به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "احیای قلبی" در نشریات گروه "پزشکی"

  • اطهره نذری پنجکی، نرگس سالاری، معصوم خوش فطرت
    زمینه و هدف
    احیای قلبی-ریوی (CPR) شامل اقداماتی است که برای بازگرداندن اعمال قلب و مغز در فردی که هوشیاری خود را از دست داده، انجام می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان موفقیت احیای قلبی ریوی در اورژانس و بخش های بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان زاهدان و به منظور کمک در بهبود شرایط و تمهیدات موثر در بیمارستان ها جهت افزایش موفقیت احیای قلبی-ریوی صورت گرفت.
    روش بررسی
    در این مطالعه توصیفی- مقطعی، از مهر تا اسفند 1395، تعداد 199 نفر از بیمارانی که در اورژانس و بخش های بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زاهدان دچار ایست قلبی-ریوی شدند و تحت CPR قرار گرفتند به روش در دسترس، بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از چک لیست محقق ساخته جمع آوری و جهت تجزیه و تحلیل وارد نرم افزار SPSS گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمارهای توصیفی مناسب استفاده گردید.
    یافته ها
    میانگین سن بیماران 43 سال بود. علل زمینه ای مرتبط با بیماری های داخلی با فراوانی 6/23 درصد در صدر جدول علت ایست قلبی- ریوی قرار داشت. همچنین 7/36 درصد از احیاءهای انجام شده موفقیت آمیز بود. بین علت زمینه ای ایست قلبی- ریوی با نتیجه CPR ارتباط معناداری مشاهده نشد. در نهایت چهار درصد از افراد، زنده از بیمارستان مرخص شدند..
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته ها، بین علت زمینه ای ایست قلبی-ریوی با نتیجه ی احیاء ارتباط معناداری نبود. همچنین درصد موفقیت احیاء در بیمارستان های مورد مطالعه نسبت به سایر مطالعات انجام شده در داخل کشور بالا بود اما درصد قابل توجهی از افراد مورد مطالعه ی حاضر فوت نمودند.
    کلید واژگان: احیای قلبی, ریوی, ایست قلبی, تنفسی, اورژانس, علت زمینه, میزان موفقیت, نتیجه احیاء
    Athare Nazripanjaki, Narges Salari, Masoum Khoshfetrat
    Background And Objectives
    Cardiopulmonary resuscitation consists of the measures taken to restore the functions of brain and heart in a person who has lost his consciousness. The present study was performed with the objective of investigating the relationship between the underlying cause of cardiopulmonary arrest and the successful cardiopulmonary resuscitation and to help to improve the conditions and effective measures in the hospitals so that the successful cardio-pulmonary resuscitations would increase.
    Materials And Methods
    In this descriptive and cross-sectional study from September 2016 to March 2017, 199 patients who suffered cardiopulmonary arrest in emergency and wards of Ali-ibn-Abi-Talib and Khatam-al-anbia hospitals of Zahedan and undergone CPR, were investigated Then, the information of the patients was collected through researcher-made checklist and eventually, SPSS software was used for data analysis. Descriptive statistics were used to analyze the demographic data. Then, chi-square and t-test were used for the correlation between variables.
    Results
    patient's average age was 43 years. The underlying cases which were related to internal diseases were at the top of the table of cardiopulmonary arrest with the frequency of 23.6. Also, 36.7% of performed resuscitations were successful. It was observed that there is a significant relationship between the underlying causes of heart arrest and the result of CPR. Eventually, 4% of studied subjects were discharged from the hospital alive.
    Conclusion
    There was not a significant relationship between the underlying causes of heart arrest and the result of CPR. The obtained results from this study suggest that the percentage of successful resuscitations in the studied hospitals, comparing to the other studies performed in the country, is high. But in this study, a noticeable percentage of patients died.
    Keywords: cardiopulmonary resuscitation, heart arrest, emergency, underlying cause, the rate of success, CPR outcome
  • مریم بنان شریفی، مهین سحری
    زمینه و هدف
    نزدیک کردن شرایط یادگیری به شرایط واقعی، می تواند باعث یادگیری بیشتر مفاهیم آموخته شده شود. با استفاده از روش شبیه سازی در آموزش بسیاری از موارد حیاتی از جمله احیای قلبی- ریوی به دانشجویان رشته پرستاری، می توان آن ها را برای مواجهه با شرایط واقعی آماده نمود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تاثیر آموزش به روش شبیه سازی بر میزان آگاهی و مهارت دانشجویان رشته پرستاری در احیای قلبی- ریوی انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه به روش نیمه تجربی همراه با مراحل پیش آزمون و پس آزمون صورت گرفت. نمونه های مطالعه 30 نفر در نظر گرفته شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه پژوهشگر ساخته بود. داده ها قبل و بعد از آموزش جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون های Paired t و ANOVA در نرم افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین نمرات آزمون آگاهی قبل از آموزش، 16/0 ± 50/10 بود؛ در حالی که بعد از انجام آموزش به 18/0 ± 60/17 افزایش یافت. همچنین، مهارت دانشجویان قبل از آموزش 74/4 ± 50/11 گزارش شد و بعد از آموزش به 17/2 ± 47/18 ارتقا پیدا کرد؛ به طوری که تفاوت آماری معنی داری بین نمرات آزمون ها قبل و بعد آموزش مشاهده شد (030/0 = P).
    نتیجه گیری
    روش شبیه سازی باعث افزایش آگاهی و مهارت دانشجویان می شود. در نتیجه، مدیران پرستاری در بهره گیری از این روش آموزشی باید توجه بیشتری داشته باشند.
    کلید واژگان: شبیه سازی, احیای قلبی, ریوی, دانشجویان پرستاری, آگاهی, مهارت
    Maryam Banan-Sharifi, Mahin Sahari
    Background and Objective
    Providing a more realistic training environment can help learners to better understand what they were taught. Nursing students can be prepared for real critical scenarios such as cardiopulmonary resuscitation (CPR) by using simulation in training. This study was aimed to evaluate the effect of simulation training on nursing students’ knowledge and skill in CPR.
    Methods
    This was a quasi-experimental study with pre- and post-test on 30 participants. Data was collected using a questionnaire before and after the training. The results were analyzed by ANOVA and paired t-test using SPSS.
    Results
    In the pre-test, knowledge score was 10.50 ± 0.16 while in the post-test it was 17.60 ± 0.18. Also skill score in the pre-test and post-test was 11.50 ± 4.74 and 18.47 ± 2.17, respectively. Comparing the means showed a significant difference between the results of pre- and post-test (P = 0.030).
    Conclusion
    According to the results of this study, simulation method improved nursing students knowledge and skills and should be considered in education planning by authorities.
    Keywords: Simulation, Cardiopulmonary resuscitation (CPR), Nursing students, Awareness, Skill
  • محبوبه علیزاده، مجید موسوی موحد، شکرالله صدرالدینی*، اشرف سادات مصطفوی، محسن فتحی
    زمینه و هدف
    پژوهش ها نشان می دهد که عوامل مختلفی بر نتایج احیا قلبی-ریوی موثرند. این مطالعه با هدف بررسی نتایج احیا قلبی-ریوی و عوامل موثر بر آن انجام شد.
    روش بررسی
    این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی گذشته نگر در طول سال 1393 در بیمارستان بهارلو تهران انجام گرفت. نمونه گیری در این مطالعه به صورت سرشماری بوده و معیار ورود تمامی بیمارانی بودند که احیا قلبی-ریوی بر روی آن ها انجام گرفته بود و بیمارانی که ثبت داده ها در آن ها ناقص انجام گرفته و یا با علایم مرگ وارد اورژانس شده بودند، از مطالعه خارج شدند. همچنین روش دسترسی به داده ها از طریق واحدهای آمار، مدارک پزشکی و دفتر بهبود کیفیت بود.
    یافته ها
    در این مطالعه، از تعداد 891 پرونده مورد بررسی، 78 پرونده به علت عدم ثبت کامل داده ها و فوت بیماران پیش از ورود به بخش اورژانس از مطالعه خارج و 813 مورد وارد این مطالعه شدند که از این بین، 498 مورد مرد (3/%61) و 315 مورد زن (7/%38) بودند. 334 مورد احیا موفق (1/%41) و 479 مورد احیا ناموفق (9/58%) بود. میانگین و انحراف معیار زمانی احیا به ترتیب 80/28 و 06/12 دقیقه و بیشترین فراوانی در تشخیص اولیه مربوط به بیماری های قلبی-عروقی بود. در این مطالعه ارتباط معناداری بین سن بیمار و مدت زمان احیا با احیای موفق وجود داشت (02/0P=) و همچنین اختلاف معناداری بین بخش بستری و تیم احیا با احیای موفق وجود نداشت (05/0P>).
    نتیجه گیری
    نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که هر چه سن بیمار و مدت زمان احیای قلبی کمتر باشد و احیای قلبی-ریوی با علت زمینه ای غیرقلبی باشد، احتمال موفقیت بیشتر است.
    کلید واژگان: احیای قلبی, ریوی, بیماری های قلبی, عروقی, میزان موفقیت
    Mahbobeh Alizadeh, Majid Mousavi Movahed, Shokrollah Sadredini *, Ashrafalsadat Mostafavi, Mohsen Fathi
    Background
    Cardiopulmonary resuscitation, commonly well-known as CPR, is an emergency technique that includes chest compression often with artificial ventilation in an exertion to manually preserve complete brain task until additional measures are taken to return spontaneous blood circulation and breathing in a person who is in cardiac arrest. According to the International Liaison Committee on Resuscitation Guidelines, CPR includes chest compressions for adults between 5 cm (2.0 in) and 6 cm (2.4 in) deep and at a rate of at least 100 to 120 per minute. Cardiopulmonary resuscitation is aimed to reverse vital organs as like as heart, lungs and for subsistence of patients. Several researches showed that different factors affect the resuscitation results. The current study was designed to assess the results of resuscitation and its association factors.
    Methods
    This retrospective, descriptive and analytic study was carried out in Baharloo Hospital, Tehran, Iran during March 2014 and February 2015. In current work, all resuscitated patients were imported and patients with uncompleted files and died before entrance to hospital were excluded. The data was obtained from medical records units, office files unit and the unit of quality improvement. Data were analyzed by use of SPSS version 22 (Armonk, NY, USA) software and Chi-square test and Student’s t-test.
    Results
    From 891 patients, 813 cases were entered the study that 498 (61.3%) were male and 315 (38.7%) were female. 41.1% of resuscitation were successful and 58/9% were unsuccessful. The mean and standard deviation time of resuscitation was 28.80 and 12.6 minutes; the most frequent primary diagnosis was cardiovascular disease. In this study there was a significant difference between age and duration of the resuscitation with successful resuscitation (P= 0.02) but, in the variables of ward and resuscitation team were not significant (P> 0.05).
    Conclusion
    The results of this study showed that resuscitation in younger group, short duration of resuscitation and patients without heart diseases are more successful.
    Keywords: cardiopulmonary resuscitation, cardiovascular diseases, rate of success
  • مقایسه تاثیر روش های آموزش شبیه سازی مبتنی بر مانکن و سنتی، بر دانش و عملکرد دانشجویان رشته فوریت های پزشکی در کارآموزی در عرصه احیای قلبی- ریوی
    هادی خوشاب، سید حمید سید باقری، سکینه سبزواری، عصمت نوحی
    زمینه و هدف
    مراقبت پرستاری در احیای قلبی- ریوی (Cardiopulmonary resuscitation یا CPR) به آموزشی نیاز دارد که منجر به یادگیری ماندگار مطالب و مهارت های عملی گردد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو شیوه تدریس شبیه سازی مبتنی بر مانکن و سنتی در آموزش این درس به دانشجویان رشته فوریت های پزشکی انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه از نوع تجربی با دو گروه مداخله و شاهد و طرح پیش آزمون و پس آزمون بود که بر روی دانشجویان رشته فوریت های پزشکی صورت گرفت. دانشجویان به روش تصادفی به دو گروه 15 نفره تقسیم شدند. کارآموزی در گروه مداخله CPR به روش شبیه سازی مبتنی بر مانکن و در گروه شاهد به شیوه سنتی اجرا گردید. دانش تئوری و مهارت عملکردی شرکت کنندگان در سه مرحله قبل از شروع مطالعه، پایان ترم و چهار ماه بعد از پایان ترم با استفاده از پرسش نامه و چک لیستی که توسط پژوهشگر آماده سازی شده بود و همچنین، به وسیله آزمون های آماری t و اندازه گیری مکرر مورد سنجش قرار گرفت.
    یافته ها
    یافته ها نشان داد که آزمون عملی و تئوری در گروه شاهد و مداخله قبل از انجام مطالعه، اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشت (050/0 < P). در پایان ترم، نمرات گروه شاهد به ترتیب 92/1 ± 86/14 و 84/1 ± 53/22 و نمرات گروه مداخله به ترتیب 69/1 ± 80/14 و 05/5 ± 80/34 به دست آمد که تنها در نمره آزمون عملی بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده گردید (001/0 = P). چهار ماه پس از پایان ترم، نمرات گروه شاهد به ترتیب 26/3 ± 33/10 و 13/2 ± 4/19 و نمرات گروه مداخله به ترتیب 88/1 ± 86/11 و 05/5 ± 80/34 گزارش شد که این اختلاف باز هم در آزمون عملی معنی دار بود (001/0 = P).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج مطالعه، پیشنهاد می شود که از شیوه آموزشی شبیه سازی مبتنی بر مانکن برای آموزش دانشجویان رشته فوریت های پزشکی استفاده شود.
    کلید واژگان: شبیه سازی, احیای قلبی, ریوی, دانشجو, مهارت حرکتی, دانش, آموزش
    Comparison of the Effect of Traditional and Mannequin-Based Simulation Teaching of Cardiopulmonary Resuscitation on Knowledge and Practice of Emergency Medicine Students
    Hadi Khoshab, Seyed Hamid Seyed, Bagheri, Sekineh Sabzevari, Esmat Nouhi
    Background and Objective
    Nursing care in terms of cardiopulmonary resuscitation (CPR) requires education that causes a better and deep learning of the science and practical skills. The current study was conducted with the aim of comparing the effect of traditional and mannequin-based simulation teaching of CPR on knowledge and practice of emergency medicine students.
    Methods
    This experimental study was conducted using intervention and control groups and pre-test and post-test. The students were randomly divided into two groups of 15 individuals. In the experimental group, the students were trained through mannequin-based stimulation. In the control group, traditional CPR training method was used. The scientific knowledge and skills of the participants were assessed in three stages of before the study, at the end of the semester, and 4 months after the intervention using a researcher-made questionnaire and checklist. The collected data were analyzed using t-test and repeated measurement test.
    Results
    The results showed no significant difference between the mean and standard deviation of the theory test and practical skill assessment in the control and intervention group before the study (P > 0.05). At the end of the semester, the scores of the control group were, respectively,14.86 ± 1.92 and 22.53 ± 1.84, and of the intervention group were, respectively, 14.80 ± 1.69 and 34.80 ± 5.05. There was only a significant difference between the two groups in the practical test score (P = 0.001). Four months after the intervention, scores of the control group were 10.33 ± 3.26 and 19.4 ± 2.13 and of the intervention group were 11.86 ± 1.88 and 34.80 ± 5.05, respectively. Yet again, only the practical test score showed significant difference between two groups (P = 0.001).
    Conclusion
    Based on the results of the study, it is suggested that the mannequin-based stimulation method of teaching be used for training emergency medicine students.
    Keywords: Simulation, Cardiopulmonary resuscitation (CPR), Motor skills, Student, Knowledge, Education
  • مسعود فلاحی، همایون بنادرخشان، فریبا برهانی، محمد امین پور حسینقلی
    زمینه و هدف
    فرایند تصمیم گیری درباره دستور عدم احیاء منحصر به فرد است، زیرا تنها تصمیم درمانی است که بایستی از قبل گرفته شود، به طوری که اکثر پزشکان و پرستاران در فرآیند تصمیم گیری در مورد دستور عدم احیا و جنبه های اخلاقی آن نامطمئن می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه نگرش پزشکان و پرستاران در خصوص دستور عدم احیا برای بیماران در مراحل انتهایی زندگی، اجرا گردید.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه توصیفی - مقایسه ای 152 پزشک و 152 پرستار با روش نمونه گیری طبقه ای - سهمیه ای مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه نگرش در خصوص دستور عدم احیا بود.
    یافته ها
    پرستاران شرکت کننده در این پژوهش با میانگین 25/3 و پزشکان با میانگین 22/3 به دستور عدم احیا نگرش مثبتی داشتند. بین میانگین نمره نگرش پزشکان و پرستاران در خصوص دستور عدم احیا اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0 نتیجه گیری
    یافته های پژوهشگر بیانگر آن است که در مجموع تفاوتی بین نگرش پزشکان و پرستاران در خصوص دستور عدم احیا، وجود ندارد. همچنین بین تجربه شرکت در احیای قلبی ریوی و تجربه شرکت در اجرای دستور عدم احیا با نگرش در خصوص دستور عدم احیاء ارتباط مسقیمی وجود داشت.
    کلید واژگان: دستور عدم احیا, احیای قلبی, ریوی, پزشک, پرستار, نگرش
    Masod Falahi, Homayoon Bana Derakhshan, Fariba Borhani, Mohammad Amin Pourhoseingholi
    Background And Aim
    Decision making process about Do- Not-Resusciate (DNR) order is unique, since, it is the only treatment decision that should be taken in advance. Most physicians and nurses are not sure whether and when to make a decision about DNR order and its moral aspects. The current study is performed to compare and investigate nurses and physicians attitude about DNR order for patients in their final phases of life.
    Materials And Methods
    In this descriptive–comparative study, 152 physicians and 152 nurses have been studied. The sampling method was stratified sampling. The data gathering tools were a demographical questionnaire and a attitude questionnaire about DNR order.
    Results
    The nurses and physicians in this research with averages of 3.25 for nurses and 3.22 for physicians, had a positive attitude about DNR order. But there was no significant difference between the attitude average score of the physicians and nurses about DNR order (p>0.5). Nurses and physicians with experience of participating in implementation of cardiopulmonary resuscitation and DNR order, had more positive attitude toward DNR order
    Conclusions
    The findings suggest that there is no difference between the physician’s and nurse’s view about DNR order. Although there is a significant relationship between former experience of participating in implementation of cardiopulmonary resuscitation and DNR order with positive attitude about DNR order.
    Keywords: Cardiopulmonary resuscitation, Physician, Nurse, Attitude
  • مستانه داهی، نوشین خزایی، فریده یغمایی
    زمینه و هدف
    احیای قلبی- ریوی اقدامی است که برای بازگرداندن اعمال حیاتی دو عضو مهم قلب و مغز انجام می شود. هدف این پژوهش، تعیین تاثیر بازآموزی پرستاران در موفقیت احیای قلبی- ریوی و بقای کوتاه مدت و بلند مدت آن در بیماران احیا شده بود.
    مواد و روش ها
    جامعه پژوهش مطالعه نیمه تجربی حاضر را پرستاران شاغل در بیمارستان طالقانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران در سال 1390 تشکیل دادند. 400 نفر به روش مبتنی بر هدف و به صورت در دسترس انتخاب شدند. میزان بقا در 24 ساعت اول (بقای کوتاه مدت) و ترخیص یا خروج از بیمارستان (بقای طولانی مدت) در بیماران به دنبال CPR (اعلام کد) اندازه گیری گردید. سپس پرستاران به صورت گروه های 20 نفره در کلاس های نظری و عملی CPR شرکت کردند. میزان بقای کوتاه مدت (24 ساعت بعد از احیا) و بلند مدت (ترخیص و خروج از بیمارستان) در بیماران به دنبال CPR دوباره مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 و آزمون های تی و کای دو انجام شد.
    یافته ها
    بازآموزی سبب ارتقای موفقیت در احیای قلبی- ریوی شد که این امر در میزان بقای کوتاه مدت (24 ساعت اول) به لحاظ آماری معنی دار نبود و فقط بقای طولانی مدت یا ترخیص از بیمارستان با وضعیت پایدار افزایش معنی داری را نشان داد (007/0 = P).
    نتیجه گیری
    بازآموزی مدون پرستاران به عنوان اولین گروه حاضر شونده بر بالین بیماران بعد از اعلام کد می تواند سبب بهبود نتایج طولانی مدت CPR و در نتیجه ترخیص بیماران با وضعیت پایدار گردد. با توجه به اهمیت این امر، انجام مطالعات وسیع تر با در نظر گرفتن عوامل مداخله ای بیشتر توصیه می شود.
    کلید واژگان: احیای قلبی, ریوی, بقای بلند و کوتاه مدت, بازآموزی, پرستاران
    Mastaneh Dahi, Noushin Khazaei, Farideh Yaghmaei
    Background And Objective
    Cardiopulmonary resuscitation (CPR) is performed in order to restore the functioning of two most important body organs; the heart and brain. The present study was performed to investigate the effect of retraining of nurses on CPR success rate and short-term and long-term CPR survival.
    Materials And Method
    The study population of the present quasi-experimental study consisted of all nurses of Taleghani Hospital affiliated with Shahid Beheshti University, Tehran, Iran, in 2011. The study subjects (n = 400) were selected using convenience and purposive sampling method. The patient survival rate during the first 24 hours (short-term survival) and discharge from the hospital (long-term survival) after CPR were reported. Then, the study subjects, in groups of 20, participated in CPR training courses. Short-term (24 hours) and long-term (discharge from hospital in good mental status) survival subsequent to CPR were reevaluated and compared with pre-training results. Data were analyzed using SPSS software version 20, and t-test and chi-square test.
    Results
    Retraining promoted CPR success rates. This increase in the short-term success rate was not significant, but the increase in long-term success rate was statistically significant (P = 0.007).
    Conclusion
    Periodic retraining of nurses may improve CPR success rate particularly long-term survival or discharge from hospital. Therefore, further studies on long-term success of CPR considering confounding factors are recommended.
    Keywords: Cardiopulmonary resuscitation (CPR), long, term survival, short, term survival, Retraining, nurses
  • زهرا عابدینی*، هدی احمری طهران، محمدرضا یگانه خواه، مرضیه رئیسی
    کمبود آگاهی کارکنان مامایی در رابطه با احیای قلبی_ریوی در مادران باردار، ضرورت استفاده از روش مناسب برای ارتقای کیفی آموزش در دانشجویان مامایی را نشان می دهد. آموزش به همتایان از روش های موثر آموزشی با مشارکت فعال فراده و فراگیر است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش توسط همتایان بر آگاهی دانشجویان مامایی در زمینه ی احیای قلبی_ریوی مادران باردار انجام شده است. برای انجام مطالعه، کل دانشجویان سال آخر مامایی برای شرکت در مطالعه دعوت شدند. هر دانشجوی سال آخر رشته ی مامایی مسوولیت آموزش به یک دانشجوی سال اول را بر عهده داشت. آگاهی دانشجویان مدرس، در دو مرحله ی قبل و بعد از آموزش به دانشجویان مبتدی با استفاده از پرسشنامه سنجیده شد. از آزمون تی برای تعیین تغییر میزان آگاهی دانشجویان مدرس، استفاده شد. میانگین نمره ی آگاهی دانشجویان سال آخر قبل و بعد از آموزش دارای اختلاف معنادار آماری بود. همچنین بین میانگین نمرات پیش-آزمون و پس آزمون در حیطه های احیای پیشرفته، اقدامات بعد از احیای ناموفق و تغییرات فیزیولوژیک بارداری اختلاف معنادار وجود داشت. آموزش توسط همتایان، از روش های موثر در ارتقای سطح آگاهی دانشجویان در زمینه ی احیای قلبی_ریوی می باشد.
    کلید واژگان: همتایان, مامایی, احیای قلبی, ریوی, بارداری, آموزش
    Zahra Abedini*, Hoda Ahmaritehran, Mohammad Reza Yeganehkhah, Marzieh Reisi
    Inadequate knowledge of midwives about cardiopulmonary resuscitation in pregnancy has been shown that application of appropriate method is necessary for training of midwifery students. Peer led training is an effective educational method with active collaboration of trainer and trainee.The aim of this study was to determin the effect of this method in education of cardiopulmonary resuscitation in pregnancy by midwifery students. All senior midwifery students were invited for participating in this study as tutors to their junior peers. The knowledge of senior student was assessed in pre and post instruction using questionnaire. A paired t-test was used to compare pre and post knowledge scores of senior midwifery students. The mean of knowledge scores about cardiopulmonary resuscitation pregnancy before and after peer education was different; there also was significant difference between pretest and posttest scores in domains of physiologic changes of pregnancy, recommendation in unsuccessful resuscitation, and advanced cardiac life support in pregnancy. Peer led training appears to be a valid method in order to improving midwifery students’ knowledge about resuscitation in pregnancy.
    Keywords: Peer, Midwifery, Cardiopulmonary Resuscitation, Pregnancy, Education
  • سید حسین منتظر، مهران عمویی، مائده شیوعی، میلاد بهاری
    زمینه و هدف

    عملیات احیای قلبی و ریوی فرآیندی حیاتی جهت نجات جان بیماران می باشد که با در نظر گرفتن جوانبی که تاثیرگذار بر میزان موفق بودن آن می توان به کارآمدتر شدن این فرآیند کمک کرد. از سویی دیگر به نظر می رسد جزییاتی تاثیرگذار در نتیجه یک احیای موفق مورد اغفال قرار گرفته است. یکی از این جزییات، نتایج احیا در بیمارانی است که در زمان تعویض شیفت تیم احیا وارد اورژانس می شوند که این مطالعه به بررسی این موارد پرداخته است.

    مواد و روش ها

    از بین 307 بیماری که تحت احیای قلبی ریوی قرار گرفتند در ابتدا در 78 مورد نتیجه موفقیت آمیز حاصل شد اما در نهایت 5/20 درصد از بیماران زنده از بیمارستان خارج شدند. شایع ترین بیماری که باعث احیای قلبی ریوی شد بیماری های داخلی و سرطان بودند و بهترین نتایج در بیماران با مسمومیت حاصل شد. هم چنین بیش ترین میزان احیای قلبی ریوی در شیفت شب رخ داد، اما بین نوع و زمان تعویض شیفت گروه احیا و نتیجه احیای قلبی ریوی ارتباط معنی داری وجود نداشت.

    استنتاج

    این مطالعه نشان داد که میزان موفقیت نهایی در احیای قلبی و ریوی بیماران در اورژانس بیمارستان امام خمینی تاحدودی مشابه با سایر نقاط جهان می باشد، هم چنین نتایج نشان داد که اگرچه زمان تعویض شیفت تیم احیا در بیمارستان زمانی حساس می باشد اما رابطه ای معنی داری با نتیجه احیای قلبی ریوی ندارد.

    کلید واژگان: احیای قلبی, ریوی, میزان موفقیت, زمان تعویض شیفت, تیم احیا
    Background and Purpose

    Cardiopulmonary resuscitation is used for saving patients’ life and its success may increase by recognizing the aspects and factors influencing it. However, some factors are believed to be neglected. This study investigated the success of resuscitation in CPR team’s shift change.

    Material And Methods

    During the study a total of 307 patients was under CPR and the outcome was successful in 78 cases and 20.5% of the patients discharged from hospital alive. The most popular diseases that resulted in CPR were internal diseases and cancers and the best result was obtained in poisoned cases. The rate of CPR was higher at night shifts, but there was no significant correlation between the time of shift change and the interval between these times and the outcome of CPR.

    Results

    Our results are consistent with those of other studies in rate of success in CPR and suggest no relationship between this rate and the time of CPR team’s shift change.

    Conclusion

    This study shown that CPR successfulness in emergency part of Imam Khomeini hospital is similar to other part of world and although changing time of CPR group's shifting is more critical, there are no statistical relationship with result of CPR.

  • فاطمه سمیعی راد، فاطمه طالبی، زهرا محیط آبادی، آمنه باریکانی
    مقدمه
    آموزش منجر به یادگیری می گردد اما میزان عمق و پایداری در روش های مختلف آموزشی متفاوت است. آموزش احیاء بایستی برتصمیم گیری و مهارت های حل مسئله در مواقع اضطراری تمرکز کند. با آموزش صحیح و انجام موثر احیائ موثر نوزاد می توان از 99 درصد مرگ ومیر نوزادی در کشورهای درحال توسعه پیشگیری کرد. هدف این مطالعه، ارائه دو روش آموزش به کارکنان بالینی و مقایسه تاثیر این دو روش بر آگاهی و عملکرد آنان بود.
    روش ها
    در این مطالعه مداخله ای، نیمه تجربی، 80 نفر از کارکنان بالینی به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. سپس گروه اول، با روش مطالعه کتابچه آموزشی به همراه CD و گروه دوم با کارگاه آموزشی دو روزه (روز اول: کلاس تئوری، کارگروهی و تمرین عملی روی مولاژ، و روز دوم: مواجهه با محیط واقعی CPR نوزاد را آموزش دیدند. از واحدهای مورد پژوهش از هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جهت تعیین سطح آگاهی و چک لیست محقق ساخته جهت تعیین سطح عملکرد به عمل آمد. روایی پرسشنامه از طرق روایی محتوایی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ(83/0 = α) تایید گردید. روایی چک لیست با روش روایی محتوایی و پایایی آن با روش بازآزمایی مشخص شد. سپس میانگین نمرات با آزمون t مستقل و آزمون t زوج با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    مقایسه میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در دو حیطه آگاهی و عملکرد در دو گروه اختلاف معنی دار داشت. که بیانگر تاثیر آموزش در هر دو گروه است. نتایج به دست آمده از مقایسه تفاوت میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه در آزمون های عملی (01/0 P= و 3/9 t=) و در آزمون نظری (01/0 P = و 8/5 t =) اختلاف آماری معنی داری را نشان داد.
    نتیجه گیری
    با توجه به بالاتر بودن اختلاف میانگین نمرات در روش کارگاه آموزشی، به نظر می رسد که روش فرد محور باعث ارتقای سطح دانش و مهارت کارکنان بالینی در زمینه CPR نوزاد شده است. ازعلل دیگر آن می توان استفاده از وسیله کمک آموزشی مولاژ و انجام کار عملی در فضایی مشابه شرایط بالینی را بیان نمود که در پایداری یادگیری تاثیر دارد.
    کلید واژگان: احیای قلبی, ریوی, آگاهی, عملکرد
    Dr Fatemeh Samieerad, Fatemeh Talebi, Zahra Mohitabadim, Dr Ameneh Barikani
    Introduction
    Education leads to learning، but depth and stability of various methods of training are different. CPR training should concentrate on making and problem-solving skills in an emergency situation. Proper training and effective performance of neonatal resuscitation can be effective in reducing 99% of neonatal deaths in developing countries can be reduced. The aim of this study، providing two methods of clinical staff training and comparing the effect of these two methods on their knowledge and practice.
    Methods
    In this intervening، quasi-experimental study، 80 clinical staff randomly are divided into two groups. The first group were trained with manual teaching method using CD، the second group were trained with the two days workshop (first day: theoretical and practice on model، second day: faced with the real environment for neonate CPR. Of the unit''s research، pre-and post-tests were performed on both group using a man -made questionnaire (α Alpha 83. 0) and check list to determine level of awareness and levels of performance respectively. To determine validity and reliability of the checklist، content validity and test-retest were used respectively. Then، the mean scores were compared with independent t-test and paired t- test.
    Results
    Comparison of mean scores of pre-test and post-test in two scopes of knowledge (P=0/01، t=5. 8) and practice (P=0. 01، t=9. 3) at the two groups showed significant difference which represents effect of the education on both groups.
    Conclusions
    According to higher difference of the mean scores at the workshop''s method، it seems that person-centered method has enhanced the knowledge and skills clinical staff at the newborn CPR field. Another reasons that can be expressed، use of instructional aides such model and practical work in a space similar to clinical conditions that is effective on the stability of learning.
    Keywords: Resuscitation, Cardiopulmonary, knowledge, practice
  • سیما مقدسیان، فرحناز عبدالله زاده، آزاد رحمانی*، فرمیسک پاکانزاد، حمید حمیدزاده
    دستور عدم احیا یکی از چالش های مهم در مراقبت های انتهایی است. نگرش پرسنل درمانی به دستور عدم احیا می تواند در قانونی شدن این رویه نقش مهمی داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی نگرش دانشجویان پرستاری دانشگاه های علوم پزشکی تبریز و کردستان در رابطه با دستور عدم احیا بود. 186 دانشجوی سال سوم و چهارم پرستاری در دانشکده های پرستاری و مامایی تبریز و کردستان در این مطالعه شرکت کردند. جمع آوری داده ها با پرسشنامه ی نگرش به دستور عدم احیا انجام شد که شامل 25 گویه است. نتایج این مطالعه نشان داد که در بیش تر گویه ها دانشجویان نگرش منفی به دستور عدم احیا داشتند؛ سوء برداشت های زیادی در مورد روش انجام این رویه داشتند و متمایل به کسب اطلاعات بیش تر در مورد جنبه های مختلف این رویه بودند. هم چنین، مشخص شد که دانشجویان در مورد اتانازی غیرفعال نیز نگرش منفی داشتند و اعتقاد داشتند که مسائل فرهنگی و مذهبی در دیدگاه آنان نسبت به دستور عدم احیا تاثیرگذار است. اگرچه نگرش دانشجویان پرستاری دو دانشگاه که دارای زمینه ی فرهنگی و مذهبی متفاوتی بودند در مورد تک تک گویه های پرسشنامه تفاوت معنی دار آماری نشان نداد (05/0P>).با توجه به کمبود آگاهی دانشجویان در مورد دستور عدم احیا پیشنهاد می شود در مورد جنبه های مختلف این دستور آموزش های لازم به آنان ارائه شود. با توجه به کمبود متون پژوهشی و محدودیت های این مطالعه انجام مطالعات بیش تری در این زمینه توصیه می شود.
    کلید واژگان: دستور عدم احیا, احیای قلبی, ریوی, دانشجویان پرستاری, اخلاق پزشکی
    Sima Moghadasian, Farahnaz Abdollahzadeh, Azad Rahmani *, Farmisk Paknejad, Hamid Heidarzadeh
    Do not resuscitate order (DNR) is one of the most challenging issues in end of life care. The attitude of health care providers has an important role in legalization of this procedure. The aim of the present study was to investigate the viewpoints of nursing students on DNR orders. One hundred and eighty six nursing students from Tabriz University of Medical Sciences (TUOMS) and Kurdistan University of Medical Sciences (KUMS) participated in the present study. Data collection was performed by Attitude on DNR Order Questionnaire that consisted of 25 items. The results showed that nursing students have a negative attitude toward many aspects of DNR orders، had many misconceptions about this procedure and tended to acquire more information about it. Also، students reported a negative attitude about passive euthanasia and reported that cultural and religious factors are important in their attitude toward DNR orders. Moreover، there was no statistical difference between the attitudes of nursing students from these two universities with two different cultural and religious backgrounds (P > 0. 05). Considering the lack of knowledge of nursing students about DNR orders it is suggested that nursing students should be educated on the subject. Due to little research evidence conducting further studies is recommended.
    Keywords: Do Not Resuscitate Order, cardio, pulmonary resuscitation, nursing students, medical ethics
  • رضا حبیبی ساروی، علیرضا خلیلیان، رضا خدابخشی، محمدرضا حبیبی، آرش سیدصالحی، سید محمد حاتمی، غلام غلامی، رمضانعلی عرب، فریبا قاسمی همدانی، تقی باهو طرودی، فاطمه گوران اوریمی، عسکری مهدوی واسوکلایی
    مقدمه
    س آمار رسمی کشور، ایست قلبی و حوادث، به ترتیب رتبه نخست و دوم عوامل منجر به فوت را در ایران شامل می شوند. انجام کمک های اولیه از طریق افراد آگاه حاضر در محل حادثه امکان بقای بیشتر و آسیب کمتر مصدومان را به همراه دارد. این مطالعه برای بررسی وضعیت کنونی آگاهی و نگرش پرسنل دانشگاه علوم پزشکی مازندران به عنوان بخشی از عموم جامعه در خصوص کمک های اولیه و احیای قلبی- ریوی صورت پذیرفت.
    روش ها
    روش پژوهش در این مطالعه با توجه به نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی - پیمایشی است. جامعه پژوهش در این مطالعه شامل تمامی پرسنل غیرپزشکی در ستاد مرکزی و واحدهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی مازندران در شهر ساری است. با بهره گیری از فرمول کوکران 320 نفر انتخاب گردید. در این مطالعه از روش نمونه گیری لایه ای بهره گرفته شده است. ابزار اندازه گیری در این مطالعه پرسشنامه استاندارد شده بوده است. پرسشنامه در سه بخش اطلاعات دموگرافیک و نظرسنجی، ارزیابی نگرش، و ارزیابی دانش و آگاهی بوده است. برای بررسی روایی- محتوای صوری پرسشنامه از نظر متخصصان آموزش همگانی هلال احمر و اساتید دانشگاه نسبت به تعدیل و تصحیح آن، بهره گرفته شد. همچنین نتایج ضریب آلفای کرونباخ (سوالات مربوط به دانش r=0/83 و سوالات مربوط به نگرش r=0/88) نشان داد، سوالات از همسانی درونی قابل قبولی برخوردار است.
    یافته ها
    مقایسه میانگین امتیاز دانش جامعه نمونه در مورد کمک های اولیه در دو گروه دارای سابقه آموزش کمک های اولیه با افرادی که در این دوره ها شرکت ننموده بودند نشان داد، اختلاف معنی داری بین این دو گروه وجود دارد (05/0>P و 535/2=t)، اما این اختلاف در میانگین امتیاز نگرش جامعه نمونه در مورد کمک های اولیه در دو گروه دارای سابقه آموزش کمک های اولیه با افرادی که در این دوره ها شرکت ننموده بودند، مشاهده نگردید (05/0

    نتیجه گیری
    از آنجا که دانشگاه علوم پزشکی مازندران به عنوان یکی از سازمان های مسئول درحفظ و ارتقای سلامت جامعه و به عنوان دستگاه ناظر در این بخش محسوب می شود، می بایست بیش از پیش در ارتقای سطح دانش و آگاهی کارکنان خود گام بردارد. در همین خصوص و در راستای آموزش همگانی باید به افزایش پوشش آموزش کمک های اولیه در سطح کارکنان غیر درمانی دانشگاه از طریق مدل های آموزشی مناسب اقدام گردد و یکی ازمهم ترین اقدامات در این زمینه، حساس سازی مسئولان و پرسنل برای بذل توجه بیشتر به ترویج آموزش کمک های اولیه در سطح دانشگاه است.
    کلید واژگان: کمک های اولیه, احیای قلبی, ریوی, نگرش, مازندران
    Mohammadreza Habibi, Alireza Khalilian, Taghi Bahou Toroudi, Arash Seyed Salehi, Fariba Ghasemi Hamedani, Ramezanali Arab, Gholam Gholami, Sayyed Mohammad Hatami, Reza Khodabakhshi, Fatimah Gouran Orimi, Askari Mahdavi Vasoukolaee, Reza Habibisaravi
    Background
    According to the official statistics, cardiac arrest and accidents are included respectively as the first and second causes of death in Iran. Giving first aid to victims by trained people present at the scene causes less damage to the injured. This research was performed in order to study the current state of knowledge and attitudes of staffs of Mazandaran University of Medical Sciences about first aid and CPR.
    Methods
    In this descriptive survey, all non-medical staffs (in headquarter and subordinate units) of Mazandaran University of Medical Sciences were studied in city of Sari in 2012. A total of 320 persons were selected and studied with stratified sampling using Cochran formula. By using a self-administered standardized questionnaire, data was collected in three parts: demographic information, knowledge and attitudes assessment. In order to evaluate validity and reliability, it was used of the opinion of public education experts of Red Crescent society and also university professors. However, the results of Cronbach's alpha coefficient (questions related to knowledge and attitudes r=0/83 and r=0/88 respectively) showed an acceptable internal consistency.
    Findings
    The comparison of average score between the two groups indicated there were significant differences between the trained and untrained groups about knowledge of first aid (P<0/05, t=2/535). However, significant differences were not observed between attitudes of two groups’ average score towards first aid (0/05< P, t=0/618).
    Conclusion
    According to the results, Mazandaran University of Medical Sciences as one of the monitoring system and responsible organization for promoting health should improve the knowledge and awareness of its personnel. Since the staffs’ information should keep up to date with appropriate retraining methods, appropriate educational programs should be launched for nonmedical staffs of the university. In this regard, one of the most important measures for officials is to pay more attention to promoting and training of first aid skills of the personnel.
    Keywords: first aid, CPR, attitude, Mazandaran
  • حمیده رئیسی، کاملیا ترابی زاده، ناهید ماکولاتی
    مقدمه
    اگر چه اخیرا بر آموزش عملیات احیای قلبی- ریوی پایه تاکید زیادی صورت می گیرد؛ اما بررسی های متعدد نشان داده اند که میزان ماندگاری دانش و مهارت انجام این عملیات بسیار اندک است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر برگزاری یک دوره کوتاه مدت بازآموزی بر میزان ماندگاری مهارت انجام احیای قلبی- ریوی در دانشجویان کارشناسی پرستاری بوده است.
    روش ها
    در این مطالعه نیمه تجربی تمامی دانشجویان کارشناسی پرستاری سال چهارم (48 نفر) دانشکده پرستاری و مامایی شیراز درآموزش اولیه برنامه آموزشی احیای قلبی- ریوی پایه شرکت کردند. سپس به طور تصادفی در داخل گروه های مطالعه قرار گرفتند. شش ماه بعد، برای گروه 1 یک برنامه آموزشی 2 ساعته ارائه شد و یکسال پس از آموزش اولیه دو گروه با اجرای عملیات بر روی مانکن احیا و با استفاده از برگه مشاهده ای تهیه شده بر اساس آخرین دستورالعمل استاندارد بازنگری شده انجمن قلب آمریکا سنجیده شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون t مستقل برای مقایسه دو گروه انجام گرفت.
    یافته ها
    نتایج اختلاف معنی داری را در آزمون قبل و بلافاصله بعد از آموزش در دو گروه نشان نداد (t= -1.7، p= 0/09)؛ اما بین نمرات آزمون یکسال بعد در دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد (t=8.5، p= 0.00)، بدین معنی که گروه آزمایش که در دوره کوتاه مدت بازآموزی شش ماه بعد شرکت کرده بود در انجام پنج مهارت بررسی ایمنی صحنه، درخواست کمک، باز کردن راه هوایی به روش سرعقب- چانه بالا، عمق موثر فشردن قفسه سینه (5-4 سانتیمتر) و بالا و پایین رفتن قابل مشاهده قفسه سینه نمرات بالاتری کسب کرده بودند.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه تایید می کند که طراحی دوره های بازآموزی کوتاه مدت و کم هزینه در ماندگاری و تثبیت مهارت های اساسی احیا بسیار موثر واقع شده و باید مورد نظر قرار گیرند.
    کلید واژگان: دوره بازآموزی, ماندگاری, احیای قلبی, ریوی, دانشجویان پرستاری
    Raeisi H., Torabi Zadehk., Makoulati N
    Nurse's competency in CPR performance is a critical element in patient's survival from cardiac arrest. Although medical education has recently emphasized on this issue, most researches identified that the CPR knowledge and skill retention were highly poor. The purpose of this study is to investigate the effect of a short CPR re-educational course on the retention of CPR skill and knowledge among nursing students. In this quasi-experimental study, a total of 48 final year nursing students of the Fatemeh College of Nursing & Midwifery at Shiraz University were participated in primary CPR training course. Then, they randomly divided into groups. Six months after the initial education, a 2-hour re-education course in CPR was presented for the first group (group 1). And one year after initial education, both groups (re-educated and non-re-educated) were evaluated in their CPR performance based on performing CPR on mannequin and observational checklist that was made in accordance with the last revision of American Heart Association (AHA) standard CPR guideline. Data was statistically analyzed to compare two groups using t-test. The results indicated that there was no significant difference between two groups CPR performance before and immediately after the initial education. (t=-1.7, p= 0/09); but we found statistically significant differences between them a year after the initial education (t=8.5, p= 0.00). It means that students who were attended in the short term re-education course six months after initial CPR education gained significantly higher scores in 5 skills including adequate safe approach; call for help; head tilt/chin lift maneuver; effective chest compression depth (4-5 cm); and also visible chest rising. According to the results, the short and inexpensive courses of re-education that are efficient in CPR skill retention should take into consideration.
    Keywords: re, education course, retention, cardiopulmonary resuscitation (CPR), nursing students
  • مریم پیمانی، فرزانه زاهدی*، باقر لاریجانی
    در اواخر دهه 1960 برخی از مقالات پزشکی به بیان زجر شدید بیماران بدحال مبتلا به بیماری های لاعلاج، به دلیل انجام مکرر فرایند احیای قلبی - ریوی (CPR) پرداختند. این موضوع حاکی از آن بود که با وجود اثربخشی فرایند احیا در نجات جان بیماران مبتلا به ایست قلبی - تنفسی، لیکن کاربرد معمول آن برای همه ی بیماران، مشکلاتی را به وجود آورده بود. مروری بر مطالعات نشان می دهند که طرز برخورد با بیمارانی که در روزها و ساعات پایانی عمر خود به سر می برند همواره برای کادر درمانی از جمله پزشکان و پرستاران، یک معضل محسوب شده و تصمیم گیری در مورد ادامه ی اقدامات درمانی در این بیماران، یکی از مهارت های اساسی مورد نیاز کادر سلامت است. چالش های علمی، اخلاقی، دینی و حقوقی متعددی در این حیطه وجود دارد که گاه تصمیم گیری را دشوار می سازند.
    در این مطالعه، ضمن مرور کلی مطالعات منتشر شده در زمینه ی عدم احیا در جوامع مختلف در 30 سال اخیر که طی آن ها دیدگاه های کادر درمانی بهداشتی اعم از پزشک و پرستار با یکدیگر مقایسه شده اند، سعی شده است با نگاهی جدید موضوع از دیدگاه اسلامی بررسی شود. هم چنین، راهنماهای بالینی که در زمینه ی عدم احیا توسط کشورهای مختلف مانند آمریکا، انگلستان و عربستان سعودی تهیه شده است نیز مورد کنکاش قرار گرفتند. برای جست وجوی این مطالعات، منابع اطلاعات کتاب شناسی الکترونیکی و پایگاه های معتبر اینترنتی متعدد استفاده شد و نیز جست وجوی دستی از منابع ذکر شده در برخی مقالات حاصله صورت پذیرفت. نتایج مطالعه نشان می دهد علیرغم مطالعات متعددی که در نقاط مختلف دنیا در زمینه ی DNR صورت پذیرفته است، کماکان پزشکان و کادر پزشکی در این امر با چالش مواجهند. در کشور ما، حسب ارزش ها و اعتقادات دینی، این امر نیازمند تبیین دقیق تری است تا از سردرگمی تیم مراقبت در بالین بکاهد. ارزش ها و عقاید پزشک و بیمار، ما را از متابعت صرف از راهنماهای سایر کشورها بازمی دارد و ضرورت تدوین دستورالعملی مبتنی بر فرهنگ ایرانی - اسلامی را واضح می سازد. آموزش و افزایش آگاهی گروه های مختلف ازجمله بیماران و عموم جامعه، شاغلان حرف پزشکی و مسوولان و سیاست گذاران سلامت در تمام جوامع و به طور خاص در کشور ما امری ضروری است.
    کلید واژگان: احیای قلبی, ریوی, بی فایدگی درمان, دستور عدم احیا, رضایت آگاهانه, اخلاق پزشکی, اسلام
    Maryam Peimani, Farzaneh Zahedi*, Bagher Larijani
    By the late 1960s, there seems to be a growing number of articles in medical journals on the subject of the distress that many terminally ill patients declared they had gone through due to repeated resuscitations that only prolonged their suffering. This demonstrates that standard protocols of resuscitating any patient who is undergoing a cardiopulmonary arrest may bring about new problems. A review of studies shows that dealing with patients who are in the last days or hours of their life has been a major challenge for healthcare professionals, and making decisions on therapeutic approach is one of the most fundamental skills for healthcare staff. The scientific, ethical, religious and legal dilemmas in this field make decision-making difficult in some cases.In this paper, we reviewed articles published during the past 30 years, through which the views of health care providers including physicians and nurses on the issue of do not resuscitate (DNR) orders in different societies had been studied. The Islamic perspectives have also been discussed in brief. Moreover, DNR guidelines prepared by various countries such as America, Britain and Saudi Arabia have been assessed. For searching the related studies, we used authentic electronic databases and many reliable websites. Some articles were obtained through hand searching of the references of searched articles.The results showed that despite substantial studies, caring teams are still facing the challenge of DNR in different societies. In Iran, considering the religious values and beliefs, the matter needs more deliberation to help the caring teams to deal with the clinical issues. The religious and cultural background call for a national guideline to be adopted based on Iranian-Islamic culture. Education and awareness rising of different groups including patients, general public, healthcare staff, and health policy makers is crucial in all countries all over the world, and particularly in Iran.
    Keywords: do not resuscitate (DNR), cardiopulmonary resuscitation (CPR), ethical guideline, futile care, Islam
  • سید جلیل حسینی ایرانی، زهرا ایازی، افسانه ملکپور تهرانی، شهریار صالحی تالی، محمد رحیمی مدیسه*
    زمینه و هدف
    با توجه به نقش حیاتی پرستاران در احیای قلبی-عروقی بیماران دچار ایست قلبی تنفسی، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش احیای قلبی- ریوی بر عملکرد پرسنل پرستاری بخشهای منتخب بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1389 انجام گردید.
    روش بررسی
    این پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی است که در آن کلیه پرستاران شاغل در بخشهای ICU،CCU، اورژانس، فوریت ها، لیبر و ریکاوری بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به روش سرشماری انتخاب و قبل و پس از برگزاری کارگاه های آموزشی، عملکرد آنان توسط چک لیست استاندارد شده ارزیابی و مقایسه گردید داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین سابقه اشتغال در اورژانس 2/2 سال و در سایر بخش ها 5/4 سال بود. در بخش سئوالات پژوهش نیز عملکرد واحدهای مورد پژوهش در ارزیابی سطح هوشیاری 6/11±8/81 درصد و در تماس با تیم احیاء4/11±53/81 درصد بود که پس از آموزش عملی به 100 درصد ارتقاء یافت و در مواردی چون استفاده از ماسک اکسیژن از 8/7± 9/42 درصد به3/8 ±25/56 درصد رسید و درخصوص کلیه سوالات در کلیه مراکز درمانی مورد بررسی، بین نمرات اخذ شده قبل و بعد از آموزش اختلاف معنی داری آماری وجود داشت (05/0P<).
    نتیجه گیری
    مداخله آموزشی باعث ارتقاء سطح دانش و مهارت پرستاران در زمینهCPR می گردد که لزوم رعایت توالی شیوه های نوین آموزش تئوری و عملی و اختصاص زمان بیشتر برای تمرین عملی و مواجهه با محیط واقعی و آموزش به صورت تعلیم کار گروهی و مشارکت فعال پرسنل پرستاری از احیای قلبی-ریوی امری لازم و اجتناب ناپذیر می باشد.
    کلید واژگان: آموزش, احیای قلبی, ریوی, عملکرد پرستاری
    Jalil Hosseini, Irani, Zahra Ayazi, Afsane Malekpour, Teharani, Shahriar Salehi, Tali, Mohammad Rahimi, Madiseh*
    Background And Aims
    One of the most important factors that affect the success of cardio pulmonary resuscitation (CPR) is the availability of expert CPR nurses that can immediately and correctly initiate and continue the CPR. The aim of this study was to evaluate the effect of CPR training on performance of nurses in some selected hospitals of Shahrekord University of medical Sciences in 2010.
    Methods
    This study is a quasi-experimental study that consists of all the ICU, CCU. Emergency and labour nursing staff. After they participated in a CPR workshop, their performance was assessed using a checklist and compared with their performance before the workshop. Data were analyzed using SPSS software.
    Results
    89.2% participants were female. The mean age of participants was 31.29±9.4 years. Before the study, the performance score of nurses in assessing patient’s consciousness was 81.8%±11.6% and the teamwork score was 81.53% ±11.4%. Both of these scores increased to 100% after the study. The score of using oxygen mask was 42.9%±7.8% that increased 56.25% ±8.3% after the study. In all hospitals, differences between the performance scores were statistically significant before and after the study(p<0.05).
    Conclusion
    Participation of nursing staff in an educational workshop can increase their knowledge and skills about CPR. It seems that is necessary to focus on practical educational programs and team working to prepare nursing staff to involve in CPR actively and correctly.
    Keywords: Education, Cardio Pulmonary Resuscitation, Nursing performance
  • امیراشکان نصیری پور، ایروان مسعودی اصل، عیسی فتحی
    اهداف
    با وجود گذشت نزدیک پنجاه سال از شروع عملیات احیای قلبی- ریوی، میزان زنده ماندن افراد همچنان ضعیف است. تحقیقات گذشته نشان داده که عوامل مختلفی بر عملیات احیا موثرند. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین CPR های انجام شده با ساعات مراجعه بیمار به بخش اورژانس انجام شد.
    روش ها
    این مطالعه همبستگی گذشته نگر روی پرونده بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان های تامین اجتماعی استان البرز از فروردین 88 تا فروردین 90 که تحت CPR قرار گرفته بودند انجام شد. 588 پرونده به روش سرشماری انتخاب شدند و داده ها به کمک یک فرم اطلاعاتی از پرونده های بیماران و دفاتر گزارش سوپروایزر استخراج شدند. یافته ها با آزمون مجذور کای و ضریب همبستگی اسپیرمن به وسیله نرم افزار SPSS 15 تحلیل شد.
    یافته ها
    به طور کلی 32% CPR ها موفق و 68% CPR ها ناموفق بود. بیشترین فراوانی عملیات CPR مربوط به ساعات 9 شب و 3 بامداد و کمترین فراوانی مربوط به ساعات اولیه بامداد بود. 5/25% CPR ها در شیفت صبح، 5/23% در شیفت عصر و 51% در شیفت شب رخ داده بود. بین شیفت کاری و نتیجه CPR رابطه معنی داری وجود نداشت (513/0=p)، همچنین رابطه ای بین ساعات تعویض شیفت تیم احیا و نتیجه CPR مشاهده نشد (462/0=p).
    نتیجه گیری
    بین ساعات مراجعه بیمار و عملیات CPR رابطه ای وجود ندارد، اما پرداختن به سایر جوانب دخیل در امر CPR مثل ارتقای سطح مهارت کادر درمان، تشکیل تیم احیای متبحر، بازآموزی و به روزرساندن دانش و تکنیک های پزشکی و پرستاری می تواند در برنامه ریزی کاهش CPR های ناموفق مدنظر قرار گیرد.
    کلید واژگان: احیای قلبی, ریوی, نوبت کاری, بخش اورژانس
    Nasiripour A. A., Masoudi Asl I., Fathi E
    Aims
    Although nearly 50 years have been passed from the beginning of Cardio-Pulmonary Resuscitation (CPR), the survival rate is still poor. Previous researches indicate that different factors affect CPR. This study was carried out with the aim of determining the relationship between CPR and the time of referring to the emergency department.
    Methods
    This retrospective correlation study was performed on patients referring to the emergency department of Alborz province Social Security hospitals from March 2009 till March 2011 and had undergone CPR. 558 files were selected by census method and the data were collected from files and supervisor notes by a form. Results were analyzed by Chi-square test and Spearman’s correlation coefficient using SPSS 15 software.
    Results
    Generally, 32% of CPR operations were successful and 68% had failed. Most CPRs were done at 9:00 p.m. and 3:00 a.m. and the least frequency was related to the early hours of morning. 25.5% of CPRs were done during the morning shift, 23.5% during the evening shift and 51% during the night shift. No significant difference was observed between CPR results and work shifts (p=0.513) and there was no significant relation between the CPR team’s shift change time and CPR results (p=0.462).
    Conclusion
    There’s no relation between CPR results and referral time. Other aspects of CPR such as improving the skill of treatment staff, forming a professional CPR team and updating the knowledge and nursing and medical techniques should be considered in planning the reduction of unsuccessful CPRs.
  • محمدنژاد اسمعیل، امیر سالاری، محمدعلی چراغی
    مقدمه
    احیای قلبی- ریوی شامل سلسله اقدامات منظم و هدفمندی است که برای بازگرداندن اعمال حیاتی اعضای مهم بدن یعنی قلب، ریه و مغز انجام می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان تاثیر اجرای کارگاه آموزشی بر سطح دانش احیای قلبی- ریوی و مغزی پرستاران بر اساس دستورالعمل سال 2010 انجمن قلب آمریکا در سال 1389 انجام شد.
    روش ها
    این مطالعه، مطالعه ای نیمه تجربی به صورت مداخله ای برای سنجش دانش بلافاصله بعد از آموزش و دانش با تاخیر دو ماهه روی 130 نفر از پرستاران دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. ابزار گردآوری داده های تحقیق پرسشنامه حاوی 20 سوال بود که بر اساس متون و راهنمای 2010 انجمن قلب آمریکا طراحی شد. شیوه آموزش به دو صورت سخنرانی و عملی طی دو روز و هر روز به مدت 8 ساعت در دو قسمت محتوای پایه و پیشرفته انجام شد و اطلاعات با نرم افزار SPSS و با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    اختلاف معنی دار میزان آگاهی پایه و پیشرفته در مورد احیای قلبی - ریوی با توجه به میانگین نمرات قبل از آموزش (6/ 8)، بلافاصله بعد از آموزش (9/14) و با تاخیر دو ماهه (2/13) بیانگر تاثیر مثبت آموزش بود. در برخی موضوعات شامل استفاده به موقع از الکتروشوک در ریتم های قابل شوک دادن و اولین اقدام در برخورد با فرد دچار ایست قلبی تنفسی، آموزش کمترین تاثیر را داشت.
    نتیجه گیری
    آموزش اصولی می تواند منجر به افزایش آگاهی پرستاران در زمینه احیای قلبی- ریوی پایه و پیشرفته شود. بر این اساس برگزاری کارگاه ها و دوره های آموزشی منظم به صورت تئوری و عملی توصیه می شود.
    کلید واژگان: کارگاه آموزشی, احیای قلبی, ریوی و مغزی, پرستاران
    Cheraghi Ma, Mohammad Nejad E., Salari
    Background
    Cardio-Pulmonary Cerebral Resuscitation (CPCR) is a systematic and purposeful series of action has been using by nurses for restoring the vital function of central body organs such as heart, lung and brain. Apply of teaching is a numerous recommended method for improving nurses knowledge and skill related to PCPR in majority of published papers. Therefore, the aim of this study was to assessment of CPCR educational workshops effect on nurses knowledge based on American Heart Association (AHA) guideline that has been done in 2010.
    Methods
    Using a quasi-experimental study, the knowledge level of 130 nurses of Tehran university medical sciences was assessed in three steps including before, after, and 2 months later of holding the teaching workshop. Using a 20-item questionnaire on basic, advanced cardiac life support and CPCR according to AHA 2010 guideline, data were gathered. The method of teaching workshop was two integrated sections including lecturing and practical demonstration on basic and advanced CPCR concept during two days (16 hr). Using SPSS, the data were analyzed by applying descriptive and analytical statistical tests.
    Findings
    The discrepancy of average knowledge scores related to basic and advanced before teaching workshop (8.6), after (14.9), and 2 month later to the workshop (13.2) indicated the effect of teaching workshop. Comparing the means of the pre- test, post- test and test after 2 months was statistically significant. Nevertheless, in some parts such as on time applying of defibrillation and do the first step in patient with cardio respiratory arrest had the minimal effect from teaching workshop.
    Conclusion
    Since the results indicated that the teaching workshop on basic and advanced CPCR can improve nursing related knowledge; therefore, holding the similar means as theoretical and practical courses in a regular base is recommended.
  • علی آقاجانلو، حمیدرضا حریریان، منصور غفوری فرد
    مقدمه
    توانایی واکنش سریع و مؤثر در مواجهه با افراد دچار ایست قلبی به مهارت پرسنل بهداشتی در انجام احیا قلبی- ریوی بستگی دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان مهارت انجام CPR در بین دانشجویان بهداشت می باشد.
    روش کار
    مطالعه ی حاضر یک تحقیق نیمه تجربی بود که برروی 16 نفر از دانشجویان بهداشت دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال 1388 انجام شد. ابزار تحقیق چک لیست مشاهده ای بود که مهارت CPR در سه مرحله Pretest، Post-test و Retest برروی مانکن CPR تکمیل گردید.
    نتایج
    نتایج نشان داد که مهارت انجام CPR در بین دانشجویان بعد از 4 ساعت برنامه آموزشی افزایش پیدا کرد. در مرحله Pretest، هیچ یک از دانشجویان نمره ی قبولی کسب نکردند. مهارت دانشجویان در مرحله Post-test و Retest افزایش معنی دار داشت که نشان دهنده ی تاثیر مثبت آموزش مهارت های CPR می باشد.
    نتیجه گیری
    نتایج تحقیق بیانگر شواهد قوی در حمایت از نقش حیاتی آموزش CPR در ارتقا دانشجویان به افراد مطمئن و شایسته در زمان وقوع اورژانس های قلبی می باشد.
    کلید واژگان: ایست قلبی, احیای قلبی, ریوی, آموزش CPR, دانشجویان
    Background and Objectivs: The ability to respond quickly and effectively to a cardiac arrest situation depends on health personnel being competent in the emergency cardiopulmonary resuscitation (CPR). The aim of this study was to investigate the extent to which health students acquire and retain CPR psychomotor skills following CPR training.
    Materials And Methods
    A quasi-experimental design was used. A pre-test, CPR training programme, post-test, and re-test were conducted. CPR psychomotor skills were assessed by observing CPR performance on a skill-meter manikin.
    Results
    The findings showed progress in students CPR psychomotor performance following a 4 h CPR training programme. In pretest, none of the students passed the CPR skills assessment. Students’ skills were improved in post-test, and re-test, which clearly indicated a positive effect of training CPR psychomotor skills.
    Conclusion
    The study findings present strong evidence to support the critical role of CPR training in ensuring that students progress to become competent and confident responders in the event of a cardiac related emergency.
  • علی اکبر عبداللهی، خدیجه یزدی، سید عابدین حسینی، حمیرا خدام
    اهداف
    داشتن مهارت و دانش کافی در امر احیای قلبی- ریوی (CPR) امروزه برای تمام گروه های دست اندرکار پزشکی ضروری است. برای افزایش مهارت بالینی دانشجویان در زمینه احیا، آموزش شبیه سازی شده توصیه می شود. این نوع آموزش باعث بهبود عملکرد شده و آنها را با تجهیزات و روند کار بهتر آشنا می کند. در مطالعه حاضر، تاثیر آموزش ایستگاهی بر عملکرد دانشجویان سنجیده شده است.
    روش ها
    این تحقیق یک مطالعه مداخله ای، از نوع قبل و بعد است. با جمع آوری اطلاعات در دو مرحله قبل و بعد از مداخله با روش سرشماری از در 37 دانشجویان پرستاری و مامایی ترم آخر دانشکده پرستاری و مامایی بویه که به روش سرشماری مجموعا 37 نفر انتخاب شده بودند، صورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات چک لیست استاندارد بود که میزان عملکرد پایه و پیشرفته CPR قبل و بعد از آموزش ایستگاهی به روش «ارزیابی بالینی مبتنی بر مشاهده در ایستگاه» (OSCE) به کمک آن ثبت شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS 11.5 با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون آماری ناپارامتری ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    اختلاف میزان عملکرد پایه و پیشرفته دانشجویان در احیای قلبی- ریوی با توجه به میانگین اطلاعات قبل (95/32 ± 43/120) و بعد (66/22 ± 86/340) از مداخله تفاوت آماری معنی داری نشان داد.
    نتیجه گیری
    آموزش ایستگاهی CPR به صورت صحیح و کاربردی منجر به بهبود عملکرد دانشجویان پرستاری و مامایی در حیطه احیای قلبی- ریوی پایه و پیشرفته می شود.
    کلید واژگان: شیوه آموزش, احیای قلبی, ریوی, عملکرد آموزش ایستگاهی, ارزیابی بالینی مبتنی بر مشاهده در ایستگاه
    Abdollahi A. A., Yazdi Kh., Hosseini S. A., Khoddam H
    Aims
    Having comprehensive knowledge and skill of Cardio Polmunary Resuscitation (CPR) is necssary for all medical staff nowadays. Use of simulation training is a good method for improving students’ clinical skills in resuscitation. This method develops participants’ skills and helps them learn about new equipment and procedures. This study was designed to examine the effect of station training on students’ skills in CPR.
    Methods
    In t his interventional study data was gathered in two phases, before and after intervention. Units of study were 37 senior students of nursing and midwifery in faculty of Booyeh. Data was gathered in standard checklists by observing students’ performance in basic and advanced CPR in stations of Objective Station Clinical Evaluation (OSCE) before and after station training. Data was analyzed by SPSS 11.5 software using descriptive statistic indices and Wilcoxon non-parametric test.
    Results
    Students’ performance in basic and advanced CPR demonstrates a significant difference before and after station training, considering their average information.
    Conclusion
    Station training will enhance nursing and midwifery students’ knowledge of basic and advanced CPR, if taught correctly and practically.
  • امیر سالاری، اسمعیل محمدنژاد، زهره ونکی، فضل الله احمدی
    اهداف
    بازگرداندن اعمال حیاتی قلب و ریه و تلاش برای برقراری گردش خون و تنفس از مهم ترین اقدامات احیاگران حرفه ای حیات در مراکز درمانی است. هدف این مطالعه، بررسی میزان بقاء و پیامدهای ناشی از احیای قلبی- ریوی در بیمارستان های آموزشی شهر تهران بود.
    روش ها
    این پژوهش مقطعی طولی، طی 5 ماه در سه بیمارستان منتخب آموزشی و دانشگاهی شهر تهران روی 250 بیمار تحت عملیات احیای قلبی- ریوی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در این مطالعه فرم استاندارد ثبت موارد احیاء در بیمارستان (اوتستئین)، شامل متغیرهای متعددی همچون سن، جنسیت، شیفت کاری، محل وقوع ایست قلبی، علت وقوع ایست قلبی، ریتم اولیه قلبی بیمار، پیامدهای کوتاه مدت و بلندمدت احیاء و غیره بود. از نرم افزار آماری SPSS 14 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (مجذور کای و رگرسیون لجستیک) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
    یافته ها
    6/59% نمونه های مطالعه مرد و میانگین سنی کل نمونه ها 10/21 ± 17/57 سال بود. 4/64% موارد عملیات احیای قلبی- ریوی ناموفق بود و منجر به مرگ بیماران شد. 4/28% موارد احیاء به طور کوتاه مدت موفق بود. تنها 2/7% نمونه های مورد مطالعه بقای طولانی مدت پس از عملیات احیاء داشتند و از بیمارستان مرخص شدند.
    نتیجه گیری
    توجه بیشتر به زنجیره بقاء و علل موفقیت و عدم موفقیت احیای قلبی- ریوی و پرداختن به عوامل پیش بینی کننده موفقیت احیای قلبی- ریوی ضروری به نظر می رسد.
    کلید واژگان: احیای قلبی, ریوی, زنجیره بقاء, پیامدهای کوتاه مدت احیاء, پیامدهای بلندمدت احیاء
    Salari A., Mohammadnejad E., Vanaki Z., Ahmadi F
    Aims
    Restoring the vital functions of heart and lung and the efforts to establish circulation and respiration are among the most important measures of professional resuscitators in health centers. The aim of this study was to investigate the rate of survival and the outcomes of cardio pulmonary resuscitation in educational hospitals of Tehran.
    Methods
    This cross-sectional longitudinal study was conducted during 5 months; in 3 educational and university selected hospitals on 250 patients underwent cardiopulmonary resuscitation procedure. Data were collected with standard form of recording resuscitation cases in hospital (Utstein) including various variables such as age, sex, working shift, location of arrest, cause of arrest, initial cardiac rhythm, short and long term resuscitation outcomes. Data were analyzed with SPSS 14 statistical software and descriptive and inferential statistical tests (Chi-square and logistic regression).
    Results
    59.6% of participants were male and the average age of total sample was 57.17±21.10 years old. 64.4% of CPR attempt was unsuccessful and were led to patients’ death. 28.4% of cases were successful in Short-term. Only 7.2% of studied cases had long-term survival after resuscitation procedure and were discharged from hospital.
    Conclusion
    More attention to the chain of survival and causes of success and failure of cardiopulmonary resuscitation and addressing the predictors of the success of cardiopulmonary resuscitation seem necessary.
  • نوید امیدی فر، نیکو یمانی*، طاهره چنگیز
    مقدمه

    با روش های آموزش سنتی احیای قلبی- ریوی برای دانشجویان پزشکی، اهداف آموزشی CPR (Cardio Pulmonary Resuscitation) به خوبی تامین نمی شود. هدف این مطالعه، ارائه روش جدید آموزش CPR به دانشجویان پزشکی و مقایسه تاثیر این روش جدید بر دانش و مهارت دانشجویان پزشکی با روش آموزشی مرسوم بود.

    روش ها

    در این مطالعه نیمه تجربی، 40 نفر از دانشجویان پزشکی سال چهارم به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تخصیص داده شدند. سپس گروه شاهد، روش مرسوم آموزشی را گذراند و گروه تجربی نیز در کارگاه آموزشی سه روزه (روزاول: کلاس تئوری، روز دوم: کارگروهی و تمرین عملی روی مولاژ، و روز سوم: مواجهه با محیط واقعی) شرکت کردند. آزمون دانش و مهارت قبل و بعد از گذراندن کارگاه انجام شد. سپس میانگین نمرات با آزمون t مستقل و t زوج مورد مقایسه قرار گرفت.

    نتایج

    مقایسه میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در دو حیطه دانش و مهارت در دو گروه اختلاف معنی دار داشت. میانگین اختلاف نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه در آزمون های عملی و تئوری نیز مورد مقایسه قرار گرفت که اختلاف آماری معنی داری را نشان داد.

    نتیجه گیری

    با توجه به بالاتر بودن اختلاف میانگین نمرات گروه مداخله، به نظر می رسد مداخله آموزشی باعث ارتقای سطح دانش و مهارت دانشجویان پزشکی در زمینه CPR شده است. ازعلل آن می توان به رعایت توالی کلاس های تئوری و عملی، اختصاص زمان بیشتر برای تمرین عملی، مواجهه با محیط واقعی وآموزش به صورت کارگروهی و مشارکت فعال دانشجویان اشاره کرد.

    کلید واژگان: احیای قلبی, ریوی, کارگاه, مهارت, دانش
    Navid Omidifar, Nikoo Yamani, Tahereh Changiz
    Introduction

    Educational goals of CPR (CardioPulmonary Resuscitation) training are not fully achieved by traditional methods. The aim of this study was to present a new method for teaching CPR to medical students and also to compare the effect of this new method on knowledge and skills of medical students with current CPR training method.

    Methods

    In this quasi-experimental study, Forty 4th year medical students were divided into two experiment and control groups randomly. The control group passed the current method of CPR training and the experiment group participated in a 3 day workshop (first day: theoretical session, second day: group work and practice on model, third day: confrontation to real environment). The test for assessing knowledge and skills was held before and after the workshop. Then the mean scores were compared using independent t-test and paired t-test

    Results

    Comparing the mean scores of pre-test and post-test showed a significant difference in both knowledge and skills of the experiment group. The mean of the difference between pre-test and post-test scores of the two groups in theoretical and practical exams were also compared which revealed a significant difference

    Conclusion

    Considering the higher mean of difference between pre and post tests in the experiment group, it seems that educational intervention enhanced the knowledge and proficiency of medical students in performing CPR. Some reasons could be successive theoretical and practical sessions, devoting much more time to practice, confrontation with real environment, and education through group work.

    Keywords: Cardiopulmonary Resuscitation, Workshop, Skill, Knowledge
  • نکته
    • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
    • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
    • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
    درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال