار داخل جمجمه و عوارض دیگر همراه می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دوزهای متفاوت پتیدین و فنتانیل در درمان لرز پس از بی حسی نخاعی در بیماران ارتوپدی بوده است.مواد و روش هادر یک کارآزمایی بالینی 60 بیمار ارتوپدی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی شهر ایلام طی فروردین ماه 1392 لغایت شهریور ماه1392 مورد بررسی قرار گرفتند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در دو گروه30 نفری پتیدین و فنتانیل تقسیم شدند. شدت لرز پس از بی حسی نخاعی در دو گروه مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. تحلیل آماری با استفاده از آزمون های تی زوجی، تی مستقل ومجذور کای در نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام و 05/0> P معنی دار در نظر گرفته شد.یافته هاشرکت کنندگان از نظر عوامل موثر بر نتایج پس از عمل همسان بودند. 3/98% از بیماران شدت لرز خفیف و 7/1% شدت لرز متوسط داشته و هیچ موردی از شدت لرز شدید گزارش نشد. میانگین و انحراف معیار شدت لرز در دو گروه به طور چشمگیری کاهش یافت اما بین کاهش شدت لرز در دو گروه اختلاف آماری معنی دار وجود نداشت (28/0= P). گروه ها از نظر شدت لرز قبل از مداخله (052/0= P) و بعد از مداخله (47/0= P) تفاوت معنی دار نداشتند.نتیجه گیریتاثیر دو داروی پتیدین و فنتانیل در پیشگیری از لرز پس از عمل جراحی همسان می باشد. لذا توصیه می شود متخصصین بیهوشی با توجه به سایر شرایط بیماران، نوع داروی مورد استفاده جهت کنترل لرز بعد از عمل را انتخاب نمایند.
کلید واژگان: بی حسی نخاعی, فنتانیل, پتیدین, لرز پس از عمل}Aims andBackgroundShivering is one of the common unpleasant side effects after surgery. Shivering is associated with problems such as increased oxygen consumption, increased intracranial pressure and other complications. The aim of the present study has been to compare the effect of different doses of Pethidine and Fentanyl in preventing postoperative shivering after spinal anesthesia for orthopedic surgeries.Materials And MethodsIn this randomized clinical trial, 60 orthopedic patients admitted to Ilam Imam Khomeini Hospital were selected from March 2013 to September 2013. All participants were randomly assigned into two groups: Pethidine and Fentanyl. The Severity of shivering after spinal anesthesia was compared between the groups. The analysis was done using the p aired t test, independent t-test, and Chi-squared test. P-value less than 0.05 was considered to be statistically significant.FindingThe key variables known to affect surgery outcomes were statistically similar in both groups. 98.3% of all participants had mild shivering, and 1.7% had moderate shivering. There was no report of any cases with severe shivering. The mean severity of shivering was reduced significantly in both groups. However, this reduction in the severity of shivering was not statistically significant between the two groups (P=0.28).There was not any difference in shivering severity between the groups before (P=0.052) and after (P=0.47) the intervention.ConclusionPethidine and Fentanyl have the same effect in preventing postoperative shivering. Therefore, assessment of other conditions in patients would be recommended for anesthesiologists in order to control shivering.Keywords: Fentanyl, Pethidine, shivering, spinal anesthesia} -
زمینه و هدفلرز عارضه شایع بعد از بیهوشی است و می تواند موجب بروز مشکلات عدیده ای برای بیماران گردد. برخی مطالعات نشان دادند که هیپوکسمی به روش همودیلوشن و کاهش هموگلوبین می تواند در کاهش لرز پس از عمل موثر باشد. لذا در این مطالعه ارتباط هموگلوبین و تغییرات آن با لرز پس از عمل مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسیدر یک مطالعه توصیفی –تحلیلی به روش در دسترس تعداد 117 بیمار 16 تا 60 ساله مورد بررسی قرار گرفت. مقدار هموگلوبین در سه مرحله قبل از عمل، یک و شش ساعت پس از عمل اندازه گیری شد، شدت لرز پس از عمل به روش تقسیم بندی لرز Crossly انجام شد. داده ها توسط آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات و آزمون همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد.یافته هاپس از عمل جراحی 21 بیمار (9/17%) مبتلا به لرز شدند و 96 نفر (1/82%) فاقد لرز بودند. میانگین سطح هموگلوبین بیماران فاقد لرز و دارای لرز به ترتیب قبل از عمل 38/2±70/14 و 25/2±14/15 گرم در دسی لیتر (05/0P>) بلافاصله بعد از عمل 36/2±28/13 و 05/2±64/13 و شش ساعت بعد از عمل، 21/2±08/13 و 49/2±52/13 گرم در دسی لیتر بود (05/0P>). تغییرات هموگلوبین ارتباطی با مراحل لرز پس از عمل نداشت.نتیجه گیریبر اساس نتایج این مطالعه مقدار هموگلوبین و تغییرات آن با بروز لرز بعد از عمل ارتباط ندارد.
