بررسی فقهی پیوند تخمدان و بیضه

در سال های اخیر دانش پزشکی پیشرفت های قابل توجهی داشته که از آن جمله، درمان بیماری های مربوط به ناباروری است. گاه پزشک، علت ناباروری زوجین را در ارتباط با تخمدان یا بیضه می داند که برای درمان، روش پیوند آن پیشنهاد می شود. از آن جایی که زنان دارای دو تخمدان و نیز مردان دارای دو بیضه هستند؛ می توان – همانند پیوند کلیه – از افراد، در زمان حیات یا اشخاص مبتلا به مرگ مغزی از این عضو جهت پیوند استفاده کرد که البته استفاده از این روش در علم پزشکی هنوز به صورت کاربردی تبدیل نشده است.
در این میان مسائل فقهی پیرامون حرمت یا حلیت پیوند و گرفتن عضو از شخص زنده یا فرد مبتلا به مرگ مغزی و نیز نسب کودک پدیدآمده از پیوند تخمدان و بیضه، مطرح می شود.
نتایج نشان می دهد که زوجین نابارور می توانند با استفاده از روش پیوند تخمدان و بیضه از مزایای داشتن تخمدان و بیضه سالم برخوردار شوند که یکی از مهم ترین فواید آن، داشتن فرزندانی است که نسبشان به آنها بازمی گردد. زیرا پس از پیوند، عضو الحاقی به منزله ی عضو اصلی بدن گیرنده ی عضو، محسوب می شود. بنابراین از آن جایی که پس از پیوند تخمدان یا بیضه، تخمک یا اسپرم در بدن آنها ایجاد می شود؛ نسب کودک پدیدآمده از پیوند تخمدان و بیضه به زوج ها ملحق می شود.