جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "احیای قلبی" در نشریات گروه "پزشکی"
-
زمینه و هدفاحیای قلبی-ریوی (CPR) شامل اقداماتی است که برای بازگرداندن اعمال قلب و مغز در فردی که هوشیاری خود را از دست داده، انجام می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان موفقیت احیای قلبی ریوی در اورژانس و بخش های بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان زاهدان و به منظور کمک در بهبود شرایط و تمهیدات موثر در بیمارستان ها جهت افزایش موفقیت احیای قلبی-ریوی صورت گرفت.روش بررسیدر این مطالعه توصیفی- مقطعی، از مهر تا اسفند 1395، تعداد 199 نفر از بیمارانی که در اورژانس و بخش های بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زاهدان دچار ایست قلبی-ریوی شدند و تحت CPR قرار گرفتند به روش در دسترس، بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از چک لیست محقق ساخته جمع آوری و جهت تجزیه و تحلیل وارد نرم افزار SPSS گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمارهای توصیفی مناسب استفاده گردید.یافته هامیانگین سن بیماران 43 سال بود. علل زمینه ای مرتبط با بیماری های داخلی با فراوانی 6/23 درصد در صدر جدول علت ایست قلبی- ریوی قرار داشت. همچنین 7/36 درصد از احیاءهای انجام شده موفقیت آمیز بود. بین علت زمینه ای ایست قلبی- ریوی با نتیجه CPR ارتباط معناداری مشاهده نشد. در نهایت چهار درصد از افراد، زنده از بیمارستان مرخص شدند..نتیجه گیریبر اساس یافته ها، بین علت زمینه ای ایست قلبی-ریوی با نتیجه ی احیاء ارتباط معناداری نبود. همچنین درصد موفقیت احیاء در بیمارستان های مورد مطالعه نسبت به سایر مطالعات انجام شده در داخل کشور بالا بود اما درصد قابل توجهی از افراد مورد مطالعه ی حاضر فوت نمودند.کلید واژگان: احیای قلبی, ریوی, ایست قلبی, تنفسی, اورژانس, علت زمینه, میزان موفقیت, نتیجه احیاءBackground And ObjectivesCardiopulmonary resuscitation consists of the measures taken to restore the functions of brain and heart in a person who has lost his consciousness. The present study was performed with the objective of investigating the relationship between the underlying cause of cardiopulmonary arrest and the successful cardiopulmonary resuscitation and to help to improve the conditions and effective measures in the hospitals so that the successful cardio-pulmonary resuscitations would increase.Materials And MethodsIn this descriptive and cross-sectional study from September 2016 to March 2017, 199 patients who suffered cardiopulmonary arrest in emergency and wards of Ali-ibn-Abi-Talib and Khatam-al-anbia hospitals of Zahedan and undergone CPR, were investigated Then, the information of the patients was collected through researcher-made checklist and eventually, SPSS software was used for data analysis. Descriptive statistics were used to analyze the demographic data. Then, chi-square and t-test were used for the correlation between variables.Resultspatient's average age was 43 years. The underlying cases which were related to internal diseases were at the top of the table of cardiopulmonary arrest with the frequency of 23.6. Also, 36.7% of performed resuscitations were successful. It was observed that there is a significant relationship between the underlying causes of heart arrest and the result of CPR. Eventually, 4% of studied subjects were discharged from the hospital alive.ConclusionThere was not a significant relationship between the underlying causes of heart arrest and the result of CPR. The obtained results from this study suggest that the percentage of successful resuscitations in the studied hospitals, comparing to the other studies performed in the country, is high. But in this study, a noticeable percentage of patients died.Keywords: cardiopulmonary resuscitation, heart arrest, emergency, underlying cause, the rate of success, CPR outcome
-
