جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "vertical jump" در نشریات گروه "پزشکی"
-
Background
Vertical jump performance depends on the take-off velocity of the body's center of mass. This velocity results from vertical acceleration provided by applied force to the ground from the feet. Therefore, forces generated in the muscles and the way these forces transfer to the feet affect vertical jump performance.
ObjectivesThis study aimed to assess the correlation of vertical jump height with ground reaction force and anthropometric parameters of professional male athletes in volleyball, basketball, and wrestling.
MethodsIn this study, the descriptive method (correlation assessment) was used to investigate the relationship of countermovement vertical jump height with ground reaction force and anthropometric parameters of 18 male professional athletes.
ResultsThis descriptive study indicated that the vertical jump height was significantly correlated with the maximum vertical force (Pearson correlation coefficient = 0.658), maximum rate of vertical force development (Pearson correlation coefficient = 0.399), negative impulse (Pearson correlation coefficient = 0.192), and positive impulse (Pearson correlation coefficient = 0.381). In addition, among 16 anthropometric parameters, only sitting height had a significant correlation with jump height (correlation coefficient = 0.499). However, the four dimensionless anthropometric parameters, including body fat mass to body mass ratio, skeletal muscle mass to body mass ratio, upper limb mass to body mass ratio, and lower limb mass to body mass ratio, were significantly correlated with vertical jump height.
ConclusionsThe normalized body composition and ground reaction force parameters were significantly related to vertical jump performance. Therefore, designing a training program to enhance these parameters would improve vertical jump performance. According to this study, enhancing GRF characteristics could be considered valuable in such training programs.
Keywords: Anthropometry, Body Composition, Ground Reaction Force, Sports, Vertical Jump -
مقدمهپرش عمودی یکی از فعالیت های پایه ورزشی و آزمون بسیار شایعی در حیطه توان بخشی و ورزش است که به کمک آن می توان عملکرد و توان اندام تحتانی و سیستم عضلانی- اسکلتی بدن را بررسی نمود. از آن جایی که خستگی یکی از عوامل موثر در افزایش خطر ابتلا به آسیب است، هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تفاوت اثر خستگی در زنان و مردان حین پرش عمودی بود.مواد و روش هادر این مطالعه مقطعی، 18 زن و 14 مرد، پرش عمودی را قبل و بعد از پروتکل خستگی عملکردی اجرا کردند. پروتکل خستگی عملکردی این طرح شامل 5 مرحله پرش بود. پرش یک نوع سیکل کشش- کوتاه شدن عضلانی است که می تواند فعالیت طبیعی عضلات را حین فعالیت های روزمره و ورزشی شبیه سازی کند. متغیر مورد بررسی این تحقیق، ارتفاع پرش عمودی بود. داده های مطالعه با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بررسی گردید.یافته هابین دو گروه اثر متقابلی مشاهده نشد. ارتفاع پرش در مردان در هر دو شرایط قبل و بعد از خستگی بیشتر از زنان بود. همچنین، خستگی در هر دو گروه منجر به کاهش مقدار ارتفاع پرش شد.نتیجه گیرینتیجه اصلی مطالعه حاضر، پاسخ مشابه مردان و زنان به خستگی بود. به نظر می رسد که خستگی عضلانی مانع از فعالیت مناسب عضلات برای کاهش شوک ناشی از ضربه و در نتیجه، انتقال بیشتر نیروی عکس العمل زمین به سمت مفاصل بالاتر و آسیب استخوانی می شود.کلید واژگان: پرش عمودی, خستگی, ارتفاع پرش, جنسیتIntroductionVertical jump is one of the basic sport activities and a popular test in the field of rehabilitation and sport which can assess the performance and power of lower extremity and musculoskeletal system. As fatigue is one of the factors that could increase the risk of injury, in this study the effect of fatigue on vertical jump was compared between healthy women and men.Materials And Methods18 women and 14 men performed the vertical jump before and after a functional fatigue protocol included 5 sets of consequent hops. Hopping consists stretch-shortening cycles which can mimic the natural behavior of muscle contraction in sport and daily living activities. Vertical jump height was studied variable in this research. Data were analyzed using repeated-measures analysis of variances (ANOVA) test.ResultsNo significant interaction between fatigue and group was observed for vertical jump height. Statistical analysis showed the greater value of jump height in men before and after the fatiguing condition. Furthermore, fatigue resulted in decrease in jump height value in both groups.ConclusionThe main finding of this study was the similar response to fatigue in both groups. It seems that muscular fatigue prevents the proper muscular action to absorb the impact of landing. It results in more transfer of energy to the upper joints of lower extremity and increases the risk of injury.Keywords: Vertical jump, Fatigue, Jump height, Gender
-
زمینه و هدف
هدف مطالعه حاضر، تعیین اثر خستگی حاصل از یک جلسه تمرین پلایومتریک بر توانایی پرش عمودی و الگوی فعالیت عضله راست رانی پای برتر در مراحل پرش عمقی دختران فعال بود.