کلید واژگان: بیهوشی, لرز پس از عمل, هموگلوبین}Background And AimPostoperative shivering is a common complication of anesthesia. Some studies reported that hemodilution induced anemia can reduce postoperative shivering. In this study, we evaluated the correlation between the hemoglobin index and changes on post anesthesia shivering.MethodsIn a descriptive-analytical study, 117 patients aged 16-60 years were participated. Preoperative and postoperative hemoglobin index was measured. The level of hemoglobin was evaluated in 3 steps; before operation, 1 and 6 hours after operation. Postoperative shivering was evaluated by Crossly-staging. The collected data were analyzed by SPSS 17.00 software, using repeated measures analysis of variances and Spearman correlation tests.ResultsFrom the total of 117 patients, 21 patients (17.9%) demonstrated postoperative shivering. The mean hemoglobin levels in patients with and without shivering before the operation were found 14.70±2.38 and 15.14±2.25 mg/dl, respectively (P>0.05). After the operation, the mean hemoglobin levels in two groups were 13.28±2.36 and 13.64±2.05, respectively (P>0.05). Finally, measuring hemoglobin levels in both groups six hours after the operation, were found 13.08±2.2.10 and 13.52±2.49, respectively (P>0.05). No correlation was observed between the hemoglobin levels and shivering stages (P=0.085).ConclusionAccording to results of this study, there is no correlation between hemoglobin level and postoperative shivering. -
زمینه و هدفلرز بعد از عمل از مشکلات شایع بعد از بیهوشی بوده و می تواند سبب عوارض متعددی مثل مشکلات قلبی، افزایش فشار داخل چشم، افزایش فشار مغز و سایر مشکلات شود. لرز بعد از عمل مصرف اکسیژن را تا 500 درصد افزایش می دهد. همچنین تولید دی اکسید کربن را افزایش داده، میزان متابولیسم را بالا می برد و تون سمپاتیک را نیز افزایش می دهد. بنابراین باعث افزایش نیاز به برون ده قلب و تهویه ی دقیقه ای می شود. برای پیشگیری و درمان لرز بعد عمل، از روش ها و داروهای مختلفی استفاده شده است. در مطالعه ی حاضر اثر پیش درمانی اندانسترون و مپریدین در کاهش شیوع لرز بعد از سزارین انتخابی به روش اسپاینال مورد بررسی قرار گرفته است.
روش تحقیق: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسو کور، 100 بیمار داوطلب سزارین انتخابی به روش اسپاینال به صورت تصادفی بلوک بندی شده و در دو گروه تقسیم شدند. بعد از به دنیا آمدن نوزاد، در گروه A برای افراد mg 8 اندانسترون و در گروه B مقدار mg/kg 4 / 0 مپریدین آهسته تزریق شد. قبل عمل، حین عمل و یک ساعت بعد از عمل موارد فشار متوسط شریانی، ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی اندازه گیری و ثبت شد. همچنین وجود لرز و یا عدم وجود لرز بیمار تا 20 دقیقه بعد عمل در اتاق ریکاوری توسط پرستار ریکاوری بررسی و ثبت گردید.یافته هالرز بعد از عمل در 10 درصد (5 نفر) از گروه اندانسترون و 24 درصد (12 نفر) از گروه مپریدین مشاهده گردید که تفاوت معنی داری بین این دو گروه وجود نداشت (05/0 p>). تغییرات ضربان قلب، SPO2 و فشار متوسط شریانی بین دو گروه معنی دار نبود (05/0 p>).نتیجه گیریبین میزان بروز لرز بعد از عمل در دو گروه اندانسترون و مپریدین تفاوت معنی داری وجود نداشت. بنابراین اندانسترون به اندازه ی مپریدین در پیشگیری از لرز بعد از عمل موثر است.
کلید واژگان: اندانسترون, بی حسی اسپاینال, لرز بعد از عمل, مپریدین}Background And AimPostoperative shivering is one of the common problems after anesthesia and can cause many complications such as heart disease, increased intraocular pressure, increased intracranial pressure and other problems. Various methods and drugs have been used for the prevention of postoperative shivering. In this study, we have investigated the pretreatment effect of ondansetron and meperidine in reducing shivering after cesarean elective by spinal anesthesia.Materials And MethodsIn this double-blind study, 100 volunteered patients for cesarean elective using spinal were blocked and classified randomly into two groups. After the baby was born, 8 mg/kg ondansetron for the first group (O) and 0.4 mg/kg meperidine for the second group (M) was injected slowly. MAP, Heart rate and SPO2 were measured and recorded before the operation, during the operation and after the operation. The shivering or its absence was recorded for 20 minutes after the operation by a recovery nurse.ResultsThe incidence of postoperative shivering was 10% in ondnasetron group and 24% in meperidine group. But there was no significant difference between the two groups.ConclusionThere was not a significant difference between the effects of ondansetron and meperidne groups. -
سابقه و هدف
لرز یکی از عوارض ناخواسته پس از بیهوشی است که می تواند مصرف اکسیژن را بالا برد و به تبع آن، عوارضی ایجاد کند. این مساله، در افرادی که سابقه بیماری های زمینه ای مثل بیماری های قلبی و تنفسی دارند، بیشتر حایز اهمیت است. استفاده از گازهای جدید بیهوش کننده، با توجه به خواص مفید بیشتر و عوارض کمتر رو به گسترش است. انجام مطالعه روی عوارض این گازها، ما را در استفاده بهتر از آنها کمک می کند. این مطالعه با هدف مقایسه اثر ایزوفلوران و سووفلوران بر لرز پس از بیهوشی انجام شد.
مواد و روش هادر یک کارآزمایی بالینی دو سو بی خبر تصادفی شده، 100 بیمار 18 تا 65 سال پس از رعایت معیارهای ورود و خروج، در دو گروه (هر گروه 50 نفر) تقسیم شدند و تحت جراحی الکتیو ارتوپدی اندام تحتانی قرار گرفتند. وقوع لرز پس از عمل و شدت آن بررسی گردید و از صفر تا سه درجه بندی شد. یافته ها با آزمونهای تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. مقدار p کمتر از 05/0 معنی دار تلقی شد.
یافته هادو گروه از نظر سن، جنس و مدت بیهوشی اختلاف معنی داری نداشتند. فراوانی لرز و شدت آن، پس از بیهوشی با این دو گاز اختلاف معنی داری نداشت.
نتیجه گیریدر بیماران بزرگسال تحت اعمال جراحی الکتیو ارتوپدی در اندام تحتانی، دو گاز ایزوفلوران و سووفلوران، از نظر شیوع لرز پس از عمل تفاوتی با هم ندارند
کلید واژگان: ایزوفلوران, سووفلوران, لرز پس از عمل}Background and AimPostoperative shivering is one of the complications that can increase the amount of oxygen consumption, so ending in a number of complications. This issue is of paramount importance in patients with an underlying cardiovascular problem. New inhalational anesthetics are increasing trends in hope to decrease a number of complications like postoperative shivering. This study was done to assess the comparative effects of sevoflurane and isoflurane on postoperative shivering.
Materials and MethodsIn a double blind clinical trial, the prevalence of postoperative shivering with isoflurane and sevoflurane was compared. 100 patients aged 18-65 years were selected and divided randomly into one of the two groups considering inclusion and exclusion criteria. Post anesthesia shivering was assessed and compared in the two groups. Data analysis was done using SPSS software. Student t-test and Chi-Square test were used for data analysis. A p < 0.05 was considered significant.
ResultsThere was no difference between the two groups regarding age, sex and the duration of anesthesia. Also, there was no statistical difference between the two groups regarding the severity and grading of shivering.
