آیا برنامه های بازتوانی در زنان چاق مبتلا به بیماری قلبی موثرتر از گروه غیر چاق می باشد؟

چاقی و سبک زندگی بدون فعالیت، عوامل خطر مهم بیماری قلبی- عروقی می باشند. شیوع چاقی در زنان و مردان در جهان افزایش یافته است. در این مطالعه، اثربخشی برنامه ی بازتوانی قلبی در ظرفیت عملکردی و شاخص توده ی بدنی (BMI یا Body mass index) زنان چاق و غیر چاق با بیماری عروق قلبی بررسی شد.
این مطالعه ی مشاهده ای طی سال های 92-1386، بر روی 205 زن مبتلا به بیماری قلبی- عروقی که به مرکز بازتوانی قلبی پژوهشکده ی قلب وعروق اصفهان مراجعه کرده بودند، انجام شد. برای هر نفر، شاخص توده ی بدنی و ظرفیت عملکردی قبل و بعد از مطالعه بررسی شد. بیماران بر اساس شاخص توده ی بدنی به دو دسته ی چاق و غیر چاق تقسیم شدند. داده ها در نرم افزار SPSS با آزمون های t مستقل و t زوجی واکاوی شدند.
مطالعات نشان داد که برنامه ی بازتوانی قلبی در هر دو گروه چاق و غیر چاق، تاثیر واضحی بر روی ظرفیت عملکردی داشت (010/0 > P) و همچنین بهبودی BMI نیز در هر دو گروه مشاهده شد (010/0 > P). تغییر ظرفیت عملکردی در دو گروه تفاوت واضحی نداشت؛ اما تغییر BMI در دو گروه، تفاوت معنی داری داشت.
بازتوانی قلبی روشی مهم و موثر در وضعیت ظرفیت عملکردی و بهبودی شاخص توده ی بدنی در زنان چاق با بیماری عروق قلبی می باشد.