به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « چای سیاه » در نشریات گروه « پزشکی »

  • رضا حاجی حسین، زهرا اسلامی راد*، فاطمه رفیعی، غلامرضا نادری، مرتضی اسدی
    مقدمه

    آکانتامبا تک یاخته ای مقاوم است که باعث بیماری های شدید مانند انسفالیت گرانولوماتوز آمیبی و کراتیت مزمن آمیبی می شود. از آنجا که بسیاری از داروها روی انگل بی اثر هستند، تلاش برای یافتن داروهای جایگزین در حال انجام است.

    هدف

    این تحقیق با هدف ارزیابی عملکرد عصاره چای سیاه و سبز بر روی آکانتامبا انجام شد.

    روش بررسی

    ایزوله بالینی آکانتامبا در پلیت های آگار غیرمغذی کشت داده شد. عصاره چای سیاه و سبز از طریق ماسراسیون تهیه شد و به روش تقطیر در خلاء، خشک شد و در 4 درجه سانتی گراد نگهداری شد. ترکیب اصلی عصاره (کافیین) با استفاده از کروماتوگرافی گازی متصل به طیف‎سنج جرمی شناسایی شد. تاثیر سه غلظت عصاره چای روی انگل مورد ارزیابی قرار گرفت و با گروه کنترل مقایسه شد.

    نتایج

    عصاره های چای سیاه و سبز دارای اثرات کشنده ای بر روی کیست های آکانتامبا بوده و اثر آن بیشتر از داروی ضد کراتیت موجود است (گروه کنترل). علاوه بر این، اثر عصاره چای وابسته به زمان و دوز است (0001/0 <p). همچنین بین عملکرد چای سیاه و سبز تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    عصاره های چای سیاه و سبز پتانسیل مهار انگل آکانتامبا را دارند، اما استفاده از عصاره چای در کاربردهای بالینی نیاز به مطالعه بیشتر دارد.

    کلید واژگان: آکانتامبا, چای سیاه, چای سبز, درمان مکمل, طب سنتی}
    Reza Hajihossein, Zahra Eslamirad*, Fatemeh Rafiei, Gholamreza Naderi, Morteza Assadi
    Background

    Acanthamoeba is a resistant protozoan that causes severe diseases, such as GAE and CAK. Because many medications are ineffective on the parasite, the quest to find alternative drugs is in progress.

    Objective

    This research was aim13 ed to assess the performance of the black and green tea extracts on Acanthamoeba.

    Methods

    The clinical isolate of Acanthamoeba was cultured on non-nutrient agar plates. The black and green tea extracts were prepared via maceration, dried by rotary evaporation, and stored at 4 °C. The main component of the extracts (caffeine) was recognized using GC-MS analysis. The effects of three concentrations of black and green tea extracts were evaluated on the parasite and compared with the control and current drug.

    Results

    Black and green tea extracts have lethal effects on Acanthamoeba cysts and the performance was more than that shown by the control and the current anti-keratitis drug. Moreover, the effectiveness of the tea extracts was tim 25 e- and dose-dependent (P < 0.0001). There was no significant differences between the performance of black and green tea (P > 0.05).

    Conclusion

    Black 13 and green tea extracts demonstrated the potential to inhibit the Acanthamoeba parasite, but the use of tea extract in clinical applications requires further study.

    Keywords: Acanthamoeba, Camellia sinensis, Black tea, Green tea, Complementary therapy, Traditional medicine}
  • الهام دریایی، شهلا شهریاری*
    مقدمه

    پایداری اکسیداتیو روغن ها و چربی ها و فرآورده های غذایی پرچرب تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند اکسیژن، نور، حرارت قرار می گیرد و در نهایت فساد اکسیداتیو رخ می دهد. هدف از این تحقیق کاربرد آنتی اکسیدان طبیعی چای سیاه می باشد که بیشترین پایداری اکسیداتیو را برای روغن دنبه گوسفندی فراهم کند، عمر انباری آن را افزایش دهد و بتواند جایگزین آنتی اکسیدان سنتزی بوتیل هیدروکسی تولوین (BHT) شود.

    مواد و روش ها

    در ابتدا عصاره چای سیاه و لسیتین تهیه و تحت آزمون های تعیین قدرت آنتی اکسیدانی شامل تعیین فنول کل و درصد مهار آزاد رادیکالی DPPH در مقایسه با آنتی اکسیدان سنتزی BHT در دو غلظت ppm 100 و 200 قرار گرفت. سپس عصاره چای سیاه در غلظت های (ppm 100، 300، 600 و 900) و لسیتین (1/0، 3 /0 و 5/0 درصد) و ترکیب این دو (ppm 900 عصاره چای + 5/0 درصد لسیتین) به تالو گوسفندی اضافه شد و به مدت 28 روز و هر 7 روز یک بار از نظر آزمون های شاخص پراکسید، اسیدچرب آزاد و شاخص پایداری اکسایش با آنتی اکسیدان سنتزی BHT و نمونه شاهد مورد بررسی قرار گرفت.نتایج نشان داد غلظت ppm 900 عصاره و 5/0 درصد لسیتین بالاترین قدرت آنتی اکسیدانی را دارا می باشد.

    یافته ها

    نتایج حاصل از شاخص های کیفی  تالو نشان داد که روغن های تیمار شده با غلظت ترکیبی عصاره چای سیاه (ppm900) و لسیتین (5/0 درصد) به طور معنی داری سبب کاهش ترکیبات پراکسیدی، اسید چرب آزاد، ترکیبات صابونی و شاخص پایداری اکسایش، درصد مهار رادیکالی آزاد در روغن دنبه نسبت به سایر تیمارها و نمونه شاهد شده است.

    نتیجه گیری

    نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، استفاده از ترکیب عصاره چای سیاه و لسیتین قادر است که پایداری اکسیداتیو تالو را بهبود داده و به عنوان یک جایگزین مناسب آنتی اکسیدان سنتزی مورد توجه قرار گیرد.

    کلید واژگان: اثر آنتی اکسیدانی, تالو, چای سیاه, سینرژیست, لسیتین}
    E. Daryayee, Sh. Shahriari *
    Introduction

    Oils and Fats are important components in human daily nutrition and have been consumed by man daily to a considerable quantity. The oxidative stability of oils and fats are affected by various factors namely oxygen, light, heat and prooxidant metals. The aim of the present investigation is concerned with the antioxidant activity of black tea extract and its synergistic activity with phosphatidy cholene (lecithin) on tail and tallow.

    Materials and Methods

    Black tea extract and lecithin were obtained and prepared. The antioxidant activity consisting of total phenolic content and radical scavenging effect were performed using tail-end tallow as the substrate. The stability was compared with the addition of BHT, the synthetic antioxidant at different concentrations. Commercial phospholipid (lecithin) was also employed to investigate the synergism between the phospholipids and the phenolic compounds present in black tea extract.

    Results

    The results indicated that black tea extract at the concentration of 900 ppm and lecithin at the concentration of 500 ppm improved the peroxide value and induction period of tail-end tallow.

    Conclusion

    The addition of black tea extract and lecithin in combination improves the stability of oils and fats and might be employed and substituted for synthetic antioxidants.

    Keywords: Black tea_Phospholipid_Synergist_Tail – End Mutton}
  • مریم بزرگی، مریم قاسمپور *، غزاله احمدی، ثریا خفری
    سابقه و هدف
    پوسیدگی دندان در کودکان پیش دبستانی به دلیل عدم همکاری مشکلات جدی را بر والدین و کودکان تحمیل میکند. ازآنجاییکه برگ چای دارای فلوراید و پلی فنل می باشد، لذا این مطالعه به منظور مقایسه چای سبز و سیاه با فلوراید در پیشگیری از دمینرالیزاسیون مینای دندان های شیری انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه تجربی آزمایشگاهی روی 40 عدد دندان ثنایا شیری کشیده شده انسان انجام گردید. دندانها به 4 گروه ده تائی تقسیم و سپس بمدت 4 دقیقه در 7 روز متوالی در محلولهای آب مقطر، چای سبز، چای سیاه و دهان شویه سدیم فلوراید 0/05 درصد قرار داده شدند. ریزسختی سطحی قبل و بعد از اکسپوژر دندانها در چهار محلول فوق توسط دستگاه ویکرز تعیین شد. جهت ایجاد پوسیدگی اولیه هر نمونه بمدت یک هفته در محلول دمینرالیزه کننده نگهداری و غلظت یونهای کلسیم، فسفر و فلوراید آزاد شده بترتیب توسط روش ازمایشگاهی اسپکتروفتومتری و پتانسیومتری ارزیابی گردید.
    یافته ها
    ریزسختی اولیه گروه ها اختلاف معنی داری نداشتند. ریزسختی ثانویه نسبت به ریزسختی اولیه در دو گروه چای سبز (میانگین از65/47±317 به 85/42±386، 0/003p=) و فلوراید (میانگین از 71/76±319 به 117/15±446، 0/003p=) بصورت معنی داری افزایش یافت. میزان غلظت یونهای کلسیم و فسفر در چهار گروه مورد مطالعه نسبت به هم به دنبال قرار گرفتن در محلول دمینرالیزه کننده اختلاف معنی داری را نشان داد (0/001p=)(0/003p=). درحالی که این اختلاف در مورد غلظت فلوراید مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف چای سبز میتواند باعث افزایش ریزسختی و چای سبز و سیاه باعث افزایش مقاومت در برابر دمینرالیزاسیون مینای دندانهای شیری کودکان شود.
    کلید واژگان: مینای دندان, ریزسختی, چای سبز, چای سیاه, دمینرالیزیشن}
    M. Bozorgi, M. Ghasempour *, Gh Ahmadi, S. Khafri
    Background And Objective
    Dental caries in preschool children impose serious problems on parents and children due to lack of cooperation. Since tea leaves contain fluoride and polyphenol, this study was conducted to compare the effects of green and black tea, and fluoride in preventing demineralization of deciduous teeth enamel.
    Methods
    This experimental study was performed on 40 extracted human deciduous incisors. The teeth were divided into 4 groups of 10 and were then placed in distilled water, green tea, black tea and oral sodium fluoride (0.05%) for four minutes in seven consecutive days. Surface microhardness before and after tooth extraction was determined in these four solutions by Micro Vickers Hardness Testing Machine. To cause primary caries, each sample was kept for one week in demineralization solution and the concentrations of the released calcium, phosphorus and fluoride ions were analyzed by spectrophotometric and potentiometric laboratory methods.
    FINDINGS: Primary microhardness showed no significant difference between the groups. Secondary microhardness compared to primary microhardness in the two groups of green tea (mean of 317 ± 65.47 to 386 ± 85.42, p = 0.003) and fluoride (mean of 319 ± 71.76 to 446 ± 117.15, p = 0.003) increased significantly. The concentration of calcium and phosphorus ions in the four study groups showed a significant difference after being placed in the demineralization solution (p = 0.001) (p = 0.003). However, this difference was not observed in fluoride concentrations.
    Conclusion
    The results of this study showed that drinking green tea can increase the microhardness and green and black tea increase the resistance to demineralization of the deciduous teeth enamel.
    Keywords: Enamel, Microhardness, Green Tea, Black Tea, Demineralization}
  • منوچهر اشرف پور، علیرضا قربانی پاشاکلایی، علی اصغر سفیدگر، حامدحسین کاظمی، علی اکبر مقدم نیا، سهراب کاظمی، ملیکا مزلقانی، محمود برادران*
    سابقه و هدف
    کاندیدیازیس شایعترین عفونت قارچی است و اغلب با نیستاتین درمان می شود. با توجه به مشکل مقاومت دارویی و عوارض مربوط به این داروها، مطالعه با هدف بررسی خواص ضد قارچی چای سیاه و سبز بر کاندیدا آلبیکنس انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی ابتدا عصاره متانولی و متیلن کلرایدی چای سبز و سیاه تهیه شد. عصاره متانولی با دوزهای 2، 4، 6، 8 و 10 میلی گرم و عصاره متیلن کلراید نیز با غلظت های 0/2، 0/4، 0/6، 0/8 و 1 میلی گرم به ازای هر دیسک بکار برده شد و از روش انتشار دیسک و اندازه گیری قطر هاله عدم رشد برای تعیین خاصیت ضد قارچی عصاره ها علیه کاندیداآلبیکنس استفاده گردید. نتایج 24 و 48 ساعت بعد مقایسه گردیدند.
    یافته ها
    عصاره متیلن کلرایدی هر دو چای تاثیر ضد قارچ بیشتری نسبت به عصاره متانولی بوجود آورد. حداکثر فعالیت ضد قارچ24 ساعت اول توسط غلظت 1 میلی گرم بر دیسک عصاره متیلن کلرایدی حاصل شد و در این غلظت با تشکیل هاله عدم رشد4/4±30/57 و2/7±34/25 میلی متر بترتیب برای عصاره متیلن کلرایدی چای سبز و سیاه اثر ضد قارچ بیشتری نسبت به نیستاتین (1/06±20 میلی متر) بوجود آمد(0/01p<).
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه نشان داد که عصاره برگ های چای سبز و سیاه می توانند فعالیت ضد قارچ در مقابل کاندیداآلبیکنس بوجود آورند که این اثر وابسته به غلظت بوده و در 24 ساعت اول بیشتر از 48 ساعت بعد ایجاد می گردد.
    کلید واژگان: کاندیدا آلبیکنس, چای سیاه, چای سبز, عصاره متانولی, عصاره متیلن کلرایدی}
  • فائزه عسکری، مهدی کاردوست پاریزی، بهرام رشیدخانی
    مقدمه
    سرطان پروستات شایع ترین سرطان مردان در کشورهای توسعه یافته می باشد. از میان ریسک فاکتورهای متعدد مطرح شده برای این بیماری، تنها ارتباط سن، قومیت و سابقه خانوادگی ابتلاء به سرطان پروستات به خوبی شناخته شده است. مطالعات پیشین نشان داده اند که رژیم غذایی می تواند ریسک ابتلاء به سرطان پروستات را تغییر دهد. اکثر مطالعات در این زمینه مربوط به کشورهای غربی می باشد و اطلاعات مربوط به کشورهای در حال توسعه، محدود می باشد. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط مصرف چای سیاه و قهوه و ریسک ابتلاء به سرطان پروستات در ایران صورت گرفت.
    مواد و روش ها
    بیماران گروه مورد، از میان بیماران بستری شده در بخش ارولوژی بیمارستان لبافی نژاد و افراد گروه کنترل از میان مراجعه کنندگان به بیمارستان لبافی نژاد به طور تصادفی انتخاب شدند. افراد گروه مورد و شاهد از لحاظ سن، همسان شدند.(10 سال) در مجموع، 50 بیمار مبتلا به سرطان پروستات و 100 مرد به عنوان گروه کنترل تحت مصاحبه قرار گرفتند. رژیم غذایی مصرفی شرکت کنندگان در طول یک سال گذشته با استفاده از پرسش نامه معتبر نیمه کمی بسامد خوراک (FFQ)ارزیابی شد. از نرم افزار آماری SPSS vol.16 برای آنالیز داده ها استفاده گردید.
    یافته های پژوهش: در این مطالعه، مشاهده شد که مصرف بالاتر چای سیاه با افزایش احتمال ابتلاء به سرطان پروستات مرتبط می باشد.(0/3-0/1=CI 95%، 9/2OR=) ارتباط مصرف قهوه با افزایش احتمال ابتلاء به سرطان پروستات معنی دار نبود.(P=0.07)
    بحث و نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که احتمالا مصرف بالاتر چای سیاه، با افزایش خطر ابتلاء به سرطان پروستات مرتبط می باشد.
    کلید واژگان: سرطان پروستات, چای سیاه, قهوه, مطالعه مورد, شاهدی}
    F. Askari, M. Kardoust Parizi, B. Rashidkhani
    Introduction
    Prostate cancer is the most p-revalent cancer among males in econo-mically developed countries. Among the several risk factors suggested for prostate cancer, only age, ethnicity, and family hist-ory of prostate cancer are well- Prior stu-dies have shown that dietary intake can change cancer risk. Most data in this area was drawn from Western studies and dev-eloping countries have limited data in this regard. This study examined the association between black tea and coffee intake and the risk of prostate cancer in Iran.
    Materials and Methods
    Cases were patients who were admitted to ‘Labbafi-Nejad Hos-pital’. Controls were patients admitted to the emergency service of the same hospital. The control and treatment group members were matched in terms of age (10years). A total of fifty patients with prostate cancer and a hundred controls underwent face-to-face interviews. We assessed participants’ dietary intakes during the past year by using a valid and reliable semi-quantitative food frequency questionnaire (FFQ). SPSS version 16 was used to analyze the data.
    Findings
    a significant positive relationship was observed between consumption of bla-ck tea and prostate cancer risk (above medi-an vs. below median: OR = 2.9, 95%CI 1.0-3.0). We could not find a significant relat-ionship between coffee intake and prostate cancer risk (p=0.07) Discussion &
    Conclusion
    The results of the present study suggest that high consu-mption of black tea might be positively related with an increased risk of prostate cancer.
    Keywords: Prostrate cancer, black tea, coffee, case control study}
  • اشرف شریفی *، نعمت الله رزمی، نوشین نقش
    چکیده
    زمینه و هدف
    فلاوونوئید ها نقش حفاظتی در واکنش های غیر-آنزیمی در برابر استرس اکسیداتیو بازی می کنند فلاوونوئید ها گروهی از ترکیبات پلی فنولی هستند که در چای وجود دارند. این مواد با رادیکال های آزاد واکنش داده و آنها را خنثی می سازند. در این مطالعه اثر آنتی اکسیدانی چای سیاه روی کبد، متعاقب تزریق تیواستامید در موش های سوری نر از نژاد Albino مورد بررسی قرار گرفت.
    روش بررسی
    در این مطالعه 40 سر موش در 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه شاهد، گروه دریافت کننده ی تیواستامید با دوزmg/kg 100، گروه دریافت کننده ی تیواستامید با دوز mg/kg150، گروه دریافت کننده ی تیواستامید با دوز mg/kg 100 متعاقب با دریافت چای سیاه با دوز 5 گرم درصد و گروهی که تیواستامید با دوز mg/kg150 متعاقب دریافت چای سیاه به دوز 5 گرم درصد دریافت نمودند. تیمار حیوانات با تیواستامید به صورت تزریق درون صفاقی انجام شد. سپس به مدت 30 روز با چای ml100/gr5 به عنوان تنها منبع آشامیدنی و غذای مناسب تغذیه شدند. پس از آن میزان فعالیت آنزیم کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز سنجش شد.
    یافته ها
    افزایش فعالیت آنزیم های کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز در گروهایی که چای سیاه را با تیواستامید دریافت کرده اند در مقایسه با گروه تیواستامید مشاهده شد (05/0p<).
    نتیجه گیری
    افزایش فعالیت این دو آنزیم در گروه دریافت کننده چای نشان دهنده اثر آنتی اکسیدانی چای سیاه می باشد که می توان این خاصیت را به کاتچین های چای نسبت داد.
    کلید واژگان: آنتی اکسیدان, تیواستامید, چای سیاه, گلوتاتیون پراکسیداز, کاتالاز}
    A. Sharifi *, N. Razmi, N. Naghsh
    Abstract
    Background And Objective
    Flavonoids play an important role in non-enzymatic reaction against oxidative stress. These are polyphenolic compounds in tea structure that could be reacted with free radicals and neutralized them. In this study، we investigated the anti-oxidant impact of Camellia Sinesis on the liver of thioacetamide -injected male albino mice.
    Material And Methods
    In this study، 40 male mice were categorized in five groups of eight. The first group was control. The second and the third group received 100mg/kg and 150mg/kg of thioacetamide، respectively. The fourth group received 100mg/kg thioacetamide followed by black tea (5 gr/100) and the fifth one received 150mg/kg thioacetamide followed by black tea (5 gr/100). Tioacetamide was given via intraperitoneal. After that، for 30 days، they were only fed on black tea (5 gr/100). At the end، catalase (CAT) and glutathione peroxidase (GPx) activity were measured.
    Results
    Based on the results، catalase (CAT) and glutathione peroxidase (GPx) activity were significantly increased in the groups of Thioacetamide and black tea compared to those of only Thioacetamide groups (p<0. 05).
