جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "anterior cruciate ligament" در نشریات گروه "پزشکی"
-
The anterior cruciate ligament (ACL) tear and its subsequent reconstruction surgery can lead to many complications, such as strength deficit and muscle size reduction. Heavy load resistance training is an established method for improving muscle mass and strength but may be intolerable by patients recovering from ACL injuries due to its vigorous modality. Blood flow restriction (BFR) training is a novel technique which has been recognized as a promising alternative strategy, causing physiological adaptations with lower levels of resistance training and joint loading. Given the growing popularity of blood flow restriction, this narrative review seeks to explore the impact of BFR training on various facets of post-ACL reconstruction rehabilitation, comparing it to non-BFR training. A thorough literature search was conducted, and the effect of BFR training were examined on muscle strength, muscle size, pain, function, balance, comfort, willingness to use, bone mineral density, return to sport and ACL graft laxity. The results of this review suggests that BFR training post-ACL reconstruction may offer advantages in terms of muscle strength, muscle mass, bone mineral density, balance, knee joint pain, and function when compared to non-BFR training. However, there is a high variability in methodologies across existing studies, necessitating high-quality research with standardized methodologies and protocols to enable more effective application of BFR training in rehabilitation settings.
Keywords: Anterior Cruciate Ligament, Blood Flow Restriction, Rehabilitation -
Background
In this era, orthopaedic surgery moves towards less invasive procedures and especially focuses on patient satisfaction. The all-inside technique (AIT) emerges as a promising alternative, however still there is controversy regarding this surgical procedure.
ObjectivesThe aim of the present systematic review was to compare the surgical outcomes of all-inside techniques in terms of function, knee stability, graft failure, and further bone tunnel widening.
MethodsThis systematic review was carried out across various databases, including Google Scholar, PubMed, the Cochran library, Scopus, Web of Science, Embase, and Wiley. The available studies were included from last 10 years database from 2014 to 2024. Additionally, we evaluated the included studies using Revman 5.4 to analyze a risk of bias, study design, and methodological quality.
ResultsIn this review, approximately 17 randomized clinical trials (RCTs) were incorporated. After the thorough analysis, we reported that, the gender information revealed in 15 studies in which 512 (71.91%) were male and 200 (28.08%) were female. Moreover, the mean age of participants was 30.42 years. Out of 17 studies, 14 of them used AIT to treat ACL reconstruction (ACLR). In the included studies, a total of 675 cases were managed with AIT. Out of these cases, 582 patients received a semitendinosus tendon graft, while the remaining 184 patients were given an autograft.
ConclusionIt seems that as orthopedic surgery moves towards less invasive procedures and prioritizes patient satisfaction, AIT emerges as a promising alternative. AIT preserves bony tissue and the gracilis tendon, resulting in reduced postoperative pain and increased knee flexor strength, with outcomes comparable to traditional surgery. However, enhancing this technique through modifications requires further investigation.
Keywords: Anterior Cruciate Ligament, All-Inside Technique, Tendon Graft, Fixation Method, Functional Outcomes, Reconstruction -
مقدمه
شیب تیبیال خلفی (Posterior tibial slope) PTS یک اندازه گیری مهم رادیوگرافیک است که برای تعیین زاویه ی فلات تیبیا نسبت به تنه ی آن استفاده می شود.
روش هادر این مطالعه تصاویر PACS مربوط به 612 بیمار که به دلایلی چون آسیب یا ناراحتی زانو، معاینه ی فیزیکی یا معاینه ی مجدد زانو به بیمارستان مراجعه کرده و تحت معاینه با اشعه ی ایکس، قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفت. PTS در تمامی موارد با استفاده از نرم افزار GE CENTRICITY PACS اندازه گیری شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته هاتوزیع میانگین PTS در زوایای راست و چپ نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود ندارد (0/83 = P). میانگین PTS چپ و راست در مردان و زنان تفاوت معنی داری نداشت (0/05 < P). همچنین مقایسه ی میانگین PTS سمت راست و چپ در گروه های مختلف سنی تفاوت آماری معنی داری را نشان داد (0/001 > P).
نتیجه گیریدر این مطالعه، محدوده ی طبیعی مقادیر PTS در مفاصل زانوی افراد بزرگسال سالم در ایران، شناسایی شده است و می تواند راهنمایی برای حمایت از درمان های شخصی باشد. امید است که نتایج این مطالعه، تولیدکنندگان پروتز زانو را تشویق کند که اندازه گیری های PTS و همچنین تفاوت های جنسیتی و سنی در PTS به دست آمده برای مردم ایران را، در تولید مد نظر قرار دهند.
کلید واژگان: شیب تیبیال خلفی, رباط صلیبی قدامی, جراحی مفصل, ارزش طبیعیBackgroundPosterior tibial slope (PTS) is a crucial radiographic measurement to determine the tibial plateau angle relative to its shaft.
MethodsIn this study, PACS images related to 612 patients who had visited the hospital for reasons such as knee injury or pain, physical examination, or knee reevaluation and had undergone X-ray examination were examined. PTS measurements were obtained using the GE CENTRICITY PACS software and subjected to analysis.
FindingsThe distribution of mean PTS in right and left angles revealed no significant difference between the two groups (P = 0.830). Comparing the mean PTS distribution between men and women, there was no significant difference in left and right PTS (P > 0.05). Additionally, comparing mean PTS between the right and left sides across different age groups showed statistically significant differences (P < 0.001).
ConclusionThis study identified the normal range of PTS values in knee joints of healthy Iranian adults, which can serve as a guide for personalized treatments. We hope that the results of this study will encourage knee prosthesis manufacturers to consider the obtained PTS measurements, as well as gender and age differences, in their product development for the Iranian population.
Keywords: Posterior Tibial Slope, Anterior Cruciate Ligament, Arthroplasty, Normal Values -
مقایسه متغیرهای فشار کف پایی و فرکانس فعالیت عضلات در افراد سالم و افراد با بازسازی رباط صلیبی قدامیمقدمه
پس از بازسازی رباط صلیبی قدامی (ACLR)، مکانیک راه رفتن با ایجاد استئوآرتریت در مفصل زانو نامتقارن می شود. در مطالعات پیشین، پژوهشگران بیشتر بر اندازه گیری مقادیر مکانیک راه رفتن بر متغیر اوج سینماتیک و سینتیک و نیروهای تماس مفصلی متمرکز شده اند؛ اما به ندرت مقادیر فشار کف پایی و فرکانس فعالیت الکتریکی عضلات در افراد با بازسازی رباط صلیبی قدامی و پای پرونیت بررسی شده است. هدف از این مطالعه مقایسه متغیرهای فشار کف پایی و فرکانس فعالیت عضلات طی راه رفتن میان افراد دارای بازسازی رباط صلیبی قدامی با پای پرونیت و افراد سالم بود.
مواد و روش هامطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی است. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 13 فرد مبتلا به بازسازی رباط صلیبی قدامی با پای پرونیت و 13 فرد سالم بود که میانگین (انحراف معیار) سن آنان به ترتیب (5/4) 2/23 و (1/4) 9/22 سال بود. در طول آزمون، شرکت کنندگان با پای برهنه در یک مسیر 18 متری راه رفتند. اوج متغیر فشار کف پایی در هر دو گروه توسط دستگاه فوت اسکن (نرخ نمونه برداری: 300 هرتز) ثبت شد؛ همچنین فعالیت الکتریکی عضلات درشت نی قدامی، دوقلوی داخلی، پهن خارجی، پهن داخلی، راست رانی، دوسررانی، نیمه وتری و سرینی میانی طی راه رفتن ثبت گردید.
یافته های پژوهش:
نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده افزایش مقادیر اوج فشار کف پایی در قسمت میانی پا (P=0.018) در گروه بازسازی رباط صلیبی قدامی با پای پرونیت نسبت به گروه سالم طی راه رفتن است. علاوه بر این، نتایج تفاوت معنی داری را برای میانگین فرکانس عضلات راست رانی (P=0.012) و پهن خارجی (P=0.042) در مرحله فاز پاسخ بارگذاری و هل دادن در گروه افراد با بازسازی رباط صلیبی قدامی با پای پرونیت در مقایسه با گروه سالم طی راه رفتن نشان داد.
بحث و نتیجه گیریمقادیر اوج فشار کف پایی در قسمت میانی پا و فرکانس فعالیت عضلات راست رانی و پهن خارجی در افراد با بازسازی رباط صلیبی قدامی و پای پرونیت در مقایسه با افراد سالم طی راه رفتن متفاوت است.
کلید واژگان: بازسازی رباط صلیبی قدامی, فعالیت الکتریکی عضلات, پای پرونیت, فشار کف پاییIntroductionAsymmetrical gait mechanics after anterior cruciate ligament reconstruction (ACLR) are associated with the development of post-traumatic knee osteoarthritis. Current measures of gait mechanics have focused on peak magnitudes of knee kinematics, kinetics, and joint contact forces; nonetheless, they have seldom considered the plantar pressure and muscular frequency content in individuals with ACLR and pronate feet (PF). The present study aimed to compare ACLR and PF with healthy controls during walking.
Material & MethodsThe present study was conducted based on a quasi-experimental and laboratory design. The sample of this study comprised 13 people with ACLR and PF and 13 subjects from the healthy group. The mean age scores of patients in the two groups of healthy and sick participants were 22.9±4.1 and 23.2±4.5 years, respectively. During the test, subjects walked barefoot on an 18-m runway. Peak plantar pressure variables in both groups were recorded by a foot scan system (sampling rate: 300 Hz). The electromyography activity of the tibialis anterior, gastrocnemius medialis, vastus lateralis, vastus medialis, rectus femoris, biceps femoris, semitendinosus, and gluteus medius were recorded during walking.
ResultsThe results demonstrated that the peak midfoot region plantar pressure values (P=0.018) were higher in the ACLR/PF group than in the healthy group during walking. In addition, the results highlighted a significant difference in the muscle frequency content of the rectus femoris (P=0.012, d=0.68) and vastus latelarlis (P=0.042) during the loading response and push-off phase in the ACLR/PF group compared to the healthy group during walking.
Discussion & ConclusionPeak plantar pressure values at the midfoot region and rectus femoris and vastus lateralis muscular frequency content in the ACLR/PF group differed from that of the healthy group during walking.
Keywords: Anterior Cruciate Ligament, Electromyography, Pronate Feet, Plantar Pressure -
هدف
آسیب های رباط صلیبی قدامی در دوران کودکی می تواند خطر بزرگی برای ورزش و سلامتی کودک باشد، که در چند دهه اخیر در حال افزایش بوده است. والگوس داینامیک زانو با افزایش خطر آسیب رباط صلیبی قدامی مرتبط است. هدف از این مطالعه اثر هشت هفته برنامه پیشگیری از آسیب بر میزان نمرات خطای فرود و حس عمقی و والگوس داینامیک زانوی بازیکنان نونهال فوتبال است.
روش بررسیدر این مطالعه نیمه تجربی و آینده نگر، 30 بازیکن فوتبال پسر(میانگین± انحراف استاندارد، سن: 0/72±40/11 سال، وزن: 4/68±36/62 کیلوگرم، قد: 3/98±141/10 متر) مبتلا به نقص والگوس داینامیک زانو به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (15نفر) و تمرینی (15 نفر) قرار گرفتند. قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرینی آزمون فرود تک پا (Landing Single Leg Test; LSLT)، آزمون خطای فرود (Landing Error Scoring System; LESS) و حس عمقی مفصل زانو اندازه گیری شد. پس از تعیین متغیرها، آزمودنی های گروه تمرینی، برنامه پیشگیری از آسیب استاپ ایکس را به مدت هشت هفته و هرهفته سه جلسه تمرینی به مدت 20 تا 25 دقیقه انجام دادند. گروه کنترل به برنامه گرم کردن عادی خود پرداختند. پس از جمع آوری اطلاعات از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری در سطح معناداری (0/05≥P) با استفاده از نرم افزار SPSS 26 انجام شد.
یافته هانتایج پژوهش نشان داد پس از هشت هفته برنامه تمرینی پیشگیری از آسیب، بهبود معناداری در کاهش میزان زاویه والگوس زانو (η²=0/251, F=9/369, p=0/005) و کاهش نمرات LESS(η²=0/306, F= 12/374, p= 0/002) و بهبود حس عمقی (η²=0/286, F= 10/251, p=0/003) را نشان می دهد.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج تحقیق می توان نتیجه گرفت تمرینات پیشگیری از آسیب استاپ ایکس می تواند والگوس داینامیک زانو و حس عمقی را بهبود بخشد و باعث کاهش نمرات خطای فرود بازیکنان فوتبال نونهال شود. استفاده از نتایج این پژوهش به مربیان فوتبال و متخصصین تمرین دهی توصیه می شود.
کلید واژگان: والگوس داینامیک زانو, برنامه پیشگیری از آسیب, میزان خطای فرود, رباط صلیبی قدامی, حس عمقیPurposeThe risk of anterior cruciate ligament (ACL) injuries in childhood has increased in recent decades and could be a major threat to a child's sports career. An increased risk of ACL injury is associated with dynamic knee valgus (DKV). Therefore, this study aimed to analyze the effect of an ACL injury protocol on the LESS, proprioception, and DKV of child soccer players.
MethodsIn this study, thirty male football players with DKV (mean ± SD: age 11.40 ± .72 years, weight 36.62 ± 4.68 kg, height 141.10 ± 3.98 m) were randomly assigned into two groups: control (n=15) and training (n=15). Single-leg landing, LESS, and knee joint proprioception tests were administered before and after the implementation of the training protocol. After identifying the variables, the training group performed the injury proprioception program for eight weeks, with three training sessions each lasting 20–25 minutes per week. The control group continued their normal warm-up routine. To examine the difference between the pre-test and post-test, repeated measures ANOVA was conducted using SPSS 26 software with a significance level of 0.05.
ResultsThe results of the research showed that after eight weeks of the injury prevention program, there was a significant improvement in reducing the valgus angle of the knee (p=0.005, F=9.369, η²=0.251), reducing the LESS scores (p=0.002, F=12.374, η²=0.306) and improving proprioception (p=0.003, F=10.251, η²=0.268).
ConclusionAccording to the results of the research, it can be concluded that Stop-X injury prevention program can lead to improvements in knee valgus pattern, LESS and proprioception in child soccer players. Using the results of this research is recommended to soccer coaches and training experts.
Keywords: Dynamic Knee Valgus, Injury Prevention Program, Landing Error Screen System, Anterior Cruciate Ligament, Proprioception -
هدف
تقویت و بهبود کنترل عصبی عضلانی به شکل های مختلف از جمله اصلاح تکنیک، جهت پیشگیری از بروز آسیب های ورزشی، به عنوان یک اصل همواره مورد توجه محققین و ورزشکاران می باشد. تکنیک فرود پس از پرش حین ورزش هایی نظیر والیبال به عنوان یکی از مهم ترین سازوکارهای غیربرخوردی بروز آسیب لیگامان های مفصل زانو شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات ثبات عصبی عضلانی پویا بر روی آزمون های عملکردی زانو در زنان ورزشکار بود.
روش بررسی30 بازیکن زن والیبال (سن 3/93±22/06 سال، قد0/04±1/67 متر، وزن 8/86±63/70 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 3/38±22/81 کیلوگرم بر متر مربع) با حداقل سه سال سابقه شرکت در تمرینات ورزش والیبال به صورت مداوم در این پژوهش شرکت کردند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (15 نفر) و گروه تجربی (15 نفر) تقسیم شدند. آزمون های پرش تاک و سیستم امتیازدهی خطای فرود به عنوان امتیاز عملکرد آزمودنی ها ثبت شد. متغیرهای کینماتیکی اندام تحتانی آزمودنی ها حین اجرای پرش تاک و آزمون سیستم امتیازدهی خطای فرود، قبل و بعد از انجام تمرینات ثبات عصبی عضلانی پویا، توسط دو دوربین از نماهای ساجیتال و فرونتال اندازه گیری شد. خطای عملکردی آزمودنی ها با استفاده از نرم افزار کینوا ثبت و در جدول مخصوص امتیازدهی آزمون ها ثبت شد. آزمودنی های گروه تجربی به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته (هر جلسه در حدود 50 دقیقه) در برنامه تمرینات ثبات عصبی عضلانی پویا شرکت کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های پارامتریک تی مستقل و وابسته برای داده های با توزیع طبیعی و آزمون های ناپارامتریک یومن-ویتنی (Mann Whitney U) و ویل کاکسون (Wilcoxon) برای داده های با توزیع غیرطبیعی در نرم افزار SPSS نسخه 23 استفاده شد.
یافته هایافته های پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات ثبات عصبی عضلانی پویا منجر به کاهش معنا دار در میانگین خطاهای پرش تاک از 10/66 در پیش آزمون به 7/80 در پس آزمون (0/001=p)، نمره آزمون سیستم امتیازدهی خطای فرود از 8/13 در پیش آزمون به 4/53 در پس آزمون (0/001=p) و کاهش نمره غلبه لیگامان از 1/40 در پیش آزمون به 0/8 در پس آزمون (0/001=p) در گروه تجربی شد.
نتیجه گیریطبق نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد انجام تمرینات ثبات عصبی عضلانی پویا در بازیکنان زن والیبال، موجب کاهش خطر آسیب و بهبود عملکرد حرکتی شده و احتمالا در توان بخشی ورزشکاران موثر باشد. از این رو، استفاده از تمرینات ثبات عصبی عضلانی پویا در رشته های ورزشی دارای پرش و فرودهای مکرر نظیر والیبال برای پیشگیری از بروز آسیب لیگامان متقاطع قدامی توصیه می شود.
کلید واژگان: زنان ورزشکار, پرش تاک, سیستم امتیازدهی خطای فرود, لیگامان متقاطع قدامیPurposeStrengthening and improving neuromuscular control in various ways, including technique modification, in order to prevent sports injuries, as a principle, is always of interest to researchers and athletes. Landing technique after jumping during sports such as volleyball is known as one of the most important non-contact mechanisms of knee joint ligament injury. The purpose of this study was to investigate the effect of dynamic neuromuscular stability (DNS) exercises on knee functional tests in female athletes.
Methods30 female volleyball players (age 22.06±3.39 years, height 1.67±0.04 m, weight 63.70±8.86 kg and body mass index 22.81±3.38 kg/m2) with at least three years of experience in volleyball training, they participated in this research and were randomly divided into two control groups (15 people) and an experimental group (15 people). Tuck Jump and Landing Error Scoring System (LESS) tests were recorded as subjects' performance scores. The kinematic variables of the subjects' lower limbs were measured by two cameras from the sagittal and frontal views during the Tuck Jump and LESS tests, before and after DNS exercises. The functional error of the subjects was recorded using the Kinovea software and recorded in the special table for scoring the tests. The subjects of the experimental group participated in the program of DNS exercises for 6 weeks and 3 sessions per week (each session lasting about 50 minutes). In order to analyze the data, independent and dependent parametric t-tests were used for data with normal distribution, and Mann Whitney U and Wilcoxon non-parametric tests were used for data with non-normal distribution in SPSS version 23 software.
ResultsThe findings of the current research showed that DNS exercises was led to a significant decrease in the average Tuck Jump errors from 10.66 in the pre-test to 7.80 in the post-test (p=0.001), the score of the LESS from 8.13 in the pre-test to 4.53 in the post-test (p=-0.001) and the ligament dominance score decreased from 1.40 in the pre-test to 0.8 in the post-test (p=0.003) in the experimental group.
ConclusionAccording to the results of the present study, it seems that performing DNS exercises in female volleyball players reduces the risk of injury and improves Motor-performance and is probably effective in the rehabilitation of athletes. Therefore, the use of DNS exercises in sports with frequent jumps and landings such as volleyball is recommended to prevent ACL injury.
Keywords: Female Athletes, Tuck Jump, Landing Error Scoring System, Anterior Cruciate Ligament -
Background and Objectives
Two common choices exist for anterior cruciate ligament (ACL) reconstruction, autograft and allograft. Hamstring tendon autografts and soft-tissue allografts are commonly used for ACL reconstruction. The outcomes between these two grafts are controversial. This research aims to quantify and compare lower limb joint coordination between two ACL reconstruction graft options and healthy individuals.
MethodsSixty-one athletes were enrolled after ACL reconstruction surgery (allograft, n=22; autograft, n=18). Furthermore, twenty-one healthy athletes were considered in the control group. The inclusion criteria included unilateral anterior cruciate ligament reconstruction surgery with allograft and autograft methods, male athletes with a minimum of 9 months and a maximum of two years since their surgery, successfully passing a series of quadriceps and hamstring strength tests and distance jumping before entering sports-specific activities under the supervision of a sports physiotherapist, and returning to pre-injury sports activities.
ResultsAutograft was not statistically different from matched healthy limbs in terms of joint coordination variability and magnitude (P>0.05). However, the magnitude of joint coordination was superior to the allograft group compared to the autograft reconstructed ACL (P<0.05).
ConclusionAlthough our result reported no significant difference between groups in joint coordination variability, having an insight into coordinative function after ACL reconstruction will help develop postoperative rehabilitation programs as well as minimize the re-injury risk among patients. We also suggest that scholars should conduct more robust trials with valid research designs to control the results of ACL reconstruction comparison with autograft and allograft.
Keywords: Allograft, Autograft, Anterior Cruciate Ligament, Athlete, Joint Coordination Variability -
مقدمه
هدف از تحقیق حاضر مقایسه مولفه های عمودی، داخلی - خارجی و قدامی - خلفی نیروی عکس العمل زمین بعد از بازسازی رباط صلیبی قدامی با افراد سالم در حین راه رفتن بود.
روش بررسیتحقیق حاضر از نوع مقطعی تحلیلی بود. شرکت کنندگان این پژوهش شامل 46 نفر که به دو گروه افراد دارای بازسازی رباط صلیبی قدامی و گروه سالم تقسیم شدند. برای ارزیابی مولفه های نیروی عکس العمل زمین از دستگاه صفحه نیروسنج استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و با استفاده از نرم افزار version 16 SPSS مورد تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایجنتایج تحقیق مرتبط با مولفه عمودی نیروی عکس العمل زمین نشان داد که افراد دارای بازسازی رباط صلیبی قدامی هم در ضربه پاشنه و هم در هنگام جدا شدن پنجه پا از زمین به نسبت افراد سالم نیروی بیشتری را به زمین وارده کرده اند، هر چند اختلاف بین دو گروه معنی دار نبود (p=0.09 و p=0.35) ولی این اختلاف در هنگام ضربه پاشنه بیشتر از زمان جداشدن پنجه پا از روی زمین بود. در مورد مولفه های افقی نیروی عکس العمل زمین نتایج تحقیق نشان داد که افراد دارای بازسازی رباط صلیبی قدامی در همه مولفه های افقی نیروی عکس العمل ، نیروی بیشتری به زمین وارد کرده اند ولی بررسی دقیق تر نتایج تحقیق نشان داد که بیشترین اختلاف در جهت های خلفی (p<0.007) و خارجی (p<0.02) رخ داده است.
نتیجه گیرییافته های تحقیق نشان داد که افراد دارای بازسازی رباط صلیبی قدامی در 20 درصد اولیه مرحله استنس در جهت های خلفی و خارجی به شکل معنی داری نیروی عکس العمل بیشتری را به نسبت افراد سالم به زمین وارد می کنند.
کلید واژگان: کنترل حرکت, رباط صلیبی قدامی, توانبخشی, بازگشت به ورزشJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:31 Issue: 11, 2024, PP 7243 -7254IntroductionThe aim of this research was to compare the vertical, medial-lateral and anterior-posterior components of ground reaction force after anterior cruciate ligament reconstruction with the healthy individuals during walking.