روش بررسی17دانشجوی دختر با میانگین سنی 0/76 ± 21/5 سال به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل 10 و 7 نفره تقسیم شدند. گروه تجربی یک جلسه تمرین پلایومتریک را اجرا نمود و گروه کنترل هیچ فعالیتی انجام نداد. قبل و پس از انجام تمرین، آزمون پرش عمودی با استفاده از ارگوجامپ و فعالیت الکتریکی عضله راست رانی پای برتر با استفاده از الکترومیوگرافی آزمون شد. نتایج آزمون پرش عمودی، کاهش عملکرد (4/5 = F؛ 0/04= P) و خستگی را تایید کرد. سیگنال خام الکترومیوگرافی بر اساس مراحل پرش عمقی، به 3 مرحله تقسیم و فقط 2 مرحله اول تحلیل شد. در هر مرحله، ماکزیمم دامنه فعالیت و زمان کل بدست آمد. برای مقایسه پس آزمون دو گروه از تحلیل واریانس چند متغیره (2×2) استفاده شد.
یافته هاپس از یک جلسه تمرین، ماکزیمم فعالیت عضله راست رانی در مرحله 1و2 در گروه تجربی کاهش معناداری را نشان داد.
نتیجه گیریتحقیق حاضر نشان داد که خستگی عصبی حاصل از تمرین پلایومتریک در برنامه حرکتی(در مرحله پیش فعالیت) نیز اتفاق می افتد.
کلید واژگان: پرش عمقی, تمرین پلایومتریک, پرش عمودی, الکترومیوگرافی, عضله راست رانیBackground And AimThe aim of this study was to determine the effects of fatigue due to plyometric training on vertical jump ability and activity pattern of rectus femoris of dominant leg of high jump of active girls.
Materials And MethodsSeventeen females, mean age (21.5 ± 0.76 years) were randomly assigned to two experimental (n = 10) and control (n = 7) groups. Experimental group performed plyometric training and control group had no activity. Before and after training, vertical jump test using Ergo jump and electrical activity of rectus femoris muscle of dominant leg using electromyography were tested. The results of vertical jump test showed a decrease in performance (p: 0.04, F: 4.5) and fatigue process was confirmed. The raw EMG signal based on deep jump phases was divided in three phases and only 2 phases of the first were analyzed. In every phase, the maximum activity, amplitude and total time were obtained. respectively. M ultivariate analysis of variance (2×2) was used to compare of post-test of two groups.
ResultsAfter one session training, rectus femoris maximum activity of the experimental group showed a significant decrease in pre-activation phase of motor program.
ConclusionThis study showed that neural fatigue due to plyometric training can occur in motor program (especially in pre-activation phase of motor program).
