به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "لیگامنت صلیبی قدامی" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی لیگامنت صلیبی قدامی در مقالات مجلات علمی
  • فرید علیمرادی قلعه*، ملیحه حدادنژاد، امیر لطافت کار، سید صدرالدین شجاع الدین
    مقدمه و اهداف

    خستگی می تواند منجر به تغییرات زیانبار در کینماتیک فرود شده و مفصل زانو را در وضعیتی قرار دهد که احتمال آسیب لیگامنت صلیبی قدامی را افزایش دهد. با توجه به تاثیر تمرینات پرشی بر روی کاهش آسیب های ورزشی و بهبود عملکرد اندام تحتانی، هدف تحقیق حاضر تاثیر 8 هفته تمرینات پرشی بر فاکتورهای منتخب کینماتیکی در شرایط خستگی در مردان هندبالیست لیگ برتر مستعد آسیب لیگامنت صلیبی قدامی بود.

    مواد و روش  ها:

    روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. 30 بازیکن هندبال شاغل در لیگ برتر ایران به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. قبل و بعد از یک دوره تمرین 8هفته ای (3 جلسه در هفته) در شرایط مشابه زمانی و مکانی، پس از تعیین پای غالب آزمودنی و اعمال پروتکل خستگی، آزمودنی ها پرش فرود تک پا را انجام دادند. فاکتورهای کینماتیکی اندام تحتانی و تنه در حین فرود تک پا توسط دستگاه موشن آنالیز جهت بررسی حرکات در صفحه حرکتی ساجیتال و فرونتال ثبت گردید. در مدت زمان تحقیق، گروه کنترل هیچ برنامه تمرینی مداخله ای انجام ندادند. جهت تجزیه و تحلیل فرضیه‌های پژوهش از آمار استنباطی آنکوا در نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد.  

    یافته ها

    نتایج تحقیق حاضر نشان داد که پس از هشت هفته تمرینات پرشی در شرایط خستگی میزان فلکشن زانو، فلکشن ران و فلکشن تنه در گروه تمرینی افزایش یافت (به ترتیب 0/001=p=0/002, p=0/001, p)، در حالی که کاهش معناداری در والگوس زانو، چرخش تیبیا و تیلت جانبی تنه مشاهده نگردید.

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمرینات پلایومتریک احتمالا می تواند در پیشگیری از آسیب های لیگامنت صلیبی قدامی موثر باشد. این تمرینات با تاثیر بر روی زوایای کینماتیکی مفاصل و افزایش فعالیت فیدفورواردی عضلات و توسعه کل سیستم عصبی-عضلانی از مکانیزم هایی که باعث آسیب لیگامنت صلیبی قدامی حین فرود می شود، پیشگیری می کند.

    کلید واژگان: آسیب زانو, لیگامنت صلیبی قدامی, خستگی, بیومکانیک
    Farid Alimordi Ghaleh *, Maliheh Hadadnejad, Amir Letafatkar, Seyed Sadradin Shojaedin
    Background and Aims

    Fatigue can lead to harmful changes in landing kinematics and put the knee joint in a position that increases chances of injury to the anterior cruciate ligament. The purpose of the present study was to investigate the effect of eight weeks of jump training on selected kinematic factors conditions in Men's Handball Player Premier League who are at the Risk ofAnterior Cruciate Ligament Injury.

    Materials and Methods

    In the current study, 30 handball players in the Iranian Premier League were selected purposefully and randomly divided into two control and experimental groups. Prior to and eight weeks after the exercises (3 sessions per week) at the same time and place, after determining the participants' dominant leg and applying the fatigue protocol, they performed a single-leg landing jump. Kinematic factors of the lower limb and trunk were recorded during the single-leg landing using Motion Analysis device to investigate movements in the sagittal and frontal motion plate. During the research period, the control group did not perform any intervention training program. ANCOVA was run to analyze the study hypotheses in SPSS, version 20.

    Results

    The results showed that after eight weeks of training in fatigue conditions, knee, hip, and trunk flexions increased in the exercise group (respectively p=0.001, p=0.002, p=0.001,) while no significant decrease was observed in lateral trunk tilt, knee valgus, and tibial torsion.