    Conclusion
    The increase of these enzymes in tea groups shows the anti-oxidant effect of black tea that can be caused by Catechin.
    Keywords: Antioxidant, Thioacetamide, Black Tea, Glutathione Peroxidase, Catalase}
  • لاله کریم زاده، غلامعلی باقری، افلاطون پورعلی، محمد قلی پور، زهرا محمدی، بهناز مشرفی، محمدحسین اصفهانی زاده، ابراهیم صالحی فر
    سابقه و هدف
    منبع اصلی عناصرکمیاب موجود در گیاهان مواد مغذی و خاک محیط رشدشان می باشد. از طرفی رشد چای تحت تاثیر عواملی مثل رطوبت نسبی هوا، اختلاف دمای شب و روز و طول روز که وابسته به فصل می باشد قرار می گیرد. از این رو این تحقیق با هدف بررسی تاثیر زمان برداشت برگ چای سیاه در میزان فلزات سنگین چای در استان مازندران صورت گرفت.
    مواد و روش ها
    مطالعه در آزمایشگاه کنترل مواد غذایی استان مازندران، بر روی 32 نمونه از برگ چای کاشته شده در استان مازندران انجام شد. اندازه گیری عناصر به روش های اسپکتروفتومتری جذب اتمی کوره گرافیتی و شعله انجام شد. برای مقایسه میانگین هرکدام از متغیرها با حدود استاندارد از آزمون One-Sample- t-test و برای بررسی استقلال بین متغیرها از آزمون مربع کای استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین مس، کادمیوم و سرب در فصل بهار و تابستان برحسب میلی گرم در کیلوگرم به ترتیب (3/10±14/23، 8/12±19/30)، (68/0±40/0، 07/0±16/0)، (34/1±33/2، 21/1±25/2) بود. میزان سرب در بهار و تابستان و کادمیوم در تابستان به طور معنی داری بالاتر و میزان مس در بهار و تابستان به طور معنی داری پایین تر از مقدار استاندارد ملی ایران بود (05/0≥p). بین فصل و میزان فلزات اندازه گیری شده ارتباط معنی داری دیده نشد.
    استنتاج
    با توجه به بالا بودن سرانه مصرف چای سیاه در کشور که باعث می شود چای یکی از راه های با اهمیت دریافت عناصر کمیاب باشد، کنترل میزان عناصر کمیاب در چای و عوامل موثر برآن ضروری به نظر می رسد.
    کلید واژگان: چای سیاه, سرب, مس, کادمیوم, آلاینده های فلزی}
    Laleh Karimzadeh, Golam Ali Bagheri, Aflatoon Pour Ali, Mohammad Gholipour, Zahra Mohammadi, Behnaz Moshrefi, Mohammad Hossein Esfahanizadeh, Ebrahim Salehifar
    Background and
    Purpose
    The main source of trace elements in plants is soil and nutrients of their growth medium. On the other hand، growth of tea is affected by some variables such as relative humidity of weather، temperature difference between day and night and and length of the day which are different in each season. This study aimed to investigate the effects of harvest time on tea leaf heavy metals in Mazandaran province.
    Materials And Methods
    The study was carried out in Mazandaran food control laboratory on 32 samples of black tea leaves، obtained from Mazandaran factories. The elements were analyzed using graphite furnace and flame atomic absorption spectrophotometer. To compare the mean with standard threshold and independence of variables one-sample t-test and chi square were used respectively.
    Results
    Cu، cd and pb mean contents، as mg/kg in spring and summer، was (23. 14±10. 3، 30. 19 ±12. 8،)، (0. 16±0. 07، 0. 4±0. 68) and (2. 25±1. 21، 2. 33± 1. 34)، respectively. Pb content in spring and summer and then cd content in summer was significantly higher and cu content in summer and spring was significantly lower than Iran’s standard threshold (p≤0. 05). There were no significant differences between harvest season and metal content.
    Conclusion
    Control of trace elements content in tea is necessary due to the high per capita consumption of tea in Iran which makes it one of the most important ways to trace element intake.
    Keywords: Tea, pb, cu, cd, metal contaminations}
  • مهدیه نیکنام، لیلا آزادبخت
    مقدمه
    سرطان معده، چهارمین سرطان شایع دنیاست و رتبه دوم مرگ و میر ناشی از سرطان را به خود اختصاص داده است. اگر چه عفونت هلیکوباکتر پیلوری یک عامل بسیار مهم در ابتلا به سرطان معده است، اما تنها عامل خطرزای ایجاد بیماری به شمار نمی آید و نقش تغذیه به عنوان مهم ترین عامل محیطی در بروز، کنترل و پیش گیری از سرطان معده، بسیار مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف، مروری بر مطالعات پیشین جهت بررسی ارتباط بین چندین عامل رژیمی و سرطان معده انجام شد.
    روش ها
    جستجو در PubMed با کلید واژه های Gastric cancer، Helicobacter pylori،Fruit and vegetables،Meat and processed meat، Salt and salted food، Green tea، Black tea و Coffee صورت گرفت. 36 مطالعه با طراحی های اکولوژیک، مقطعی، مورد- شاهدی، کوهرت (Cohort) و متاآنالیز انتخاب شدند و نتایج مطالعات انجام شده در این زمینه تا سال 2011 مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    خطر سرطان معده با مصرف بالای میوه ها و سبزیجات تازه و شاید چای سبز کاهش یابد، مصرف انواع گوشت های فرآوری شده، نمک و غذاهای نمک سود شده، با افزایش خطر سرطان معده همراه است و شواهد روشنی مبتنی بر چگونگی ارتباط بین انواع گوشت ها، ماهی، چای سیاه، قهوه و سرطان معده موجود نیست.
    نتیجه گیری
    تعدیل رژیم غذایی به سمت افزایش مصرف میوه ها و سبزیجات تازه و کاهش مصرف نمک، غذاهای نمک سود شده و گوشت های فرآوری شده می تواند یک استراتژی بسیار مهم در کنترل و پیش گیری از سرطان معده باشد.
    کلید واژگان: سرطان معده, هلیکوباکتر پیلوری, میوه ها و سبزیجات, گوشت و گوشت های فرآوری شده, نمک و غذاهای نمک سود شده, چای سبز, چای سیاه, قهوه}
    Mahdieh Niknam, Leila Azadbakht
    Background
    Gastric cancer is the fourth most common cancer and is the second cause of death from cancer. Although the Helicobacter pylori infection is a very important factor in gastric cancer، it is not the only risk factor. The role of nutrition has been studied as the most important environmental risk factors in incidence، control and prevention of gastric cancer. This study aimed to review past researches on the association between several dietary factors and gastric cancer.
    Methods
    A literature search in PubMed was done with the use of «Gastric cancer»، «Helicobacter pylori»، «Fruit and vegetables»، «Meat and processed meat»، «Salt and salted food»، «Green tea»، «Black tea» and «Coffee» as keywords. Findings from 36 cross-sectional، ecologic، case-control، cohort، and meta-analysis studies، until 2011، have been taken into account in this review.
    Findings
