شیوع آسیب ویژه زبان در کودکان 5 ساله شهر سمنان

این مطالعه به سنجش شیوع آسیب ویژه زبان در کودکان 5 ساله شهر سمنان می پردازد. آسیب ویژه زبان به شرایطی اطلاق می شود که کودک در حوزه توانایی های زبانی مشکلات قابل توجهی نشان داده در حالی که از شنوایی و هوش غیر کلامی طبیعی برخوردار است و علائم واضحی از صدمات عصبی و مشکلات عاطفی نشان نمی دهد.
مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بوده و 436 کودک 5 ساله (221 پسر و 215 دختر) حاضر در تمام مراکز پیش دبستانی دولتی و غیر دولتی شهر سمنان در سال 1389 در طی دو مرحله بررسی شدند. مرحله اول با هدف غربال گری اختلال ویژه زبان از والدین درخواست شد تا اطلاعات مربوط به رشد کودک در حوزه های حرکت، گفتار و زبان، شنوایی، سوابق خانوادگی آسیب زبان و یادگیری را در پرسش نامه ای، ثبت کنند. در این غربال گری 19 کودک به عنوان مشکوک به آسیب ویژه زبان شناسایی شدند. در مرحله دوم به منظور تشخیص نهایی با ضبط و تحلیل نمونه گفتار به مقایسه برخی شاخص های عمده رشد زبان این گروه با 19 کودک همتای طبیعی پرداخته تا پس از تشخیص، شیوع آن مشخص شود.
شیوع آسیب به طور کلی 44/3 درصد تخمین زده شد که میزان آن در پسران 61/3 درصد و در دختران 25/3 درصد بود.
میزان شیوع کلی به دست آمده از این مطالعه، کم تر از مقادیری است که برخی از مطالعات صورت گرفته در زبان انگلیسی به آن اشاره کردند. در توزیع اختلال به تفکیک جنس نیز سهم دختران از آسیب ویژه زبان تقریبا معادل سهم پسران بود. تفاوت یافته های این مطالعه ممکن است به ماهیت ویژه زبان فارسی از نظر مشخصه های واژ نحوی، تعداد و تنوع تک واژها، تکیه به اطلاعات والدین در خصوص غربال گری، و ویژگی های جامعه شناختی کشور ایران مربوط شود