جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "hemiplegia" در نشریات گروه "پزشکی"
-
Background
One of the most common movement disorders in children with cerebral palsy (CP) is upper limb function impairment. This limitation can lead to increased dependency in daily life activities and self-care. Recently, a new treatment method called transcranial direct current stimulation (tDCS) has been developed to improve hand function in neurological disorders involving upper limb impairments.
ObjectivesThis study aimed to investigate the effectiveness of the tDCS technique, combined with occupational therapy exercises, on upper limb function in children with CP.
MethodsIn this randomized clinical trial, 50 children aged 5 - 10 years with hemiplegic CP were randomly divided into two groups: An experimental group and a control group, with 25 children in each. The experimental group received 45 minutes of occupational therapy exercises along with 20 minutes of electrical stimulation via tDCS, while the control group received therapy exercises with the tDCS in off mode. The intervention lasted four weeks, with five sessions per week. Upper extremity motor function was assessed using the Fugl-Meyer test, and gross manual dexterity was evaluated with the Box and Block test. The Bruininks-Oseretsky test was employed to assess fine and gross motor skills across four motor areas: Fine manual control, manual coordination, body coordination, and strength and agility. Outcomes were measured in both groups before and after the 4-week interventions. An independent t-test or Mann-Whitney test was used for between-group comparisons.
ResultsThe study results showed that all outcomes related to upper limb function improved in both groups after the 4-week intervention. However, the group that received tDCS alongside routine occupational therapy demonstrated significantly greater improvement compared to the group that received only routine occupational therapy (P < 0.001). Moreover, no significant side effects were observed during or after the use of tDCS.
ConclusionsThe results suggest that although both therapy exercises and tDCS interventions individually enhance upper limb function in children with unilateral CP, the combined use of these two interventions led to significantly better outcomes compared to routine occupational therapy alone. This finding underscores the clinical applicability of incorporating both modalities into rehabilitation programs for children with CP. Therefore, combining occupational therapy exercises with tDCS is recommended for improved results in enhancing upper limb function in CP.
Keywords: Cerebral Palsy, Hand Function, Hemiplegia, Tdcs, Electrical Stimulation -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هشتاد و یکم شماره 11 (پیاپی 274، بهمن 1402)، صص 867 -874زمینه و هدف
اکثر کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی اختلالاتی مرتبط با اندام تحتانی مانند تعادل را تجربه می کنند که تاثیراتی بر کیفیت راه رفتن کودکان نیز می گذارد. با توجه به اهمیت تعادل، جهت مشارکت در فعالیت های روزمره زندگی، استفاده از روش های نوین توانبخشی عصبی مانند آینه درمانی جهت بهبود تعادل بسیار حایز اهمیت است. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر بخشی آینه درمانی بر تعادل کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی 12-5 سال بود.
روش بررسیاین پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که از خرداد ماه 1400 الی مرداد ماه 1401روی 20 کودک مبتلا به فلج مغزی 12-5 ساله در شهر تهران انجام شده است. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (10 کودک) و درمان (10 کودک) قرار گرفتند. گروه درمان تحت 20 جلسه درمان طی چهار هفته قرار گرفتند. هر جلسه شامل 30 دقیقه درمان روتین و 15 دقیقه آینه درمانی بود. برای گروه کنترل نیز کنار درمان روتین به جای آینه درمانی، شم تراپی انجام شد. دو گروه در ابتدا و انتهای درمان تحت ارزیابی مقیاس تعادلی کودکان و آزمون بلند شدن و رفتن زمان دار قرار گرفتند.
یافته هابررسی نتایج نشان داد پیش از درمان تعادل دو گروه تفاوت معناداری نداشتند، اما نمرات تعادل ایستا و پویا گروه درمان پس از مداخله تفاوت معناداری با گروه کنترل داشت (05/0<p).
نتیجه گیریبه نظر می رسد در کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی، آینه درمانی به عنوان یک درمان مکمل می تواند بر تعادل پویا و ایستا تاثیر مثبتی داشته باشد.
کلید واژگان: فلج مغزی, همی پلژی, اندام تحتانی, آینه درمانی, تعادل وضعیتیBackgroundMost hemiplegic children experience disorders related to lower limbs such as balance. Considering the importance of balance, in order to participate in activities of daily living, it is very important to use modern neuro-rehabilitation methods such as mirror therapy to improve balance. The purpose of the present study was to determine the effectiveness of mirror therapy on the static and dynamic balance of children with hemiplegic CP aged 5 to 12 years.
MethodsThis study was conducted as a double-blind, randomized clinical trial on 20 children with spastic hemiplegia aged between 5-12 years old, from June 2021 to August 2022 in Tehran, Iran. Participating children were randomly allocated into test (n=10) and control (n=10) groups. The children in the treatment group underwent 20 treatment sessions during four weeks. Each session consisted of 30 minutes of routine treatment and 15 minutes of mirror therapy for lower limbs. In the control group, sham therapy was performed instead of mirror therapy. The exercises performed in a seated position were: (1) active flexion of hip, knee, and ankle joints, (2) active knee extension plus ankle dorsiflexion, and (3) knee flexion (> 90°). Both groups were measured by the Pediatric Balance Scale to assess static balance and the Timed Up and Go test to assess dynamic balance at entry and the end of the study. SPSS version 26 software was used for statistical analysis.
ResultsExamining the results of the evaluations showed that before the treatment, the static and dynamic balance of the two groups did not differ significantly (p> 0/05), but the static and dynamic balance scores of the children in the treatment group after the four weeks mirror therapy period (five days per week) were statistically significant different from the control group (p<0/05).
ConclusionAccording to the present study, it seems that mirror therapy as a complementary treatment can have a positive effect on improving balance (static and dynamic) in children with hemiplegic CP.
Keywords: Cerebral Palsy, Hemiplegia, Lower Limbs, Mirror Therapy, Postural Balance -
مقدمه
اختلالات حرکتی فلج مغزی اغلب با نقص های حسی، ادراکی، شناختی، ارتباطی همراه هستند؛ بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی تمرین های حسی حرکتی بر مهارت های حرکتی دودستی کودکان همی پلژی بود.