    Findings from the current evidence suggest that the risk of gastric cancer decreases with high intake of fruits and fresh vegetables and possibly with green tea consumption، and increases with the intake of various processed meats، salt and salted foods. There is no clear evidence about the relationship between gastric cancer and various meats، fish، black tea and coffee.
    Conclusion
    Dietary modification to increase intake of fruits and fresh vegetables and to reduce intake of salt and salted foods، represent an effective strategy in control and prevention of gastric cancer.
    Keywords: Gastric Cancer, Helicobacter Pylori, Fruits, Vegetables, Meat, Processed Meats, Salt, Salted Foods, Green Tea, Black Tea, Coffee}
  • علی هاشمی، سعید شمس، داوود کلانتر، آرزو طاهرپور، محمد براتی
    زمینه و هدف
    پسودوموناس آئروژینوزا یکی از عوامل عفونت های بیمارستانی بوده و در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک ها به علت تولید بتالاکتاماز مقاوم می باشد. این مطالعه به منظور شناسایی پسودوموناس آئروژینوزا تولیدکننده بتالاکتاماز با طیف وسیع و متالوبتالاکتاماز جدا شده از بیماران و اثر عصاره متانولی چای سبز و چای سیاه بر روی آنها انجام شد.
    روش بررسی
    این مطالعه توصیفی آزمایشگاهی روی نمونه زخم 245 بیمار سوختگی مراجعه کننده به بیمارستان شفاء کرمان در سال 1387 انجام شد. برای تعیین باکتری های دارای ESBL (Extened-spectrum-β-Lactamase) از روش PCT (Phenotypic Confirmatory Test) و برای شناسایی Lactamase MBL (Metallo-β) از نوارهای E-test استفاده گردید. برای تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد آنتی بیوتیک های ایمی پنم، مروپنم، سفوتاکسیم، سفتازیدیم و آزترونام و عصاره های متانولی چای سبز و سیاه از روش رقت در آگار استفاده گردید. عصاره متانولی چای سبز و سیاه به روش خیساندن تهیه شد. 20 گرم پودر گیاه با متانول به مدت 24ساعت در تاریکی قرار داده شد و صاف گردید و اثر عصاره گیاه چای روی سویه های استاندارد و 41 ایزوله پسودوموناس آئروژینوزا حاوی بتالاکتاماز با طیف وسیع بررسی شد.
    یافته ها
    از تعداد کل بیماران مورد بررسی 120 ایزوله پسودوموناس شناسایی شد که 41 نمونه دارای بتالاکتاماز با طیف وسیع و همگی فاقد متالوبتالاکتاماز بودند. 60درصد از نمونه ها مقاوم به سفوتاکسیم، 66درصد مقاوم به سفتازیدیم، 42درصد مقاوم به آزترونام، 3درصد مقاوم به ایمی پنم و 5درصد مقاوم به مروپنم بودند. عصاره متانولی چای سبز در غلظت 25/1 میلی گرم بر میلی لیتر قادر به مهار رشد تمام سویه های استاندارد و نمونه های بالینی پسودوموناس آئروژینوزا حاوی ESBL داشت.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که عصاره متانولی چای سبز در مقایسه با آنتی بیوتیک هایی نظیر سفوتاکسیم و سفتازیدیم دارای اثرات ضدباکتریایی موثرتری در برابر پسودوموناس آئروژینوزا حاوی بتالاکتاماز می باشد
    کلید واژگان: پسودوموناس آئروژینوزا, بتالاکتاماز, مقاومت آنتی بیوتیکی, چای سبز, چای سیاه}
    Hashemi A. *, Shams S., Kalantar D., Taherpour A., Barati M.
    Background And Objective
    Pseudomonas aeruginosa is one of the important causes of nosocomial infections. Extended spectrum-beta Lactamases (ESBLs) and Metallo-beta Lactamase (MBL) producing strains have become resistant against a wide range of antibiotics. The aim of this study was to determine the effect of Methanol extract of Camellia Sinensis on Pseudomonas aeruginosa producing ESBL isolated from burnt wounds of patients.
    Materials And Methods
    This descriptive study was done on burnt wounds of 245 hospitalaized patients in Shafa hospital, Kerman, Iran during 2006-07. ESBLs producing strains were detected by phenotypic confirmatory test and also E-test strips were used for MBL detection. P.aeruginosa MIC was determined for Cefotaxime, Ceftazidime, Azteronam, Imipenem, Meropenem and methanol extracts of plant Camellia Sinensis prepared by Maceration method.
    Results
    120 of burnt wound infected with P.aeruginosa, out of them 41 isolates contained ESBL while lacked MBL. 60% of isolates were resistant to Cefotaxime, 66% to Ceftazidime, 42% to Azteronam, 3% to Imipenem and 5% to Meropenem. Among the extracts, green Tea had the highest antibacterial effect on standard strains and P.aeruginosa producing ESBLs in 1.25mg/ml concentration.
    Conclusion
    This study showed that methanolic extract of green tea has higher antibacterial effect aginst β-lactamase P.aeruginosa strains than Cefotaxime and Ceftazidime.
  • بیت الله علیپور، عباس دل آذر، علیرضا استاد رحیمی، سرور علیپور آژیری، مهران مسکری
    مقدمه
    استرس اکسیداتیو، آشکارا با دیابت و عوارض آن در ارتباط است. احتمالا ترکیبات موجود در چای، بافت های بدن را در مقابل آسیب های اکسیدانی محافظت می کند. بر این اساس اثر عصاره تام چای سیاه و فراکسیون های حاصل از آن بر استرس اکسیداتیو رت های دیابتی مطالعه شد.
    روش ها
    در این مطالعه، 56 رت نر سه ماهه در محدوده وزنی 250-200 گرم انتخاب و به طور تصادفی به 8 گروه 7تایی تقسیم و به مدت یک ماه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه های اول و دوم سالم غیر دیابتی و بقیه گروه ها توسط استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. به گروه های هشت گانه به ترتیب: 1- حامل (کنترل)، 2- عصاره تام+ حامل (کنترل)، 3- حامل (دیابتی، کنترل)، 4- عصاره تام+ حامل (دیابتی) و فراکسیون های متانولی+ حامل 5-20% (دیابتی) 6- 40% (دیابتی)، 7- 60% (دیابتی)، 8- ترکیب 80 و 100% (دیابتی) به صورت داخل صفاقی روزانه ترزیق شد. در پایان مطالعه از رت ها خون گیری و پارامترهای استرس اکسیداتیو اندازه گیری گردید و داده ها با استفاده از روش آنالیز واریانس یک طرفه و نرم افزار SPSS مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    در این مطالعه، عصاره تام باعث افزایش آنتی اکسیدانت تام (001/0 =(P، سوپر اکسید دیسموتاز(010/0 =P)، گلوتاتیون پراکسیداز (000/ =P) و گلوتاتیون (002/0 =P) در رت های سالم و دیابتیک و کاهش مالون دی آلدیید (01/0=P) در رت های دیابتیک شد. همچنین فراکسیون 20%، باعث بیشترین افزایش در میزان های تام آنتی اکسیدانت (009/ 0=P)، سوپراکسید دیسموتاز (002/0=P)، گلوتاتیون پراکسیداز(001/0=P) و گلوتاتیون (001/0=p) و بیشترین کاهش در میزان مالون دی آلدیید (001/=P) در رت های دیابتیک گردید.
    نتیجه گیری
    تجویز عصاره تام چای سیاه و فراکسیون 20% حاصل از آن، بر استرس اکسیداتیو رت های دیابتیک تاثیر مثبت دارد.
    کلید واژگان: دیابت, رت, چای سیاه, استرس اکسیداتیو}
  • بیت الله علیپور، دکترعلیرضا استادرحیمی، عباس دل آذر، مهران مسکری، دکترسولماز اثنی عشری، امیر منصور وطن خواه، سرور علیپور آژیری، عبدالرسول صفاییان
    زمینه و اهداف
    دیابت یکی از شایعترین بیماری های مزمن رایج در کشورهای در حال توسعه و توسعه یا فته می با شد که عوارض قلبی و عروقی همراه آن می توا ند ناشی از اختلالات چربی حاصل از دیابت بوده و یکی از مکا نیسمهای احتمالی اثر چای که می توا ند ما نع بروز عوارض قلبی و عروقی دیابت گردد از طریق تعدیل پروفایل لیپیدی ذکر میشود. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر عصاره تام و فراکسیونهای حاصل از چای سیاه اورتودکس ایرانی بر پروفایل لیپیدی رتهای دیابتیک صورت گرفت.
    روش بررسی
    در این مطالعه 8 گروه 7تایی (56رت) از رتهای نر سه ماهه در محدوده وزنی 250-200 گرم انتخاب و بطور تصادفی به گروه های مورد نظر تقسیم و به مدت یکماه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه های اول و دوم سالم غیر دیابتی و بقیه گروه ها توسط استرپتوزوتوسین دیابتی شدند به گروه های هشت گانه به ترتیب: 1- حامل (سالم، کنترل) 2- عصاره تام (سالم، کنترل)3- حامل (دیابتی، کنترل) 4- عصاره تام (دیابتی) 5- فراکسیون متانولی 20% (دیابتی) 6- فراکسیون متانولی 40% (دیابتی) 7- فراکسیون متانولی 60% (دیابتی) 8- تر کیب فراکسیون متانولی 80 و 100% (دیابتی) به صورت داخل صفاقی روزانه ترزیق شد. در پایان مطالعه از رتها خو نگیری و پارامترهای پروفایل لیپیدی توسط کیتهای پارس آزمون با دستگاه اتوآنالیزورAlycon Abbot ساخت کشور فرا نسه اندازه گیری گردید. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه، دوطرفه و آنالیزتکرار اندازه ها و آنالیز واریانس لانه ای مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    در این مطالعه عصاره تام باعث کاهش معنی دار تری گلیسیرید سرم در گروه رتهای دیابتیک نسبت به سایر گروه ها شد (045/0=P). همچنین فراکسیون 20% نیز باعث کاهش معنی دار تری گلیسیرید (004/0=P)، کلسترول تام (001/0 P <) و LDL کلسترول (001/0 P <) نسبت به سایر فراکسیونها در سرم رتهای دیابتیک شد. تجویز عصاره تام (175/0=P)و فراکسیونهای حاصل از آن (333/0=P) تاثیری بر روی HDL کلسترول سرم رتهای دیابتیک و سالم نداشت.
    نتیجه گیری
    تجویز عصاره تام چای سیاه و فراکسیون 20% حاصل از آن بر پروفایل لیپیدی رتهای دیابتیک تاثیر مثبت داشته و می توا ند در پیشگیری از عوارض قلبی و عروقی ناشی از دیابت موثر واقع شود.
    کلید واژگان: دیابت, رت, چای سیاه, عصاره تام, پروفایل لیپیدی}
  • علیرضا استادرحیمی، عباس دل آذر، بیت الله علیپور*، مهران مسکری، سولماز اثنی عشری، امیر منصور وطن، سرور علیپور آژیری، عبدالرسول صفاییان
    زمینه و اهداف
    دیابت یکی از شایعترین بیماری های آندوکرین است که علت عمده آن چاقی، عدم رژیم غذایی مناسب و عدم تحرک بیان می شود و از قدیم الایام عصاره های گیاهی در کنترل این بیماری به طور تجربی مصرف می شدند لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر عصاره تام و فراکسیونهای حاصل از چای سیاه اورتودکس ایرانی بر وزن بدن، میزان غذای مصرفی و قند خون رتهای دیابتیک صورت گرفت.
    روش ها
    در این مطالعه 8 گروه 7تایی از رتهای نر سه ماهه در محدوده وزنی 250-200 گرم انتخاب و بطور تصادفی به گروه های مورد نظر تقسیم و به مدت یکماه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه های اول و دوم سالم غیر دیابتی و بقیه گروه ها توسط استرپتوزوتوسین دیابتی شدند به گروه های هشت گانه به ترتیب: حامل (سالم)، عصاره تام (سالم)، حامل (دیابتی)، عصاره تام (دیابتی)، فراکسیون متانولی 20% (دیابتی)، 40% (دیابتی)، 60% (دیابتی)، و ترکیب 80 و 100% (دیابتی) به صورت داخل صفاقی روزانه ترزیق شد. قند خون در دو نوبت اول و پایان مطالعه و وزن و غذای مصرفی در 5 مرحله اندازه گیری گردید. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه، دوطرفه و آنالیزتکرار اندازه ها و آنالیز واریانس لانه ای مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    در گروه دریافت کننده فراکسیون 40% بیشترین کاهش وزن و کمترین مصرف غذا مشاهده شد (000/0=PV) همچنین عصاره تام در رتهای دیابتی موجب کاهش مصرف غذا گردید (000/0=PV) و در سایر گروه ها تغییرات وزنی و مصرف غذا معنی دار نبود (05/0PV>). تجویز عصاره تام و فراکسیونهای حاصل از آن تاثیری بر روی قند خون رتهای دیابتیک و سالم نداشت (05/0PV>).
    نتیجه گیری
    تجویز عصاره تام و فراکسیون 40% چای سیاه بر کاهش مصرف غذا در رتهای دیابتیک تاثیر مثبت داشته و مانع چاقی می شود لذا می توا ند در پیشگیری از دیابت و عوارض نا شی از آن موثر واقع شود.
    کلید واژگان: دیابت, رت, چای سیاه}
    Ostad Rahimi A.R., Delazr A., Alipoor B.*, Mesghari M., Esnaashri S., Vatankhah A.M., Alipoor Azhiri S., Safaeyan A.R
    Objectives
    Diabetes is one the most common endocrine disorders, obesity, improper nutrition, and inactivity was considered as proposing factors. Historically plant extracts are used for diabetes control. This study was implemented to determine the effect of total and different fraction of Iranian black orthodox tea on weight, food intake and blood sugar in type I diabetic rats.
    Methods
    This study was conducted on 56 rats which were randomly divided in to 8 groups (7 rats in each group). The weight of rats was 200 – 250 gr. Group 1 and 2 was non-diabetic, groups 3 – 8 were diabetic, and diabetes was induced with intraperitoneal injection of streptozotocin 60mg/kg. Group 1 to 8 received carrier, total extract, carrier, total extract, methanol fractions of 20%, 40%, 60% and 80% plus 100% respectively. Blood sugar was measured beginning and end of intervention, weight and food intake was measured each week during intervention (5 times). Data was analyzed by using one and two ways ANOVA, repeated measure and nested variance.
    Results
    Food intake and weight was reduced, in 40% fraction received group, significantly more than other groups (p=0.000).also total extract decreased food intake significantly (p 0.000). There were no significant differences between other groups. Change in Mean blood sugar between groups during intervention was not found statistically significant.
    Conclusion
    It can be concluded that injection of total extract and 40% fraction of black tea had positive effect on decreasing of food intake in diabetic rats and prevention of obesity. Therefore consumption of black tea might prevent from diabetes and its complications.
    Keywords: Black tea, Diabetes, Rat}
  • تیرنگ نیستانی، نیلوفر خلجی *
    سابقه و هدف

