بررسی ارتباط فرسودگی شغلی با برخی ویژگی های جمعیت شناختی و شغلی در پرسنل انتظامی استان سیستان و بلوچستان

مسلما هر سازمان برای دستیابی به اهداف سازمانی خود نیاز مند نیروی انسانی متخصص و کارآمد می باشد. برخی از نیروهای سازمان بعد از گذشت مدتی دچار نوعی عدم کارآیی می گردند که از آن به عنوان فرسودگی شغلی یاد می شود، این فرسودگی در مشاغل نظامی به دلیل ماهیت استرس زایی آن بیشتر از سایر سازمانها به چشم می خورد. پس لازم است برای رفع یا کاهش آن تدابیری اندیشیده شود.لذا این پژوهش با هدف بررسی میزان شیوع فرسودگی شغلی و ارتباط آن با متغیر های جمعیت شناختی انجام شد.
این مطالعه توصیفی- مقطعی بروی 350 نفر از پرسنل انتظامی استان سیستان و بلوچستان به روش نمونه گیری در دسترس با استفاده از پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاک(Maslsck) در سه حیطه اصلی(خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و احساس کفایت شخصی) و مشخصات دموگرافیک با استفاده از پرسشنامه پژوهشگر ساخته جمع آوری شد.
میزان کلی فرسودگی شغلی در پرسنل در بعد خستگی هیجانی، متوسط و دربعد مسخ شخصیت، پایین و در بعد سطح کفایت شخصی، پائین بود. در این بررسی فاکتورهای رضایت مندی از شغل، شغل دوم، نحوه فعالیت در محیط کار، سابقه خدمت، تاهل و رضایت از درآمد با فرسودگی شغل ارتباط داشت. (‍P<0.05) مطالعه حاضر نشان داد که عدم احساس کفایت شخصی در پرسنل ناجا بیشتر از سایر ابعاد فرسودگی شغلی است، لذا اصلاح شرایط محیط کار ومعیشت و همچنین کاهش فشار روانی کار برای این شاغلین توصیه می گردد.