صنعت داروسازی در عصر صفوی

با توجه به سابقه چند هزار ساله ی طب سنتی ایران و شاخه های متعدد آن از جمله داروسازی و اختصاص کتب و رسالات فراوان برجای مانده از قدما در این حوزه، این پژوهش در پی یافتن جایگاه صنعت داروسازی در عصر صفوی می باشد.
اطلاعات و داده های این تحقیق مبتنی بر تفحص در کتب و رسالات پزشکی و داروسازی دانشمندان ایرانی در عصر صفویه و اعصار ماقبل آن می باشد. این اطلاعات از منابع مذکور گردآوری، تجزیه و تحلیل و سپس برای تبیین این بحث بکار گرفته شده است.
بر اساس بررسی های انجام یافته مشخص گردید، که گرچه عصر صفویه در صنعت داروسازی و طب سنتی ایران از جایگاه خوبی نسب به دیگر کشورها برخوردار بوده ولی هیچگاه پزشکانی به پای محمدبن زکریای رازی، ابن سینا، علی بن رین طبری، سیداسماعیل جرجانی و... و خلق آثار گرانسنکی چون الحاوی، القانون فی الطب، ذخیره خوارزمشاهی و... در این دوره بوجود نیامد.
بر اساس مطالعات انجام شده در حوزه صنعت داروسازی مشخص گردید، که علیرغم فراز و نشیب های تاریخی، ایرانیان همیشه در داروسازی و شناخت گیاهان دارویی سرآمد اقران خویش بوده اند. با توجه به تنوع اقلیمی و رویش بسیاری از گیاهان دارویی در ایران و یا امکان کشت آنها و همچنین در دست بودن کتب و رسالات قدما در این زمینه می توان در جهت احیاء این صنعت مادر، اقدامات مفیدی انجام داد. این کار می تواند به احیاء طب سنتی ایران کمک شایانی نموده و میراث چندین هزارساله ما را از فراموشی و نابود شدن مطلق نجات دهد.