Keywords: Deep jump, Plyometric training, Vertical jump, Electromyography, Rctus femoris muscle -
مقدمه و اهدافکوفتگی عضلانی تاخیری که معمولا بلافاصله بعد از انجام فعالیت عضلانی اکسنتریک ایجاد می شود در 24 تا 48 ساعت اول به حداکثر مقدار خود می رسد. علائم طی 7 تا 10 روز کاملا برطرف می شوند. سپس قدرت وکارایی عضله افزایش یافته و این امر می تواند در بهبود انجام یک مهارت ورزشی نظیر پرش عمودی موثر باشد. هدف از این مطالعه معرفی پروتکل جدید تمرینات اکسنتریک جهت ایجاد کوفتگی عضلانی تاخیری در عضله چهارسر ران به منظور بررسی اثرات فیزیولوژیک آن از طریق اندازه گیری میزان ارتفاع پرش عمودی در ورزشکاران غیر حرفه ای زن بود.مواد و روش هااین مطالعه بر روی 10 زن ورزشکار غیر حرفه ای انجام شد. طی2 جلسه آزمون که به ترتیب بلافاصله و10 روز بعد از انجام پروتکل ورزشی برگزار گردید، قدرت و «حداکثر یک تکرار» عضله چهارسر ران، ارتفاع چهار پرش اسکوات تک پا، اسکوات جفت، کانترموومنت ودراپ و میزان آزردگی عضله سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از نرم افزار SPSS، نسخه 17، و از تی تست جفت استفاده گردید.یافته هاقدرت ایزومتریک عضله چهارسر ران و ارتفاع پرش عمودی بلافاصله بعد ازانجام پروتکل ورزشی کاهش یافت. همچنین قدرت ایزومتریک عضله و ارتفاع پرش عمودی و میزان «حداکثریک تکرار» عضله چهارسر ران، 10 روزپس ازانجام تمرین افزایش یافت P< 0.05. بیشترین افزایش ارتفاع نیز مربوط به پرش اسکوات تک پا بود.بحث و نتیجه گیریانجام انقباض عضلانی اکسنتریک عضله چهارسر ران می تواند در بالابردن قدرت این عضله موثر باشد و این امر در بهبود انجام مهارت ورزشی نظیر پرش عمودی تاثیر به سزایی دارد. پروتکل انجام شده جدید بوده و علیرغم متوسط بودن شدت تمرین، تاثیر آن بر قدرت عضله و ارتفاع پرش عمودی موثر بود.
کلید واژگان: کوفتگی عضلانی تاخیری, عضله چهارسر ران, پرش عمودیBackground And AimDelayed onset muscle soreness normally appears right after an eccentric exercise and reaches its highest level between the first 24 to 48 hours after exercise. The symptoms totally disappear after 7 to 10 days. After recovery, power and efficiency of the muscle increase and this power raise, results in improvement of a sport skill like vertical jump. The aim of this article was to study the effects of eccentric exercise of quadriceps femoris muscle on vertical jump height in nonprofessional sportswomen.Materials And MethodsThis study was performed on 10 amateur sportswomen. Quadriceps femoris muscle force, one repetition maximum (1RM), height of four types of single leg squat, double leg squat, countermovement, and drop jump, and the amount of muscle soreness were examined in two test sessions (right after and 10 days after the exercise). Using SPSS software, a paired T- test was done for statistical analysis.ResultsIsometric force of the quadriceps femoris muscle and the height of vertical jump decreased right after performing the eccentric exercise. The isometric force and the 1RM of quadriceps femoris muscle increased 10 days after performing eccentric exercise (P< 0.05). The jump that was mostly affected was single leg squat jump.ConclusionPerforming eccentric exercise increases the muscle force and this force raise can enhance sport skill efficiency like vertical jump. The eccentric exercise protocol in this study was new and although its intensity was medium, it had positive effects on muscle force and vertical jump height.Keywords: Delayed Onset Muscle Soreness, Quadriceps femoris, Vertical jump -
ObjectivesThe aim of the present study was to compare the performance of the vertical jump task and the level of disability between the coper and non-coper athletes with an anterior cruciate ligament-minus knee.MethodsThirty-four professional male athletes with isolated complete anterior cruciate ligament -tear (age 20-29 years and 6-12 months time past injury) were recruited in this study. The subjects were allocated into the coper (n=17) and non-coper (n=17) groups according to their history of having giving way and feeling an instability in their injured knee. The maximum vertical jump height was recorded by a 6-camera Vicon motion analysis system. The functional outcomes of the subjects were assessed with use of the Persian versions of the International Knee Documentation Committee, Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score and Tegner Questionnaires.ResultsThe results revealed that the coper ACK-deficient knee subjects had a significantly higher International Knee Documentation Committee score as well as two subscales of the KOOS questionnaire including the sports (p=0.001) and the quality of life (p=0.016) than non-copers. However, the subscales of pain (p=0.0137), symptoms (p=0.353) and the activities of daily living (p=0.133) of the KOOS questionnaire did not show any significant differences between the coper and non-coper ACL-deficient knee subjects. In addition, the maximum jumping height was significantly higher in the copers too (p=0.008).ConclusionWhile the pain, symptoms and daily activities were not different between the two groups, a higher level of the functional abilities, sports activities, quality of life and the maximum jumping height were shown in the coper ACL-deficient knee subjects when compared to the non-copers. A deliberate evaluation of the functional abilities in ACL-deficient knee subjects might play a key role in distinguishing the coper and non-coper ACL-deficient knee subjects.Keywords: Anterior cruciate ligament deficient knee, Copers, Non, copers, Questionnaire, Vertical Jump
-
زمینه و هدفافراد معمولا از مدلهای مختلفی برای پرش ارتفاع استفاده می نمایند. به نظر می رسد هریک از انواع پرش می تواند اثرات متفاوتی بر پارامتر های بیومکانیکی بدن داشته باشد. این تحقیق اثر دو نوع پرش بر شاخص های عملکرد و نیز سفتی عمودی اندام تحتانی به عنوان پاسخ مکانیکی بدن به اغتشاشات حین پرش را مورد بررسی قرار داده است.
روش بررسیسفتی عمودی اندام تحتانی و نیز شاخص های عملکرد شامل ارتفاع پرش، زمان پرش، زمان تماس و توان در 25 خانم جوان سالم حین انجام دو نوع پرش squat (Squat Jump: SJ)و countermovement (Counter Movement Jump: CMJ) بررسی گردید.
یافته هاشاخص های سفتی عمودی اندام تحتانی (028/0=P) و ارتفاع پرش (039/0=P) به شکل معناداری در پرش CMJ بیشتر از SJ بود. نوع پرش بر متغیرهای زمان پرش (1/0=P).، زمان تماس (7/0=P). و توان (3/0=P) تاثیر معناداری نگذاشت.
نتیجه گیریپرش CMJ با افزایش تولید نیروی عضلانی، کار انجام شده و نیروی واکنشی زمین سبب بهبود در عملکرد پرش می گردد. افزایش میزان سفتی عمودی نیز از سویی با بهبود عملکرد و از سوی دیگر با افزایش احتمال آسیب همراه می باشد.
کلید واژگان: سفتی عمودی اندام تحتانی, عملکرد, پرش ارتفاع, صفحه نیروBackground And AimTo investigate effects of 2 different jump types on vertical leg stiffness and performance parameters in healthy young women. People usually use various types of high jumping. It seems any model may have different effects on biomechanical parameters of the human body. Present study determined the effect of 2 jump types on performance parameters and vertical leg stiffness as a mechanical response of body to perturbations which occur during jumping.Materials And MethodsVertical leg stiffness and performance parameters (jump height, flight time, contact time and power) were calculated in 25 healthy female subjects, under 2 conditions of Squat Jump (SJ) and Counter Movement Jump (CMJ).ResultsVertical leg stiffness (P= 0.028) and jump height (P= 0.039) were significantly higher in CMJ than SJ. Jump type has not any significant effects on the flight time (P= 0.1), contact time (P= 0.7) and power (P= 0.3).ConclusionCounter movement jump increases the muscle force production, work output and GRF and may cause improvement in jump performance. Increased vertical leg stiffness improves performance as well as the risk of injury.Keywords: Vertical leg stiffness, Performance, Vertical jump, Force plate -
هدفهدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر یک جلسه ماساژ اندام تحتانی بر عملکرد آزمون های انعطاف پذیری، توانی و چابکی فوتبالیست ها بود.روش کاربه همین منظور 15 فوتبالیست (سن 4/2±5/23 سال، قد 3/3±5/170 سانتی متر، وزن 0/6±5/65 کیلوگرم) به صورت تصادفی انتخاب و در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها در دو مرحله قبل و بعد از ماساژ، آزمون های خمش به جلو، خمش به پایین، پرش عمودی و دوی 9×4 را اجرا کردند. قبل از آزمون، آزمودنی ها به مدت 5 دقیقه خود را با نرم دویدن (جاگینگ) گرم کردند. ماساژ به مدت 15 دقیقه و به دو روش پتریساژ و تاپوتامنت بر روی اندام تحتانی انجام شد. هر آزمون سه بار اجرا شد و بهترین رکورد ثبت شد. جهت بررسی اثر ماساژ بر عملکرد هر یک از آزمون ها، میانگین رکورد هر آزمون در پس آزمون و پیش آزمون با استفاده از آزمون t همبسته در سطح احتمال 05/0>p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هانتایج، افزایشی معنی داری را در آزمون های انعطاف پذیری به ترتیب به میزان 3/6±8/7 و 1/5±9/7 درصد برای آزمون های خمش به جلو و خمش به پایین نشان داد (05/0>p). اما رکورد آزمون های توان و چابکی تغییر معنی داری نداشت.بحث و نتیجه گیریبطور کلی، اگر ماساژ می تواند طول عضله را بدون تاثیر در عملکرد توانی و چابکی عضله افزایش دهد، لذا می توان این فرضیه را مطرح کرد که ماساژ به مدت کوتاه در مقایسه با دیگر روش های گرم کردن که عملکرد توانی و چابکی را کاهش می دهند می تواند یک روش بهتری برای آماده سازی بدن قبل از یک رقابت توان و چابکی باشد.
کلید واژگان: ماساژ, انعطاف پذیری, پرش عمودی, فوتبالیستPurposeThe purpose of this investigation was to study the effect of one session massage of the lower limb on flexibility, power and agility tests performance.MethodologyFor this purpose, 15 soccer players (Age 23.5±2.4 yrs, height 170.5±3.3 cm, weight 65.5±6.0 kg) selected randomly and participated in this study. The subjects performed the Sit and Reach, Toe-Touch, Vertical Jump and 4×9 tests in two stages before and after massage. They warm up themselves by 5-min jogging before testing. Massage was performed on lower limbs in both Petrissage and Tapotement methods for 15 min. Each test was performed three times and the best record was accepted. For determine the effect of massage on each tests performance, mean value in pre- and post-test was analyzed by paired t-test at p<0.05 level.ResultsResults showed a significant increase in flexibility tests records by 7.8±6.3% and 7.9±5.1% for Sit and Reach and Toe-Touch tests, respectively (p<0.05). But, the record of Vertical Jump and 4×9 tests have no significant change. Discussion&ConclusionIn general, if massage can improve muscle length without any adverse effects on power and agility muscle performance, so this hypothesis can be proposed that acute massage is a better technique for warming up before a power or agility event compare to other technique that reduce power and agility muscle performance.Keywords: Massage, Flexibility, Vertical jump, Soccer player
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.