MethodsThis was an analytic cross sectional research. The participants of this research included 46 football and volleyball athletes, who were divided into two groups of individuals with anterior cruciate ligament reconstruction (ACLR) and healthy individuals. A force plate was employed to evaluate the components of the ground reaction force while walking.The data were statistically analysed using independent t test and SPSS version 16 software.
ResultsThe results related to the vertical component of ground reaction force showed that the participants with anterior cruciate ligament reconstruction applied more force to the ground during heel strike and toe-off compared to healthy individuals, although the difference between the two groups was not significant (p=0.09 and p=0.35), but this difference was greater during heel strike. Likewise, the results related to the horizontal components of the ground reaction force showed that participants with anterior cruciate ligament reconstruction applied more force to the ground in all horizontal components of the ground reaction force, but the biggest difference between the two groups was in the first 20% of the stance phase and in the posterior (p<0.007) and lateral (p<0.02) directions. This difference between the two groups was significant.
ConclusionThe results of the research showed that the most important difference between the two groups occurred in the first 20% of the stance phase. Although among the 6 measured components, only the posterior (p < 0.007) and medial (p < 0.02) ground force components were significant.
Keywords: Motor Control, Anterior Cruciate Ligament, Rehabilitation, Return to Sports -
هدف
هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات متقاطع (Cross Training) بر شدت فعالیت الکتریکی و کیفیت عملکردی عضلات منتخب ورزشکاران دارای آسیب لیگامان صلیبی قدامی در هنگام راه رفتن بود.
روش بررسیاین تحقیق از نوع نیمه تجربی بود که با طرح پیش آزمون و پس آزمون اجرا گردید. جامعه آماری این تحقیق شامل ورزشکاران مرد رشته فوتبال و والیبال شهرستان قشم و شهر بندرعباس که حداقل شش ماه از بازسازی لیگامان صلیبی قدامی آن ها گذشته بود انتخاب گردید. در این تحقیق 30 شرکت کننده حاضر بودند که به دو گروه تجربی و گروه کنترل تقسیم شدند. میانگین سنی گروه تجربی 7/89 ± 24/15 و گروه کنترل 7/18 ± 24/97 سال بود. فعالیت الکتریکی عضلات به وسیله دستگاه الکترومایوگرافی در دو مرحله 100 میلی ثانیه قبل و 200 میلی ثانیه بعد از تماس پا با زمین و هم چنین برای سنجش کیفیت عملکردی عضلات از دستگاه فورس پلیت و با اندازه گیری مولفه های نیروی عکس العمل زمین و نوسانات مرکز فشار از زمان تماس پا با زمین تا 200 میلی ثانیه بعد از تماس پا با زمین، قبل و بعد از تمرینات متقاطع مورد اندازه گیری و ارزیابی قرار گرفت.. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون آنالیز واریانس داده های تکراری در سطح معناداری 0/05≥p) و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 25 انجام شد.
یافته هادر مرحله نوسان (100 میلی ثانیه قبل از ضربه پاشنه) اطلاعات الکترومایوگرافی تحقیق نشان داد که بعد از یک دوره تمرینات متقاطع، فعالیت الکتریکی تمام عضلات منتخب افزایش یافته است ولی این افزایش در عضلات درشت نی قدامی (از 45/18 به 48/31 میکرو ولت) (0/009=p)، راست رانی (از 38/54 به 40/17 میکرو ولت) (0/004=p)، وعضله سرینی میانی (از 29/18 به 33/50 میکرو ولت) (0/005=p) به شکل معنی دار بوده است. هم چنین نتایج بررسی فعالیت الکتریکی عضلات در مرحله استنس (200 میلی ثانیه بعد از ضربه پاشنه) نیز نشان داد که در این مرحله شدت فعالیت الکتریکی تمام عضلات بعد از یک دوره تمرینات متقاطع افزایش یافته است ولی این افزایش درعضلات درشت نی قدامی (از 44/09 به 49/56 میکرو ولت) (0/001=p) پهن داخلی (از 48/00 به 56/58 میکرو ولت) (0/004=p)، عضله راست رانی (از 45/18 به 48/31 میکرو ولت) (0/02=p)، دو سر رانی (از 40/54 به 48/74 میکرو ولت) (0/007=p) و عضله سرینی میانی (از 34/09 به 39/17 میکرو ولت) (0/01=p) به شکل معنی دار بوده است. نتایج داده های مرتبط با کنترل حرکت از جمله مولفه های نیروی عکس العمل زمین و نوسانات مرکز فشار از زمان ضربه پاشنه تا 200 میلی ثانیه بعد از آن نشان داد که بعد از یک دوره تمرینات متقاطع، نمونه های تحقیق در مولفه های عمودی نیروی عکس العمل زمین (از 123/16 به 113/75 درصدی از وزن به کیلو گرم) (0/001=p)، مولفه خلفی(از 23/12 به 19/15 درصدی از وزن به کیلو گرم) (0/002=p)، نوسانات مرکز فشار در جهت خارجی(از 1/39 به 1/18 میلی متر بر ثانیه) (0/004=p) و در جهت قدامی (از 1/52 به1/32 میلی متر بر ثانیه) (0/001=p) کاهش معنی داری داشته اند.
نتیجه گیریتمرینات متقاطع یا تمرین دادن پای مقابل آسیب توانسته تغییراتی را در پای آسیب دیده ایجاد کند که نه تنها باعث افزایش فعالیت عضلانی، بلکه باعث بهبود کیفیت و کنترل حرکت نیز شود، با توجه به نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می شود، متخصصان آسیب های ورزشی و توانبخشی چه برای پیشگیری از آسیب لیگامان صلیبی قدامی و چه در زمان اولیه بعد از آسیب که فرد قادر به انجام حرکت در پای آسیب دیده نیست و یا حتی بعد از گذشت ماه ها از آسیب برای انتقال مثبت کیفیت حرکت به پای آسیب دیده با تدوین پروتکل تمرینات متقاطع، پای سالم فرد را مورد تمرین قرار دهند.
کلید واژگان: تمرینات متقاطع, لیگامان صلیبی قدامی, الکترومایوگرافی, نوسانات مرکز فشار, نیروی عکس العمل زمین PurposeThe purpose of this research was to investigate the effect of eight weeks of cross-training on the intensity of electrical activities and the functional quality of the muscles of athletes with anterior cruciate ligament injury during walking.
MethodsThis semi-experimental study utilized a pre-test/post-test design. The statistical population included the athletes from Qeshm Island and Bandar Abbas City (football and volleyball), who had at least six months since their anterior cruciate ligament reconstruction. In this research, there were 30 participants who were divided into two training groups and a control group. The average age of the training group was 24.15 ± 7.89 and the control group was 24.97 ± 7.18 years. The electrical activity of the muscles was measured by an electromyography device in two phases, 100 milliseconds before (in the swing phase) and 200 milliseconds after the contact of the foot with the ground (in the stance phase). Also, the force plate device was used to measure the functional quality of the muscles. Ground reaction force; GRF and center of pressure; COP fluctuations were measured from the time of foot contact with the ground to 200 milliseconds after contact (in the stance phase), before and after cross training. The data were analyzed using SPSS software, version 25 and Repeated Measures ANOVA.
ResultsIn the swing phase (100 milliseconds before the heel strike), the electromyography data of the research showed that after a period of cross training, the electrical activity of all the selected muscles increased, but this increase was significant in the tibialis anterior(from 45.18 to 48.31 microvolts) (p=0.009), rectus femoris (from 38.54 to 40.17 microvolts) (p=0.004), and gluteus medius (from 29.18 to 33.50 microvolts) (p=0.005). Also, the results of examining the electrical activity of the muscles in the stance phase (200 milliseconds after the heel strike), showed that the intensity of the electrical activity of all muscles increased after a period of cross training, but this increase was significant, in the anterior tibial (from 09 44.56 to 49.5 microV) (p=0.001), vastus medialis(from 48.00 to 56.58 microV) (p=0.004), rectus femoris (from 45.18 to 48.31 microV) (p=0.02), biceps femoris (from 40.54 to 48.74 μV) (p=0.007) and gluteus medius (from 34.09 to 39.17 μV) (p=0.01). The results of the data related to moror control, (including the components of the ground reaction force and the fluctuations of the center of pressure from the time of the heel strike to 200 milliseconds later) after a period of cross training, a significant reduction has been shown in the vertical components (from 16 123.75 to 113.75 percent of weight in kilograms) (p=0.001), and the posterior component of the ground reaction force (from 23.12 to 19.15 percent of weight in kilograms) (p=0.002), and also in the fluctuations of the pressure center in the lateral direction (from 1.39 to 1.18 mm/s) (p=0.004) and the anterior direction (from 1.32 to 1.52 mm/s) (p=0.001).
ConclusionCross- training has been able to create changes in the injured leg through positive neuroplasticity in the motor cortex of the brain, which not only increases muscle activity, but also improves the quality and control of movement. It is suggested for sports injury and rehabilitation specialists to positively transfer the quality of movement to the injured leg It is suggested for sports injury and rehabilitation specialists to positively transfer the quality of movement to the injured leg. These exercises can be used to prevent anterior cruciate ligament injury and also in the initial time after the injury )when the person is unable to move the injured leg( or even after months of the injury.
Keywords: Cross training, anterior cruciate ligament, Electromyography, Center of pressure fluctuations, Ground reaction force -
ObjectivesCompare, retrospectively, the medium- and long-term of return to sport rates and re-injury of the anterior cruciate ligament (ACL) in patients submitted to single -bundle (SB) compared to doublebundle (DB) technique reconstruction.MethodsAthletes operated by SB or DB ACL reconstruction, with at least five years of follow-up at a single center, were included. The following data were collected: demographic data; competitive sports practice before the injury; previous surgery; injury/surgery to the contralateral knee; return to sports and level of the return; re-injury (time of the re-injury after the first surgery; mechanism of trauma for the re-injury; necessity of operative treatment); signs and complaints related to the knee the last clinical consultation.ResultsSeventy-six athletes (27 SB and 49 DB) were included. The return to sport rate (98%) was the same for both groups, and the return to the previous level rate showed an improvement in the DB group but without statistical significance (63% vs. 79%; P = 0.173). However, other outcomes showed higher results for the DB group: lower reinjury rate throughout the follow-up period (41% vs. 18%; P = 0.034) and during the first year of follow-up (22% vs. 4%; P = 0.021), and less stiffness (0% vs. 22%, P = 0.001). While in primary reconstruction cases, there was not a higher re-injury rate using SB (P = 0.744), in the revision cases, SB was correlated with more re-injuries than DB (P = 0.002).ConclusionThe overall re-injury in the medium- and long-term and the return to practice sports at the same level as before surgery in athletes submitted to DB reconstruction were slightly better than those submitted to SB reconstruction, especially in the cases that were asecond time lesion ( revisioned knees). Level of evidence: IIKeywords: anterior cruciate ligament, Arthroscopy, Athletes, Double-bundle, knee, Sport
-
Background
Anterior cruciate ligament (ACL) reconstruction is pivotal for restoring knee stability and function in individuals with ACL injuries. While bone-patellar tendon-bone (PT), hamstring tendon (HT), and quadriceps tendon (QT) autografts are commonly employed, their comparative effectiveness remains a subject of ongoing research. This study aims to comprehensively compare the functional outcomes, knee stability, revision rates, and incidence of anterior knee pain associated with these autografts.
MethodsIn this randomized clinical trial, adult male participants undergoing primary single-bundle ACL reconstruction were randomized into three groups (PT, HT, QT) using a computer-generated sequence with allocation concealment. Blinded assessments were conducted at 2-, 6-, and 12-months post-surgery to evaluate knee function, stability, and patient satisfaction. The rehabilitation protocol was standardized across groups, including specific exercises and cryotherapy, to minimize postoperative swelling and pain.
ResultsA total of 75 participants were followed for 12 months post-surgery. While significant improvements in knee function and stability were observed across all groups, there were no statistically significant differences between the autograft types in terms of revision rates or the incidence of anterior knee pain. Detailed statistical analysis revealed effect sizes and confidence intervals, substantiating the clinical relevance of the findings.
ConclusionPT, HT, and QT autografts each provide favorable outcomes for ACL reconstruction without significant differences in efficacy up to one year postoperatively.Level of Evidence: Level 2 (Randomized Clinical Trial)
Keywords: Anterior Cruciate Ligament, Quadriceps Tendon, Hamstring Tendon, Tendon Graft, Patella Tendon Graft -
Background
Determining the exact details of complex traumatic injuries such as knee ligament rupture will be a crucial point in planning the surgical approach, which is determined through accurate imaging techniques such as magnetic resonance imaging (MRI). We aimed to evaluate the pattern of MCL rupture in patients who presented with simultaneous rupture of the anterior cruciate ligament (ACL) and medial collateral ligament (MCL).
MethodsWe evaluated knee MRI in 44 patients (25 females and 19 males; mean age 38.6±5.4 years, range 21 to 64 years) who suffered from clinically acute simultaneous ACL and MCL injuries. Meniscus status, MCL rupture patterns, and pivot bone bruise were analysed.
ResultsConcerning ACL rupture, 38.6% had a partial ACL rupture, and 61.4% had a complete rupture. The meniscus ruptured in 61.4%. The most common site of the meniscus rupture was related to the medial posterior horn (37.0%). The vertical type rupture was the most common (37%), followed by horizontal rupture (29.6%). MCL rupture was present in all patients with grade 2 of rupture revealed in 52.3%. Regarding the location of MCL ligament rupture, the highest ratio found in the femoral site (65.9%). Semimembranosus rupture was observed at 2.3%. Pivot Bone Bruise was positive in 34.1%. Medial patellofemoral ligament rupture was also revealed in 68.2%. There was a significant relationship between the grade of rupture in the MCL ligament and the presence of Pivot bone bruise (p < 0.001).
ConclusionsFemoral detachment of MCL and posterior horn of medial meniscus are the most common site of MCL injury and meniscus rupture in context of ACL rupture. Besides, our results show a relevant influence of the extent of bone bruise on the grade of MCL rupture.
Keywords: Anterior Cruciate Ligament, Bone, Medial Collateral Ligament, Magnetic Resonance Imaging, Posterior Horn, Medial Meniscus -
مقدمه و اهداف در سال های اخیر استفاده از روش های آموزش یادگیری حرکتی برای کاهش پارگی لیگامان صلیبی قدامی مورد توجه محققین قرار گرفته است و یافتن بهترین شیوه آموزشی در این زمینه اهمیت و ضرورت فراوانی پیدا کرده است. در این مطالعه تاثیر روش های آموزش خطی و غیرخطی بر متغیرهای کینماتیک در فرود بسکتبال بررسی شد و تغییرات زوایای مفصلی از پیش آزمون تا پس آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد و روش ها در این مطالعه 24 دانشجوی مبتدی در بسکتبال از دانشگاه خوارزمی به روش در دسترس انتخاب و در 2 گروه خطی و غیرخطی مهارت های بسکتبال را به مدت 2 ماه، هر هفته 2 جلسه (90 تا 115 دقیقه در هر جلسه) تمرین کردند. در روش خطی از ارائه الگو و بازخورد برای آموزش استفاده شد و در روش غیرخطی از دست کاری قیود بهره برده شد. به این صورت که عوامل محیطی و تکلیف دستکاری شد تا فرد خودش عملکرد منحصربه فرد خودش را کشف کند. متغیرهای مورداندازه گیری شامل زاویه فلکشن تنه، زاویه فلکشن هیپ، زاویه فلکشن زانو، زاویه والگوس زانو، زاویه دورسی فلکشن مچ پا، دامنه حرکتی هیپ، دامنه حرکتی زانو، دامنه حرکتی مچ پا، دامنه فلکشن هیپ و دامنه فلکشن زانو بودند.یافته ها نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد روش غیرخطی به طور معناداری تاثیر بهتری بر همه متغیرهای کینماتیکی در مقایسه با روش خطی دارد (P<0/05).نتیجه گیری نتایج این مطالعه روش غیرخطی را استراتژی موثری در محیط های بالینی می داند و بر نقش دست کاری قیود در تمرین و یادگیری تاکید می کند و این نکته را برجسته می کند که روش های غیرخطی با تمرکز بر اکتشاف و جست وجوی راه حل، برای پیشگیری از پارگی لیگامان صلیبی قدامی با تاثیر بر متغیرهای کینماتیکی موثر است.کلید واژگان: روش آموزش خطی, روش آموزش غیرخطی, متغیرهای کینماتیکی, لیگامان صلیبی قدامیBackground and Aims In recent years, the use of motor learning training methods to reduce anterior cruciate ligament (ACL) injuries has been considered by researchers, and finding the best training method in this field has become very important. In this study, we aim to compare the effects of linear and non-linear motor learning methods on kinematic variables during a landing task.Methods in this study, 24 students from Kharazmi University who were beginner basketball players, were selected by a convenience sampling method, and divided into two groups of linear pedagogy (LP) and non-linear pedagogy (NLP). They received training methods for two months, two sessions per week (each for 90-115 minutes). In the LP group, the presentation of movement patterns and feedback was used. In the NLP group, the manipulation of constraints (environmental factors and tasks) was used so that the individuals could discover their own unique performance. The measured kinematic variables were trunk flexion angle, hip flexion angle, knee flexion angle, knee valgus angle, ankle dorsiflexion angle, hip range of motion, knee range of motion, ankle range of motion, hip flexion range, and knee flexion range.Results The results of the analysis of covariance showed that the NLP had significantly better effects on all kinematic variables compared to the LP (P<0.05).Conclusion The NLP, by focusing on exploration and finding optimal solutions, is a more effective strategy to prevent ACL injury by affecting kinematic variables. This emphasizes the role of constraint manipulation in training.Keywords: Linear learning method, Nonlinear learning method, Kinematic variables, Anterior Cruciate ligament
-
مقدمه
هدف برنامه های پیشگیری از آسیب لیگامان صلیبی قدامی، اصلاح یا حذف عوامل خطرساز و درنهایت، کاهش آسیب است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات عصبی عضلانی بر حس عمقی مفاصل زانو و مچ پا در دانشجویان مرد فوتبالیست مستعد آسیب رباط صلیبی قدامی است.
مواد و روش هادر این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 24 نفر از دانشجویان مرد فوتبالیست مستعد آسیب رباط صلیبی قدامی دانشگاه خوارزمی تهران، در سال 1397 به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. دو روز پیش از شروع تمرینات عصبی عضلانی، از همه آزمودنی ها ارزیابی حس عمقی زانو و مچ پا به عمل آمد. اعضای گروه تجربی به مدت شش هفته (3 جلسه در هفته) در برنامه تمرینات عصبی عضلانی شرکت کردند. دو روز پس از پایان تمرینات، همه آزمودنی ها دوباره ارزیابی گردیدند. داده ها با آزمون های آماری شاپیروویلک، تحلیل کوواریانس و تی زوجی و با استفاده از نرم افزار SPSS vol.22 تجزیه وتحلیل شدند (P≤0.05).
یافته های پژوهش:
در این مطالعه، از میان 24 دانشجو مستعد آسیب رباط صلیبی قدامی، 12 نفر به مدت 6 هفته به اجرای تمرینات عصبی عضلانی پرداختند. نتایج نشان داد که حس عمقی زانو (P=0.013) و مچ پا (در حرکت اینورشن P=0.032 و در حرکت اورشن P=0.047) در گروه تجربی، پس از انجام تمرینات عصبی عضلانی، در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری بهبود یافته است (P≤0.05).
بحث و نتیجه گیریبا توجه به یافته های تحقیق، استفاده از تمرینات عصبی عضلانی را می توان به منظور بهبود حس عمقی مفاصل زانو، مچ پا و درنهایت، پیشگیری از آسیب رباط صلیبی قدامی توصیه کرد.
کلید واژگان: تمرینات عصبی عضلانی, حس عمقی, فوتبالیست, رباط صلیبی قدامیIntroductionThe aim of anterior cruciate ligament injury prevention programs is to correct or eliminate risk factors and ultimately reduce injury. The present study aimed to investigate the effect of neuromuscular exercises on knee and ankle joint proprioception in male soccer player students prone to anterior cruciate ligament injury.
Material & MethodsIn this quasi-experimental research, 24 male soccer players prone to anterior cruciate ligament injury at Khorazmi University of Tehran in 2018 were purposefully selected and randomly assigned to two experimental groups (n=12) and control groups (n=12). Two days before the commencement of neuromuscular training, knee and ankle proprioception assessment was performed on all subjects. The members of the experimental group participated in the neuromuscular training program for six weeks (3 sessions per week). Two days after finishing the training, all subjects were re-evaluated. Data were analyzed in SPSS software (version 22) using Shapiro-Wilk, covariance, and paired t-tests.
FindingsIn this study, among 24 students prone to anterior cruciate ligament injury, 12 cases performed neuromuscular training for six weeks. The results demonstrated that knee proprioception (P=0.013) and ankle proprioception (in inversion movement p=0.032, in eversion movement P=0.047) in the experimental group improved significantly after six weeks of neuromuscular training compared to the control group (P≤0.05).
Discussion & ConclusionAs evidenced by the obtained results, the use of neuromuscular training can be recommended to improve the proprioception of the knee and ankle joints and ultimately prevent anterior cruciate ligament injury.
Keywords: Anterior cruciate ligament, Neuromuscular training, Proprioception, Soccer player -
Introduction
In individuals with anterior cruciate ligament deficiency (ACLD), defective sensory and motor neuroplasticity occurs in the central nervous system (CNS) due to defects in sensory afferents. To successfully restore ACLD individuals to pre-injury conditions, it is necessary to modify the neuroplasticity created in the CNS by prescribing more appropriate training. For this aim, in this study, we used perturbation training differently.
Materials and MethodsThirty athletes with unilateral anterior cruciate ligament (ACL) rupture were randomly assigned to the perturbation and standard training groups. The training program of two groups was performed in three intermittent sessions per week for one month. The relative power spectrum of alpha of quantitative electroencephalography (QEEG) was measured in three tasks: (1) the single-leg jump-landing, (2) the single-leg stance with opened eyes, and (3) the single-leg stance with closed eyes.
ResultsThe perturbation training group only showed significant symmetry in the relative power spectrum of alpha between the two limbs in the single-leg jump-landing test (P=0.92, ES=0.04) in comparison pre-post test. Also, this group showed high symmetry in the alpha band in the single-leg stance test with closed eyes (P=0.53, ES=0.16).
ConclusionThe results of the present study showed that both mechanical perturbation and standard training are suitable for transporting ACLDs back to sports. It also seems that mechanical perturbation training had higher effectiveness in modifying the CNS alpha power.
Keywords: Anterior cruciate ligament, Electroencephalography, Training -
مقدمه و اهداف :
وزنهای مختلف کفش بر مکانیک راه رفتن تاثیر میگذارد. برخی از تغییرات دینامیکی یا تنظیمات ناشی از بازسازی رباط صلیبی قدامی را میتوان ازطریق تجزیهوتحلیل نیروی واکنش زمین ارزیابی کرد. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر وزن کفش ورزشی بر سینتیک راه رفتن در ورزشکاران با بازسازی رباط صلیبی قدامی بود.
مواد و روشها:
در این پژوهش 20 مرد سالم و 20 ورزشکار با بازسازی رباط صلیبی قدامی داوطلب شرکت شدند. هر شرکتکننده 3 مرتبه تکلیف راه رفتن را در هریک از موارد با وزن کفش سبک (جرم در هر کفش: 18±150 گرم)، متوسط (18±300 گرم) و سنگین (18±450 گرم) بهطور تصادفی انجام دادند. نیروهای واکنش زمین در طول راه رفتن ثبت و تحلیل شدند.
یافتهها:
نتایج مطالعه حاضر نشان داد مولفه نیروی واکنش زمین در فاز نیروی واکنش عمودی زمین برای مرحله هلدادن در طول استفاده از کفش با وزنهای مختلف (P=0/001) بهطور معناداری تغییر یافته است. همچنین مقادیر نیروی عکسالعمل زمین در فاز نیروی واکنش عمودی زمین برای مرحله هلدادن و نقطه اوج نیرو در محور عمودی مرحله هلدادن به ترتیب (P=0/023) و (P=0/014) بهطور معناداری افزایش یافته است.
نتیجهگیری:
بیومکانیک اندام تحتانی و نیروی عکسالعمل زمین بهطور قابلتوجهی در هنگام استفاده از کفشهای سبک و سنگین در فازهای تماس پاشنه پا با زمین و هلدادن در طی راه رفتن متفاوت بودند.
کلید واژگان: وزن کفش, نیروی عکس العمل زمین, رباط صلیبی قدامیBackground and Aims:
Different shoe weights affect the gait mechanics. Some dynamic changes or adjustments induced by anterior cruciate ligament (ACL) reconstruction can be assessed through the analysis of the ground reaction forces (GRFs). This study aims to determine the effect of sports shoe weight on gait kinetics in athletes with ACL reconstruction.
MethodsTwenty healthy men and 20 athletes with ACL reconstruction volunteered to participate in this study. Each participant performed three walking trials with shoes having light (weight: 150±18 g), moderate (300±18 g), and heavy (450±18 g) weights in a randomized order. The GRFs were analyzed during shod walking.
ResultsThe GRF component at vertical direction during the heel contact phase changed significantly during the use of shoes with different weights (P=0.001). In addition, the GRF at vertical direction during the push-off phase and GRF at mediolateral direction during the push-off phase increased significantly (P=0.023 and 0.014, respectively).
ConclusionThe biomechanics of lower limbs and the GRFs are significantly different when using light and heavy shoes during the heal contact and push-off phases of walking.
Keywords: Shoe weight, ground reaction force, Anterior Cruciate ligament -
هدف
ورزشکاران دارای سابقه بازسازی رباط صلیبی قدامی، پس از اتمام توانبخشی پزشکی خود نیازمند بازگشت به ورزش هستند ولی معمولا به دلیل دوری چند ماهه از ورزش و ترس از آسیب دیدگی مجدد از آن سرباز می زنند. بنابراین برای این افراد می بایست یک پروتکل تمرینی ایده آل با شدت مناسب در نظر گرفت تا بوسیله آن، از بعد روانی و جسمانی، قدرتمندانه آماده بازگشت به ورزش شوند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات تعلیقی با استفاده از TRX (Total Body Resistance Exercise) بر ترس از آسیب مجدد و معیارهای بازگشت به ورزش در ورزشکاران با سابقه بازسازی رباط صلیبی قدامی بود.
روش بررسینمونه پژوهش حاضر شامل 26 ورزشکار مرد (فوتبال و فوتسال) 18 تا 30 سال با سابقه بازسازی رباط صلیبی قدامی بود که بصورت تصادفی در دو گروه 13 نفره تجربی (سن 3/45±24/54، قد 4/27±179/15، وزن 6/67±82/31، شاخص توده بدنی 1/04±25/58) و کنترل (سن 3/79±24/62، قد 3/91±179/00، وزن 10/57±82/62، شاخص توده بدنی 2/83±25/77) قرار گرفتند. برای بررسی میزان ترس از آسیب مجدد، از پرسشنامه تمپا11 و برای ارزیابی معیارهای بازگشت به ورزش از آزمون های جهش جانبی، جهش هشت لاتین و جهش سه گانه تک پا استفاده گردید. ورزشکاران بعد از پیش آزمون به مدت 6 هفته تمرینات را انجام دادند و در انتها پس آزمون انجام گرفت. مقایسه میانگین متغیرها بین دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون آنالیز کوواریانس در سطح معناداری0/05 انجام پذیرفت.
یافته هانتایج نشان داد که 6 هفته تمرینات تعلیقی با استفاده از TRX منجر به کاهش معنی دار نمرات آزمون های ترس از آسیب مجدد تمپا11 (0/001=p)، جهش جانبی تک پا (0/001=p) و جهش هشت لاتین تک پا (0/001=p) و افزایش معنی دار نمره آزمون جهش سه گانه تک پا (0/001=p) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد.
نتیجه گیریاز جمله ویژگی های تمرینات TRX، سهولت انجام این تمرینات، هزینه مقرون به صرفه و قابلیت اجرای آن در هر زمان و مکانی می باشد. همچنین با توجه به اینکه نتایج تحقیق حاضر نشان داد که انجام تمرینات TRX می تواند سبب بهبود عملکرد ورزشکاران و کاهش میزان ترس از آسیب مجدد در آزمون های تمپا11، جهش جانبی، جهش هشت لاتین و جهش سه گانه تک پا شود، لذا به کلیه مربیان ورزشی و درمانگران پیشنهاد می شود جهت ارتقاء عملکرد و کاهش ترس ورزشکاران دارای سابقه بازسازی رباط صلیبی قدامی، از تمرینات مورد استفاده در تحقیق حاضر استفاده نمایند.
کلید واژگان: رباط صلیبی قدامی, تمرینات تعلیقی, بازگشت به ورزش, ترس از آسیب مجددPurposeAthletes with a history of anterior cruciate ligament reconstruction need to return to sports after completing their medical rehabilitation, but they usually refuse to do so due to several months of absence from sports and fear of re-injury. Therefore, for these people, an ideal training protocol with appropriate intensity should be considered, so that they can prepare to return to sports, mentally and physically. The purpose of this research is to investigate the effect of suspension exercises using TRX (total body resistance exercise) on the fear of re-injury and return to sport criteria in athletes with a history of anterior cruciate ligament reconstruction.
MethodsThe sample of the present study included 26 male athletes (football and futsal) aged 18 to 30 years with a history of anterior cruciate ligament reconstruction, who were randomly divided into two experimental groups of 13 people (Age 24.54±3.45 years, Height 179.15±4.27 cm, Weight 82.31±6.67 kg, BMI 25.58±1.04) and control (Age 24.62±3.79 years, Height 179.00±3.91 cm, Weight 82.62±10.57 kg, BMI 25.77±2.83). To check the level of fear of re-injury, the Tempa 11 questionnaire was used, and to evaluate the criteria for returning to sports, side jump, 8 jump, and single leg triple jump tests were used. After the pre-test, the athletes did exercises for 6 weeks and at the end, the post-test was performed. The comparison of the mean variables between the two groups in the pre-test and post-test was done using the analysis of covariance test at a significance level of 0.05.
ResultsThe results showed that 6 weeks of suspension training using TRX led to a significant decrease in the scores of fear of re-injury tests of Tempa 11 (p=0.001), single leg side jump (p=0.001) and single leg 8 jump (p=0.001) and there was a significant increase in the single leg triple jump test score (p=0.001) in the experimental group compared to the control group.
ConclusionAmong the features of TRX trainings are the ease of doing these exercises, affordable cost, and the ability to perform them at any time and place. Also, considering that the results of this research showed that performing TRX trainings can improve the athletes' performance and reduce the fear of re-injury in Tempa 11 tests, side jumps, 8 jumps and single leg triple jumps, so to all trainers Sports and therapists are suggested to use the exercises used in this research to improve the performance and reduce the fear of athletes with a history of anterior cruciate ligament reconstruction.
Keywords: anterior cruciate ligament, Suspension Training, return to sport, Fear of re-injury -
زمینه و هدف
رباط متقاطع قدامی زانو، مهم ترین رباط زانو است و به عنوان عامل اصلی کنترل کننده حرکت رو به جلوی زانو عمل می کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه کنترل وضعیت بدنی پویا و تعادل ایستا بین ورزشکاران مبتلا به آسیب لیگامان صلیبی قدامی و ورزشکاران سالم انجام شد.
روش بررسیپژوهش حاضر از نوع مورد-شاهدی بود. جامعه آماری را ورزشکاران با جراحی بازسازی لیگامان متقاطع قدامی و ورزشکاران سالم تشکیل دادند. نمونه آماری سی نفر از افراد داوطلب واجد شرایط (پانزده ورزشکار با جراحی بازسازی لیگامان متقاطع قدامی و پانزده ورزشکار سالم) در دامنه سنی 20تا30 سال بودند. آزمودنی ها در یک مرحله برای میزان کنترل وضعیت بدنی پویا و تعادل ایستا ارزیابی شدند. به منظور ارزیابی وضعیت بدنی پویا، آزمون وای به کار رفت. این آزمون برگرفته از آزمون تعادل ستاره است که گری در سال 1995 آن را آزمونی معتبر برای ارزیابی تعادل پویا دانست. به منظور سنجش تعادل ایستا از آزمون بس) ریمان، 1999) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل برای مقایسه بین گروهی در سطح معنا داری 0٫05 و آزمون شاپیرو-ویلک، برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها صورت گرفت.
یافته هانتایج نشان داد، بین زیرمقیاس های وای قدامی، خلفی داخلی، خلفی خارجی و ترکیبی کنترل وضعیت بدنی پویا در پای ورزشکاران با جراحی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی و ورزشکاران سالم تفاوت معناداری وجود دارد (0٫001>p)؛ اما تعداد خطاهای تعادل ایستا بین دو گروه در مرز معنا داری است (0٫050=p).
نتیجه گیرینتایج پژوهش حاضر مشخص کرد، پس از جراحی اختلال کنترل پاسچر پویا و تعادل ایستا در اندام درگیر وجود دارد؛ بنابراین برای پیشگیری از تکرار آسیب های لیگامان صلیبی قدامی ورزشکاران در آینده، شاید انجام اصول توان بخشی پیشرفته درجهت تقویت بیشتر حس عمقی موثر باشد.
کلید واژگان: لیگامان متقاطع قدامی, تعادل پویا, تعادل ایستا, ورزشکاران با جراحی بازسازی لیگامان صلیبی قدامی, ورزشکاران سالمBackground & ObjectiveControlling balance and maintaining posture is the foundation of all voluntary motor skills, complex performance, and perceptual processes. In other words, maintaining balance depends on the integrated coordination of sensory messages. Sensory receptors in muscles, joints, ligaments, and skin send information about the sense of position and movement to the central nervous system. Sensory data are processed to determine direction and movement, and finally, appropriate movement responses are delivered to maintain balance. Balance is a multi-sensory activity composed of properly functioning the bodily, vestibular, and visual sensory systems. The knee's anterior cruciate ligament is rich in mechanoreceptors and is a crucial sensorimotor component in postural control. The anterior cruciate ligament is the most important knee ligament and is the main factor controlling the forward movement of the knee. Considering the sensory role of the anterior cruciate ligament and its rich source of proprioception and position in controlling balance from the point of view of movement control, one of the important measures after the injury of the anterior cruciate ligament of the knee is the evaluation of neuromuscular function. One of the most important aspects of neuromuscular assessment is balance control. This study determines the importance of the amount and significance of pasteurization control.
MethodsThe present study was a case-control study. The study population includes athletes with unilateral anterior cruciate ligament injuries and healthy athletes living in Kermanshah City, Iran. The statistical sample consisted of 30 people with and without unilateral anterior cruciate ligament injury. They were divided into two groups: 15 in the control group and 15 in the experimental group, aged 20 to 30. According to the study's inclusion and exclusion criteria, the athletes referred to orthopedic centers, physiotherapy, and sports teams with anterior cruciate ligament injury for at least 6 months and at most 2 years were identified and selected. By choosing an athlete with anterior cruciate ligament injury, a healthy athlete matched with the injured athlete in age, height, weight, and type and level of sports experience was selected as a healthy athlete to participate in the research. A range was considered for each matching criterion to match healthy and injured athletes. The acceptable range for height was 5 cm, weight 3 kg, and age 3 years. Also, the participants were matched in terms of sports field and sports background. To match the activity level of the subjects, the Persian version of the Tegner physical activity level scale was used. It should be noted that the goal of the researchers in determining the range was to form two identical groups, and this range was chosen due to the limited number of available samples. At first, written consent was taken from them to participate in the research. The subjects were assessed for dynamic and static test control in the first step. The Y test was used for dynamic evaluation, and the Bess test was used for static analysis. To analyze the data, the independent t test was used to compare the between groups at a significant level of 0.05. The Shapiro-Wilk test was used to investigate the normal distribution of data.
ResultsThe results showed a difference between dynamic balance (p<0.001) and static (p=0.05) in athletes with anterior cruciate ligament injury and healthy counterparts in the dominant leg.
ConclusionAccording to the results of the present study, athletes who underwent anterior cruciate ligament surgery in the knee after surgery had recovered from postural control disorder in the affected limb (lack of resistance to the balancing factor). Perhaps with the benefit of advanced rehabilitation principles, it is possible to enhance the sense of proprioception further, recover your balance acceptably, and return to patterns similar to those of healthy people.
Keywords: Anterior cruciate ligament, Dynamic balance, Static balance, Athletes with reconstruction anterior cruciate ligament, Healthy athletes -
Anterior cruciate ligament (ACL) tears are a common orthopaedic injury, particularly in athletic populations. Primary ACL reconstructions (ACLR) have fairly successful outcomes; however, there is a subset of patients who experience failure or re-injury and require a technically challenging revision ACLR procedure. Knowledge of the clinically relevant ACL anatomy and biomechanics, including closely associated meniscal, ligament, and osseous structures, is fundamental for an anatomic revision ACLR. Comprehensive evaluation and diagnosis are also critical to identify the causes of primary ACLR failure and determine appropriate treatment(s). Although outcomes have improved over time, revision ACLR patients still experience sub-optimal outcomes compared to primary ACLR patients. This review will highlight the current concepts of anatomy, biomechanics, clinical evaluation, treatment, outcomes, and post-operative rehabilitation to optimize outcomes for revision ACLR procedures. Level of evidence: V
Keywords: anterior cruciate ligament, multiple stage, Revision -
Background
Following an anterior cruciate ligament (ACL) rupture, proprioceptive deficiency may be responsible for functional balance defects and joint instability. Recently, using transcranial direct current stimulation (tDCS) or biofeedback has been recommended for athletes with ACL rupture.
ObjectivesThis study aimed to evaluate the effects of tDCS and biofeedback modalities while performing contraction exercises in athlete with an ACL rupture.
MethodsThirty-three athletes with ACL rupture were randomly divided into three groups of tDCS, biofeedback, and control, with 11 people in each group. All groups underwent a ten-session training of intermittent contractions of the lower extremity muscles in a standing position at different knee angles, including 30, 45, and 90 degrees of knee flexion during four weeks. The control group received no tDCS or biofeedback modalities except the contraction exercises. All subjects were evaluated both before and at the end of interventions. The proprioception measured as rate of absolute error in the knee joint reconstruction was assessed by the digital photography technique at knee flexion angles of 30, 45, and 90 degrees. The functional balance was assessed by the star excursion balance test in eight different directions. All measurements were carried out on the injured limb.
ResultsThe results showed no significant difference among three groups regarding all variables related to the proprioception and functional balance (P > 0.05). Intra-group comparison (before and after intervention) indicated that biofeedback significantly improved both the functional balance in all directions and the proprioception of the injured knee at three knee flexion angles (P < 0.05). Moreover, tDCS significantly improved the functional balance in six directions, except anterior-lateral and posterior, and also improved the proprioception at all angles of knee flexion.
ConclusionsAlthough the results did not show a large difference among groups, both tDCS and biofeedback modalities, along with intermittent isometric exercises, may have reduced knee absolute error at the knee flexion angles of 30, 45, and 90 degrees as well as improved the functional balance. Therefore, it was recommended that these modalities should be included in rehabilitation program targeting ACL-deficient knee subjects.
Keywords: Anterior Cruciate Ligament, tDCS, Biofeedback, Proprioception, Balance, Performance
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.