روش کارروش تحقیق نیمه تجربی و طرح پژوهش به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه های تجربی و کنترل می باشد. جامعه آماری را کودکان همی پلژی مراجعه کننده به مراکز توان بخشی شهر کرمانشاه در سال 1402 تشکیل دادند. نمونه آماری پژوهش براساس معیارهای ورود به پژوهش 22 نفر بودند که به صورت تصادفی ساده به 2 گروه 11 نفری تقسیم شدند و در مرحله بعد براساس معیارهای خروج از پژوهش 21 نفر باقی ماندند (تمرین های حسی حرکتی 11 نفر، کنترل 10 نفر). ابزار تحقیق را پرسشنامه دموگرافیک و آزمون MABC-2 تشکیل دادند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون t وابسته و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.
نتایجنتایج نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی در تمامی متغیرها تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0>p). همچنین در متغیر دریافت توپ و پرتاب کیسه لوبیا در پس آزمون بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی دار بود (001/0≥ P).
نتیجه گیریبه نظر می رسد که در جهت ارتقا مهارت های دودستی کودکان همی پلژی می توان از تمرین های حسی حرکتی استفاده نمود.
کلید واژگان: تمرین های حسی حرکتی, مهارت های حرکتی, همی پلژیIntroductionMovement disorders of cerebral palsy are often associated with sensory, perceptual, cognitive, and communication defects; Therefore, the purpose of this research was to investigate the effectiveness of sensorimotor exercises on bimanual motor skills of hemiplegic children.
MethodsSemi-experimental research method and research design is pre-test and post-test with experimental and control groups. The statistical population consisted of hemiplegic children who referred to the rehabilitation centers of Kermanshah city in 1402. The statistical sample of the research was 22 people based on the criteria for entering the research, who were randomly divided into 2 groups of 11 people, and in the next stage, based on the criteria for exiting the research, 21 people remained (sensory-motor exercises 11 people, control 10 people). The research tools were demographic questionnaire and MABC-2 test. To analyze the data, dependent t-test and one-way analysis of variance were used.
ResultsThe results showed that there is a significant difference between the pre-test and post-test of the experimental group in all variables (p<0.001). Also, there was a significant difference between the two experimental and control groups in the variable of receiving the ball and throwing the bean bag in the post-test (P≥0.001).
ConclusionIt seems that sensorimotor exercises can be used to improve the two-handed skills of hemiplegic children.
Keywords: Sensorimotor Exercises, Motor Skills, Exercise, Hemiplegia -
Objectives
This study was done to find the effect of multichannel transcranial direct current stimulation (M-tDCS) on motor and cognitive outcomes in individuals with subacute survivors by modulating the cortex of cognitive and motor functions simultaneously.
MethodsThis is a two-group, randomized control trial conducted on 40-75-year-old stroke individuals. A total of 14 participants were recruited from outpatient clinics in Punjab, India. Random allocation of participants was done in both groups with n=7 in each group. The experimental group received M-tDCS. Paretic hand training was done using SaeboFlex and standard physiotherapy rehabilitation. Group B participants received similar treatment except for the sham M-tDCS. The primary outcome measures focused on the assessment of hand function upper extremity function and cognitive domains. Secondary outcome measures focused specifically on the assessment of hand function, including grip strength, pinch strength, and dexterity functions along with the assessment of quality of life assessment and adverse effects associated with the application of transcranial direct current stimulation (tDCS). Statistical analysis was done after four weeks using SPSS software, version 22 by a statistician. One-way ANOVA and independent t-test were used to compute within-group and between-group results at 95% CI and P<0.05.
ResultsComparison of the changes in scores between the experimental and control groups revealed significant findings for the nine-hole peg test and grip strength whereas non-significant findings for the rest of the outcome measures (P>0.05).
DiscussionThere was a significant improvement in grip strength between the two groups,but no improvement was observed in the individuation of digits in either group. The mean scores of all the out- come measures changed, indicating clinical improvement in the proximal joints.
Keywords: Stroke, Rehabilitation, Transcranial Direct Currentstimulation, Hemiplegia, Non-Invasive Brainstimulation -
Objective
This study investigates the impact of modified constraint-induced movement therapy (m-CIMT), accompanied by occupation-based and activity analysis, on the participation of children with hemiplegia.
Materials & MethodsTwenty-three participants were randomly assigned to the intervention and control groups. The intervention group received occupation-based m-CIMT (m-CIMT along with occupation-based and activity analysis), while the control group received m-CIMT without occupation-based and activity analysis. The intervention was conducted one hour per day, three days a week, for four weeks.
ResultsThe primary outcomes revealed no significant differences between groups in promoting the participation of children with hemiplegia in the activities of daily living (ADL). However, scores were higher in the intervention group with a medium to large effect size (Canadian occupational performance measure: F(1,19)=2.14, P=0.160, η2 P=0.101, Canadian occupational performance measure-satisfaction: F(1,19)=1.53, P=0.231, η2 P=0.075, Goal attainment scaling: F(1,19)=5.55, P=0.029, η2 P=0.226). This effect remained during the follow-up period. The secondary outcomes indicated no significant differences between groups in improving the manual ability of the children. However, scores were higher in the intervention group with a medium to large effect size (ABILHAND-Kids: F(1,19)=0.64, P=0.434, η2 P=0.033, pediatric motor activity log- how long: F(1,19)=3.53, P=0.076, η2 P=0.157, pediatric motor activity log- how well: F(1,19)=2.59, P=0.124, η2 P=0.120). This effect was sustainable during the follow-up period.
Conclusionm-CIMT accompanied by occupation-based and activity analysis and the client-centered paradigm substantially enhances the manual ability of children with hemiplegia and their participation in the ADL.
Keywords: Occupation, Cerebral palsy, m-CIMT, Upper extremity, Hemiplegia, Parent empowerment -
زمینه و هدف
کارکرد حرکتی و فعالیت های روزانه کودکان همی پلژی دارای نقص می باشد؛ بنابراین هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی یک برنامه تمرینی منتخب و توانبحشی و برنامه تمرینی منتخب همراه با توانبخشی بر تبحر حرکتی دست غیرسالم کودکان همی پلژی بود.
مواد و روش ها:
روش تحقیق نیمه تجربی می باشد. جامعه آماری را کودکان همی پلژی مراجعه کننده به مراکز توانبخشی توانیاب، زانکو و کیمیا در شهر کرمانشاه تشکیل دادند. نمونه آماری پژوهش براساس معیارهای ورود به پژوهش 30 نفر بودند که به صورت تصادفی ساده به 3 گروه 10 نفری تقسیم شدند و در مرحله بعد براساس معیارهای خروج از پژوهش 24 نفر باقی ماندند. ابزار تحقیق را پرسشنامه دموگرافیک و آزمون MABC-2 تشکیل دادند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون t وابسته و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.
یافته ها:
نتایج نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون هر دو گروه تجربی در تمامی متغیرها تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0> P). در متغیر میخ و تخته بین گروه توانبحشی با گروه منتخب همراه با توانبحشی تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0≥ P). ولی بین دیگر گروه ها تفاوت معنی دار نبود (001/0≤ P). در متغیر نخ کردن صفحه بین گروه توانبحشی با گروه منتخب همراه با توانبحشی تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0≥ P). ولی بین دیگر گروه ها تفاوت معنی دار نبود (001/0≤ P). در متغیر رسم ماز بین گروه توانبحشی با گروه منتخب همراه با توانبحشی تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0≥ P). ولی بین گروه منتخب با توانبخشی تفاوت معنی دار نبود (001/0≤ P).
نتیجه گیری:
می توان نتیجه گرفت که گروه منتخب همراه با توانبحشی نسبت به گروه های دیگر اثربخشی بهتری در متغیرهای کیسه لوبیا، میخ و تخته، نخ کردن صفحه و رسم ماز دارد.
کلید واژگان: تبحر حرکتی, تمرین, توانبخشی, کودکان, همی پلژیAim and BackgroundMovement function and daily activities of hemiplegic children are defective; therefore, the aim of this study was to compare the effectiveness of a selected exercise program and rehabilitation and a selected exercise program with rehabilitation on the motor skills of unhealthy hands of hemiplegic children.
Methods and Materials:
The research method is quasi-experimental. The statistical population consisted of hemiplegic children referring to Tavaniab, Zanko and Kimia rehabilitation centers in Kermanshah. The statistical sample of the study was 30 people based on the inclusion criteria who were randomly divided into 3 groups of 10 people and in the next stage 24 people remained based on the exclusion criteria. The research instrument was a demographic questionnaire and MABC-2 test. Dependent t-test and one-way analysis of variance were used to analyze the data.
FindingsThe results showed that there was a significant difference between pre-test and post-test of both experimental groups in all variables (p <0.001). There was a significant difference in the nail and board variable between the rehabilitation group and the selected group with rehabilitation (P ≤ 0.001). But there was no significant difference between the other groups (P ≥ 0.001). There is a significant difference in the page threading variable between the rehabilitation group and the selected group with rehabilitation (P ≤ 0.001). But there was no significant difference between the other groups (P ≥ 0.001). There is a significant difference in the maze drawing variable between the rehabilitation group and the selected group with rehabilitation (P ≤ 0.001). But there was no significant difference between the selected group and rehabilitation (P ≥ 0.001).
ConclusionsIt can be concluded that the selected group with rehabilitation has a better effect on the variables of beanbag, nail and board, threading and drawing maze than other groups.
Keywords: Motor skills, Exercise, Rehabilitation, Children, Hemiplegia -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و پنجم شماره 3 (پیاپی 183، امرداد و شهریور 1401)، صص 969 -980مقدمه
کودکان همی پلژی چندین نقص نورولوژیکی دارند که در کارکرد حرکتی و فعالیت های روزانه دخالت دارند؛ بنابراین هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی یک برنامه تمرینی منتخب و توانبحشی و برنامه تمرینی منتخب همراه با توانبخشی بر تبحر حرکتی دست سالم کودکان همی پلژی بود.
روش کار:
روش تحقیق نیمه تجربی و طرح پژوهش به صورت پیش آزمون پس آزمون با گروه های تجربی و کنترل می باشد. جامعه آماری را کودکان همی پلژی مراجعه کننده به مراکز توانبخشی توانیاب، زانکو و کیمیا در شهر کرمانشاه تشکیل دادند. نمونه آماری پژوهش براساس معیارهای ورود به پژوهش 30 نفر بودند که به صورت تصادفی ساده به 3 گروه 10 نفری تقسیم شدند و در مرحله بعد براساس معیارهای خروج از پژوهش 24 نفر باقی ماندند (تمرینات منتخب 9 نفر، تمرینات منتخب همراه با توانبخشی 8 نفر و تمرینات توانبخشی 7 نفر). ابزار تحقیق را پرسشنامه دموگرافیک و آزمون MABC-2 تشکیل دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t وابسته و تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد.
نتایجنتایج نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون هر دو گروه تجربی در تمامی متغیرها تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0>p). همچنین در متغیر دریافت توپ بین هیچکدام از گروه ها تفاوت معنی دار نبود (001/0≤ P). ولی در متغیر پرتاب کیسه لوبیا بین گروه توانبخشی با گروه منتخب همراه با توانبحشی تفاوت معنی دار بود (001/0≥ P).
نتیجه گیری:
به نظر می رسد که گروه منتخب همراه با توانبحشی نسبت به گروه های دیگر اثربخشی بهتری در متغیر پرتاب کیسه لوبیا دارد.
کلید واژگان: تبحر حرکتی, تمرین, توانبخشی, کودکان, همی پلژیIntroductionHemiplegic children have several neurological defects that are involved in motor function and daily activities; Therefore, the aim of this study was to compare the effectiveness of a selected exercise program and rehabilitation and a selected exercise program with rehabilitation on healthy hand motor skills of hemiplegic children.
MethodsThe research method is quasi-experimental and the research design is pre-test post-test with experimental and control groups. The statistical population consisted of hemiplegic children referring to Tavaniab, Zanko and Kimia rehabilitation centers in Kermanshah. The statistical sample of the study was 30 people based on the inclusion criteria who were randomly divided into 3 groups of 10 people and in the next stage 24 people remained based on the exclusion criteria (selected exercises 9 people, selected exercises with rehabilitation 8 people and exercises Rehabilitation 7 people). The research instrument was a demographic questionnaire and MABC-2 test. Dependent t-test and one-way analysis of variance were used to analyze the data.
ResultsThe results showed that there was a significant difference between pre-test and post-test of both experimental groups in all variables (p ≤0.001). Also, there was no significant difference in the ball receiving variable between any of the groups (P ≥ 0.001). However, there was a significant difference in the bean bag throwing variable between the rehabilitation group and the selected group with rehabilitation (P ≤ 0.001).
ConclusionIt seems that the selected group with rehabilitation has a better effect on bean bag throwing variable than other groups.
Keywords: Motor Skills, Exercise, Rehabilitation, Children, Hemiplegia -
Background
Upper limb function can be correlated with the self-assessment of children with hemiplegic cerebral palsy.
ObjectivesThis study aimed to determine the correlation between fine motor skills and occupational self-assessment in children with hemiplegic cerebral palsy.
MethodsFifty patients aged 8 - 13 with hemiplegic cerebral palsy, who had 1 of 3 levels (I to III) of hand skills based on the manual ability classification system (MACS), were selected. The Bruininks-Oseretsky Test of Motor Proficiency (BOTMP) Questionnaire for the motor skills and Child Occupational Self-Assessment (COSA) Questionnaire were given to participants. The Spearman correlation coefficient at a significance level of 0.05 was used to determine the relationship between the variables.
ResultsThe mean and SD of occupational self-assessment and its subscales (i.e., occupational value and competence) at different levels of hand dysfunction (I - III) were 115.68 ± 14.04, 54.70 ± 8.83, and 60.98 ± 5.69, respectively. The mean and SD of fine motor skills and its subscales (i.e., visual-motor control, response speed, and upper-limb speed) and dexterity at different levels of hand dysfunction were 70.44 ± 14.76, 4.04 ± 2.44, 33.70 ± 6.19, and 32.70 ± 7.07, respectively. The spearman correlation showed a significant relationship between fine motor skills of hand and its subscales with occupational self-assessment and its subscales (P < 0.05).
ConclusionsThe findings showed that to improve occupational self-assessment of cerebral palsy children, special attention should be paid to progress the function of the upper extremity through occupational therapy interventions. It can lead to improved quality of life, strong sense of self-efficacy, and greater independence.
Keywords: Hemiplegia, Cerebral Palsy, Occupational Self-Assessment, Hand Function, Fine Motor Skills -
مقدمه
مراقبت از بیماران مبتلا به همی پلژی بر ابعاد مختلف سلامتی مراقبان خانوادگی تاثیر دارد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش مراقبت از بیمار مبتلا به سکته ی مغزی همی پلژی بر میزان استرس، اضطراب و افسردگی مراقبان خانوادگی انجام شده است.
مواد و روش هاپژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی بود که در سال 1398 انجام شده است. نمونه های این پژوهش شامل زنان مراقبت کننده از بیماران شان که مبتلا به همی پلژی و مرخص شده از بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان کوهدشت بودند که در دو گروه آزمون و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. گروه آزمون تحت برنامه طراحی شده آموزشی (4 جلسه بحث گروهی و 3 جلسه بازدید از منزل) قرار گرفتند. استرس، اضطراب و افسردگی زنان مراقب هر دو گروه با استفاده از ابزار DASS21 قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد و داده ها با آزمون های دقیق فیشر، کای دو، ویلکاکسون، من ویتنی و با نرم افزار spss نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته هانتایج پژوهش نشان داد که میزان استرس، اضطراب و افسردگی مراقبان، یک ماه بعد از مداخله در گروه آزمون به طور معناداری کمتر از گروه کنترل نشان داده شد.
نتیجه گیریبا توجه به یافته های پژوهش حاضر که نشان دهنده تاثیر برنامه آموزشی طراحی شده مراقبت از بیماران سکته مغزی همی پلژی در کاهش میزان استرس، اضطراب و افسردگی مراقبان خانوادگی (زنان) بوده است، پیشنهاد می گردد جهت ارتقاء سلامت زنان مراقبت کننده توجه ویژه ای به نقش و جایگاه آنان جهت مشارکت در فرآیند مداخلات درمانی و بالینی و حمایت از بیمار صورت گیرد.
کلید واژگان: مراقبان خانوادگی, همی پلژی, استرس, اضطراب و افسردگیPayesh, Volume:19 Issue: 4, 2020, PP 405 -414Objective (s)Caring a patient with hemiplegia could affects different aspects of family caregivers’ health. This study aimed to determine the effect of a patient care education on stressors, anxiety and depression in family caregivers of patients with hemiplegia stroke.
MethodsThis was a quasi-experimental study carried out in 2019. The samples were women caring for their patients with hemiplegia discharged from a teaching hospital in Koohdasht, Iran. The experimental group received 4 sessions of group discussion and 3 home visits in the designed educational program. Stress, anxiety and depression of caring women in both groups were measured using the DASS21 before and after the intervention. Data were analyzed using Fisherchr('39')s exact test, Chi-square, Wilcoxon, Mann-Whitney U test.
ResultsThe results showed that stress, anxiety and depression of caregivers were significantly decreased in the experimental group one month after intervention as compared to the control group (P <0.05).
ConclusionThe findings showed that the training program for caregivers of hemiplegic stroke patients could reduce the stress, anxiety and depression.