زمینه و هدفنزدیک کردن شرایط یادگیری به شرایط واقعی، می تواند باعث یادگیری بیشتر مفاهیم آموخته شده شود. با استفاده از روش شبیه سازی در آموزش بسیاری از موارد حیاتی از جمله احیای قلبی- ریوی به دانشجویان رشته پرستاری، می توان آن ها را برای مواجهه با شرایط واقعی آماده نمود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تاثیر آموزش به روش شبیه سازی بر میزان آگاهی و مهارت دانشجویان رشته پرستاری در احیای قلبی- ریوی انجام شد.روش کاراین مطالعه به روش نیمه تجربی همراه با مراحل پیش آزمون و پس آزمون صورت گرفت. نمونه های مطالعه 30 نفر در نظر گرفته شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه پژوهشگر ساخته بود. داده ها قبل و بعد از آموزش جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون های Paired t و ANOVA در نرم افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هامیانگین نمرات آزمون آگاهی قبل از آموزش، 16/0 ± 50/10 بود؛ در حالی که بعد از انجام آموزش به 18/0 ± 60/17 افزایش یافت. همچنین، مهارت دانشجویان قبل از آموزش 74/4 ± 50/11 گزارش شد و بعد از آموزش به 17/2 ± 47/18 ارتقا پیدا کرد؛ به طوری که تفاوت آماری معنی داری بین نمرات آزمون ها قبل و بعد آموزش مشاهده شد (030/0 = P).نتیجه گیریروش شبیه سازی باعث افزایش آگاهی و مهارت دانشجویان می شود. در نتیجه، مدیران پرستاری در بهره گیری از این روش آموزشی باید توجه بیشتری داشته باشند.کلید واژگان: شبیه سازی, احیای قلبی, ریوی, دانشجویان پرستاری, آگاهی, مهارتBackground and ObjectiveProviding a more realistic training environment can help learners to better understand what they were taught. Nursing students can be prepared for real critical scenarios such as cardiopulmonary resuscitation (CPR) by using simulation in training. This study was aimed to evaluate the effect of simulation training on nursing students knowledge and skill in CPR.MethodsThis was a quasi-experimental study with pre- and post-test on 30 participants. Data was collected using a questionnaire before and after the training. The results were analyzed by ANOVA and paired t-test using SPSS.ResultsIn the pre-test, knowledge score was 10.50 ± 0.16 while in the post-test it was 17.60 ± 0.18. Also skill score in the pre-test and post-test was 11.50 ± 4.74 and 18.47 ± 2.17, respectively. Comparing the means showed a significant difference between the results of pre- and post-test (P = 0.030).ConclusionAccording to the results of this study, simulation method improved nursing students knowledge and skills and should be considered in education planning by authorities.Keywords: Simulation, Cardiopulmonary resuscitation (CPR), Nursing students, Awareness, Skill
-
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال هفتاد و چهارم شماره 9 (پیاپی 189، آذر 1395)، صص 640 -644زمینه و هدفپژوهش ها نشان می دهد که عوامل مختلفی بر نتایج احیا قلبی-ریوی موثرند. این مطالعه با هدف بررسی نتایج احیا قلبی-ریوی و عوامل موثر بر آن انجام شد.روش بررسیاین مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی گذشته نگر در طول سال 1393 در بیمارستان بهارلو تهران انجام گرفت. نمونه گیری در این مطالعه به صورت سرشماری بوده و معیار ورود تمامی بیمارانی بودند که احیا قلبی-ریوی بر روی آن ها انجام گرفته بود و بیمارانی که ثبت داده ها در آن ها ناقص انجام گرفته و یا با علایم مرگ وارد اورژانس شده بودند، از مطالعه خارج شدند. همچنین روش دسترسی به داده ها از طریق واحدهای آمار، مدارک پزشکی و دفتر بهبود کیفیت بود.یافته هادر این مطالعه، از تعداد 891 پرونده مورد بررسی، 78 پرونده به علت عدم ثبت کامل داده ها و فوت بیماران پیش از ورود به بخش اورژانس از مطالعه خارج و 813 مورد وارد این مطالعه شدند که از این بین، 498 مورد مرد (3/%61) و 315 مورد زن (7/%38) بودند. 334 مورد احیا موفق (1/%41) و 479 مورد احیا ناموفق (9/58%) بود. میانگین و انحراف معیار زمانی احیا به ترتیب 80/28 و 06/12 دقیقه و بیشترین فراوانی در تشخیص اولیه مربوط به بیماری های قلبی-عروقی بود. در این مطالعه ارتباط معناداری بین سن بیمار و مدت زمان احیا با احیای موفق وجود داشت (02/0P=) و همچنین اختلاف معناداری بین بخش بستری و تیم احیا با احیای موفق وجود نداشت (05/0P>).نتیجه گیرینتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که هر چه سن بیمار و مدت زمان احیای قلبی کمتر باشد و احیای قلبی-ریوی با علت زمینه ای غیرقلبی باشد، احتمال موفقیت بیشتر است.کلید واژگان: احیای قلبی, ریوی, بیماری های قلبی, عروقی, میزان موفقیتBackgroundCardiopulmonary resuscitation, commonly well-known as CPR, is an emergency technique that includes chest compression often with artificial ventilation in an exertion to manually preserve complete brain task until additional measures are taken to return spontaneous blood circulation and breathing in a person who is in cardiac arrest. According to the International Liaison Committee on Resuscitation Guidelines, CPR includes chest compressions for adults between 5 cm (2.0 in) and 6 cm (2.4 in) deep and at a rate of at least 100 to 120 per minute. Cardiopulmonary resuscitation is aimed to reverse vital organs as like as heart, lungs and for subsistence of patients. Several researches showed that different factors affect the resuscitation results. The current study was designed to assess the results of resuscitation and its association factors.MethodsThis retrospective, descriptive and analytic study was carried out in Baharloo Hospital, Tehran, Iran during March 2014 and February 2015. In current work, all resuscitated patients were imported and patients with uncompleted files and died before entrance to hospital were excluded. The data was obtained from medical records units, office files unit and the unit of quality improvement. Data were analyzed by use of SPSS version 22 (Armonk, NY, USA) software and Chi-square test and Students t-test.ResultsFrom 891 patients, 813 cases were entered the study that 498 (61.3%) were male and 315 (38.7%) were female. 41.1% of resuscitation were successful and 58/9% were unsuccessful. The mean and standard deviation time of resuscitation was 28.80 and 12.6 minutes; the most frequent primary diagnosis was cardiovascular disease. In this study there was a significant difference between age and duration of the resuscitation with successful resuscitation (P= 0.02) but, in the variables of ward and resuscitation team were not significant (P> 0.05).ConclusionThe results of this study showed that resuscitation in younger group, short duration of resuscitation and patients without heart diseases are more successful.Keywords: cardiopulmonary resuscitation, cardiovascular diseases, rate of success
-
مقایسه تاثیر روش های آموزش شبیه سازی مبتنی بر مانکن و سنتی، بر دانش و عملکرد دانشجویان رشته فوریت های پزشکی در کارآموزی در عرصه احیای قلبی- ریوینشریه گام های توسعه در آموزش پزشکی، سال سیزدهم شماره 3 (پیاپی 35، امرداد و شهریور 1395)، صص 298 -306زمینه و هدفمراقبت پرستاری در احیای قلبی- ریوی (Cardiopulmonary resuscitation یا CPR) به آموزشی نیاز دارد که منجر به یادگیری ماندگار مطالب و مهارت های عملی گردد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو شیوه تدریس شبیه سازی مبتنی بر مانکن و سنتی در آموزش این درس به دانشجویان رشته فوریت های پزشکی انجام شد.روش کاراین مطالعه از نوع تجربی با دو گروه مداخله و شاهد و طرح پیش آزمون و پس آزمون بود که بر روی دانشجویان رشته فوریت های پزشکی صورت گرفت. دانشجویان به روش تصادفی به دو گروه 15 نفره تقسیم شدند. کارآموزی در گروه مداخله CPR به روش شبیه سازی مبتنی بر مانکن و در گروه شاهد به شیوه سنتی اجرا گردید. دانش تئوری و مهارت عملکردی شرکت کنندگان در سه مرحله قبل از شروع مطالعه، پایان ترم و چهار ماه بعد از پایان ترم با استفاده از پرسش نامه و چک لیستی که توسط پژوهشگر آماده سازی شده بود و همچنین، به وسیله آزمون های آماری t و اندازه گیری مکرر مورد سنجش قرار گرفت.یافته هایافته ها نشان داد که آزمون عملی و تئوری در گروه شاهد و مداخله قبل از انجام مطالعه، اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشت (050/0 < P). در پایان ترم، نمرات گروه شاهد به ترتیب 92/1 ± 86/14 و 84/1 ± 53/22 و نمرات گروه مداخله به ترتیب 69/1 ± 80/14 و 05/5 ± 80/34 به دست آمد که تنها در نمره آزمون عملی بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده گردید (001/0 = P). چهار ماه پس از پایان ترم، نمرات گروه شاهد به ترتیب 26/3 ± 33/10 و 13/2 ± 4/19 و نمرات گروه مداخله به ترتیب 88/1 ± 86/11 و 05/5 ± 80/34 گزارش شد که این اختلاف باز هم در آزمون عملی معنی دار بود (001/0 = P).نتیجه گیریبا توجه به نتایج مطالعه، پیشنهاد می شود که از شیوه آموزشی شبیه سازی مبتنی بر مانکن برای آموزش دانشجویان رشته فوریت های پزشکی استفاده شود.کلید واژگان: شبیه سازی, احیای قلبی, ریوی, دانشجو, مهارت حرکتی, دانش, آموزشComparison of the Effect of Traditional and Mannequin-Based Simulation Teaching of Cardiopulmonary Resuscitation on Knowledge and Practice of Emergency Medicine StudentsBackground and ObjectiveNursing care in terms of cardiopulmonary resuscitation (CPR) requires education that causes a better and deep learning of the science and practical skills. The current study was conducted with the aim of comparing the effect of traditional and mannequin-based simulation teaching of CPR on knowledge and practice of emergency medicine students.MethodsThis experimental study was conducted using intervention and control groups and pre-test and post-test. The students were randomly divided into two groups of 15 individuals. In the experimental group, the students were trained through mannequin-based stimulation. In the control group, traditional CPR training method was used. The scientific knowledge and skills of the participants were assessed in three stages of before the study, at the end of the semester, and 4 months after the intervention using a researcher-made questionnaire and checklist. The collected data were analyzed using t-test and repeated measurement test.ResultsThe results showed no significant difference between the mean and standard deviation of the theory test and practical skill assessment in the control and intervention group before the study (P > 0.05). At the end of the semester, the scores of the control group were, respectively,14.86 ± 1.92 and 22.53 ± 1.84, and of the intervention group were, respectively, 14.80 ± 1.69 and 34.80 ± 5.05. There was only a significant difference between the two groups in the practical test score (P = 0.001). Four months after the intervention, scores of the control group were 10.33 ± 3.26 and 19.4 ± 2.13 and of the intervention group were 11.86 ± 1.88 and 34.80 ± 5.05, respectively. Yet again, only the practical test score showed significant difference between two groups (P = 0.001).ConclusionBased on the results of the study, it is suggested that the mannequin-based stimulation method of teaching be used for training emergency medicine students.Keywords: Simulation, Cardiopulmonary resuscitation (CPR), Motor skills, Student, Knowledge, Education
-
زمینه و هدففرایند تصمیم گیری درباره دستور عدم احیاء منحصر به فرد است، زیرا تنها تصمیم درمانی است که بایستی از قبل گرفته شود، به طوری که اکثر پزشکان و پرستاران در فرآیند تصمیم گیری در مورد دستور عدم احیا و جنبه های اخلاقی آن نامطمئن می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه نگرش پزشکان و پرستاران در خصوص دستور عدم احیا برای بیماران در مراحل انتهایی زندگی، اجرا گردید.مواد و روش هادر این مطالعه توصیفی - مقایسه ای 152 پزشک و 152 پرستار با روش نمونه گیری طبقه ای - سهمیه ای مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه نگرش در خصوص دستور عدم احیا بود.یافته هاپرستاران شرکت کننده در این پژوهش با میانگین 25/3 و پزشکان با میانگین 22/3 به دستور عدم احیا نگرش مثبتی داشتند. بین میانگین نمره نگرش پزشکان و پرستاران در خصوص دستور عدم احیا اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0
نتیجه گیری
کلید واژگان: دستور عدم احیا, احیای قلبی, ریوی, پزشک, پرستار, نگرشBackground And AimDecision making process about Do- Not-Resusciate (DNR) order is unique, since, it is the only treatment decision that should be taken in advance. Most physicians and nurses are not sure whether and when to make a decision about DNR order and its moral aspects. The current study is performed to compare and investigate nurses and physicians attitude about DNR order for patients in their final phases of life.Materials And MethodsIn this descriptive–comparative study, 152 physicians and 152 nurses have been studied. The sampling method was stratified sampling. The data gathering tools were a demographical questionnaire and a attitude questionnaire about DNR order.ResultsThe nurses and physicians in this research with averages of 3.25 for nurses and 3.22 for physicians, had a positive attitude about DNR order. But there was no significant difference between the attitude average score of the physicians and nurses about DNR order (p>0.5). Nurses and physicians with experience of participating in implementation of cardiopulmonary resuscitation and DNR order, had more positive attitude toward DNR orderConclusionsThe findings suggest that there is no difference between the physician’s and nurse’s view about DNR order. Although there is a significant relationship between former experience of participating in implementation of cardiopulmonary resuscitation and DNR order with positive attitude about DNR order.Keywords: Cardiopulmonary resuscitation, Physician, Nurse, Attitude
عملیات احیای قلبی و ریوی فرآیندی حیاتی جهت نجات جان بیماران می باشد که با در نظر گرفتن جوانبی که تاثیرگذار بر میزان موفق بودن آن می توان به کارآمدتر شدن این فرآیند کمک کرد. از سویی دیگر به نظر می رسد جزییاتی تاثیرگذار در نتیجه یک احیای موفق مورد اغفال قرار گرفته است. یکی از این جزییات، نتایج احیا در بیمارانی است که در زمان تعویض شیفت تیم احیا وارد اورژانس می شوند که این مطالعه به بررسی این موارد پرداخته است.
از بین 307 بیماری که تحت احیای قلبی ریوی قرار گرفتند در ابتدا در 78 مورد نتیجه موفقیت آمیز حاصل شد اما در نهایت 5/20 درصد از بیماران زنده از بیمارستان خارج شدند. شایع ترین بیماری که باعث احیای قلبی ریوی شد بیماری های داخلی و سرطان بودند و بهترین نتایج در بیماران با مسمومیت حاصل شد. هم چنین بیش ترین میزان احیای قلبی ریوی در شیفت شب رخ داد، اما بین نوع و زمان تعویض شیفت گروه احیا و نتیجه احیای قلبی ریوی ارتباط معنی داری وجود نداشت.
این مطالعه نشان داد که میزان موفقیت نهایی در احیای قلبی و ریوی بیماران در اورژانس بیمارستان امام خمینی تاحدودی مشابه با سایر نقاط جهان می باشد، هم چنین نتایج نشان داد که اگرچه زمان تعویض شیفت تیم احیا در بیمارستان زمانی حساس می باشد اما رابطه ای معنی داری با نتیجه احیای قلبی ریوی ندارد.
Cardiopulmonary resuscitation is used for saving patients’ life and its success may increase by recognizing the aspects and factors influencing it. However, some factors are believed to be neglected. This study investigated the success of resuscitation in CPR team’s shift change.
During the study a total of 307 patients was under CPR and the outcome was successful in 78 cases and 20.5% of the patients discharged from hospital alive. The most popular diseases that resulted in CPR were internal diseases and cancers and the best result was obtained in poisoned cases. The rate of CPR was higher at night shifts, but there was no significant correlation between the time of shift change and the interval between these times and the outcome of CPR.
Our results are consistent with those of other studies in rate of success in CPR and suggest no relationship between this rate and the time of CPR team’s shift change.
This study shown that CPR successfulness in emergency part of Imam Khomeini hospital is similar to other part of world and although changing time of CPR group's shifting is more critical, there are no statistical relationship with result of CPR.
در این مطالعه، ضمن مرور کلی مطالعات منتشر شده در زمینه ی عدم احیا در جوامع مختلف در 30 سال اخیر که طی آن ها دیدگاه های کادر درمانی بهداشتی اعم از پزشک و پرستار با یکدیگر مقایسه شده اند، سعی شده است با نگاهی جدید موضوع از دیدگاه اسلامی بررسی شود. هم چنین، راهنماهای بالینی که در زمینه ی عدم احیا توسط کشورهای مختلف مانند آمریکا، انگلستان و عربستان سعودی تهیه شده است نیز مورد کنکاش قرار گرفتند. برای جست وجوی این مطالعات، منابع اطلاعات کتاب شناسی الکترونیکی و پایگاه های معتبر اینترنتی متعدد استفاده شد و نیز جست وجوی دستی از منابع ذکر شده در برخی مقالات حاصله صورت پذیرفت. نتایج مطالعه نشان می دهد علیرغم مطالعات متعددی که در نقاط مختلف دنیا در زمینه ی DNR صورت پذیرفته است، کماکان پزشکان و کادر پزشکی در این امر با چالش مواجهند. در کشور ما، حسب ارزش ها و اعتقادات دینی، این امر نیازمند تبیین دقیق تری است تا از سردرگمی تیم مراقبت در بالین بکاهد. ارزش ها و عقاید پزشک و بیمار، ما را از متابعت صرف از راهنماهای سایر کشورها بازمی دارد و ضرورت تدوین دستورالعملی مبتنی بر فرهنگ ایرانی - اسلامی را واضح می سازد. آموزش و افزایش آگاهی گروه های مختلف ازجمله بیماران و عموم جامعه، شاغلان حرف پزشکی و مسوولان و سیاست گذاران سلامت در تمام جوامع و به طور خاص در کشور ما امری ضروری است.
با روش های آموزش سنتی احیای قلبی- ریوی برای دانشجویان پزشکی، اهداف آموزشی CPR (Cardio Pulmonary Resuscitation) به خوبی تامین نمی شود. هدف این مطالعه، ارائه روش جدید آموزش CPR به دانشجویان پزشکی و مقایسه تاثیر این روش جدید بر دانش و مهارت دانشجویان پزشکی با روش آموزشی مرسوم بود.
در این مطالعه نیمه تجربی، 40 نفر از دانشجویان پزشکی سال چهارم به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تخصیص داده شدند. سپس گروه شاهد، روش مرسوم آموزشی را گذراند و گروه تجربی نیز در کارگاه آموزشی سه روزه (روزاول: کلاس تئوری، روز دوم: کارگروهی و تمرین عملی روی مولاژ، و روز سوم: مواجهه با محیط واقعی) شرکت کردند. آزمون دانش و مهارت قبل و بعد از گذراندن کارگاه انجام شد. سپس میانگین نمرات با آزمون t مستقل و t زوج مورد مقایسه قرار گرفت.
مقایسه میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در دو حیطه دانش و مهارت در دو گروه اختلاف معنی دار داشت. میانگین اختلاف نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه در آزمون های عملی و تئوری نیز مورد مقایسه قرار گرفت که اختلاف آماری معنی داری را نشان داد.
با توجه به بالاتر بودن اختلاف میانگین نمرات گروه مداخله، به نظر می رسد مداخله آموزشی باعث ارتقای سطح دانش و مهارت دانشجویان پزشکی در زمینه CPR شده است. ازعلل آن می توان به رعایت توالی کلاس های تئوری و عملی، اختصاص زمان بیشتر برای تمرین عملی، مواجهه با محیط واقعی وآموزش به صورت کارگروهی و مشارکت فعال دانشجویان اشاره کرد.
Educational goals of CPR (CardioPulmonary Resuscitation) training are not fully achieved by traditional methods. The aim of this study was to present a new method for teaching CPR to medical students and also to compare the effect of this new method on knowledge and skills of medical students with current CPR training method.
In this quasi-experimental study, Forty 4th year medical students were divided into two experiment and control groups randomly. The control group passed the current method of CPR training and the experiment group participated in a 3 day workshop (first day: theoretical session, second day: group work and practice on model, third day: confrontation to real environment). The test for assessing knowledge and skills was held before and after the workshop. Then the mean scores were compared using independent t-test and paired t-test
Comparing the mean scores of pre-test and post-test showed a significant difference in both knowledge and skills of the experiment group. The mean of the difference between pre-test and post-test scores of the two groups in theoretical and practical exams were also compared which revealed a significant difference
Considering the higher mean of difference between pre and post tests in the experiment group, it seems that educational intervention enhanced the knowledge and proficiency of medical students in performing CPR. Some reasons could be successive theoretical and practical sessions, devoting much more time to practice, confrontation with real environment, and education through group work.
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.