جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "هسته پاراژیگانتوسلولاریس" در نشریات گروه "پزشکی"
-
IntroductionPreviously, we demonstrated that i.p. injection of aqueous extract prepared from aerial parts of Drosera Spatulata (Droseraceae) can induced remarkable analgesia in both phases of formalin test in rats. Because, analgesia induced in acute phase of formalin test mainly mediated by activation of central analgesic mechanisms and also paragigantocellularis (PGi) nucleus is part of brain descending pain control systems; the role of this nucleus in analgesic action of the extract on acute pain studied by its effect on PGi neural activity that augmented by injection of formalin to contralateral hind paw of anesthetized rats.MethodsFiring rate of PGi neurons by extracellular single unit recording technique were recorded in 20 urethane anesthetized (1.2- 1.5 g/kg, i.p.) male rats in control, Drosera extract (0.05 mg/kg, i.p.) treated and sodium salicylate (300 mg/kg, i.p.) receiving groups. Formalin (50µl, 2%, s.c.) injected 30 min after each of the above treatments to intraplantar surface of hind paw of rats and change in response of opposite PGi neurons was recorded. Data was analyzed by Wilcoxon ranking test.ResultsExtract injection increased firing rates in 66.6% of PGi neurons and decreased 16.6% of neurons (p<0.001), but had no effect on 16.6% of neurons in formalin injected rats. Sodium salicylate treatment decreased significantly firing rates in 50% PGi neurons in formalin pretreated rats (p<0.001).ConclusionThe relation between PGi neuronal augmentation and analgesia was reported previously. Thus, the augmentations of firing rates in high percent of PGi neurons after the extract injection provide a document about the role of PGi nucleus in reduction of pain in acute phase of formalin test.
-
مقدمهیکی از مهم ترین مشکلات جامعه بشری و به خصوص کشور ما مساله اعتیاد است. تحقیقات اخیر نشانگر اهمیت و کاربرد گیاهان دارویی در این زمینه است. در مورد گیاه زنیان نیز گزارش هایی مبنی بر تاثیر ضداعتیادی وجود دارد.هدفدر این تحقیق به بررسی اثرات تزریق گیاه زنیان در هسته مشبک پاراژیگانتوسلولاریسبه روی علایم کیفی سندرم ترک در موش صحرایی نر پرداخته شده است.روش بررسیپس از تهیه میوه گیاه زنیان از ارتفاعات 1100 متری بین ایذه و ده دز در خوزستان، عصاره گیاه با نسبت 1 به 10، 1 به 100 و 1 به 1000 توسط دستگاه سوکسله تهیه شد. بعد از آزمایش های اولیه چهار گروه هشت تایی موش صحرایی نر نژاد اسپیراگ داولی با میانگین وزنی 300 -250 گرم با تزریق مرفین به صورت زیر جلدی معتاد شدند. پس از حصول اطمینان از اعتیاد حیوانات، یک گروه به عنوان شاهد که یک میکرولیتر سالین، 3 گروه دریافت کننده عصاره آبی زنیان در غلظت های 10، 100 و 1000 برابر رقیق شده که به روش استریوتاکسیک در هسته PGI تزریق شد. در کلیه گروه های مورد بررسی پس از تزریق نالوکسان به صورت داخل صفاقی نشانه های کیفی سندرم ترک که شامل اسهال، تحریک پذیری، افتادگی پلک، بیقراری، وضعیت غیرطبیعی بدن، دندان قروچه و لرزش بدن بودند در بازه های زمانی 45 دقیقه سنجیده شدند.نتایجنتایج نشان داد که غلظت های متفاوت زنیان به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد سبب کاهش علایم سندرم ترک می شود، به گونه ای که بیشترین تاثیر را غلظت بیشتر یعنی عصاره 1 به 10 به دنبال داشته است.نتیجه گیریمی توان نتیجه گرفت که تزریق عصاره آبی زنیان در هسته PGi یک کاهش وابسته به دوز (از طریق اعمال اثر برگیرنده های اختصاصی (PGi در بیشتر علایم کیفی سندرم ترک نشان می دهد.