Keywords: family caregivers, hemiplegia, anxiety, depression, stress -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و هفتم شماره 4 (پیاپی 220، تیر 1398)، صص 234 -239زمینه و هدفاسپاستیسیته اختلال حرکتی به دنبال سکته مغزی می باشدکه افزون بر تاثیرمنفی بر روی کیفیت زندگی بیمار، بار اقتصادی عمده ای بر جامعه وارد می کند. به تازگی شاک ویو درمانی به عنوان روشی امن و موثر در درمان اسپاستیسیتی مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر اعمال شاک ویو بر روی عضلات سه سر ساقی و چهار سر رانی در بیماران سکته مغزی بود.روش بررسیاین مطالعه به صورت نیمه تجربی بر روی 15 بیمار مبتلا به سکته مغزی در فاصله زمانی شهریور 1395 تا تیرماه 1396 در شهر تهران با تایید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و براساس معیارهای ورود انجام شد. درمان شامل یک جلسه شاک ویو پلاسبو و 3 جلسه شاک یو فعال بود. اسپاستیسیتی عضلات سه سر ساقی و چهار سر رانی توسط مقیاس آشورث (Ashworth scale) و دامنه حرکتی پاسیو مفاصل زانو و مچ توسط گونیامتر (Enraf-Nonius Corp., Delft, Netherlands) اندازه گیری شد. بیماران پیش و پس از شاک ویو پلاسبو، پس از سه جلسه شاک ویو فعال و چهار هفته پس از پایان درمان ارزیابی شدند.یافته هاتغییری در مقیاس آشورث و دامنه حرکتی پس از شاک ویو پلاسبو مشاهده نشد. شاک ویو فعال به طور معناداری سبب بهبود دامنه حرکتی مفاصل مچ پا و زانو و کاهش اسپاستیسیته عضلات سه سر ساقی و چهار سر رانی شد که این تغییر تا چهار هفته پس از درمان در مفصل مچ پا پایدار بود. دامنه حرکتی زانو چهار هفته پس از درمان کاهش معناداری نسبت به جلسه آخر درمان نداشت.نتیجه گیریشاک ویو درمانی سبب کاهش میزان اسپاستیسیتی و بهبود دامنه حرکتی گردید که این اثر در مفصل مچ پا تا چهار هفته پایدار اما در دامنه حرکتی زانو ناپایدار بود.کلید واژگان: فلج نیمه بدن, اسپاستیسیته عضلانی, پژوهش های نیمه تجربی, شاک ویو درمانیBackgroundSpasticity is a common motor impairment in patients with stroke that not only has a negative impact on the patient’s quality of life but also has high economic burdens for society. Recently the application of shock wave therapy has attracted considerable attention as a safe and effective method in treatment of spasticity. The objective of the present study was to investigate the effect of application shock wave on spasticity of quadriceps femoris and triceps surae muscles in patients with stroke.MethodsThis was a quasi-experimental study on 15 stroke patients which were selected according to inclusion criteria between September 2016 and May 2017. This study was approved by the Ethics Committee of Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Iran. The intervention included one session placebo shock wave and three sessions of true shock wave. Level of the spasticity was measured at quadriceps and gastrocnemius muscles by Ashworth scale (AS) and passive range of motion (PROM) of the knee and ankle joints was recorded by a manual goniometer (Enraf-Nonius Corp., Delft, Netherlands). Participants were assessed at baseline, after the placebo shock wave, after the final session of active shock wave and 4 weeks after the last treatment.ResultsPlacebo shock wave had not significant effect on grade of AS of spastic muscles as well as PROM of knee and ankle joints. True shock wave induced a statistically significant reduction in AS of triceps surae and quadriceps femoris muscles and improvement of PROM of knee and ankle joints. The reduction in AS of triceps surae and improvement of ROM ankle joint continued 4 weeks after the last treatment. However, after 4 weeks, there was a significant reduction in the PROM of knee joint compared to the last session.ConclusionThree sessions shock wave therapy can reduce the tone of triceps surae and quadriceps muscles and improved the passive range of motion in the knee and ankle joints for up to 4 weeks, but these effects were not stable on the PROM knee joint.Keywords: hemiplegia, muscle spasticity, quasi-experimental study, shock wave therapy
-
IntroductionFrequent and regular exercises in the first six months of stroke may cause return of a significant portion of sensory and motor function of patients. This study aimed to examine the effects of passive range of motion exercise in the acute phase after stroke on motor function of the patients.MethodsA randomized controlled trial study was conducted. The patients with first ischemic stroke were randomly allocated to either experimental (n=33) or control (n=19) group. Passive range of motion exercises was performed in the experimental group during the first 48 hours of admission as 6 to 8 times of 30 minute exercise. Before intervention, and one and three months after intervention, motor function were measured by muscle strength grading scale (Oxford scale) and compared. SPSS version 13.0 for Windows was used for statistical analysis. Frequency distribution was used to describe the data. For comparisons, paired t-test, independent t-test was used, and repeated measures test was used.ResultsIn acute phase, the intervention in the experimental group led to significant improvement of motor function between the first and third month in both the upper and lower extremities. In control group, improvement was observed only in the muscle strength of upper extremity in the first and third month compared to pre-intervention measurement. The greatest improvement was observed in the interval from base to one month in the upper extremity, and base to the first month and the first to the third month in the lower extremity.ConclusionIt is recommended to use early passive range of motion exercise as part of care for people with stroke during the acute phase of the disease.Keywords: Stroke, Range of motion, articular, Hemiplegia, Motor activity
-
Background and Objectives
Equinovarus deformity and knee hyperextension are the most common problems in stroke patients. Ankle foot orthosis (AFO) is commonly prescribed to improve these disorders in these patients, as well as gait parameters that are approved. The aim of this study is to investigate the effect of ankle alignment and rigid AFO footplate length on spatiotemporal parameters and knee joint angle in hemiplegic post-stroke patients.
Materials and MethodsThis quasi-experimental study was performed on 6 hemiplegic post-stroke patients using three rigid AFO modes, including neutral ankle angle with full-length foot-plate -conventionally aligned AFO (CAFO), neutral ankle angle with ¾ length foot plate (¾AFO), and 50dorsi-flexion ankle angle with full-length foot-plate (50DF AFO) to investigate the effect of the alignment and foot plate length on spatiotemporal parameters and knee joint angle. The 3D motion analysis system with a Vicon Camera was used to collect the spatiotemporal parameters data.
ResultsThe mean walking speed of patients after using 50DF AFO was significantly higher compared to CAFO (P=0.036). The mean stride length, cadence and maximum knee extension angle in the stance phase during single limb support was not significantly different in the three different test modes of ¾AFO, CAFO, 50DF AFO (P > 0.05).
ConclusionThe DF AFO with 50ankle angle increases the walking speed and also controls knee hypertension in the terminal stance phase, which can be due to the progression of tibia in the mid to late stance phase and the alteration of ground reaction force vector.
Keywords: Stroke, Hemiplegia, AFO, Alignment, Walking Speeds, Knee Kinematics, Footplate Length -
Background
Ankle foot orthoses (AFOs) are frequently prescribed to improve gait deviation and normalize walking pattern in patients with drop foot hemiplegia disorder. This study was to review the efficacy of different techniques of AFO construction and biomechanics parameters of AFOs. Furthermore, this study aimed to provide a guideline for researchers in detail and help them choose a sufficient measurement instrument.
MethodsInformation sources included MEDLINE, CINAHL, Scopus, PubMed, and the Full Cochrane Library up to December 25, 2015. The inclusion criteria include: (1) type and method of controlled clinical trial studies; (2) age of hemiplegia groups (3); AFOs as an intervention; and (4) kinetic and kinematic parameters, and energy expenditure as an intervention of gait performance.
ResultsConsidering eligibility criteria such as study design, setting, time frame and Language 9 papers with Pedro scores of 5 to 8 for methodological quality were included in the review.
ConclusionThe findings of this review can help to develop guidelines for the best AFO reporting as an intervention and to prevent vagueness of results in the different types of AFOs.
Keywords: Adolescent, Hemiplegia, Child, Gait, Orthoses, Brace, Systematic review -
مقدمه و اهداف
حرکت درمانی با محدودیت اجباری یکی از روش های موثر در بهبود عملکرد حرکتی اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک است که انواع مختلفی دارد. هدف مطالعه مروری ادغام یافته حاضر، بررسی تاثیر محدودیت درمانی در کودکان با فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک و ایجاد یک دستورالعمل مشخص برای استفاده ی این روش در این کودکان بود.
مواد و روش هادر مطالعه ی ترکیبی و دو مرحله ای حاضر، ابتدا در یک بررسی ادغام یافته سیستماتیک کلیه مقالات فارسی و انگلیسی بین سال های 2000 تا 2015 درباره ی حرکت درمانی با محدودیت اجباری در کودکان فلج مغزی همی پلژی اسپاستیک با کلیدواژه های فلج مغزی، همی پلژی، حرکت درمانی با محدودیت اجباری، توانبخشی و کاردرمانی استخراج و نتایج آن ثبت گردید. سپس در مرحله ی کیفی نتایج استخراج شده، در پانل خبرگان 5 نفره از کاردرمانگران حرفه ای در حوز ه ی فلج مغزی، مطرح و مورد بررسی قرار گرفت.
یافته هادر بررسی انجام شده 36 مقاله مرتبط با محدودیت درمانی در فلج مغزی و عملکرد اندام فوقانی یافت شد. ابتدا با بررسی خلاصه ی مقالات، تنها 14 مقاله که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، انتخاب شدند. سپس متن کامل مقالات مرتبط با مداخلات در بهبود عملکرد دست بیماران فلج مغزی مورد بررسی قرار گرفت.
نتیجه گیریدر بررسی های انجام شده تاثیر مثبت حرکت درمانی با محدودیت اجباری در بهبود عملکرد حرکتی کودکان فلج مغزی اثبات شده بود، ولی نتایج به شکل یک دستورالعمل مشخص نبوده؛ لذا با توجه به نظر خبرگان و متخصصین یک دستورالعمل مشخص برای این درمان تدوین شد. همچنین تاثیر این درمان با اسلینگ یا اسپیلنت به مدت 14 روز، روزی 6 ساعت همراه با مداخلات کاردرمانی و فیزیوتراپی بیشتر بود.
کلید واژگان: فلج مغزی, همی پلژی, محدودیت درمانی, اندام فوقانی, کاردرمانی, توانبخشیBackground and AimsConstraint Induced Movement Therapy (CIMT) is one of the effective methods in improving motor function of upper extremity in children with spastic hemiplegic cerebral palsy, which has various types. The objective of the present integrated review was to investigate the effect of CIMT in children with spastic hemiplegic cerebral palsy and to create specific instruction for using this method for these children.
Materials and MethodsIn the present combined and two-stage study, first, in an integrated review, all articles in Persian and English languages between 2000 and 2015 on children with spastic hemiplegic cerebral palsy were extracted using the following keywords: cerebral palsy, hemiplegia, Constraint Induced Movement Therapy, rehabilitation, and occupational therapy. Then, in the qualitative stage, the results were examined in the five-member expert panel of professional occupational therapists in the area of cerebral palsy.
ResultsIn the conducted investigation, 36 articles were found related on cerebral palsy and upper extremity function. First, by examining the summary of articles, only 14 articles that met the inclusion criteria were selected. Then, full texts of articles related to interventions CIMT to improve hand function of patients with cerebral palsy were examined.
ConclusionIn the investigations conducted, the positive impact of CIMT in improving the motor function of children with cerebral palsy had been proven, but the results were not provided as an instruction. Therefore, with regard to the view of experts and specialists, a specific instruction for this treatment was developed. In addition, the impact of this treatment with a sling or splint for 14 days, 6 hours a day along with occupational therapy, and physiotherapy was more.
Keywords: Cerebral palsy, Hemiplegia, Constraint Induced Movement Therapy, Upper limb, Occupational therapy, Rehabilitation -
ObjectiveConstraint Induced Movement Therapy (CIMT) is an intervention method that can enhance cerebral palsy childrens hand function. Cerebral palsy (CP) is a pervasive and common disorder which affects many aspects of a child life. Hemiplegic cerebral palsy affects one side of a childs hand and has great effect on childs independence. The aim of this study is to investigate the CIMTs studies which have conducted in Iran. And indicate that Does CIMTs effectiveness related to its duration and childs age? Does CIMT have any effect of muscle tone and protective extension?
Material &MethodsThis study is a systematic review study. For doing this study the Electronic databases such as Medlin PubMed, CINAHL Iranian and foreigner famous journals in the fields of pediatrics such as Iranian Journal of Pediatrics (IJP), Iranian Rehabilitation Journal (IRJ) and Google scholar and some specific key words such as CP, CIMT, and occupational therapy had been used.ResultsBased on the research and key words the 43 articles were found that, from those 43 articles because of lack of relevancy and other issues the 28 articles had been removed. And from obtained 25 articles, 10 of them omitted based on duplication and studys exclusion criteria, so finally 15 articles included to this study.ConclusionThis study showed that CIMT is effective compared to no intervention but there are some inconsistencies regarding some parts of CIMT effectiveness such as CIMT effectiveness on muscle tone and protective extension.Keywords: Constraint induced movement therapy, cerebral palsy, hemiplegia, rehabilitation -
مقدمهانتقال یادگیری، از مباحث مهم در زمینه یادگیری و یکی از اصول آموزشی و توان بخشی در برخی بیماری ها با بیشترین کاربرد در جهان می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر ترتیبی تمرینات ذهنی و بدنی بر انتقال دوسویه فوری و تاخیری در یک تکلیف پرتابی در زنان مبتلا به فلج یک طرفه بود.مواد و روش هااین مطالعه بر روی 30 نفر از مبتلایان به فلج یک طرفه (ناشی از فلج مغزی) نوع یک و مونث با دامنه سنی 12 تا 18 سال انجام شد. در این تحقیق، آزمودنی ها به تمرین تکلیف مورد نظر بر روی عضو سالم و آسیب دیده به دو صورت تمرین با تقدم ذهنی و یا بدنی پرداختند و تاثیر تمرینات بر روی عضو آسیب دیده مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های One way ANOVA، تعقیبی Tukey و Independent t تجزیه و تحلیل گردید. همه نتایج در سطح معنی داری 05/0 = α محاسبه شد.یافته هاتفاوت معنی داری بین دو گروه تمرینی با تقدم ذهنی و بدنی در آزمون انتقال دوسویه فوری مشاهده نشد (490/0 = P)، اما عملکرد گروه تمرین با تقدم بدنی در آزمون های انتقال جانبی تاخیری کوتاه و بلند مدت، به طور معنی داری بهتر از گروه تمرین با تقدم ذهنی بود (به ترتیب 036/0 = P و 001/0 = P).نتیجهگیریبا توجه به نتایج به دست آمده، می توان بیان کرد که با در نظر گرفتن محدودیت حرکت در بیماران مبتلا به فلج یک طرفه، استفاده از تکنیک انتقال دوسویه شاید بتواند در توان بخشی و افزایش ابعاد حرکتی این افراد موثر باشد. همچنین، به منظور افزایش یادگیری و اثربخشی بیشتر تمرینات، استفاده از تمرینات ترکیبی (بدنی و ذهنی) با تقدم تمرینات بدنی برای این افراد پیشنهاد می شود.کلید واژگان: انتقال یادگیری, فلج یک طرفه, تمرین با تقدم بدنی, تمرین با تقدم ذهنیIntroductionTransfer of learning is one of the most important instructional and rehabilitating techniques used widely in the treatment of some diseases around the world. The present study aimed to examine the effect of sequencing two types of practice, i.e. imagery and physical, on the immediate and delayed bilateral transfer of a throwing task by women with hemiplegia.Materials and MethodsThis study was carried out with 30 women with hemiplegia (mild disease) and with an age range of 12 to 18 years. In this project, the participants practiced the intended task with both their healthy and damaged limbs, following two possible sequences of imagery or physical practice coming first. The effect of these practice protocols on the performance of the damaged limb was studied. In order to analyze the data, one-way ANOVA, Tukey post-hoc, and independent samples t tests were utilized. All significance levels were set at less than 0.05.ResultsThe results of the immediate bilateral transfer test did not show any significant difference between the two groups with two different practice sequences (imagery or physical first) (P = 0.490). However, in the short-term and long-term delayed bilateral tests, the group with the precedence of physical practice had a significantly better performance than the group with the imagery practice precedence (P = 0.036 and P = 0.001, respectively).ConclusionBased on the results of this study, it can be stated that patients with hemiplegia, due to their movement limitations, may benefit from a bilateral transfer technique to increase aspects of their mobility. In addition, in order to develop leaning, and increase the efficacy of the practices, the use of combined practices (physical and imagery) with the precedence of physical practice is suggested for these patients.Keywords: Transfer of learning, Hemiplegia, Physical exercise, Imagery exercise
-
مقدمه و اهدافبا توجه به اینکه کودکان فلج مغزی همی پلژی از دست مبتلا کمتر استفاده می کنند، بهبود عملکر دست در درمان بسیار قابل توجه است. هدف از این مطالعه بررسی اثر بازی های دودستی ایکس باکس-کینکت بر بهبود عملکرد دست مبتلا در کودکان همی پلژی 4 تا 14 ساله مراکز شهر تهران بود.مواد و روش هادراین کارآزمایی بالینی 34 نفر بطور تصادفی به دو گروه مداخله و درمان تقسیم شدند. از همه نمونه ها تست QUEST گرفته شد.هر دو گروه مداخله و کنترل درمان های معمول کاردرمانی را به صورت مشابه دریافت کردند. کودکان در گروه مداخله هفته ای دو جلسه نیم ساعته و به مدت هشت هفته بازی های دودستی ایکس باکس-کینکت را دریافت کردند. سپس از نمونه های هر دو گروه تست QUEST گرفته شد.یافته هانتایج تحلیل کوواریانس نشان دهنده تفاوت معنادار بین نمره پس آزمون در گروه های کنترل و مداخله بود (001/0Pvalue=).نتیجه گیریبا توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که در کودکان همی پلژی بازی های کامپیوتری نظیر ایکس باکس-کینکت می تواند تاثیر قابل توجهی در بهبودی عملکرد اندام فوقانی آنها داشته باشد.کلید واژگان: همی پلژی, بازی های مجازی, عملکرد اندام فوقانیBackground And AimsThe hemiplegic children use the affected hand less, so improvement of the affected hand function is considered by treatment programs. The aim of this study was to investigate the effect of Xbox- kinect bimanual games on using the affected hand in hemiplegic children aged 4 to 14 those referred to rehabilitation centers of Tehran.Materials And MethodsIn this current randomized clinical trial, 34 children with hemiplegic cerebral palsy randomly divided into control and intervention groups. The upper limb performance was evaluated by using QUEST test. Both groups received the occupational therapy in a similar way In addition, children in the intervention group played Xbox- kinect bimanual games half an hour twice a week for eight weeks. Then the upper limb performance was evaluated again.ResultsThe results of ANCOVA indicated a significant difference between control and treatment groups (PConclusionThe results indicated that participation of hemiplegic children in virtual games, such as xbox kinect games, has significant effects on upper limb function improvement in children with hemiplegic cereberal palsy.Keywords: hemiplegia, virtual reality games, upper limb function
-
زمینه و هدفآمار جهانی دلالت بر افزایش جمعیت مبتلایان به سکته مغزی در سراسر جهان دارد. اختلال عروق مغزی سومین علت مرگ در ایالت متحده آمریکا است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ماساژ ضربه ای سطحی پشتی بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به همی پلژی ناشی از سکته مغزی می باشد.مواد و روش هامطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده یک سوکور بوده که در بیمارستان پیامبر اعظم و مرکز توانبخشی توان و مرکز نگهداری سالمندان شهرستان گنبد کاووس در سال 1396 انجام شد. حجم نمونه 42 نفر که 21 نفر به ترتیب در گروه مداخله و کنترل قرار داشتند. نمونه گیری در دوره 6 ماهه به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد و نتیجه با استفاده از پرسشنامه 8 بعدی سنجش کیفیت زندگی بررسی شد. داده ها با آماری توصیفی و بکارگیری آزمون های آماری تی مستقل و کای دو بررسی شد.یافته هامیانگین نمرات در گروه مداخله در ابعاد عملکرد جسمی و اجتماعی و سلامت عمومی پیشرفت چشمگیری داشتند. به عنوان نمونه در بعد عملکرد جسمانی در گروه مداخله به ترتیب میانگین و انحراف معیار نمره قبل و بعد از مداخله 90/22±24/40 و 79/18±45/69 که تغییر نمره واضح بود ((P<0/001 و در گروه کنترل 87/14±48/42 و 75/19±84/43 بود که تغییر نمره و پیشرفت عملکرد جسمی از نظر آماری معنادار نبود (412/0 (P=.نتیجه گیرینتایج نشان داد که ماساژ ضربه ای سطحی پشت روشی موثر جهت بهبود علائم و عملکرد قسمت دچار آسیب بوده و می تواند یک روش درمانی تکمیلی در نوتوانی و توانبخشی بیماران دچارسکته های مغزی گردد و بیانگر موثر واقع بودن این مداخله غیردارویی و مکمل بر روند بهبودی کیفیت زندگی مددجویان سالمند می باشد.کلید واژگان: ماساژ ضربه ای سطحی پشتی, سالمندان, کیفیت زندگی, همی پلژیBackground and AimGlobal statistics indicate an increase in the population of people with stroke worldwide. Cerebrovascular disorder is the third leading cause of death in the United States. this study was done by the goal of survey The effect of slow stroke back massage on the quality of life in the elderly patient with hemiplegia consequent cerebrovascular accident
Material &MethodThis is a single-blind randomized clinical trial performed in payambar azam hospital, tavan center of rehabilitation and elder care center of Gonbad-e-Kavos city in 1396. The sample size was 42 people, 21 of whom were in the experimental and control group, respectively. Sampling was performed in a 6-month period by available sampling method and the results were evaluated using a questionnaire of 8-dimensional quality of life measurements. Data were analyzed using descriptive statistics and independent t-test and Chi-square test.ResultsThe mean scores after intervention in dimensions of physical & social function and general health were significant. In terms of physical function, in the experimental group, the mean and standard deviation of the score before and after the intervention were 40/24±22/90 and 69.45±18.79 (pConclusionWe conclude that slow stroke back massage is an effective way to improve the symptoms and function of the affected area and can be a complementary therapeutic method in rehabilitation of patients with brain strokes, which indicates that this non-pharmacological and complementary intervention improved of the quality of life of elderly patients.Keywords: Slow stroke back massage, elderly, quality of life, Hemiplegia -
مقدمه و اهداف
اختلال مهارت دست از شایعترین عوارض همی پلژی ناشی از سکته مغزی در بزرگسالان می باشد و نقصان آن باعث اختلال در فعالیت های روزمره زندگی می گردد. لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه دو روش توانبخشی حرکت درمانی و الکتروتراپی در مهارت دست بیماران انجام شد.
مواد و روش هادر مطالعه حاضر کارآزمایی بالینی دو گروهی از نوع قبل و بعد، 16 بیمار همی پلژی ناشی از سکته مغزی در مرحله 4 به بالای بهبودی برانستروم واجد شرایط به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دو گروه تحت درمان قرار گرفتند. مداخله گروه اول به روش حرکت درمانی و گروه دوم تحریکات الکتریکی فانکشنال به مدت 36 جلسه در هر یک انجام گردید. ارزیابی مهارت درشت دست بیماران در هر گروه با ابزار مینه سوتا، در سه جلسه اول و 18 و 36 درمان انجام گرفت. در تحلیل داده ها آزمون شاپیروویلک، آزمون تی زوجی و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.
یافته هایافته ها نشان داد میانگین نمره های مهارت درشت دست بیماران در گروه حرکت درمانی بین قبل و بعد درمان در هر سه حالت؛ قبل با جلسه 18 و جلسه 18 با جلسه 36 و نیز قبل با جلسه 36 بعد از مداخله تفاوت معناداری داشتند (0001/0>P)، اما در گروه الکتروتراپی تنها در دو حالت؛ قبل با جلسه 18 (002/0>P) و جلسه 18 با جلسه 36 بعد از مداخله (001/0>P) تفاوت معناداری داشتند.
نتیجه گیرینتایج نشان داد که در روش حرکت درمانی روند میانگین مهارت درشت دست سیر صعودی داشت و معنادار بودن نتایج درمان با افزایش تعداد جلسات درمانی امیدواری به بهبودی را افزایش می داد، اما در روش الکتروتراپی بهبودی تا اواسط جلسه نتایج خوبی داشته، ولی تداوم آن سیر نزولی در پی داشت.
کلید واژگان: سکته مغزی, همی پلژی, حرکت درمانی, الکتروتراپی, مهارت درشت دستBackground And AimHemiplegia after stroke is the most common cause of dexterity disorder in adults, which is associated with impairment in daily life activities. The aim of the present study was comparative assessment of the effects of movement therapy and electrotherapy on dexterity.
Materials And MethodsIn the present clinical trial with before-after design, 16 patients with post-stroke hemiplegia received 36 sessions of treatment. Hand gross dexterity was measured using Minnesota instrument prior to, and 18th and 36th sessions after the intervention. Shapiro Wilk test, paired t-test, and Pierson correlation were used to analyze the data.
ResultsThe significant increase of hand gross dexterity was noticed between before and 18th, 18th and 36th, and also before and 36th sessions after intervention in movement therapy group (p
ConclusionThe present study showed that movement therapy is effective in increasing hand dexterity all the time. But the continuation of electrotherapy has reverse effects on it.
Keywords: Stroke, Hemiplegia, Movement Therapy, Electrotherapy, Hand gross dexterity -
BackgroundOne of the most common disabilities after stroke is impaired balance, so improving balance is essential for performing daily activities through rehabilitation. A task-oriented exercise program is an effective approach to improving balance.ObjectivesThe aim of this study was to investigate the effects of a task-oriented exercise program on balance in patients with hemiplegia following stroke.MethodsThis randomized clinical trial was conducted between October 2015 and January 2016, and 20 Iranian patients with hemiplegia following stroke were randomly assigned to experimental (n = 10) and control groups (n = 10). The experimental group received a 4-week task-oriented exercise program, and the control group received 4-week conventional physiotherapy, respectively. The patients were evaluated before and after the exercise intervention. Clinical measures included the Berg Balance Scale (BBS) while laboratory measures included the plantar pressure distribution, the center of pressure path length (COP path length), and the center of pressure confidence ellipse area (COP area).ResultsSignificant improvement was observed in the BBS after completion of the exercise program in both the experimental and the control groups (50.5 ± 1.08 and 46.8 ± 3.96, P 0.05). The BBS, COP path length, and COP area improved significantly in the experimental group compared to the control group following intervention (PConclusionsA task-oriented exercise program is associated with an improvement in balance in patients with hemiplegia following stroke.Keywords: Stroke, Hemiplegia, Balance, Exercise Therapy
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.