    هر چند نتایج حاصل از تحقیقات در مورد اثر ضد میکروبی چای سبز در دسترس است، اما اثر مهار کننده چای سیاه بر رشد باکتری ها از جمله استرپتوکوکوس پیوژنز کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثر مهاری چای سیاه بر رشد باکتری استرپتوکوکوس پیوژنز هم به طور مستقل و هم در واکنش متقابل با برخی آنتی بیوتیک های رایج برای درمان عفونتهای استرپتوکوکی و مقایسه آن با چای سبز در آزمایشگاه بود.

    مواد و روش ها

    عصاره چای سیاه و سبز به روش پرکولاسیون، تهیه و خشک شد. سپس غلظتهای مختلف عصاره تهیه و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی آن توسط درصد مهار اکسیداسیون معرف ABTS و احیای رادیکال آن توسط عصاره های 1ml/mg چای سیاه و سبز در 37°C اندازه گیری شد. باکتری در محیط مایع در معرض غلظتهای مختلف عصاره ها قرار داده شد و قابلیت زیست آنها در زمانهای متفاوت با انتقال به محیط جامد و شمارش کلنی های حاصله ارزیابی شد. در مرحله بعد، اثر متقابل عصاره های چای سیاه و سبز با برخی از آنتی بیوتیک های رایج برای درمان عفونتهای گرم مثبت به روش آزمون حساسیت باکتریایی (آنتی بیوگرام) با دیسک مطالعه شد. آزمون آنتی بیوگرام به روش دیسک برای دیسک های آلوده به عصاره 11 بار در روزهای مختلف انجام شد. از روی میانگین قطر هاله های کلنی، اثر مهاری رشد، محاسبه شد. برای آنالیز آماری از آزمونهای ویلکاکسون و کروسکال والیس استفاده شد.

