اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر لپتین و شاخص مقاومت به انسولین در دختران چاق

لپتین اصلی ترین پپتید مترشحه از بافت چربی عاملی هشدار دهنده در تنظیم محتوای چربی بدن ذکر شده است. با توجه به اینکه فشار فیزیولوژیکی حاصل از فعالیت بدنی یکی از تنظیم کننده های بالقوه ترشح لپتین از بافت چربی است این مطالعه جهت بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی بر لپتین اجرا شده است.
در این مطالعه 20 دانشجوی دختر غیر فعال و چاق (10 نفر گروه تجربی و 10 نفر گروه کنترل) شرکت نمودند. گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه، برنامه تمرینات مقاومتی را اجرا نمودند. برنامه ی تمرینات مقاومتی شامل 6 حرکت (پرس سینه، پرس پا، کشش دستگاه قرقره ای(لت)، پشت پا، جلوبازو، جلو پا) با 60 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه بود. برای اندازه گیری لپتین از روش الیزا استفاده شد.
8 هفته تمرینات مقاومتی، باعث کاهش معناداری در شاخص توده بدنی(32/31کیلوگرم/مترمربع در برابر 73/29 کیلوگرم/مترمربع، 0001/0=P)، وزن بدن(5/80کیلوگرم در برابر 25/76 کیلوگرم، 0001/0=P)، نسبت دور کمر به لگن (93/0 در برابر 89/0، 0001/0=P) و درصد چربی بدن(48/27 در برابر85/24، 0001/0=P) در گروه تجربی گردید ولی تفاوت بارز آماری در میزان لپتین (939/0=P)، انسولین (336/0=P)، گلوکز(264/0=P) و مقاومت به انسولین(306/0=P) بین گروه تجربی و کنترل دیده نشد.
نتیجه نهایی: نتایج این مطالعه نشان داد که 8 هفته تمرینات مقاومتی کاهش معناداری در سطوح لپتین، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین ایجاد نمی کند ولی باعث تغییرات معنادار در شاخص توده بدن و درصد چربی بدن میگردد.