اثربخشی طرح واره درمانی در کاهش فعالیت طرح واره های ناسازگار اولیه در زنان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخش طرح واره درمانی بر کاهش فعالیت طرح واره های ناسازگار اولیه در زنان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شده است. در این پژوهش، از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه استفاده شده است. تعداد 5 بیمار به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به مدت 20 جلسه تحت درمان انفرادی با مدل طرح واره درمانی «یانگ» قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده ها از آزمون های اضطراب اجتماعی و پرسشنامه فرم بلند طرح واره یانگ استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش بهبود تشخیصی و معناداری بالینی استفاده شده است. طرح واره درمانی، موجب کاهش چشمگیر فعالیت طرح واره های ناسازگار اولیه در تمامی حوزه های طرح واره می گردد و نتایج مرحله پیگیری نشانهدهنده پایداری و تعمیق اثر درمان می باشد. می توان از مدل طرح واره درمانی برای درمان بیماری های روانی مزمن که طرح واره های ناسازگار اولیه نقش اساسی در تداوم آنها دارند، بهره جست.