مقایسه بین قابلیت های محافظتی داربست طبیعی و سنتتیک به عنوان محیط رشد مناسب سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی

مهندسی بافت یکی از علومی است که با استفاده از روش های پیشرفته به ترمیم بافت های آسیب دیده پرداخته و باعث بهبود و بازسازی آن ها می شود. موفقیت در این فرآیند نیازمند وجود عوامل بهینه و کارآمد است. از جمله عوامل مهم در این موفقیت، استفاده از داربست های مناسب با خواص مکانیکی و زیستی فوق العاده جهت فراهم آوردن یک محیط رشد بهینه و شرایط مناسب تمایززایی سلول های بنیادی می باشد. در این تحقیق به ارزیابی کارایی دو داربست پلاسمای غنی شده از پلاکت و پلی لاکتیک گلیکولیک اسید در ایجاد محیط مناسب جهت رشد سلول های بنیادی مزانشیمی پرداخته شد.
در این مطالعه، پس از آماده سازی دو داربست PRP و PLGA و جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی، این سلول ها به طور جداگانه بر روی این دو داربست کشت شد و پس از گذشت 48 ساعت از کشت سلول ها بر روی داربست ها، ارزیابی توانایی زنده ماندن سلول ها توسط تست MTT به عمل آمد.
در این مطالعه، دو داربست PRP و PLGA به عنوان دو محیط مناسب جهت کشت و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی مورد استفاده قرار گرفتند.
بحث: یافته های حاصل از این مطالعه با استفاده از تست MTT نشان داد که هنگامی که PRP در حالت فعال همراه با سلول های بنیادی مزانشیمی به کار می رود از کارایی بالاتری نسبت به PLGA برخوردار می باشد.
به نظر می رسد استفاده از داربست های مشتق شده از PRP می تواند به عنوان محافظی به منظور رشد سلول های بنیادی مزانشیمی برای توسعه استراتژی های کارا و جدید در مهندسی بافت و طب ترمیمی مورد استفاده قرار گیرد.