    Conclusion

    According to the results, plyometric exercises may be effective in preventing anterior cruciate ligament injury. These exercises prevent mechanisms that cause damage to the anterior cruciate ligament by affecting the kinematic angles of the joints and by increasing the muscular feedforward activity and the development of the entire musculoskeletal system.

    Keywords: knee injury, Anterior Cruciate ligament, Fatigue, Biomechanics
  • امیر عباس زاده دهجی*، محمدرضا امیرسیف الدینی، روح الله نیکویی
    مقدمه و اهداف
    فرود تک پا حرکتی متداول در بسیاری از رشته های ورزشی است و از عوامل اصلی آسیب های غیربرخوردی لیگامنت صلیبی قدامی می باشد. از آنجا که برخی تمرینات شناخته شده بر فاکتورهای موثر در وقوع آسیب های غیربرخوردی اثر مثبت دارند، هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه فاکتورهای منتخب کینماتیکی مفصل زانوی مردان در هنگام فرود تک پا از جعبه پس از اعمال شش هفته تمرینات ایزومتریک چندزاویه ای بر روی گروه های عضلانی خم کننده و بازکننده مفصل زانو بود.
    مواد و روش ها
    در پژوهش حاضر 30 مرد سالم بدون فعالیت ورزشی منظم (انحراف استاندارد±میانگین سن 88/1±62/24 سال، وزن 08/1±8/78 کیلوگرم، قد 05/0±87/1 متر) به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به 2 گروه تمرینات ایزومتریک (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از یک دوره تمرین 6 هفته ای (3 جلسه در هفته) در شرایط مشابه زمانی و مکانی حرکت فرود تک پا از جعبه توسط سیستم تصویربرداری آنالیز حرکت ثبت شد و توسط نرم افزار متلب، مقادیر والگوس زانو، خم شدن زانو و چرخش درشت نی محاسبه شد. در مدت زمان تحقیق، گروه کنترل هیچ برنامه مداخله درمانی انجام ندادند. نتایج تحقیق کنونی با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس مورد آنالیز قرار گرفت.
    یافته ها
    یافته ها نشان داد پس از دوره تمرینی زاویه والگوس و زاویه چرخش درشت نی آزمودنی ها به صورت معناداری کاهش یافت (به ترتیب 029/0 p=و 000/0p=) و زاویه خم شدن مفصل زانو به صورت معناداری افزایش یافت (001/0=p).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد تمرینات ایزومتریک چندزاویه ای تاثیر مثبتی بر فاکتورهای کینماتیکی منتخب تحقیق حاضر دارد. با توجه به این که این فاکتورها عوامل مهمی در بروز آسیب رباط صلیبی قدامی می باشند، در نتیجه به نظر می رسد می توان این گونه تمرینات را که بدون نیاز به امکانات خاصی قابل اجرا هستند را به عنوان تمریناتی برای پیشگیری از آسیب رباط صلیبی قدامی پیشنهاد داد.
    کلید واژگان: لیگامنت صلیبی قدامی, ایزومتریک چندزاویه ای, والگوس زانو, عمیق ترین زاویه خم شدن زانو, چرخش درشت نی
    Amir Abbaszadeh Dahaji *, Mohammadreza Amirseyfaddini, Rohollah Nikooie
    Background and Aims
    Single-leg landing is a common movement in many sports and is known to be an important cause of non-contact anterior cruciate ligament injury, since some well-known exercises have a beneficial effect on the non-contact injuries. The purpose of the current study was to compare male individuals' selected knee kinematic factors during single leg landing after six weeks of multi-angled isometric exercises on knee joint flexor and extensor muscle groups.
    Materials and Methods
    In the present study, 30 males (mean age: 24.82 ± 1.88 y, weight: 78.8 ± 1.08 kg, height: 1.87 ± 0.05 m) were objectively selected. Participants were randomly divided into two groups of isometrics (n=15) and controls (n=15). Prior to and six weeks after the exercises (3 sessions per week), at the same time and place, the single-leg landing motion was recorded by the motion analysis system, and using MATLAB software the values ​​of knee valgus, knee flexion, and tibia rotation were evaluated. During the research period, the control group did not have any therapeutic intervention program. The results of the study were analyzed using covariance analysis.
