تاثیر کودهای شیمیایی نیتروژن، فسفر و زیستی بر عملکرد و اجزای عملکردذرت شیرین Zea mays var saccharata

به منظور بررسی کاربرد کودهای شیمیایی (نیتروژن و فسفر) و زیستی نیتروکسین (حاوی آزوسپریلیوم، ازتوباکتر و باکتری حل کننده ی فسفات از جنس سودوموناس) و فسفات بارور 2 (حاوی 2سویه باکتری 5 pو 13p) در ذرت شیرین، رقم پشن، آزمایشی در سال 90-1389 در مزرعه ی تحقیقاتی مرکز آموزش کشاورزی گچساران، به صورت آزمایش فاکتوریل اسپلیت در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. عامل اصلی شامل سطوح 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و دو سطح صفر و 1 لیتر در هکتار نیتروکسین به صورت فاکتوریل و عامل فرعی شامل 4 ترکیب از سوپر فسفات تریپل و فسفات بارور 2 (75 و 150 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل بدون کاربرد کود فسفات بارور 2، 100 گرم در هکتار فسفات بارور 2 به همراه 75 و صفر کیلوگرم در هکتار کود سوپر فسفات تریپل) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که عملکرد دانه، تعداد ردیف در بلال، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه، پروتئین و فسفر موجود در دانه در تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و 75 کیلوگرم فسفر در هکتار با کاربرد کود زیستی نیتروکسین و فسفات بارور 2 بیشترین افزایش را دارا بودند. همچنین در شاخص برداشت دانه کنسروی نیز 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار با کاربرد کود زیستی نیتروکسین و 100 گرم فسفات بارور 2 در هکتار دارای بیشترین تاثیر بود.