بررسی فرسودگی شغلی و عوامل محیط کار موثر بر آن دراعضای هیات علمی پرستاری استان خراسان رضوی در سال1391

فرسودگی شغلی، پدیده ای چند عاملی و یک موضوع جدی برای بسیاری ازاعضای هیات علمی است و می تواند باعث بروز بیماری های جسمی، روانی و نگرش منفی به فعالیت های حرفه ای و کاهش بهره وری شود. این تحقیق، با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی و عوامل محیط کارموثر برآن دراعضای هیات علمی دانشکده های پرستاری استان خراسان رضوی انجام گرفته است. دراین مطالعه توصیفی - تحلیلی، 79 نفر از پرستاران هیات علمی شاغل درگروه های آموزشی دانشکده های پرستاری استان خراسان رضوی به صورت سرشماری انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه ی استاندارد «ماسلاچ» و پرسشنامه ی شاخص های کار پرستاری (NWI)، اطلاعات جمع آوری شده و با نرم افزارآماری SPSS در سطح 05/0 با آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و همبستگی تجزیه و تحلیل گردیدند. 42 نفر (8/56%) از شرکت کنندگان، مرد بودند. 77% شرکت کنندگان در بعد عدم کفایت شخصی و 3/74% در بعد مسخ شخصیت سطح پایین فرسودگی شغلی و در بعد خستگی هیجانی 9/68% سطح متوسط نشان دادند. بین جنس و فرسودگی هیجانی، ارتباط معنادار (001/0>P) وجود داشت. ابعاد خستگی هیجانی و مسخ شخصیت با نمره خرده مقیاس های محیط کار همبستگی منفی معنادار (05/0>P) داشتند. سطوح بالای خستگی هیجانی، به ویژه دراعضای هیات علمی زن، قابل تامل می باشد و با توجه به ارتباط شاخص های محیط کار با فرسودگی شغلی، به نظر می رسد این مشکل را می توان با افزایش ارتباطات حرفه ای، کارگروهی، تخصص گرایی و بهبود فیزیکی محیط کار، کنترل نمود و فرسودگی را کاهش داد.