    یافته ها

    ملاحظه شد که توان آنتی اکسیدانی عصاره چای سبز در مقایسه با عصاره چای سیاه به طرز معنی داری بالاتر است (p<0.001). افزودن 1.25mg عصاره چای سبز به دیسک های استاندارد آنتی بیوگرام، هر چند با آمپی سیلین به طور وابسته به دوز اثر سینرژیستیک داشت، بر آموکسی سیلین، بی تاثیر بود و بر سفالکسین اثر مهاری داشت. با افزودن دوز عصاره چای سبز به 2.5mg قطر هاله مهار رشد در برابر سفالکسین به حد پایه بازگشت و در برابر آموکسی سیلین حتی از آن نیز فراتر رفت (0.001>p). افزودن عصاره چای سیاه، موجب افزایش اثر ضد باکتریایی آمپی سیلین در لوله آزمایش (in vitro) شد و این اثر در دوز 2.5mg معنی دار بود (0.001>p). با آنکه افزودن 1.25mg عصاره چای سیاه، اثر ضدباکتریایی آموکسی سیلین و سفالکسین را مهار می کرد (0.001>p) این اثر مهاری با افزایش دوز عصاره به 2.5mg به طرز معنی داری کاهش می یافت (0.001>p) اما قطر هاله مهار رشد باکتریایی همچنان از سطح پایه کمتر بود (0.001>p).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد که اولا اثر مهاری چای مستقیما به توان آنتی اکسیدانی آن مربوط است و ثانیا پلی فنل های چای در شرایط خاص با تولید پر اکسید هیدروژن به صورت پرواکسیدان عمل کرده و از این طریق، اثر مهاری خود را بر رشد باکتری اعمال می کنند. یافته های این مطالعه نشان داد که مصرف چای سبز و سیاه در غلظتهای بالا یا مکمل پلی فنل های حاصل از آن می تواند به عنوان درمان کمکی در بیماران تحت درمان با آنتی بیوتیک ها مطرح باشد.

    کلید واژگان: چای سیاه, چای سبز, استرپتوکوکوس پیوژنز, اثر مهاری, توان آنتی اکسیدانی}
    T. Neyestani, N. Khalaji
    Background And Objective

    Although there are reports in the literature on the antimicrobial effects of green tea, the effect of black tea, the most common beverage in Iran, on growth of bacteria, such as Streptococcus pyogenes, has not been studied extensively. This study was undertaken to determine the inhibitory effect of black tea on the growth of Streptococcus pyogenes in vitro and compare it with green tea.

    Materials And Methods

    Extracts from both green and black teas were prepared using the percolation method and dried. This was followed by assessment of the total anti-oxidant capacity (TAOC) of solutions of the dried extracts with different concentrations. The assessment was done by determining percentage inhibition of oxidation of ABTS and reduction of its radical by 1 mg/ml extracts of black and green teas at 37°C. Viability of the bacteria was determined by exposing them to different concentrations of the tea extracts in an aqueous medium and then transferring the cultures to a solid medium, followed by colony counting at certain intervals. In the next step, the growth inhibitory effects of black and green tea extracts were determined on the basis of interactions between the extracts with some of the antibiotics routinely used against Gram-positive by the disc diffusion method (11 times on different days).The data were analyzed using the Wilcoxon sign and Kruskal Walis tests.

    Results

    The data showed that the antioxidant capacity of green tea extract is significantly higher than that of black tea extract (p<0.001). Conjugation of the standard antibiotics disk with 1.25 mg green tea extract had a synergistic effect on ampicilin in a dose-dependent manner, it had no effect on amoxicillin, but an inhibitory effect on cephalexin. Increasing the green tea extract dose to 2.5 mg caused the zone of inhibitory growth of cephalexin to return to the basal limit and that of amoxicillin even beyond that. In the case of black tea, the increased doses resulted in increases in the antibacterial effect of ampicilin in vitro, reaching statistical significance (P<0.001) at the 2.5mg dose. Although a 1.25 mg-dose of black tea extract inhibited the antibacterial effect of amoxicilin and cephalexin, the inhibitory effect decreased significantly (p<0.001) when the dose was increased to 2.5 mg; however, the zone of inhibition was still less than the basal limit.

    Conclusion

    It seems that the inhibitory effects of tea on bacterial growth is directly related to its TAOC. The mechanism involved is probably through production of hydrogen peroxide by the tea polyphenols acting as pro-oxidants. Our findings indicate the possibility of using proper amounts of tea or polyphenols as nutritional supplements as an adjunct nutritiona therapy in certain infections.

  • نیلوفر خلجی، تیرنگ نیستانی
    سابقه و هدف اثرات ضد میکروبی چای سبز در مطالعات گوناگون نشان داده شده است. اما مطالعات انجام شده روی اثرات مهاری چای سیاه بر رشد باکتری ها از جمله اشریشیاکلی (E.coli) نسبتا کم است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثرات میکروبیولوژیکی چای سیاه و سبز بر رشد باکتری E.coli بیماریزا در آزمایشگاه بود.
    مواد و روش ها
    عصاره چای سیاه و سبز (گیاه Camellia sinensis) به روش پرکولاسیون، تهیه و خشک شد. سپس غلظت های مختلف عصاره تهیه شد. باکتری در محیط مایع در معرض عصاره با غلظت های مختلف قرار داده شد. با انتقال روی محیط جامد در زمان های متفاوت، قابلیت زیست آنها با شمارش پرگنه های حاصله ارزیابی شد. در مرحله بعد، اثرات متقابل عصاره های چای سیاه و سبز با برخی از رایج ترین آنتی بیوتیک های مورد استفاده در عفونت های گرم منفی به روش آزمون حساسیت باکتریایی آنتی بیوگرام) با دیسک مطالعه شد. آزمون آنتی بیوگرام به روش دیسک برای دیسک های آغشته به عصاره 11 بار در روزهای مختلف انجام شد. از روی میانگین قطر هاله های پرگنه، مهار رشد محاسبه شد. برای آنالیز آماری از آزمون های ویلکاکسون و کروسکال– والیس استفاده شد.
    یافته ها
    عصاره های چای سیاه و سبز به طور انتخابی و وابسته به دوز روی آنتی بیوتیک ها اثرات هم افزاینده یا مهاری داشتند. توان آنتی اکسیدانی عصاره چای سبز در مقایسه با عصاره چای سیاه به طرز معنی داری بالا تر بود.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که اثرات مهاری چای مستقیما به توان آنتی اکسیدانی آن مربوط است و پلی فنل های چای در شرایط خاصی به صورت اکسیدان عمل کرده و از این طریق، اثرات مهاری خود را بر رشد سلولی اعمال می کنند. یافته های این مطالعه امکان استفاده از مقادیر مناسبی از چای یا مکمل پلی فنل های حاصل از آن را به عنوان درمان کمکی در بیماران تحت درمان با آنتی بیوتیک ها مطرح می کند.
    کلید واژگان: چای سیاه, چای سبز, اشریشیاکلی, اثر مهاری, توان آنتی اکسیدانی}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال