مقایسه ابزارهای توپوگرافی و فرمول های محاسبه قدرت قرنیه با روش تاریخچه بالینی و روش گالیله به دنبال جراحی کراتکتومی فوتورفرکتیو

اندازه گیری قدرت قرنیه با استفاده از توپوگرافی، ارب اسکن، کراتومتری دستی، قرنیه و دو فرمول AdjACCP و AdjEFFRP با TCP گالیله و CHM به عنوان مرجع و مقایسه میزان انطباق و همبستگی این دستگاه ها و فرمول ها در تشخیص قدرت قرنیه در بیماران به دنبال جراحی کراتکتومی فوتورفرکتیو.
روش پژوهش: این مطالعه بر روی 66 چشم از 33 بیمار کاندید جراحی رفرکتیو انجام شد. قدرت مرکزی قرنیه بیماران با استفاده ازکراتومتری دستی، توپوگرافی Tomey، ارب اسکن، Eye sys و گالیله اندازه گیری شد. به علاوه، قدرت مرکزی قرنیه با استفاده از روش تاریخچه بالینی (CHM) و دو فرمول AdjACCP و AdjEFFRP نیز اندازه گیری شد. از شاخص های همبستگی مانند ضریب پیرسون (r) و ضریب همبستگی بین گروهی (ICC) برای توصیف کیفی ارتباط داده ها و از آنالیز رگرسیون برای توصیف کمی ارتباط بین داده ها و از آزمون t برای مقایسه میانگین داده ها استفاده شد.
روش CHM با همه روش های کراتومتری و دو فرمول AdjACCP و AdjEFFRP همبستگی داشت. اما مقادیر کراتومتری دستی، توپوگرافی Tomey، ارب اسکن و Eye sys به طور معنی داری بیش تر از روش CHM بودند (به ترتیب 0.66±0.55-، 0.63±؛0.58، 0.62±0.36- و 0.62±0.51-). CHM کم ترین اختلاف میانگین را با TCP و دو فرمول AdjEffRP و AdjACCP داشت (به ترتیب، 0.63±0.07، 0.77±0.17 و 0.63±0.4) ولی باریکترین محدوده توافق بین CHM و دو فرمول AdjACCP و AdjEFFRP وجود داشت (به ترتیب، 0.37- تا 1.09 و 1.16- تا 1.3).
روش های کراتومتری (شامل کراتومتری دستی و Tomey، ارب اسکن II و Eye Sys) مقادیر کراتومتری قرنیه را بیش تر تخمین می زنند و می توانند منجر به تغییر هایپراپیک در محاسبه لنز داخل چشمی شوند. داده های AdjACCP، AdjEFFRP و TCP کم ترین میزان اختلاف را از نظر میانگین با CHM دارند ولی با توجه به توزیع متفاوت داده ها، بیش ترین میزان توافق بین CHM و دو فرمول AdjACCP و AdjEFFRP وجود دارد.