بررسی رابطه تفکر قطعی نگر با خلاقیت و خلاقیت هیجانی

موانع خلاقیت به طور کلی به چهار دسته موانع تاریخی- فرهنگی، موانع اجتماعی- محیطی، موانع سازمانی و موانع شخصی تقسیم می شوند. در بررسی موانع شخصی خلاقیت، موانع شناختی از مهم ترین موانع به حساب می آید که در این میان مدل های ذهنی نقش بارزی را در ایجاد مانع شناختی برای خلاقیت ایفا می کنند.
پژوهش حاضر به بررسی رابطه تفکر قطعی نگر با خلاقیت و خلاقیت هیجانی در میان دانشجویان پرداخته است. جامعه آماری شامل همه دانشجویانی است که در سال تحصیلی 1390- 1389 در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه های دولتی شهر تهران مشغول به تحصیل بوده اند. از میان آنها، 200 نفر به روش خوشه ای– تصادفی انتخاب شدند.
روش پژوهش، پیمایشی است و ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خلاقیت عابدی، پرسشنامه تفکر قطعی نگر و فهرست خلاقیت هیجانی بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون ساده انجام گرفت.
بین خلاقیت و تفکر قطعی نگر رابطه معکوس و معنادار وجود دارد (40/ 0-). همچنین، از میان مولفه های تفکر قطعی نگر، رابطه مطلق نگری و قطعی نگری در حوادث منفی با خلاقیت معنادار و در جهت عکس می باشد. ضمن اینکه رابطه دو مولفه پیش بینی آینده و قطعی نگری در تعامل با دیگران با متغیر خلاقیت، معنادار گزارش نشده است. به علاوه، رابطه تفکر قطعی نگر با خلاقیت هیجانی (47/ 0-) معنادار و معکوس است. همچنین، از میان مولفه های قطعی نگری، مولفه های قطعی نگری در تعامل با دیگران، قطعی نگری در حوادث منفی و مطلق نگری با متغیر خلاقیت هیجانی، رابطه عکس و معنادار نشان داده اند و مولفه پیش بینی آینده، رابطه معناداری با خلاقیت هیجانی نداشته است.
پیشنهاد می شود در مورد انحراف شناختی تفکر قطعی نگر در سطح جامعه بیشتر آموزش داده شود و توصیه هایی از سوی محققین و کارشناسان برای برطرف ساختن این موانع ارائه شود.