بررسی اثرات تزریق عصاره ی بابونه به درون هسته ی پاراژیگانتوسلولاریس مغز برعلایم قطع مصرف مورفین در موش سفید صحرایی

گزارشات نشان می دهند که استفاده از عصاره گیاه بابونه همراه با مورفین وابستگی به مورفین را به میزان زیادی کاهش می دهد و تزریق آن قبل از نالوکسان از بروز سندروم ترک جلوگیری می کند. هسته های LC و PGiدر بروز علایم ترک اعتیاد نقش مهمی دارند. این مطالعه به منظور تعیین اثرات تزریق عصاره بابونه به درون هسته پاراژیگانتوسلولاریس مغز بر علایم قطع مصرف مورفین در موش صحرایی انجام شده است.
30 موش صحرایی نر (250 تا300 گرم) بعد از کانول گذاری هسته PGi به روش جراحی استرئوتاکسی به دو گروه شاهد (سرم نمکی) و مورفین تقسیم شدند. گروه مورفین روزی 2 بار به مدت 7 روز مورفین دریافت کرد. گروه مورفین خود به چهار زیر گروه تقسیم شد که گروه اول فقط مورفین دریافت کرد و در گروه های بابونه روز هفتم، 5 دقیقه قبل از تزریق نالوکسان یک میکرولیتر عصاره بابونه (10، 25، 50 میکروگرم بر میکرولیتر) به درون هسته PGi تزریق شد. در تمام گروه ها 3 ساعت بعد از آخرین تزریق مورفین، 5 میلی گرم بر کیلوگرم نالوکسان تزریق و علایم ترک از قبیل پریدن و بالا رفتن به مدت 30 دقیقه مورد مطالعه قرار گرفت.
نتایج نشان داد که تزریق هر 3 دوز بالای عصاره بابونه به ویژه دوز 25 میکروگرم بر میکرولیتر آن به درون هسته PGi می تواند میزان بروز علایم ترک اعتیاد به مورفین را به طور معنی دار کاهش دهد.
به نظر می رسد تزریق عصاره بابونه به درون هسته PGi می تواند در درمان علایم سندروم ترک اعتیاد به مورفین در موش صحرایی مفید باشد.