تجلی آیات قرآن مجید در فرش-باغ ایرانی با تاکید بر سوره الرحمن

آیات قرآن مجید تجلی گاه جمال و جلال خداوندی هستند و هنرمندان مسلمان با عنایت به این آیات به خلق آثاری پرداخته اند که جلوه ای از بهشت آرمانی آنها است. در این راستا فرش-باغ ایرانی نمودی از تصویر باغ-بهشت است که خود جلوهای از فردوس قرآنی به شمار می آید. هدف از این پژوهش بازشناسی کهن الگوهای باغ ایرانی در آیات قرآن مجید به ویژه سوره مبارکه الرحمن و بررسی نحوه تجلی آنها در ساختار فرش ایرانی است. پرسش هایی که در این پژوهش مطرح میشوند، عبارتند از: 1(آیات قرآن مجید به ویژه سوره مبارکه الرحمن چگونه به توصیف بهشت می پردازند؟ 2(چگونه میتوان الگوی فردوس قرآنی را در ساختار باغ ایرانی و به تبع آن فرش-باغ به چشم دید؟ جهت پاسخگویی به پرسش های نامبرده متکی بر تکنیک های مقایسه تطبیقی استفاده شده است. روش «توصیفی- تحلیلی» از روش تحقیق گردآوری اطلاعات و داده های موردنظر نیز ترکیبی از روش های کتابخانه ای و مطالعه اسنادی میباشد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که ساختار باغ و فرش در تمدن ایرانی-اسلامی بر شاخصهای حاصل از تحلیل فردوس قرآنی انطباق دارند و لذا میتوان فرش-باغ را نمودی از الگوی باغ-بهشت به شمار آورد. تجلی آیات قرآن مجید در ساختار فرش-باغ ایرانی را میتوان در نظام های سه گانه معنایی، کارکردی و کالبدی به چشم دید.