بررسی نقش میانجی اهداف پیشرفت در رابطه بین نیاز به خاتمه و درگیری شناختی: اثر بافت تعلل ورزی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی اهداف پیشرفت در رابطه بین نیاز به خاتمه و درگیری شناختی بر حسب تعلل ورزی دانش آموزان است.
به این منظور 268 نفر (161 دختر و 107 پسر) از دانش آموزان پایه سوم دبیرستان های دولتی شهر شیراز به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه خودگزارشی متشکل از خرده مقیاس های نیاز به خاتمه (NFCS)، مقیاس اهداف پیشرفت (AGS)، مقیاس درگیری شناختی (MSLQ) و مقیاس تعلل ورزی تحصیلی (PASS) پاسخ دادند.
نتایج پژوهش به طور کل‍‍ی نشان داد که در یک بافت تحصیلی تعلل ورزی، ابعاد نیاز به خاتمه از طریق واسطه گری اهداف پیشرفت بر راهبردهای شناختی عمیق دارای اثر غیرمستقیم، منفی و معنی دار می باشد؛ در حالی که بر راهبردهای شناختی سطحی دارای اثر غیرمستقیم، مثبت و معنی دار است.
یافته ها حاکی از آن بود که اثر مستقیم نیاز به ساختار بر اهداف تبحری و رویکرد- عملکرد منفی و معنی دار و بر اهداف اجتناب- عملکرد مثبت و معنی دار است. بعلاوه، اثر مستقیم نیاز به قطعیت بر اهداف تبحری معنی دار و منفی و بر اهداف رویکرد عملکرد معنی دار و مثبت بود. اثر مستقیم نیاز به قطعیت بر اهداف اجتناب عملکرد معنی دار نبود. در ضمن، اثر هر یک از اهداف پیشرفت بر راهبردهای شناختی سطحی و عمیق متفاوت بود.