کلید واژگان: زنیان, هسته پاراژیگانتوسلولاریس, سندرم ترک, موش صحرایی نرBackgpound: Drug addiction is destructive misfortune and one of the most important problems in the world. Using the medical plants in medicinal history has valuable information and experiments in this field.ObjectiveAccording to research Trachyspermum copticum L. T. Copticum is effective in reducing of morphine’s withdrawal syndrome, so in this study we investigate the effects of T. Copticum microinjection on nucleus reticularis paragigantocellularis (PGi) on morphine’s withdrawal syndrome sings (MWSS).MethodAfter preparing the T.C fruit from height of the mountain in Khuzestan, aqueous extract of different concentration (Diluted 10, 100, 1000 times) was prepared by suckcele display. 32 male rats (Sprague Dawley with average weigh 250 – 300 gr) were randomized divided to 4 groups which dependent by intraperitoneum (I.P) injection with morphine. After cannulating the PGI with using the set of steriotaxi, microinjection of different doses of T. Copticum in PGI was done and naloxan (5 mg/kg) was injected I.P to groups.ResultsWithdrawal syndrome signs (diarrhea, rearing, ptosis, irritability, tremor, agitation) were observed in 4 groups. Data evaluation and analysis was done by t-test and Mann-Whitney.Results show that T.C was significantly effective in reduction of MNSS such as (rearing ptosis, irritability) compared with control group.ConclusionT. Copticum is probably sensitive on specific receptors in PGI.Keywords: Trachyspermum copticum L., Paragigantocellularis, Withdrawal syndrome, Rat -
سابقه و هدفگزارش های قبلی نشان داده اند که استفاده از عصاره گیاه بابونه همراه با مرفین، وابستگی به مرفین را به میزان زیادی کاهش می دهد و تزریق آن قبل از نالوکسان، از بروز سندرم ترک جلوگیری می کند. هسته های لکوس سرولئوس(Lc) و پاراژیگانتوسلولاریس (PGi) در بروز علایم ترک اعتیاد نقش مهمی دارند. این مطالعه به منظور تعین اثرات تزریق عصاره بابونه به درون هسته پاراژیگانتوسلولاریس مغز بر علایم قطع مصرف مرفین در موش صحرایی انجام شد.روش بررسیتعداد 30 موش نر (با وزن 250 تا300گرم) بعد از کانول گذاری هسته PGi به کمک جراحی استرئوتاکسی به دو گروه سالین (گروه شاهد، 6n=) و مرفین (24n=) تقسیم شدند. گروه مرفین روزی دو بار و به مدت 7 روز مرفین دریافت داشتند. دوز مرفین در روز اول و دوم 5/2 میلی گرم بر کیلو گرم بود. این دوز در روز های بعد تا روز 6 هر روز دوبرابر شد. حیوانات در روز 7، آخرین تزریق که50 میلی گرم بر کیلو گرم بود را دریافت و به 4 زیرگروه تقسیم شدند: گروه مرفین که فقط مرفین دریافت کردند و گروه های سه گانه بابونه. روز هفتم، 5 دقیقه قبل از تزریق نالوکسان، یک میکرولیتر عصاره بابونه (10، 25 و 50 میکروگرم بر میکرولیتر) به درون هسته PGi آنها تزریق شد. در تمام گروه ها 3 ساعت بعد از آخرین تزریق مرفین، 5 میلی گرم بر کیلوگرم نالوکسان تزریق و علایم ترک همچون پریدن و بالارفتن برای 30 دقیقه مطالعه شد.یافته هانتایج نشان داد که تزریق هرسه دوز عصاره بابونه، به ویژه دوز 25 میکروگرم در میکرولیتر آن، به درون هسته PGi می تواند میزان بروزعلایم ترک اعتیاد به مرفین را به طور کاملا معنی دار کاهش دهد.نتیجه گیریبه نظر می رسد تزریق عصاره بابونه به درون PGi می تواند در درمان علایم سندرم ترک اعتیاد به مرفین مفید باشد.