    Results
    The results showed that there was a significant decrease in the valgus angle after training (P=0.029), a significant increase in knee flexion angles (P=0.001), and a significant decrease in the angle of tibia rotation (P =0.000)
    Conclusion
    According to the results, multi-angular isometric exercises have a positive effect on the selected kinematic factors studied in the present study. These factors are important factors in the anterior cruciate ligament injury; therefore, it seems that such exercises can be carried out without the need for certain specialties. These exercises are suggested to prevent anterior cruciate ligament injury.
    Keywords: Anterior Cruciate ligament, multi-angled isometric exercises, Knee Valgus, deep knee flexion, tibia rotation
  • آرزو صدیق تنکابنی، علی اشرف جمشیدی، محمدعلی سنجری، اسماعیل ابراهیمی تکامجانی، نادر معروفی، حمیدرضا یزدی، پریا جمشیدیان، یاشارکچیلی
    مقدمه
    آسیب لیگامنت صلیبی قدامی یکی از شایعترین مشکلات در بین ورزشکاران است.این افراد حتی بعد از جراحی بازسازی لیگامنت صلیبی قدامی هم به عملکرد اولیه زانو دست نمی یابند. بیومکانیک حرکات ورزشکاران یک جز ایزوله نیست که مفصل زانو به تنهایی در نظر گرفته شود و کاهش ثبات هسته به عنوان عاملی موثر در اتیولوژی آسیبهای اندام تحتانی مطرح است.یکی از روش های سنجش ثبات هسته بررسی فعالیت الکتریکی عضلات آن است.هدف این مطالعه، مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات هسته در افراد سالم و بیمارانی است که تحت جراحی بازسازی لیگامنت قدامی قرار گرفته اند.
    روش
    در این مطالعه 11 فرد سالم و 11 فرد بیمار که تحت جراحی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی قرار گرفته اند و بین 18-40 سال سن داشتند و 6 ماه تا 2 سال از زمان جراحیشان گذشته بود تحت مطالعه قرار گرفته اند.فعالیت الکتریکی عضلات گلوتئوس مدیوس، اکسترنال ابلیک ابدومینوس، کوادراتوس لومباروم و ارکتور اسپاین هر دو گروه حین تکلیف فرود ثبت شد.آزمون عملکردی پرش متقاطع و پرسشنامه IKDC در هر دو گروه مورد سنجش قرار گرفت و با هم مقایسه شد. در همه تحلیل ها، سطح معنی داری کمتر از 05/ 0در نظر گرفته شد.
    نتایج
    یافته های مطالعه نشان داد که نمرات پرسشنامه و آزمون عملکردی در افراد سالم بطور معناداری بیشتر از افراد بیمار بود. همچنین زمان بروز فعالیت فیدفورواردی عضلات گلوتئوس مدیوس، اکسترنال ابلیک ابدومینیس و ارکتور اسپاین در افراد سالم بطور معنی داری زودتر از افراد بیمار بود. عضله کوادراتوس لومباروم تفاوت معنی داری نداشت.
    نتیجه گیری
    بنظر می رسد که فعالیت الکتریکی و الگوی وارد عمل شدن عضلات تنه در افراد سالم وبیمارانی که تحت جراحی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی قرار گرفته اند، متفاوت است.بنظرمی رسد که تفاوت در زمان بروز فعالیت فیدفورواردی عضلات هسته یکی از علل کاهش سطح عملکرد وکاهش نمره پرسشنامه IKDC در بیماران باشد.
    کلید واژگان: لیگامنت صلیبی قدامی, فعالیت الکتریکی, عضلات تنه, تکلیف فرود
    Seddigh Tonekaboni A., Jamshidi Aa, Sanjari Ma, Ebrahimi Takamjani I., Maroufi N., Yazdi Hr, Jamshidian P., Kocheily Y
    Introduction
    Most knee anterior cruciate ligament injuries happen during challenging activities like drop landing. Core muscles feedforward activity can control challenging activity and prevent injury. The aim of this study was to investigate core muscles feedforward activity in patients after ACLR and healthy group.
    Materials And Methods
    Eleven males with ACLR, aged 18-40 years old, with at least 6-24 months after reconstruction surgery and eleven mathed males as a control group were enrolled in this study. Muscle activity of Geluteus medius, Abdominis external oblique, Quadratus lumborum and erector spine in landing was recorded in both groups. Cross hop functional test and IKDC questionnaire were completed and compared in both groups. Significance level was considered less than 0.05 for all analysis.
    Results
    score of IKDC subjective questionnaire and cross hop functional test in control group were significantly more than the score of patients (p≤0.000 questionnaire, p=0.039 functional test). Feedforward response time for Gluteus medius (p=0.028), Abdominis external oblique (p=0.03) and erector spine (p=0.028) in control group was significantly sooner than patients with ACLR. Quadratus lumborum was not significantly different in these two groups (p=0.191).
    Conclusion
    muscles activity and their patterns in these groups observed different. Patient group did not have appropriate feedforward activity; they also demonstrated a decrease in functional test and IKDC questionnaire. These results necessitate a appropriate rehabilitation program.
    Keywords: anterior cruciate ligament, electrical activity, core muscles, drop landing task
  • مجید فتاحی، فرج الله فتاحی
    مقدمه
    شناسایی فاکتورهایی که باعث شیوع بالای آسیب ACL می شود از اهمیت زیادی برخوردار است. نیروهای برشی قدامی مکانیزم اصلی بار وارده به ACL هستند. فعالیت عضلات و پوزیشن اندام تحتانی طی فعالیت می تواند باعث افزایش یا کاهش نیروی برشی قدامی شود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح فعالیت برخی از عضلات اندام تحتانی با نیروی برشی قدامی در حرکت پرش-فرود تک پا بود.
    مواد و روش ها
    20 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی در این مطالعه شرکت کردند. سطح فعالیت الکترومیوگرافی عضلات سرینی میانی، ساقی قدامی و همسترینگ خارجی با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی، و نیروی عکس العمل زمین با استفاده از دستگاه صفحه نیرو در حرکت پرش- فرود تک پا ارزیابی شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج آماری نشان داد که بین سطح فعالیت عضله ساقی قدامی و سرینی میانی با نیروی برشی قدامی ارتباط معنی داری وجود ندارد (05/0P>)، اما ارتباط معنی داری بین سطح فعالیت عضله همسترینگ خارجی با نیروی برشی قدامی یافت شد (05/0P<).
    نتیجه گیری
    یافته های این مطالعه نشان داد که فعالیت عضله همسترینگ در حین حرکت پرش- فرود تک پا به عنوان عضله حمایت کننده از ACL عمل می کند و افزایش فعالیت این عضله می تواند منجر به کاهش بار وارده بر ACL شود.
    کلید واژگان: الکترومیوگرافی, نیروی برشی قدامی, لیگامنت صلیبی قدامی, حرکت پرش, فرود, عضلات اندام تحتانی
    Majid Fatahi, Farajollah Fatahi
    Introduction
    Identifying factors which cause the high incidence of ACL is of great importance. The anterior shear forces are the primary mechanism of load sustained on the ACL. During exercise، the activity of muscles and position of lower limbs may increase or decrease the anterior shear force. The purpose of this study is to investigate the relationship between the activity level of some lower extremity muscles and anterior shear force during single-leg jump landing.
    Materials And Methods
    Twenty male-students of physical education participated in this study. EMG activity of the muscles of the gluteus medius، tibialis anterior and hamstring were evaluated via Electromyography system and ground reaction force was evaluated via force plate system in jump-landing task. There was used Pearson correlation test.
    Results
    The results indicated no significant correlation between tibialis anterior and gluteus medius muscles activity with shear force، while there was found correlation between lateral hamstring muscle activity and anterior shear force (P< 0. 05).
