ارزیابی اثرتاریخ کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های مختلف سویا (Glycine max L.)

انتخاب ارقام با پتانسیل ژنتیکی بالا و سازگاری مطلوب در هر منطقه و زمان دقیق کشت برای حداکثر بهره برداری از عوامل موثر بر رشد، از مدیریت های ضروری جهت بهبود عملکرد سویا می باشد. از این رو اثر چهار تاریخ کشت مختلف، 29 اردیبهشت، 8، 18 و 28 خرداد بر عملکرد و اجزای عملکرد چهار رقم سویا رشد نامحدود ویلیامز، زان، 17L و7M طی آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج تجزیه واریانس، اثرات تاریخ کشت و رقم بر تمامی صفات در سطح 1 درصد معنی دار بود. تاریخ کشت 29 اردیبهشت بیش ترین تاثیر را بر صفات داشت، به طوری که به عنوان بهترین تاریخ کاشت شناخته شد. گیاهان کشت شده در 28 خرداد کم ترین عملکرد را داشتند. رقم ویلیامز از نظر تمامی صفات بیش ترین مقدار را داشت و به عنوان بهترین رقم شناخته شد. رقم 17L کم ترین تعداد دانه، تعداد غلاف، عملکرد پروتئین و روغن و رقم زان کم ترین عملکرد دانه، عملکرد غلاف و وزن پوسته غلاف را به خود اختصاص دادند. دو عامل با توجه به اثر متقابل تاریخ کشت و رقم نیز معنی دار بوده و رقم ویلیامز بیش ترین میزان تعداد غلاف و تعداد دانه در متر مربع را در تاریخ کاشت 29 اردیبهشت نشان داد، در حالی که این رقم در تاریخ کاشت 8 خرداد از بیش ترین میزان عملکرد پروتئین (kg/ha 3/107)، روغن (kg/ha40)، دانه kg/ha) 5/251) و غلاف(kg/ha3/356) برخوردار بود.