بررسی فراوانی و شدت افسردگی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهرستان زابل 1389

دیابت یکی از بیماری های با ماهیت مزمن و با شیوع نسبتا بالا می باشد. توجه به مشکلات روانپزشکی به خصوص افسردگی در مبتلایان به دیابت باعث بهبود کنترل گلوکز و افزایش کیفیت زندگی آنها می شود. باتوجه به اینکه افسردگی دربیماری ها نادیده گرفته می شود؛ هدف اصلی در این مطالعه ارزیابی میزان افسردگی دربیماران دیابتیک و به کارگیری روش ساده جهت تشخیص افسردگی و یادآوری ضرورت توجه بیشتر به این بیماری و درمان به موقع آن است.
این مطالعه یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که در آن جامعه مورد مطالعه به صورت مبتنی بر هدف انتخاب و با مراجعه به کلینیک دیابت نمونه های آن جمع آوری گردید. ابزار سنجش یک پرسشنامه شامل سوالات دموگرافیک و تست افسردگی بک (21سوالی) است که بر اساس آن نمره 9-0 طبیعی، 18-10 افسردگی خفیف، 29-19 افسردگی متوسط، 63-30 افسردگی شدید در نظر گرفته شد. پس از جمع آوری اطلاعات حاصله به کد های دیجیتالی تبدیل شد و وارد نرم افزار کامپیوتریSPSS گردید و مورد تجزیه و تحیل از لحاظ آمار توصیفی، آزمون های t، رگرسیون، ضریب همبستگی پیرسون و غیره قرار گرفت.
یافته ها نشان می دهد که اکثریت واحدهای مورد پژوهش (52%) زن و مبتلا به دیابت نوع دو بودند. نتایج حاکی از آن بود که اکثریت مردان واحدهای مورد پژوهش (23%) افسردگی خفیف و در اکثریت زنان (18%) افسردگی متوسط داشته اند. همچنین اکثریت واحدهای مورد پژوهش (38%) افسردگی خفیف و (30%) افسردگی متوسط داشته اند.
دراین پژوهش نتایج حاصله نشان دهنده میزان قابل توجه علائم افسردگی دربیماران دیابتیک (نوع یک و دو) بود که توسط تست بک مورد ارزیابی قرارگرفتند. با توجه به قابل درمان بودن افسردگی و اثرات مفید درمان آن توجه به سلامت درمان بیماران دیابتیک، غربالگری و تشخیص به موقع افسردگی در آنها مهم و سودمند است.