    Conclusion
    The findings of this study showed that hamstring muscle activity during single-leg jump landing acts as a supporting muscle of ACL. This increased muscle activity leads to the reduction of the load on the ACL.
    Keywords: Electromyography, Anterior Shear Force, Anterior Cruciate ligament, Jump, Landing task, Lower Extremity Muscles
  • لیلا عباسی، علی اشرف جمشیدی، محمد علی سنجری، سعید صیادی، سعیده سید محسنی
    سابقه و هدف
    آسیب لیگامنت صلیبی قدامی (Anterior Cruciate Ligament; ACL) شایع ترین آسیب لیگامنتی زانو بوده و ضایعه آن منجر به تغییر کینماتیک راه رفتن می شود. برنامه های تمرینی نوروماسکولار همانند روش اغتشاش درمانی می تواند به آرامی کینماتیک راه رفتن بیماران با ضایعه لیگامنت صلیبی قدامی (ACLD) را اصلاح کند. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر پروتکل تعدیل شده اغتشاش درمانی بر کینماتیک راه رفتن افراد ACLD است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه10 مرد ورزشکار حرفه ای (45-18 سال) که حداقل 6 ماه و حداکثر 2 سال از بروز ضایعه آنها گذشته بود، شرکت داده شدند. کینماتیک راه رفتن این بیماران در مفاصل هیپ، زانو و مچ، قبل و بعد از دریافت 10 جلسه تمرینات اغتشاشی به وسیله دستگاه الکتروگونیامتر ارزیابی شد. نمرات پرسشنامه هایIKDC Subjective و Lysholm قبل و بعد از درمان نیز بررسی شدند.
    نتایج
    یافته های مطالعه نشان دادند که نمرات پرسشنامه ها (02/0=P)، دامنه حرکتی مفصل هیپ (02/0=P)، حداکثر زاویه فلکشن مفصل هیپ (02/0=P) و زاویه مفصل هیپ در فاز stance(02/0=P) و حداکثر زاویه دورسی فلکشن مچ (03/0=P) در مقایسه با قبل از درمان افزایش قابل توجهی پیدا کردند.
    نتیجه گیری
    احتمالا تمرینات اغتشاشی با ایجاد تاثیرات عصبی عضلانی و بهبود کنترل فید فوروارد سبب بهبود الگوهای جبرانی بیماران ACLD می شود. این افراد احتمالا با استفاده بیشتر از مفصل هیپ و ایجاد فلکشن بیشتر و نیز دامنه حرکتی بیشتر در این مفصل می توانند کنترل را به طور موثری از زانو دور کنند و به عهده مفصل هیپ بگذارند.
    کلید واژگان: لیگامنت صلیبی قدامی, کینماتیک راه رفتن, تمرینات اغتشاشی
    Leila Abbasi, Ali Ashraf Jamshidi, Mohammad Ali Sanjari, Saeed Sayadi, Saeedeh Seyed Mohseni
    Background
    Anterior cruciate ligament (ACL) damage is the most common injury of knee. It can change gait kinematics. Neuromuscular training and perturbation treatment programs are supposed to be effective in modifying gait kinematics of patients with ACL damage. The purpose of this study was to determine the effect of modified perturbation training protocol on gait kinematics in ACL deficient patients.
    Materials And Methods
    Ten professional male athletes, between 18 and 45 years, with at least 6 and at most 24 months history of unilateral ACL rupture were enrolled in the study. Kinematics data of hip, knee and ankle joints were recorded using electrogoniameter device during walking before and after ten sessions of perturbation training. IKDC Subjective and Lysholm questionnaires scores were analyzed before and after training.
    Results
    IKDC Subjective and Lysholm questionnaires scores significantly improved after treatment (P=0.005). Hip range of motion (P=0.02), peak flexion of hip (P=0.02), hip angle at stance phase (P=0.02) and peak dorsiflexion of ankle (P=0.03) were significantly increased after training.
    Conclusion
    Perturbation training probably affects neuromuscular control and modifies feed-forward control, thus it can improve compensatory patterns of ACL deficient patients during gait. ACL deficient patients may adapt their problem with further use of hip joint and increasing hip flexion.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال