آثار امنیت گرایی در حقوق کیفری ایران و امریکا

در حقوق کیفری دو نوع سیاست کیفری وجود دارد: سیاست کیفری عدالت محور و دیگری سیاست کیفری امنیت محور. در حالی که در سیاست کیفری عدالت محور اصل بر محدود بودن افراد و همین طور عدم مداخله در زندگی خصوصی افراد است می توان گفت سیاست کیفری امنیت گرا در چند دهه اخیر با مداخله هر چه بیشتر دولت در زندگی خصوصی افراد و همچنین توسعه یافتن مسئولیت فردی شکل گرفته است اگر چه غایت ظاهری این سیاست کیفری حاکمیت امنیت ولو به بهانه از بین رفتن و مخدوش شدن حقوق بشر است ولی در سایه آن هیچ احساس امنیتی ملموس نمی باشد به عبارت دیگر علی رغم وجود امنیت، در جوامع هیچ احساس امنیتی حس نمی شود؛ می توان این خلاء احساس امنیت را یکی از مهم ترین آثار امنیت گرایی ارزیابی نمود، دراین مقاله با تمرکز بر احساس عدم امنیت، تئوری های مختلف پنجره های شکسته، تساهل صفر و نقض اصول اساسی حاکم بر حقوق کیفری تحلیل و بررسی می شود.