ConclusionPost anesthesia shivering is not so much affected using isoflurane and sevoflurane
-
زمینه و هدفیکی از عوارض ناخوشایند بیهوشی عمومی، لرز است که در 40% موارد دیده می شود. لرز عارضه ای بسیار جدی است که مصرف اکسیژن را تا چند برابر بالا می برد؛ همچنین باعث افزایش تهویه ریوی و برون ده قلب، فشار داخل مغز و چشم و نیز افزایش میزان درد بعد از عمل و خطر ایسکمی میوکارد می گردد. پیشگیری از بروز این عارضه ناخواسته برای دستیابی به یک بیهوشی مطلوب و کاستن خطرات آن ضروری است. این مطالعه با هدف تعیین اثر کلونیدین در جلوگیری از وقوع لرز بعد از بیهوشی عمومی انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسویه کور و تصادفی بر روی 100 بیمار بالای 18 سال با ASA کلاس 1 و 2 کاندید عمل جراحی چشم در بیمارستان الزهرا زاهدان انجام شد. بیماران به صورت دسته بندی ده تایی به دو گروه مورد (کلونیدین) و شاهد (دارونما) تقسیم شدند و دو ساعت قبل از بیهوشی 2/0 میلیگرم کلونیدین یا دارونما را با 30 سی سی آب دریافت کردند. روش بیهوشی در هر دو گروه یکسان بود. همه افراد در اتاق ریکاوری از نظر وقوع لرز معاینه شدند و پرسشنامه مخصوص تکمیل گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 13) و آزمون آماری کای دو، در سطح معنی داری 05/0P< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته هااز 50 بیمار گروه مورد (دریافت کننده کلونیدین)، فقط یک نفر (2%) و از 50 بیمار گروه شاهد (دریافت کننده دارونما)، 10 نفر (20%) دچار لرز بعد عمل شدند که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (004/0P=).نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد، کلونیدین در پیشگیری از لرز بعد از بیهوشی مؤثر است و می توان از آن به عنوان یک داروی قبل از عمل به طور روزمره استفاده نمود.
کلید واژگان: بیهوشی عمومی, کلونیدین, لرز بعد از عمل}Background And AimShivering is an unpleasant complication of General Anesthesia which is seen in 40% of cases. Shivering is a serious complication that increases oxygen consumption to several times and results in increased ventilation, cardiac output, myocardial ischemia, intraocular & intracerebral pressure and intensity of postoperative pain. Preventing this unwanted complication is necessary to reach perfect anesthesia and to decrease its hazards.Materials And MethodsThis study was performed as a double-blinded randomized clinical trial on 100 patients demanding eye surgery, aged over 18 years old, having ASA class I and II in Alzahra hospital of Zahedan. The patients were randomly divided into two groups using blockingMethodGroup A received Clonidine and Group B received placebo. Before anaesthesia, each of the cases and controls received 0.2 mg of clonidine and placebo with 30 ml of plain water, respectively. General anesthesia techniques were the same for both groups. In the recovery room, all the subjects were assessed for shivering and special questionnaires were filled out. The obtained data was analyzed through statistical analysis by SPSS version 13 software, using chi-square test, at the significant level of P<0.05.ResultsIt was found that only 2% of the cases but 20% of the controls developed shivering; the difference was statistically significant (P=0.004).ConclusionThis study revealed that clonidine is effective in preventing post-anesthetic shivering and could be used as a routine preoperative medication. -
مقدمهلرز بعد از عمل از مشکلات شایع با عوارض متعدد برای بیمار می باشد. این مطالعه به بررسی مقایسه ای دوزهای پایین کتامین با پتیدین جهت کنترل لرز می پردازد.
روش کاردر طی یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور 189 بیمار سزارین شده که در ریکاوری دچار لرز شدند به طور تصادفی به سه گروه 63 نفری تقسیم شدند و بر اساس وجود لرز از درجه 2 به بالا کتامین 3/0میلی گرم بر کیلوگرم و 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم و پتیدین 3/0 میلی گرم بر کیلوگرم بصورت وریدی دریافت کردند. بعد از گذشت 5 و 10 دقیقه بیماران از نظر شدت لرز بررسی شدند.
نتایجمیزان و شدت لرز پنج دقیقه بعد از تزریق داروها در گروه پتیدین کمتر از دو گروه کتامین بود و کتامین با دوز 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با دوز 3/0 میلی گرم بر کیلوگرم قدرت بیشتری در کنترل لرز داشت (041/0 = p). 10 دقیقه پس از تجویز دارو در ریکاوری میزان و شدت لرز در گروه کتامین با دوز 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم کاهش بیشتری نسبت به گروه کتامین با دوز 3/0 میلی گرم بر کیلوگرم داشت(007/0=p). در گروه پتیدین کاهش در میزان و شدت لرز در مقایسه با گروه کتامین 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم بیشتر بود (001/0 p <) که نشان دهنده بهتر بودن پتیدین در مقایسه با کتامین می باشد.نتیجه گیریاگر چه کتامین با دوز 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم بطور چشمگیری باعث کنترل لرز شود ولی پتیدین همچنان انتخاب بهتری برای این عارضه می باشد.
کلید واژگان: پتیدین, کتامین, سزارین, لرز بعد از عمل}BackgroundPostoperative shivering is a common problem with multiple complications. This study was compared effect of low doses of Ketamine with Pethidine for controlling postoperative shivering. Methods and Materials: This clinical trial was done on 189 elective cesarean section with ASA class I or II who had postoperative shivering. Patients with grade 2 or higher were divided in three groups and were injected 0.3mg/kg Ketamine and 0.5mg/kg Pethidine intravenously. In 5th and 10th minutes after injection, they were investigated for shivering intensity.ResultsAfter 5 minute of injection drugs rate and intensity of shivering in Pethedine group was less than ketamine group. Ketamine with 0.5 mg/kg was more effective than 0.3mg/kg dose of it and Ketamine(p=0.041). In group with 0.5mg/kg dose of Ketamine, rate and intensity of postoperative shivering was more reduce than group with 0.3mg/kg of it in recovery(p=0/007). In Pethedine group rate and intersity of shivering was more reduce then 0.5mg/kg dose of Ketamine(p<0/001). This demonstrated that Pethedine is more effective than Ketamine.ConclusionAlthough 0.5mg/kg dose of Ketamine has considerable effect on control of shivering but Pethedine is still a better choice for this side effect. -
هدفلرز پس از عمل یکی از عوارض شایع بوده که هم بدنبال بیهوشی عمومی و هم پس از بی حسی نخاعی دیده می شود. جهت پیشگیری و درمان این عارضه، داروهای متفاوتی مورد استفاده قرار گرفته اند. که از آن جمله می توان به ترامادول اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تراما دول درپیشگیری از لرز بدنبال اعمال جراحی سزارین که به روش بی حسی نخاعی تحت بیهوشی قرار گرفته اند.روش بررسیدر این مطالعه که بصورت کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور انجام شد، 90 خانم حامله با ریسک فیزیکی یک و یا2 (1) که کاندید عمل جراحی سزارین بودند انتخاب و به دو گروه 45 نفره مورد و شاهد تقسیم شدند. تمام بیماران تحت بی حسی نخاعی قرار گرفتند، نزدیک به خاتمه عمل جراحی، به گروه مورد 1 میلی گرم/ کیلوگرم ترامادول با حجم 20 میلی لیتر (رقیق شده با نرمال سالین) و به گروه شاهد 20 میلی لیتر نرمال سالین به صورت آهسته وریدی تزریق شد.
بیماران ازنظرعلائم همودینامیک (ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک)، درصداشباع اکسیژن شریانی، درجه حرارت دهانی، بروز و شدت لرز و نهایتا تهوع و استفراغ بررسی شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون مجذور کای(2) مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته هانتایج حاصل از مطالعه نشان داد که39بیمار(6/86 درصد) از گروه شاهد و4نفر(8/8 درصد) از گروه مورد دچار لرز شدند. 33نفر(3/73 درصد)از گروه شاهد دچار لرز متوسط و 6نفر(3/13 درصد) دچار لرز خفیف شدند و در گروه مورد 4/4 درصد دچار لرز متوسط(2نفر) و4/4 درصد(2نفر) لرز خفیف داشتند. در هیچکدام از گروه ها لرز شدید دیده نشد. لذا بین دو گروه تفاوت آماری معنی دار دیده شد (001/0 > p). بین دو گروه از نظر تاثیر بر ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، درصد اشباع اکسیژن، تهوع و استفراغ و درجه دمای بدن بیمار، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان می دهد که ترامادول یک داروی مؤثر در پیشگیری از لرز پس از بی حسی نخاعی می باشد، به علاوه این دارو عارضه همودینامیک نامطلوبی نیز ندارد، لذا استفاده از این دارو در جهت پیشگیری از لرز پس از عمل توصیه می شود.
