تاثیر آموزش احیای قلبی- ریوی بر عملکرد پرسنل پرستاری بخش های منتخب بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در 1389

با توجه به نقش حیاتی پرستاران در احیای قلبی-عروقی بیماران دچار ایست قلبی تنفسی، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش احیای قلبی- ریوی بر عملکرد پرسنل پرستاری بخشهای منتخب بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1389 انجام گردید.
این پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی است که در آن کلیه پرستاران شاغل در بخشهای ICU،CCU، اورژانس، فوریت ها، لیبر و ریکاوری بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به روش سرشماری انتخاب و قبل و پس از برگزاری کارگاه های آموزشی، عملکرد آنان توسط چک لیست استاندارد شده ارزیابی و مقایسه گردید داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سابقه اشتغال در اورژانس 2/2 سال و در سایر بخش ها 5/4 سال بود. در بخش سئوالات پژوهش نیز عملکرد واحدهای مورد پژوهش در ارزیابی سطح هوشیاری 6/11±8/81 درصد و در تماس با تیم احیاء4/11±53/81 درصد بود که پس از آموزش عملی به 100 درصد ارتقاء یافت و در مواردی چون استفاده از ماسک اکسیژن از 8/7± 9/42 درصد به3/8 ±25/56 درصد رسید و درخصوص کلیه سوالات در کلیه مراکز درمانی مورد بررسی، بین نمرات اخذ شده قبل و بعد از آموزش اختلاف معنی داری آماری وجود داشت (05/0P<).
مداخله آموزشی باعث ارتقاء سطح دانش و مهارت پرستاران در زمینهCPR می گردد که لزوم رعایت توالی شیوه های نوین آموزش تئوری و عملی و اختصاص زمان بیشتر برای تمرین عملی و مواجهه با محیط واقعی و آموزش به صورت تعلیم کار گروهی و مشارکت فعال پرسنل پرستاری از احیای قلبی-ریوی امری لازم و اجتناب ناپذیر می باشد.