مدل بی عدالتی سازمانی، استرس و فرسودگی هیجانی در پرستاران زن

پرستاران زن از زمره افرادی هستند که به واسطه ی شرایط شغلی حساس خود با عوامل استرس آور گوناگونی مواجه هستند. این مواجهه آن ها را مستعد استرس و فرسودگی هیجانی می سازد. یکی از عوامل استرس آور مهم در محیط های کاری پرستاران بی عدالتی است. هدف از این مطالعه بررسی نقش بی عدالتی در استرس و فرسودگی هیجانی در یک مدل چند سطحی است.
این مطالعه از نوع مطالعات توصیفی، همبستگی نوین است. جامعه ی آماری پژوهش را پرستاران زن یک مجموعه ی بیمارستانی در شهر اصفهان در پائیز 1389(140 پرستار) تشکیل دادند، که از میان آن ها 100 نفر از طریق نمونه گیری سهل الوصول انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها، شامل پرسشنامه ی 5 سوالی استرس شغلی، پرسشنامه ی 9 سوالی فرسودگی هیجانی و سه پرسشنامه ی سه سوالی برای بی عدالتی توزیعی، رویه ای و تعاملی بود. داده ها با استفاده از مدل سازی معادله ساختاری(SEM) و تحلیل واسطه ای مورد تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که بین بی عدالتی توزیعی، رویه ای و تعاملی با استرس و فرسودگی هیجانی پرستاران زن رابطه ی مثبت و معناداری(01/0 > P)وجود دارد. نتایج حاصل از مدل سازی معادله ساختاری(SEM) نشان داد که بی عدالتی رویه ای و تعاملی با استرس شغلی و استرس شغلی نیز با فرسودگی هیجانی طی یک مجموعه روابط دو سطحی دارای رابطه مستقیم هستند، اما بی عدالتی توزیعی با استرس شغلی دارای رابطه ی مستقیم نیست. تحلیل واسطه ای نیز نشان داد که استرس شغلی متغیر واسطه ای کامل در رابطه بی عدالتی رویه ای و تعاملی با فرسودگی هیجانی است.
شواهد حاصل از مدل تایید شده در این پژوهش، نشان از آن دارد که بی عدالتی رویه ای و تعاملی برای زنان پرستار یک عامل استرس آفرین جدی است که در صورت تداوم باعث فرسودگی هیجانی در آن ها می شود.