بررسی اثر سه ماده ضدعفونی کننده بر ویروس هپاتیت B

ویروس هپاتیت B، از عوامل عفونی در مطب های دندانپزشکی می باشد. بنابراین، تلاش می گردد به کمک مواد ضدعفونی کننده مختلف از انتقال آن جلوگیری شود. محصولات شیمیایی مختلفی برای حذف آلودگی های ویروسی از سطوح دندانپزشکی ابداع شده و ادعاهایی درباره برتری آن ها مطرح است که همگی نیازمند بررسی های علمی هستند. هدف تحقیق حاضر تعیین اثرات ضدویروسی مواد ضدعفونی کننده مختلف (FD366، ISORAPID و هیپوکلریت سدیم 2/100 از محلول5%) بر سطوح کار دندانپزشکی آلوده به ویروس هپاتیت بود.
در این تحقیق تجربی- آزمایشگاهی، در آزمایشگاه ویرولوژی انستیتو پاستور ایران، سرم 10 بیمار مبتلا به HBV در درون میکروتیوب ها ریخته و مواد ضدعفونی کننده FD366، ISORAPID و هیپوکلریت سدیم 2/100 از محلول 5% با نسبت یک به یک به آن ها اضافه شدند. برای تشخیص ژنوم ویروس از کیت های تشخیص ویروسی با روش PCR استفاده شد. آب به عنوان کنترل منفی و هیپوکلریت سدیم 5% هم به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. ابتدا میزان تیتر ویروس (Viral load) سرم بیماران با کیت تجاری Real time PCR محاسبه شد و بعد از انکوباسیون با مواد مذکور، میزان تیتر ویروس ها مجددا محاسبه گردید. میزان کاهش روی داده در غلظت ویروس هپاتیت با آزمون های Kruskal-Wallis و Mann-Whitney U مقایسه گردید.
اثرات ضدویروسی مشخصی توسط عوامل ضدعفونی کننده FD366 و ISORAPID دیده نشد (P=0/07). اما، هیپوکلریت سدیم از نظر کارآیی بر ویروس هپاتیت B، بیشترین اثرات را داشت و تفاوت های آماری معنی داری بین آن ها مشاهده گردید (P<0.0001).
مواد ضدعفونی کننده FD366 و ISORAPID کارآیی آشکاری بر نمونه های ویروس هپاتیت نداشتند.