مطالعه رابطه بین تحقق نیازهای اساسی روانی و خلاقیت در دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه تحصیلی

این پژوهش به منظور بررسی رابطه بین تحقق نیازهای روانی اساسی همچون ارتباط با دیگران، خودمختاری و شایستگی با خلاقیت انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش متشکل از 130 دانش آموز دوره متوسطه - 167 پسر و 143 دختر- بود که با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. برای سنجش نیازهای روانی اساسی- ارتباط، خودمختاری و شایستگی - از مقیاس نیازهای اساسی روانی دسی و ریان و برای سنجش خلاقیت از آزمون خلاقیت تورنس استفاده شده است. روش تجزیه و تحلیل داده ها متشکل از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی است که شامل میانگین، انحراف معیار، آزمون t گروهای مستقل، تحلیل رگرسیون و تحلیل واریانس یک طرفه است. یافته های حاصل از تحلیل رگرسیون نشان می دهد که خلاقیت به وسیله ارتباط، خودمختاری و شایستگی قابل پیش بینی است. نتایج آزمون t برای مقایسه تفاوت های متغیر جنسیتی در میزان تحقق نیازهای روانی اساسی و خلاقیت نشان داد که پسران نسبت به دختران در میزان تحقق نیازهای روانی اساسی دارای سطوح بالاتری هستند و همچنین پسران نسبت به دختران در میزان خلاقیت نمرات بیشتری دارند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل واریانس نشان می دهد که بین رشته های مختلف تحصیلی از لحاظ میزان تحقق نیازهای روانی اساسی و میزان خلاقیت تفاوت معنی داری وجود ندارد. به عبارت دیگر رشته تحصیلی نمی تواند تاثیر آنچنانی بر خلاقیت ناشی از تحقق نیازهای اساسی روانی یادگیرندگان داشته باشد.