کلید واژگان: ترامادول, بی حسی نخاعی, لرز پس از عمل, بیهوشی عمومی} -
زمینه و هدفلرز پس از عمل عارضه شایعی پس از عمل محسوب می شود. هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثر مرفین، پتیدین و فنتانیل در کنترل لرز پس از عمل می باشد.روش بررسیدر یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور آینده نگر، 72 نفر از بیماران بالغی که در سال 1383 در بیمارستان امام خمینی جهت اعمال جراحی تحت بی هوشی عمومی کاندید شده بودند، وارد شدند. همه بیماران به یک روش بیهوش شدند. پس از انتقال بیمار به ریکاوری ضمن ثبت اسکور لرز بیماران، به بیماران با اسکور لرز بیشتر یا مساوی یک به صورت تصادفی، یکی از داروهای مرفین (2.5 میلی گرم)، پتیدین (25 میلی گرم) و فنتانیل (25 میکروگرم) یا نرمال سالین که همگی حجم 10 میلی لیتر داشتند، آهسته در طی دو دقیقه به صورت وریدی تزریق گردید. اسکور لرز 10 دقیقه پس از تزریق داروها مجددا اندازه گیری می شد.یافته هاپتیدین و فنتانیل در مهار لرز به طور معنی درای از نرمال سالین موفق تر بوده و در دو گروه نرمال سالین و مرفین اختلاف معنی داری دیده نشد. پتیدین از دو داروی دیگر موفق تر بود.نتیجه گیریپتیدین، لرز پس از عمل را به میزان معنی داری بیشتر از دو داروی دیگر مورد مطالعه کاهش می دهد. فنتانیل نیز شدت لرز را کاهش می دهد اما مرفین تاثیری در لرز پس از عمل ندارد و اثر آن با نرمال سالین مشابه است.
کلید واژگان: مورفین, پتیدین, فنتانیل, نرمال سالین, لرز پس از عمل} -
مقدمه و هدفلرز پس از عمل جراحی یکی از عوارض شایع متعاقب بیهوشی و بیحسی ناحی های از جمله بیحسی نخاعی میباشد که اخیرا به علت استفاده از مخدرها و نگهداری بیماران در حالت نرموترمیک این عارضه رو به کاهش است. جهت درمان این عارضه داروهای مختلفی مصرف میشوند. هدف از این مطالعه مقایسه سه داروی پتدین، کلونیدین و فنتانیل در درمان لرز پس از بیحسی نخاعی جهت عمل جراحی سزارین انتخابی میباشد.مواد و روش هاپژوهش فوق یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور بوده که بر روی60 زن با وضعیت فیزیکی یک و دو تقسیم بندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا انجام شد. این بیماران برای انجام عمل جراحی سزارین انتخابی اولین بار به بیمارستانهای رازی و امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی اهواز در سال 1382 مراجعه کرده بودند. بیماران مراجعه کننده که شرایط شرکت در مطالعه را داشتند به روش تصادفی بلوکی به یکی از سه گروه مورد مطالعه تخصیص داده شدند. این بیماران دچار لرز پس از بیحسی نخاعی شده بودند که به صورت تصادفی انتخاب و به سه گروه 20 نفری تقسیم شدند. سپس لرز آنها با سه داروی پتدین 25 میلیگرم، کلونیدین 30 میکروگرم و فنتانیل 50 میکروگرم به روش تجویز وریدی درمان شد. در صورت عدم جوابدهی به تزریق اول، به فاصله هر 5 دقیقه تا سه بار دارو تکرار میشد. در پایان بیماران از نظر پاسخ به درمان، تغییرات همودینامیک و عوارض جانبی بررسی و داده ها در فرم اطلاعاتی ثبت شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخصهای توصیفی و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شد.یافته هابین سه گروه دارویی از نظر پاسخ به درمان لرز پس از تزریق اول اختلاف معنی داری وجود داشت، به طوری که در گروه پتدین 70 درصد، کلونیدین 50 درصد و فنتانیل 30 درصد موارد درمان شدند (0.04= p). از نظر بروز عوارض جانبی؛ تاکیکاردی 10 درصد و تهوع و استفراغ 15 درصد با پتدین، خشکیدهان 16.7 درصد و خواب آلودگی 3.3 درصد با کلونیدین و تهوع و استفراغ 3.3 درصد با فنتانیل بود (0.05=p). وضعیت همودینامیک با سه داروی کلونیدین، پتدین و فنتانیل تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیریتزریق وریدی کلونیدین در کنترل لرز و همزمان ثبات همودینامیک موثر است. هر چند که پتدین در کنترل لرز از کلونیدین موثرتر است، اما عوارض آن در مقایسه با کلونیدین و فنتانیل نیز جدی تر میباشد.
کلید واژگان: لرز بعد از عمل, پتدین, کلونیدین, فنتانیل, بیحسی نخاعی}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.