کلید واژگان: اعتیاد, بابونه, هسته پاراژیگانتوسلولاریس, مرفین, سندرم ترک اعتیادMedical Science Journal of Islamic Azad Univesity Tehran Medical Branch, Volume:16 Issue: 3, 2006, P 147BackgroundSome reports show that co-administration of Matricaria chamomilla (MC) extract with morphine, greatly attenuate the development of morphine dependence and inhibit the expression of abstinence syndrome in morphine-dependent animals. Locus Coeruleus (LC) & nucleus paragigantocellularis (PGi) play an important role in developing symptoms of opiate withdrawal. The objective of this study was to determine the effects of Matricaria chamomilla extract infusion into PGi on morphine withdrawal syndrome signs (MWS) of rats.Materials And MethodsThirty male rats (weight: 250-300gr) were surgically implanted with cannula at the PGi and then tested in 2groups: saline (control group) & morphine (twice daily for 7 days). The dose of morphine on the first and second days was 2.5 mg/kg and was doubled every day. On 7th day, the animals received the last injection of morphine (50mg/kg) and divided in 4 subgroups: the morphine group (which only received morphine) and three MC groups (which received 1µl of MC extract with the concentrations of 10, 25, 50 µg/µl, 5 min before naloxone administration). In the end of the training day (7th day) all groups were received naloxone (5mg/kg IP) 3h after last injection of morphine and then the frequencies of withdrawal behavior (jumping, climbing) were assessed for 30 minute.ResultsOur results showed that central administration of MC extract, especially at high doses (25µg/µl), significantly attenuates most signs of the morphine withdrawal syndrome.ConclusionThese results suggest that the injection of MC extract into the PGi may be helpful for morphine withdrawal syndrome treatment. -
هدفاثر حذف فیبرهای آوران C بر پاسخ دهی نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس(Nucleus reticularis Paragigantocellularis: PGi) نسبت به محرک آسیب رسان فرمالین، در رت های سالم و وابسته به مورفینمواد و روش هافیبر C، با تزریق کپسایسین (CAP) روز دوم پس از تولد تخریب شد (50 میلی گرم بر کیلوگرم (s.c. ثبت تک واحدی خارج سلولی از نورون های هسته پاراژیگانتوسلولاریس موش های صحرایی بالغ (350-250 گرم) در گروه های کنترل، تیمار شده با کپسایسین، وابسته به مورفین و تیمار شده با کپسایسین وابسته به مورفین بی هوش شده با یورتان انجام گرفت. پس از ثبت پایه به مدت 40 دقیقه، 100 میکرولیتر فرمالین 5 درصد به کف پای مقابل حیوان تزریق می شد و ثبت به مدت یک ساعت ادامه می یافت.یافته هادر گروه کنترل 45/38 درصد نورون های ثبت شده پاسخ افزایشی و 1/23 درصد نورون ها پاسخ کاهشی نشان دادند و 45/38 درصد نورون های باقی مانده خنثی بودند. در گروه تیمار شده با کپسایسین نیز سه دسته پاسخ افزایشی، کاهشی و خنثی مشاهده شد. مدت زمان پاسخ در گروه تیمار شده با کپسایسین، به طور معنی داری کوتاه تر از گروه کنترل بود. تمام نورون های ثبت شده از موش های صحرایی وابسته به مورفین نسبت به محرک آسیب رسان بی پاسخ بودند. اما در گروه تیمار شده با کپسایسین وابسته به مورفین 4 نورون از 13نورون (30 درصد) پاسخ افزایشی کوتاهی نشان دادند.نتیجه گیریتخریب فیبرهای C مدت زمان پاسخ دهی را در هر دو گروه تیمار شده با کپسایسین به شدت کاهش می دهد. اما وابستگی به مورفین وقوع پاسخ نورونی را به کلی سرکوب می کند.
کلید واژگان: هسته پاراژیگانتوسلولاریس, ثبت تک واحدی خارج سلولی, کپسایسین, مسیرهای کنترل درد, محرک آسیب رسان -
زمینه و هدفگزارشات نشان می دهند که استفاده از عصاره گیاه بابونه همراه با مورفین وابستگی به مورفین را به میزان زیادی کاهش می دهد و تزریق آن قبل از نالوکسان از بروز سندروم ترک جلوگیری می کند. هسته های LC و PGiدر بروز علایم ترک اعتیاد نقش مهمی دارند. این مطالعه به منظور تعیین اثرات تزریق عصاره بابونه به درون هسته پاراژیگانتوسلولاریس مغز بر علایم قطع مصرف مورفین در موش صحرایی انجام شده است.روش بررسی30 موش صحرایی نر (250 تا300 گرم) بعد از کانول گذاری هسته PGi به روش جراحی استرئوتاکسی به دو گروه شاهد (سرم نمکی) و مورفین تقسیم شدند. گروه مورفین روزی 2 بار به مدت 7 روز مورفین دریافت کرد. گروه مورفین خود به چهار زیر گروه تقسیم شد که گروه اول فقط مورفین دریافت کرد و در گروه های بابونه روز هفتم، 5 دقیقه قبل از تزریق نالوکسان یک میکرولیتر عصاره بابونه (10، 25، 50 میکروگرم بر میکرولیتر) به درون هسته PGi تزریق شد. در تمام گروه ها 3 ساعت بعد از آخرین تزریق مورفین، 5 میلی گرم بر کیلوگرم نالوکسان تزریق و علایم ترک از قبیل پریدن و بالا رفتن به مدت 30 دقیقه مورد مطالعه قرار گرفت.یافته هانتایج نشان داد که تزریق هر 3 دوز بالای عصاره بابونه به ویژه دوز 25 میکروگرم بر میکرولیتر آن به درون هسته PGi می تواند میزان بروز علایم ترک اعتیاد به مورفین را به طور معنی دار کاهش دهد.نتیجه گیریبه نظر می رسد تزریق عصاره بابونه به درون هسته PGi می تواند در درمان علایم سندروم ترک اعتیاد به مورفین در موش صحرایی مفید باشد.
کلید واژگان: اعتیاد, بابونه, هسته پاراژیگانتوسلولاریس, مورفین, سندروم ترک اعتیاد, موش صحراییBackground and ObjectivesReports suggest that co-administration of Matricaria Chamomilla (MC) extract with morphine greatly attenuates the dependence on morphine and its injection prior to naloxan inhibits the withdrawal syndrome. Locus Ceruleus (LC) and paragigantocellularis (PGi) nuclei play a key role in appearance of withdrawal syndrome. Thus, this study was conducted to determine the effects of MC extract injection into pGi nucleus on morphine withdrawal in rats.Materials and Methods30 rats (Weighing 250-300gr) were divided into two groups of control (receiving saline) and morphine- treated. Following surgical implantation of cannula, morphine- treated group received morphine twice daily for 7 days. This group was classified into 4 sub-groups. The first sub-group received only morphine while the three remaining sub-groups were administed with Matricaria Chamomilla on day 7, five minutes prior to 1 microliter naloxan injection, with 10, 25, and 50 microgr/lit, respectively. In all groups 5 mg/kg naloxan was injected 3 hours after the final injection of morphine and withdrawal behavior (jumping and climbing) was investigated for 30 minutes.ResultsThe results showed that injection of all three high doses of MC extract particulary 25 microgr/microlit into PGi nuclens could significantly decline the symptoms of withdrawal syndrome.ConclusionIt seems that injection of MC extract into PGi nucleus could be beneficial to the treatrnent of morphine withdrawal syndrome in rats.Keywords: Addiction, Matricaria chamomilla, PGi nucleus, Morphine, Withdrawal syndrome, Rat -
مقدمههسته پاراژیگانتوسلولاریس (PGi) در دو پدیده وابستگی و سندرم ترک مرفین به ترتیب یک کاهش و یک افزایش فعالیت نشان می دهد. با توجه به این که در دو سیستم اوپیوئیدی و آدنوزینی علایم سندرم ترک نه تنها به کمک آنتاگونیست های همان سیستم بلکه به وسیله آنتاگونیست های سیستم مخالف هم بروز می کند، در مطالعه حاضر با تخریب هسته PGi به مطالعه رفتارهای سندرم ترک ناشی از تزریق کافئین و نالوکسان جهت بررسی نقش این هسته در بروز این رفتارها پرداخته ایم.روش کاردر این مطالعه تجربی تعدادی از موشهای صحرایی طی 21 روز مصرف مرفین از طریق آب آشامیدنی با دوزهای افزایش یابنده معتاد شدند. سپس به گروه های کنترل (دست نخورده)، شم (فقط مراحل جراحی را طی می کردند)، گروهی که یکی از هسته ها در آنها تخریب می شد و گروهی که هر دو هسته چپ و راست در آنها تخریب می شد، تقسیم شدند. برای بررسی علایم سندرم ترک، در روش اول با تزریق نالوکسان (2 میلی گرم بر کیلوگرم زیر جلدی) و در روش دوم با تزریق کافیین (50 میلی گرم بر کیلوگرم درون پرویتوئن) به حیوانات، علایم ایجاد شده ثبت می گردید. اطلاعات به دست آمده توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون توکی و آزمون کای دو، تجزیه و تحلیل و P<0.05 معنی دار در نظر گرفت شد.نتایجپارامترهای رفتاری سندرم ترک مرفین پس از تزریق نالوکسان شامل: اسهال، روی هم افتادن پلک، دندان قروچه، انزال، بی قراری، حرکت سگ خیس، راست شدن دم، پریدن و کاهش وزن بود که پس از تخریب دو طرفه هسته PGi در سه رفتار بی قراری، دندان قروچه و پریدن به شکل معنی داری کاهش پیدا کرد. در مورد ظهور علایم سندرم ترک با کافئین مشخص شد که تنوع بروز این علایم کمتر بوده (اسهال، انزال، دندان قروچه، جویدن، بی قراری و پریدن)، اما تخریب دو طرفه هستهPGi به مقدار بیشتری این رفتارها را تحت تاثیر قرار داد. چنانچه از علایم مذکور چهار علامت اسهال، انزال، دندان قروچه، و بی قراری به میزان مشخصی در پی تخریب دو طرفه هسته PGi کاهش یافت.نتیجه گیریبه طور کلی از نتایج این مطالعه مشخص شد که تنوع بروز علایم سندرم ترک نالوکسان بیشتر از کافیین بوده و تخریب دو طرفه هسته PGi سبب تخفیف بروز علایم سندرم ترک به خصوص در سندرم ترک ناشی از تزریق کافیین می شود.
کلید واژگان: علایم سندرم ترک مرفین, هسته پاراژیگانتوسلولاریس, کافیین, نالوکسان -
هدفبررسی تغییرات متابولیت های مختلف سلولی و تولید آدنوزین منوفسفات حلقوی (cAMP) در پاسخ به تحریک آدنیلیل سیکلاز به دنبال وابستگی به مورفین در هسته پاراژیگانتوسلولاریس (PGi) موش صحراییمواد و روش هابرش هایی به ضخامت 5/3 میلیمتر از محل هسته PGi مغز موش وابسته به مورفین و کنترل (درهریک از گروه ها5 =n) تهیه شد. این برش ها در یک حمام بافتی تحت تاثیر فورسکولین (50 میکرومول)+ IBMX (500 میکرومول) قرار گرفتند. پس از استخراج عصاره بافتی به روش اسید پرکلریک، میزان cAMP، ATP و فسفوکراتین (PCr) توسط روش 31P-NMR و میزان اسید لاکتیک، آلانین، تورین، گابا، گلوتامات، گلوتامین و -N استیل اسپارتات توسط روش 1H-NMR در آن اندازه گیری شد.یافته هادر موش های وابسته به مورفین محتویcAMP در پاسخ به فورسکولین و IBMX در مقایسه با کنترل افزایش معنی داری (P<0.05, t-test) را نشان داد و محتوی ATP، PCr، اسید لاکتیک و آلانین از میان 9 ترکیب اشاره شده در بالا در گروه های وابسته در مقایسه با کنترل کاهش معنی داری (P<0.05, t-test) را نشان داد.نتیجه گیریبه نظر می رسد تنظیم افزایشی cAMP ناشی از تغییر در فعالیت آنزیم آدنیلیل سیکلاز یکی از مکانیسم های اصلی بیولوژیکی پدیده وابستگی و محرومیت از مورفین را در یاخته های عصبی هسته PGi شکل می دهد. همچنین وابستگی به مورفین در این حالت هیچ گونه تخریب غشایی یا مرگ یاخته عصبی را در سلول های این هسته سبب نشده اما تغییرات متابولیکی چشم گیری به دنبال وابستگی به مورفین در یاخته عصبی این هسته به وقوع پیوسته استکلید واژگان: آدنوزین منوفسفات حلقوی, هسته پاراژیگانتوسلولاریس, وابستگی به مورفین, فورسکولین
-
هدفمطالعه اثر فورسکولین (فعال کننده آدنیلیل سیکلاز) درون هسته ای روی فعالیت خود به خودی نورونهای هسته PGi و القاء علایم رفتاری سندرم محرومیت در موشهای وابسته به مورفینمواد و روش هااز ثبت تک واحدی خارج سلولی برای ثبت فعالیت خود به خودی نورونهای هسته PGi در موشهای نر نژاد NMRI، وزن 200 تا 350 گرم استفاده شد. فورسکولین (100 نانو مول، 400-300 نانو لیتر، 4 -3 دقیقه) در داخل هسته ریز تزریق شد. برای بررسی علایم سندرم محرومیت، رفتارهای موش را مورد مطالعه قرار دادیم.یافته هامیانگین فرکانس فعالیت خود به خودی نورونهای هسته PGi در موشهای وابسته به مورفین نسبت به گروه کنترل کمتر بود. تزریق فورسکولین در موشهای کنترل باعث افزایش فعالیت نورونهای هسته PGi اما در موشهای وابسته به مورفین باعث مهار فعالیت نورونها شد. همچنین در موشهای کنترل، تزریق فورسکولین باعث بروز علایم جویدن و سگ لرزه شد ولی در موشهای وابسته به مورفین علائمی بروز نکرد.نتیجه گیریممکن است تغییر سازشی فعالیت مسیر cAMP در نورونهای هسته PGi به دنبال مصرف طولانی مدت مورفین، در تحمل و وابستگی به مورفین نقش داشته باشد.
کلید واژگان: هسته پاراژیگانتوسلولاریس, فورسکولین, مورفین, ثبت تک واحدی -
هدفبررسی نقش گیرنده های A1 آدنوزینی نورونهای هسته پاراژیگانتوسلولاریس بر فعالیت الکتریکی این نورونها در موشهای کنترل و معتادمواد و روش هاحیوانات مورد مطالعه به دو گروه کنترل و وابسته به مورفین تفسیم شدند (در هر گروه 36=n).
در گروه وابسته حیوانات سولفات مورفین را از طریق آب آشامیدنی به مدت 21 روز دریافت می کردند. سپسحیوانات هر دوگروه به منظور ثبت فعالیت الکتریکی از نورونهای هسته PGi در دستگاه استریوتاکس قرار گرفته وتوسط میکرومانیپولیتور یک عدد میکروپیپت ثبات شیشه ای در کنار یک نورون هسته PGi قرار می گرفت. فعالیتالکتریکی نورون به دستگاه تقویت کننده خارج سلولی و سپس به اوسیلوسکوپ هدایت می شد. با استفاده از یکدستگاه Window discriminator فعالیت الکتریکی نورون از زمینه اوسیلوسکوپ جدا شده و وارد برنامه آنالیزکننده کامپیوتری PSTH می گردید. فعالیت نورون حدودا بعد از 30 دقیقه ثبت از نورون حالت ثابت پیدا می کرد.
با اعمال داروهای آگونیست و آنتاگونیست گیرنده A1 اثر آنها بر فعالیت الکتریکی نورونهای هسته PGi (فرکانس در ثانیه) اندازه گیری می شد.یافته هابا به کارگیری آگونیست اختصاصی گیرنده A1، سیکلوهگزیل آدنوزین (μM; i.p. 200) بهداخل هسته PGi دردو گروه کنترل و معتاد فعالیت الکتریکی این هسته به مقدار معنی داری کاهش پیدا می کند،به طوری که این کاهش فالیت در گروه معتاد (4/3±5/52 درصد) بارزتر از گروه کنترل بود (1/3±2/35 درصد). همچنینحدود 18-10 دقیقه بعد از به کار گیری 8- فنیل تئوفیلین (mg/kg; i.p. 10) به عنوان آنتاگونیست اختصاصیگیرنده A1 آدنوزینی یک افزایش در فعالیت الکتریکی هسته PGi مشاهده شد که این اثر در گروهمعتاد (%5/2±3/39) مشخص تر از گروه کنترل بود (2/2±2/27 درصد). در آزمایشهای تکمیلی سیکلوهگزیل آدنوزین(CHA) در گروهی از موشها به کار رفت که قبلا کافئین (mg/kg; i.p. 50) را دریافت کرده بودند. نتیجه نشان دادکه CHA در حضور کافئین به عنوان آنتاگونیست عمومی گیرنده های آدنوزینی اثر بارزی بر فعالیت الکتریکی نورونهایهسته PGi ندارد.نتیجه گیرینتایج به دست آمده نشان داد که یک افزایش حساسیت در گیرنده های A1 آدنوزینی در موشهای صحرایی نر معتاد به مورفین به وجود می آید که این افزایش حساسیت سبب تغییر الگوی فعالیت الکتریکی نورونهای هسته PGi در طی وابستگی و سندرم ترک می گرددکلید واژگان: آدنوزین, مورفین, هسته پاراژیگانتوسلولاریس, کافئین, 8, فنیل تئوفیلین, سیکوهگزیل آدنوزین, ثبت تک واحدی -
سابقه و هدفهسته پاراژیگانتوسلولاریس (LPGi) در بصل النخاع قرار داشته و در اعمال مختلف فیزیولوژیک نقش دارد. در پژوهش حاضر به بررسی اثر تزریق کلونیدین به درون هسته پاراژیگانتوسلولاریس بر سندرم ترک مرفین پرداخته شده است.مواد و روش هابعد از اعمال جراحی و کانول گذاری در هسته LPGi، وابستگی به مرفین طی چهار روز و هر روز دوبار به ترتیب 25، 30، 35 و40 میلی گرم بر کیلوگرم مرفین به صورت داخل صفاقی تزریق شد. جهت القای سندرم ترک در روز پنجم ازهیدروکلرایدنالوکسان نیم ساعت بعد از تزریق آخرین دوز مرفین استفاده شد. علایم ترک مانند افتادگی پلک، لرزپاهای جلویی، دندان قروچه، جویدن Grooming و Wet dog shakes به مدت نیم ساعت مورد بررسی قرار گرفت. در گروه های دریافت کننده کلونیدین، با دوز های یک و یا دو میکروگرم در 5/0 میکرولیتر محلول کلونیدین (به عنوان آگونیست آلفا- 2 آدرنوسپتور) پنج دقیقه قبل از تزریق نالوکسان به طور دو طرفه به هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی تزریق گردید.یافته هانتایج نشان داد که کلونیدین علایم افتادگی پلک، جویدن، لرزپای جلویی را کاهش می دهد ولی بر سایر علایم مورد بررسی، شامل دندان قروچه، Groomingو Wet dog shakes اثری ندارد.نتیجه گیریبدین ترتیب می توان گفت که یکی از مراکزی که کلونیدین می تواند اثر خود را در تغییر علایم ترک اعمال نماید، هسته پاراژیگانتوسلولاریس می باشد.
کلید واژگان: کلونیدین, هسته پاراژیگانتوسلولاریس, سندرم ترک, مرفینBackgroundParagigantocellularis plays a role in different physiologic actions. In this study the effect of clonidine administration into lateral paragigantocellularis on morphine withdrawal syndrome in male rat was investigated.Materials And MethodsRats were addicted to morphine by injecting 25, 30, 35, and 40 mg/kg ip twice a day for four days. In the fifth day rats received 40 mg/kg morphine and after half an hour naloxane hydrochloride (2mg/kg, ip) for morphine withdrawal. Clonidine which is an alpha-2 adrenoceptor agonist was administered in doses of 1 & 2 ug/0.5ul to lateral paragigantocellularis 5 minutes before naloxane injection. Number of chewing, jumping, standing on feet, ejaculation, Paw tremor, and defecating were evaluated half an hour after naloxane injection.ResultsThe results showed that clonidine decreased the number of chewing, paw tremor and ptosis time, but had no effect on teeth gnashing, grooming and wet dog shakes.ConclusionIt can be proposed that alpha-2 adrenocepors in LPGi could mediate clonidine effects on withdrawal syndrome.Keywords: Clonidine, Paragigantocellularis Nucleus, Wet Dog Shakes, Morphine
نمایش نتایج بیشتر...
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.