تخصیص یارانه بیمه با هدف ارتقای بهره وری در غلات

در تحقیق حاضر، یک الگوی تخصیص یارانه بر اساس مفاهیم پایه ای بهینه سازی در اقتصاد تدوین شده است. کاربرد این الگو با به کارگیری آن در تخصیص یارانه حق بیمه به غلات (ذرت، جو دیم، گندم دیم، جو آبی و گندم آبی) ارزیابی شده است. در این الگوی فرض شده، سیاست گذار به نمایندگی از جامعه به دنبال حداکثرسازی مطلوبیت اجتماعی است که سطح مطلوبیت با افزایش پوشش بیمه ای این محصولات در زمین هایی که بهره وری بالاتری دارند افزایش می یابد. در الگوی تدوین شده، علاوه بر محدودیت بودجه برای پرداخت یارانه اطلاعات مربوط به تمایلات کشاورزان به پرداخت حق بیمه، که در تابع تقاضای ایشان منعکس است، به عنوان یک عامل تعیین کننده مورد توجه است که در مقابل سیاست گذار برای دستیابی به اهدافش قرار دارد. نتایج نشان می دهد که تخصیص بهینه یارانه ها تحت تاثیر عواملی از جمله عملکرد محصولات، حق بیمه اکچواری، کشش قیمتی تقاضای بیمه و نیز سطح بیمه فعلی است؛ به علاوه، تخصیص بهینه یارانه ها به بازتوزیع بودجه در مناطق مختلف تولیدکننده غلات منجر می شود و توزیع متعادل تر این اعتبارات را در پی دارد. در آخر، نتایج مشخص کرد که تخصیص یارانه ها با هدف افزایش بهره وری موجب افزایش کارایی تخصیص بودجه به میزان متوسط 17 درصد می شود.